Na een paar bourgondische weken (Onder andere veel voetbal kijken, verjaardagen, vaderdag, bbq-en, eten en drinken) wordt het weer tijd om serieus te gaan trainen.

Vooral na de tweede vaccinatie ook een flinke dip gekregen, omdat ik een paar dagen goed beroerd geweest ben, in tegenstelling tot de eerste.
Ondertussen zijn er wat kilo’s bij gekomen, en het zou mooi zijn als die er weer af zijn over twee weken, zodat ik ze niet mee hoef te sjouwen tijdens de 100KM trail.Er moet dus nog flink wat gebeuren wil ik  in September 100% voorbereid aan de start staan in Winschoten, maar wil er vanaf nu ook helemaal voor gaan.

Afgelopen weekend was Maaike vrij, dus zijn we twee dagen gaan wandelen en schoot mijn geplande duurloop er bij in.Dus maandag avond besloten om de lange duurloop te doen, en dus op tijd gestopt met werken.Na een paar flinke borden Chinese tomaten soep en een bord yoghurt de deur uitgegaan.Alhoewel het er nog wat dreigend uit zag, waren de meeste buien al weg, en ik besloot richting Zundert te gaan en te kijken of wellicht een marathon zou lukken.

Het tempo was erg laag (6Min/KM), maar verder liep het wel goed. Voordeel wanneer je in de avond loopt is dat het naar mate het zwaarder wordt ook verder af koelt.Dus rustig de 42,2KM uitgelopen, en rond half 9 was ik weer terug thuis.
Helaas vliegen er momenteel ook flink wat dazen rond, en is de processie rups ook weer flink bezig.Vandaag goed merkbaar aan de diverse beten en bultjes op mijn huid.

Nog  ongeveer 11 weken voor de volgende uitdaging, mijn A-wedstrijd voor dit jaar…de run van Winschoten.Het herstel na het Petranpad ging alvast goed, en alhoewel ik de twee dagen daarna verschrikkelijke spierpijn had, heb ik toch vrij snel de trainingen weer op kunnen pakken.

Omdat het in het verleden juist dan een paar keer fout gegaan is, probeerde ik  deze keer wel voorzichtiger te zijn, en dus nog niet te ver of te snel tijdens de trainingen.
Dus na een paar weken relatieve rust, heb ik ondertussen de draad weer terug op gepakt.Ook zorgden misschien de laatste restjes Moderna nog voor wat extra moeheid….Sinds deze week gaan de trainingen weer een stuk beter, dus kan ik me weer voorbereiden op het volgende doel.

Jan had nog een paar leuke uitdagingen gevonden, en na goedkering van Maaike me ingeschreven voor de Brabantse Ultra Trail (BUT100)

Een unieke Ultra Trail, waarbij je de mooiste paadjes over de prachtige Groote Heide in Brabant loopt. Met 2 unieke routes van ieder ongeveer 50km die je achterelkaar loopt (los) of ineens (100km). Er zijn veel afwisselende paden, zand, bossen en vooral veel uitgestrekte natuur, die af en toe aangevuld wordt door het verschijnen van wilde dieren. Deze Unieke Ultra Trail kun je als liefhebber niet missen.

Dus er staat weer iets leuks op de agenda, en ik denk dat het ook een hele goede voorbereiding op de run van Winschoten is.

Zaterdagavond kwart over 10 vertrekken we naar Meerlo, om voor de tweede keer het Petranpad te gaan lopen.Ruim op tijd  komen we aan, want de start is ook zoals vorige editie om 1:00u in de ochtend.

De temperatuur is goed, en af en toe vallen er een paar druppels regen. Ideale omstandigheden om aan deze tocht te beginnen.Mijn Garmin heeft snel het GPS signaal te pakken, en de route is ook al zichtbaar. Het wordt de eerste  keer echt navigeren met mijn Fenix 6, dus voor de zekerheid heb ik de Etrix ook in mijn rugzak gestopt.Na een korte briefing door Theo gaat iedereen weer naar buiten en een paar minuten later gaan we op pad.

Ik loop in een groepje in een lekker tempo, en besluit voorlopig niet op mijn horloge te kijken naar de snelheid, maar alleen het navigatie scherm op te laten staan.Al vrij snel wordt het een soort van interval training, want  regelmatig komen we bij een hekje, en dan duurt het even voordat iedereen er door is.Soms worden we verrast door een flinke zwerm muggen, en door je hoofdlampje ziet dat er best wel apart uit.Mond dichthouden dus, anders vliegen er gegarandeerd een paar naar binnen…

Ondanks de vrij zware ondergrond, en de wat benauwde temperatuur loopt het heel erg lekker.Helaas ben ik wel een beetje misselijk, en ik hoop dat dat snel weer over gaat.Al snel ben ik bij de eerste verzorgingspost, en daar vul ik mijn flesjes en neem een gelletje, en ga snel weer verder.Het tweede deel loop ik samen met Lisenka, die aangeeft niet graag alleen in het donker te lopen.Ik herken vele stukken van vorig jaar, en we komen zonder problemen voorbij het 27KM punt. Dit was een stuk welke afwijkt van de GPS route, maar gelukkig was dat goed gemarkeerd en Theo was juist bezig om nog een extra afzetlint te plaatsen, dus die gaf ook nog wat instructies mee.

Hier zat ook het lange stuk met de kazematten (bunkers) in, en dat is altijd zo’n 4,5KM afzien omdat je eigenlijk nergens een goede ondergrond hebt.Ik voel me nog steeds niet echt lekker, en hoop dat het snel wat beter gaat, omdat ik nog niet goed iets durf te eten.Af en toe maken we een praatje, en de kilometers vliegen voorbij. Ondertussen is het ook licht geworden.Bij post 2 kan dus mijn hoofdlampje terug mijn dropbag in, en ik neem een fles aquarius om toch in ieder geval iets van sportdrank binnen te krijgen.Ik neem ook 1 gel, en een reep, maar die beland na 1 hap al weer in de afvalzak.

