Vandaag is het 27 Mei! Nou komt het toch wel heel erg dicht bij……

Over precies 1 maand zit ik midden in de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Het zal de grootste sportieve uitdaging uit mijn leven worden tot nu toe, en ik ben dus heel erg benieuwd of ik het ga redden de 27ste Juni. Ondertussen ben ik er al wel achter dat bepaalde zaken ongunstig zijn, en daarmee dus de strijd om binnen de Cut-off tijd voor het checkpoint voor het tweede zware loopgedeelte binnen te komen nog wat uitdagender maakt.

Het tij is n.l. “out”, en volgens enkele Celtman specialisten betekend dat dus langer zwemmen. Dus ook langer in het (veel te) koude water, en dat zal zo zijn effect op de rest van de wedstrijd hebben ben ik bang voor.

Ook kwam ik er achter dat dus een volledig regenpak meegenomen moet worden (inlcusief capuchon, en regenbroek). Extra gewicht dus…

Mijn fiets is ondertussen helemaal geprepareerd voor deze wedstrijd. Afgelopen week nog een nieuwe ketting gelegd, dus v,w,b, tandwielen etc. zou alles perfect moeten lopen. Ook de zwemspullen zijn ondertussen uitvoerig getest. Ik heb nog wel mijn twijfels over de schoenen die ik aan zal doen. De Salomon’s zijn n.l. als wandelschoenen wel erg geschikt, maar om hard te lopen vind ik ze iets minder. Nog nooit zoveel en zo’n grote blaaren geghad als tijdens de trail afgelopen December, en dat risico wil ik eigenlijk niet nemen. Misschien nog andere schoenen aanschaffen, maar dan wat meer lichtgewicht trail schoenen (wat flexibler).

Ik zit ook nog een beetje te twijfelen over wat voor fietstraining ik zal gaan doen a.s. zaterdag. Misschien toch de Koos Moerenhout (200K), of gewoon zelf een rondje zeelandbrug doen of i.d..

En dan eerst nog een kwart triathlon in Meer, en een week later de halve van Terheijden. Heb me al voorgenomen om het deze keer echt als training te gaan doen, want een valpartij zoals een paar jaar geleden in Terheijden zou een ramp zijn. Ook wil ik het risico niet lopen om deze maand nog een blessure op te lopen.

Het pinkster weekend zit er helaas weer op. Het was een erg geslaagd weekend, met erg gunstige weersomstandigheden. Mijn trainingen leken deze keer precies afgestemd op het weertype per dag.

Zaterdag ochtend ben ik met John, Michel en Rob tegen 9 uur vertrokken voor een duurloop van 25K door de Rucphense bossen. Het liep heel erg lekker (na de eerste paar kilometers, want in het begin had ik wat last van mijn lies aan de rechter kant). Na een paar kilometer zijn we het bos in gegaan, en hebben daar de mountainbike route opgepakt.

Zondag de geplande fietstraining gedaan. Weer twee ronde’s van 60K en 1 van 30K want ik had nog steeds standby dienst. Het was windstil (de windmolens bij Meer stonden helemaal stil), en na een uurtje fietsen werd ook de temperatuur beter. Het eerste uur ging niet goed. Het gemiddelde lag net boven de 28K, en da’s vooral als het windstil is veel te laag. Gelukkig ging het na zo’n 60KM een heel stuk beter, en heb ik uiteindelijk het gemiddelde toch nog tegen de 30KM/u kunnen krijgen. Geen telefoontjes gehad onderweg, dus dat was weer een meevaller. S’middags lekker uitgerust in de tuin.

2e pinksterdag zijn Maaike en ik gaan wandelen in Breda. Een hele mooie en goed georganiseerde wandeltocht van 15KM van Breda naar Effen, en via het Mastbos terug. Flinke stukken door de bossen, en de meeste wegen/paadjes die we bewandelden kende ik nog niet. S’avonds nog een stukje hardgelopen van 7KM.

Op een liesblessure, pijn in mijn nek, en pijn in de beide schouders na ben ik gelukkig nagenoeg blessurevrij. De pijn in de lies is het meest vervelend, maar gelukkig gaat dat over na zo’n 20 minuten lopen. De schouders/nek zijn minder erg. Ik kan er mee zwemmen, dus mag niet klagen.

