Hoewel het in de hele wereld nog steeds ontzettend veel ellende is, probeer ik er toch iets van te maken. Gelukkig heb ik nog mooie hobbies, en ben ik nog steeds virusvrij, dus weer veel gelopen en gewandeld afgelopen week.
Ik was erg snel hersteld van de marathon van vorige week, en kon eigenlijk een dag later meteen de draad weer op pakken. Een heel verschil met mijn eerste marathon in 2006, want toen kon ik een hele week amper lopen.
Het iets langer op bed liggen iedere dag, en geen verkeers stress lijkt me erg goed te doen, want ik voel me uitgerust, slaap goed en ik ben super productief de uren die ik werk vanaf thuis. Omdat ik niet hoef te reizen werk ik een paar uur langer, maar wel in een wat rustiger tempo, en vooral in een rustigere omgeving.
Afgelopen woensdag ben ik samen met Jan naar de Kragge geweest voor een interval/kracht training (want daar zorgt het uitdagended parcours wel voor). Deze keer wilde ik twee rondjes proberen, dus heel voorzichtig gestart. Maar na 3 bochten zat ik al weer in het rood, dus echt doseren is er niet bij. Jan was ondertussen al uit het zicht verdwenen, dus die ging helemaal flink tekeer op dit zware parcours. Na zo’n 30 minuten had ik de ruim 5KM er op zitten, en besloot er deze keer inderdaad 2 rondjes van te maken. Dat was achteraf gezien een goede beslissing, want zonder veel problemen heb ik ook dat rondje uit kunnen lopen.
En toen afgelopen zaterdag weer een lange duurloop. Zelden zo veel kilometers aan een stuk zo lekker gelopen…tot KM 16, want toen struikelde ik weer eens.
Schitterend weer, niet te druk, en ik voelde me heel goed, dus ik dacht…..dat wordt weer een marathon. Veel verder heeft op dit moment nog niet veel zin, dus dan maar proberen wat sneller te gaan dacht ik. En dat is gelukt. Nog nooit een marathon zo ontspannen gelopen, op 1,5L water, en twee gelletjes….
Zondag met Maaike nog een mooie tocht gewandeld in Lage Zwaluwe (een groene wissel).
Ondertussen weer veel gebeurdt afgelopen dagen. Het Coronavirus maakt nog steeds slachtoffers, en helaas is Michel ondertussen ook besmet met het virus. Als er 1 eimand is die het niet zou moeten krijgen is hij het wel, want die heeft al veel te veel tegenslagen moeten incasseren de laatste jaren. Maar helaas….Volgens de laatste berichten gaat het gelukkig al een beetje de goede kant op, en laten we hopen dat die trend zich doorzet!!
Verder werk ik nog steeds vanaf thuis, en dat komt wel goed uit want er is ontzettend veel te doen, en dan scheelt die ruim 2 en half uur reizen per dag flink.
En dan nog het goede weer van afgelopen weken….Het is dan ondertussen weer wat afgekoeld, maar het is natuurlijk geweldig om weer te kunnen sporten in korte broek en t-shirt.
Ondertussen gaat het trainen ook steeds beter, en ik baal er nu wel een beetje van dat er geen trails of andere leuke uitdagingen op korte termijn zijn. Vorige week wel flink wat spierpijn gehad, na het rondje Kragge. Zelfs zaterdag deden mijn bovenbenen nog flink pijn, maar toch maar weer besloten om een flinke lange duurloop te doen. En het was weer geweldig weer, en minder druk dan de week er voor. Dus ik besloot er weer een marathon van te maken. Gelukkig herstel ik tegenwoordig vrij snel, en kan ik de andere dag weer voorzichtig een training doen.
Nomraal gesproken begin je na Pasen al weer uit te kijken naar hemelvaart, pinksteren, koningsdag etc. etc. maar dat is nu allemaal anders.Enige wat echt vast staat is de Great Escape, dus ik hoop dat dat zo blijft!!
Vanavond met Jan opnieuw een rondje Kragge doen….zin in
Ondertussen is het weer twee weken geleden dat de beperkte Lockdown is aangekondigd, en 4 weken geleden dat we de toespraak van Rutten kregen, waarin o.a. het verbod op handen schudden aangekondigd werd. De weken vliegen voorbij, en vooralsnog ziet het er nog niet naar uit dat de toestand snel val veranderen.
Gelukkig zit het weer wel mee, want vanaf het moment dat ik continu vanaf thuis moet werken, schijnt zowat iedere dag volop de zon. Zo ook afgelopen zaterdag, toen ik weer op pad ging voor mijn lange duurloop.
Deze keer was ik wat later vertrokken dan normaal, omdat Maaike een vrije dag had, en we dus “uit konden slapen”. Dus de wekken om 7 uur gezet, en na een paar keer snoozen rustig ontbeten, en iets voor half 9 op pad gegaan voor mijn lange duurloop.
Bewust een rustige start deze keer, want ik wilde niet het imuun systeem overbelasten, omdat ik sowieso deze training weer wat langer wilde maken.
Na ongeveer een half uurtje zag ik dat de hartslag zo rond de 140 zat, bij een rustig tempo, en ik besloot dat zo aan te houden. Lekker weer, en lekker rustig op de paden, totdat….ik halverwege de pannehoef voorbij de parkeerplaats liep. Daar waar normaal gesproken max. twee auto’s stonden, stond nu de parkeerplaats vol. In totaal 16 stuks, dus niet iedereen had het advies goed begrepen om de natuurgebieden te vermijden. Uiteraard hoor ik zelf ook bij die groep, maar in ieder geval zonder auto….
Het lusje er bij gepakt waar Jan en ik vorige week wat reeen zagen, en zo weer door richting de Moerse bossen en Buissche heide. Hier viel de drukte gelukkig weer mee, en de meeste stukken had ik de route alleen voor mezelf. Halverwege besloot ik om een gelletje te pakken, en op dat moment struikelde ik weer eens flink. Met een harde klap lande ik op de grond, en mijn elleboog die al een jaar pijn doet van 1 van de vorige struikelpartijen gebruikte ik weer opnieuw om de val te breken…..