En weer snel verder, want vooral in het eerste deel wil ik niet onnodig veel tijd verliezen. Later blijkt dat dit verstandig was, omdat ik anders nog met moeite binnen de tijdslimiet had kunnen finishen.Dit blijft voor mij het mooiste deel van het pad, want je loopt door een schitterend peel landschap.De aquarius heeft me goed gedaan, want ik voel me voor het eerst weer wat beter. Maar buiten gels durf ik eigenlijk geen vast voedsel te nemen, maar ik neem me voor om bij de derde post (56KM) wel wat te eten.Eenmaal daar aangekomen drink ik een flesje cola, maar buiten een paar zoute stengels krijg ik niets naar binnen.

De cola is ook goed gevallen, en het loopt weer een stuk lekkerder allemaal.Ondertussen heb ik ook gezien dat de tijd onder de 13 uur nooit meer gaat lukken, dus gaat plan B (finishen binnen de limiet) in werking.Hardlopen wissel ik af met wandelen, en omdat het heel erg benauwd is moet ik de stukken hardlopen vaak inkorten want het zweet stroom iedere keer van mijn gezicht.Maar ik ben daardoor wel veel bewuster bezig met de prachtige omgeving, en zie allerlei voor mij nog onbekende vogel soorten, en ook heel veel mooie wilde veldbloemen.De mountainbike paden zijn vrij zwaar, en af en toe ben ik blij dat ik op een stukje asfalt beland, zodat weer wat meer hardlopend afgelegd kan worden.

Na post 4 komt een minder zwaar stuk. Een briesje zorgt voor wat verkoeling, en de ondergrond is goed.Regelmatig zie ik dezelfde lopers, en om beurten halen we elkaar in, of word ik weer terug ingehaald.Alles begint ondertussen wel flink pijn te doen, maar dat hoort er ook bij. Iedere kilometer zie ik nu langzaam voorbij gaan, en na een flink stuk afzien kom ik aan bij het 98KM punt.De resterende c.a. 15KM gaan in ieder geval wel lukken binnen de limiet, en ondanks dat je in verhouding met het totaal het gevoel hebt dat je er bijna bent, is het toch nog best een lang stuk.Maar je weet dan weer dat het gaat lukken, en dat de inspanning niet voor niets is geweest.

De jongens die ik onderweg vaak tegen gekomen ben, lieten me nog aansluiten net voor de finish, dus we liepen samen de finish over.En alhoewel het Heineken was, smaakte het aangereikte biertje geweldig lekker.Jan was gelukkig ook zonder problemen gefinished, en was derde geworden wat weer een top prestatie is!

Heel blij met mijn finish, en mooi dat we beiden weer heel over de finish gekomen zijn.Was zoals vorige keer weer geweldig georganiseerd, met fantastische vrijwilligers!

De Moderna prik had gelukkig op een stijve arm na weinig nadelige bijwerkingen, dus ik ga er van uit dat dit ook weinig impact zal hebben op de ultratrail die a.s. weekend gepland staat.Misschien dat de verwachte hoge temperaturen nog wat roet in het eten kunnen gooien, maar verder heb ik er wel vertrouwen in dat het goed zal gaan.

Alhoewel de finishtijd een beetje minder van belang is, hoop ik toch een flink stuk van de tijd van vorig jaar af te kunnen halen.Ik hoop de 112,3KM binnen de 13 uur af te kunnen leggen, maar met plan B – gewoon finishen – ben ik ook al dik tevreden.De voorbereidingen zijn dit jaar toch een heel stuk anders gegaan dan vorig jaar.Toen liep ik maanden aan een stuk ieder weekend een marathon of meer, en nu heb ik dit eigenlijk om de twee weken gedaan.
Op wat chronische pijn in mijn lies en in mijn knie na ben ik eigenlijk helemaal blessurevrij, en dat is lang geleden.Het krachtverlies in mijn linkerbeen niet mee gerekend, want dat is iets wat eigenlijk altijd van invloed is, en met een beetje geluk mee valt op de dag zelf.

Dus in de loop van de week de spulletjes klaar zetten, en rustig aan doen.Hopelijk valt het op mijn werk ook mee deze week, en kan ik zondag ochtend uitgerust deze tocht beginnen.

Na a.s. weekend gaat het echte werk beginnen, want dan ga ik serieus trainen voor de 100KM van Winschoten.Bruto 4 maanden om me voor te bereiden, want herstel, vakantie, standby diensten, wandeltochten etc. vallen daar ook nog in….

De week na de vakantie begon vrij slecht, want maandag werd ik vroeg in de avond gebeld dat er serieuze problemen waren bij de klant.Uiteindelijk rolde ik dinsdagochtend mijn bed in, en na een hele kort nacht moest ik vroeg terug online zijn om de oplossing verder uit te rollen, zodat de c.a. 1000 gebruikers de applicatie terug konden gebruiken.Na twee dagen stress voelde de geplande training op dinsdagavond erg zwaar aan, en daarom heb ik het rondje uiteindelijk flink ingekort en besloten wat extra rust te nemen.

Woensdag kon ik goed merken dat de rust me goed gedaan had, want zowel op mijn werk als tijdens de training merkte ik dat het allemaal weer een heel stuk beter ging.Ondertussen heb ik me ook ingeschreven voor de Run van Winschoten (100KM ultraloop), want een collega heeft gelukkig de standby overgenomen waarvoor ik dat weekend ingepland stond.Nog zo’n 16 weken om me voor te bereiden, en ik heb me als doel gesteld deze wedstrijd te finishen binnen de 10 1/2 uur.Als het heel goed gaat, en de voorbereidingen gaan zoals gepland zit er dan misschien een tijd onder de 10 uur in, en gaat het wat minder dan moet plan B – 10:59 haalbaar zijn.

