De blessures lijken af te nemen, en ik heb ondertussen de draad weer goed opgepakt.
Ik moet nog wat voorzichtig blijven, want ik voel nog van alles wat niet helemaal klopt, maar dat is in ieder geval al een heel stuk beter dan de voorbije weken.
Afgelopen week dus lekker bezig geweest, en na lange tijd ook weer een rondje samen met Jan weg geweest. Op vrijdag mijn lange duurloop kunnen doen, en dat ging ook heel lekker. De snelheid lag iets hoger dan normaal, maar zo voelde het niet, dus dat is een goed teken. Weinig last van mijn hiel en lies, maar toch niet verder van 31KM gegaan, omdat ik pas half Februari de kilometers uit wil gaan breiden. Eerst nog een paar weken India, en dan komt er van trainen toch niet veel, maar hopelijk is die rust periode goed voor een volledig herstel van de blessures.
En dan dringend een trail plannen, want het wordt hoog tijd om weer eens een wedstrijdje te doen.
Gisteren nog 25KM gewandeld in Rhoon, en dat ging ook lekker. Geen extra last van mijn hiel, dus de zooltjes lijken hun werk te doen. Ze zitten niet lekker, maar dat voel je na een paar kilometer niet meer. Ik zit er over te denken de zooltjes ook een keer in mijn hardloopschoenen te stoppen voor een lange duurloop, en eens te kijken wat dat voor effect heeft.
Vorig jaar had ik al een 44KM trail gedaan rond deze tijd.
De eerste helft van vorige week nog antibiotica, en vanaf woensdag dus weer klaar met de kuur. Ik denk dat het zowel psychologisch als fysiek een heel verschil maakt, want de 9K loopjes op donderdag en vrijdag gingen een heel stuk sneller en gemakkelijker dan het begin van de week. Maar…dat kan ook aan mijn nieuwe Hoka’s gelegen hebben, want die waren donderdag binnen gekomen.
Als ik mijn Garmin moet geloven is mijn VO2 max in ieder geval nog nooit zo hoog geweest, dus mogelijk heeft de infectie al lange tijd dwars gezeten. Ik had al een maand of 3 last van mijn lies, dus dat zou best kunnen.
Deze week iedere dag gelopen vanaf zondag, op zaterdag na, want toen ben ik met Maaike 22KM gaan wandelen. Deze keer wandelen met zooltjes in mijn schoen, en alhoewel deze flink vervelend aanvoelden bij het aanschieten van mijn schoenen, vielen ze tijdens de wandeling eigenlijk wel mee. Ik was wel heel blij dat ik eind van de middag mijn schoenen weer uit kon doen, maar de pijn in mijn hiel is weg gebleven, dus ik had de ongemakken van de zooltjes er graag voor over.
Zondag ochtend weer op tijd op pad gegaan voor mijn eerste echte lange duurloop van 2020, en ik keek er deze week eigenlijk al een paar dagen naar uit. Maaike om 7 uur uitgezwaaid, want die moest op tijd gaan werken, en daarna lampje aan, de deur dicht getrokken, en op weg richting de pannehoef.
Na een half uurtje begon het even lichtjes te regenen, met wat ijzel tot gevolg. Ik was toen ergens op een asfaltweggetje (bakkersmeer), en dat was binnen no time spiegelglad, dus toen maar gelijk met de nieuwe Hoka’s de berm in. Daarna was praktisch heel de tocht onverhard, dus maakte het voor mij niet uit.
Heel de pannehoef voor mij alleen, en pas nadat het licht begon te worden zag ik de eerste mensen bij de parkeerplaats. Deze waren een post aan het opzetten voor de MTB tocht van Etten Leur. Deze tocht liep voor een groot deel over het parcours wat ik volgde, dus af en toe ben ik preventief van de ideale lijn af gegaan, om te voorkomen dat ik omver gereden werd.
De eerste 10KM extra voorzichtig gestart, en na ongeveer een uurtje begonnen de kilometer splits steeds sneller te worden, terwijl ik voor mijn gevoel nog steeds dezelfde inspanning leverde. Waarschijnlijk de omstandigheden, want het zonnetje was inmiddels een beetje op gekomen, en de combinatie weinig wind, nieuwe schoentjes etc. waren ideaal.
