We vertrekken vrijdagmiddag half 1, voor een weekendje Texel. De kofferbak is voor de helft gevuld met eten en drinken, want Marian en Jan hebben goed gezorgd voor de boodschappen. We hebben nog een paar dagen voor de wedstrijd begint, en die tijd brengen we ontspannen door, en verkennen een deel van de route te voet, en met de auto. De weersverwachting voorspeld niet veel goeds, maar afgezien daarvan heb ik veel zin in deze toch wel heel aparte ultra wedstrijd. Zowat heel ultralopend Nederland is afgereisd naar Texel, en een deel gaat twee keer het eiland rond. Ook jan behoort tot de “gelukkigen” die voor de 120KM gaan, en ik heb diep respect voor iedereen die nog maar een poging durft te doen om in deze omstandigheden (Winkracht 6-8, lage temperatuur en regen en hagelbuien) die uitdaging aan te gaan . Zelf ga ik 1 ronde van 60KM lopen, want het is me niet gelukt om me te kwalificeren voor de 120KM vanwege een blessure. Achteraf gezien maar goed, want ik vermoed dat ik in deze staat, en met deze omstandigheden vrijwel zeker ergens had moeten stoppen wanneer ik voor de dubbele afstand gegaan was.

Zondag – wedstrijd dag

In de nacht van zaterdag op zondag worden we al regelmatig wakker van het gekletter van hagel en de flinke windvlagen die vanaf zee het eiland over gaan.Ik heb geen wekker nodig, en rond kwart voor 4 ga ik Jan weg brengen naar het Stayoke, want die gaat 5 over half 5 starten. Ik kan daarna nog even terug mijn bed in, maar echt slapen gaat niet meer, en wanneer weer flinke buien overtrekken hoop ik dat Jan er niet te veel last van heeft.

We gaan op tijd naar de start, want we verwachten dat Jan rond half 10 op het keerpunt zou kunnen zijn. Ik zie hem nog even wanneer hij de eerste keer doorkomt, en wens hem succes voor de tweede ronde, en ga hierna het startvak in. Exact 10u35 de start, en in dezelfde minuut begint het flink te hagelen. Maar….we zijn vertrokken, dus van lieverlee warm ik weer een beetje op, want dat was nodig.

Een beetje spijt dat ik niet verder vooraan ben gaan staan, want omdat ik achterin begon, moet ik veel lopers inhalen, maar gelukkig is het tot de duinen nog breed genoeg. Daarna de eerste keer het strand op, en …..dat valt niet mee. Op het strand was de wind gedraaid naar vol tegen met volgens Windfinder kracht 8. Kilo’s strand waaien rond mijn oren en omdat ik in korte broek loop worden mijn benen ook gezandstraald. Maar…het strand zelf ligt er goed bij. Niet van dat mulle zand, maar een vrij stevige ondergrond. Voor mij loopt een groepje, maar het gat is al te groot om nog aansluiting te vinden met de harde wind op kop. Wanneer later de wind meer van de zijkant komt, loop ik zelf in een groepje afwisselend vooraan of in het midden, en halen we toch nog groepen in, en dat geeft wel vertrouwen.

Na het eerste stuk strand de duinen in, en dat voelt heel goed. Ik haal alleen maar mensen in, en af en toe blijf ik even bij een bekende hangen, om daarna weer alleen verder te gaan. Daarna het tweede stuk strand. Het groepje waar ik in loop is wat minder collegiaal, want niemand neemt de kop over, en ik loop samen met nog een loper het hele stuk voorop. Door de harde wind is een gesprek voeren er niet bij, maar omdat ik buiten adem ben zou dat toch al niet mee vallen. Na een paar kilometer zie ik Marian en Maaike, en vraag hoe het met Jan gaat. Die ligt nog een heel stuk voor mij, en is dus al het strand af, en Jan kennende gaat hij nu niet meer opgeven!! Ik struikel nog even….

Even later ben ik ook van het strand af, en ga het mooie stuk richting de vuurtoren op. Heel in de verte zie ik de zwarte Spaanse koeien, en af en toe zie ik een meeuw achteruit voorbij vliegen, want de wind is inmiddels aangewakkerd tot ruim WK6. Het blijft uitkijken want dan ik wordt zelf zowat van de duinen afgeblazen op de punten waarop ik het hoogste punt bereik.