Dus eindelijk weer een echt doel, wat  normaal gesproken weinig hinder zou moeten hebben van de huidige Corona status, en ik heb er alle vertrouwen in dat het  door zal gaan.De kalender begint dus al aardig gevuld te worden:

• 6 Juni – Petranpad ultratrail 111KM
• 11 Sep – 100KM Run Winschoten
• Okt – Indian Summer trail (ISU)  123KM
• Dec – Bello Gallico – 100 Mijl

En hopelijk kan ik tussen de 100K van Winschoten en de ISU mijn PR op de marathon van Zeeland nog verbeteren, als deze door gaat.
Buiten de geplande trainingen moet ik zorgen dat mijn rugklachten weer terug over zijn, en dat betekend dus weer serieus de oefeningen gaan doen.En alhoewel mijn gewicht ondertussen weer terug onder de 74KG is, zou het mooi zijn om tegen 11 September rond de 70KG uit te komen, wat me in ieder geval extra tijdwinst op zou moeten leveren.

Ondertussen had ik ook bericht gekregen dat de 55 plussers aan de beurt zijn voor de vaccinatie, dus ik heb gelijk een postcode gezocht waar ik snel aan de beurt zou zijn, en dat werd dus uiteindelijk Gorinchem. Mooi twee weken voor het Petranpad in de “Taper” periode.

De prik is ondertussen gezet(moderna), en tot nu toe nog weinig last gehad. Alleen een beetje pijnlijke bovenarm.

Zaterdag 8 Mei gaat de wekker weer op tijd. Ik sta precies om half 7 bij Jan voor de deur, en samen vertrekken we naar Hamme. Eindelijk weer eens een normale wedstrijd. Onderweg waren we het er beiden al over eens dat we de 100 waarschijnlijk niet vol zouden maken, omdat we geen specifieke voorbereiding gedaan hebben, en het ook vrij kort is voor de 112KM van het Petranpad die het eerste weekend van Juni al gepland staat.Heel blijven is dus het belangrijkst, en verder zien we wel hoe het loopt.

We staan al helemaal klaar om 8 uur, maar de start blijkt pas om half 9 te zijn, dus we hebben nog wel wat tijd om de spulletjes goed klaar te zetten, en uiteraard een toiletbezoek.

De collega ultralopers zien er nogal afgetraind uit, dus die hadden er blijkbaar wel gerekend dat deze wedstrijd door zou gaan…

Half 9 gaan we op weg, en ik besluit rustig aan te starten. Bij en ultratrail loop ik dan ergens halverwege, maar nu liep ik…..achteraan. Een blik op mijn horloge laat zien dat het voor een ultra toch redelijk snel is, want ik zat op 5:30 / KM, maar besloot om toch maar wat harder te gaan zodat ik twee na laatst liep op 5:15 / KM.

Zodra we Hamme uit zijn lopen we langs een rivier, vrijwel verkeersvrij, en in een prachtig gebied. Iedere kilometer staat aangegeven, en ook hebben ze verkeersregelaars geplaatst op alle punten waar verwarring kan ontstaan. Fout lopen is niet mogelijk, en ook de bevoor rading is prima geregeld. Petje af voor al deze mensen, want die hebben een lange dag doorgebracht in de regen en de harde wind.

De eerste ronde gaat heel lekker, en vliegt voorbij. Ik zie dat ik flink voor lig op het schema wat ik in de tempostrategje gezet had en geladen had in mijn Garmin.

Maar dat is eigenlijk alleen maar gunstig, want ik voel me goed en heb het geweldig naar mijn zin. De tweede ronde verloopt ook zonder problemen, en ik zie de eerste lopers al aan het einde teruglopen, terwijl ik daar nog een lus van een paar kilometer moet doen. Jan is ondertussen ook een paar plaatsen naar voren opgeschoven en die heeft een flink tempo te pakken.

Aan het einde van de tweede ronde zijn we iets voorbij de marathon afstand, en ben ik nog binnen de 4 uur. Nog steeds zo’n 1o minuten voor op het schema wat ik bedacht had, wanneer ik met een positieve split zou lopen (vertragen naarmate de afstand vordert).

In de derde ronde is de wind flink aangewakkerd, en ook wat gedraaid. Ook is het harder gaan regenen het eerste stuk. Zo rond de 50 kilometer krijg ik wat pijn in mijn onderrug, iets boven mijn bil. Ik weet niet of het door mijn startnummer wordt veroorzaakt, door de band van mijn broek, of gewoon weer iets ischias of hernia -achtigs is. Maar ja…dat hoort er bij…je gaat nou eenmaal van alles voelen na de marathon afstand, en dat wordt alleen maar erger na verloop van tijd.

Bij de drinkposten neem ik nu goed de tijd, en ik besluit een paar keer een minuut te wandelen. Een paar kilometer voor het einde ben ik Jan nog niet tegen gekomen, dus ik verwacht dat hij 62KM genoeg vond, en wanneer ik hem in de auto zie zitten bij het keerpunt besluit ik ook te stoppen. Nog een ronde zou wellicht te veel van het goede geweest zijn, en we zijn het er beiden over eens dat we er verstandig aan gedaan hebben om niets te forceren.

Ik had nog ongeveer 5 uur over voor een finish onder de 11 uur, en denk dat met wat extra training, en wat minder gewicht een tijd van 10u30 voor mij wel haalbaar moet zijn in Winschoten op 11 September.

Herstel:

De week van Hemelvaart heb ik vrij genomen, en ben ik samen met Maaike een nieuw lange afstandswandelpad begonnen (het Grenslandpad, wat van Sluis – Zeeuws vlaanderen – loopt naar Thorn in Limburg). Dus eigenlijk vrijdag pas weer hardgelopen, en zaterdag een duurloop van 30K gedaan.

Beste 100 km-lopers,

U heeft geduldig moeten wachten, maar vandaag viel de uiteindelijke finale goedkeuring. We kunnen na meer dan 365 dagen wachten eindelijk Endurance Day 2020 laten plaatsvinden.

Het concept is wel nog steeds aangepast aan de corona maatregelen, maar er zijn toch een aantal zaken die we kunnen voorzien.