De contactpunten waren deze keer dus vooral mijn elleboog, maar ook mijn heup en ribben hadden een tik gekregen. Dus maar even rustig mijn gelletje opgegeten, en wat water gedronken, en daarna weer terug het tempo opgepakt.
Bij Schijf linkasaf gegaan, om er wat kilometers aan te plakken, en zo rond de 38 kilometer besloot ik om er 42KM van te maken. Niet veel later liep ik weer de van Hovedreef in. Lekker gelopen, onder ideale omstandigheden(afgezien van de val halverwege).
Op een flinke bult op mijn elleboog, en licht gekneuse ribben na, weer helemaal hersteld…
Nog 1 dag, en dan is het weer April. Ondertussen is de klok verzet, en lijkt de lente al volop begonnen. Volop bloesem overal, en vooral volop zon de laatste weken.
Afgelopen week weer wat kilometers gemaakt, want ondanks de Corona problemen, mogen we nog steeds hardlopen buiten, en da’s natuurlijk geweldig. En ondanks dat ik geen korte termijn doelen heb, staat mijn lange termijn doel nog steeds vast, en ik ga er van uit dat die Great Escape gewoon doorgaat.
Afgelopen zaterdag ben ik weer op tijd vertrokken, en het eerste stukje onverhard in Rucphen zag ik een Ree, die probeerde links of rechst af te slaan, maar met aan de ene kant een hek, en aan de andere prikkeldraad ging dat niet. Terug wilde hij ook niet, want daar stond iemand met een hond, dus dat stuk heb ik heel voorzichtig gelopen. Even later sprong de ree door de prikkeldraad, en rende weg…
In de pannehoef kwam ik Jan tegen, en we besloten samen deze training af te werken. Onderweg nog een paar keer reeen gezien, en dat is natuurlijk schitterend. Er stond vrij veel wind, maar afgezien daarvan was het fantastisch weer voor een lange duurloop.
Het aantal coronavirus besmettingen schijnt in Noord brabant af te nemen, dus hopelijk wordt de kans om ziek te worden komende weken een heel stuk kleiner. Dan kan ik weer uit de “onderhouds modus”, en wil ik de kilometers flink uit gaan breiden.
Ondanks de Corona problemen kan ik gelukkig toch door blijven trainen, Ik merk dat de extra uren slaap, en het minder reizen voor mijn werk me goed doen. Ook het goede weer zorgt gelukkig nog voor een beetje troost in deze toch wel droevige omstandigheden.
Wel is het jammer dat er op korte termijn geen doelen meer zijn, want dat heeft toch wel wat impact op de trainings kilometers. En sowieso moet ik een beetje op mijn weerstand letten, en daarom heb ik er voor gekozen met niet helemaal 100% leeg te trainen, maar met een flinke marge mijn trainingen af te werken. Daarmee hoop ik dat mijn imuun systeem intact blijft, en mocht ik dan toch slachtoffer worden van het virus, dan heb ik hopelijk genoeg weerstand over om er weer snel van af te raken.
De dagen worden langer, en de zon schijnt al dagen achter elkaar. Normaal geproken dus ideaal weer om naar buiten te gaan, om een training af te werken.
De laaste weekenden samen met Jan een lange duurloop gedaan, en dat ging goed. En verder een paar keer per week gerend, en een paar keer per week gewandeld. Iedere dag wel iets gedaan, maar allemaal net wat minder..
Zodra de besmettingen weer terug lopen, en de kans om het virus op te lopen weer afneemt, wil ik de trainingskilometers weer flink gaan uitbreiden. Tot die tijd in de onderhouds modus, maar ik hoop wel 1 keer per maand een marathon of meer te kunnen lopen, maar dan op een heel rustig tempo. Hopelijk volgende week beter nieuws….
Ook nog een mooi artikel van Bert Pessink over ultralopen trouwens!
Ook Jan Muller, winnaar van de Indian Summer Trail over 120 kilometer, weet niet wat hem overkomt in de natuur. ‘Het is voor mij heel vreemd hoeveel mensen er buiten zijn met dit mooie weer. Eigenlijk had ik een 100 kilometer race in België op de planning staan, maar het virus gooide roet in het eten. Nu richt ik mijn vizier maar op trailruns van 60 of 80 kilometer na de zomer. Ondertussen loop ik gewoon door, het mooie seizoen met goede temperaturen komt er nu aan.’
Ook Muller ziet net als Pleijte mogelijkheden voor lopers die nu eens een keer iets verder willen lopen dan hun wekelijkse trainingsronde. ‘Je mag naar buiten, loop gewoon eens een polderweg in waar je nog nooit bent geweest. Je ziet dan zoveel, als je wilt kun je iedere dag iets ontdekken in jouw omgeving. Zelf krijg ik energie als ik in de verlaten polder loop, de vogels fluiten en de zon opkomt. Meer heb ik eigenlijk niet nodig.’
En dan voorzichtig al een beetje na gaan denken aan de voorbereidingen voor de Great Escape…want dat doel staat in ieder geval nog steeds op de kalender,,,,,
Tja…het zat er in natuurlijk, maar ook de endurance day werd afgelast. Jammer, maar er zijn natuurlijk veel ergere dingen aan de hand momenteel. Omdat de wedstrijd niet doorging hadden Jan en ik afgesproken om zondag samen op pad te gaan voor een lange duurloop.
Het oorspronkeleijke plan van 50K hebben we iets bijgesteld, omdat er nogal wat wind stond, en ook omdat 50K wellicht een iets te grote aanslag op het lichaam is terwijl deze dagen extra weerstand nodig is. Jan had een dag van te voren al een flinke training gedaan, dus we vertrokken zo rond 7 uur, en het nieuwe plan was om er een uurtje of 3 – 4 van te maken.
Het grootste gedeelte over de weg deze keer, omdat de bossen er nogal drassig bij lagen, en ook omdat het met de harde wind al zwaar genoeg was. Buiten de wind waren de omstandigheden trouwens ideaal, want ik kon zonder jas, en na een uurtje ook zonder handschoenen deze training afwerken.
