Helaas weer een slechte week achter de rug. Deze keer was ik er wel min of meer op voorbereid, dus dan valt het allemaal wel mee.

De vrije dagen hadden nogal wat achterstand veroorzaakt op mijn werk, en helaas ging er ook nog e.e.a. mis. En we hadden op zaterdag de verhuizing van mijn moeder gepland.

Dat laatste viel (ondanks dat we genoeg helpers hadden) nog flink tegen. Alles bij elkaar hadden we tot ongeveer 18u30 nodig om het meeste over te verhuizen, en de noodzakelijke dingen alweer aan te sluiten etc.

Dus zondag mijn lange duurloop gepland, maar al vrij snel bleek dat een marathon afstand deze keer geen goed plan was, omdat ik nog steeds niet voldoende uitgerust ben. Niet forceren dus, en gewoon lekker door de bossen rennen, en dan maar kijken hoe ver ik kom.

Het was weer erg rustig onderweg….in de pannehoef kwam ik slechts 1 persoon tegen (een fotograaf), en in de Moerse bossen werd ik ingehaald door een loper, maar verder waren de bossen helemaal leeg. De drukte begon pas toen ik de Buissche heide uit liep, want daar kwam ik tientallen mountainbikers tegen, en ook wat honden uitlaters.

Het racevest van Salomon begon na 10 kilometer weer wat problemen te geven. Ik heb dat al een aantal keren meegemaakt. De flesjes drukken dan tegen mijn ribben, en dat gaat pijn doen. Na verloop van tijd wordt de pijn zo erg dat je het vest een heel stuk losser moet doen, en dan begint alles op en neer te schudden. Tijdens het Petranpad gaf dit veel problemen, en ook tijdens de ISU begon dit na zo’n 30KM problemen te geven. Eerst dacht ik dat het door de flesjes kwam (niet de orginele salomon flesjes, maar de iets rondere Alie express variant, maat een paar weken terug zag ik in een faceboek groep dat meerdere Salomon gebruikers exact hetzelfde probleem hadden. Ook ben ik niet onder de indruk van de manier waarop mijn vest gesloten wordt, want eigenlijk hangt alles met een dun elastiekje aan elkaar, en ik vraag me al lang af wanneer dit een keer stuk gaat. Net voor de ISU hebben we het nog net op tijd kunnen repareren, want toen was het bevestiigingshaakje al een stuk los geschoten.

Kortom….tijd voor een nieuw racevest, want ik moest nog en kado verzinnen voor 5 December 😉

Na een avondje zoeken viel mijn aandacht op het Montane Gecko VP 12+ Hydration pack, en gelukkig kon het nog goedkoop mijn winkelmandje in, in verband met Black Friday….

Zie onderstaand review.

De andere die ik bekeken had, hebben allemaal wel een minpunt, wat voor mij een reden was om het niet te nemen. Bijv. sommige racevests staan er om bekend dat het verwisselen/vullen van de flesjes een hele tour is, of dat het vest erg lastig aan en uit te schieten is. Dat lijkt van minder belang op een ultra afstand, maar voor mij zorgt zoiets voor de nodige frustratie, omdat je op de momenten dat het moet gebeuren vaak al flink vermoeid bent, en dus de handelingen nog extra lastig worden.

Eind deze week komt het binnen, en ik kan dan nog 1 lange duurloop de zaak uit testen/afstellen voor de Bello Gallico.

Het is helaas op dit moment nog onduidelijk of het allemaal door gaat. Ik had vanochtend gezien dat de hel van Kasterlee in ieder geval wel door gaat in datzelfde weekend, dus hopelijk beslist men hetzelfde voor de BG.

10 November belde mijn zus dat het niet zo goed ging met mijn vader, en een uurtje later zaten we aan zijn bed. Hij was mentaal nog 100%, maar zijn lichaam wilde niet meer. Gelukkig hebben we nog een goed gesprek kunnen voeren, en ook vertelde hij me nog dat hij erg gelukkig was dat hij nog bij het feest had kunnen zijn van zijn zus, twee dagen daarvoor.

