Afgelopen twee weken hebben we weer een heel stuk gewandeld van de Via Francigena. We zijn tot in het mooie stadje Pavia geraakt, wat netto qua etappes zo’n 240KM is, maar omdat we vaak nog een stukje er bij hadden om op de route te raken denk ik dat het totaal eerder op 260KM uitkomt.

De temperatuur was wat aan de hoge kant (piekte dagelijks richting de 35 graden), maar gelukkig waren vooral de eerste dagen in de bergen, waar als je wat hoger kwam een lekker briesje was.

Hopelijk kunnen we volgend jaar weer de draad op pakken, en een begin maken om de resterende 704KM’s uit te wandelen.

Alhoewel ik mijn loopspullen bij had, is van hardlopen niet veel gekomen. Zowel de temperatuur, als ook de vermoeidheid van de etappes zorgde er voor dat de ambitie om te gaan rennen minimaal was. In totaal 1 training van 10K in Pavia gedaan tegen het einde van de vakantie.

Zaterdag avond moest ik terug zijn in verband met geplande werkzaamheden bij de klant, en ook zondag moest ik al vroeg aan de bak. Gelukkig met succes afgerond, en rond 14u15 had ik mooi even de tijd om nog een lange duurloop te doen. Eerste stuk ging lekker, maar na zo’n 20KM werd het afzien, en ik was dan ook blij dat het er na 30KM weer op zat. Behoorlijk pijnlijke benen, dus dat zal het effect zijn van twee weken nauwelijks hardlopen, en veel wandelen.

Onderweg kwam ik Maaike nog tegen, want die was naar schoonmoeders gefietst….

Het lijkt er op dat de blessure weer definitief voorbij is. Eigenlijk geen last meer van, maar voor de zekerheid blijf ik voorlopig nog wel een tijdje met compressie kousen trainen.

De dip die het veroorzaakte in de marathonconditie is ook weer weg gewerkt, al hoewel de prognose nogal aan de optimistische kant is. Als alles mee zit zou een 3u30 wel moeten lukken denk ik, maar dan moet ik nog wel snelheid gaan trainen, want tot nu toe alleen de laatste maanden langzame trainingen gedaan.

Afgelopen zaterdag rustig vertrokken, en na 1 kilometer dacht ik nog even dat het een hele zware tocht zou worden. Vrijdag ervoor ook al verschrikkelijk zware benen, maar mogelijk toch een beetje vanwege de stress geweest van de standby dienst. Die is gelukkig weer voorbij. Eerst dacht ik nog dat het bij 30KM zou blijven, maar even later had ik mijn plannen al weer wat bijgesteld, en zou ik voor een marathon gaan op een hel rustig tempo.

Uiteindelijk is dat gelukt, en vooral het tweede deel liep erg lekker en vrij relaxt. Dus dat is goed voor het vertrouwen, en dat is nodig want we zijn al weer ingeschreven voor een mooie trail begin Oktober!

In de middag naar Jan en zijn schoonzus Adriënne voor een BBQ vanwege hun 60 jarige verjaardag. Lekker weer, lekker gegeten, flink gedronken, en het was erg gezellig!.

Zondag met Maaike nog een stuk gewandeld, en we zijn ondertussen aanbeland bij Katwijk aan Zee met het Nederlands kustpad. Komende weken zal het trainen wel even wat minder zijn, vanwege de vakantie vanaf volgend weekend. De loop schoentjes gaan wel mee, maar ik vrees dat het aantal trainingen vrij beperkt zullen blijven, maar gelukkig wordt het wel gecompenseerd met het vele wandelen.

Deze week weer een weekje standby dienst voor de klant. Dit heeft toch altijd wel de nodige impact op de trainingen, omdat niet alleen de afstand vanaf thuis binnen 20 minuten te overbruggen moet zijn, maar het ook wat stress veroorzaakt.

Hogere stresswaarden en lagere slaapscores zijn dus het gevolg, en ook de trainingen lijken zwaarder te gaan. Zaterdag ochtend was ik al wat later vertrokken, omdat ik eerst wat zaken gecontroleerd en opgelost had (preventief voordat het een probleem geeft, en ik alsnog opgeroepen wordt). Daarna rustig vertrokken, eigenlijk zonder echt plan. Eerst richting Schijf, en daarna het bos in, stukje rode route en daarna overgestapt op de gele route.

Hierna weer terug de weg op, en het begon al behoorlijk warm te worden. Nog een rondje in de buurt van Sprundel er aan vast geplakt, maar daarna weer naar huis gelopen en op 31KM mijn horloge afgedrukt.

Zondag eerst de Marathon van Sifan afgekeken, en genoten va deze wedstrijd! Hierna mijn schoentjes aangedaan en voor de zekerheid mijn racevest aangeschoten zodat ik wat drinken mee kon nemen. De temperatuur was inmiddels al flink opgelopen, dus het was nodig.

Na 1 KM kwam ik Jan tegen, en samen liepen we het eerste stuk. Die 8K vlogen voorbij, en toen ik weer alleen verder ging, besloot ik richting de molen te gaan, en zo een lus er aan te maken. Weer in de buurt van de van Hovedreef drukte ik mijn Garmin uit op zo’n 19,5KM

Jan vertelde me nog dat de trail L’Abbaye dit jaar op 5 October valt, en gelijk even met Maaike gecheckt of dit in te plannen is. Was goed, dus weer een hele mooie wedstrijd er bij op de kalender.

Voorlopig dus nog even rustig aan opbouwen. Het gewicht is ondertussen weer wat omlaag, en de motivatie is weer helemaal terug. De verloren weken vanwege de zweepslag zijn helaas nog steeds heel goed merkbaar, dus ik moet nog heel voorzichtig zijn. Nog zo’n twee maanden voor de 50K trail, dus in ieder geval tijd genoeg om klaar te zijn voor dat doel.

Het was geleden van de Great Breweries marathon dat ik nog een training boven de 42KM afgewerkt heb. Precies 3 maanden dus, en dat was goed merkbaar…

Omdat Maaike vrij was, ging ik pas om 9:10u de deur uit. Droog, niet te warm en weinig wind, dus beter kan niet. Met een lage hartslag ergens iets onder de 6 minuten per kilometer het grootste stuk afgewerkt, en in Hoeven mijn flesjes bijgevuld bij het watertap punt bij de kerk. Was hard nodig, want ik had ontzettende dorst.

