Het is weer het einde van het jaar. Man man man, wat is dit jaar weer voorbijgevlogen……

Vorig jaar rond deze tijd woonden we nog in Hoeven, terwijl onze woning na de brand opgeknapt werd. Nu zijn we ondertussen weer helemaal gesetteld, en weer terug in onze gewone doen.

Vandaag de laatste (werk)dag van het jaar. Tijd om terug te blikken op 2013, en vooruit te kijken naar 2014.

Vorig jaar dus de winter en het voorjaar fietsloos gestart vanwege de brand. Als vervanger de ultraloop van Stein gedaan, wat me goed bevallen is. 

Hierna in April de marathon van Rotterdam binnen de 4 uur gefinished (meer zat er niet in vanwege een erg pijnlijke knie). In Juni de eerste triathlon  (Meer, 1/4 afstand) van het jaar gedaan, en daar werd al snel duidelijk dat de voorbereidingen niet optimaal waren. Ook het zwemwater was wat aan de koude kant met c.a. 15 graden. 

Daarna volgde Terheijden. Ik was lekker bezig om een voor mijn doen goede tijd op de halve triathlon neer te zetten, toen ik onverwachts veel te hard moest remmen vanwege een valpartij. Ik sloeg over de kop, en belandde hard tegen het asfalt. Einde wedstrijd, en mijn eerste DNF ooit.

Gelukkig eind juni weer zo ver opgeknapt dat ik met de trio triathlon als loper kon starten (the good – the bad and the ugly) samen met John en Peerke. Een dag later stond ik ook met een team aan de start in Roosendaal tijdens de 10KM, waar ik met heel veel moeite 43 minuten liep.

Daarna vakantie, die ik met Maaike ook vrij sportief (op de nodige terrasjes na) door gebracht heb. Veel wandelen en fietsen, en soms een rondje Zeelandbrug op de Racefiets. Direct na de vakantie de trainingsintensiteit flink omhoog gegooid om goed voorbereid aan de triathlon van Almere te kunnen beginnen. Een week voor deze hele triathlon nog de haringvliet oversteek gedaan. Almere viel heel erg tegen. Het weer (regen/storm), de organisatie (geen gel’s meer tijdens de tweede fietsronde, gevaarlijk fietsparcours, troosteloos loop parcours, en te grote afstanden – resp 4KM te veel voor het fietsen en 2 KM te veel voor het lopen) zorgen er voor dat ik meer dan een uur langzamer was dan het jaar ervoor.

Na Almere de herfstmarathon van Etten Leur gedaan (rustig aan, omdat Almere nog in de benen zat), maar wel binnen de 4 uur. En eind dit jaar afgesloten met de gezelligste wedstrijd van het jaar, de Hel van Kasterlee. Erg blij dat ik hem voor de tweede keer heb kunnen finishen, maar teleurgesteld dat ik in het laatste onderdeel veel te veel tijd heb laten liggen. Op zich wel te verklaren, want ik heb na de marathon van Etten Leur nagenoeg niet meer gelopen. Volgend jaar dus in het najaar een andere aanpak, en proberen niet geblesseerd te raken (op mijn fiets blijven zitten dus).

Al met al een jaar met wat veel pech dus…. Wel 2 nieuwe PR’s. De ultralooop in Stein, omdat het mijn eerste was, en de hel van Kasterlee waar ik bijna een uur sneller was dan in 2011 (maar toen waren de omstandigheden veel slechter).

Planning 2014

In 2014 weer een paar hele mooie doelen. Hoofd doel wordt een finish in de wereldkampioenschappen Bigman in Tjechie. Een combinatie van een off road triathlon op vrijdag, met een hele triathlon (iron man distance) op zaterdag. Ook Almere overweeg ik nog als tweede hele triathlon, omdat 2014 het EK gehouden wordt in Nederland. En aan het einde van het jaar Kasterlee…

Een WK, EK en BK dus……

Afgelopen zondag was het eindelijk zo ver. Voor de tweede maal ging ik starten in de Hel van Kasterlee. De weersomstandigheden waren een heel stuk gunstiger, en ik had natuurlijk ook een betere fiets dan in 2011. Helaas vanwege een knie blessure veel te weinig loopkilometers gemaakt in de voorbereidingen, dus alles bij elkaar was ik erg benieuwd hoe ik het er deze keer vanaf zou brengen. Belangrijkste was dat mijn knie het zou houden, en dat ik binnen de tijdslimiet de 5e fietsronde in kon. Vorig jaar lukte dit laatste me namelijk maar net…..