Zo begon de email die ik vrijdagochtend ontvangen heb….

Eigenlijk had ik er niet meer op gerekend dat hij door zou gaan, dus ik was aangenaam verrast dat er ineens een echte wedstrijd op de planning staat. Geen virtuele dus, maar het is de bedoeling dat de 100KM lopers gewoon samen starten, en dat is prachtig.

Qua planning had ik er natuurlijk totaal geen rekening mee gehouden, en ook Maaike moest nog even op de hoogte gebracht worden. Eerst even schrikken, want in eerste instantie dacht ik dathet op zondag was, en dan is het moederdag, en dan zou het feest niet door gaan. Ik mag veel van Maaike, maar…..moederdag….dan mag ik niet… Da’s ook de reden dat ik nooit mee heb kunnen doen aan de 24u van Steenbergen, want die viel ook altijd gelijk met moederdg.

Afgelopen weken eigenlijk best wel stevig getraind, want de nieuwe Garmin nodigt wel uit om allerlei dingen uit te proberen. Ondertussen heb ik ook de Power app geïnstalleerd, en voorlopig verzamel ik komende weken deze power informatie tijdens alle trainingen.

De gegevens voor de power meter komen uit de running dynamics, die via de HRM TRIS borstband verzameld worden, en ongeveer hetzelfde doen als een Stryd powermeter.

Komende week dus zo veel mogelijk rustig aan doen, en ik heb ook afgelopen weekend de trainingen maar beperkt tot 1 duurloopje met een hele lage hartslag.

Deze “wedstrijd” zal voor mij vooral een test zijn, om te kijken hoe een 100KM op de weg voelt, en een voorbereiding voor de 100K van Winschoten in September. Dus totaal niet specifiek voorbereid, en dus ook geen hoge verwachtingen. Met een finish ben ik al heel blij.

Het zou mooi zijn als ik het ooit onder de 11 uur haal, want dat is een vereiste voor bijvoorbeeld een start voor de elfsteden ultra. Ooit nog eens onder de 9u3o zou nog mooier zijn, want dan mag je starten in Texel op de 120KM, maar ik vrees dat mij dat op deze leeftijd niet meer gaat lukken.

Alhoewel ik heel erg tevreden was over mijn Garmin Fenix 5s, had ik al wel een tijdje spijt dat ik destijds niet voor de 5 plus gegaan was.Het GPS gedeelte van de 5s is namelijk niet erg geschikt om op te navigeren, en ook de batterijduur is niet genoeg voor “echte” ultra’s.
Met een 80KM kom je nog wel thuis, maar wanneer de afstanden langer worden, moet je al veel dingen uit gaan zetten om langer dan 9 uur te kunen registreren.En het is natuurlijk jammer dat je juist die informatie moet missen als je een dergelijke ultra gelopen hebt.Beste is om gewoon iedere seconde de gps te registreren, in de normale mode, met al de beschikbare satellieten en dat in combinatie met de hartslagband die ook van alles registreert.
Het navigeren heb ik destijds ook geprobeerd, maar dan schiet de 5s ook behoorlijk te kort.Dat was dan ook de reden dat ik altijd de Etrix bij me had als extra navigatie.
Dat zou nu dus verleden tijd moeten zijn, want sinds afgelopen maandag ben ik de gelukkige bezitter van de Garmin Finx 6 Pro (47mm).Buiten de bovengenoemde voordelen zitten er ook nog andere leuke extra’s op.

Pacepro:Dit is een hele leuke functionaliteit. Op basis van de “Pace” (het tempo in bijv. minuten per kilometer), het hoogteprofiel (dat is optioneel)  en of je van plan bent om een positieve of negatieve split te lopen kun je die waarden ingeven en gaat je horloge per kilometer aangeven of je wel of niet het juiste tempo loopt. Ik heb het afgelopen donderdag uitgeprobeerd, en ben best wel onder de indruk van deze nieuwe functie.
Je ziet namelijk vrij snel of je te hard of te zacht loopt, en omdat alle parameters te zien zijn hoef je niet te rekenen, maar alleen te zorgen dat je niet te ver voor of achter loopt.Van boven naar beneden zie je: “target pace”,” current pace”, een balk die aangeeft hoeveel er nog rest in the huidige kilometer, en dan de “Overall Ahead time”.Die laat je met een + of – teken zien hoeveel je achter of voor op je tijd loopt.Tijdens de trainingen had het in ieder geval voor mij meerwaarde, omdat het hielp om dat beetje extra te pushen tijdens deze training.

Verder zijn er nog allerlei extra’s zoals PulseOx, bodybattery, aantal datavelden per scherm (nu max 6 voor dit type), battery management etc. en over het algemeen zijn ook de bestaande functionaliteiten wat uitgebreid.De bediening is  hetzelfde gebleven, maar nu synchroniseerd de horloge wel sneller, door middel van de wifi.Er wordt ook iets meer informatie getoond wanneer je door de “wigets” scrolled.
Mooi speelgoed dus!

Ook het weer nodigt uit om te gaan hardlopen. T’is alleen vervelend dat ook mijn standby diensten voor de klant begonnen zijn.Dat betekend dus deze week niet te ver weg, omdat ik binnen een half uur terug online moet kunnen zijn.Ik plan daarom zo nu en dan een uurtje vrij aan het eind van de middag, zodat ik ongestoord wat kilometers kan maken terwijl mijn collega’s nog aanwezig zijn (dus voor 17:30u).

Zaterdag mijn “lange duurloop” gedaan. Uiteindelijk toch nog zo’n 23KM gemaakt, verdeeld over 5 rondes. Daarom maar een beetje variatie aangebracht, en er een piramyde training van gemaakt, en dat beviel me goed.

Omdat ik in de middag een installatie moest doen, heb ik besloten dit weekend meer als “rust weekend” in te delen.De overige dagen wel iedere dag actief geweest, dus dat compenseert het weer een beetje.