Voorbij de vuurtoren staan de dames weer te supporteren, en dat doet met goed. Hierna merk ik dat ik al flink wat energie verbruikt heb op de eerste 30KM, maar gelukkig zit het zwaarste stuk er op, en ga ik voorlopig met wind in de rug het tweede deel afwerken. Het inhalen van lopers is gestopt, en ik blijf kilometers op dezelfde positie hangen. Dit blijft zo tot de 50KM, en na een paar cola’s en een plaspauze wordt de route weer wat meer afwisselend, en krijgen we dus ook de wind vanuit alle hoeken. Op een gegeven moment loop ik Leonie voorbij, en omdat ze bij doorkomst een flink stuk voor Jan lag, vreesde ik even dat Jan niet meer in de wedstrijd zat. Ik wenste haar succes, en met de gedachte dat hun er al >110KM op hebben zitten ga ik zelf nog proberen die laatste 10K zonder te wandelen uit te lopen.

De laatste 5KM staat er iedere kilometer een bordje, en ik zie op mijn Garmin dat ik op het strand wel wat extra meters gemaakt heb wanneer ik de resterende kilometers zie. Nu is het flink beuken tegen de harde wind. Nauwelijks kom ik vooruit, en al helemaal niet wanneer we ook nog de heuvel op gaan. En dan hoor je ineens in de verte de speaker, en zie je de finish locatie. Finishen binnen de 6 uur gaat wel lukken, en de laatste kilometer versnel ik nog even wat, ondanks de tegenwind. Bij de finish nog even kort een praatje met Henri, en op de foto gezet door Maaike. Jan is al een tijdje binnen, en die topper heeft het weer gedaan!!! Voor de 4e keer een finish op de 120KM met een prachtige 7e plaats in een geweldige tijd van 11:33!!!!

Zelf ben ik ook dik tevreden met mijn tijd onder de 6 uur, en een 22ste plaats in mijn categorie. Finishen was het doel, want door mijn blessure is dat nog steeds een uitdaging. Gelukkig niet veel last van gehad. Deze keer wel wat rugpijn, maar dan hoger, vrijwel zeker veroorzaakt door het lopen tegen de wind in.

Nadat we ons opgefrist hadden zijn we nog even lekker gaan eten, en hebben we het vocht bijgevuld met een paar liter Skuumkoppe. Jan ik ik zijn allebei zeer tevreden met het resultaat, en er weer trots op dat we deze hele zware editie hebben mogen finishen.

Marian, Maaike en Jan bedankt voor het gezellige weekendje en de goede zorgen!!

Huldiging

Ondertussen is ook afgelopen vrijdag de huldiging van de sportkampioenen van de gemeente Rucphen geweest, Niet alleen voor kampioenen dus, maar ook voor mensen die iets bijzonders gedaan hebben, en het is een enorme eer dat ze ook aandacht voor mijn prestatie hebben!! Omdat ik er niet bij kon zijn heeft men een filmpje opgenomen:

Huldiging kampioenen Rucphense Bode

Ondertussen ben ik al weer hersteld van de 50 Mijl in Nijverdal.

Met de blessure gaat het een beetje op en af… Begin deze week wat extra klachten, maar dat was woensdag al weer een stuk beter. Vandaag weer wat meer last, vooral door de extra uren afgelopen dagen, en een avondje staan tijdens het feestje bij John. Was heel gezellig en het was leuk om veel bekenden weer eens te zien. Ook vandaag (zondag) een lange werkdag, dus ik ga zo meteen mijn oefeningen weer doen. Deze week hoef ik niet te veel kilometers meer te maken, dus voor de 60K moet ik weer voldoende hersteld zijn om de ronde rond het eiland Texel uit te kunnen lopen. Achteraf gezien komt het voor mij dus goed uit dat ik gewoon de 60 in plaats van de 120 doe, want dat zou voor mij in deze staat niet haalbaar geweest zijn.

Dinsdag was het eindelijk zo ver, en werd de uitslag voor de loterij van de Spartathlon bekend gemaakt. Dus toen ik thuiskwam zag ik dat de “trekking” al bezig was, en het bleek dus het kopiëren van alle niet direct geplaatste ultralopers te zijn naar een “randomizer”. Binnen een paar minuten stonden de resultaten online, en ik ging uiteraard zo snel mogelijk op zoek naar onze namen. Dolgelukkig zag ik Jan en mijzelf op de lijst staan, en zonder verder te kijken belde ik Jan om het goede nieuws te vertellen dat we er bij waren.

Helaas duurde dat ultieme geluksmoment vrij kort, want al snel bleek dat deze lijst alleen de internationale atleten betrof, en niet de direct geplaatsten, Japanners, Grieken of Duitsers, samen genoeg voor c.a. 200 plaatsen. Een simpel rekensommetje was voldoende om gelijk alle hoop op een start om zeep te helpen, en we dus helaas dit jaar niet tot de gelukkigen behoren die mogen starten. Hopelijk zijn we volgend jaar nog fit genoeg om een nieuwe poging te doen, en dan met een dubbele kans…..