Zo rond de 40KM besloten we er nog een klein lusje bij te doen, en niet veel later sloeg Jan weer af richting Sprundel , en dribbelde ik het laatste stukje terug naar huis. De 40KM ging ruim binnen de 4 uur, dus als ik dat tempo nog een paar uurtjes langer vol zou kunnen houden zou een 100KM binnen de 11 uur er mogelijk wel ingezeten hebben. Voor 100K binnen de 10 uur moet ik in ieder geval nog heel veel trainen, want gisteren was na 43KM het beste er wel af….
En nou maar afwachten wat het coronavirus allemaal nog gaat veroorzaken komende weken/maanden. Hopelijk is de ergste piek al voorbij, maar ik vrees dat we nog hele spannende weken gaan beleven. Deze week in ieder geval vanaf thuis werken….
Nog minder dan een week te gaan voor de eerste uitdaging van 2020. Voorlopig wil ik de 100KM gaan doen, maar zondag zullen we pas zien of dat ook gaat lukken….. We starten zondag 15 maart 2020 om 8u30 (100 km) stipt…
Deelnemers van de 100 km kunnen tijdens de 4e ronde beslissen of ze uitstappen (50 mijl) of alsnog doorlopen. Zowel de tijd van de 50 mijl en de 100 km worden gebruikt in de uitslag.
Ik voel me goed, en heb weinig last van blessures, dus wat dat betreft zit het wel OK. Wel veel te weinig kilometers gemaakt laatste maanden, dus zal het vooral mentaal moeten doen deze keer.
Afgelopen weekend heb ik wel erg lekker gelopen op zondag, maar omdat het 1 week voor de wedstrijd was vond ik 31KM genoeg. De Zaterdag er voor had ik met Maaike 27KM gewandeld, en de week voorafgaand ook een paar lekkere trainingen af kunnen werken.
Deze week dus weer wat rustiger aan doen, zodat ik Zondag uitgerust aan de start sta. Hoe het precies in zijn werk gaat in Hamme weet ik nog niet. Zal woensdag even met Jan overleggen wat te doen met voeding etc. Volgens mij zijn er drinkposten om de 8KM ongeveer. Moet ook nog wat gels inslaan…
Afgelopen zaterdag op tijd mijn bedje uit gegaan, want Maaike moest op tijd starten. Zo rond kwart over 7 liep ik de deur uit, voor mijn lange duurloop. Eindelijk weer eens zin en tijd om een fink stuk te rennen, en ik voelde me goed.
Het was al licht toen ik vertrok, en het was in vergelijking met vorige weekenden lekker hardloop weer. Na 3 kwartier liep ik de pannehoef in, en door de vele regen van afgelopen weken stond het pad hier en daar onder water. En als je dan eenmaal natte voeten hebt, dan is het ook lekker om door de plassen heen te rennen.
En zodra de schoenen iedere keer bijna opgedroogd waren, kwam er weer wel een stuk waar je tot je enkels in het water zakte….dus het begon heel erg veel op een echte trail te lijken. Na twee uurtjes kwam de zon een beetje te voorschijn, en dan is het helemaal genieten. Dus bij de 27KM besloot ik in Schijf linksaf te gaan richting Roosendaal, en een paar kilometer later had ik besloten om er maar gelijk een marathon van te maken.
De kilometers vlogen voorbij, en terwijl bij een normale marathon de kilometer tijden na verloop van tijd langzamer worden, werden ze zaterdag steeds sneller. Na 42KM drukte ik mijn horloge af op 4u08m. Heel lekker gelopen, en blij dat ik weer eens een lange afstand heb kunnen doen zonder problemen. Geen last van mijn hiel gehad, en een beetje last van mijn lies, dus ook dat ging goed.
S’middags kwam Maaike met het idee om op en neer naar Kirr Royal te wandelen, dus toen nog ruim 10K er bij gewandeld.
Dus gelijk maar ingeschreven voor de 100KM van Hamme. Zin in!!
Geen Coronavirus, maar ik heb wel een flinke verkoudheid meegenomen uit India! Het positieve is dat het wel een goede verklaring is waarom de laaste duurlopen zo ontzettend beroerd gingen. Het jammere is natuurlijk wel dat ik na twee weken India + 1 week flink verkouden nu al 3 weken op rij geen echte lange duurloop meer gedaan heb.
Afgelopen vrijdag was het op zijn ergst, en daarom had ik besloten om een paar dagen rust te nemen, en mijn geplande duurloop te vervangen door een wandeling met Maaike. Ook zondag nog even uitgeziekt, en hopelijk kan ik maandag avond weer een duurloop doen, en sluit ik daarmee de “rust” periode af.
Ondertussen staat er ook waarschijnlijk weer een nieuwe wedstrijd op de kalender. Het is de endurance day in Hamme, en een beetje afhankelijk van hoe de lange duurlopen komende weekenden gaan, wordt het daar de 50, 80 of 100 Kilometer. Ik hoop uiteraard dat ik fit genoeg ben voor een 100K, maar met een finish op 1 van de andere afstanden ben ik ook al heel tevreden want zal toch vooral een training zijn.
Dus hopelijk komende weken nog flink wat kilometers maken, en dan proberen blessure vrij te blijven. Ik zag oog dat er 1 Juni eenmalig een marathon in Breda georganiseerd wordt, Mogelijk gaat die ook op de planning. Omdat er kort daarna geen ultra’s gepland staan, zou ik dan eens kunnen proberen mijn PR op de marathon wat te verbeteren.
Maar eerst dus even de focus op komende maand….komende wedstrijd…
En we zijn ondertussen al weer bijna een week terug thuis… Een heel geslaagde training gehad, en beide cursussen goed kunnen volgen. Voorlopig ook nog zonder virussen/parasieten etc., maar ik ben nog wel heel erg vermoeid, enb ben de laatste twee dagen ook flink verkouden.
Maar gelukkig kan ik weer gewoon hardlopen over de weg, met normale termperaturen, en dan neem ik die extra wind graag voor lief. Helaas was de lange duurloop van afgelopen zaterdag wel een beetje een domper, want hoewel ik er flink naar uitgekeken had, moest ik na ongeveer 10KM mijn plannen bijstellen, en er een 21KM duurloop van maken.
