De huidige schoenen zijn al een tijdje aan vervanging toe volgens strava, en aangezien ik nogal wat klachten heb denk ik dat het inderdaad nodig is.

Dus vorige week ben ik op zoek gegaan naar andere schoenen, en wat rond gezocht naar schoenen die vooral voor de lange afstanden gemaakt zijn, en genoeg demping hebben, omdat ik nogal blessure gevoelig ben de laatste tijd.

Bij veel ultrarunners zijn Hoka’s vrij populair, dus ik dacht….laat me ook maar eens een paar proberen. Ik heb gekozen voor de HOKA ONE ONE – Challenger ATR 5 wide, wat volgens Hoka een lichte “all terrain” schoen moet zijn die zowel op asfalt als (niet te technische) trails gebruikt kan worden. Het lijkt een vrij zware schoen vanwege alle demping die er onder zit, maar toch valt deze schoen onder de categorie lichte schoenen.

Met nog een paar weken te gaan voor de BG, nog voldoende tijd om ze in te lopen. Ben benieuwd…..

Verder helaas nog steeds pijn aan de hiel en lies. Gelukkig tijdens de duurloop van zondag (31KM) weinig last van gehad. Helaas daarna wel, en dat is vervelend natuurlijk. Dus na de BG na laten kijken, en hopen dat het snel opgelost is. En wie weet…misschien wordt het met de nieuwe schoenen al een stuk beter.

Afgelopen week is het trainen vanwege diverse redenen minimaal geweest, en ik ben eigenlijk heel blij dat ik gisteren nog een flinke ronde heb kunnen doen. Prachtig weer, en ik was al heel vroeg op pad. De Pannehoef en Moerse bossen had ik helemaal voor mezelf alleen. De eerste mountainbikers/wandelaars en hardlopers kwam ik pas tegen op de Buissche heide. Ik moest op tijd stoppen, en dat was jammer. Was een mooie dag om er nog een uurtje bij aan te plakken, maar helaas…

Verder gaat alles zijn gangetje. Deze week nog wat kilometers maken, en dan na volgend weekend weer flink gaan afbouwen.

Ondertussen is de tegenvaller (niet ingeloot voor de Norseman) weer verwerkt, en ben ik al weer volop aan het nadenken over mooie doelen voor 2020.
Eigenlijk zijn er nogal wat factoren die mee spelen in een dergelijke beslissing (prive plannen – vakanties etc. / zakelijke planning – interventies bij de klant, training in India etc. / wie gaat er mee / en uiteraard moet Maaike het ook goed vinden).

Ik hoef dus alvast geen rekening meer te houden met een A wedstrijd (Norseman) in Augustus, dus wat dat betreft ligt alles open.

Omdat het inschrijven voor een echte lange ultra nog afhangt van hoe de Bello Gallico bevalt, en of ik uberhaupt kan finishen, ben ik toch stiekum al een beetje aan het zoeken.
En dan staat tot nu toe de ultrabalaton in Hongarije vrij hoog op de lijst, samen met de Transylvania 100 (in Roemenie, en ook in het weekend van 16 Mei).
Gelukkig 1 week na moederdag, anders was het een “NO GO” geweest van Maaike, want moederdag is 1 van de weekenden dat ik zeker geen wedstrijden mag plannen.

Mocht het me lukken de 100 Mile te finishen in een redelijke tijd, dan zou dit een optie kunnen zijn:
De ultrabalaton is een wedstrijd over 221KM rond het Balaton meer, met een limiet van 32 uur.

Doe je er minder dan 31 uur over, dan heb je ook een kwalificatie wedstrijd voor de Spartathlon gedaan, en mag je mee doen aan de loterij…
En…..geen kwalificatie nodig voor deze wedstrijd, in tegenstelling tot de 120 van Texel, Spartathlon of 11stedenultra.
Verder heb ik wat youtube materiaal bekeken, en wordt de wedstrijd in een heel mooie omgeving gehouden, welliswaar met vrij hoge tempereaturen, maar daar kan ik normaal gesproken goed tegen.
Qua kosten heel goed te doen. Een ticket kost c.a. 100 Euro, en inschrijven 125. Ik denk dat de totale kosten inclusief reis en verblijf minder zullen zijn dan alleen het inschrijfgeld al voor de meeste triathlons.

