Eind van het jaar….

Zo…..het is al weer zowat eind 2017….tijd om weer eens terug en vooruit te kijken

Het jaar 2017 was niet best begonnen, want vanwege een hardnekkige blessure viel het niet mee om goed te trainen.Heel weinig kracht in mijn linkse been, wat nogal wat beperkingen gaf bij het hardlopen en fietsen.Ook qua gewicht begon het niet goed, en ook dat had alles te maken met de blessure.

Maar met een paar hele mooie doelen in het vooruitzicht, kon ik mezelf voldoende motiveren om er weer link tegenaan te gaan!

Op 22 April de eerste test, de wielertocht Luik Bastenaken Luik (273KM), en daar kwam ik er al vrij snel achter dat er nog flink wat moest gebeuren om in Juni fatsoenlijk te kunnen finishen in Zwitserland. Wel een hele leuke dag gehad (ondanks de kou), samen met Joop!

Op 4 Juni had ik na lange tijd weer eens een triathlon gedaan, de triathlon van meer (1/4) en voelde het allemaal al een heel stuk beter aan.


Daarna eind Juni de Swissman Xtreme triathlon gedaan, samen met coach John, en daar een fantastische wedstrijd meegemaakt.


Helaas lukte het me niet om dat nog een keer over te doen in Livigno, want daar moest ik helaas opgeven tijdens de “Icon xtreme triathlon” vanwege onderkoelings verschijnselen.

In October nog wel een lekkere wedstrijd gelopen tijdens de Singel loop in Breda (halve marathon) 1u37.

En 17 Dec de Hel van Kasterlee gefinished in 11:49, wat me heel erg mee viel, gezien de omstandigheden dit jaar.

Dus alles bij elkaar een jaar met hoogte en dieptepunten…

2018
Ondertussen ben ik al weer ingeschreven voor een hele triathlon, en dat gaat de Frysman worden in Juni (als ik finish wordt het mijn 10e hele, dus een jubileum).


Verder hoop ik op een elf-stedentocht, want nu ik startrecht heb, en het schaatsen aan mijn trainingsprogramma heb toegevoegd zou het toch fantastisch zijn als de tocht een keer door gaat.
En ik hoop nog te kunnen starten in een mooie bergmarathon of ultra.
Dus in tegenstelling tot andere jaren heb ik nog niet veel gepland, maar dat kan snel veranderen….

Hel van Kasterlee 2017

Gefinished

Onderweg naar mijn derde Hel van Kasterlee (15KM RUN-117KM MTB-30KM RUN) vraag ik me voor de zoveelste keer af of het vandaag wel verstandig is om te starten.
Die vraag houd mij al ruim twee weken bezig, en het vertrouwen in een finish is eigenlijk niet al te groot.
En nadat ik in Livigno uitgevallen ben tijdens de Icon, zou een tweede DNF een enorme domper zijn om het jaar mee af te sluiten.

Rond half 7 stap ik in Kasterlee uit mijn auto, en ik merk dat het spiegelglad is. Onderweg niets van gemerkt, dus…flink geluk gehad.
In de sporthal kom ik Johan tegen, een collega die zijn debuut gaat maken op de HvK.
Even gezellig bijgepraat, en daarna de spulletjes klaar gezet, fiets ingecheckt etc.

Om 8uur gaat het startschot(nadat een paar vuurpijlen de lucht in geschoten zijn), en volgens traditie vertrekken we (299 deelnemers) met “highway to hell” van AC/DC.
Alleen deze keer is die highway spiegelglad!!
Goed uitkijken, en toch proberen een beetje een redelijke tijd weg te zetten wordt het doel.
Na ongeveer 1 uur en 12 minuten loop ik weer de wisselzone in, en ik ben heel erg tevreden over mijn tijd gezien de omstandigheden.

De wissel gaat een stuk langzamer, want ik ga er alles aan doen om geen kou te krijgen op de MTB.
Dus warmhoudcreme op mijn voeten en handen, vaseline op mijn gezicht, verwarmde zooltjes in mijn schoenen etc. etc.
Daarna spring ik op mijn fiets, en begin aan de eerste ronde.