Morgen ben ik uitgenodigd voor een interview, dus hoop ik daar de ultrasport een beetje te promoten. Wel spannend, maar heel leuk!

Na de malaise van afgelopen maanden veroorzaakt door Corona, gevolgd door de rugklachten en resulterend in een DNS op de Bello Gallico, en een DNF op de hoho100 waren ook de verwachtingen voor afgelopen zaterdag niet al te hoog. Nog steeds heb ik last van een doof gevoel en krachtverlies in mijn linkerbeen als gevolg van de Ischias klachten, en ik hield er daarom rekening mee dat ook deze keer een finish niet vanzelf sprekend zou zijn.

Zaterdag dus weer op tijd opgestaan, en samen met Jan de lange rit naar Nijverdal gemaakt. Ruim 2 uur zitten in de auto is ook niet zo best voor je rug, maar je moet er wat voor over hebben…

Het exacte aantal heb ik niet, maar aan de startnummers te zien waren we met ongeveer 110 deelnemers. De inschrijvingen zaten namelijk vol, dus mogelijk lag het aantal nog wat hoger.

8 uur kwam het verlossende startschot, en gingen we op weg. Voor de eerste keer dit jaar in korte broek, en dat voelde goed! Het begon al gelijk met singletracks die “rollend” afwisselend wat hoger en lager lagen, en omdat je dan in een treintje loopt moet je dus het tempo volgen van je voorganger om de rest niet op te houden. Dus voor mij begon de 81Km Lange tocht dus veel te snel, want ik zat tussen de nieuwe lichting ultralopers, zowat allemaal lopers zo’n 20-30 jaar jonger als ik.. En buiten dat het snel ging, moest ik ook enorm mijn best doen om nergens over te struikelen, want je ziet niet alles aankomen als iemand kort voor je loopt.

Gelukkig was dat na een paar kilometer voorbij, en werden de paden wat breder, en kon ik mijn eigen tempo lopen. Bij de spoorweg overgang hadden we geluk, want die ging juist open toen we aankwamen, maar bij het stoplicht hadden we pech. Omdat iemand door rood liep, was de verkeersregelaar van slag af, en vergat het sein doorlopen te geven toen het licht groen was, en we dus nog een keer de cyclus af moesten wachten voordat we verder konden…

Al heel snel waren we bij de eerste verzorgingspost, en ik nam daar een beker sportdrank, en wat suikerbrood. Al vrij snel daarna kwamen wat serieuzere hoogtemeters, en dan weet je eigenlijk al dat je niet meer moet gaan letten op hoeveel minuten per kilometer je tempo is, want dat zakt enorm, en is niet echt motiverend.

Het loopt lekker, en alhoewel ik merkbaar krachtverlies heb in mijn linkerbeen geniet ik volop. De kilometers vliegen voorbij, ook al moet ik regelmatig stukken heuvelop wandelen, of soms bij een afdaling flink inhouden om niet te struikelen. De posten komen iedere keer mooi op tijd, en ook deze keer heb ik geen problemen met de voeding. De combi sportdrank/suikerbrood bij de VP, en water en gels onderweg werkt prima en dat was vroeger altijd een groot probleem toen ik andere combinaties/gels nam.

Na 42KM begon het zoals verwacht zwaarder te worden, maar als je dan af gaat tellen en “nog maar” c.a. 39KM voor de boeg hebt, komt al snel het vertrouwen op een finish terug. Geen minuut me zorgen gemaakt over de cut-off tijd, en dat was vorige keer tijdens de 75KM wel anders. Toch was deze vrij scherp, want dat kun je zien aan het uiteindelijke finishers aantal, wat ongeveer op de helft van de gestarte deelnemers ligt.

Wat een mooi afwisselend parcours, en wat een geweldige uitzichten wanneer je iedere keer weer boven op de heuvelrug staat!! Er kwamen ook veel stukken die ik herkende uit het Pieterpad voorbij, en da’s ook altijd leuk. Zelfs even de tijd genomen om af en toe een foto te maken. Het prachtige weer maakte de beleving compleet, dus wat dat betreft waren de omstandigheden ideaal.

In het tweede deel zaten ook de lange zware stukken weiland, en als kers op de taart mocht je ook af en toe nog een hindernis in de vorm van een hek waar je over moest klimmen of een ander obstakel om over het hek te komen. Gelukkig ook zonder kleerscheuren van af gekomen, en toen ik zag dat ik rond de 70KM zat besloot ik Jan alvast een screenshot van mijn horloge te sturen, zodat hij ongeveer wist waar ik uithing. Bleek achteraf niet aan te komen..