Sinds vorige week weer wat serieuzer gaan trainen, en dat voelt goed.Nou zijn de omstandigheden ook weer een stuk beter, en dat heeft zo zijn voordelen.Vooral het betere weer en de afgenomen druk op het werk zorgen er voor dat ook het trainen een heel stuk plezieriger wordt.

Dus door de weeks lekker getraind, alhoewel ik nog wel een aantal zaken in de avonduren moest doen en dus af moest wijken van de normale tijden.En zaterdag samen met Maaike de laatste twee etappes(36KM)  van het c.a. 240KM lange Hertogenpad gelopen.

Zondag op tijd uit bed omdat Maaike moest werken, en ik dus mooi de ochtend kon gebruiken voor mijn lange duurloop.Nog wel wat spierpijn van de wandeling, maar verder voelde ik me goed, en had er zin in.Besloten op gevoel te lopen, en pas na 10KM te kijken hoe het ging. In Zundert dus voor de eerste keer mijn Garmin gecheckt, en daar zag ik dat het gemiddelde tempo wat aan de lage kant was.Maar omdat ik deze training weer een 50K  wilde doen, maakte dat niet zo veel uit.

In Zundert had ik deze keer besloten om rechtdoor te gaan, en daarna richting Galderse meren te lopen.Daar in de buurt via Ulvenhout naar Breda gegaan, en naast het Liesbos af weer terug naar Etten Leur.Na de marathon afstand werd het eigenlijk pas zwaar, maar het was nog steeds een wereld van verschil met de training van twee weken daarvoor.

Na precies 5 uur stond ik weer terug voor mijn huis met 50KM op mijn Garmin,  en dik tevreden hoe het gegaan was.Wel wat pijn in mijn lies een paar uur later, maar hopelijk gaat dat snel weer over.

Nog ongeveer 7 weken te gaan voor de eerste uitdaging dit jaar, het Petranpad van 111KM. Het is dan 9 maanden geleden sinds de DNF tijdens de great escape in September vorig jaar, en ik ben ondertussen wel toe aan een ultra.

Nu de temperaturen weer een beetje beginnen te stijgen, en nu af en toe de zon zich laat zien, wordt het in ieder geval weer wat leuker om de deur uit te gaan. De 10 dagen quarantaine hadden me niet veel goed gedaan, en dat in combnatie met het slechte weer, en geen korte termijn doelen was niet best voor de nodige motivatie.

Gelukkig lijkt de zin om te lopen deze week weer terug te komen, en ook zakelijk gezien lijken de hektische weken voorlopig achter de rug te zijn, Dat werd ook tijd, want ik heb nog zo’n 7 weken om me voor te bereiden, en in die tijd moet ik toch minimaal een paar 50KM’s gelopen hebben zonder al te veel af te zien.

Ik heb alvast wat gels besteld, zodat voeding tijdens de komende lange duurlopen geen probleem meer mag zijn, want laatse keer was flink afzien. Ook na die 46K heb ik nog een week last gehad, dus ik denk dat ik toen veel te diep in mijn reserves heb moeten gaan, en daarom ook het herstel veel te lang duurde.

De laatste duurloop afgelopen zaterdag ben ik bewust ook niet verder dan 22KM gegaan, zodat ik weer wat kan herstellen. Nu deze week weer een beetje terug aan het opbouwen, en ik ga vooral weer proberen huiten de keren dat ik wandel met Maaike de overige dagen een hardloop training te doen. Dus zo’n 5 – 6 trainingen per week, afhankelijk van de planning van Maaike.

Helaas was Levi positief getest, en dat betekende dus…..minimaal 10 dagen quarantaine.
Direct nadat hij het vertelde, had ik een afspraak gemaakt voor een test, en gelukkig negatief. Volgens het protocol 5 dagen later weer een test gepland, en Levi was gelukkig inmiddels al weer klachten vrij.

Dus de 10 dagen thuis in quarantaine doorgebracht, en aangezien ik al zowat een jaar vanaf thuis werk, veranderde er wat dat betreft niet veel. Maar….niet naar buiten kunnen om te trainen was een ander verhaal. Na een paar dagen werd ik al flink onrustig, en nog een paar dagen later begon ik merkbaar afkick verschijnselen te krijgen. Hoofdpijn, en snacht’s uren lang wakker liggen, en vermoeidheid. Dezelfde periode ging er ook van alles fout bij de klant, en normaal gesproken helpt het dan dat je even lekker kunt gaan lopen en op die manier wat kunt onstspannen. Van de andere kant kwam het juist goed uit dat ik de vele extra uren nu tijdens de quarantaine kon maken, want anders zou het ook passen en meten worden om ergens een training in te passen.

Dus 10 dagen verplichte rust, en ik had verwacht dat het voor mijn lichaam wel goed zou zijn, maar toen ik weer mijn eerste duurloopje van 10KM deed was daar vrij weinig van te merken. De andere dag leek het wel of ik een marathon gelopen had, dus ik denk dat je heel snel alles wat je opgebouwd hebt terug kwijtraakt als je langer dan een week niet beweegt.

Gelukkig dus nu weer terug bezig, en weer rustig gestart.Gisteren (eerste paasdag) vol goede moed op pad om een 50KM duurloop te doen. Aan de kilometer splits zag ik al wel dat het vrij moeizaam ging, want de kilometer tijden lagen zowat een halve minuut hoger dan tijdens de vorige 50KM. Na zo’n 25KM kwam ik er achter dat ik niet veel voeding bij had. Vergeten gels te bestellen, en dus had ik twee oreo’s een een minimars gepakt voordat ik vertrok, want lk dacht dat er nog wel wat van vorige keer in zal, maar….dat was helaas niet zo.

Dus op 25 de oreo’s en bij 35KM een minimars, en ik denk dat ik rond de 40KM voor de eerste keer in mijn leven de man met de hamer tegenkwam, want ik kwam niet meer vooruit. en moeest goed mijn best doen om niet om te vallen. Dus heel rustig de marathon afgewerkt, maar ondertussen was ik weer een klein beetje bijgekomen, en besloot rusitg door te dribbelen, Ik moest nog een heel stuk vanaf Oudenbosch, dus nog maar even doorgeploeterd. Bij het bordje Rucphen toen maar afgedrukt, en het laatste stuk gewandeld.

