De Moderna prik had gelukkig op een stijve arm na weinig nadelige bijwerkingen, dus ik ga er van uit dat dit ook weinig impact zal hebben op de ultratrail die a.s. weekend gepland staat.Misschien dat de verwachte hoge temperaturen nog wat roet in het eten kunnen gooien, maar verder heb ik er wel vertrouwen in dat het goed zal gaan.

Alhoewel de finishtijd een beetje minder van belang is, hoop ik toch een flink stuk van de tijd van vorig jaar af te kunnen halen.Ik hoop de 112,3KM binnen de 13 uur af te kunnen leggen, maar met plan B – gewoon finishen – ben ik ook al dik tevreden.De voorbereidingen zijn dit jaar toch een heel stuk anders gegaan dan vorig jaar.Toen liep ik maanden aan een stuk ieder weekend een marathon of meer, en nu heb ik dit eigenlijk om de twee weken gedaan.
Op wat chronische pijn in mijn lies en in mijn knie na ben ik eigenlijk helemaal blessurevrij, en dat is lang geleden.Het krachtverlies in mijn linkerbeen niet mee gerekend, want dat is iets wat eigenlijk altijd van invloed is, en met een beetje geluk mee valt op de dag zelf.

Dus in de loop van de week de spulletjes klaar zetten, en rustig aan doen.Hopelijk valt het op mijn werk ook mee deze week, en kan ik zondag ochtend uitgerust deze tocht beginnen.

Na a.s. weekend gaat het echte werk beginnen, want dan ga ik serieus trainen voor de 100KM van Winschoten.Bruto 4 maanden om me voor te bereiden, want herstel, vakantie, standby diensten, wandeltochten etc. vallen daar ook nog in….

De week na de vakantie begon vrij slecht, want maandag werd ik vroeg in de avond gebeld dat er serieuze problemen waren bij de klant.Uiteindelijk rolde ik dinsdagochtend mijn bed in, en na een hele kort nacht moest ik vroeg terug online zijn om de oplossing verder uit te rollen, zodat de c.a. 1000 gebruikers de applicatie terug konden gebruiken.Na twee dagen stress voelde de geplande training op dinsdagavond erg zwaar aan, en daarom heb ik het rondje uiteindelijk flink ingekort en besloten wat extra rust te nemen.

Woensdag kon ik goed merken dat de rust me goed gedaan had, want zowel op mijn werk als tijdens de training merkte ik dat het allemaal weer een heel stuk beter ging.Ondertussen heb ik me ook ingeschreven voor de Run van Winschoten (100KM ultraloop), want een collega heeft gelukkig de standby overgenomen waarvoor ik dat weekend ingepland stond.Nog zo’n 16 weken om me voor te bereiden, en ik heb me als doel gesteld deze wedstrijd te finishen binnen de 10 1/2 uur.Als het heel goed gaat, en de voorbereidingen gaan zoals gepland zit er dan misschien een tijd onder de 10 uur in, en gaat het wat minder dan moet plan B – 10:59 haalbaar zijn.

Dus eindelijk weer een echt doel, wat  normaal gesproken weinig hinder zou moeten hebben van de huidige Corona status, en ik heb er alle vertrouwen in dat het  door zal gaan.De kalender begint dus al aardig gevuld te worden:

• 6 Juni – Petranpad ultratrail 111KM
• 11 Sep – 100KM Run Winschoten
• Okt – Indian Summer trail (ISU)  123KM
• Dec – Bello Gallico – 100 Mijl

En hopelijk kan ik tussen de 100K van Winschoten en de ISU mijn PR op de marathon van Zeeland nog verbeteren, als deze door gaat.
Buiten de geplande trainingen moet ik zorgen dat mijn rugklachten weer terug over zijn, en dat betekend dus weer serieus de oefeningen gaan doen.En alhoewel mijn gewicht ondertussen weer terug onder de 74KG is, zou het mooi zijn om tegen 11 September rond de 70KG uit te komen, wat me in ieder geval extra tijdwinst op zou moeten leveren.

Ondertussen had ik ook bericht gekregen dat de 55 plussers aan de beurt zijn voor de vaccinatie, dus ik heb gelijk een postcode gezocht waar ik snel aan de beurt zou zijn, en dat werd dus uiteindelijk Gorinchem. Mooi twee weken voor het Petranpad in de “Taper” periode.

De prik is ondertussen gezet(moderna), en tot nu toe nog weinig last gehad. Alleen een beetje pijnlijke bovenarm.

Zaterdag 8 Mei gaat de wekker weer op tijd. Ik sta precies om half 7 bij Jan voor de deur, en samen vertrekken we naar Hamme. Eindelijk weer eens een normale wedstrijd. Onderweg waren we het er beiden al over eens dat we de 100 waarschijnlijk niet vol zouden maken, omdat we geen specifieke voorbereiding gedaan hebben, en het ook vrij kort is voor de 112KM van het Petranpad die het eerste weekend van Juni al gepland staat.Heel blijven is dus het belangrijkst, en verder zien we wel hoe het loopt.

We staan al helemaal klaar om 8 uur, maar de start blijkt pas om half 9 te zijn, dus we hebben nog wel wat tijd om de spulletjes goed klaar te zetten, en uiteraard een toiletbezoek.

De collega ultralopers zien er nogal afgetraind uit, dus die hadden er blijkbaar wel gerekend dat deze wedstrijd door zou gaan…

Half 9 gaan we op weg, en ik besluit rustig aan te starten. Bij en ultratrail loop ik dan ergens halverwege, maar nu liep ik…..achteraan. Een blik op mijn horloge laat zien dat het voor een ultra toch redelijk snel is, want ik zat op 5:30 / KM, maar besloot om toch maar wat harder te gaan zodat ik twee na laatst liep op 5:15 / KM.

