Het jaar zit er bijna al weer op, dus weer tijd om terug en vooruit te blikken.

2018 is uiteindelijk dus een “triathlonloos” jaar geworden….

De Frysman triathlon in het voorjaar, en dan kijken voor een mooie hele in het najaar was het plan, maar twee weken voor de wedstrijd werd ik ineens verrast door een rode plek op mijn huid.
Het bleek een tekenbeet te zijn en om een Lyme besmetting te gaan.
Tja, dus een zware peniciline kuur, en dus ook einde Frysman.
Jammer, want ik had hier heel het voorjaar naar toe getraind, en een leuke alternatieve daarna was heel lastig te vinden.

In Juli even heel iets anders. Samen met Maaike heb ik toen de Kennedymars in Someren gedaan, en dat was ook fantastisch om mee te maken.

Daarna kwam pas de eerste wedstrijd in beeld, en dat was de ultramarathon van Monschau. Geen ultrakilometers in mijn benen, maar wel enorm veel zin.
Samen met John, Jan en met de vrouwen een fantastisch weekend gehad, en voor mij een PR op de 56KM.

Ondetussen had ik mezelf nog ingeschreven voor een 80KM, een 120KM en een 160KM ultratrail.

De 80Km (ecotrail van Brussel) werden er uiteindelijk 84 vanwege mijn niet zo beste navigatie skills, maar was wel een hele leuke trail.
Hierna in Oktober de 120KM Indian Summer Ultra, en ondanks dat het heel erg ekker ging, heb ik besloten er 100KM van te maken, vanwege het ontbreken van genoeg trainings kilometers. (Overstappen kan hier op het 80KM punt)

En vorige week dus de Bello Gallico. Een 100 Miler, maar ook hiervoor miste ik de juiste voorbereiding, en dus werd het een 50 miler.
Wel een hele mooie trouwens, en ik weet eigenlijk vrijwel zeker dat ik volgend jaar weer een nieuwe poging ga doen.
Een elfsteden tocht in 2018 gaat ook niet meer lukken dussss 2018 zit er qua uitdagingen nu wel op.

Nu ondertussen ook bekend is dat de Norseman ook in 2019 niet op de kalender komt (helaas weer niet ingeloot), wordt het vrij lastig om een nieuw hoofd doel te kiezen.
Ik heb nog even een ultra triathlon overwogen, maar ben bang dat ik dat qua planning(trainingsuren)gewoon niet rond ga krijgen.
Dus ga ik me een jaar helemaal toeleggen op ultralopen.
Ander jaren iets wat ik altijd combineerde met triathlon, maar juist daarom schoot ik ook vaak te kort tijdens ultra’s.

Dus ik zie afgelopen jaar meer als een opstap naar serieuzer voorbereide ultra’s in 2019.

Misschien gaat het er zo uit zien:
…ik blijf hopen op een elfstedentocht natuurlijk…hopelijk being 2019….
2 februari 2019 from dusk till dawn 86KM ultra Trail (nacht trail met twee rivier oversteken)
18 Mei Transsylvania 100KM Berg Trail (Roemenie)
14-16 juni Zugsptitztrail 100KM Berg Trail (Duitsland)
6 en 7 Juli 2019- kennedymars Someren 80KM wandelen met Maaike
9 AUGUSTUS 2019 100KM Dodendtocht wandelen met Maaike
19 Oktober 2019 120KM Indian Summer trail (NK – A wedstrijd)
16 Dec Bello Gallico 100 Miles trail

Het NK ultratrail(120KM) tijdens de ISU gaat mijn hoofddoel worden, en ondanks dat het nog ver weg is, heb ik er wel heel erg veel zin in!.

In 2020 weer eens kijken of ik ingeloot wordt voor een mooie extreme triathlon.
Eind 2019 dus inschrijven voor meerdere, zodat de kans op 1 van deze speciale wedstrijden wat goter wordt.
De Norseman zou toch een keer moeten lukken, want ik hoop hiermee de laatste van de grote 3 (Swissman/Celtman/Norseman) ook te finishen.
Als het geen Norseman wordt, dan mogelijk de Brutal.

Zaterdag ochtend gaat de wekker al vroeg, want ik heb met Jan afgesproken dat ik hem half 2 op pik. Ruim op tijd zijn we in Oud Everlee, en we konden in alle rust alle voorbereidingen treffen.

4:00u mochten we vertrekken, en dan valt er een flink stuk spanning van je af. De eerste 20KM gaan heel lekker. Niet gevallen(want het blijft opletten, lopen in het donker), lekker rustig tempo, en een leuk parcours.

Bij het eerste checkpoint zie ik Jan zitten….dat is niet goed…. Hij heeft een flinke bult op zijn voet, en voor hem is het einde wedstrijd. Na deze eerste teleurstelling, vertrek ik richting de tweede controlepost. Een paar keer loop ik een stukje verkeerd, maar gelukkig heb ik mijn Garmin Etrix, en zit telkens weer snel terug op de route. Een paar keer kan ik ook lopers nog even terugroepen die al een stuk te ver gegaan zijn. 