Gek dat je altijd weer snel vergeet dat zo’n ultra best afzien is, en wanneer je bezig bent vraag je je soms af waar je eigenlijk mee bezig bent. Maar zodra je weer een beetje in de buurt van de finish bent weet en voel je het weer….

De vermoeidheid valt weg, en de laatste kilometers gaan weer lekker en de laatste voelt weer als de eerste wanneer de finishboog in het zicht komt. Heel blij met mijn finish, want ik had wel wat vertrouwen nodig omdat het sinds December alleen maar bergaf gegaan is.

Nog even voor de statistieken de voorlopige uitslagen. Er staat op 1 een 50KM loper vermeld, en ook de nummer 2 of 3 is overgestapt naar 50KM, dus eigenlijk ben ik 38ste en Jan tweede van de in totaal 63 finishers/110 starters!!! Weer een geweldige prestatie van Jan!!!. Heel veel uitvallers dus, wat vooral te wijten is aan de erg scherpe cutoff tijd.

Plaats 40 80084

Hans SchoonenRucphen

9:29:10

Plaats 4 80083

Jan MullerSprundel

7:21:17

Jan en ik hebben weer genoten, en nadat we ons opgefrist hadden hebben we nog een paar biertjes gedronken, en met wat ultravrienden gekletst. Top dag dus, en allebei super tevreden met het resultaat. O ja…..en ik ben geen 1 keer gestruikeld wat ook een unicum is.

Ondanks de Ischias blessure, ruim 8 minuten sneller, 6 KM verder en 8 jaar ouder dan de 75KM in 2016, dus grosso modo +/- een uur sneller en dat is ook wel lekker.

Zondag een relaxt dagje, en naar musical “de tocht” in Leeuwarden geweest, dan begint de elfsteden koorts weer te kriebelen. Voorlopig blijf ik dus nog rijdend lid 🙂

En….aanstaande dinsdag de loting voor de Spartathlon…..wat zou het mooi zijn als we beiden ingeloot worden, voor de ultraloop der ultralopen….

SPARTATHLON is a historic ultra-distance foot race that takes place in September of every year in Greece. It is one of the most difficult and satisfying ultra-distance races in the world because of its unique history and background.
The Spartathlon revives the footsteps of Pheidippides, an ancient Athenian long distance runner, who in 490 BC, before the battle of Marathon, was sent to Sparta to seek help in the war between the Greeks and the Persians.
According to the ancient Greek historian Herodotus, Pheidippides arrived in Sparta the day after his departure from Athens.
From 1984 the International Association “Spartathlon” was founded, which since then has continuously organized the race each September.

Nog een paar dagen, en dan reizen we af naar Nijverdal voor de Salland trail. In 2016 had ik daar de 75KM al een keer gelopen, en nu is de afstand 50 Mijl, dus nog iets verder. Het is een prachtig gebied om doorheen te lopen, en ik kan me nog wel herinneren dat sommige stukken door de heide vrij zwaar waren door het losse zand.

Qua verzorging was het ook goed geregeld, en deze keer zal dat ook zo zijn: Op de verzorgingsposten is water, sportdrank, thee en cola verkrijgbaar. Er zijn ook stukjes banaan, sinaasappel, chips, zoute koekjes, winegums en koek beschikbaar.

Het zal deze keer wel een flinke uitdaging worden, want ik heb nog steeds flink wat problemen met mijn rug. Soms lijkt het de goede kant op te gaan, maar na een paar dagen gaat het dan weer achteruit. Gelukkig niet pijnlijk, maar het is vooral het krachtverlies en de coördinatie die veel te veel energie kosten, en uiteindelijk de trainingen veel zwaarder maken. Juist daarom besloten heel erg rustig aan te doen de laatste week voor de wedstrijd, en hopelijk in ieder geval voldoende uitgerust aan de start komende zaterdag.

De weersverwachting is gelukkig wel goed, want het ziet er naar uit dat het droog wordt, een beetje wind (WK3) en c.a. 12 graden.

Ondertussen begint het ook vrij spanned te worden, want de loterij voor de Spartathlon zit er aan te komen. De kans om in geloot te worden is niet groot, maar altijd nog vele malen groter dan de loterij voor de Celtman/Swissman of Norseman, en het is me ooit gelukt om een start bij de eerste twee triathlons te bemachtigen, dus wie weet…… Nog een paar weken geduld, en dan weten we in ieder geval het resultaat, en kunnen we verder gaan plannen.

Sallandtrail 75 KM 2016