Vanavond weer eens een keer in Galder gaan zwemmen. Deze keer zal het een stuk beter aanvoelen, want de temperatuur is inmiddels flink gestegen. A.s. weekend wordt een aangepast schema. Mijn lange duurloop ga ik vrijdag doen, en op  zaterdag probeer ik 180K te gaan fietsen. De eerste twee weken daar op volgend er op heb ik beiden een wedstrijd. Moet nog even bekijken hoe ik daar nog een lange duurtraining voor het fietsen in plan. Daarna……..de Celtman!

Ondertussen zijn we de 40 dagen voor de Celtman gepasseerd, en dus komen de eerste triathlon’s voor 2015 ook al weer in zicht. Gelukkig heb ik de laatste weken goed kunnen trainen.

Vorige week o.a. gezwommen in Galder, een keer met de fiets op en neer naar Zaventem vanuit Schoten(120KM), een lange duurloop (25KM) op vrijdag, zondag een fietstraining van > 150KM met een gemiddelde van boven de 30KM/u, en maandag nog een duurloop van 23KM gedaan, want het zwemmen in Galder ging niet door.

Hopelijk heeft de tweede week standby dienst ook niet al te veel impact op de geplande trainingen. De bedoeling is om in ieder geval a.s. weekend 1 keer 160K te fietsen, en nog een lange duurloop te doen van c.a. 25K.

Het meeste heb ik ondertussen geregeld voor de Celtman. Ik wordt me wel steeds meer bewust van de zwaarte van deze wedstrijd, en ben benieuwd wat voor impact het koude water en de 22KM extra fietsen bijv. zal hebben op het verloop. De high mountain section op tijd bereiken wordt het doel, en daarna zal het vrijwel zeker flink afzien worden.

Ik heb de route van de high mountain section gevonden, en ook het GPX bestand gedownload. Zou mooi zijn als ik dat kan inlezen in mijn Garmin 910, want dat zou het navigeren tijdens de wedstrijd een stuk makkelijker kunnen maken.

Spidean Coire nan Clach (‘Peak of the Corrie of Stones’ in Scottish Gaelic), is the highest point on the main ridge itself. It stands at a height of 993m. You do not go to the absolute summit of this peak due to the technicality of the climb but you go as far as the trig point.

Ruadh-stac Mòr (‘Big Red Stack’ in Scottish Gaelic) is on one of the spurs off the main ridge of Beinn Eighe and stands at a height of 1,010m.
You will go all the way to this summit along an exposed ridge – if the wether gods are on your side you will be able to see for miles and miles!

Vorige week heb ik nog een rotor q-ring gemonteerd voor mijn kleinste blad (39t) voor, want ik verwacht dat ik daar starks in de Schotse heuvels een groot gedeelte van de ruim 200K fietsen op zal rijden. Omdat het van te voren een Q-ring op het grote blad, en gewone tandwielen op het kleinste blad was, zou anders de overschakeling wel eens te groot kunnen zijn. In de loop van de week nog een nieuwe ketting monteren, en dan is mijn fiets in ieder geval helemaal klaar voor het seizoen.

Afgelopen zaterdag kon ik voor het eerst mijn fiets (nieuwe carbon frame) testen. Rond half negen ben ik weg gereden, en eigenlijk was ik van plan om 150KM te gaan rijden. Alhoewel de weersverwachting vrij slecht was (er zou flink wat regen komen), gaf buienradar aan dat het in ieder geval een paar uur droog zou blijven. Het waaide flink, dus dat was goed! Zo kon ik gelijk zien hoe de fiets daar op reageert.

De eerste meters voelden niet goed, omdat ik behoorlijk wat meer in de Aero positie zat dan normaal het geval is. Mijn stuurtje is c.a. 3CM lager gemonteerd, en dat is behoorlijk veel. Na een half uurtje was dit gevoel wel over, en van lieverlee begon de fiets beter aan te voelen. Vooral de stukken tegen de wind in, merkte ik dat ik voor mijn gevoel gemakkelijker  vooruit kwam dan vroeger. Dit gold zeker voor de viaducten, want de eerste in Galder nam ik zonder terug te schakelen, en zonder uit het zadel te komen met 33KM/u op de teller. Wel wind in de rug, dus het is niet helemaal een goede test, maar toch…..

