Om te beginnen een dikke pluim voor de organisatie!! Vorig jaar was ik al onder de indruk van de vele vrijwilligers die voor een relatief klein deelnemersveld een hele dag opofferen. Een flink aantal ronde tellers, mensen bij de verzorging, mensen die de route regelmatig contoleren etc. etc. Bekers voor de eerste 3 per categorie, een tent om je om te kleden, aan alles is gedacht. Dit jaar zelfs een primeur met startnummers met chips, zodat de resultaten live gevolgd konden worden. Maar dus ook handmatig tellen, om er zeker van te zijn dat alles klopt! Perfect!!

Ook het parcours zelf ligt me wel. Er zitten 3 klimmetjes in die je gaat voelen, en het blijft opletten op de onverharde stukken vanwege struikelgevaar, maar afgezien daarvan is het gewoon een heel mooi rondje. Die mening zijn meer mensen toegedaan, omdat volgens mij alle hardlopers en hondenbezitters uit de regio het bos in getrokken waren, ondanks de slechte weersvooruitzichten.

Genoeg te beleven dus, en dat zorgt voor de nodige afleiding.

Dan de wedstrijd zelf…. Zoals altijd was ik al ruim voor het startschot aanwezig, en die tijd hebben we benut om een praatje te maken met de ultra collega’s. Het toilet was nog op slot, dus nog even de bossen in, om opgelucht het startschot af te wachten. Dat kwam uiteraard niet, want men verteld zo wel wanneer men kan vertrekken zonder fratsen.

Dus 9 uur vertrokken we, en de eerste kilometers liep ik samen met Alexander en Robert. Beiden ken ik van de Ultrabalaton, dus we hadden gesprekstof genoeg. Na een check op mijn horloge zag ik dat ik wat te hard ging, en beter het voorgenomen tempo van 5:51 / minuut te gaan lopen. Dat bleek nog niet mee te vallen, vanwege de diversiteit van het parcours, en van de groepen hardlopers die in tegengestelde richting een parkrun aan het doen waren.

De eerste 30KM vlogen voorbij, en ik voelde me goed. Maar ja, het afzien moest uiteraard nog gaan beginnen, en zo rond de marathon afstand voelde het al weer wat zwaarder. Ondertussen was het al een paar uur flink aan het regenen, en verschillende lopers waren ondertussen de tent in gegaan om te schuilen. Blij dat ik zonder problemen de marathon afstand was gepasseerd, begon ik wat te rekenen, en op dat moment lag ik nog op een pace voor een 100KM rond de 10 uur. Af en toe voelde ik mijn knie bij de klimmetjes, en op sommige momenten begon mijn nek wat op te spelen, maar veel minder dan ik verwacht had.

Ergens rond de 52KM begonnen wat kleine problemen, vrijwel zeker veroorzaakt door de vermoeidheid. Ik pakte een beker cola, maar in plaats van dat ik deze vermengde met water, werd het een mix met sportdrank (gaat wel vaker iets mis bij mij als de sportdrank transparant is). Toch maar opgedronken, en 10 minuten later even de bossen in. Geen toeval denk ik. Ook de coördinatie was een beetje weg, en ik voelde me vrij slapjes. De kilometer splits werden wat langer, en ik begon ook allerlei andere pijntjes te voelen. Uiteraard allemaal dingen die vrij normaal zijn bij een ultra, maar nog niet zo vroeg. Dus ik besloot er nog een paar ronden aan te plakken, en bij de 60KM te stoppen.

Een DNF is nooit fijn, maar in dit geval heb ik er wel vrede mee. Meer dan in Sittard, want toen waren het vooral mijn knieën die veel te veel pijn deden, en dat is altijd een beetje zorgelijk. Nu dus niet tot het gaatje gegaan, en de schade zal daarom hopelijk ook vrij beperkt blijven. Ik ben vooral benieuwd of ik nog veel last krijg van mijn nek, want dat was vorige keer een paar dagen na Sittard wel flink afzien.

Nou hopelijk eindelijk weer wat volume gaan trainen, want de trend die tot nu toe zichbaar is voor 2025 is vrij teleurstellend:

Vandaag het groene gebied in ieder geval weer een flinke impuls gegeven…

Ik vraag me al weken af of het verstandig is om te starten a.s. zaterdag….

Het vertrouwen in mijn knie en mijn nek is nog niet helemaal goed, dus nog steeds te veel twijfel, en daarom wou ik eigenlijk de zaak af gaan blazen…..Maar ik heb me weer bedacht 🙂 Als alles meezit en de problemen blijven weg, dan zou een mooi resultaat er in kunnen zitten. Ik ga er ook van uit dat de kans op een teleurstelling aanwezig is, en dat zou de zoveelste tegenvaller worden dit jaar. Daarom ga ik de lat heel laag leggen, en er van uit dat ik ergens uit zal stappen en er een goede training van ga maken. Een finish zou geweldig zijn gezien de omstandigheden, dus dat wordt wel het doel, maar geen streeftijd…

Daarna weer vooruitkijken. Mijn eerstkomende doel zal dan dus het NK 100KM in Winschoten worden, en daar zal ik er alles aan gaan doen om binnen de 10u te finishen.