Rond 23:30 viel hij in slaap, en besloten we om terug naar huis te rijden, want er mocht maar 1 iemand bij hem blijven tijdens de nacht, en hij leek wat opgeknapt te zijn. Eenmaal thuis gekomen kregen we het bericht dat hij was overleden….RIP pa!! Gestorven op 11/11, wat voor hem altijd een heel bijzondere dag was, vanwege zijn Carnavals verleden.

Omdat ik de taak van regelaar op me had genomen, volgde een drukke week van organiseren en voorbereiden van de uitvaart, en pas wanneer dat allemaal achter de rug was, begon de rust een beetje terug te keren.

Ook qua training had dit zo zijn impact, en gelukkig heb ik af en toe nog een loopje kunnen doen, om wat frisse lucht binnen te krijgen, en een beetje bij te komen. Nu nog minder dan een maand te gaan dus voor de B.G. dus ook deze keer is de voorbereiding niet optimaal.

Afgelopen zaterdag hield ik het bij 30KM, omdat ik al moe uit bed kwam, en ook zondag een rustdag gehouden. Maandag avond voor de eerste keer weer lekker gelopen, en hopelijk zet die trend zich een beetje door.

Helaas staat komend weekend de verhuizing van mijn moeder op de planning (zaterdag), en moet ik vrijdag avond, en zondag avond werken, dus ga ik mijn lange duurloop op zondag ochtend doen.

Helaas verliep het herstel niet zo best. Gelukkig was de keelpijn over na een paar dagen, maar de pijn aan mijn voet en knie bleven wat langer dan verwacht. De trainingsomvang dus maar flink terug gebracht, en af en toe een poging gedaan om de lange duurloop pijnloos te verlengen, maar dat was tevergeefs.

Die weken vielen overigens gelijk met een paar super drukke weken bij de klant, omdat zowel standy-dienst als een aantal geplande acties gelijk vielen. Dus noodgedwongen minder getraind, wat gezien de omstandigheden eigenlijk goed uit kwam.

Gisterenochtend om 7:00u vertrok ik met mijn hoofdlampje op voor mijn lange duurloop. Benieuwd hoe het zou gaan, ben ik erg voorzichtig gestart, en besloot richting de Pannehoef te gaan. Na een half uurtje kon mijn lampje al weer uit, en niet veel later liep ik de pannehoef in. Zoals vorige keer, ook nu weer lege parkeerplaatsen en op twee wandelaars na niemand gespot in dit mooie bos. Heerlijk rustig, dus, en ook het weer viel me alles mee. Wel af en toe wat wind in de open gebieden, maar de temperatuur was goed, en ik liep pijnvrij.

Rond de 18KM moest ik even de struiken in voor een sanitaire stop, en daarna liep het nog beter…Dus via de moerse bossen richting de Buissche heide. Al vrij snel was ik de 22KM gepasseerd, en ik voelde me nog steeds heel goed. Ook de Tailwind lijkt weer goed te vallen, want ik had nergens last van en ik besefte dat ik als het zo door zou gaan weer eens een flinke ronde zou kunnen maken.

Terug in Schijf, zo rond de 30KM even een gelletje genomen, en daar had ik besloten er de lus van 12K achteraan te plakken. Ook die gingen pijnloos en rond 11uur liep ik weer de van Hovedreef binnen. Lang geleden dat ik nog ze lekker gelopen had, en hopelijk is daarmee ook een eind gekomen aan de blessures van afgelopen weken.

Vandaag (zondag) een kort en rustig herstel loopje gedaan, en ook dat gaf geen problemen. Wel de nodige pijntjes bij het opstarten, maar na een paar honderd meter was dat over, en liep het weer lekker.

Dus…gelukkig weer verlost van wat problemen, en hopelijk zit er niets meer in de weg voor een goede voorbereiding op de Bello Gallico op 18 December. Iets meer dan een maand nog,….zin in!!