Daarna een dag niets gedaan, maar maandag nog een keertje gaan rennen, en dat ging al een stuk beter. Zal toch wel de combinatie jetlag en drukke werkzaamheden geweest zijn, want ik moet sinds afgelopen maandag volle bak aan de gang met een nieuw team, en ook de huidige werkzaamheden lopen door. De vrije dagen zijn voorlopig van de baan, en dat is egenlijk wel jammer. Qua timing wel goed, want gelukkig zijn de meeste werkzaamheden bij Randy afgerond, en probeer ik vanaf nu de vrije tijd wat meer te gaan wandelen en trainen.
Ja…en dan nog helaas steeds een beetje geblesseerd. Gelukkig niet heel veel last van tijdens het lopen, dus ik ga er van uit dat het vrij onschuldig is, en het gewoon lang duurt voordat het is genezen. Mocht het erger worden ga ik weer langs de huisarts, en dan maar weer verder kijken.
Dus eigenlijk is het moment nu aangebroken om de trainingen serieus op te gaan pakken, en ik ga dat vanaf nu ook doen. Zondag wil ik weer eens proberen een ontspannen 34K te lopen, en door de weeks een aantal keren 15K+
Ondertussen ben ik in GOA aangekomen voor een advanced Python en Mongodb training. Voor de tweede keer in GOA(Panjim), en er is in de tussentijd niet veel veranderd.
Onderweg heb ik niet veel gemerkt van maatregelen tegen het Coronavirus, en ook in de kranten krijgt het hier niet veel aandacht. Er staat af en toe iets vermeld op de vierde of vijfde pagina, dus blijkbaar maakt men zich hier een stuk minder zorgen dan de rest van de wereld. Dit komt denk ik omdat ze hier nogal wat gewend zijn, want de “Varkensgriep” is een N1H1 virus, en daar hebben ze zowel in 2009, 2018 als in 2019 een uitbraak gehad, en daar is het sterfte percentage een heel stuk hoger dan dat van van deze griep.
De temperatuur is hoog (c.a. 30 graden), maar het luchtvervuiingspercentage is hier ten opzichte van de rest van India heel erg goed. Vandaar de keuze voor GOA, want bijv. Shimla en Dehradun waar ik ook al een keer geweest ben zijn ook erg goed, maar een stuk moeilijker te bereiken.
Tot nu toe heb ik nog niet heel erg veel gezien, en buiten een paar wandelingen ben ik nog niet veel buiten het hotel of het studie centrum geweest.
Gelukkig hebben ze hier net zoals in Shimla een loopband, en deze heb ik ondertussen ook getest. Wel een beetje jammer dat er geen airco was, dus bij een temperatuur van 28-30 graden vond ik het na een uurtje goed geweest.
Daarna gelijk een liter water opgedronken, want die had ik er wel uitgezweten. Niet veel van de blessures gemerkt, maar dat komt vooral omdat er nogal wat demping in zo’n band zit denk ik.
De eerste cursus is ondertussen afgewerkt (Advanced Python), en daar heb ik veel van opgestoken. De tweede duurt 5 dagen. Als het goed is heb ik dus nog donderdag een halve dag vrij om bij te komen, en wat dingen te bekijken…..
Zaterdag avond direct na de les richting het strand gewandeld, maar het laatste stuk een taxi genomen omdat het donker werd, en dan is het levensgevaarlijk om langs de weg te lopen.
Vandaag (zondag) ook les, en ik hoop vanavond weer eenuurtje te kunnen rennen op de loopband….
De blessures lijken af te nemen, en ik heb ondertussen de draad weer goed opgepakt.
Ik moet nog wat voorzichtig blijven, want ik voel nog van alles wat niet helemaal klopt, maar dat is in ieder geval al een heel stuk beter dan de voorbije weken.
Afgelopen week dus lekker bezig geweest, en na lange tijd ook weer een rondje samen met Jan weg geweest. Op vrijdag mijn lange duurloop kunnen doen, en dat ging ook heel lekker. De snelheid lag iets hoger dan normaal, maar zo voelde het niet, dus dat is een goed teken. Weinig last van mijn hiel en lies, maar toch niet verder van 31KM gegaan, omdat ik pas half Februari de kilometers uit wil gaan breiden. Eerst nog een paar weken India, en dan komt er van trainen toch niet veel, maar hopelijk is die rust periode goed voor een volledig herstel van de blessures.
En dan dringend een trail plannen, want het wordt hoog tijd om weer eens een wedstrijdje te doen.
Gisteren nog 25KM gewandeld in Rhoon, en dat ging ook lekker. Geen extra last van mijn hiel, dus de zooltjes lijken hun werk te doen. Ze zitten niet lekker, maar dat voel je na een paar kilometer niet meer. Ik zit er over te denken de zooltjes ook een keer in mijn hardloopschoenen te stoppen voor een lange duurloop, en eens te kijken wat dat voor effect heeft.
Vorig jaar had ik al een 44KM trail gedaan rond deze tijd.
De eerste helft van vorige week nog antibiotica, en vanaf woensdag dus weer klaar met de kuur. Ik denk dat het zowel psychologisch als fysiek een heel verschil maakt, want de 9K loopjes op donderdag en vrijdag gingen een heel stuk sneller en gemakkelijker dan het begin van de week. Maar…dat kan ook aan mijn nieuwe Hoka’s gelegen hebben, want die waren donderdag binnen gekomen.
Als ik mijn Garmin moet geloven is mijn VO2 max in ieder geval nog nooit zo hoog geweest, dus mogelijk heeft de infectie al lange tijd dwars gezeten. Ik had al een maand of 3 last van mijn lies, dus dat zou best kunnen.
Deze week iedere dag gelopen vanaf zondag, op zaterdag na, want toen ben ik met Maaike 22KM gaan wandelen. Deze keer wandelen met zooltjes in mijn schoen, en alhoewel deze flink vervelend aanvoelden bij het aanschieten van mijn schoenen, vielen ze tijdens de wandeling eigenlijk wel mee. Ik was wel heel blij dat ik eind van de middag mijn schoenen weer uit kon doen, maar de pijn in mijn hiel is weg gebleven, dus ik had de ongemakken van de zooltjes er graag voor over.
Zondag ochtend weer op tijd op pad gegaan voor mijn eerste echte lange duurloop van 2020, en ik keek er deze week eigenlijk al een paar dagen naar uit. Maaike om 7 uur uitgezwaaid, want die moest op tijd gaan werken, en daarna lampje aan, de deur dicht getrokken, en op weg richting de pannehoef.
