Na de wat teleurstellende weken vanwege de blessures, en de recente DNF zat ik qua hardlopen niet zo lekker in mijn vel.Vooral de kracht die ik mis in mijn linkse been maakte het trainen een stuk zwaarder.

Maar…..afgelopen zaterdag eindelijk weer eens echt genoten van een training. De buienradar gaf een hele dag regen af, en omdat we verder niet veel op het programma hadden staan, had ik de wekker gezet op 8 uur. Uitslapen dus, en dat was weer lang geleden.Een uurtje later ging ik op pad, en ondertussen was het nog steeds flink aan het regenen. Na ongeveer een kwartiertje merkte ik dat de kilometer splits weer als vanouds waren, met weinig inspanning.

De pijn onderin mijn rug, en het dove gevoel in mijn linkerbeen was gelukkig nagenoeg weg, en ook van de andere klachten had ik weinig last. En dan is het genieten…lekker lopen door de bossen, en op een paar mountainbikers na helemaal alleen. Lekker temperatuurtje, rustig tempo’tje in een mooie omgeving, want de herfst maakt alles een heel stuk prachtiger.Omdat ik nog wat voorzichtig ben, wilde ik nog niet te ver gaan, omdat ik eerst volledig wil herstellen voordat ik weer lange afstanden ga doen.Maar uiteindelijk toch c.a. 24KM gemaakt, en dat bleek ver genoeg, omdat de laatste kilometers de klachten weer een beetje terug kwamen.
De oefeningen blijken dus te werken, en ik denk dat ik snel weer fit genoeg ben om de kilometers weer flink uit te gaan breiden.

Zondag met Maaike nog een flinke wandeling gemaakt. Etappe 13 van het Floris V-pad (Dit pad maakt in Nederland deel uit van de LAW 1, die het land doorkruist van Lauwersoog
naar Bergen op Zoom.)

Op naar de Bello Gallico!

Gelukkig ben ik weer terug aan het hardlopen. Helaas niet helemaal zonder problemen, want de val van vorige week op mijn heup heeft weer een zenuw geraakt. Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurt, en normaal gesproken zou dit weer binnen een aantal weken over moeten gaan.

Het is vooral de kracht in mijn linkerbeen die ik mis, en gisteren tegen het einde van mijn lange duurloop merkte ik dat het gevoel in dit been een stuk minder was. Dus….moet weer oefeningen gaan doen, en zorgen dat dit weer snel opgelost is.

Maar ik ben al lang blij dat ik weer kan hardlopen zonder veel pijn. De 24KM van gisteren begon heel lekker, maar naarmate de tijd verstreek, liep het wat minder lekker. Hierboven de grafiek van de grond contacttijd balans, en daarin is te zien dat na verloop van tijd de balans weg was. De meeste kracht kwam uit het rechterbeen, en niet van links, en ging dus in het rood….

Dus…..voorlopig flink wat oefeningen doen, en van lieverlee het aantal kilometers terug opbouwen.

Ik stap vrijdag avond tegen 23:00u in de auto, op weg naar de start locatie voor de Great Escape. Best wel zenuwachtig, want ik wilde deze keer zo ontzettend graag finishen na eerdere mislukte pogingen op de 100 Mijl. Na de Bello Gallico had ik me eigenlijk maar 1 doel gesteld, en dat was finshen op deze Great Escape, en daar ben ik dus ook de afgelopen 9 maanden vrijwel dagelijks mee bezig geweest. De voorbereidingen gingen heel erg goed, en de extra rust die ik vanwege het thuiswerken i.v.m. Corona heb gehad, was goed merkbaar tijdens de trainingen. De marathons en 50KM’s in de eerste helft van dit jaar gingen heel lekker, en ook de 112KM ultra op het Petranpad gingen verrassend goed. Wel wat kleine blessures, maar hier maakte ik me eigenlijk niet al te veel zorgen over. Ik was er dus klaar voor…

Iets over 2 kwam ik aan bij de start locatie, en ik had nog even tijd om mijn ogen dicht te doen. Nog wat toiletbezoeken, en daarna eindelijk om half 5 de start. Ik zat in de laatste groep, en mocht dus pas een half uur later vertrekken dan de eerste groep.

Na een paar honderd meter slaan we af naar rechts, en daar begint het feest…Smalle single tracks die later overgaan in wat bredere stukken, afwisselend stijgen en dalen. Voor mij al behoorlijk technisch, en ik moet al snel veel collega’s voor laten gaan die duidelijk meer ervaring hebben. Na een paar keer bijna struikelen geef ik ook de poging op om bij een groepje te blijven, en besluit geen risico’s te nemen en mijn eigen ding te doen. Sommige stukken zijn namelijk vrij hoog, en daar wil je liever niet struikelen.

Na ongeveer 11 kilometer kijk ik voor de eerste keer op mijn horloge en zie dat er al ruim anderhalf uur verstreken zijn. Ondertussen loop ik samen met Peter en Michel en maken we af en toe een praatje. Op een gegeven moment komt er een vrij lange afdaling, en moet ik ook hun laten gaan want ik ben nog steeds geen beste afdaler. Maar even later kom ik ze weer tegen, en zie dat Michel een flinke hoofdwond heeft. Peter belt naar de organisatie om door te geven dat we onderweg zijn met een gewonde, en ik loop rustig met Michel richting het eerste checkpoint. Daar aangekomen een broodje kaas gegeten, en mijn flessen bijgevuld, en we wachten tot Michel weer opgelapt is.

Ondertussen is het ook al licht geworden, en zien we hele mooie stukken trail voorbij komen. Er zit ook een flinke afdaling bij waar je voorzichtig via een ketting vele meters omlaag gaat.

Daarna een lang stuk naast het water, maar zeker geen gemakkelijk stuk. Hardlopen is vaak maar een klein stukje te doen, en dan moet je weer ergens overheen of onderdoor, en soms moet je kiezen of je kort naast het water af gaat, of iets hoger het pad neemt. Daarna worden vooral de klimmen langer, en de afdalingen ook. Sommige stukken doen me zelfs een beetje aan de Zugspitze denken, want die zijn erg stijl en duren vrij lang.

