Afgelopen weekend was er weer heel erg veel te doen op triathlon gebied.
25 Juni (afgelopen zaterdag) was de dag dat ik had gehoopt te kunnen starten bij de Swissman, maar daar was ik dus helaas niet voor ingeloot…..
Nadat ik afgelopen zaterdag vernomen had dat het zwemonderdeel vanwege de onweer vervangen was door 4KM hardlopen, was het misschien een geluk bij een ongeluk dat ik niet mocht starten.
Een Extreme triathlon zonder zwemmen, wordt gelijk een heel stuk minder extreem, en dan zou voor mij de lol er al af geweest zijn.

Op dezelfde dag was ook de Celtman. Ik moest nog vaak terug denken aan deze hele mooie wedstrijd, waar ik nu precies een jaar geleden wel bij was. Nog steeds de allermooiste wedstrijd die ik ooit heb mee mogen maken, en ik hoop toch in ieder geval nog 1 keer een dergelijke wedstrijd te kunnen doen.

En een heel stuk dichter bij huis, was ook de triathlon van Oud gastel. Omdat het wat te vroeg viel na de Zugspitztrail, kon ik ook deze keer niet mee doen, maar John en ik zijn wel langs gefietst om de atleten aan te moedigen. Dat was trouwens de eerste keer dat mijn fiets van de muur af kwam na Almere vorig jaar…. Hij deed dus vooral dienst als hangfiets, nadat ik vorig jaar te horen had gekregen dat een start voor de Swissman niet ging lukken.

En afgelopen zondag was het ook weer Halve marathon van Roosendaal.
Ondertussen voor het vierde jaar al weer ingeschreven als bedrijf, en voor de eerste keer met 3 teams aan de start. 1 10KM team van 5 debutanten, want Levi en zijn vrienden hadden nog nooit een 10K hardloopwedstrijd gelopen. En verder nog een team van 10KM en een team van Halve marathon lopers.

Ondanks de wat pessimistische weerberichten (code oranje etc.) viel het weer tijdens de wedstrijd mij reuze mee. Het was zelfs vrij warm, en met die hoge luchtvochtigheid was het maar goed dat er nog een beetje wind stond. De wedstrijd verliep lekker, en vooral de eerste 16KM vlogen zo voorbij. Ik zat toen nog op c.a. 4M45 per kilometer gemiddeld, maar kort daarna moest ik de snelheid laten zakken naar zo’n 5M10 per KM. Mijn spieren deden flink pijn, maar dat had ik ook niet anders verwacht na die 55KM trail van vorige week. Uiteindelijk gefinished in 1u45, en dat was precies de tijd die ik vooraf in gedachten had. Heel tevreden mee, want ik heb eigenlijk al heel lang geen snelheidstrainingen meer gedaan, en van die lange langzame duurlopen wordt je niet bepaald sneller van.

Iedereen van het ICT-OKE BV team is gefinished, met zeer mooie tijden, en zonder problemen, en vooral de jonkies hadden me een beetje verrast, want daar zaten zelfs een paar tijden van onder de 50 minuten bij. En dat zonder voorbereiding, is toch wel heel erg knap.
Na de wedstrijd nog gezellig wat gedronken en gegeten in Roosendaal, en daarna snel naar huis om naar de Rode Duivels te kijken.

Alles bij elkaar een druk weekend gehad, maar wel heel erg leuk!!
Deze week standby dienst, dus eerst maar eens goed herstellen van de laatste 2 wedstrijden.

Volgende week het zwemmen en fietsen weer goed op pakken, en dan weer vooruitkijken naar de Eislek triathlon.

…maar wel genoten van deze fantastische wedstrijd.

Hieronder in het kort een verslag…

Zaterdag 18-6-2016..

Ik sta klaar in het startvak voor een 101.6KM lange ultratrail door het Zugspitze gebied, met o.a. een beklimming van de hoogste berg van Duitsland. Precies kwart over 7 worden we weg geschoten, en we vertrekken met een geneutraliseerde start, oftewel wandelend achter een blaaskapel. Na een paar honderd meter slaan hun af, en begint de wedstrijd.