Na een half uurtje begon het even lichtjes te regenen, met wat ijzel tot gevolg. Ik was toen ergens op een asfaltweggetje (bakkersmeer), en dat was binnen no time spiegelglad, dus toen maar gelijk met de nieuwe Hoka’s de berm in. Daarna was praktisch heel de tocht onverhard, dus maakte het voor mij niet uit.
Heel de pannehoef voor mij alleen, en pas nadat het licht begon te worden zag ik de eerste mensen bij de parkeerplaats. Deze waren een post aan het opzetten voor de MTB tocht van Etten Leur. Deze tocht liep voor een groot deel over het parcours wat ik volgde, dus af en toe ben ik preventief van de ideale lijn af gegaan, om te voorkomen dat ik omver gereden werd.
De eerste 10KM extra voorzichtig gestart, en na ongeveer een uurtje begonnen de kilometer splits steeds sneller te worden, terwijl ik voor mijn gevoel nog steeds dezelfde inspanning leverde. Waarschijnlijk de omstandigheden, want het zonnetje was inmiddels een beetje op gekomen, en de combinatie weinig wind, nieuwe schoentjes etc. waren ideaal.
Ik hoop dat de Hoka Elevon’s lang mee gaan, want ik durf nu al te beweren dat het voor mij de beste schoen ooit is, en hopelijk krijg ik komende maanden nergens last van zodat ik deze voortaan altijd kan gebruiken. Met de dikke zool zien ze er nogal lomp uit, maar op 1 of andere manier hang je automatisch iets voorover, waardoor je iets harder lijkt te lopen met dezelfde inspanning…gratis wat extra snelheid dus. Ze voelen vrij licht aan, en zijn super stabiel. Na de duurloop van 31Km nergens last van (op de liesblessure na), alleen een klein beetje last van mijn hiel. Ik zit er daarom aan te denken de zooltjes voortaan ook in mijn hardloop schoenen te stoppen, en eens te kijken wat dat voor resultaat geeft.
Na 3 uurtjes stond ik weer terug in de van Hovedreef, en nog ongeveer even fris als toen ik gestart was. Wel verstandig om in ieder geval niet verder te gaan, want ik moet het wel voorzichtig op gaan bouwen, want de lies is nog aan het herstellen na de antibiotica, en ik voel dat de ontsteking in ieder geval nog niet genezen is.
En nou hopelijk snel een paar leuke trails, en af en toe een mooie training plannen in een andere omgeving. Bijvoorbeeld de woensdagen met Jan af en toe naar Col du Kragge :
Aard van de route
De mountainbikeroute Col du Kragge is een technisch parcours. Voor wie regelmatig wedstrijden rijdt is het tevens een goed trainingsparcours. Met een lengte van 5,3 kilometer en hoogteverschillen tot 25 meter is er uitdaging genoeg.
Het parcours bevat spectaculaire afdalingen en klimmetjes met een stijgingspercentage van 20 procent, een aaneenschakeling van kombochten, rotsformaties, vlonders en houten obstakels die voor extra uitdaging moeten zorgen.
Het gaat om een pittig parcours. Bij de start van het parcours staat dan ook een waarschuwingsbord. Het is niet geschikt voor minder geoefende mountainbikers.
De start – Parkeerplaats Bergsebaan (kruising Gareelbrug), Bergsebaan 27, 4622 RN in Bergen op Zoom
Geen doelen op de kalender maakte me de laatste tijd erg onrustig, en alhoewel ik nog niet helemaal hersteld ben verwacht ik eind deze week de trainingen weer uit te kunnen gaan breiden.
Het is de Great Escape geworden, en hiervoor zijn verschillende redenenen. De belangrijkste is dat na 2 DNF’s een finish op een 100 Mile voor mij een serieuze uitdaging geworden is, en voorlopig daar de lat even moet blijven liggen totdat ik daadwerkelijk een keer deze afstand overbrugd heb.
Met de Indian Summer zat ik hiet al in de buurt met 126KM op mijn Garmin (de door mijn Garmin gemeten afstand + verkeerd gelopen kilometers). De mislukte pogingen tijdens de B.G. zijn in ieder geval terug te herleiden naar niet ideale omstandigheden, en vooral de laatste poging was ik niet voldoende fit om zoiets te proberen. Beide pogingen waren DNF’s, maar van beide hen ik geen spijt dat ik gestart ben, omdat ik rwee keer een leuke 80KM heb kunnen finishen.
Voor de G.E. zal ik me in ieder geval 100% gaan richten op dit doel, en een paar andere omstandigheden zullen zeker in mijn voordeel zijn:
De kans op betere (warmere) weersomstandigheden zijn groter
Meer tijd beschikbaar om me voor te bereiden
Geen mogelijkheid om halverwege uit te stappen zoals bij de BG waar ik beide keren op CP 3 uitgestapt ben.
En ik heb ondertussen veel geleerd van de 2 DNF’s!
Het zou ook zomaar heel mooi aan kunnen sluiten op de ISU die een paar weken later is.
Nou nog helemaal fit zien te worden, en samen met Jan een paar mooie kortere trails uitzoeken om me goed voor te bereiden.
Met nog 4 dagen antibiotica te gaan, merk ik helaas nog niet veel vooruitgang. Het voelt nog steeds niet goed, en ik had eigenlijk wel verwacht wat meer verbetering te merken.
De antibiotica zelf zorgt ook voor problemen, want ik heb nogal wat spierpijn, en vooral mijn kuiten zijn vrij pijnlijk. En verder af en toe wat buikpijn, soms wat misselijk en ook erg moe.
Dus hopelijk is dat over 4 dagen over, en kan ik in ieder geval weer wat langere duurlopen gaan doen. Nog steeds geen doelen voor volgend jaar, en daar baal ik wel een beetje van. Normaal gesproken helpt het flink voor de motivatie wanneer 1 of meerdere evenementen op de kalender staan. Ik zit er over te denken om me misschien gewoon in te schrijven. Mocht het niet lukken om op tijd fit te zijn kunnen de meeste startbewijzen over gedragen worden.
