Na lang wikken en wegen besloot ik afgelopen vrijdag voorzichtig een poging tot hardlopen te doen op de loopband. In dit geval de beste optie, omdat ik op de loopband de meeste demping heb, op ieder moment kan stoppen wanneer het te pijnlijk wordt, en de kans op struikelen een stuk kleiner is.

De eerste 300 meter voelde niet goed, en de pijn leek vooral van de knieschijf zelf te komen in plaats van de binnenste knieband. Van lieverlee werd de pijn minder, en ik besloot het tempo zo te laten (c.a. 10KM per uur). Op mijn ipad een filmpje van de Spartathlon, en dat pepte de motivatie nog een beetje extra op, want lopen op een loopband blijft natuurlijk een vrij saaie bezigheid.

Na 6KM besloot ik de band uit te zetten, omdat ik eerst de reactie van deze actie de dag er na af wilde wachten. Dat bleek achteraf mee te vallen 🤸‍♂️🤗

Nog steeds wel af en toe een kloppend gevoel in de knie, vrijwel zeker veroorzaakt door de ontsteking. Omdat ik de ontstekingsremmer niet meer durf te gebruiken, heb ik een nieuw plan bedacht, in de vorm van Voltaren…..Voltaren Emulgel is een gel die op de huid wordt toegepast om pijn te verlichten en ontsteking en zwelling tegen te gaan bij milde tot matige gewrichtspijn van knie of vingers. Dus zaterdag ochtend langs de DA, en een tube gehaald.

Zaterdag met Maaike nog 20KM gewandeld, en ook dat gin g goed. Eenmaal in beweging is het gewoon wandelen in plaats van strompelen zoals vorige week. Ook zondag een wandeling van >20KM gedaan, en thuis aangekomen besloot ik ook nog een stukje loopband te doen. De ipad weer opgezocht, en een uurtje rustig gelopen, zodat ik weer 10KM bij kon schrijven. Het toaal (wandelen + hardlopen) was iets te veel, maar uiteindelijk denk ik dat er geen echte terugval is. Als het mee zit vanavond weer eens op de weg proberen….

Dus….voorzichtig optimistisch. Hopelijk kan ik deze week nog wat langere duurloopjes doen, en in het weekend weer een keer boven de 30KM uitkomen. Lukt dit zonder al te veel problemen dan ga ik starten in Zeeland.

Het zit me ook niet mee….Was ik eindelijk aan het herstellen van de vervelende rugklachten, kreeg ik de griep, en toen dat over was en ik de draad juist weer lekker aan het op pakken was ben ik dus flink gestruikeld.

Achteraf gezien had ik beter gestart tijdens de hoho100, dan zou ik in ieder geval deze blessure niet opgelopen hebben. Ook achteraf gezien had ik nooit 40KM door moeten lopen na de val…En ook achteraf gezien had ik niet de andere dag 17KM moeten gaan wandelen terwijl ik veel pijn had. Maar ja…..dat soort gedachtes schieten we niet veel mee op… Het is wat het is, dus ik moet er alles aan gaan doen om zo snel mogelijk weer helemaal hersteld te zijn. Helaas is alles er aan doen in mijn geval bijna niet veel doen, dus vooral niet te veel bewegen. Gelukkig had ik een hele aardige huisarts, die begreep hoe belangrijk sporten is, en mee dacht om me zo snel mogelijk terug aan het hardlopen te krijgen!!

De diagnose:
EvaluatieTrauma knie:Verdenking bandletsel, geen verdenking op ossaal letsel. Start NSAID komende 14 dagen, rust, belasten op geleide van de pijn. Indien onvoldoende verbetering en ontzwelling komende 14 dagen, retour su. PM laagdrempelig orthopeed gezien trauma en hardlopen van meneer

Het betreft vooral de binnenste knieband, en de spieren die bij de knieschijf lopen.

Het behandelplan is dus voorlopig niet te veel belasten, totdat de zwelling en pijn weg is. Wandelen en fietsen dus, maar wel gematigd….En hopen dat de ontsteking (vrijwel zeker veroorzaakt door de te zware belasting zaterdag en zondag na de val) ook snel weg is.

Vandaag (donderdag – ruim 5 dagen na de val) :
Het bloeden van de wond is inmiddels al een paar dagen gestopt. De pijn wordt iedere dag wat minder, en ik wordt gelukkig steeds mobieler. Vooral het opstaan vanuit zitten, of omgekeerd gaat steeds beter, en ook trap lopen doet minder pijn. Gisteren 4KM gewandeld en dat gaat goed, wanneer ik eenmaal een paar 100 meter op weg ben. Dus voorlopig even niet hardlopen, en ik moet de verleiding weerstaan om niet te vroeg daarmee te starten om terugval te voorkomen.