Het stuk naar de eerste post gaat lekker. Ik haal wat mensen in, tijdens het klimmen, en tijdens het dalen moet ik af en toe weer wat mensen voor laten gaan. Afgeleid door de mooie watervallen, en het uitzicht op de bergen vliegen de eerste 12Km voorbij, en al snel sta ik bij V1 (de eerste verzorgingspost. Ik besluit om mijn beker te vullen met sportdrank, en direct door te lopen.

Vrij kort hierna begint de eerste serieuze klim. Ik heb al vrij snel in de gaten dat ik het klimmen een “beetje” onderschat heb, en hang regelmatig op mijn poles om uit te hijgen. Tjidens deze trail maakt zowat iedereen gebruik van deze stokken, en ik ben erg blij dat ik ook een setje aangeschaft heb. Het helpt flink bij het klimmen, en later blijkt het ook een goede hulp tegen het uitglijden bij afdalen.

Het parcours varieert van erg steil tot heel erg steil (tenminste zo ervaar ik het dan toch, met totaal geen berg ervaring), en na een paar uur kan ik weer gaan afdalen naar post 2.
Hier even mijn waterzak gevuld, en na een paar bekers sportdrank ga ik weer verder.

Er komt nu een stuk wat goed te doen is, en ik begin ook de techniek een beetje door te krijgen.
Ik voel me heel goed, en verbaas me dat ik al vrij snel bij de volgende post sta. Achteraf blijkt deze 3KM naar voor geplaatst te zijn. Bij deze post (V3) neem ik watermeloen. Dat is eigenlijk het enige wat ik op dat moment weg kan krijgen, en ik spoel het weg met 2 bekers cola. Ondertussen begint het flink te plenzen, en ik schiet mijn regenjas aan. We beginnen aan een serieuze klim, en eerst lijkt het nog enigszins op wandelen. Totdat we na een paar honderd meter van grindpad overgaan op gras. Hier is het voetje voor voetje omhoog proberen te komen, en vooral proberen niet uit te glijden. Uiteraard lukt dat laatste me niet, en regelmatig wordt ik door een collega loper weer overeind geholpen, en af en toe verleen ik dezelfde diensten. Dit stuk blijft duren, en ik dacht….dit moet het hoogste punt zijn als ik zomenteen boven ben.

Maar eenmaal boven staat me nog zo’n verassing te wachten. Alhoewel iets minder steil, is het nu vooral een modderig paadje, en hier en daar word het ook al wat spannender om te doen.
Nog steeds regent het, afwisselend met af en toe wat hagel. Nadat dit stuk afgelegd is, komen we op het punt voor de laatste klim naar het hoogste punt van de trail. Hier moeten we de extra kleding/handschoenen/musts etc, aanschieten, en hier staat ook het bordje “Gevaarlijke passage”. Onderweg was ik al mensen tegen gekomen, en die bleken er dus voor te kiezen om om te draaien op dit stuk. Het is inderdaad een vrij spannend stuk, vooral omdat ik niet weet hoe lang deze passage gaat duren. Gelukkig na een minuut of 10 staat er al weer een bordje einde gevaarlijke passage, maar in mijn beleving had achteraf gezien dat bord ook gerust boven op de top mogen staan.

Maar goed…opgelucht dat het gevaarlijkste stuk er op zit, begin ik aan het laatste stuk voor het hoogste punt. Mijn vingers zijn ondertussen zowat bevroren, en nog steeds valt er af en toe een flinke hagel of regenbui. Niet veel later zie ik het bordje hoogste punt van de wedstrijd, en opgelucht begin ik aan de afdaling. Ik ben eerst nog van plan om een foto te maken, maar met gevoelloze vingers mijn iphone bedienen lijkt me geen succes. Ook heb ik wat te vroeg gejuicht. Afdalen is nog lastiger, en ondanks dat ik echt mijn best doe om niet te vallen, ga ik regelmatig onderuit. Omdat er stukken bij zijn, waar zo’n val fataal kan worden, besluit ik soms mijn schoenzolen vrij van gras en modder te maken, zodat ik nog een beetje grip heb. Ik ga heel voorzichtig naar beneden. De laatste 4KM zijn asfalt, en eindelijk na lange tijd kan ik weer een stukje hardlopen, en dat voelt heel goed. De zon komt er ook weer door, en ik vind het nog steeds fantastisch hier in de bergen!

