Maandelijks archief: september 2016
Eislek Duathlon Luxemburg
Vrijdag middag 13:00u vertrokken Marcel en ik op weg naar Eselborn in Luxemburg voor de Eislek duathlon. Dit was het plaatsje waar we overnachten, vlak bij Clerveaux, het stadje waar we Zaterdag hoopten te finishen. Na het volgen van wat speciale instructies (inrijden in een weg waar het verboden is in te rijden) kwamen we bij de villa, waar we het weekend mochten Logeren. Ik was al heel erg gelukkig dat ik mee mocht doen (perfect geregeld door Joop, en Lucien – de Sponsor!), maar daarbij nog eens een verblijf waar we in de watten gelegd werden door de familie Rozendaal was helemaal geweldig!
Na aankomst hebben we eerst even een La Chouffe biertje gedronken, en het was al vrij snel heel erg gezellig. Daarna even de startnummers opgehaald, en de briefing bijgewoond, waarna we bij de plaatselijke italliaan de koolhydraten goed bijgevuld hadden.
Toen de spulletjes in orde gemaakt, en op tijd de wekker gezet (kwart voor zeven…uitslapen dus in vergelijking met een hele triathlon).
Zaterdag – race dag;Marcel reed ons (na een snelle opfris-cursus automaat rijden) naar de wisselzone bij het stuwmeer. Nadat de fietsen “gerackt” waren, en de tassen op hun plaats hingen stapten Joop en ik de bus in die ons naar de start bracht voor het eerste onderdeel. 5KM lopen dus i.p.v. 1.9KM zwemmen.
Kwart voor 11 werden we weggeschoten, en het leek erg op de start van een normale 5KM wedstrijd, want iedereen vloog er vandoor. Ik hing met mijn tong op mijn schoenen in de achterhoede, en met zo’n 23 min op 5KM stapte ik erg tevreden de wisselzone in. Het leek wat dat betreft een normale triathlon, want ook nu hoefde ik bij de wissel niet lang naar mijn fiets te zoeken, want er hingen er niet veel meer.De meesten waren al aan de eerste beklimming begonnen.
Eenmaal op de fiets merkte ik al gelijk dat ongetraind een helling van 11% beklimmen die ook nog eens blijft duren niet goed is voor het zelfvertrouwen. Als er daarna ook nog een technische afdaling volgt, waarin ik me zwaar remmend afvroeg of ik geen reserve remblokjes mee had moeten nemen, had ik al snel in de gaten dat een goeie fietstijd er niet in zou zitten. Sterker nog….tijdens de briefing moest ik nog erg lachen om de cut off tijd die vastgesteld was op 20KM/u, maar hier was ik er het eerste stuk nog maar nauwelijks bovenuit gekomen.
Nadat ik dit verwerkt had, begon ik te wennen aan het parcours, en langzaam veranderde het afzien in genieten van de omgeving, en van de mooie afdalingen.
Gesteund door het prachtige weer, en de geweldige supporters (Marcel, Fred, Trijnie, Theo en Oma Rozendaal die op 89 jarige leeftijd ook heel de dag van de partij was!!) begon ik er steeds meer plezier in te krijgen. Op een gegeven moment zag ik in de verte de Luxemburgse “Alp Dhuez” met bovenop de vele supporters en de verzorginspost. Iets dichterbij zag ik dat het flinke lange stukken vrij steil omhoog waren, en met veel moeite kwam ik een tijd later boven. Daarna stukjes dalen en klimmen, en toen een lange afdaling zonder al te veel bochten. De snelheid liep flink omhoog, tot plotseling iemand van de organisatie begon te gebaren dat het gevaarlijk was. Zodra ik mijn remmen indrukte begon mijn stuur flink te zwabberen, volgens mij omdat het wegdek hier ook flink beschadigd was. Ik kreeg het niet meer bijgeremd, en in een fractie van een seconde lag ik in de berm. Flinke pijn in mijn nek/schouder en rug, maar ik stond al vrij snel weer overeind.
Mijn eerste gedachte…..einde wedstrijd, en wachten op de bezemwagen. Maar even later eerst maar eens gecheckt hoe de fiets er bij stond. Allebei de wielen liepen aan, en moesten even opnieuw ingespannen worden. Verder stond alleen (het beschadigde) stuur scheef, en later bleek ook het schakelen wat problemen te geven. Dus weer terug op de fiets gestapt, en voorzichtig aan het laatste stuk begonnen. Balen van de val, maar tegelijkertijd erg gelukkig dat ik het er nog zo goed vanaf gebracht had, kropen de kilometers voorbij, Na een heel stuk klimmen kwam ik weer op een punt waar de supporters me op stonden te wachten. Gelukkig, want door de val was ook mijn bidon leeg gelopen. Even de situatie uiteglegd, en gelijk wat water aangenomen van Marcel en Fred, ging ik de laatste 10KM in die gelukkig vooral omlaag gingen. Klimmen deed namelijk best pijn in mijn rug, en staan op de pedalen ging ook niet meer zo lekker.
In de wisselzone een Redbull gepakt, en omdat ik ondertussen zowat als laatste aan het loop onderdeel begon, vroeg ik me af of het verstandig was om door te gaan. Daarom besloot ik om het eerst maar eens een rondje aan te kijken. Het lopen viel heel erg tegen, en de stukken bergop deden een beetje pijn, en diep ademhalen ook, en ik was uitgeput van die zware fietstocht. Dus werd het een combinatie van stevig doorwandelen, en rustig joggen. Af en toe werd ik vergezeld door Trijnie op de MTB, die afwisselend Joop en mij van de nodige peptalk voorzag, wat uiteraard in zo’n fase van de wedstrijd helpt om mentaal de zaak op orde te houden.
Uiteindelijk na c.a. 7 uur kwam de finishboog weer in zicht, en na een paar high fives, werd ik door de organisatie onthaald als iemand die een podiumplek gelopen had. Top!! Nog even een medische check, en de schouder en ribben werden nog goed nagekeken door de dokter. Het advies was om hier maandag mee naar de huisarts te gaan.
Na een douche, hebben we lekker gegeten (er was heel erg goed voor ons gezorgd!!), en hebben we nog wat gedronken. Nauwelijks geslapen, want met de combinatie gekneusde ribben, gekneusde schouder, blijft alleen plat op je rug liggen over. Maar ondanks de val, een heel erg mooi weekend gehad, in een heel goed gezelschap!!
Ondertussen bij de Dokter geweest, en naar de fysio. Ribben en schouder zijn wat gekneusd, maar moet goedkomen. De fysiotherapeut heeft e.e.a. goed ingetaped, en slapen gaat ook een heel stuk beter. Ik verwacht zelf eind deze week weer wel te kunnen gaan hardlopen op zachte ondergrond.
Eislek triathlon –> duathlon
Ondertussen zag ik dat de Eislek Triathlon in Luxemburg omgezet is naar een duathlon in verband met blauwalg. In mijn geval misschien gunstig omdat ik dit jaar nog nauwelijks gezwommen heb. Van de andere kant wel erg jammer, omdat het dus geen triathlon meer is, maar een duathlon, terwijl ik dit jaar in ieder geval minimaal 1 triathlon wilde doen. Dat zal dan volgend jaar pas worden, maar hopelijk wordt het dan de swissman……..