4u50 liep mijn wekker af. De avond van te voren had ik alles al klaar gezet, dus kon ik met Maaike rustig ontbijten. Rond 10 voor 6  de auto in gestapt, en naar Kasterlee vertrokken.

De auto deze keer wat verder weg geparkeerd, want het stukje naar de sporthal was afgesloten. Daarna met mijn fiets en spulletjes door het bos naar de sporthal. Alles klaargezet, paar wc bezoekjes, bike check in, de briefing….en rond 10 voor 8 naar de start.

1e loop onderdeel (15KM)
Net voor de start het vuurwerk. Deze keer extra spectaculair omdat 1 pijl op de grond al uit elkaar knalde. Daarna het startschot, en onder luide muziek (Highway to Hell) vertrokken we met zo’n 260 man voor de eerste loopronde. Het liep goed, en ik haalde wat mensen in. Na 8KM werd ik zelf weer door verschillende mensen ingehaald, dus ik was wat terug aan het zakken in tempo, Alhoewel het niet zo voelde, bleek bij de eerste wissel al dat ik zo’n 8  minuten langzamer was dan vorige keer. De wissel ging erg lekker, en nadat ik even een paar fietsers voor gelaten had begon ik aan de 5 ronde’s fietsen.

Fietsen (105MTB)
Je stapt op de fiets terwijl je nog aan het herstellen bent van de loopronde, en dan duurt het eigenlijk vrij lang voordat je ademhaling weer wat rustiger wordt. Omdat de dag nog lang zou duren, besloot ik daarom na zo’n 5KM even rustig aan te gaan doen, en een gel in te nemen en wat te drinken. De verzorgingspost aan het einde van de ronde zou ik dan overslaan, wat ook wat tijd oplevert. (De eerste ronden is het vrij druk, dus beter vermijden).

De eerste paar rondes gingen een heel stuk sneller dan in 2011, maar ik merkte dat het om een echt Belgisch kampioenschap ging, want het nivo lag vrij hoog. Ik werd dan ook al snel ingehaald door de koplopers, en die waren bezig om een nieuw parcours record neer te gaan zetten.
Op zo’n dag merk je dat Mountainbiken heel iets anders is dan rijden op een racefiets, en dat ik veel te weinig ervaring heb.

Kwart voor 1 zat mijn derde ronde er op. Ik had dus nog 2 en half uur over om het vierde rondje af te maken.

Je moet n.l. voor kwart over 3 binnen zijn, want anders mag je niet aan de (vijfde) laatste ronde beginnen. De coach (John Heeren) was al gearriveerd, samen met Maaike en Levi. Even snel doorgebrieft dat het goed ging, en voor de eerste keer even bij de verzorgingspost gestopt om 5 bekers cola, twee stukken taart, een gel en nog een beker water naar binnen te werken. Ook ronde 4 ging goed, en daarna een rustige 5e ronde. Ondertussen was het gaan regenen, en sommige stukken stond er heel erg veel wind, wat het ook vrij zwaar maakte.

2e looponderdeel (30KM)
Bij aankomst n de wisselzone stond Maaike te wachten, en John pakte mijn fiets aan. Hij kon hem dan schoonspuiten terwijl ik me ging verkleden. Maaike had de coachpas, en kon me helpen. Nog wat gedronken en een gel gepakt, en daarna op weg voor de laatste 30KM lopen.

Het regende nog steeds. De bovenbenen deden erg veel pijn, maar het was dan ook al weer van September geleden dat ik een fiets/loop wissel gedaan had.