Bij V4 (op 43KM) valt het iedereen wel op dat ik de techniek van het bergtrailen nog niet helemaal onder de knie heb, want ik ben compleet bedekt met modder. Even mezelf wat afgewassen, en ik bekijk een SMS-je van John(hij is gestart voor de 60K) die aan gaf dat hij de cutoff tijd niet gehaald had. Ik bel hem even, en hij is al op de hotel kamer. Hun waren gestart ongeveer op het punt wat ik nu moet gaan doen, en hij waarschuwt me nog even dat dit ook een heel zwaar en technisch stuk gaat worden. En inderdaad…hij heeft gelijk…
Aanvankelijk lijkt het mee te vallen, maar wat later zie ik dat het weer een flink stuk omhoog gaat. Het is ook weer begonnen met regenen, en een groot gedeelte van de berg is ondertussen bedekt met een donkere wolk.Weer zo’n klim die maar blijft duren, en na een hele tijd, eindelijk weer dalen. Ook deze afdaling valt zwaar tegen. Het begint te schemeren, en ik vraag me af of doorgaan verstandig is. Bij de post 5 word een medische check gedaan, en het plan is eigenlijk om daar schone kleding aan te schieten, en even bij te komen, en daarna het vlakkere stuk te gaan doen, Alles bij elkaar nog zo’n 48KM te gaan, en ik ben al c.a 12 uur onderweg…dus twijfel ik al een hele tijd of dit verstandig is met een lampje in het donker. Ik hoor dat er nog 1 plaats vrij is in het busje voor de uitstappers, en besluit op te geven….

De eerste wedstrijd ooit, waar ik vrijwillig uitgestapt ben, maar ….wel een hele mooie ervaring rijker. Het meest technische stuk, en de meeste hoogte meters heb ik gedaan, en dat voelt heel erg goed. Alles bij elkaar een fantastische trail van in totaal 53KM gedaan, in een van de mooiste omgevingen die je je kunt bedenken.

Nu snel het zwemmen en fietsen weer terug op pakken, voor de volgende uitdaging….

De laatste post voor de Zugspitztrail….

Altijd Spannend die laatste dagen voor een dergelijke wedstrijd!
Het lijkt er op dat ik de trainingen goed doorgekomen ben, want ik voel me goed.
Ook de meeste spullen heb ik al geregeld, dus daar hoef ik me ook geen zorgen meer over te maken.

Maar….de weerberichten voorspellen helaas niet veel goeds, en da’s wel heel erg jammer.

Er wordt flink wat regen en zelfs onweer voorspeld, en 101 Kilometer afleggen in natte kleren en met natte voeten lijkt me geen pretje.
Dus houd ik me de laatste dagen vooral bezig met de vraag…wat schiet ik aan bij de start, wat stop ik in mijn rugzak, en wat gaat er in de “Drop back” voor het 50KM punt.

Voorlopig wil ik het zo gaan doen:
Bij de start: Lange tight, met hieronder korte (compressie) tight, compressiekousem + gewone sokken (geen teensokken, omdat die me bij Limburgs Zwaarste flink wat blaren bezorgd hebben), Thermo hemd, Shirt met lange mouwen, 2 * Buff, Lichte jas
In mijn rugzak: Nog een lange tight, en nog een thermohemd met lange mouwen + regenjas + regenbroek
In de drop bag: Dun jasje + shirt met lange mouwen, Schoenen + sokken

Voor de GPS heb ik het volgende bedacht: Ik heb de viewranger app op mijn iphone gezet, en een batterijhoesje besteld. Dit maakt je iphone iets dikker (en zwaarder), maar je kunt hem daarmee nog 1,5 maal opladen
De GPS route op mijn Garmin zetten lijkt mij n.l. geen goed idee, omdat hij iedere keer signalen geeft wanneer even van de route afgeweken wordt, of wanneer de sattelieten wegvallen.
Ook voor de duur van de accu van de Garmin heeft dit wat consequenties, dus ik heb eigenlijk alle uitgezet (geen KM signalering, geen automatische verlichting etc.)
Voor zover ik uit de meeste wedstrijdverslagen begrepen heb, is e.e.a. heel goed aangegeven, maar als het mistig wordt, en donker is, zal het misschien nodig zijn.