Op een gegeven moment komen we op een single track terecht, en begint er een afdaling die er minder spannend uit ziet. Nagenoeg geen stenen, en je kunt een aardig stukje vooruitkijken. Hier gaat het fout…ik struikel en kom precies op mijn knie terecht. De wond van een paar weken terug was net genezen, en nu ziet mijn knie er weer exact hetzelfde uit. Gelijk opgestaan, en het zand een beetje afgeklopt en weer verder. Doet nog even pijn, maar dat is maar een paar minuten. ondertussen nog een paar hele mooie stukjes gepasseerd, en net voor het checkpoint bij de laatste afdaling net voor het dorpje gaat het weer fout. Ik kom deze keer terecht op een ondergrond van los liggende stenen, en het eerste wat door me heen gaat is….nou heb ik denk ik wel wat gebroken. Mijn rechterknie, heup en schouder waren de contact punten. Wanneer ik voelde dat het gebied rond mijn schouder nat begint te worden schrok ik flink, maar het bleek gelukkig door het flesje te komen waar ik ook op geland was, en geen bloeding te zijn. Weer omhoog geklauterd, en de laatste meters rustigaan gedaan naar het CP in maboge.

Daar wilde ik mijn wonden laten verzorgen, maar ze bleken al met iemand bezig te zijn, en daarna is Michel aan de beurt. Ondertussen mijn flessen bijgevuld, en een lekkere tosti gegeten en besloot om maar door te gaan. Ik informeerde Peter en Michel dat ik alvast vooruitging. Het eten had me goed gedaan, en eenmaal vertrokken voelde ik eigenlijk geen pijn meer, dus had ik er alle vertrouwen in dat het goed ging komen. Tot er een serieuze klim kwam, want daar begonnen de problemen. Iedere keer wanneer ik kracht moest zetten met mijn rechtse been voelde ik een steek in mijn rechtse bil aan de zijkant van mijn heup. Daar moet ik dus iets geraakt hebben tijdens de val. Met heel veel moeite kom ik boven, en daarna weer een stukje vals plat wat redelijk gaat, en daarna een lange afdaling die wel heel lekker gaat. Op dat moment geloof ik nog dat het goed komt, en na een tijdje kom ik bij een drinkpost. Daar neem ik een paar bekers cola, en een reep, en ga snel weer verder. Direct na deze post komt er een stuk asfalt wat licht stijgt, en daar voel ik al gelijk de pijn terug komen in mijn heup. Iedere stap doet pijn, en het wordt helaas steeds erger. Ik heb dit al eens eerder meegemaakt tijdens de Dusk till Down, en ook daar moest ik opgeven omdat klimmen niet meer ging. Nu dus hetzelfde, en naarmate de kilometers verstreken werd steeds duidelijker dat een D.N.F. er aan zat te komen.

Het was dus niet de hitte, waar ik eigenlijk bang voor was, of de voeding die me ook al vaak in problemen gebracht heeft maar vrijwel zeker de val op mijn heup die deze keer mijn finish onmogelijk maakt. Flink balen…..

Bij het checkpoint neem ik nog een kom soep, maar de beslissing heb ik al genomen in de kilometers er voor. Zelfs wandelen ging niet meer normaal, en dan is opgeven de enige optie. Niet verder dan 57 kilometer gekomen…

Flink balen, maar ja……er zijn uiteraard veel ergere dingen dan niet finishen in een vrij technische ultra van 100 Mijl met meer dan 6000 hoogtemeters. Ik heb diep respect voor alle finishers, zowel de trailrunners als de wandelaars, want het is een erg zwaar parcours!!!

Maar….gelijk maar ingeschreven voor de Bello Gallico, want anders ben ik doelloos en da’s niet goed voor mij. Dus over 3 maandjes weer een nieuwe poging om een 100M te finishen.

…het begint nu wel weer erg dichtbij te komen….Nog iets meer dan 5 dagen, en dan ga ik een nieuwe poging doen om een 100 miler te finishen.Volgens de organisatoren zelfs nog iets verder, en ook flink wat hoogtemeters deze keer.

Nu ik zo nu en dan al wat spulletjes aan het verzamelen ben, beginnen de zenuwen ook al wat te komen.Deze keer ben ik wel beter getraind dan voorgaande poging, en ook ziet het er naar uit dat het weer een heel stuk beter zal zijn.Alhoewel dat sommige (weeronline) al met de temperaturen rcihting de 26 graden gaan, en dat is dan ook weer wel wat te veel van het goede.

Que blessures gaat het redelijk, De pijn aan de lies en hiel zijn niet helemaal weg, maar dat had ik ook niet verwacht.Hopelijk door deze “rustweek” met een paar korte trainingkjes nemen die klachten nog wat verder af.Verder een beetje last van mijn rug, maar ook dat is niet de eerste keer, dus mag ook geen al te groot probleem zijn. En nog flink gevallen op mijn knie een paar weken terug, maar dat begint gelukkig ook goed te herstellen. Mentaal zit het gelukkig wel helemaal goed. 

Zonder verassingen moet het te doen zijn, maar aangezien het nooit gaat zoals je wil, zal het ook deze keer weer afwachten worden of  er niets fout gaat, en of ik heel blijf.Het tempo zal laag liggen, maar wanneer bijvoorbeeld tijdens het afdalen gestruikeld wordt, dan kan het misschien toch problemen geven.

Heb er zin in, en ben er denk ik klaar voor.Mijn checklijstje is af, en hier en daar heb ik al wat zaken klaar gelegd.Nog wel even een booschappen lijstje maken, maar deze keer ben ik van plan niet te veel in mijn drop bag te stoppen, want de organisatie heeft voldoende gergegeld op de checkpoints.

Vooral de omgeving waar de BG zich afspeeld lijkt me super, en het zal hoe dan ook een hele speciale editie worden, door de COVID situatie.En nou maar hopen dat niet op het laatste moment nog dingen fout gaan, of drastisch gewijzigd worden…..We gaan het zien….

….en dan is het zo ver. Dan weet ik of ik deze keer de 100 mijl heb kunnen finishen. Tot nu toe is het vertrouwen dat het gaat lukken er wel, maar nog niet alles werkt 100% mee. Mentaal zit het helemaal goed, maar fysiek ben ik nog niet helemaal in orde.

Beetje last van mijn rug en knie, nadat ik afgelopen woensdag gestruikeld ben. De rugpijn zou ook nog kunnen komen omdat ik de tuin heb omgespit, en de zaak een beetje overbelast heb. Ook nog steeds wat last van mijn lies en hiel, maar gelukkig tijdens een lange duurloop niet zo veel last van. Alles bij elkaar dus wel wat ongemakken, maar niets om me echt zorgen om te maken. Ik verwacht dat de normale pijn van de voeten en benen na zo’n 50KM wel zullen overheersen, en daarna maakt het dan toch niet veel meer uit.