Helaas….het is nog steeds glad, en we worden op alle verharde stukken er op gewezen dat het erg gevaarlijk is.
Dat is niet de enige verassing, want het parcours wijkt toch een beetje af van de route die ik al een paar keer gereden heb.

 

Vooral een vrij spannende afdaling, en een beetje verder een paar vervelende klimmen die ik nog niet geoefend heb.
Maar alle klimmen en afdalingen gaan gelukkig fietsend, en pas nadat ik in het tweede gedeelte van het parcours zit, gaat het voor de eerste keer mis.
In een bocht naar links is het spiegelglad, en ik ga daar keihard onderuit. Een toeschouwer haalt mijn fiets een paar meter verderop uit de berm, maar zelf twijfel ik nog even of ik er weer op ga stappen.


Mijn linkse heup en rechterkuit doen pijn, maar even later stap ik weer op mijn fiets, en al snel is de pijn weg, en ben ik weer onderweg.
Na c.a. 1uur en 18 minuten begin ik aan de tweede fietsronde(c.a. 3 uur na de start van de wedstrijd), maar de omstandigheden zijn nog niet veel beter, en ik ga later in precies dezelfde bocht nog een keer onderuit.

Daarna zijn de problemen met de gladheid weg, en werk ik ronde drie af.
Nadat ik de verzorgingspost verlaat, zie ik John, Maaike en Levi, en stop ik even om door te geven hoe het gaat.

 

Daarna ronde 4, en die begint al behoorlijk zwaar te worden. Vanaf de tweede ronde krijg ik geen vast voedsel meer naar binnen, en ben ik overgestapt op AA (ronde 3) en cola vanaf deze ronde.
Wanneer deze ronde klaar is, dan is het 14:55 en dat betekent dat ik 35 minuten voor de cutoff tijd aan mijn aatste fietsronde mag beginnen.
Die ronde gaat nog redelijk, en ik kan nog steeds alle hellingen fietsend nemen, ook al gaat dat soms maar net.
Ik stop net voor het tweede gedeelte van deze 5e ronde nog even bij mijn supporters, om wat spullen van mijn fiets af te halen, die de laatste crash (onderuit in een bocht) niet overleefd hebben en aan de buis van mijn fiets bengelen.
Wanneer ik deze ronde klaar heb zitten de (loodzware)117KM’ers mountainbiken er op, en neemt John mijn fiets mee om af te spuiten.

Zelf loop ik met Maaike mee, voor de tweede wissel in de sporthal.
Oooo wat voelt dat lekker….niet meer fietsen, en verse loopkleding aan.
Maaike poetst nog even mijn gezicht en startnummer schoon, en ik ga weer op pad voor de laatste 30 kilometer hardlopen.
De eerste kilometer gaat vrij zwaar, maar dat is normaal wanneer je van de fiets af komt.
De volgende kilometers gaan een stuk betere, en John haalt me pas in op de MTB na c.a. 7 kilometer.
Een paar kiometer verderop sluit ik bij iemand aan die een lekker tempo loop, en al vrij snel zit de eerste loop ronde er op.
De tweede loopronde verloopt wat moeizamer, maar John coacht me er goed doorheen, en ondanks dat het nu een combinatie wandelen lopen geworden is, gaan de kilometers nog steeds snel voorbij.
Deze ronde haal ik nog diverse lopers in, en zelf wordt ik 1 keer ingehaald.
De allerlaatste kilometer zie ik nog een loper voor mij, en ik besluit hem ook nog voorbij te gaan, en daarna kan ik finishen.

 

Ik finish op een 234-ste plaats na 11 uur en 49 minuten
Totaal aantal starters: 299
Totaal aantal finishers 252
(47 uitvallers dus!!)

Daarna een paar hele lekkere Leffe Blond biertjes…..en dan mijn finishers shirt in ontvangst nemen 🙂

John/Maaike/Levi heel erg bedankt voor het supporteren en coachen!!