Net voor KM2 was John al bij me. Gelijk een plaspauze genomen, en rustig joggend de eerste ronde uitgelopen. Af en toe een flinke bui, en ondanks een paar onderbrekingen (plaspauzes/drankposten) ging deze ronde nog op een redelijk tempo.

Dat werd de tweede ronde wel anders. Het was ondertussen hard gaan regenen, en ik was flink misselijk geworden. Verder pijn in mijn zij, zere benen en knieen en op een gegeven moment moest ik ook nog eens het bos in voor een grote boodschap. Wanneer je dan een trisuit aan hebt, betekend dit dat je echt bijna alles uit moet schieten, dus dit leek het goede moment om een droog shirt uit de tas van John te pakken. Helaas….die was net zo nat als de trui die ik uitgeschoten had.

Op een gegeven moment besloot ik even te stoppen, maar had dit beter even aan kunnen geven aan de coach. Hij remde, en vloog over het stuur tegen de grond. De remmetjes deden het nog prima dus…en gelukkig mankeerde John niets. De verlichting was wel gesneuveld, dus vanaf dit moment moest John het met een zaklampje doen.

Er stonden hele diepe plassen op de weg, en op sommige stukken was het slalommen om niet te diep in een plas te trappen. Gelukkig was de temperatuur nog steeds OK, en na de laatste verzorgingspost werd het afwisselend wandelen/lopen. Het percentage wandelen werd steeds groter, en hoewel John nog de nodige Peptalk gaf, kon ik me niet meer motiveren harder te gaan. Ik wist ondertussen al dat ik een veel betere tijd had dan in 2011, dus mijn missie was al geslaagd.

Toen kwam kilometerbordje 14 in zicht. Kilometer 29 van de tweede ronde, kilometer 44 van het totale looponderdeel, en kilometer 149 van het totale aantal afgelegde kilometers. Nog een te gaan…De zandpad omhoog ook nog maar even gewandeld, om zo fris mogelijk over de rode loper te finishen.

Ik ga de loper op, in een supergezellige sporthal, en finish in 11u21 onder luid applaus(weer kippevel dus). Maaike staat met Levi aan het einde van de rode loper, op het punt waar ik mijn naam op het finishbord bij mag schrijven, en da’s ook heel erg fijn. Bijna een uur sneller dan vorig jaar schiet nog door me heen wanneer ik op de klok kijk. Hierna een lekkere douche genomen, en toen ik terug kwam samen met John een Leffe blond gedronken. Af en toe kwam er nog een finisher binnen, en vooral de laatste dame kreeg een staande ovatie! Da’s het mooie van de Hel! Iedereen wordt als een echte held binnen gehaald, en de meeste atleten zijn er nog wanneer de laatsten over de loper komen.(Dit komt vooral omdat de finisher T-shirts pas om 20:00 uur uitgereikt worden).

Ondanks dat er veel meer ingezeten heeft deze keer, wel tevreden met het resultaat. Finishen met een nieuw PR was het doel, en dat is me gelukt. Vind het wel erg jammer dat ik te weinig loopkilometers heb kunnen maken in de voorbereiding, want juist daar heb ik heel erg veel tijd laten liggen.

John, hartstikke bedankt voor het coachen!! Ondanks de bijna 4 uur regen op een fiets zonder spatborden, waar je ook nog eens vanaf vloog, bleef je vrolijk, en wist je me weer naar de finish te praten. Top!

Maaike en Levi ook heel erg bedankt voor het supporteren, want jullie hebben toch ook weer een hele zondag in de kou gestaan. En verder natuurlijk ook iedereen weer bedankt voor alle sms’jes en telefoontjes.

Nog even voor de statistieken:
Lopen 15KM: 1:14:45
MTB 105 KM: 6:07:03
Lopen 30KM: 3u46
Totaal inclusief wissels 11:21 ==> En da’s een nieuw PR 🙂  Dus op de valreep toch nog gelukt, na de tegenvallende halve en hele triathlon dit jaar.

216 Plaats van de 261 starters

De weersvooruitzichten zijn redelijk.