Toen ik een paar fietsers voor me zag met wind in de rug, schakelde ik naar mijn zwaarste verzet, en  haalde ruim 45KM per uur. Ik kon dit tempo volhouden totdat ik een eind verder de bocht om ging(c.a. 2,5KM), en daar weer zijwind kreeg. Deze actie had helaas wel tot gevolg dat ik door het flinke kracht zetten vanaf dat moment pijn in mijn rug begon te voelen. Dit werd naar verloop wat erger, dus toen ik twee rondjes van 60K gedaan had, besloot ik dat het goed geweest was, en ben ik er mee gestopt.

Sávonds het feestje van Maaike en mij omdat we dit jaar allebei 50 jaar worden. Was gezellig!

Vanaf nu dus helemaal mezelf gaan concentreren op de wedstrijden die komen gaan.
Maandag weer gaan zwemmen met Will in Galder, en dinsdag met de fiets vanaf Schoten naar Brussel.

En ondertussen zijn we al weer op minder dan twee maanden voor de Celtman!

Afgelopen week een aantal dagen vakantie gehad. Levi ging een week op schoolreis naar Barcelona, dus hadden Maaike en ik besloten om samen een Citytrip naar Kopenhagen te maken. Randy vond het ook prima om alleen in Rucphen te blijven.

Kopenhagen is een hele mooie stad, en ook het weer zat mee. Heel veel gezien, veel gewandeld, en veel gegeten en gedronken….

De vakantie week begon helaas iets minder, omdat ik tijdens de fietstraining van vorige week zaterdag weer een keer erg vervelend gevallen ben. Ik was lekker op tijd vertrokken, en was van plan zo’n 120KM of meer te gaan fietsen. Na zo’n 40KM ging ik door een bocht, en gleed mijn achterwiel weg. Op zich kon ik dit nog net corrigeren, en bleef op mijn fiets zitten, maar vloog wel een voortuin in. De ijzeren paatljes die daar stonden kon ik helaas niet meer ontwijken, en ik raakte er 1 en sloeg vervolgens over de kop….

Met een flinke klap kwam ik op mijn linker schouder terecht (vorige keer was het mijn rechter schouder). Toen ik overeind gekomen was, dacht ik…….dit jaar kan ik de Celtman wel vergeten…… Mijn linkerbeen, linkerschouder en rechterhand deden heel erg pijn. Een automobilist die het had zien gebeuren vroeg of hij een ambulance moest bellen. Hij hielp nog even mee, om mijn fiets op te rapen, en mijn pompje en bidon etc. weer bij elkaar te zoeken, want die waren een flink eing weg geslingerd. Nadat ik hem overtuigd had, dat het wel ging, en dat ik niets gebroken had, bedankte ik hem, en ging hij weer verder.

Een paar minuten later, besloot ik om ook weer verder te gaan met de training. Eerst moest ik mijn wielen opnieuw inspannen, want deze stonden scheef. door de klap. Ook mijn carbon stuurtje stond helemaal gekanteld. Gelukkig niet beschadigd, en ik kon het zonder veel problemen weer terug zetten in de normale stand. De bidonhouder nog even terug gefatsoeneerd (was half doorgebroken), en toen maar weer op mijn fiets gestapt. In eerste instantie was het plan om recht naar huis te fietsen. Even later besloot ik om toch nog wat langer door te fietsen. Met net 100KM op de teller kwam ik weer terug thuis. Nu (9 dagen later) nog steeds last van mijn duim, en ook de schouder is nog niet helemaal hersteld. Mijn been is gelukkig wel weer helemaal in orde (alleen nog een beetje paars).

Mijn fiets was er achteraf gezien toch wat erger aan toe, dan ik eerst had gedacht. Een flinke deuk in het frame, en dat is wel heel vervelend. Sowieso jammer van het mooie Cube frame, zo’n deuk. Maar ik verwacht ook dat ik problemen ga krijgen bij de fietskeuringen tijdens een wedstrijd. Dus leek het me verstandig om op zoek te gaan naar een ander frame. Na lang googelen een full carbon frame in mijn maat gevonden. Gisteren gelijk opgehaald in Oldenzaal, en het frame ziet er helemaal als nieuw uit.

Deze week ga ik weer proberen een ronde te zwemmen in Galder. Hopelijk gaat het goed met mijn schouder…. Verder hoop ik wat tijd te vinden om mijn fiets op te gaan bouwen. Misschien ga ik voorlopig weer op de Prorace trainen.