Ik denk dat het de Great Escape of/en Bello Gallico worden, en dan hopelijk af en toe een leuke andere als voorbereiding. Misschien past de ISU daar ook nog tussen. Deze week beslis ik…
Tja…verder dus rustig aan doen. Wel een plus puntje te melden, want de peesplaat ontsteking lijkt goed te genezen. De rust periode heeft in ieder geval daar zijn werk gedaan, en ook gisteren na een wandeling geen problemen gemerkt. Vrijdag zooltjes, en hopelijk voorkomt dat problemen wanneer ik de kilometers weer uit ga breiden….
Het zou ook aan de Hoka’s kunnen liggen, want ik merk dat die extra demping heel goed aanvoelt. Heb daarom een extra paar besteld, maar dan speciaal voor de weg, zodat de trail versie niet te snel verslijt tijdens mijn normale trainingen. Volgens de specificaties is de slijtzool zeer duurzaam.
Een paar gevonden in de aanbieding van 160 Eur voor 99 Eur…
Voor ik echt helemaal weer de trainingsomvang flink uit ga breiden is het weer een maand verder, want ik verwacht dat ik in India hooguit af en toe een loop band trainingkje kan doen.
Een ding is in ieder geval wel zeker……ik mis de trainingen > 30KM nu al flink, dus hopelijk kan ik snel weer op pad voor een flinke duurloop!
De pijn in de liesstreek was de laatste dagen van het jaar wat erger geworden, terwijl ik juist haast niet getraind heb vanwege de korte vakantie in Hamburg. De huisarts constateerde een ontsteking, en heeft antibiotica voorgeschreven – 500MG / 14 dagen.
Dit zal zeker effect hebben op de conditie, maar gelukkig mag ik wel door blijven trainen. Ik ben niet helemaal zeker van of daar ook lange afstanden onder vallen, dus zal ik me voorlopig beperken tot trainingen van maximaal 22KM.
Geen goed begin van het nieuwe jaar dus, terwijl ik juist van plan ben om in 2020 serieus veel te trainen. Doelen heb ik nog niet. Keuze genoeg, maar nog geen definitieve keuze gemaakt. De ultrabalaton gaat het niet worden, omdat er gewoon te weinig tijd voor een goede voorbereiding over is.
Ik denk dat de Transylvania 100 nog steeds tot de mogelijkheden behoort op May 16th 2020 maar die begint ook al vol te lopen, dus binnenkort maar beslissen.
En voor een 100 miler denk ik aan de Great Escape. Geen mogelijkheid om halverwege uit te stappen, dus dat maakt de kans op een finish een heel stuk groter, en ook het parcours lijkt me geweldig. En de kans op goed weer is ook een stuk groter.
Vorig jaar in totaal 2443 kilometer hardgelopen, wat een stuk lager was dan vorig jaar. Maar daar moeten eigenlijk nog zo’n 600 wandelkilometers bij opgeteld worden,,, Dit jaar dus proberen het totaal flink op te schroeven.
Nu 2019 weer ten einde loopt, is het weer tijd om even terug te kijken naar afgelopen jaar.
2019 was een jaar waarin het prive en zakelijke leven veel meer prioriteit en aandacht kreeg dan de tijd die nodig was voor mijn sportieve ambities . De verbouwing bij Randy, diverse interventies bij de klant en een gebroken teen hadden nogal wat impact, en uiteindelijk ben ik blij dat ik toch nog wat van mijn doelen heb kunnen waar maken.
Het jaar begon met de “Drents Friese Wold” trail van 46KM, en een paar weken later de “from dusk till dawn nachttrail” .
Beiden erg mooie trails, en alhoewel ik bij de laatste halverwege gestopt ben, toch twee hele leuke evenementen . Jammer genoeg wordt de nacht trail in 2020 niet meer georganiseerd….
30 Maart 2019 ben ik samen met Jan naar de Belgische Ardennen afgezakt voor de “Trail L’Elchertoise Nobressart” van 50 KM. Een hele mooie trail met flink wat hoogtemeters, waar je voor een paar euro kunt starten.
Daarna in mei de “Woluwe trail”, die met 25 KM dus een vrij korte trail is, en dat was ook wel een leuke ervaring.
Op 23 Juni ben ik samen met Levi gestart voor zijn debuut op de “Halve Marathon Roosendaal“. Twee weken eerder had ik mijn teen gebroken, en dat in combinatie met de hitte maakte het een hele zware tocht, en uiteindelijk had ik 1u52 nodig. Niet trots op mijn tijd, maar wel heel trots op Levi die me nog gekopt heeft voor de finish!!
Op 7 Juli ben ik voor de tweede keer gefinished op “de kennedymars van Someren” samen met Maaike. Zoals vorig jaar weer een hele leuke ervaring.
Daarna in September de “Ecotrail van Brussel” een ultratrail van 80KM die ik ruim onder de 10 uur finishte, en dus mijn eerste PR voor dit jaar.
In Oktober de “Zeeuwse kust marathon“, en twee weken later de “Indian Summer trail” waar ik mijn eerste finish op de afstand van 123KM gehaald heb.
En wat eigenlijk het hoogtepunt had moeten worden, was de “Bello Gallico” 100 Miles ultratrail, maar hier moest ik op hetzelfde punt als vorig jaar opgeven vanwege diverse problemen. Uiteindelijk denk ik dat deze problemen ook te wijten waren aan het gebrek aan training. Buiten de wedstrijden waren de Lange duurlopen maximaal 33KM, en ook het aantal trainingen per week was gemiddeld 3 a 4 keer per week en dat is veeeel te weinig voor dergelijke wedstrijden.
Vooruitblik:
….ja……moeilijk….. In ieder geval geen Norseman, want ook volgend jaar geen startplaats voor mij. Eerst helemaal herstellen, want de problemen met de hiel en lies moeten opgelost zijn voordat ik weer doelen uitkies die 100% fitheid vereisen. Hopelijk schieten er nog wel leuke wedstrijden over, want het lijkt of dat ultra’s en trail’s tegenwoordig ook zo populair zijn dat ieder evenement binnen korte tijd vol zit. Eigenlijk wel jammer, want je ziet dat sommige evenementen ieder jaar een stuk duurder worden, naarmate er meer inschrijvingen verwacht worden.