In ieder geval is de temperatuur goed. Of de rest gunstig uit gaat pakken, zal ik zondag pas weten denk ik. In 2011 was het in ieder geval een flinke modderpoel, en dus erg zwaar.

Van de andere kant kan ik heel erg slecht tegen de kou, omdat vooral de voeten en handen helemaal gevoelloos worden bij temperaturen zo rond het vriespunt. Vorige editie nog 2 weken last van gehad, dus voorlopig liever zo. Als het weer een zware editie wordt, heeft in ieder geval iedereen er last van.

Afgezien van het weer voel ik me prima. Mijn knie lijkt het vol te gaan houden, want gisteren nog een pittige 10K gedaan zonder problemen. De training van afgelopen zaterdag was minder prettig. Ik was de Rucphense bossen in gegaan om een paar uurtjes rustigaan te MTB’en, en op zich ging dit erg lekker. Lekker temperatuurtje, en en op een gegeven moment kwam zelfs de zon er door. Op een bepaald moment een groepje van 5 en een groepje van twee ingehaald, en de KM’ers vlogen voorbij. Totdat ik aan op een gegeven moment 3 honden tegelijk achter me aan had hangen. 1 hele grote zwarte hond, met gelukkig een muilkorf op,  + 1 Mechelse herder en nog een wat kleinere hond. De mechelse herder was de agressiefste van het stel, en die sprong constnt tegen me op, flink blaffend en grommend. De grote zwarte sprong me ook een keer bijna van mijn fiets, maar omdat hij niet kon bijten met een muilkorf was ik daar minder bang van. Omdat ik op dat moment midden in de bossen zat, besloot ik gewoon zo hard mogelijk door te fietsen. Toch heeft het minimaal 10 minuten geduurd voordat ik een stukje asfalt tegen kwam. Eenmaal op het asfalt aangezet, en zo hard mogelijk gefietst. Toen werd ik na een paar honderd meter met rust gelaten. Flink schrikken dus. Ik twijfelde zelfs of ik nog een ronde zou  doen, want ik was heel erg bang om deze honden weer tegen te komen.Gelukkig niet meer gezien, Wel nog een paar gewone loslopende honden, met baasje in de buurt, maar dat is tegenwoordig al vrij normaal…..

Ondanks de verbodsborden laat praktisch iedereen zijn hond loslopen in dit gebied, en dat maakt het er niet prettiger op. Dus vanochtend maar even aangifte gedaan, en hopelijk wordt deze overlast binnenkort minder. Vorige week ook al een keer bijna van mijn fiets, omdat er twee honden losliepen op een singletrack stuk. Die eigenaar heb ik wel (op een vriendelijke manier) verteld dat het erg gevaarlijk was omdat dit een MTB route is, en hij leek het te begrijpen.

Nu deze week weer meer rusten. Minder trainen, en ook minder werken want afgelopen week was weer vrij hektisch in verband met de standby en geplande werkzaamheden.

Al met al een goed gevoel voor a.s. zondag! Heb (veel) minder getraind dan vorige keer, maar in verhouding wel meer MTB kilometers gemaakt. En deze keer start ik met een betere fiets, dus als de rest ook een beetje meezit, dan moet een nieuw PR er wel in zitten. Maar met een finish ben ik al weer uiterst tevreden.

Het begint op te schieten nu! Met nog minder dan twee weken te gaan, en de zwaarste MTB training ook achter de rug, zou ik klaar moeten zijn.

Maar…..helaas nog wel last van mijn knie. Ik heb ondertussen al een hele week niet meer gerend, omdat tot vandaag mijn knie veel te pijnlijk was. Vandaag wil ik wel een poging wagen, want alhoewel het nog wat pijnlijk is, wil ik toch wel even kijken hoe het er precies bij staat. Ben namelijk erg benieuwd of het weer erger wordt, en of het vol te houden is. De afstand zal een beetje aan de reaktie van de knie liggen.

Ook mijn fiets is nog niet 100% in orde. Vorige week is hij dooe Martens helemaal nagekeken. De remklauw is iets verplaatst, de remmen zijn ontlucht etc., maar toch was zaterdag na een paar uurtjes trainen het beste weer van de achter rem af…. Vandaag mijn fiets maar weer bij Martens verder laten onderzoeken. Hopelijk wordt het nu opgelost.