Ik hoop dat de Hoka Elevon’s lang mee gaan, want ik durf nu al te beweren dat het voor mij de beste schoen ooit is, en hopelijk krijg ik komende maanden nergens last van zodat ik deze voortaan altijd kan gebruiken. Met de dikke zool zien ze er nogal lomp uit, maar op 1 of andere manier hang je automatisch iets voorover, waardoor je iets harder lijkt te lopen met dezelfde inspanning…gratis wat extra snelheid dus. Ze voelen vrij licht aan, en zijn super stabiel. Na de duurloop van 31Km nergens last van (op de liesblessure na), alleen een klein beetje last van mijn hiel. Ik zit er daarom aan te denken de zooltjes voortaan ook in mijn hardloop schoenen te stoppen, en eens te kijken wat dat voor resultaat geeft.
Na 3 uurtjes stond ik weer terug in de van Hovedreef, en nog ongeveer even fris als toen ik gestart was. Wel verstandig om in ieder geval niet verder te gaan, want ik moet het wel voorzichtig op gaan bouwen, want de lies is nog aan het herstellen na de antibiotica, en ik voel dat de ontsteking in ieder geval nog niet genezen is.
En nou hopelijk snel een paar leuke trails, en af en toe een mooie training plannen in een andere omgeving. Bijvoorbeeld de woensdagen met Jan af en toe naar Col du Kragge :
Aard van de route
De mountainbikeroute Col du Kragge is een technisch parcours. Voor wie regelmatig wedstrijden rijdt is het tevens een goed trainingsparcours. Met een lengte van 5,3 kilometer en hoogteverschillen tot 25 meter is er uitdaging genoeg.
Het parcours bevat spectaculaire afdalingen en klimmetjes met een stijgingspercentage van 20 procent, een aaneenschakeling van kombochten, rotsformaties, vlonders en houten obstakels die voor extra uitdaging moeten zorgen.
Het gaat om een pittig parcours. Bij de start van het parcours staat dan ook een waarschuwingsbord. Het is niet geschikt voor minder geoefende mountainbikers.
De start – Parkeerplaats Bergsebaan (kruising Gareelbrug), Bergsebaan 27, 4622 RN in Bergen op Zoom
Geen doelen op de kalender maakte me de laatste tijd erg onrustig, en alhoewel ik nog niet helemaal hersteld ben verwacht ik eind deze week de trainingen weer uit te kunnen gaan breiden.
Het is de Great Escape geworden, en hiervoor zijn verschillende redenenen. De belangrijkste is dat na 2 DNF’s een finish op een 100 Mile voor mij een serieuze uitdaging geworden is, en voorlopig daar de lat even moet blijven liggen totdat ik daadwerkelijk een keer deze afstand overbrugd heb.
Met de Indian Summer zat ik hiet al in de buurt met 126KM op mijn Garmin (de door mijn Garmin gemeten afstand + verkeerd gelopen kilometers). De mislukte pogingen tijdens de B.G. zijn in ieder geval terug te herleiden naar niet ideale omstandigheden, en vooral de laatste poging was ik niet voldoende fit om zoiets te proberen. Beide pogingen waren DNF’s, maar van beide hen ik geen spijt dat ik gestart ben, omdat ik rwee keer een leuke 80KM heb kunnen finishen.
Voor de G.E. zal ik me in ieder geval 100% gaan richten op dit doel, en een paar andere omstandigheden zullen zeker in mijn voordeel zijn:
De kans op betere (warmere) weersomstandigheden zijn groter
Meer tijd beschikbaar om me voor te bereiden
Geen mogelijkheid om halverwege uit te stappen zoals bij de BG waar ik beide keren op CP 3 uitgestapt ben.
En ik heb ondertussen veel geleerd van de 2 DNF’s!
Het zou ook zomaar heel mooi aan kunnen sluiten op de ISU die een paar weken later is.