46 loodzware kilometers….na de paasdagen dus weer flink gaan trainen…

Langzaam begint de planning voor 2021 toch een beetje vorm te krijgen.Maar ook beginnen er zakelijk gezien meer factoren te komen waarmee ik rekening moet gaan houden, omdat verschillende projecten beschikbaarheid vereisen, onder andere in de weekenden.Bepaalde weekenden liggen bij de klant al vast, en er zijn er een aantal welke misschien nog gaan schuiven, dus tot die tijd kan ik helaas nog niet inschrijven voor sommige evenementen.

Voorlopig dus alvast het Petranpad wat definitef door lijkt te gaan.Daarna zou  Winschoten, Indian Summer en Bello Gallico er aan toegevoegd moeten kunnen worden.Als dat in te plannen valt, dan wil ik van Winschoten mijn belangrijkste wedstrijd maken voor dit jaar.Deze 100KM binnen de 9,5 uur zou dan het doel worden, maar dat is wel een serieuze uitdaging voor mij.Als alles mee zit zou het moeten kunnen denk ik, maar dan is er nog wel veel te doen de komende 6 maanden.

Na de 50KM van een paar weekenden terug ging het in de week er op nog even flink fout.Tijdens het lopen kreeg ik ineens een flinke steek in de buurt van mijn hamstring, en daarna werd het vrij pijnlijk om verder te lopen.Die pijn bleef, en ook na een paar dagen was het nog erg gevoelig. Gelukkig is het nu weer weg, maar ik blijf nog wat voorzichtig…..

Afgelopen weken heb ik vrij lange dagen gemaakt, en ter compensatie heb ik afgelopen woensdag vrij genomen, en ben ik met Maaike een dagje gaan wandelen.

Zondag ben ik vroeg vertrokken voor een lange duurloop, en heb er een marathon van gemaakt, maar dat ging niet zo lekker.Misschien door de vele wandelkilometers in totaal van de week er voor, of vanwege de harde wind en de kou…Het was in ieder geval een zware 42KM.

Maaike had een vroege dienst afgelopen zaterdag, dus kon ik ook lekker vroeg de deur uit.Het was iets voor 7, en het begon al redelijk licht te worden buiten.Afgesproken dat ik rond 12:00u terug zou zijn, dus ik had zo’n 5 uur hardlooptijd, en had besloten die tijd dan ook maar helemaal te benutten.

De temperatuur lag nog ruim onder het vriespunt, maar met een thermo hempje onder mijn hardloop shirt, voelde het al snel vrij warm aan.Eenmaal vertrokken, moest ik nog een route bedenken, en vrijwel automatisch was ik afgeslagen richting Sint-Williebrord.Iets later liep ik door Hoeven, en daar merkte ik dat ik nog steeds nergens last van had🙂

Richting Etten -Leur kwamen de eerste zonnestralen er al door, en toen voelde ik al dat dit weer een geweldige training zou gaan worden.Omdat 50K of meer weer even geleden was, nam ik me voor om niet te snel te starten, zodat ook de laatste kilometers nog goed te doen zijn.En uiteraard proberen om niets te forceren, want het is lang geleden dat ik dergelijke afstanden “pijnloos” heb kunnen af leggen.

Wat kan er dan in een week veel veranderen… Vorige week voelde lopen met hetzelfde tempo nog vrij zwaar aan, en nu moest ik de eerste uren goed op letten dat ik niet te snel ging.In Zevenbergen (na c.a. 22K) nam ik mijn eerste gelletje, tijdens mijn tweede plaspauze, en ik voelde me nog steeds geweldig.Dat bleef zo tot ongeveer 40KM, en nadat ik daar een stukje verkeerd gelopen was, en weer een stuk terug voelde ik een eerste dip komen.Het tempo zakte wat, en ik besloot om even wandelend de flesjes uit mijn rugzak te halen, en een gelletje + paar Oreo’s te nemen.Dat werkte, en zo’n twee minuten later had ik de draad weer terug opgepakt, en liep ik Oudenbosch binnen.

Rond de 44KM keek ik weer op mijn horloge, en ik had dus het 42KM punt gemist. Normaal gespoken 1 van de afstanden waarvan ik onderweg de tijd wel even wil checken, maar nu dus even niet op gelet, en da’s ook wel een goed teken.De Oreo’s met witte chocolade hebben blijkbaar hun werk gedaan, en me uit de dip gehaald.

Tja, en dan bij 47KM wordt het ineens heel erg zwaar. Dus dat is weer het zoveelste bewijs dat het voor 80% mentaal is, en deze schijnbare limiet slechts een aantal kilometers voor je geplande doel ligt.Even doorbijten dus, en het lukt me nog om een klein beetje te versnellen.

Niet veel later lig ik in bad bij te komen van deze eerste “ultra” afstand dit jaar. Een afstand die in de ultrawereld ook vaak de “kidsrun” genoemd word, maar als ik kijk welke dorpen ik allemaal gepasseerd ben, toch nog een flink stuk….

Erg tevreden met hoe het ging, en met het tempo. en helemaal blij dat ik eindelijk blessure vrij lijk te zijn.Er moet nog wel wat gebeuren voordat ik klaar ben voor een 100K of meer, maar we hebben nog even de tijd…..

..en dan is het ineens weer volop lente.Wat is het toch lekker om gewoon zonder handschoenen en muts in de korte broek en t-shirt op pad te gaan voor een lange duurloop.Vorige week Zaterdag was het dus eindelijk weer zo ver, en dat voelde heel erg goed.