Gelukkig heb ik dit jaar goed kunnen trainen, en door het thuiswerken ook 1 uur per dag extra slaap kunnen nemen, en dat merk ik heel goed. De marathons die ik gelopen heb als training gingen lekker, en ik herstelde snel. Ook de ultra in Juli op het Petranpad ging bovenverwachting goed. Laten we dus hopen dat ik er deze keer klaar voor ben, en nu mentaal sterk genoeg ben om niet uit te stappen.

Vanwege de 6000 hoogtemeters, en de extra 5KM is het erg moeilijk in schatten op welke momenten ik bij welk checkpoint zal zijn. Ik heb daarom de uitslagen lijst van vorig jaar bekeken, en ga er van uit dat deze edititie iets minder zwaar zal zijn met de aangepaste route. Een finish in ongeveer 30 uur ga ik daarom van uit met een marge van 2 uur, dus ik heb ik in ieder geval wat richt tijden wanneer ik bij de drop bags ben. Op die manier kan ik dus rekening houden met wat ik er voor dat moment van de dag in moet stoppen.

Er komen ondertussen wel wat minder goede berichten voorbij (code oranje in sommige streken van Nederland en Belgie, en ook de twee weekse weersverwachting is niet best met voorspelde regen), maar dat kan nog alle kanten op gaan. Ik ga er vanuit dat het goed gaat komen….

Dus komende weken rustig aan, en op tijd met de voorbereidingen beginnen (dropbags/voedingsplan etc.)

Nog 1 dag, en dan is het weer September. Normaal gesproken is September de maand van de Eco trail, of van bijvoorbeeld de triathlon van Almere of een ander mooi doel waar je kort na de vakantie naar uit kunt kijken. Dit jaar is het de maand waarin ik een nieuwe poging ga doen om een 100 mijl te finishen. En voor zover ik tot nu begrepen heb, niet de eerste de beste….

In plaats van 160KM, is deze editie van de G.E. dus 165KM, en er wordt gesproken over 6000 hoogtemeters, en dat is nogal wat…. Foto’s op facebook laten een erg uitdagend parcours zien, en eigenlijk is dat hetgeen waar ik me nog de meeste zorgen over maak. Niet zozeer overdag, maar (mocht ik zo ver komen) een tweede nacht in een dergelijke omgeving zal toch af en toe tot spannende situaties leiden denk ik.

De voorbereidingen gaan naar omstandigheden goed. Helaas niet helemaal blessure vrij, maar de klachten die ik heb, wijt ik aan het vele wandelen van afgelopen maanden, dus hopelijk blijven die een beetje achterwege tijdens de G.E. Gisteren een marathon gelopen, en toen voelde ik het af en toe, maar was niet heel erg pijnlijk. Wel naderhand trouwens, maar dat is meestal binnen een dag weer weg. Vanavond eens kijken hoe het voelt wanneer ik een rondje van 9K doe (herstel loop).

Alvast wat gelletjes besteld, want die bevielen goed tijdens het Petranpad.

Qua motivatie zit het in ieder geval helemaal goed, want ik heb de laatste weken alles wat ik kon vinden aan raceverslagen en andere info over de G.E. doorgelezen, en kan eigenlijk niet wachten tot de start. Ondertussen weer wat mee ervaring in het ultralopen, en de finish van het Petranpad heeft mijn vertrouwen wel een flinke boost gegeven. Maar ja….niet altijd gaat alles zoals je het verwacht, en dat zal in dat weekend niet anders zijn. Omgaan met veranderingen en incasseren van tegenvallers zal het belangrijkste zijn voor een goede afloop. Of ik er klaar voor ben…over 3 weken weet ik het….

Het Pieterpad, en dus ook de vakantie, zit er helaas weer op. Het was geweldig om helemaal vanuit Pieterburen naar de Sint Pietersberg te wandelen. De in totaal 26 etappes hebben we in 20 wandeldagen afgewerkt, en zo dus een gemiddelde van c.a. 24KM per wandeldag aan kunnen houden. De kortere etappes dus een paar keer gecombineerd met een wat langere, en uiteindelijk de laatste dag ook afgesloten met twee etappes (39KM).

Een prachtige vakantie gehad, en van alle wandeldagen slechts 1 dag met een uurtje regen gehad. Wel twee hele warme etappes van >35 graden, maar genoeg gedronken, en rustig aan gedaan.

En nu deze uitdaging er op zit, moet ik me volledig gaan richten op de vollgende uitdaging. De Great escape

Hij is in ieder geval wat langer dan 100 Mile, (165,26KM) en er zitten ook genoeg hoogtemeters in.

The thing you all have been waiting for You can find the, unique, course for Great Escape 2020 here: http://greatescape.legendstracking.com/.GE50 has 86,05km this year with between 2405m and 3230m D+ (depending on the calculation method) and has 4 checkpoints. GE100 has 165.26km this year with between 4625m and 6108m D+ and has 9 checkpoints.

Het is de laatste dagen nogal aan de warme kant, en dat heeft voor de trainingen ook de nodige consequenties.

Met code oranje niet de meest ideale omstandigheden om een stukje te gaan hardlopen, en ook wandelen en werken in deze hitte valt best wel tegen.

Gelukkig kan ik goed tegen de warmte, en heb ik samen met Maaike afgelopen weekend nog een paar etappes van het Pieterpad kunnen doen. Het plan was om maandag avond mijn lange duurloop te doen, maar na een paar honderd meter lopen, heb ik het plan bijgesteld en er een 10KM van gemaakt.

Dinsdag ochtend een uurtje vrij gepland, en even een rondje gerend, en dat voelde met 26 graden toch een heel stuk koeler aan.In de avond nog een stukje gewandeld met Maaike, en net voordat de onweer losbarste waren we gelukkig weer thuis.

Helaas weer een beetje last van mijn hiel en lies de laatste weken, dus ik denk dat er een verband is met deze blessure en het vele wandelen van afgelopen weken. Dus de laatste twee weken voor de Great Escape wil ik het wandelen beperken, en ik hoop dat daarmee de problemen op tijd opgelost zijn.

Nog een kleine maand, en dan is het zo ver. Ik was eigenlijk in een goede vorm, maar na de 111KM van het Petranpad loopt het allemaal wat zwaarder. De combinatie herstellen, veel wandelen en warm weer zijn denk ik de voornaamste ooraken, vandaar dat ik de lange duurlopen ga beperken tot c.a. 30KM. Geen marathons of verder meer dus totdat de GE voorbij is. Of zou het hier aan liggen…. 😉 :

Vanavond weer een klein rondje, en als het een beetje afkoeld morgen iets verder, en zaterdag een lange duurloop, maar geen marathon.