Bij post 2 (40KM) wilde ik wat eten, maar buiten een paar plakjes cake en een bekertje cola kreeg ik niets naar binnen. Dus daarna maar een paar gelletjes gepakt, en door naar checkpoint 3. Het liep nog steeds lekker, en ik lag ook precies op schema, dus alles zag er goed uit. Bij Checkpoint 3 nam ik een paar bekers cola, maar kon weer geen eten weg krijgen Alleen een handjevol chips. Nog even mijn schoenen uitgedaan, want daar zaten een paar steentjes in.Kort na het 60KM punt was er een vrij lange afdaling, en de kilometers gingen snel voorbij.  Tot de 72 kilometer…..hier kreeg ik een vrij zwaar stuk, en dacht dat het even een dipje was, maar helaas…

Ik voelde me slap en misselijk, omdat ik veel te weinig gegeten en gedronken had. Volgens mij was toch de kou hiervan de oorzaak. Ook mijn linkse voet deed pijn, en mijn rug. De rugpijn kwam denk ik omdat ik een ander type drinkzak gebruikt heb, die vooral onderin mijn rug drukte.

Nog steeds volgens schema ging ik verder, maar toen een half uur later nog geen verbetering was, begon ik na te denken over het vervolg van deze trail. Ik zou halverwege (80KMpunt) op c.a. 10u15 zitten, dus nog 26 uur over hebben voor de volgende 80KM om de 100 mijl te finishen. Maar…ik voelde me vrij beroerd, en denk dat als alles volgens plan zou gaan, ik nog ongeveer 14 uur door zou moeten, en dat zou in deze toestand niet verstandig zijn. Ook de weersverwachting was niet best, en dat gaat dan ook nog een beetje mee spelen in de beslissing. En…als je dan bij toch uit moet stappen kun je dat het beste op het 80KM punt doen, want daar was ik  ook gestart.

Even met Jan gebeld, en doorgegeven dat ik het bij 80KM ging laten vandaag. Jan was gelukkig ook nog in de hal bij de start/finish lokatie. Hij was als vrijwilliger de rest van de dag in weer geweest, en was aan het wachten tot ik hier door zou komen. 

In de sporthal even uitgerust, en daarna kon ik gelukkig wel een boterham met een beetje rijstepap weg krijgen. Hier hield dus de BG dit jaar op. Voor mij was het ondanks de DNF toch een geslaagde dag, want ik heb in ieder geval een hele mooie afwisselende trail van 80KM gedaan. De verzorging was fantastisch, en de vrijwilligers waren ook geweldig. Ik vind het wel heel erg jammer voor Jan, want voor hem hield het na 20KM al op…..

Het schema wat ik voor ogen had:

En de tijden die ik liep:

De 20, 40 en 60KM dus allemaal iets voor op schema, en de 80KM iets achter, maar daar heb ik de laatste 5KM gewandeld.

Na deze ervaring, weet ik weer waar ik aan moet gaan werken.
De problemen met eten moet ik op gaan lossen, anders zal ik nooit veel verder dan 100KM kunnen gaan lopen.
Ook moet ik wat aan mijn voeten gaan doen, want ik had weer wat blaren, en dat is bij dergelijke afstanden een flink probleem.
En een typische beginnersfout is aanpassingen doen net voor een wedstrijd (veranderen van een drinkzak in dit geval), waardoor ik vrijwel zeker last van mijn rug gekregen heb.

Wat wel heel goed was deze keer was de voorbereiding. Ik had werkelijk aan alles gedacht, en de meeste zaken ook nog als reserve in de drop bags zitten. Ook was het me gelukt de week van te voren genoeg rust te pakken.

Ja…en 100 Miles is natuurlijk ook een afstand waarbij niets tegen mag zitten. Een groot gedeelte moet hardlopend kunnen, want na bijvoorbeeld 80km nog een Kennedymars wandelen gaat ook heeel veel pijn doen. Dat is natuurlijk ook het gevolg van de lat steeds hoger leggen, als je de uitdagingen steeds extremer gaat doen wordt de kans op een DNF natuurlijk ook steeds groter. Maar dat is juist het mooie van nieuwe doelen!  Ongeveer de helft van de ingeschreven deelnemers is gefinished.

Voorlopig weer eens wat korte afstanden doen. Misschien de dusk till dawn van 86Km op 2 Februari 😉 . Daar zitten twee “river crossings” in midden in de winter, dus da’s ook wel spannend.

…en dan is het zo ver.
Ben ik er klaar voor….ik weet het niet. Ik ben niet bang voor de afstand zelf, want er zit een hele ruime cutoff tijd op. Waar ik wel bang voor ben zijn de elementen die voor problemen kunnen zorgen. Vooral het weer, en de status van het parcours kunnen er voor zorgen dat het een hele zware tocht gaat worden.

Ook hoop ik dat ik kan blijven eten, en dat andere ongemakken (maagklachten, blaren, etc.) uitblijven…

Aan de voorbereiding mag het niet liggen. Voor mijn gevoel zit dat wel goed, en zowel de trainingen als het uit testen van materiaal, parcoursverkenning etc. geven veel vertrouwen. Van de ander kant is tot nu 103KM het verst wat ik ook ooit lopend af heb gelegd, en dan komen er nog zo’n 60KM-ers bij.

Ik verwacht ook dat de lage temperatuur flink wat extra energie gaat kosten. De verwachtingen zijn niet optimaal….kou, wind en regen, maar dat had ook  een heel stuk erger gekund.

Komende week nog wat voeding intlaan, en nog een paar rustige traininkjes afwerken….