Geen last van mijn kuit, en alhoewel ik nog even dacht om vanaf dit punt (30,5K) de kortste weg naar huis te nemen, onderweg mijn plannen weer bijgesteld en besloten maar gewoon een marathon te lopen. Dan maar even afzien, want het ging niet zo gemakkelijk meer….

Dus voorlopig proberen om het volume weer uit te breiden, en volgens runalyze komt het fitness niveau ook weer terug. De vo2max blijft nog wat aan de lage kant, maar dat zal wat meer tijd nodig hebben vrees ik.

Dus qua planning voorlopig nog niet te veel, en zeker nog even geen ultra’s. Het plan om Winschoten te doen ook definitief uit mijn hoofd gezet, zodat 1 van de eerste keren om een qualificatie voor de 120 van Texel te doen de 100KM in Amersfoort gaat worden op 1 Februari 2025:

 100 Kilometers: The start is on Saturday 1st of February 2025 at 10:30 AM for the 100 Kilometers . You can finish until Sunday 2nd of February 2025 6:30 AM. So, the maximum time to complete the 100 Kilometers is 20 hours.

Gelijk maar ingeschreven, zodat een belangrijk doel vastgelegd is, want alhoewel het lastig gaat worden geloof ik wel dat ik een 100K ruim binnen de 10 uur moet kunnen finishen. In de voorbereiding de Bello Gallico, dus daar vooral de focus op een finish.

Het werkweekend wat al een paar keer uitgesteld is, zit ik nu middenin, en voorlopig lijkt alles nog goed te gaan. Vrijdag avond rond 22:00u kunnen stoppen, en vandaag (zaterdag) op tijd gestart. De eerste fase was 2 uur eerder klaar dan gepland, en na de “go-nogo” meeting kon een proces gestart worden wat c.a. 5 uur duurt. Dus genoeg tijd om een lange duurloop in te lassen …

Iets over 10 dus de schoentjes aangeschoten (nieuwe Brooks Adrenalines), en maar gewoon rondje Rijsbergen gedaan. Lekker temperatuurtje, geen last van mijn kuit, en heerlijk even achter mijn beeldscherm vandaan. Genieten dus!! De kilometers vlogen voorbij, en na c.a. 3uur stond ik weer terug met 32KM op mijn klok.

Deze week dus weer wat kilometers gemaakt, en een duurloop die weer ergens op lijkt. Heel blij met hoe het er voor staat, en ik merk dat de zin om te trainen weer helemaal terug is, en ook de motivatie. Dat laatste is vooral merkbaar omdat ik al flink aan het zoeken ben naar mooie uitdagingen voor volgend jaar. Een beetje vooruitlopend op de Bello Gallico, want die moet eerst goed gaan natuurlijk, heb ik gekeken naar iets wat mogelijk gelijkwaardig is aan een Spartathlon of Ultra Milan San Remo, maar dan kleinschaliger, en:

-Niet te ver
-Niet te duur
-Geen wachtlijsten / loterij
-Genoeg verzorginsposten (geen support nodig)

Voorlopig springen er voor mij een paar uit:
https://www.kingoffasdyke.co.uk/ 280KM – 9200HM

https://www.junut.de 239 km / 7500 HM

https://paul-ultralauf.de/ 245KM / 7000HM

Allemaal stuk voor stuk hele mooie, betaalbare en zo te zien perfect georganiseerde wedstrijden met uitstekende verzorging. Ook de cutoff tijden zijn vrij ruim. Wellicht dus een goed alternatief, mocht ook volgend jaar de Spartathlon niet door gaan….

Uitdagend genoeg in ieder geval….. 🙂

Nog steeds erg voorzichtig bezig, en langzaam ben ik het totale volume weer wat aan het opbouwen. Zaterdag voor de tweede keer sinds de blessure weer een wat langere duurloop, maar deze keer vrij zwaar omdat het warm was. Misschien had ik te weinig gedronken, maar de laatste kilometers waren lood zwaar, en ik was dan ook erg blij dat ik de 30K nog binnen de 3 uur af heb kunnen werken.

Nog wel een lange weg te gaan, maar volgens onderstaande grafiek is er weer vooruitgang, dus dat motiveert weer wel, al gaat het langzaam allemaal…

Ik voel af en toe toch nog wat spanning in mijn rechtse kuit, en ook na de trainingen wat reactie dus voorlopig nog niet te snel…

Ook merk ik dat de kracht in mijn linkerbeen nog steeds een heel stuk minder is dan mijn rechtse been, dus daar moet ik de komende weken weer aan gaan werken.

Belangrijkste is dus de zaak heel houden, en proberen de kracht in mijn linkerbeen weer terug te krijgen….

Afgelopen weekend stond nog steeds bij mij op de kalender aangeduid als het NK 24 uurs weekend. Normaal gesproken zou dat het plan geweest zijn, als ik niet geblesseerd geraakt zou zijn. Helaas dus zijdelings moeten volgen, maar ik heb op Strava gezien dat de collega ultralopers het geweldig gedaan hebben!!

Voor mij zal het nog een tijdje duren voordat ik weer aan een dergelijk evenement deel kan nemen, maar van lieverlee is er wel wat vooruitgang. Afgelopen zaterdag een test om te kijken of ik inmiddels bestand ben tegen afstanden van c.a. 30 kilometer…

Maaike was vrij zaterdag, dus ik hoefde niet heel erg vroeg op te staan, maar omdat ik sowieso voor 12 uur terug wilde zijn, nog wel redelijk op tijd (8u45) vertrokken. Op dat moment was nog net de hoogste regenpiek op de buienradar zichtbaar, maar nat zou ik toch worden, dus dan maar gelijk een flinke douche.