Terwijl veel atleten besloten hebben het virtuele Pieterpad te lopen, hebben Maaike en ik besloten om een gedeelte van het echte Pieterpad te gaan doen.

Dus vorige week een hotelletje geboekt in Groningen, en van daaruit gestart in Pieterburen.
De eerste week zijn we tot in Hardenberg geraakt. We hadden besloten om op zaterdag na etappe 8 naar huis te gaan, omdat zaterdagmiddag en zondag regen verwacht werd. Kwam voor mij goed uit, want dan kon ik ook nog even een duurloopje doen.

De maandag daarop zijn we gestart in Hardenberg, en op vrijdag geeindigd bj de tweede etappe van deel 2 in Braamt.

Geweldige twee weken gehad, en heel veel van Nederland gezien! Ook mooiti dat we af en toe een stuk doorkruisten waar ik ooit een trail gedaan heb. Bijvoorbeeld in de buurt van Rolde (ISU), Ommen (Besthemerbergtrail), Sallandse heuvelrug (Salland trail). Ook de steden waar we een hotel geboekt hadden (Groningen – Hogeveen – Zwolle en Deventer) waren de moeite waard.

Binnenkort snel weer een keer terug, want ik ben erg benieuwd waar de volgende etappes ons gaan brengen.

Zaterdag een rustdagje gehouden, en wat van mijn boekhouding gedaan, en samen met Maaike boodschappen etc. etc.

Vandaag weer eens een serieuze duurloop gedaan(marathon), want de volgende uitdaging begint te naderen. Hopelijk gaat het door, want het gaat in Belgie momenteel een beetje de verkeerde kant op met de Corona. Afwachten dus… Een alternatief zou de 24 uur van Deventer kunnen zijn, in hetzelfde weekend..

De start is gepland om 1:00u in de ochtend, dus Jan en ik hebben afgesproken rond 22:00u te vertrekken. Het is weer even geleden dat we ergens aan deelgenomen hebben, en het blijft altijd een beetje spannend.

Mooi op tijd zijn we bij het Kasteeltje van Meerlo, en het het is er al gezellig druk. Theo wijst ons even de weg, en we krijgen zelfs een “goody bag”!! We hebben dus alle tijd om ons voor te bereiden, en bijvoorbeeld alvast de GPS te checken van de Fenix horloge en de Etrex handheld GPS. Extra belangrijk, omdat navigeren zonder GPS eigenlijk niet te doen is, vanwege de wat afwijkende route, en omdat gestart wordt in het donker.

De temperatuur is goed, ik voel me goed, en ik denk dat ik er klaar voor ben. Een paar minuten voor 1 gaan we naar buiten, en niet veel later vertrekken we. Omdat het een klein groepje is, hoef je bijna niemand in te halen, en beland je al snel bij een aantal ultralopers die ongeveer hetzelfde tempo lopen. Mijn Etrex heb ik nog even terug in mijn racevest gestopt, want ik loop met een paar jongens die goed navigeren, dus het plan is om in ieder geval zolang het donker is bij hun te blijven, al is het tempo voor mij wat aan de hoge kant. Lekker rennen met een gezellig groepje ultralopers dus, en we maken af en toe een praatje onderweg, en er wordt ook op tijd gelachen. Na zo’n 10KM is het groepje gesplitst, en loop ik verder met Jan, Martin, Steven en Jelger. Net voor het eerste checkpoint moet ik even lossen (sanitaire stop), maar bij de verzorgingspost sluit ik weer aan..

Daarna weer verder, en dat wordt een prachtig stuk waarin we de zon op zien komen. Jammer genoeg zelf geen foto’s van gemaakt, want het was heel erg mooi die zonsopkomst, met hier en daar een laagje mist…Volgende keer dus mijn telefoon binnen handbereik houden, want het is schitterend. We lopen verder over smalle paadjes, over grasvelden, over grindpaden, af en toe wat asfalt, en het is eigenlijk jammer dat het eerste stuk van deze tocht donker was, omdat het een geweldig mooi gebied is. Net voor het tweede checkpoint zien we nog een ree op een kleine 10 meter afstand, Blijkbaar is ie gewend aan mensen, want hij blijft gewoon staan kijken in plaats van weg te rennen, zoals de meeste reeen reageren. Na de pauze bij de verzorgingspost besluit ik alvast met Steven verder te lopen. We lopen beiden ongeveer hetzelfde tempo, en maken af en toe een praatje, en af en toe zwijgen we een stukje. Helaas krijgt Steven last van een blessure, en net voor de 3e post, geeft ie aan dat het niet zo lekker gaat.

Bij post 3 aangekomen (het 55KM punt) zie ik Jan staan……kl##te…want dat is heel slecht nieuws. Uitgevallen dus, door een verelende blessure aan zijn knie. We hadden beiden gehoopt op een leuke dag, en zonder blessures te kunnen finishen, en daarom baal ik flink dat dat voor Jan niet gelukt is. Ik vis wat zaken uit mijn drop bag, en gooi het lampje + reservelampje + regenjack terug in de zelfde dropbag.Mijn horloge hang ik aan mijn powerbank, en gooi ik zo lang achterin mijn rugzak. Na een bakje koffie besluit ik om alvast door te lopen, en ik had verwacht dat ik door het groepje nog wel ingehaald zou worden, maar dat bleek niet het geval. Dus het tweede stuk ga ik alleen verder…

Dit was een stuk waar gelukkig de grasmaaier was ingezet, maar hoewel het gras wat korter was, vond ik het nog steeds erg zwaar. Ergens op dit pad nog een soortement van beverdam, waar ik de keuze had om twee maal over het prikkeldraad heen te gaan, of gewoon door het water. Het water dus….. En het gaat nog steeds heel erg lekker allemaal. Op af en toe een sanitaire stop na, en een pauze om batterijen te wisselen van mijn Etrex, en om mijn horloge weer terug aan te schieten,  kon ik het meeste nog lekker lopend op een rustig tempo doen. Dus tot ongeveer 72KM niet gewandeld en dat is voor mij al een overwinning op zich. Bij de 72Km voor de eerste keer cola genomen, en na twee bekers voelde ik me gelijk weer een heel stuk beter. Het stuk hierna zou 15Km tot het volgende checkpoint zijn, en da’s altijd wel fijn, als de adstanden tussen de posten later in de wedstrijd wat korter worden.