Om 7 uur was ik de deur uit gegaan, en niet kort daarna zag ik de zon al weer opkomen….
Net voor Zundert ben ik een stukje off-road gegaan, en ik ontdekte daar een heel mooi paadje wat eindigt in Klein Zundert.Daarna richting Rijsbergen gegaan , en deze keer niet afgeslagen richting Etten-Leur, maar doorgelopen.Heel wat nieuwe wegen gezien, en uiteindelijk via het Liesbos weer in de buurt van Etten-Leur terecht gekomen.

De Zondag daarna de 4e etappe van het Hertogenpad gelopen, en dat was ook de moeite waard.De 23KM lange tocht liep van Niewkuijck naar Den Dungen, en was erg mooi.

Na een rustig trainingsweekje heb ik afgelopen zaterdag een duurloop van 30KM gedaan.Lekker rustig aan gedaan, na een hele drukke werkweek. Eigenlijk maar goed dat de 24 u van Sittard niet door gegaan is, want ik merkte dat de inspanningen van voorbije weken nogal wat impact hadden op mijn conditie.

En zondag het weekend weer afgesloten met een wandeling van 24KM. Deze etappe (5) was van den Dungen naar Uden.

Voorlopig dus alles op een laag pitje, af en toe afgewisseld met een marathon of flinke wandeling. De enduracne day van Hamme is ook opnieuw uitgesteld, en zou ergens in Mei doorgaan, maar ik heb de mail eens goed bekeken, en zie dat het voor buitenlanders lastig gaat worden m te starten in deze corona tijd. Dus eigenlijk lijkt de eerst echte uitdaging nog steeds het Petranpad te worden, dus ik heb nog even tijd om me goed voor te bereiden.

Eindelijk weer iets op de kalender wat door lijkt te gaan dit jaar!!Na de DNF in oktober heb ik niet meer de kans gehad om een mooie ultra te doen, en nadat ook de 24u van Sittard van de kalender af ging, was ik weer doelloos..En…dat is niet goed voor mij…..

Terwijl mijn lichaam ondertussen goed hersteld is, en ik nagenoeg blessurevrij ben, ging mijn motivatie laatste weken flink achteruit.Bijvoorbeeld het slechte weer, dat zou andere jaren geen enkel probleem zijn om de trainingen gewoon af te werken, maar deze week moest ik toch nogal wat moeite doen om de deur uit te gaan.Uiteraard was dat gevoel weer snel over na 10 minuutjes hardlopen, maar toch…

Nu dus weer iets heel moois om naar uit te kijken, want ik vond het vorig jaar geweldig om mee te maken.Toen wist ik niet wat me te wachten stond, maar nu ik het parcours ken,  wil ik eens gaan kijken of ik er een uurtje korter over kan doen.6 Juni is DDay, dus nog 15 weken en een paar dagen om me goed voor te bereiden.

Verder dus een relatief rustige week gehad, en ondanks dat er veel ijs was, heb ik na lang twijfelen toch besloten om mijn schaatsen in de kast te laten liggen.Er mochten toch geen tochten door gaan, en ook geen elfsteden tocht, dus ik had daarom besloten om dan ook maar niet het ijs op te gaan.Zaterdag namelijk nog op een paar plaatsen gaan kijken waar het eventueel zou kunnen, maar daar was de ijskwaliteit erg slecht.Ik ben namelijk erg bang om weer op mijn knie te vallen, want dan ben ik weer terug bij af….Dus het verstand maar gebruikt, en ondanks dat de verleiding vrij groot was, het afgelopen weekend gehouden op wandelen en een lange duurloop.

Ondertussen is het weer gaan dooien, en normaal gesproken zou a.s. zaterdag de korte broek weer uit de kast kunnen.Mooie vooruitzichten dus!!!

En dan is het ineens volop winter in Nederland. Zaterdag was het nog een lekker temperatuurtje, en liep ik mijn lange duurloop gewoon zonder jas, en dat was warm genoeg. Maar zondag was het toch wel een heel stuk kouder. Aanvankelijk was ik nog van plan om een stukje te gaan hardlopen, maar toen ik mijn neus buitenstak, maar wat sneeuw gaan vegen. Soort van alternatieve training…

Tja, en als het dan winter wordt, en het weer gaat vriezen, dan wordt de kans op schaatsen op natuur ijs ook weer wat groter. Ben benieuwd, want er gaan al geruchten dat het wel eens een behoorlijk dik pak ijs kan gaan worden. Nou zal een elfsteden tocht er wel niet in zitten in deze corona tijden, maar ik hoop dat bijvoorbeeld de molentocht dit jaar misschien wel door kan gaan. Over ongeveer een week zullen we weten hoe het er allemaal bij staat.

En nog iets om naar uit te kijken,,,,

Gisteren een bericht gezien op FB dat het Petranpad dit jaar door gaat op 6 Juni 2021 (er vanuitgaande dat Covid ook dat niet verpest). Dus in ieder geval alvast een heel mooi doel wat door lijkt te gaan, en dat is goed nieuws.

Afgelopen zaterdag in ieder geval heel lekker gelopen. Zonder veel moeite een marathon iets onder de 4 uur, en deze keer heel erg vlak. De kilometer splits lagen allemaal zo rond de 5:30, en ondanks de harde wind op sommige stukken liep het heel erg goed.

Deze week zal ik het vrij kort houden.

Vanwege een migratie bij de klant hele lange dagen, en daarom is het trainen er een beetje bij in geschoten afgelopen dagen. Gelukkig zondag nog wel een lange duurloop kunnen doen, en dat ging erg lekker.

Maar verder dus niet heel veel meer gedaan, dus een gedwongen rustweek zullen we maar zegggen. Schijnt ook goed te zijn, maar ik had eigenlijk de trainigen wel goed kunnen gebruiken om het koppie leeg te maken.

Maar….het gaat steeds beter met de blessures, en ook het gewicht blijft zakken, dus alles bij elkaar gaat het doe geode kant op. Nu nog een mooi doel…hopelijk de 60 van Walcheren, maar dan moet ook het corona virus een beetje mee werken….