Daarna even wat twijfel, omdat ik aanvankelijk richting de pannehoef wilde gaan, maar toch maar besliste om beter niet te ver weg te gaan, zodat wanneer er problemen kwamen ik niet lang terug zou hoeven te wandelen. Dus begon ik richting Hoeven, en via Oudenbosch terug richting pagnevaart. Daarna in Bosschenhoofd richting Zegge, en uiteindelijk rond kwart voor 12 weer terug in Rucphen met 30KM op mijn klokje. Moe, maar dolgelukkig dat ik weer “echt” aan het trainen ben. Heel even in de buurt van de 18KM voelde ik mijn kuit, en toen ben ik eg voorzichtig wat terug gegaan in snelheid, maar gelukkig hoefde ik niet te gaan wandelen….

Blij dat ik weer kilometers kan maken, en hopelijk kan ik snel ook weer wat meer snelheid gaan trainen, maar voorlopig eerst proberen de volumes weer wat omhoog te krijgen, Bijkomend voordeel is dat ook de vakantie kilo’s weer een beetje gaan slinken…

En dan de planning….Ik heb al flink gepuzzeld, maar ben er niet uit. Winschoten komt te vroeg, en walt ook nog eens direct na mijn vakantie. De Great Escape is nog te lang (100 miles). Voorlopig springt deze er wel een beetje uit:
trail: Indian Summer Ultra 50-75-100 km met NK 100 km trail
12/10/2024 @ 07:00 – 20:00 UTC+0

Met 1 maand voor de marathon van Athene nog voldoende tijd om te herstellen. Misschien voor Jan ook nog een laatste mooie training voor de Bear trail…

Afgelopen zondag eindelijk weer eens een duurloop gedaan van 20KM. De trainingsachterstand, en het extra gewicht maakte deze training wel vrij zwaar, en heeft me aan het denken gezet voor de planning van de rest van dit jaar.

Hoewel de datum van Winschoten goed zou passen in het rooster van Maaike (Zij heeft die dag ochtend / avond), en ik aanvankelijk van plan was om die dag op en neer te rijden, denk ik dat deze 100K toch te vroeg komt. Dit doel dus ook maar geschrapt, en komende weken eens kijken hoe veel progressie ik maak, en of de blessure weg blijft.

Ik ga proberen voorzichtig weer de draad verder op te pakken, en langzaamaan de trainingsvolumes weer uitbreiden. De poging om een 100K onder de 10 uur te lopen zal ik uitstellen, en misschien weer een poging doen tijdens de hoho100 in 2025. Deze keer dan niet voor de 100 Miles, maar de 100K gaan.

Dus de voorlopige planning is:
10 Nov 2024 Marathon Athene ==> Ingeschreven
13 Dec 2024 Bello Gallico 100M ==> Ingeschreven

…en komende weken/maanden eens kijken wat we daar nog aan toe kunnen voegen.

Gelukkig gaat het trainen op de loopband wel goed, zodat af en toe een soort van heuveltraining aan mijn trainingen toegevoegd kan worden.

Runalize geeft aan dat de huidige trainingsstatus knudde is, maar dat komt dus niet als een verassing.

Normaal gesproken zou ik de gelukkigste mens op aarde zijn, na het ontvangen van onderstaand bericht:

Ik mag dus starten in de Spartathlon, normaal gezien een droom die uitkomt, maar nu stond ik voor een dilemma vanwege de huidige blessure. Na een nachtje nadenken heb ik de verschillende scenario’s doorgenomen, en na lang wikken en wegen met pijn in mijn hart het besluit genomen dat ik niet niet ga starten 🙁

Sinds de blessure die ik opgelopen heb in Mei heb ik nauwelijks fatsoenlijk kunnen hardlopen, en moet ik zowat weer terug van 0 beginnen. Wanneer ik helemaal fit zou zijn, zou ik de lat al super hoog leggen om een poging te doen om de Spartathlon te finishen, maar nu zou het vrijwel zeker een groot fiasco worden, en op een flinke teleurstelling uit draaien. Ook vroeg ik me al maanden af of ik wel zou starten als ik alleen geselecteerd zou worden, en Jan niet mee zou kunnen doen. Kortom, de beslissing is genomen, de organisatie van de Spartathlon is geïnformeerd en hopelijk worden Jan en ik beiden volgend jaar wel ingeloot mochten we nog een keer een poging gaan doen.

Wellicht is heel het idee uit mijn hoofd zetten, en bijvoorbeeld een Ultra Milaan san Remo of Kullamannen 100 Miler waar je zeker van een start bent en een paar duizend euro in je zak houd ook te overwegen. Maar dat zijn zorgen voor later….

Wel heb ik nagedacht over mijn volgende uitdaging. Met nog ruim 11 weken te gaan zou misschien Winschoten nog kunnen….

Vanochtend heb ik 16KM pijnvrij kunnen hardlopen, dus het vertrouwen komt weer terug. Ik verwacht dat ik snel weer duurlopen > 3 uur te kunnen doen, en hoop dat ik door het vele wandelen van afgelopen weken mijn conditie een beetje op peil gehouden heb.

Maaike en ik hebben weer een stuk van de “Via Francigena” gewandeld en zijn inmiddels in Aosta (Italie) aanbeland. Het stuk door zwitserland was geweldig mooi, en letterlijk het hoogtepunt was de Grote SInt Bernhardpas op de grens van Zwitserland en Italie.

We besloten om op de terugweg naar huis nog even in Chamonix te stoppen. Wat bleek…..de marathon van de Mont Blanc was bezig….

Geweldig stadje, en een geweldig gebied om doorheen te rennen. Er is buiten de 42KM ook een 90KM.

Gisteren ben ik nog even bij de Fysio langs geweest. Onderzoek aan de kuit wijst uit dat het allemaal een stuk soepeler aanvoelt, en de oefeningen ook lijken te werken. Pim heeft e.e.a. nog wat los gemasseerd, en nog wat extra oefeningen doorgeven. Dus langzaam aan nog steeds wat verbetering.

Het blijft wel oppassen voorlopig, en het advies blijft om bij hardlopen te stoppen wanneer het pijnlijk wordt zodat in ieder geval terugval voorkomen wordt.