Alweer afwisselend zware stukken, en wat gemakkelijkere stukken, en zware momenten met minder zware momenten. Zo rond de 85KM komt er nog een “waar ben ik weer aan begonnen” moment en dat blijft eigenlijk wel even hangen tot het volgende checkpoint. Daar aangekomen neem ik een stukje vlaai, want alleen gels onderdrukt het honger gevoel niet meer, en ik spoel het weg met 2 bekers cola. Zodra ik verder loop schijnt de zon volop, en is het even nagenoeg windstil.  Dit stuk zou c.a. 13KM moeten zijn. Ik kom moeilijk op gang en de zweetdruppels lopen vanaf mijn buf in mijn ogen. Gelukkig komt er wat later af en toe een wolkje voor de zon, en nog wat later op sommige stukken weer een verkoelend briesje. Een paar keer haal ik nog iemand in, en iets voor het laatste checkpoint loop ik nog een stukje langs het water. 

Na het checkpoint op weg voor de laatste c.a. 11KM, en het eerste stuk daarvan gaat heel erg lekker. Ik vergeet af en toe op mijn Etrix te kijken, dus moet ook regelmatig weer een klein stukje terug, maar dat maakt niet meer uit. Als je de laatste kilometers voor de boeg hebt weet je dat je gaat finishen, en dan gaat het allemaal weer een heel stuk beter. Maar wat duurt zo’n kilometer dan lang…. Ik zie het kasteeltje weer, en onderweg naar de finish wordt ik al toegejuicht door een deel van de vrijwilligers, en door al eerder gefinishte deelnemers. Top!

Zodra ik het pleintje bij het kaasteel oploop, nogmaals applaus, en Theo geeft me nog een mooi aandenken.

Een opener, die ik gelijk mag gebruiken om een fles koud brand bier open te trekken.G-E-W-E-L-D-I-G!!!!

Weer een hele mooie ultra rijker, met geweldige mensen en prachtig weer!! En als je de prijs kwalitiet verhouding gaat bekijken, dan weet ik 100% zeker dat er geen enkele ultra of triathlon beter scoort, want voor een minimaal bedrag zijn we de hele dag in de watten gelegd, en bezig geweest in een heel mooi stukje Nederland.

Karin, Theo, Ton, alle vrijwilligers en collega ultralopers,,,,,heel erg bedankt!!!

De uitslagenlijst.Het Petranpad blijkt toch een pittige tocht te zijn.Van de 35 starters hebben 11 deelnemers niet de eindstreep of cut-off gehaald. 21% uitval op de 1-daagse, 50% uitval op de 2-daagse.

….en dan is het zo ver. De eerste ultra van het jaar (de paar 50KM’s die ik op eigen houtje gelopen heb buiten beschouwing gelaten.)

Heel benieuwd hoe het zal gaan. Normaal gesproken zijn de voorbereidingen goed gegaan, en ben ik nog blessure vrij. Wel nog steeds behoorlijk drukke weken, met de nodige stress, maar daar staat tegenover dat ik nog steeds vanaf thuis mag werken, dus wat extra slaap heb, en niet hoef te reizen.

Het wordt ook mijn eerste ultra in de categorie 55+, want dinsdag ben ik jarig. Uiteraard is dit geen echte wedstrijd, maar vooral lekker een flink stuk rennen met nog een aantal lopers door een heel mooi gebied.

Ik zal om 1:00u starten, en Jan 2 uurtjes later. Dat betekend navigeren in het donker, maar ook wat koelere temperaturen. Alhoewel ik me over de temperatuur weinig zorgen maak, want die lijkt mee te gaan vallen.

Trainen gaat lekker. Vorige week samen met Jan nog een marathon gelopen, en vandaag een halve op een heel lage hartslag. En verder buiten een zware training op Col du Kragge na, rustig aan gedaan. Ook komende week ga ik niet veel meer doen, zodat mijn lichaam nog wat kan herstellen van de afgelopen maanden. Zojuist even geteld, en ik heb de afgelopen 15 weken 13 marathons en 2 – 50km’s gelopen.

En weer een paar nieuwe Hoka’s gekocht, want de Clifton’s bevielen me niet goed. Ik kreeg iedere keer last van mijn rug, en daar heb ik bij de Elelvon’s nooit last van gehad. Dus weer een paar elevons, en de oude heb ik na ruim 2000KM de kliko in gegooid.

Dus deze week nog wat voorbereidingen treffen voor volgende week. Alweer even geleden, dus maar even goed kijken wat allemaal in mijn rugzak moet, en in de dropbag. En de route nog even in mijn Garmin’s zetten.

Zin in!!

…het Corona virus verdwijnt een beetje op de achtergrond, en ondertussen is de processierups al weer volop in het nieuws. En op zich niet vreemd, want vorig jaar had ik er zelf vrij weinig last van. Nu is dat wel anders…..vorige week al hier en daar getroffen door de brandharen, en gisteren na de lange duurloop zijn er weer flink wat bulten bij gekomen.

De brandharen kunnen in een straal van 100 meter rond de boom van een rupsennest zorgen voor overlast, dus dan valt het niet mee om contact te vermijden. Stond er vorig jaar hier en daar een boom met lint er omheen, nu kwam ik onderweg een straat van c.a. 1,5km tegen waar vrijwel elke boom getroffen was.

Maar afgezien daarvan zijn er ook goeie berichten.

Allereerst lijkt het er op dat de Great Escape – mijn absolute Nr. 1 doel voor dit jaar – door lijkt te gaan. Welliswaar in aangepaste vorm, maar de genomen maarregelen zijn niet direct nadelen. Zo komt bijvoorbeeld de bustransfer te vervallen, omdat het in plaats van een point to point trail, een lus gaat worden, en dus zowel start als finish op dezelfed locatie liggen, en dat vind ik eigenlijk wel lekker.

Info van de organistatie:
Ettelbruck tot Maboge en GE80 van Clervaux tot Maboge, zal zowel start en finish in Maboge zijn. Hiermee vermijden we het busvervoer van alle deelnemers naar de start, laat het ons toe om vlotter opgevers terug naar de finish te brengen en zal het de druk stevig verminderen op het Legends Trails team en zijn vrijwilligers om alle logistiek in goede banen te leiden. Ook hebben we hiermee een kleiner aantal gemeentes waarvan we toelating moeten krijgen en kunnen we volledig in Belgie blijven, allemaal zaken die het risico verminderen dat GE niet zou kunnen doorgaan.

Ondertussen afgelopen week weer lekker kunnen trainen, en woensdag opnieuw een PR gehaald op de rondjes Col du Kragge. Het begon met stromende regen, en hier en daar wat gerommel. Dit werd snel minder, en tegen het einde van de c.a. 10K was het nagenoeg droog. Aan het einde hebben we nog een mountainbiker van het parcours gehaald, die een flinke bult op zijn arm had, na een valpartij. Jan heeft wat EHBO toegepast, en we hebben gewacht totdat zijn ouders gearriveerd waren om hem naar de huisartsenpost te brengen.