Als 100 Mile in December toch iets te veel van het goede blijkt te zijn, dan zou ik beter uit kunnen kijken naar wedstrijd a la Zugspitze, en dan zou Transylvania 100 weer een hele mooie kunnen zijn.
Wanneer het 1 van die twee wordt, dan kan in het najaar nog wat leuks gedaan worden, bijvoorbeeld Winschoten.

Maar nu eerst de voorbereidingen voor de Bello Gallico, en tot nu toe gaat het goed, ondanks de beperkte tijd die ik heb om me ideaal voor te bereiden.
Alleen maak ik me een beetje zorgen over de blessure aan mijn hiel, en sinds een paar weken de pijn in mijn lies.
Beiden worden minder zodra ik aan het hardlopen ben, maar na een tijdje begin ik het weer goed te voelen.
Verder lijkt het aardig te lukken allemaal. Omdat ik nu wat rustiger train, ben ik niet misselijk meer tijdens de lange duurlopen, dus dat zou wellicht mijn voedings probleem op kunnen lossen.
Ik gebruik ook gels, en dat lijkt dus goed te werken.

Nog 3 weekenden om me voor te bereiden, dus concreet betekend dit dat ik eigenlijk deze week en a.s. weekend de meeste kilometers moet gaan maken.
Helaas moet ik voor de klant (gisterenavond, vanavond, en a.s. zaterdag en zondag) wat werkzaamheden doen, heb ik woensdag een etentje, en ook bij Randy moet nog flink wat gedaan worden.
Daarom zal ik blij zijn als ik zondag nog ergens een uurtje of 4 kan vinden om wat kilometers te maken, en zal het door de weeks bij af ten toe een uurtje blijven.
Maar misschien is het wel goed voor mijn blessures om komende dagen qua training wat rust te pakken.

….met c.a. 5200 inschrijvingen, en slechts 191 slots voor de mannen, is het geen verassing dat ik er niet bij zit, maar….toch wel een flinke tegenvaller. De laatste dagen had ik toch sterk het gevoel dat het deze 4e poging eindelijk zou lukken om ingeloot te worden. Ik had zelfs alvast het Hardanger hotel en een huisje op de Sandviken camping geboekt via booking.com, want ook voor de Norseman liggen start en finish een flink stuk uit elkaar, zoals bij de Swissman. Uiteraard wel boekingen gedaan die gratis te annuleren zijn, en dat heb ik nu dus ook alvast maar gedaan, omdat ik er vanuit ga dat ik niet op de reservelijst sta.

Maar….ieder nadeel heeft zijn voordeel, en omdat ik vrees dat de Norseman voor mij altijd een droom zal blijven, heb ik eigenlijk ook geen ambities om een andere hele te kiezen. 9 hele triathlons, waaronder de Celtman en Swissman, en niet te vergeten de Bigman zal voorlopig het aantal worden van full distance triathlons waarin ik gefinished ben. 10 had mooier geweest, maar dat had dan wel een bijzondere moeten zijn, en ik ga geen belachelijke bedragen betalen om te starten in een “normale” hele triathlon.

Nog een start bij de Celtman heb ik overwogen, puur omdat het zo’n fantastisch evenement is, maar ik ben bang dat het mogelijk tegen gaat vallen. Voor mij blijven de herinneringen aan deze geweldige wedstrijd nog steeds de mooiste van alle evenementen die ik heb mogen doen, dus dat moet zo blijven!!

Dus dat betekend dat de agenda voor 2020 helemaal leeg is, en dat met potlood alvast de Dusk till Down op het programma staat.

En eigenlijk vind ik dat prima, want ik wil eerst eens kijken of ik in December de 100 Mijl lange Bello Gallico zonder veel problemen kan finishen, en (ook niet onbelangrijk) of ik daarna nog steeds ambities heb om dergelijke lange afstanden te doen.