Omdat een keer ter sprake kwam dat voorzichtig starten op een loopband verstandig zou zijn, heeft me dat tot nadenken gezet. Wanneer je zelfstandig ondernemer bent, kun je namelijk een abonnement voor een sportschool vanuit de wkr regeling aan je werknemers geven. Ik heb even met de boekhouder gecheckt of ik ook een Loopband aan mag schaffen in plaats van een abonnement, en wanneer de argumenten goed zijn was dat OK.

Dus omdat het nogal wat voordelen heeft, bijv. cursus volgen terwijl ik train, direct bereikbaar wanneer ik standby ben etc, is het goedgekeurd. Dus…gelijk 1 aangeschaft.

Buiten de voordelen in verband met mijn blessure, kan ik nu dus ook heuveltraining doen, en in hitte trainen als voorbereiding op wedstrijden in de hitte.

Dus als het zakelijk kan heeft het ook consequenties voor het budget en aangezien ik deze week heel veel uren gemaakt heb en standby dienst maar gelijk gegaan voor een wat luxere loopband.

Ik heb in de keuze mee laten wegen welke breed genoeg is, een variabel helling percentage aankan , en vooral welke een goede demping heeft. De keuze is uiteindelijk gevallen op de VirtuFit Elite Comfort Loopband.

Nog steeds niet blessurevrij, maar gelukkig al wel een duidelijke verbetering ten opzichte van de week er voor. Terwijl ik een week geleden nog dacht dat het nog wel een hele tijd zou duren voordat ik weer de normale trainingen op zou kunnen pakken, maak ik momenteel flinke sprongen de goede kant op.

Vrijdag dus voor de eerste keer 5KM aan 1 stuk gelopen, Zaterdag voorzichtig 7KM en Zondag 8KM. Ik denk dat ik komende dagen max 8K zal blijven lopen, en dan woensdag weer eens kijken hoe het er bij staat bij de fysio.

De conditie is volgens onderstaande grafiek flink onderuit gegaan, en ook de vo2 max is 3 punten gezakt en staat nu volgens Garmin op 50. Een ander bijkomend nadelig neveneffect is het gewicht, want ben nu c.a. 73KG dus ook een paar kilo extra….Niet helemaal te wijten aan het gebrek aan beweging, want afgelopen weken eigenlijk qua voeding en drinken (alcohol) nergens naar gekeken, en dus nogal bourgondisch door gebracht, min of meer ter compensatie van de blessure malaise.

Qua loting ook nog geen duidelijkheid. Inmiddels 358 geregistreerde deelnemers die aan alle verplichtingen voldaan hebben, en nog steeds zie ik dit aantal dagelijks oplopen. voor nu zou dat betekenen ongeveer 30 plaatsen over, welke verdeeld gaan worden tussen Grieken en buitenlandse deelnemers. De laatste groep is dus mijn wachtlijst, waar ik nog steeds 22ste sta, maar wanneer de Hongaren niet meegeteld worden nog 9 mensen voor me heb. Dus ik verwacht eigenlijk dat ik er wel bij zal zijn, maar vraag me wel af wanneer we dit weten…..Spannend allemaal……

Afgelopen week een eerste poging gedaan om een rondje te lopen op woensdag avond, maar toen begon het na iets minder dan 3KM weer flink pijn te doen. Daarna heel voorzichtig terug gewandeld. Met gemengde gevoelens keek ik terug, want van de ene kant dolgelukkig dat hradlopen weer ging, maar van de andere kant een flinke teleurstelling dat al vrij snel de pijn terug kwam.

Donderdag terug naar de Fysio, en deze keer was het Pim, en die had de echo apparatuur ter beschikking, dus konden we een echo maken. Er was te zien dat het normaal aan het genezen was, en na overleg besloten we de focus op het belasten van de kuit te gaan leggen, en gaf Pim aan dat ik voorzichtig een nieuwe poging kon doen om een rondje te lopen. Als het pijn doet kan ik beter 1km lopen, 1km wandelen etc. dus dat was plan B.

Vandaag tussen de middag gelijk alvast maar een nieuwe poging gedaan, en dat ging gelukkig al een heel stuk beter. Deze keer heel voorzichtig op verharde ondergrond, zodat ik goed aan mijn kuit kon voelen wanneer het slechter zou gaan. Na 4 kilometer al heel blij, en daarna iedere 100 meter aan het aftellen geweest naar de 5KM en toen uitgedrukt. Heel blij dat ik deze week zo veel vooruitgang geboekt heb, en na precies 20 dagen weer een fatsoenlijk rondje heb kunnen lopen. Nou serieus aan de bak met de oefeningen, en ook bij dynamico begeleid kracht oefeningen doen, om te voorkomen dat mijn kuit opnieuw problemen gaat geven.

Dus…..er is weer wat hoop, want het vertrouwen in een snel herstel was afgelopen weken erg ver te zoeken…. Nou natuurlijk niet te hard van stapel lopen, en rustig aan de kilometers op een heel laag tempo opbouwen.

Ook ververs ik iedere dag de pagina van de Spartathlon website meerdere keren, en ik heb gezien dat er ondertussen 350 startnummers uitgedeeld zijn. Normaal gezien mogen er 390 starten, maar ik weet niet hoeveel er uiteindelijk nog aan de lijst toegevoegd worden voordat men aan de reservelijst gaat beginnen. Met mijn 22ste plaats ziet het er redelijk gunstig uit, maar men heeft ook een nationale wachtlijst met alleen Grieken.

Dus….spannend allemaal. Nu ingeloot worden zou als voordeel hebben dat ik het mee kan maken, en wanneer ik op tijd fit ben er alles aan ga doen om daar te kunnen finishen. Niet ingeloot worden zou als voordeel kunnen hebben dat er dan een kans bestaat dat volgend jaar Jan en ik beiden mogen starten, en ik meer tijd heb om me voor te bereiden. Hopelijk snel duidelijkheid!!

Ondertussen ben ik weer een week verder, dus ik ben al weer de derde week in gegaan met deze vervelende blessure. Om wat meer zekerheid te krijgen, ben ik bij de huisarts langs gegaan, en die kon bevestigen dat het inderdaad om een scheurtje in de spier gaat.