En dan maak ik me nog een beetje zorgen over de kou….Zaterdag dus 4 rondjes gedaan, en de laatste ronde vanwege de natte voeten geen gevoel meer in beide voeten. Onder de douche kwam het gevoel weer terug, nadat ze eerst donkerpaars werden, en dit was vrij pijnlijk. Hier moet ik dus ook nog een goede oplossing voor bedenken…

Ook moet ik nog een nieuw brilletje regelen. Even langs Decathlon denk ik……

En ik wil toch ook nog een keer de bandjes wisselen om te kijken of het scheelt als ik de nieuwe Rapid Rob’s er op leg.

Verder ging de training wel Oke. Geen enkele keer gevallen, en dat was weer een paar trainingkjes geleden. Het traject lag er trouwens wel heel gemakkelijk bij nu. Vandaar dat de tijden c.a. 10 minuten per ronde sneller waren denk ik, vergeleken bij de eerste paar keren dat ik hetzelfde traject nam.

Mijn startnummer is inmiddels ook bekend:

 Programma 12de editie van “DE HEL VAN KASTERLEE”

Afgelopen week lekker getraind!!

Door de weeks wat pittige looptrainingen gedaan, en in het weekend 3 keer de MTB ronde van Rucphen op zaterdag, en zondag 15KM hardlopen + 1 fietsronde in Kasterlee op Zondag.

Zaterdag weer op tijd vertrokken,  want ik moest op tijd weer terug zijn. De B1 van RSV waar Levi in speelt, konden namelijk kampioen worden, dus daar moest ik bij zijn. Met een ruime overwinning 6-2 werden ze kampioen, met nog 1 wedstrijd te gaan.

Levi zette nog een mooi doelpunt, dus dat maakte het feest compleet.

Ik heb die ochtend 3 rondes gereden, en was ruim op tijd terug thuis. ik was c.a. 15 minuten sneller dan vorige keer, maar dat kan natuurlijk ook aan de omstandigheden van het parcours liggen. Nog steeds problemen met remmen, dus heb ik besloten maandag mijn fiets naar Martens te brengen voor verder onderzoek. 5 setjes remblokken in een maand is wel heel erg veel, dus ik vermoed dat er iets niet goed zit. De eerste ronde gleed mijn voorwiel weg, en vloog ik hard tegen de grond. De pijn viel mee, en ik was direct verder gegaan met fietsen. Toch voelde ik gedurende de training pijn in mijn knie. Zaterdag avond was het behoorlijk pijnlijk, en ook toen ik opstond voelde ik hem goed.

Maaike moest zondagochtend werken, dus besloot ik ook nog een keer in Kasterlee mee te trainen.
Bij het lopen voelde ik heel even de knie, maar na een paar honderd meter eigenlijk geen erg meer in gehad.  Lopen was deze keer een heel stuk leuker, omdat het tempo een stuk lager lag (10,6KM /u), en we met een gezellig klein groepje waren. Zo pratende wege vlogen de kilometers voorbij, en ik heb ook wat nuttige tips gekregen.

Tijdens het fietsen deed mijn knie wel erg veel pijn. Op sommige stukken moest flink kracht gezet worden, en sommige heuveltjes moet echt weer alles uit de kast om fietsend boven te komen.  Ook het parcours was op sommige stukken zwaarder dan vorige keer. Mogelijk omdat ik zaterdag al flink wat MTB kilometers gemaakt heb, maar het zou ook zo maar kunnen dat de zandpaden wat te droog beginnen te worden, en er dus harder getrapt moet worden.

Op dit moment nog steeds erg veel pijn. Hopelijk snel over. Morgen heb ik verplicht een rustdag (ouderavond bij Levi zijn school), dus dat komt goed uit. Ik hoop wel snel weer pijnvrij te kunnen lopen, want juist loopkilometers kom ik nog flink te kort in de voorbereiding voor de duathlon.