Lopen is sowieso wat ik het liefste doe, en eigenlijk zou de Norseman wat dat betreft het ultraloop programma flink overhoop gooien. Nu kan ik dus met een beetje geluk me goed gaan voorbereiden en gericht gaan trainen op de doelen die komen gaan. Tot nu toe is er altijd weinig structuur geweest in de trainingen die ik gedaan heb, en dat wil ik voor 2020 anders gaan doen, en minimaal 1 doel uitkiezen waarop ik kan pieken, en misschien eens kijken of ik me kan kwalificeren voor een speciale ultra.

En misschien komt het er dit jaar van om onderstaande Ultra een keer te doen:

Geen extreme triathlon, maar mogelijk wel een extreme ultra als dat doorgaat……

Ondertussen ben ik weer terug van een weekje Schotland samen met Maaike.

Deze keer was de bestemming Fort William, en aansluitend hebben we nog een bezoek gebracht aan Glasgow en Edinburgh.Fort William, ook wel de wandelhoofdstad van Schotland genoemd, is een klein dorpje in de Schotse hooglanden, en ligt aan de voet van Ben Nevis (de hoogste berg van Schotland).Vanaf Glasgow c.a. 4 uur treinen, en dan stap je uit in een fantastisch mooie omgeving.
Alhoewel het hier zowat heel het jaar regent, hadden we geluk, en scheen de zon toen we aankwamen.

De dag na aankomst zijn we gelijk op pad gegaan om Ben Nevis te beklimmen.Wel eerst even gecheckt bij het informatie punt of het te doen was, omdat er jaarlijks diverse toeristen verongelukken op deze berg.Er zouden die dag meerdere mensen de berg opgaan, dus besloten wij ook te gaan.Een voorbijganger waarschuwde ons wel dat er “6-7 Inch” zneeuw zou liggen, en dat bleek later ook het geval te zijn.

Na een hele mooie en vrij zware klim, stonden we na zo’n 4,5 uur op de top.Zonder veel problemen kwamen we weer terug beneden(het was wel spiegelglad het eerste stuk), en blij dat we heel terug waren hebben we wat gegeten en gedronken in de pub. 

De dag later hebben we  rondgewandeld, en een whisky brouwerij bezocht.En donderdag zijn we naar Glenfinnan gegaan, om de bekende spoorbrug  te bekijken, en wat rond te lopen in de omgeving.In de middag zijn we in Fort William nog de route naar de top van de “Cow Hill” gaan lopen,en dat was ook prachtig.

Daarna zat het active gedeelte er op, en zijn we nog Glasgow en Edinburgh gaan bezoeken.Geweldig weekje gehad, en voor mij staat Schotland samen met IJsland op 1 waar het de geweldige uitzichten betreft.Alleen in Schotland is het bier en wiskey klimaat een stuk beter, want dat scheelt nogal qua prijs.

Een hele week niet hardgelopen, dus maandag avond een rondje van 15KM gedaan, en dat voelde goed.Wel wat pijn in mijn lies, en ook mijn hiel is nog steeds heel erg gevoelig, maar verder ging het lekker.Beide klachten zijn denk ik een beetje erger geworden door het vele wandelen, en hopelijk wordt het snel minder.

Nou dus weer flink er tegenaan, want er staat nog een flinke uitdaging te wachten. Half December mijn tweede poging om een 100 miler te finishen….

Ondertussen heb ik ook weer ingeschreven voor de Norseman. Mijn 4e poging, en ik hoop dat ik deze keer toch echt ingeloot wordt. Zo niet, dan houd ik voorlopig ultralopen, want dat vind ik veel te leuk!! Mocht ik 1 van de gelukkigen zijn, dan moet ik voor de volle 100% storten op dat doel, want die kans krijg ik maar 1 maal in mijn leven. Maandag 11 November de loterij, dus ben benieuwd. En…mocht ik er weer niet bij zitten dan wordt het zoeken naar nieuwe uitdagingen voor 2020, en daar heb ik ook heel veel zin in!