Nou nog helemaal fit zien te worden, en samen met Jan een paar mooie kortere trails uitzoeken om me goed voor te bereiden.
Met nog 4 dagen antibiotica te gaan, merk ik helaas nog niet veel vooruitgang. Het voelt nog steeds niet goed, en ik had eigenlijk wel verwacht wat meer verbetering te merken.
De antibiotica zelf zorgt ook voor problemen, want ik heb nogal wat spierpijn, en vooral mijn kuiten zijn vrij pijnlijk. En verder af en toe wat buikpijn, soms wat misselijk en ook erg moe.
Dus hopelijk is dat over 4 dagen over, en kan ik in ieder geval weer wat langere duurlopen gaan doen. Nog steeds geen doelen voor volgend jaar, en daar baal ik wel een beetje van. Normaal gesproken helpt het flink voor de motivatie wanneer 1 of meerdere evenementen op de kalender staan. Ik zit er over te denken om me misschien gewoon in te schrijven. Mocht het niet lukken om op tijd fit te zijn kunnen de meeste startbewijzen over gedragen worden.
Ik denk dat het de Great Escape of/en Bello Gallico worden, en dan hopelijk af en toe een leuke andere als voorbereiding. Misschien past de ISU daar ook nog tussen. Deze week beslis ik…
Tja…verder dus rustig aan doen. Wel een plus puntje te melden, want de peesplaat ontsteking lijkt goed te genezen. De rust periode heeft in ieder geval daar zijn werk gedaan, en ook gisteren na een wandeling geen problemen gemerkt. Vrijdag zooltjes, en hopelijk voorkomt dat problemen wanneer ik de kilometers weer uit ga breiden….
Het zou ook aan de Hoka’s kunnen liggen, want ik merk dat die extra demping heel goed aanvoelt. Heb daarom een extra paar besteld, maar dan speciaal voor de weg, zodat de trail versie niet te snel verslijt tijdens mijn normale trainingen. Volgens de specificaties is de slijtzool zeer duurzaam.
Een paar gevonden in de aanbieding van 160 Eur voor 99 Eur…
Voor ik echt helemaal weer de trainingsomvang flink uit ga breiden is het weer een maand verder, want ik verwacht dat ik in India hooguit af en toe een loop band trainingkje kan doen.
Een ding is in ieder geval wel zeker……ik mis de trainingen > 30KM nu al flink, dus hopelijk kan ik snel weer op pad voor een flinke duurloop!
De pijn in de liesstreek was de laatste dagen van het jaar wat erger geworden, terwijl ik juist haast niet getraind heb vanwege de korte vakantie in Hamburg. De huisarts constateerde een ontsteking, en heeft antibiotica voorgeschreven – 500MG / 14 dagen.
Dit zal zeker effect hebben op de conditie, maar gelukkig mag ik wel door blijven trainen. Ik ben niet helemaal zeker van of daar ook lange afstanden onder vallen, dus zal ik me voorlopig beperken tot trainingen van maximaal 22KM.
Geen goed begin van het nieuwe jaar dus, terwijl ik juist van plan ben om in 2020 serieus veel te trainen. Doelen heb ik nog niet. Keuze genoeg, maar nog geen definitieve keuze gemaakt. De ultrabalaton gaat het niet worden, omdat er gewoon te weinig tijd voor een goede voorbereiding over is.
Ik denk dat de Transylvania 100 nog steeds tot de mogelijkheden behoort op May 16th 2020 maar die begint ook al vol te lopen, dus binnenkort maar beslissen.
En voor een 100 miler denk ik aan de Great Escape. Geen mogelijkheid om halverwege uit te stappen, dus dat maakt de kans op een finish een heel stuk groter, en ook het parcours lijkt me geweldig. En de kans op goed weer is ook een stuk groter.
Vorig jaar in totaal 2443 kilometer hardgelopen, wat een stuk lager was dan vorig jaar. Maar daar moeten eigenlijk nog zo’n 600 wandelkilometers bij opgeteld worden,,, Dit jaar dus proberen het totaal flink op te schroeven.