Afgelopen vrijdag nog een keer bij de fysio langs gegaan, en die heeft e.e.a. weer een beetje gemasseerd. Vrij pijnlijk, ook de dag erna nog, maar daarna iets verbetering. Zondag ben ik met Maaike gaan fietsen, en dat gaat pijnloos. Wel een beetje voorzichtig de viaducten op, maar verder geen probleem. In de avond had ik nog even het plan om een stukje te gaan proberen of hardlopen al gaat, maar kon gelukkig die verleiding weerstaan, en ben maar gaan klussen. Achteraf gezien maar goed ook, want eind van de avond had ik toch weer wel last van mijn kuit.

Dus langzaam wat verbetering, maar af en toe toch nog behoorlijk pijnlijk. A.s. donderdag heb ik weer een afspraak bij de fysio, en ik zal vragen of hij toch een echo wil maken om wat nauwkeuriger vast te stellen hoe het er bij staat.

Vandaag is het de 10e Juni, dus ik verwacht dat binnenkort de wachtlijst bijgewerkt gaat worden van de spartathlon. Deze heeft nog steeds de status van 21 Mei.

Ik ben ondertussen de tweede week ingegaan met de vervelende kuitblessure. Er zit gelukkig wat vooruitgang in, en met vlagen voel ik geen pijn meer, en ook wandelen lijkt weer normaal te gaan op een wat stijf gevoel na. Wel ben ik nog bezorgd omdat ik zoals gisteren ineens vanuit het niets weer een paar steken in mijn kuit kreeg, maar gelukkig hield deze pijn niet lang aan.

Ondertussen twee (vrij pijnlijke) behandelingen gehad bij de fysio, een keer aansluitend met tapen, en 1 keer daarna mijn compressiekousen aan, maar van beide oplossingen had ik nog te veel last. Afgelopen dinsdag heb ik een rondje gefietst, woensdag 3KM, vrijdag 4KM en zaterdag 6KM gewandeld voordat ik terug wat last kreeg. Er zit dus wel vooruitgang in, maar het gaat langzamer dan ik had verwacht.

Vanavond ga ik daarom de racefiets weer eens van de muur halen om een rondje te fietsen. Ik hem hem uiteindelijk niet voor niets bewaard, om in geval van een blessure aan de gang te kunnen blijven. Uiteraard op een heel licht verzet, en niet te ver…. Ben benieuwd hoe dat gaat. Zou herstel bevorderend moeten zijn, en de conditie blijft een beetje op peil, dus twee vliegen in 1 klap.

Hieronder nog een foto uit betere tijden, gemaakt de avond voor de Swissman Xtreme triathlon in 2017. Daarna is mijn fiets nauwelijks gebruikt….

Ja beste is een beetje positief te blijven…En er zijn natuurlijk veel ergere dingen…. Een kennis moet kiezen tussen twee chemokuren, omdat hij twee verschillende typen tumoren heeft, en heeft gekozen om de meest agressieve aan te pakken, maar de andere kan dan dus gewoon doorgroeien. Dus in dat perspectief geplaatst moet ik niet zeuren en blij zijn dat ik alleen een normale sport blessure heb!!

Wat heeft het voor impact op de planning… Wanneer ik ingeloot wordt voor de spartathlon heb ik nog 16 weken. Ik zou dan voorlopig kunnen gaan fietsen om de conditie bij te houden, en dan zodra ik groen licht krijg om weer te gaan lopen (of wanneer ik denk dat het weer kan) voorzichtig weer op moeten gaan bouwen. Zou dus mooi zijn als ik over 4 weken weer helemaal in de running zou zijn, want dan zou ik daarna nog 12 weken over hebben om me optimaal voor te bereiden. Uiteraard dan wel zorgen dat ik er alles aan doe deze blessure niet terug te krijgen. Alle andere belangrijke wedstrijden komen later, en de 24u van Deventer lijkt alvast te snel te komen.

En onder het motto ieder nadeel heeft zijn voordeel…ik heb al flink wat kluisjes gedaan in en om het huis, en voel me flink uitgerust sinds jaren :-).

Zaterdagochtend half 7 stapte ik vol goede moed in de auto, voor de 100KM door het Amsterdamse bos. Ik arriveerde een paar minuten over acht, en liep gelijk een paar bekenden tegen het lijf. Een erg ontspannen sweer, en omdat ik hier en daar een praatje maakte was het zo 9 uur, en werden we losgelaten voor de aanloopronde, om daarna rondjes van 2237,06 meter te gaan lopen door het mooie park.

Op exact hetzelfde moment startte de parkrun, en liepen er honderden lopers in tegengestelde richting ons tegemoet, en afgezien van dat hun in de meerderheid waren en de droge stukken claimden was dat wel leuk om mee te maken. De ronde was gemarkeerd met afzetlint wat op de grond lag, dus verkeerd lopen hoefde ik niet bang voor te zijn. Na een paar rondes had ik ook de voor mij gevaarlijke stukken (potentiële struikel plaatsen) op de radar en ik kwam in mijn element.

De kilometersplits waren eigenlijk net iets te snel, maar het liep lekker, en de temperatuur was goed, en ook de verzorging was prima! Om de c.a. 10KM nam ik een gel, en verder stopte ik af en toe bij de verzorgingspost om water, sportdrank of een stuk banaan te pakken. Mijn hartslag was goed, en piekte alleen af en toe wanneer een loslopende hond in de buurt kwam. Kortom ideale omstandigheden om een poging te doen onder de 10 uur te komen. Uiteraard waren er nog veel externe factoren die roet in het eten konden gooien. Onder een fatbike of elektrische bakfiets terechtkomen was er 1 van, want die reden er genoeg rond en hadden weinig aandacht voor een handje vol ultralopers die in de pad liepen.

Bij de 33KM besloot ik even naar het toilet gebouwtje te lopen, en daarna ging ik opgelucht weer verder. Ondertussen had ik wel een beetje een pijnlijke kuit, maar ik dacht nog bij mezelf, als dat het enige is waar ik vandaag last van krijg, dan gaat het goed komen. Het was eigenlijk de bedoeling om van schoenen te wisselen rond de 50KM, en mogelijk zou dat het probleem op lossen omdat ik nu op “carbon-plate” hoka’s liep wat mogelijk een te zware belasting is voor de spieren. Nog maar 16 kilometer en dan zit ik al op de helft dacht ik nog, maar niet veel later in een keer een steek in mijn kuit, en was het klaar met lopen. Heel even hoopte ik nog dat ik het er uit zou kunnen lopen, maar zelfs wandelen ging niet en het werd hinkelen richting de organisatie om door te geven dat ik er mee stopte.