Belangrijkste doel voor mij is, om in overleg met Jan structuur aan te brengen in de trainingen, en dit te combineren met kracht training om blessures te voorkomen. Na de geplande zakenreis naar India hoop ik fit genoeg te zijn om weer helemaal de focus op nieuwe doelen voor 2020 te kunnen leggen.
Voor de problemen met mijn hiel, heb ik alvast een bezoek bij de podotherapeut gehad, en het plan is om zooltjes te proberen, en het wandelen volgend jaar veel geleidelijker op te bouwen. Met hardlopen wordt de druk anders verdeeld, en dit verklaard ook waarom ik er tijdens trainingen etc. weinig last van mijn hiel heb, zolang ik niet ga wandelen.
Helaas….een DNF (did not finish) na een dagje flink afzien. Hieronder het verhaal….
Zaterdag ochtend gaat de wekker al vroeg…1 uur had ik hem gezet zodat ik nog een bordje havermout weg kon werken voordat ik vertrok. De finish van de Indian Summer Ultra (123K) een paar maanden terug zat nog vers in mijn geheugen, en ik hoopte die 37KM extra er nog wel bij aan te kunnen plakken deze keer. De voorbereiding was niet optimaal, en Jan moest helaas ook afhaken, maar ik had er alle vertrouwen in dat een finish er wel in zou zitten.
Het was iets voor drie toen ik arriveerde bij de start / finish en tevens het 4de checkpoint. Dus in alle rust mijn spulletjes gepakt en de nodige toilet bezoeken gedaan. Iets voor 4 de briefing, en daarna naar buiten voor de start.
En zoals verwacht….stond het flink te regenen. Maar…de temperatuur was goed.
Ik vertrok heel rustig, en had bewust een loper uitgekozen die iets langzamer liep als dat ik eigenlijk zou willen, om zo in ieder geval niet te snel te starten. Na c.a. 10 kilometer besloot ik hem toch in te halen, en rustig de volgende 10KM tot het eerste checkpoint door te lopen. Daar aangekomen een broodje kaas gegeten, en een plak cake en een suikerwafel weg gewerkt. Dat was de eerste keer dat ik tijdens een ultra normale voeding weg kon krijgen, dus dat voelde heel erg goed.
Het regenen was ondertussen gestopt, en nu alleen nog maar af en toe last van wat wind. Maar het parcours…..dat lag er een heel stuk zwaarder bij dan vorig jaar.
Daarna op weg naar checkpoint 2 (het 40KM punt). Ik had gehoopt dat het parcours er wat beter bij zou liggen, maar nog steeds grote stukken modder, waar je af en toe tot ver onder je enkels in weg zakte. Wel lekker voor 25 kilometer, maar daarna begon het voor mij toch wel een beetje eentonig te worden….
Het ging nog steeds goed, en aangekomen bij de 40KM nam ik tijd om mijn dropbag te pakken, en mijn gels etc. bij te vullen. Ook had ik de batterijen van mijn hoofdlampje alvast vervangen en een wrap genomen. Die kon ik ook zonder problemen wegkrijgen, dus qua voeding ging het super, want buiten de voeding bij de checkpoints had ik ook al 4 gelletjess weg gewerkt.
Dus vol goede moed ging ik weer op weg naar CP3, het 60KM punt. De eerste kilometers gingen nog lekker, maar zo rond de 50 kilometer begon het al een heel stuk zwaarder te worden, en besloot ik een klein stukje te wandelen. En dat viel tegen, want ik voelde direct flinke pijn aan mijn rechtse hiel.
Zo dus wat afwisselend hardlopend en wandelend door richting de 60KM. Ondertussen nog een stukje van het parcours af gegaan, want door de storm was er een boom op een hoogspanningskabel terecht gekomen, en van de politie moesten we een stukje om lopen. Bij CP3 (60KM) had ik een extra fles gevuld want 1 liter was het vorige stuk net te weinig, Weer wat gegeten, en na een toilet bezoek weer verder op weg naar het 80 Kilometer punt. Ondertussen was de pijn aan mijn hiel erger geworden, en ook de grote teen die ik afgelopen Juni terug gebroken had begon wat pijn te doen. Vrijwel zeker door het geglij door de modder, want tijdens de ISU heb ik er eigenlijk nauwelijks last van gehad
Dit stuk ging vele malen zwaarder dan vorig jaar, en ik moest flinke stukken gaan wandelen. Niet goed dus, want wandelen deed juist ook pijn vanwege de druk op mijn hiel. En zo rond de 70 kilometer ging het ook nog eens flink regenen. Ik begon de balans op te maken, en alhoewel ik me voor nam om pas te beslissen wanneer ik een tijdje in het volgende checkpoint zou zijn, geloofde ik eigenlijk al niet meer in een finish.
Mijn Garmin gaf aan dat er nog 5% energie in zat, en dat was nog wat meer dan bij mij. Niet veel later een shutdown en kort daarna stopte mijn horloge ook. Ondertussen kwam ik Irene en iets later Ivo tegen, en die lagen dus al zo’n 20 KM voor…onvoorstelbaar wat een kanjers!!
Het stuk tot het 80KM punt bleef maar duren, en het was eigenlijk alleen nog maar afzien, en dat kon niet de bedoeling zijn. Wandelen werd meer strompelen, en de stukken die ik hardlopend kon doen werden steeds kleiner. Loop ik normaal met een brede glimlach op mijn gezicht….nu bleken mijn lachspieren ook geblesseerd te zijn. T’is wat…
Om 10 voor drie liep ik het checkpoint binnen, en was dus al bijna 11 uur onderweg. Zoals ik me had voor genomen zou ik eerst tijd nemen voordat ik de tracker in zou leveren, om niet even later spijt te krijgen van mijn beslissing. Na een bord chili con carne, en na het aanschieten van verse kleding lag mijn besluit vast…..hier eindigt de tweede poging om de Bello Gallico te finishen.
Veel te veel afgezien, en veel te veel problemen. Verder gaan was deze keer geen optie, en ik heb ook nog geen minuut spijt gehad van mijn beslissing.