Pl. 234
Run 1 (15KM lopen): 1:12:31
Wissel 1: 0:9:17
Fietsen (117KM) : 07:04:36
Wissel 2: 00:09:23
Run 2 (15KM lopen): 01:34:51
Run 3 (15KM lopen): 01:39:08
Totaal:11:49:46

Nog een mooi filmpje over deze wedstrijd:

 

Aftellen naar de Hel van Kasterlee

Het zware werk zit er weer op, dus weer tijd om af te tellen….

http://www.winterduathlonkasterlee.be/

De vooruitzichten zijn niet ideaal (en dat is nog een beetje een understatement denk ik)
De minnen en plussen:

-De laatse maand veel te weinig kunnen trainen ivm lichte blessure en buikgriep
-Hele slechte weersvooruitzichten deze week
-Parcours ligt er heel zwaar bij
-Langere afstand(12KM mtb extra) en een technischer parcours dan vorige edities

+Deze keer vroeger gestart met trainen
+Andere MTB (29er)

Maar ja, de Hel van Kasterlee hoort natuurlijk ook heel zwaar te zijn, want het is nou eenmaal de zwaarste duathlon ter wereld.
Van de andere kant…nog een DNF dit jaar zou ik wel heel erg jammer vinden, dus als ik start, dan ga ik er alles aan doen om zondag over de finish lijn te komen.

Deze week nog een paar rustige trainingkjes afwerken, en dan moet het gebeuren.

De schaatstraining ging heel erg lekker afgelopen dinsdag, en ik heb het gevoel dat ik het schaatsen wat beter onder de knie begin te krijgen.
Steeds langer glijden, niet meer gevallen en ook het bochtenwerk begint een klein beetje ergens op te lijken.
In tegenstelling tot de andere sporten, is schaatsen voor mij een heel andere intensiteit.
Afgezien van dat bepaalde spieren pijn doen, kan ik uren schaatsen zonder moe te worden.
Nog geen zweetdruppel gehad afgelopen 6 weken tijdens het schaatsen (t’is natuurlijk ook een stuk kouder op zo’n ijsbaan), en ik kom uitgerust terug thuis.
Nou nog proberen wat dieper te zitten, en wat meer ontspannen te schaatsen, en dan moet een schaats marathon geen probleem zijn (finishen dan, want veel snelheid heb ik nog niet)

De weersvooruitzichten voor a.s. zondag:

Frysman

Zo…..alvast 1 doel is helder voor 2018!

Het is de Frysman geworden!!
In 2018 hoop ik fit genoeg in Friesland aan de start te staan om daar mijn 10e hele triathlon te doen.
Deze keer eens kijken of ik onder de 11 uur kan finishen…

Zou natuurlijk helemaal mooi zijn als 2018 de combinatie elf-steden tocht/Frysman wordt, maar voorlopig lijkt het daar nog niet op(alhoewel eind deze week al wat winterse buien voorspeld worden).
De tweede helft van het jaar wil ik dan vooral mooie trails gaan doen.

Tja, …de laatste weken heel veel nagedacht over mijn doelen voor volgend jaar, en alvast 1 doel geschrapt.
Een 100KM ultraloop binnen de 9,5 uur finishen om me te kunnen plaatsen voor de 120KM van Texcel.
Dat zou namelijk betekenen dat ik een heel groot deel van 2018 op die ene wedstrijd af zou moeten stemmen(heel veel lopen op asfalt), en de teleurstelling zou dan des te groter zijn wanneer ik in Winschoten de limiet niet zou halen.
Nu dus een vroege hele triathlon, en verder hopelijk een paar mooie trails samen met de loopmaatjes doen.

Nou eerst dit jaar nog even vooruitkijken naar de hel van Kasterlee.
De griep heeft de plannen flink in de war gegooid, en nadat ik maandag een paar dagen griepvrij was, heb ik mijn laatste zware MTB training afgewerkt.
Maar…..dat was serieus afzien. Na c.a. 80KM kwam ik meer dood dan levend van mijn fiets, en de gemiddelde snelheid was ver onder de maat.
Niet zo goed voor het zelfvertrouwen dus, en ik ben bang dat het deze keer gruwelijk afzien wordt in Kasterlee over 2 weken.
Hopelijk wel redelijk weer, want ook die verwachtingen zijn niet al te best…..

Wat wel heel goed ging, was het schaatsen gisterenavond!
Geen last meer van de blaar op mijn voet, en de schaatsen voelden heel goed aan.
Deze heb ik afgelopen dinsdag voor de eerste keer zelf geslepen, met mijn slijpsteen/afbraamsteen/schaatsenslijpset die ik van de sint gekregen heb.