Ondertussen weer terug aan het werk na een weekje vakantie. Nadat ik de teleurstelling van Sittard min of meer verwerkt had, vertrokken we maandag naar Haarlem, om daar het kustpad verder op te pakken. Weer een paar hele mooie etappes gedaan, en gelukkig wat tijd om bij te komen van de stressvolle weken daarvoor.

Helaas nog wel een paar dagen heel veel last van mijn nek gehad, en daarom vanochtend even langs de huisarts geweest. Een echte oorzaak was niet te vinden, maar volgens haar hoefde ik me geen zorgen te maken, en zou het met Fysio en oefeningen op den duur beter moeten gaan. Dus gelijk maar weer een afspraak gemaakt, en ik kan vandaag al terecht….

Afgelopen week dus niet zo heel veel kilometers hardgelopen, maar misschien was dat wel het beste voor mijn knie en nek problemen. Gelukkig niet veel last meer van mijn knie gehad tijdens het wandelen of hardlopen, maar helaas wel vaak er na. Dus nog een beetje in de lappenmand, maar ik kan nog steeds door trainen, en dat is dan weer een meevaller.

De 30KM van gisteren ging vrij moeizaam, en voelde zwaar aan, maar dat kan misschien nog komen door de 60K van de week er voor. Of vanwege de hitte, want ik moet nog acclimatiseren…In ieder geval blij dat ik hem heb kunnen doen zonder al te veel problemen.

Dus geen ideale situatie zo kort voor de 100KM 🙁

Helaas…..na 63KM was het gedaan …

Zaterdag 3 Mei. Een dag waar ik lang naar uitgekeken heb. Eindelijk een wedstrijd die me ligt dacht ik nog, alhoewel ik nogal wat twijfels had over een goed verloop na de slechte voorbereidingen en de nodige blessures.

Maar…. ik voelde me goed de laatste paar dagen, en had er heel erg veel zin in, en vooral dat laatste is natuurlijk erg belangrijk bij een dergelijke uitdaging. Dus zaterdag op tijd naar SIttard, en ondanks de vroege aankomst (anderhalf uur voor de start) bleek een goed plaatsje voor mijn auto er niet meer in te zitten. Na een discussie over mijn tafeltje, mocht uiteindelijk gelukkig e.e.a. achter mijn auto geplaatst worden zoals ook andere jaren het geval is.

Zodra alles in stelling was gebracht, mijn startnummer opgehaald, en al wat bekende gezichten gezien. Altijd leuk, even snel wat handjes schudden en een praatje maken met de collega ultralopers. Helaas begon het flink te regenen, en volgens buienradar zou dat nog een tijdje aanhouden. Uiteraard beter dan maar gelijk in het begin van de wedstrijd, dan later, maar toch een vervelende start.

Dus 16:00u mochten we vertrekken, en al snel kwam ik in mijn ritme. Ik had me voorgenomen om 5m50 gemiddeld te gaan lopen, en hoopte op die manier eigenlijk de 100KM in c.a. 10 uur af te werken. Mijn hartslag was voor mijn doen erg laag, en het tempo iets hoger, en het voelde heel goed.

Iedere 10KM een gelletje, en af en toe een flesje zelfgemaakte sportdrank, en vanaf de 10KM ook af en toe een boterham met jam of pasta. Na zo’n twee en half uur stopte de regen, en leek het een geweldige wedstrijd te worden. Ik bleef ongeveer op positie 32 te hangen, en wist dat wanneer ik in dit tempo door zou kunnen gaan na zo’n 10 uur flink zou gaan stijgen in het klassement. Helaas liep het anders….

Ronde de 40KM besloot ik het tempo wat omlaag bij te stellen naar ongeveer 6m/km, met het doel zo vlak mogelijk de volgende 60KM te lopen. Bij de 42KM even wat langer pauze genomen om mijn regenjas om te wisselen voor een droge jas, en wat te eten. Daarna rond de 50KM even de dixie in. Helaas begon ik een beetje last van mijn knie te krijgen, vooral op de stukken waar je omhoog of omlaag gaat. Die stukken dus vanaf toen wandelend gedaan, totdat op een gegeven moment de pijn bleef. Daarna een paar ronde’s praktisch helemaal gewandeld, en het werd niet beter dus het besef kwam al vrij snel dat het op een flinke teleurstelling uit zou draaien. Dus bij de 64KM ongeveer mijn chip ingeleverd, en gelukkig mocht ik met mijn auto van het terrein af. Rillend van de kou met de kachel vol aan terug naar huis.

Balen….maar weer vooruitkijken. Jan gaat zo starten op de 6 uur, en hopelijk voor hem wel een mooie wedstrijd!! De bedoeling was samen deze laatste uren te lopen, maar helaas mocht het niet zo zijn.

Update 5 Mei: Jan heeft het geweldig gedaan!! Met 76!!!! KM een knappe tweede plaats in een heel sterk deelnemersveld. Petje af!!!