Resumerend…Ik heb de eerste 50KM genoten, en geloofde dat ik de 100 Mijl kon finishen. Helaas daarna steeds meer afgezien, en halverwege uit moeten stappen… Ik moet dus nog een keertje terug 😉
In totaal 93 finishers, waar ik heeeeel veeeel respect voor heb!!! En niet minder voor de wandelaars die zowat een heel weekend in de weer geweest zijn!
Hopelijk gaat het mij volgend jaar lukken om ergens deze -voor mij ondertussen toch wel magische afstand- een keertje uit te kunnen lopen….
Ondertussen toch maar even bij de huisarts langs geweest(al veel te lang uitgesteld), en de diagnose is voorlopig hielspoor, maar dat komt niet als een verassing. Vrijdag even langs een podotherapeut, en daarna tijd nemen om te herstellen van de blessures…..
“Nothing hurts more than a DNF” ??
Bovenstaande quote is deze keer niet van toepassing. Als je de lat heel hoog legt, is de kans van slagen ook heel klein. Met een dergelijke afstand mag er gewoon niet te veel tegen zitten.
Weer een hele mooie ervaring rijker met fantastische mensen om me heen. Prachtig evenement, met geweldige vrijwilligers!!
De weersvooruitzichten worden gelukkig al wat beter en betrouwbaarder. Het zou volgens de huidige berichten minder nat moeten worden, en iets minder koud, maar helaas voorspellen ze wel meer wind.
Vanochtend werd ik wakker met wat keelpijn, en het voelt als een opkomende verkoudheid. Maar afgezien daarvan voel ik me goed, en begin ik sinds een paar dagen te geloven dat het me wel eens zou kunnen lukken.
De kiespijn is weggebleven, en de pijn in mijn hiel en lies zijn ook minimaal, en dat laatste komt vooral omdat ik niet veel meer gelopen heb sinds afgelopen zondag.
En nu vooral proberen wat rust te vinden. Vrijdag ben ik vrij, dus dan hoop ik uit te kunnen slapen want ik vertrek half 2 snachts richting Oud Heverlee.
Veder heb ik alles al zowat geregeld.
Qua voeding heb ik alles, en ook de overige zaken die mee moeten liggen al verspreid over de diverse drop bags en rugzak
Alleen voor de kleding ben ik er nog niet helemaal uit. Ik denk dat ik ga starten met mijn regenjas aan als de buienradar regen voorspeld. Als dat zo is stop ik een gewoon loopjasje in mijn rugzak. Zo niet gaat de regenjas er in.
In de dropbags dan nog een iets dikker jasje voor halverwege, en op het 120KM punt een nog wat dikkere jas vooor de laatste 40KM. Halverwege wil ik sowieso andere kleding aanschieten, en hier en daar wat anti schaaf gel aanbrengen want het zal met de te verwachte regen nodig zijn.
En dan maar hopen dat ik halverwege bij het 80KM punt geen problemen heb, want daar is de verleiding om uit te stappen het grootst. Als ik daar voorbij geraak, stijgt de kans dat ik ga finishen flink…….
Helaas zijn alle tegenslagen nog niet voorbij, want gisteren kreeg ik een bericht van Jan dat hij niet kan starten.Heel erg jammer voor Jan, want hij had er heel veel zin in.Hopelijk is hij snel helemaal hersteld van de problemen, en kunnen we in ieder geval vanaf begin 2020 samen er weer tegenaan.Alhoewel…..zoals het er naar uit ziet zullen we Januari ook nog een maandje aan het klussen zijn, en ben ik in Februari nog een paar weken in India, maar…….afgezien daarvan….En…. ik moet sowieso eerst rust pakken na de BG, en de problemen aan mijn hiel en lies oplossen….
Zoals bij iedere grote wedstrijd, stijgt de spanning weer flink de week er voor.Maar bij een 100 mijl is het toch wel bijzonder, omdat (voor mij persoonlijk) de kans van finishen een heel stuk kleiner is dan bijvoorbeeld het finishen van hele triathllon. Ik had na de DNF van vorig jaar als leerpunten meegenomen, dat ik een oplossing zou zoeken voor de:
-problemen met mijn voeten (blaren)
-rugpijn
-problemen met de voeding
…en verder voldoende zou trainen om de afstand aan te kunnen. Ik denk dat ik de eerste twee problemen opgelost heb (geen blaren meer tijdens de laatste ultra’s, en ik hoop dat de rugpijn wegblijft met mijn Salomon racevest met soft flasks van voor in plaats van een waterzak op mijn rug).Het voeding’s probleem ging bij de ISU ook goed, en die heb ik zonder al te veel problemen kunnen finishen.Maar dat is geen garantie dat nu alles goed zal gaan, want de volgende problemen zijn er in de loop van dit jaar ondertussen bij gekomen:
-pijn in mijn lies
-pijn in mijn hiel
-en …….veel te weinig kilometers gemaakt.
Maar goed…..je doet zo’n 100 mijl vooral mentaal volgens de vele artikelen die ik ervoer heb gelezen, dus hopelijk mag dat geen reden voor een DNF zijn.De cut off tijden zijn erg ruim, dus daar ligt het ook niet aan. Het is meer de vraag of je er wel zo lang over zou willen doen.
Zondag ochtend heb ik mijn laatst langzame duurloopje gedaan, en dat voelde goed.Omdat de temperatuur mee viel was ik veel te warm gekleed, en de nieuwe rugzak had ik gepakt zoals hij volgende week omgehangen gaat worden..Dus vertrokken in het donker, en via de pannehoef terug naar Rucphen. Een rondje van 21KM, op een hele lage hartslag.Ik wilde het tempo lopen waarmee ik zaterdag zou moeten starten, maar dat valt niet mee, en liep toch nog iets te hard.Uiteindelijk liep ik zowat dezelfde tijd als waar ik ooit mijn eerste have marathon (14 jaar geleden) mee finishte, terwijl nu juiste de bedoeling was zo langzaam mogelijk te lopen. Dus…..het kan vriezen en kan dooien (letterlijk). Deze week nog proberen wat rust te vinden, maar dat zal ook niet mee vallen.
En….het weer……
De verwachting is niet best! Een hele dag regen bij windkracht 4 🙁