Gisteren een lange duurloop gedaan (42KM). Deze keer weer op mijn oude Hoka’s, want ik heb een beetje last van rugpijn sinds ik de nieuwe Clifton’s heb. Ik had me voorgenomen om met mijn hartslag onder de 140 slagen per minuut te blijven, en dat is me op een paar uitschieters na goed gelukt. Opvallend is dat ik met ongeveer de zelfde hartslag een sneller tweede deel gelopen heb (negatieve split), maar de verklaring is denk ik dat het eerste stuk meer kilometers onverhard waren dan het tweede deel.

Gelukkig komt het eerste evenement al een beetje in zicht, en zal ik van lieverlee wat voorbereidingen gaan treffen voor de 111KM lange trail in Juli. Ik zal dat er een dropbag voor halverwege meegegeven kan worden, dus dat is alvast goed nieuws. Zin in!!

En we zijn weer een weekje verder… Deze week wat rustiger aan gedaan, omdat het op mijn werk juist een heel stuk drukker was. Een eerste fase van een project moest op tijd opgeleverd worden, en wanneer het veel te krap gepland is, en alles tegenzit, dan gaat dat helaas ten koste van mijn sportieve ambities. Maar…het ziet er naar uit dat het in ieder geval allemaal op tijd klaar is, en op een paar kleine issues na, kunnen we maandag een “go” geven voor dit stuk.

Wel nog even mijn tijd verbeterd op Col du Kragge, en daar werden Jan en ik blij verrast door de vele klaprozen en korenbloemen die volop in bloei stonden. Vrijdag besloot ik met Maaike om terug te gaan, met mijn fototoestel, maar helaas had de stevige bui van een paar uur eerder alle klaprozen kaal gemaakt, en viel er dus niet zo heel veel meer te fotograferen.

Op zaterdag moest ik deze keer mijn duurloop weer wat sneller doen, want ik kwam er net voor ik vertrok achter dat we om 10 voor half 1 afgesproken hadden met Els en Michel, en ik dus nog maar 4u20 over had, om een marathon te lopen, en daarna een shake te nemen en te douchen…

En dat beviel heel goed….tot ongeveer 30KM, want toen werd het vrij warm. Ik kan daar normaal gesproken heel goed tegen, maar ik denk dat nu de drukte van afgelopen week toch een beetje mee speelde, en daarom moest ik het tempo weer een beetje laten zakken. Uiteindelijk nog wel ruim binnen de 4 uur binnen, dus ik had nog alle tijd om rustig in bad te gaan.

Zondag met Maaike gewandeld bij Arnemuiden (20K). Hele mooie wandeling!

Met ongeveer 2000KM op de teller, werd het weer tijd voor nieuwe schoenen. De Hoka one one elevon’s begonnen flink te slijten, en alhoewel de zolen natuurlijk dik genoeg zijn bij dit type hardloop schoen, leek het met toch verstandig om nieuwe uit te gaan zoeken.

Na ongeveer een half uurtje googelen viel mijn oog op een paar hoka one one clifton 6, die gunstig gerpijst waren, en maat 42 2/3 en extra wide. Nog even wat recenties bekeken, en daarna het winkelmandje in en afgerekend.

1 dag later kwamen ze al binnen, en kon ik ze dus gelijk uit testen. Ze voelen iets minder flexibel aan dan de vorige Hoka’s, maar verder weinig op aan te merken. Zondag maar gelijk een marathon op gelopen, en geen blaren, of andere problemen, dus wat dat betreft een prima schoentje. Ook na die training snel weer hersteld, en nergens last van. Goeie keuze dus…

Iets minder enthausiast ben ik over mijn Garmin Fenix 5s. Omdat ik me ondetussen definitief heb aangemeld voor het Petranpad, ben ik aan het kijken hoe mijn Garmin het beste ingesteld kan worden, zodat hij het die 111KM vol houd, terwijl ook de navigatie functies gebruikt kunnen worden.

Het goede nieuws was dat navigeren best goed gaat, als de Garmin eenmaal goed ingesteld staat. Maar….de batterij gaat dan helaas niet lang mee. Komende weken dus nog even uit zien te vinden hoe ik mijn Garmin zo energie zuinig mogelijk in kan stellen, maar toch een nauwkeurige GPS functie ter beschikking heb. Bijladen tijdens de trail is ook nog een optie, maar de tijd dat geladen wordt, kan ik hem niet om mijn pols doen….

Wel leuk dat er weer wat doelen aan komen. De 111KM over ruim een maand, en ik hoop dat die zonder problemen uitgelopen kunnen worden. Ik voel me goed, en het trainen gaat lekker, dus zou normaal gesproken goed moeten komen. En ik hoop dat ook de Great Escape daarna door gaat, en dat ik eindelijk eens een 100 Mijl kan finishen.

Verder nog een paar wandelingen gedaan met Maaike, en op zaterdag in Steenbergen een mooie wandeling gedaan.

De maand Mei is weer voorbij. Qua hardlopen denk ik een recordmaand, want ik geloof niet dat ik ooit zoveel kilometers te voet heb afgelegd in 1 maand.

Een deel van de kilometers zijn wandelkilometers, maar toch…

Ook afgelopen weekend weer lekker gelopen.

Een marathon op erg lage hartslag was het plan, en dat is gelukt. Halverwege nog wel een keer flink gevallen, maar de schade lijkt beperkt.

En misschien gaat het er binnenkort van komen….een ultra trail van 112KM. Op 11/12 Juli wordt door Theo en Karin een trail georganiseerd, welke me heel leuk lijkt. Het is het Petranpad, en het zou een mooie voorbereiding kunnen zijn op de Great Escape.

Hopelijk wordt de start tijd nog een beetje aangepast, zodat we iets later kunnen vertrekken, en dus minder in het donker hoeven te navigeren. Normaal gesproken horen we dat deze week. Zou mooi zijn…..eindelijk weer iets om op korte termijn naar uit te kijken.

Ik ben heel erg benieuwd hoe een lange afstand zal gaan, nu de 42 en 50KM’s eigenlijk ieder weekend probleemloos gelopen worden.

Afgelopen week was een kort werk weekje. Op donderdag hemelvaart, en vrijdag een “brug” dag. Een weekend van 4 dagen dus, en daar was ik ondertussen wel aan toe.

Donderdag zijn Maaike en ik gaan wandelen in Krabbedijke. Het dorpje kende ik al wel, omdat ik hier afgelopen jaren regelmatig doorheen gefietst heb wanneer ik een rondje zeelandbrug fietste, maar nu dus een een flinke wandeling door die streek gemaakt.