Nu we nog steeds volop in de tweede lockdown zitten, en inmiddels zowat alle evenementen afgelast zijn waar ik nog een beetje hoop op had, is het soms wat moeilijk om de nodige motivatie op te brengen. Het grootste verschil is natuurijk dat vorige lockdown nog wel wat uitzicht was op een “Normaal” leven na de lockdown, maar inmiddels weten we ook dat dat niet uitgekomen is.

Deze lockdown is het allemaal een stuk onzekerder of we snel weer in onze normale doen zullen zijn. Dus even goed nagedacht over de sportieve ambities voor 2021, en ik denk dat ik er uit ben.

Zolang er geen wedsrtrijden op de planning staan, heb ik me voorgenomen meer tijd te steken in zaken als core stability en oefeningen om de blessures te voorkomen of te genezen.

Ook zorgen dat ik een goede basis blijf houden, dus proberen de lange duurlopen een paar keer per maand wel ergens tussen de marathon en 50KM te houden.

En weer terug op mijn streefgewicht van < 71KG komen.

Voor wat betreft de blessures gaat alles gelukkig de goede kant op. De hielspoor links is genezen, en afgelopen zondag (rustige marathon) heb ik ook vrijwel geen last meer gehad van de achillespees aan de rechtse kant. Afgelopen maandag hebben we besloten om de schockwave daarom van 1 keer per week terug te brengen naar 1 keer per maand.

Omdat het stekende gevoel aan mijn knie (na de val tijdens de GE) nog steeds niet over is, en af en toe behoorljk pijn doet tijdens de trainingen , heb ik deze inmiddels ook laten onderzoeken. Een uitgebreide test, in combinatie met een echo hebben me gerustgesteld, want het blijkt om een slijmbeursontsteking te gaan. Welliswaar is dit een blessure die erg langzaam geneest, maar het goede nieuws is dat het ondanks de af en toe wat verveldende pijn geen reden is om minder te trainen. Met andere woorden, ik maak niets kapot wanneer ik doortrain, en zolang ik er niet weer een keer op val, zal het heel langzaam steeds beter worden. Dat is ook wat ik tot nu toe merkt…het lijkt steeds beter te gaan.

In de afbeeldingen hierboven zijn de donkere vlekjes het vocht in de slijmbeurs. Op de bovenste foto een vergelijking tussen de rechtse en linkse knie.

Dus ik ben er denk ik uit, en ga er weer met een “glas halfvol” mentaliteit tegenaan.
Volgend weekend trouwens waarschijnlijk geen (te) lange duurloop, want dan is Maaike een heel weekend vrij dus gaan we nog een paar etappes doen van het hertogenpad.

Helaas….nog een evenement wat niet door gaat….De 24 uur van Sittard gaat definitief niet door in 2021, dus voorlopig wat wedstrijden betreft een lege agenda…Dat komt niet als een verrassing uiteraard, maar toch…ik had toch wel een klein beetje hoop dat dit misschien wel door zou gaan.

Maar…. niet getreurd, dan maar even wat rustiger aan, en de blessures wat meer kans geven om te herstellen.Dat lijkt trouwens aardig te lukken, dus wat dat betreft hoop ik dat 2021 een goed jaar gaat worden.Alhoewel dat de blessures uit 2020 mogelijk ook wel het resultaat waren van de combinatie vaak vallen, en overbelasting.

Afgelopen week dus de trainingsomvang een beetje bij gesteld, en ook de lange duurloop een beetje ingekort.Dat laatste vooral omdat Maaike graag in de middag nog een ronde wilde gaan wandelen, dus zondag loop en wandelkilometers gemaakt.

Dus zoals het er nu naar uitziet, dan gaat de eerste uitdaging voor 2021 het Petranpad worden.We gaan het zien….

De dagen worden in ieder geval al weer merkbaar wat langer, en voorlopig kan ik nog steeds vanaf thuis werken.Het inenten voor Covid is ook begonnen, dus allemaal positieve berichten en laten we hopen dat ook dit jaar de wedstrijden ook weer snel terug georganiseerd kunnen worden.

Ondertussen zijn we al weer wat verder in het nieuwe jaar. Helaas nog niet veel verbetering tijdens deze lockdown, dus ook nog behoorlijk wat onzekerheid voor wat betreft de geplande 24 uurs ultra.Even er van uitgaande dat er 4 weken aan toe gevoegd worden, zou betekenen dat net op tijd de lockdown is afgelopen, en in theorie het evenement door zou kunnen gaan.Daar ga ik dus van uit, en daar ga ik ook mijn trainingen op af stemmen.

Afgelopen weekend in ieder geval een goede start gemaakt, en zaterdag 1 van de lekkerste duurlopen van afgelopen maanden gedaan.In een prachtig winters landschap de zon op zien komen, en in perfecte omstandigheden 30KM gelopen.Omdat ik Maaike had beloofd i de middag 15KM te gaan wandelen, had ik besloten niet verder te gaan.S’middags dus een mooie wandeling gedaan in de buurt van Someren, en gelukkig niet veel last van de blessures.

Zondag ochtend een rustige duurloop gedaan van 26KM, en omdat het op sommige stukken spiegelglad was hier en daar voorzichtig de berm op moeten zoeken, want een val zou zomaar een eind aan alle mooie plannen kunnen maken.Achteraf gezien had ik het bos op moeten zoeken voor mijn duurloop, maar toen wist ik nog niet dat het zo glad zou zijn.

De kilo’s gaan er momenteel wel erg slecht terug af, terwijl ik weer op mijn eten let, en toch een week van 100KM achter de rug heb.Hopelijk gaat dat snel verbeteren, want dan gaan de trainingen ook een heel stuk gemakkelijker…

De hielspoor is gelukkig genezen, dus nu de achillespees rechts nog, en dan zou ik (buiten een wat gevoelige lies en knie) blessure vrij zijn.Daarom besloten de fysio twee wekelijks te doen, en hopelijk is na nog een paar keren schockwave ook die voet gefixt.