Zondag nog steeds veel last van, wanneer ik probeer te wandelen. Verder als ik stil sta geen pijn, maar zodra ik een stap zet, dan is het wel heel erg gevoelig en normaal lopen is niet mogelijk. Maandag gelijk naar Dynamico, en hopelijk wordt dan snel duidelijk wat de schade is….. De Hoka’s gaan in ieder geval vandaag nog de kliko in….

Net terug van de Fysio. Volgens hun is het vooral een overbelasting’s blessure, en niet zeker of er sprake is van een echte zweepslag. Het lijkt op een soort van kramp die weer los moet komen, of een verrekte spier aan de spanning te zien op mijn kuit. Ze hebben hem een beetje los proberen te masseren, en ingetaped. A.s. vrijdag is nog een behandeling ingepland. Tot die tijd niet hardlopen, maar dat lukt sowieso voorlopig nog niet. Wandelen mag zodra het beter voelt, en fietsen mag ook gelukkig. Als de diagnose juist is, dan zou de schade mee moeten vallen, en ik zou dan vrij snel weer voorzichtig terug de trainingen op moeten kunnen pakken. Voorwaarde is wel dat ik eerst helemaal pijnvrij moet zijn aan die kuit.

Het lange weekend zit er weer op, en ondertussen loopt mei ook weer op zijn eind.

Afgelopen weken heb ik qua omvang niet heel veel gedaan, maar wel een poging gedaan om er af en toe wat meer kwaliteit sessies van te maken. Taperen dus.

Eigenlijk nog maar een paar dagen, en dan ga ik weer eens serieus aan de bak. Tenminste, dat is de bedoeling, maar uiteraard moet mijn lichaam ook een beetje mee werken. Aan motivatie ligt het niet, want ik heb er zin in, en ik voel me goed.

De weersvooruitzichten waren goed, maar….met 19mm neerslag is alleen de verwachte temperatuut nog goed, en de voorspelde windkracht 3 redelijk te noemen.

De agenda voor 2024 begint steeds voller te raken:

2024
27 Januari hoho100 (100 Miles) DNF na 58KM
9 Maart Salland trail (50 miles, 81KM) ==> 9:28u
24 Maart 2024 60KM  van Texel ==> 5:56:54 
5 Mei 2024 42KM Great Breweries marathon ==> 3u53
25 Mei 2024 Sri Chinmoi 100KM ==> Ingeschreven
23 Juni 2024 Halve Marathon Roosendaal
13 Juli 2024 NK 24 uur Deventer
14 Sep Winschoten 100KM ???
28/29 Sep 2024 Spartathlon ==> Nr 22 op de wachtlijst
10 Nov 2024 Marathon Athene ==> Ingeschreven
13 Dec 2024 Bello Gallico 100M ==> Ingeschreven

Halve marathon hangt nog af van de vakantie plannen. WInschoten zou heel misschien kunnen als ik op en neer rijd op 1 dag en wanneer ik niet mag starten op de spartathlon. En de Spartathlon…..daar stijgen de kansen behoorlijk. Ik sta nu op een 22ste plaats, maar er zitten ook 13 Hongaren tussen en volgens mij zitten die al redelijk aan de limiet van het totale aantal wat mee mag doen per land. Jammer dat ik geen kristallen bol heb want nu blijft het nog afwachten, en het vervelende is dat ik niets kan regelen totdat er meer zekerheid is….

Great breweries marathon

Het leek vrij eenvoudig. Nadat het een paar weken terug zowat vanzelf ging, was ik een beetje overmoedig geworden, en dacht ik een mooie tijd weg te zetten tijdens de GB marathon. Weg gaan op een tijd voor 3u30, en dan kijken hoe het gaat, en met een beetje geluk zou ik dan in de buurt van mijn PR van 3u34 komen.

Dus vol goede moed stapte ik het vak met de pacers van 3u30 in, en na een paar minuten vertraging werden we weg geschoten. Jan was het vak van 3u15 in gegaan, dus we hadden elkaar succes gewenst, en daarna was het wachten op het startschot. Zoals vaker in Belgie viel het startschot wat later dan gepland, maar ik had geen zenuwen, en de sweer was relaxed dus het maakte niet uit.

Iedereen ging rustig weg, geen gedring, en ik kon bij de pacers aansluiten. Het liep vrij gemakkelijk, en alhoewel de pacers iets te snel liepen, kon ik het tempo goed bijhouden. …Tot we de modderpaadjes insloegen, want daar gleed ik werkelijk alle kanten op. Schoenen zonder profiel, en dan is het goed uitkijken om niet uit te glijden. De KM splits vielen gelijk flink terug, maar zodra we weer de weg op gingen, kon ik weer terug aanhaken bij het groepje. Rond de 8KM nog een (te) lang stuk modder, en daarna moest ik serieus versnellen om weer bij de pacers te komen.

Omdat de groep volgens mijn Garmin iets sneller dan 4:58 km liep, besloot ik om terug te schakelen en op eigen tempo verder te gaan. Mentaal laat je dan ook gelijk de kans schieten om onder de 3u30 te lopen, en gaan automatisch de splits terug.

Maar eigenlijk wist ik dat natuurlijk van te voren al, omdat ik niet serieus getraind heb voor een marathon, en ook de week ervoor al een marathon had gelopen. Plan B dus, en dat was gaan voor een nieuw PR, maar ook dat plan moest ik al vrij snel bijstellen toen ik op het halve marathon punt zag dat ik dan het tweede stuk nog zo’n 20 seconden sneller moest lopen dan het eerste stuk, en ik voelde al wel dat dat niet ging gebeuren.