Vrijdag een wat kortere wandeling in Zevenbergen, maar deze was ook zeker de moeite waard.

Zaterdag weer vroeg weg gegaan voor mijn lange duurloop. Ik had me voorgenomen weer een 50KM te proberen, en ik was een stuk beter voorbereid dan de vorige keer. 1800ml water en 4 gels in mijn racevest, en iets over 7 ging ik de deur uit.

Deze keer zou ik in ieder geval proberen met een lage hartslag te lopen, en niet naar de snelheid te kijken. Ik had Maaike al verteld dat het wat langer kon duren voordat ik terug thuis was, dus had alle tijd om deze training af te werken. De eerste 10KM was het wel wennen aan het lagere tempo, want regelmatig mertke ik dat de hartslag makkelijk omhoog liep, dus moest ik op tijd weer gas terug nemen. Daarna was ik er aan gewend, en ging eigenlijk alles op de automatische piloot. Ondanks het lagere tempo vlogen de kilometers nog harder voorbij dan ooit. Omdat je niet zo hard gaat, hoef je ook wat minder op te letten waar je loopt, en dus kun je wat meer rondkijken en van de omgeving genieten. Bij het ilopen van De Buissche heide zag ik nog een ree op de pad staan, en ik kon er weer opvallend dichtbij komen voordat ie weg ging.

De temperatuur was goed, alleen een flinke harde wind, Maar deze had ik eigenlijk het laatste stuk in de rug, dus kwam wel goed uit. Vanaf 45KM werd het weer wat zwaarder, maar ik had in ieder geval veel meer over dan de vorige 50K. Uiteindelijk wel 20 minuten langer over gedaan dan vorige keer, maar het voelde een heel stuk beter toen ik thuis kwam.

Nog even de door mijn garmin geregistreerde hardloopdynamiek:

172 spm (Gem. loopcadans)
202 spm (Max. loopcadans)
0.94 m (Gem. staplengte)
7.3 % (Gemiddelde verticale ratio) 
6.9 cm (Gem. verticale oscillatie) 
48.0% L / 52.0% R (Gem. GCT balans) 
270 ms (Gem. grondcontacttijd) 

Even wat ingezoomd op de GCT balans. Deze keer valt deze in het redelijke gebied, maar normaal tgesproken zit deze zo rond de 47% en dus niet goed.

Zondag uitgelopen. De eerste 2 kilometer waren zwaar, en ik voelde me vrij slap. Daarna ging het steeds beter, en de overige 11 KM eigenlijk heel lekker gelopen.

Al een tijdje heb ik last van mijn tanden, en twee weken terug zijn er daarom een paar zenuwen uit mijn kies behandeld. De pijn bleef helaas, en werd eigenlijk de laatste dagen alleen maar erger.

Afgelopen vrijdag besloot ik daarom om de tandarts te bellen, maar….in de middag zijn ze al gesloten, en is het alleen voor spoedgevallen. DUs maar weer uitgesteld tot…..zaterdag. Direct na mijn lange duurloop (marathon) de telefoon gepakt, want de pijn was ondertussen een continue stekende pijn.

En…op de foto’s was duidelijk een ontsteking te zien, in een hoektand ernaast, en nadata de zenuw er uit gehaald was, zakte de pijn direct. De moraal van het verhaal….nooit (te) lang rond blijven lopen met kiespijn, en zeker niet vlak voor het weekend.

Gelukkig heeft het mijn lange duurloop niet al te veel verpest. Die begon afgezien van de tandpijn wel heel goed, want het was geweldig weer (droog – zonnig – frisjes), en na ongeveer 50 minuten kwam ik al weer een ree tegen in de Pannehoef.

De paden zijn wat aan de zware kant, omdat het al weken droog is, en er dus een flinke laag los zand ligt, maar dat mag de pret niet drukken. Ook de drukte valt reuze mee, en dat terwijl ik wat later op pad gegaan ben (8:00u vertrokken). De bedoeling was om op een lage hartslag te lopen, maar bij de 10K (53 Minuten) zag ik al dat dat niet meer ging lukken, omdat deze al vrij hoog stond, Te snel vertrokken dus….en dan zakt ie bij mij niet meer…Dus maar in ongeveer het zelfde tempo doorgegaan. Uiteindelijk werd het de snelste marathon ooit die ik tijdens een training gelopen heb, en nog belangrijker…de gemakkelijkste. Wat is het toch jammer dat er geen wedstrijden zijn op dit moment, want ik ben echt heel erg benieuwd wat ik tijdens een normale marathon zou presteren (geen rugzak, niet 65% onverhard, uitggerust de laatste week ervoor etc. etc.). Een nieuw PR zou daar zeker in moeten zitten.

Afgelopen woensdag zijn Jan en ik ook weer even naar Bergen op Zoom geweest voor een rondje Col du Kragge, en ook dat was een succes!

Ik merk dat het afdalen steeds lekkerder gaat, en dat heeft natuurlijk alles te maken met vertrouwen. Zo ontspannen mogelijk probeer ik die stukken te doen, en alhoewel het parcours met de weel slechter lijkt te worden, merk ik dat de tijden steeds beter worden.

Ongeveer hetzelfde beeld zie ik bij de marathon’s die ik afgelopen weken gelopen heb:

Hopelijk dus snel een mogelijkheid om ergens een marathon of ultraloop te doen, maar ik verwacht dat dit nog lang zal duren. Vanaf volgend weekend eens proberen om de lange duurlopen op een lage hartslag, en dus veel langzamer te lopen, en dan bijv. 1 keer per maand een snellere om te kijken waar ik sta.

Qua gewicht begint het ook goed te gaan. Op zich blijft het natuurlijk vreemd dat de kilo’s er niet veel sneller er af gaan, want alleen al zo’n training van afgelopen zaterdag is goed voor 2.195 Callorieen. Ik gok dat ik er inclusief de wandelingen met Maaike momenteel ruim 8000 per week verbrand.

Vanwege het rooster van Maaike, moesten we de plannen voor het weekend wat aanpassen. Ze was zaterdag vrij, dus besloten we dit weekend op zaterdag een wandeling te maken in Hilvarenbeek (een groene wissel), en daarna met de kinderen en aanhang te BBQ-en.

Was een mooie wandeling, voor een groot gedeelte door de bossen, en ondanks het mooie weer, was het gelukkig heel erg rustig daar. Deze keer een route van 18KM omdat we op tijd de voorbereidingen voor de BBQ wilden doen. Die waren goed gelukt, en we hebben een gezellige avond gehad.