Op de website staat nog erg weinig vermeld over de voeding die bij de verzorgingsposten te krijgen is.
Volgens mij geen gels, dus die zal ik zelf een aantal meenemen, en ook wat in de dropbag stoppen.

Verder laat ik alles zaterdag maar over me heen komen.
Omdat het mijn eerste bergtrail wordt, is finishen (en heel blijven) het doel, en ga ik me geen enkele tijd als doel stellen.
Uit ervaring weet ik ondertussen dat ik bij trails in de heuvels nogal eens struikel en in de berm beland, dus dit wil ik hier zeker voorkomen.

Goed dat ik mijn uitrusting afgelopen zaterdag nog een keer getest heb.
De waterzak van Camelback heb ik nu vervangen met die van Nathan, omdat ik deze makkelijker bij te vullen vind.
Deze keer had ik wel een flinke schuurplek op mijn schouderblad, dus dat gedeelte moet ik beschermen met pleisters zaterdag.
En vooral de “schuur-gevoelige” delen goed insmeren met anti schaafwonden gel(liezen/oksels/schouders/nek)…..

Dus…als het weer een beetje meezit, en het eten tijdens de trail ook een beejte goed gaat, dan moet het lukken.
Zondag weet ik het………
Ik heb er wel heel veel zin in, en verheug er erg op om te rennen door dit mooie gebied!

En het zware werk zit er weer op…. Het aftellen is nu echt begonnen.

Als ik het schema aan zou houden, dan zou ik a.s. weekend vrij weinig moeten doen:

Maar omdat er voor woensdag een duurloop van 3 uur gepland staat, ben ik van plan om deze naar a.s. zaterdag te zetten. De langzame duurloop voor voldende week zondag (2 uur) wil ik dan ook op zaterdag zetten, en de ander trainingen en rustdagen plan ik daar dan omheen.

Verder heb ik deze week alvast mijn vaderdag Kado besteld 🙂 Het is de Camelback Ultra 10 geworden, Mijn huidige Nathan heeft net iets te weinig opslag ruimte, en geen plaats om aan de voorkant drinkflessen mee te nemen. Ben dus op zoek gegaan naar een zak die meest geschikt is voor de Zugspitztrail, en eventueel voor soortgelijke doelen.

En dat lijkt dus deze te zijn:
Our most technical running pack, the Ultra™ 10 was designed to endure one of the toughest trail races on earth: the Ultra Trail du Mont Blanc. The 103-mile course has a total elevation gain of over 30,000 feet—and a mandatory packing list.

We engineered this pack to carry every item on the UTMB gear list: a 2 liter reservoir, room for food and extra layers, a sweat-proof pocket for your smartphone and two chest pockets for additional water bottles. If it works on Mont Blanc, it can handle just about anything.

Refilling on the run? We’ve added color-coded straps so you’ll instantly know how to access your water supply, and an external-fill design that lets you refill without unpacking the bag. On hot days, fill the reservoir with ice water—the mesh back panel lets it sit against your back to cool your core.

We’ve also included overflow storage, trekking pole attachments and plenty of lash points, just in case you want to bring something we didn’t think of. The custom-fit harness and dual sternum straps adjust for a close, comfortable fit, and the cargo compression lets you cinch everything down to minimize bulk.

De rugzak is ondertussen binnengekomen, en kan ik morgen gaan testen. Het meeste is geregeld dus, en ook de trainingen ben ik gelukkig blessurevrij doorgekomen. Nu nog zorgen dat ik de lijst met spullen compleet heb, en op een zo compact mogelijke manier in de rugzak kan krijgen.

De (voorlopige) resterende wedstrijdplanning tot het einde van dit jaar ziet er dus als volgt uit:

Juni – Zugspitztrail 100KM (Duitsland/Oosterijk)
Juni – Halve marathon Roosendaal
Eislek triathlon 1/2 afstand (Luxemburg)
Indian Summer trail 125KM (Drente)
Daarna……..mogelijk de hel van Kasterlee nog een keer.