Dus werd het een “gewone” training, en na een sanitaire stop ergens in de buurt van de 32K werd het dribbelen in plaats van hardlopen. Ondertussen vrij warm geworden, en ik was dan ook erg blij dat ik de finishboog weer zag. Zo blijkt maar weer dat ook de marathon een serieuze onderneming blijft, en ik was dan ook erg tevreden met mijn tijd van 3u53:09

Jan had een hele mooie tijd van 3u11 en was ook dik tevreden!!

Bij de finish moest ik eerst even een paar flesjes leeg drinken om wat vocht bij te vullen, en daarna een gratis pint. Nog even de doos met bier opgepikt en een finishers shirt, en toen de bus in terug naar de auto. Maar……

De bus chauffeuse reed totaal verkeerd, en na ongeveer een half uur kwamen we weer voorbij het punt waar we in de bus gestapt waren 🙂 Dus een extra rondje, en toen we dachten dat we er waren, werden we veel te vroeg uit de bus gezet, en moesten we alsnog c.a. 2KM wandelen om bij de auto te komen….. Jan en ik konden de humor er wel van in zien, en waren het er over eens dat het ondanks deze actie toch weer een fantastisch uitje was. Weer een geweldige ervaring rijker, want het is schitterend om af en toe door deze mooie brouwerijen te mogen lopen.

Daarna een weekje vakantie, en deze keer hadden we een wandelvakantie in Twente geboekt, met bagagetransport. De start was in Oldenzaal, en de etappes waren c.a. 25KM per dag, en we zijn via Denekamp en Oostmarsum weet terug naar Oldenzaal gewandeld. Daarna nog een nachtje in Almelo overnacht en ook daar een wandeling van 25KM gedaan.

Onderweg naar huis nog even bij een kringloper gestopt, en onderstaand boek op de kop getikt voor weinig 🙂 608 pagina’s, dus kan voorlopig even door met lezen….

En ook maar gelijk ingeschreven voor de Sri Chinmoy 100 km. Alvast eens kijken hoe het er bij staat met mijn blessure wanneer ik een echte ultra loop.

Beste Hans Schoonen,

Hartelijk dank voor uw inschrijving voor de 100 kilometer.

Kijk regelmatig op https://nl.srichinmoyraces.org/ voor de laatste informatie over de Sri Chinmoy 50&100 km.
Op zaterdag 25 mei 2024 ligt het startnummer voor u klaar bij de start.
De start is op de Nieuwe Kalfjeslaan, Amstelveen, tegenover Hockeyclub Hurley.
Het startnummer wordt dus niet toegestuurd.

Wij wensen u veel succes met de voorbereiding en zien u aan de start in het Amsterdamse Bos.

Organisatie Sri Chinmoy 50&100 km
Sri Chinmoy Marathon Team
https://nl.srichinmoyraces.org/

Op de valreep heb ik nog ingeschreven voor de Great Breweries Marathon. Jan gaf vorige week al aan aan deze te gaan doen, en in eerste instantie paste dit niet in mijn vakantieplanning. Gelukkig vond Maaike het geen probleem toen ik zaterdag een poging deed, want na mijn duurloop had ik er wel heel veel zin in. Dus toen ze goedkeuring gaf….gelijk maar even vastgelegd. Net op tijd denk ik….

De voorbereiding is verre van optimaal, maar zaterdag l.l. heb ik weer eens een marathon als training gelopen en dat ging eigenlijk boven verwachting goed. Ik vertrok om 7u, lange broek en trui + regenjas aan, wat een goeie keuze bleek te zijn, want het bleef niet droog.

In Zundert zag ik dat de eerste 10K van deze lange duurloop wat aan de snelle kant was, maar afgaand op mijn hartslag en gevoel besloot ik dat tempo toch maar vast te houden. Een echte dip bleef uit, en dat verbaasde me wel een beetje, omdat ik alleen water bij me had. In Hoeven bij het water-tap punt bij de kerk, (30KM) nog even mijn flesjes bijgevuld, en over “De Spie” weer terug. Ik besloot het laatste stuk iets anders te lopen, vanwege de Koningsdag festiviteiten in Bosschenhoofd, en daarmee de drukte wat te ontwijken. Op de rotonde werd ik nog bijna aangereden door een man die aangaf dat ik door mocht lopen, en toen ik dat ging doen weer verder reed……ging gelukkig net goed.

Iets voor 11 uur drukte ik mijn horloge weer uit, en zag dat ik ruim onder de 4 uur zat. De blessure is nog steeds niet helemaal weg, maar ik maak me hier nu een stuk minder zorgen om, want er is duidelijk verbetering zichtbaar.

Dus a.s. zondag eens kijken hoe het gaat bij de volgende marathon. Hopelijk voel ik me zoals afgelopen zaterdag, en kan ik in het begin de verleiding weerstaan om te hard te vertrekken. In 2022 (Leeuwarden) ging dat helemaal fout, en werd de tweede helft enorm afzien. Ik hoop ongeveer dezelfde tijd te lopen van zaterdag, want heel veel sneller is gezien de situatie niet waarschijnlijk. We zien wel….

En alvast een berichtje naar Peter gestuurd, met het verzoek om Jan en mij weer mee te laten lopen in het DRV team tijdens de Zeeuwse kust marathon, op zaterdag 5 Oktober a.s. Dat betekend dat ineens de loopagenda al behoorlijk vol staat voor 2024 met allemaal leuke dingen 🙂 Winschoten nog even heel dun met potlood, want heel misschien wil ik hem toch gaan doen, maar dan op 1 dag op en neer rijden. Nog heel even over nadenken, maar volgens mij kan ik nog een week van te voren inschrijven.