Zondag moest Maaike dus werken, en ze zou rond haf 1 terug zijn. Even wat rekenwerk gedaan, en ik kwam tot de conclusie dat een 50KM tussen kwart over 7 en haf 1 wel moest lukken. Na de marathons van de laatste weken, eens proberen het rondje wat uit te breiden, want langzaam aan komt September al wat dichterbij.

Dus iets over 7 Maaike uitgezwaaid, en daarna ook gelijk vertrokken. Het eerste uur was zo voorbij, en al vrij snel was ik door de Pannehoef heen. Helemaal niemand gezien deze keer, op een paar wandelaars in de verte na, dus iets eerder vertrekken in deze tijd heeft zo zijn voordelen.

Daarna werd het al snel iets benauwder, maar op zich wel goed te doen. Rustig gelopen, en eigenlijk was het plan om 6 minuten per kilometer te lopen, vanwege de extra geplande kilometers. Ze gingen wat sneller, dus op zich ook geen probleem, dan zou ik de laatste 10KM gewoon wat rutiger aan doen.

In de moerse bossen werd ik bijna nog overlopen door twee reeen die net voor mijn neus overstaken. Iets verderop stonden ze stil, en bleven daar staan kijken. Altijd leuk!

Daarna de buissche heide in, en ook daar liep het lekker. Ook dat stuk deze keer weer zonder te struikelen door gekomen, en weer verder via Schijf richting Roosendaal. Hier begon ik het vrij warm te krijgen, en ondertussen begon te water voorraad ook flink te slinken. Nog 500cl over voor de overige 20KM.

Zonder veel problemen door naar de 40KM. Ik denk zelfs dat deze 10K de snelste van de dag waren, maar dat komt vooral omdat de eerste 30 vooral ondverhard zijn. De paden zijn momenteel nogal los zand, en dat is hard werken soms.

En toen stond ik in de buurt van het viaduct van Bosschenhoofd. Ik besloot om het simpel te houden, en gewoon langs de snelweg te blijven lopen en ergens na een paar kilometer richting Rucphen te gaan lopen. Na 45KM werd het zwaar, en de laatste 5 kon ik goed merken dat ik aardig leeg was. Was weer een geslaagde training, en ik ben heel blij dat ik op 1 korte plaspauze na heel het stuk heb kunnen blijven rennen.

Ik moet denk ik wel wat rustiger dit soort trainingen gaan doen, zodat ik aan het eind nog een stuk fitter ben, en ook sneller zal herstellen. Wanneer ik de afstanden verder uit ga breiden moet ik hier serieus rekening mee gaan houden, en ook meer aandacht aan de voeding gaan geven.

En we zijn weer een maand verder….

Gelukkig nog steeds gezond, en ik voel me erg goed. Ondanks de wat vele kilometers die ik afgelopen maand gedaan heb (lopen + wandelen)

….ben ik uitgeruster dan ooit, en kijk ik uit naar alle looptraingen. Dit komt dus vooral door de paar uur extra slaap per week, en omdat buiten hardlopen en wandelen alleen mijn werk voor wat druk zorgt. Jammer dat er voorlopig nog geen wedstrijden zijn, want ik denk dat ik momenteel wel in staat ben om een nieuw PR op de marathon te lopen.

De marathons die ik afgelopen weken gedaan heb, zijn immers voor c.a. 65% onverhard, en heb ik allemaal met een negatieve split en relatief lage hartslag gelopen. Ik denk dat ik daarom ook zo snel herstel, want bij een normale marathon ga ik vaak het eerste deel helemaal in het rood, en dan moet ik tegen het einde flink inleveren qua snelheid.

De blessure aan mijn heup/rug is al een heel stuk minder, en tijdens laatste lange duurloop van afgelopen zaterdag niet veel last van gehad. Wel van de regen en onweersbuien, maar gelukkig mocht dat de pret niet te veel drukken. In de pannehoef kwam ik Jan tegen, en we besloten om samen een groot stuk van de training te doen. Ongeveer op 16KM was het gestopt met regenen, en daarna kwam ook af en toe de zon er door. Ideale omstandigheden dus, en zonder problemen liep ik mijn lange duurloop weer uit (42K).

Nu de blessure weer bijna over is, gaan we Col du Kragge nog eens proberen. Het is vrijwel zeker dat de klap op mijn heup door een van de valpartijen afgelopen weken de oorzaak was. Gelukkig afgelopen weekend zonder te struikelen de traininen doorgekomen, dus ik verwacht dat daarom de pijn al een heel stuk minder is.

(Het rondje van mij en Jan)

Ook hele mooie wandelingen gemaakt met Maaike!

Onder andere in kennemerland (Bij IJmuiden en Velsen), en wat dchter bij huis in Oisterwijk.

En we zijn weer een week verder. Nog een week beprekte lockdown, en gelukkig nog steeds niet besmet met het virus.

Wel een beetje een rare week gehad, want hoewel ik thuis werk, is de druk nog vrij hoog in verband met een paar projecten die onder druk staan. Afgelopen woensdag was pa opgenomen in het ziekenhuis met een longembolie, dus dat was ook weer zwaar schrikken. Gelukkig gaat het beter, en is hij ondetussen weer terug thuis.

Weer lekker kunnen trainen, en zoals vorige weken weer een avondje naar Col de Kragge geweest voor een pittige training.

Verder rustig aan gedaan, want ik had een beetje last van mijn heup, waarschijnlijk door de val vorige week zaterdag. Zaterdag was ik dus eigenlijk van plan om een hele rustige duurloop te doen, en dan wat extra kilometers te maken. Maar toen ik eenmaal bezig was, liep het zo lekker dat ik besloot om halverwege het tempo wat omhoog te gooien en er weer een marathon van te maken. En….nog nooit zo gemakkelijk een marathon gelopen. Weer een bewijs dat je lichaam zich heel snel aanpast aan dergelijke afstanden, en dat dit goed trainbaar is. Nog wel een keer gevallen, dus dat brengt het gemiddelde op 1 val per week afgelopen maand. Weer een flinke smak, en weer op mijn elleboog, knie en heup.

Wel heel jammer dat er voorlopig nog steeds geen evenementen op de kalender staan die zeker doorgaan. Ik ga er nog wel vanuit dat de great escape door gaat, maar denk dat ik ook iets moet gaan zoeken nog later in het jaar.

De Indian Summer nog een keer zou misschien ook kunnen, of een nieuwe poging voor de Bello Gallico.

Zondag nog een mooie wandeling gemaakt met Maaike bij de Brabantse wal.