Afgelopen week heb ik me weer ingeschreven voor de 24u van Sittard, waar ik in Mei als alles goed gaat voor de derde keer ga starten. Deze keer is het een NK, dus een extra motivatie om me goed voor te bereiden. Gelukkig heb ik veel geleerd van voorgaande keren, en hopelijk gaat het me lukken om een stuk verder te komen als tijdens de eerste editie. Dat is me tijdens de Ultrabalaton in 2023 eigenlijk wel gelukt, want  daar bereikte ik de 100 miles ruim binnen de 21uur. en “wat” later halde ik binnen 24 uur de 183KM.[182.8 km] het Balatonalmadi strand  na 23:40:29. Uiteraard waren daar de omstandigheden niet vergelijkbaar, omdat de vrij scherpe “cutoff ” tijd er daar voor zorgde dat je tempo moest blijven houden, en bij een 24u is dat uiteraard heel anders…..

Alvast twee mooie korte termijn doelen, en dat motiveert enorm…. Dat blijkt wel, want het is me deze week ook gelukt om weer eens een deftig aantal kilometers te maken(107,4 in totaal), en ik hoop dat die trend zich weer door zal zetten. De Garmin data ziet er alvast gunstig uit, want de slaapscores gaan flink omhoog, en de rustpols is weer terug rond de 50. De Vo2max is nog steeds knudde, maar ik verwacht met de huidige volumes weer snel een beetje terug normaal of liefst wat hoger dan vroeger.

Wat nog veel meer motiveert is dat mijn lichaam weer een beetje mee werkt. Het gaat nog steeds iedere week een beetje beter, en ik hoop dat het zo nog een tijd door gaat. 100% zal het nooit worden, want dat is het nooit geweest na mijn hernia verleden, maar ik hoop weer ongeveer terug op het niveau van 2023 te komen.

Tijdens de ultrabalaton had ik Hoka Rincon 3 schoenen aan, dus het leek me een goed idee om dezelfde te bestellen want die waren me heel goed bevallen voor die specifieke afstand. Ondertussen is er een nieuwe versie, de Rincon 4, dus gezocht naar een voordelig paar, en uiteindelijk gevonden. Exact dezelfde maat besteld, maar toen ik ze aanschoot zaten mijn tenen zowat dubbel, en ook de zijkanten voelden veel te strak. De maat op de doos en in de schoen dubbel gecheckt, maar daar stond toch echt 42 2/3. Na wat speurwerk gevonden dat best twee maten groter besteld kunnen worden, omdat de maatvoering bij Hoka per 1/2 maat gaat vanwege het Amerikaanse stelsel.   “Let me start with the fit. When it comes to Hoka sizing, I always order my footwear a half size larger. The Rincon model is even smaller than the average Hoka, so I would recommend that you try on shoes a full size larger than usual.”   Dus de schonen terug gestuurd, en gelukkig had men ook een maat 44 op voorraad.

Verder zijn er ook wat wijzigingen aan de BG, en begint ook die wedstrijd weer interessanter te worden, omdat het geen gewone 100 Miler meer is, maar nog een stuk verder…..Als mijn andere doelen een beetje lukken, dan ga ik misschien een start dit jaar toch heroverwegen :-).

Zaterdag op tijd op pad gegaan voor mijn duurloop. Mijn lampje opgedaan, en nadat ik Maaike uitgezwaaid had vertrok ik richting Zundert. Het was -3, maar windstil ,en het zou zonnig worden.

Na anderhalve kilometer struikelde ik over een betonplaat die me al vaker verrast heeft. Ik dacht van te voren nog dat ik daar uit moest kijken, maar wist niet dat ik al zo ver was, want zat met mijn horloge te spelen 🥺

Gelijk opgestaan, en door gelopen, en na een paar kilometer zakte de pijn weer, en kon ik weer gaan genieten van de opkomende zon, wat er geweldig uitzag met de bevroren bomen en hier en daar nog wat mist. Bewust op een lage hartslag gelopen, want het was weer even geleden dat ik een echte lange duurloop gedaan had.

Bij het opgaan en dalen op het viaduct van Bosschenhoofd, begon mijn linkse knie weer flink pijn te doen, dus heel voorzichtig de laatste uitgelopen. Blij dat ik weer eens een marathon heb kunnen lopen, met geweldig weer. Hopelijk is mijn knie weer snel hersteld, want ik wil zo graag weer veel kilometers maken….