2024
27 Januari hoho100 (100 Miles) DNF na 58KM
9 Maart Salland trail (50 miles, 81KM) ==> 9:28u
24 Maart 2024 60KM  van Texel ==> 5:56:54 
5 Mei 2024 42KM Great Breweries marathon ==> Ingeschreven
13 Juli 2024 NK 24 uur Deventer
14 Sep Winschoten 100KM ???
28/29 September Spartahlon 246KM ==> reservelijst n.r. 52
5 Oktober 42KM Zeeuwse kust marathon
10 Nov 2024 Marathon Athene ==> Ingeschreven
13 Dec 2024 Bello Gallico 100M ==> Ingeschreven

De Spartathlon eind September zal erg onwaarschijnlijk zijn. Ergens in Juni wat meer zekerheid verwacht ik, want de deadlines zijn:

Entry Forms: 15 May, Payment for Athletes: 10 June, Payment for Supporters: 31 July
Daarna eens kijken hoeveel plaatsen ik stijg vanaf Nr. 52 op de wachtlijst,

De planning voor de rest van het jaar is nog niet rond, maar in ieder geval 1 wedstrijd is al definitief toegevoegd aan de kalender. Geen ultra maar een marathon, maar deze keer wel een hele bijzondere.

Toen Levi en ik naar de finish van de marathon van Rotterdam keken, en hij aangaf ook een keer een marathon te willen doen, leek het ons een goed idee om misschien het “mannen weekendje” wat al een paar keer uitgesteld is te combineren met een marathon. Onder het motto alles is mogelijk, maar liever niet New York ontstond het plan om de marathon van Athene te doen, mits Randy het ook een goed plan vond. Gelijk maar even spijkers met koppen geslagen, en onze plannen gedeeld. Gelukkig vond Randy het ook een heel goed plan, maar voor de zekerheid had ik wel gevraagd of ze er beiden nog een nachtje er over wilden slapen, en er nog eens goed over na wilden denken voordat ik een en ander definitief ging maken. Een marathon blijft natuurlijk een flinke inspanning, dus beter dubbel checken of het serieus is.

Woensdag was het nog steeds een goed idee, en kon alvast het aanvragen van de vrije dagen gestart worden. Eenmaal goedgekeurd, heb ik afgelopen donderdag alles definitief gemaakt. Inschrijven, hotel en tickets zijn geboekt, dus geen weg meer terug 🙂

Waarom deze marathon? Ja….eigenlijk is het de enige echte.

De marathon is vernoemd naar het gelijknamige stadje in Griekenland, dat ongeveer 42 kilometer ten noordoosten van Athene ligt. In 490 voor Christus vond hier een belangrijke veldslag plaats: 10.000 Griekse soldaten versloegen het 25.000 soldaten tellende Perzische leger. De overwinning betekende het einde van de Eerste Perzische Oorlog. Het verhaal gaat dat de boodschapper Pheidippides het hele stuk naar Athene rende om daar het goede nieuws te brengen, waarna hij dood neerviel.

Ondertussen weten we dat hij eerst op en neer naar Sparta heeft gerend, en dit dus “slechts” het laatste stuk van zijn tocht was.

Heel mooi vooruitzicht, en heel veel zin om samen met mijn jongens dit weekendje te doen!!

Verder heb ik nog niets definitiefs, maar de Bello Gallico zal het in ieder geval zeker worden. Alleen een Corona kan me tegenhouden 😉

Als korte termijn doel zou de 24u van Deventer kunnen, want ik zou toch wel eens willen weten hoe veel kilometer ik kan halen. Vorig jaar tijdens de Ultrabalaton was ik in ieder geval al een heel stuk verder na 24u dan ik geraakt was in SIttard, en toen moest ik nog een heel stuk verder.

Veder nog wat leuke trails, bijvoorbeeld de Grizzly 100 nog een keer, en ook de marathon van Zeeland (eerste weekend van October) zou mooi kunnen passen.

Tja….en uiteraard bestaat er nog steeds een kleine kans dat er genoeg mensen uitvallen om mijn start op de Spartathlon te garanderen. Mocht dat zo zijn, dan gaat heel de planning om, en moet ik echt serieus de wedstrijden in de aanloop in gaan plannen, zodat alles in het teken komt te staan van deze legendarische wedstrijd.

Afgelopen week in ieder geval terug lekker gelopen. Woensdag samen met Jan, en dat was weer even geleden, dus hebben we gezellig bij gebuurt. Zaterdag nog een lekkere duurloop gedaan, maar ik moest op tijd terug zijn, want ik had Maaike beloofd mee te gaan wandelen.

Over mijn blessure valt niet veel te zeggen, behalve dat het heel erg wisselvallig is. Geen pijn, maar wel krachtverlies, en dat varieert dan van merkbaar slecht tot bijna niet van invloed. Gelukkig was laatste training een goede dag, dus hopelijk zet die trend zich nu definitief door.

Nou, met mijn plekje als nummer 52 op de reservelijst leek het alsof de kans op een start in de Spartathlon minimaal was. Maar toen ik de lijst bekeek, zag ik dat bijna alle plekken voor de Hongaarse deelnemers (maximaal 25) al ingevuld waren, op slechts twee na, terwijl er nog veel Hongaren boven mij stonden op de reservelijst.

Dus in feite zijn er ongeveer 40 deelnemers die me voor zijn, waardoor de kansen plotseling een stuk gunstiger lijken. Maar hoe klein de kans ook is, ik moet wel blijven trainen alsof het doorgaat!

Na een paar weken van relatieve rust, had ik mezelf voorgenomen om mijn training serieus weer op te pakken. Vorige week was het moment daar, maar tijdens een lange duurloop op maandagavond landde ik plotseling verkeerd op mijn rechtervoet, gevolgd door een stekende pijn in mijn rechterkuit. Mijn eerste gedachte was meteen: weer een zweepslag, maar deze keer in mijn kuit. Ik ben even gestopt om een stukje te wandelen, en ben toen heel voorzichtig weer gestart en heb mijn ronde afgemaakt. De uren daarna voelde het nog steeds gevoelig, dus de volgende dag heb ik rust genomen (gelukkig had ik die dag vrij). Gelukkig was de pijn woensdag verdwenen en kon ik voorzichtig weer een lekker rondje lopen.

De lange duurloop van zaterdag begon ook goed. Omdat ik standby stond, bleef ik in de buurt en was het plan om een marathon te lopen. Het tempo zat er lekker in, maar rond de 25 km begonnen mijn rugproblemen weer op te spelen, dus besloot ik het bij 30 km te houden. Zondag was het juist andersom. Ik ging voor een rustig herstelloopje van 15 km, maar het liep zo lekker dat ik er uiteindelijk 22 van maakte.