Zodra we Hamme uit zijn lopen we langs een rivier, vrijwel verkeersvrij, en in een prachtig gebied. Iedere kilometer staat aangegeven, en ook hebben ze verkeersregelaars geplaatst op alle punten waar verwarring kan ontstaan. Fout lopen is niet mogelijk, en ook de bevoor rading is prima geregeld. Petje af voor al deze mensen, want die hebben een lange dag doorgebracht in de regen en de harde wind.

De eerste ronde gaat heel lekker, en vliegt voorbij. Ik zie dat ik flink voor lig op het schema wat ik in de tempostrategje gezet had en geladen had in mijn Garmin.

Maar dat is eigenlijk alleen maar gunstig, want ik voel me goed en heb het geweldig naar mijn zin. De tweede ronde verloopt ook zonder problemen, en ik zie de eerste lopers al aan het einde teruglopen, terwijl ik daar nog een lus van een paar kilometer moet doen. Jan is ondertussen ook een paar plaatsen naar voren opgeschoven en die heeft een flink tempo te pakken.

Aan het einde van de tweede ronde zijn we iets voorbij de marathon afstand, en ben ik nog binnen de 4 uur. Nog steeds zo’n 1o minuten voor op het schema wat ik bedacht had, wanneer ik met een positieve split zou lopen (vertragen naarmate de afstand vordert).

In de derde ronde is de wind flink aangewakkerd, en ook wat gedraaid. Ook is het harder gaan regenen het eerste stuk. Zo rond de 50 kilometer krijg ik wat pijn in mijn onderrug, iets boven mijn bil. Ik weet niet of het door mijn startnummer wordt veroorzaakt, door de band van mijn broek, of gewoon weer iets ischias of hernia -achtigs is. Maar ja…dat hoort er bij…je gaat nou eenmaal van alles voelen na de marathon afstand, en dat wordt alleen maar erger na verloop van tijd.

Bij de drinkposten neem ik nu goed de tijd, en ik besluit een paar keer een minuut te wandelen. Een paar kilometer voor het einde ben ik Jan nog niet tegen gekomen, dus ik verwacht dat hij 62KM genoeg vond, en wanneer ik hem in de auto zie zitten bij het keerpunt besluit ik ook te stoppen. Nog een ronde zou wellicht te veel van het goede geweest zijn, en we zijn het er beiden over eens dat we er verstandig aan gedaan hebben om niets te forceren.

Ik had nog ongeveer 5 uur over voor een finish onder de 11 uur, en denk dat met wat extra training, en wat minder gewicht een tijd van 10u30 voor mij wel haalbaar moet zijn in Winschoten op 11 September.

Herstel:

De week van Hemelvaart heb ik vrij genomen, en ben ik samen met Maaike een nieuw lange afstandswandelpad begonnen (het Grenslandpad, wat van Sluis – Zeeuws vlaanderen – loopt naar Thorn in Limburg). Dus eigenlijk vrijdag pas weer hardgelopen, en zaterdag een duurloop van 30K gedaan.

Beste 100 km-lopers,

U heeft geduldig moeten wachten, maar vandaag viel de uiteindelijke finale goedkeuring. We kunnen na meer dan 365 dagen wachten eindelijk Endurance Day 2020 laten plaatsvinden.

Het concept is wel nog steeds aangepast aan de corona maatregelen, maar er zijn toch een aantal zaken die we kunnen voorzien.

Zo begon de email die ik vrijdagochtend ontvangen heb….

Eigenlijk had ik er niet meer op gerekend dat hij door zou gaan, dus ik was aangenaam verrast dat er ineens een echte wedstrijd op de planning staat. Geen virtuele dus, maar het is de bedoeling dat de 100KM lopers gewoon samen starten, en dat is prachtig.

Qua planning had ik er natuurlijk totaal geen rekening mee gehouden, en ook Maaike moest nog even op de hoogte gebracht worden. Eerst even schrikken, want in eerste instantie dacht ik dathet op zondag was, en dan is het moederdag, en dan zou het feest niet door gaan. Ik mag veel van Maaike, maar…..moederdag….dan mag ik niet… Da’s ook de reden dat ik nooit mee heb kunnen doen aan de 24u van Steenbergen, want die viel ook altijd gelijk met moederdg.

Afgelopen weken eigenlijk best wel stevig getraind, want de nieuwe Garmin nodigt wel uit om allerlei dingen uit te proberen. Ondertussen heb ik ook de Power app geïnstalleerd, en voorlopig verzamel ik komende weken deze power informatie tijdens alle trainingen.

De gegevens voor de power meter komen uit de running dynamics, die via de HRM TRIS borstband verzameld worden, en ongeveer hetzelfde doen als een Stryd powermeter.

Komende week dus zo veel mogelijk rustig aan doen, en ik heb ook afgelopen weekend de trainingen maar beperkt tot 1 duurloopje met een hele lage hartslag.

Deze “wedstrijd” zal voor mij vooral een test zijn, om te kijken hoe een 100KM op de weg voelt, en een voorbereiding voor de 100K van Winschoten in September. Dus totaal niet specifiek voorbereid, en dus ook geen hoge verwachtingen. Met een finish ben ik al heel blij.

Het zou mooi zijn als ik het ooit onder de 11 uur haal, want dat is een vereiste voor bijvoorbeeld een start voor de elfsteden ultra. Ooit nog eens onder de 9u3o zou nog mooier zijn, want dan mag je starten in Texel op de 120KM, maar ik vrees dat mij dat op deze leeftijd niet meer gaat lukken.