SMA

Vorige week begon met een uitgebreide sportkeuring op maandag avond. Omdat ik in 2017 al een keer bij het SMA in Amersfoort was geweest, besloot ik ook deze keer weer die kant op te gaan. Sinds Ijzerman is gestopt, vind ik dat het beste alternatief voor hardloop of triathlon specifieke keuringen en adviezen. De test vorig jaar bij Sportassitance was ook heel goed bevallen, maar omdat ik me soms toch wat zorgen over mijn hart maak in verband met de “systolen” (oftewel extra slagen,) leek het me goed om weer voor een erg uitgebreide variant te gaan. De extreme doelen die ik me regelmatig stel, zijn immers een flinke extra belasting voor het hart, dus af en toe een goede medische checkup kan geen kwaad.

Na de marathon (training) op zaterdag een dagje rust ingelast, en maandag de loopband op nadat eerst wat algemene testen gedaan waren. Alhoewel de loopband breed genoeg was, kon ik er maar niet aan wennen, en had ik het gevoel er ieder moment vanaf te vliegen, zeker wanneer de snelheden wat hoger werden. We besloten dan ook op tijd te stoppen, en geen maximale VO2 max test te doen, met het risico dat ik zoals sommige voorgangers door de kamer zou vliegen.

Dus heel erg gelukkig met de uitslag, want alles bij elkaar ben ik zelfs vooruitgegaan op de maximale harstalg na. Die is slechts 7 slagen gezakt in vergelijking met mijn eerste keuring in 2005. Ook advies met betrekking tot oefeningen om het gevolg van de hernia klachten te beperken. De vo2max is lager, maar we hebben geen maximale test gedaan, dus de huidige Garmin waarde van 53 lijkt me redelijk accuraat.

Ook het gewicht klopt niet helemaal, want zou anderhalve kilo lager moeten liggen, maar ik had net gegeten van te voren en nog een extra flesje water gedronken net voordat ik naar binnen stapte.

Helaas was de rest van de week een drama, want alhoewel de standby dienst voorbij was, moest ik deze week D2D dienst doen, omdat het grootste deel van de collega’s met vakantie was. Dit in combinatie met onvoorziene problemen zorgde voor de nodige stress en vermoeidheid.

Tel daar nog eens de fysieke problemen veroorzaakt door de beknelde zenuw en het erg slechte weer bij op, en dan is de motivatie om lekker te lopen ver te zoeken. Kortom….geen opbouwende trainingsweek…. Ook de lange duurloop van afgelopen zaterdag viel erg tegen. Mijn hartslag zat hoger dan normaal, en ik kwam nauwelijks vooruit. Door het krachtverlies kostte iedere stap mij veel energie, en ik kwam na 30KM uitgeteld weer thuis. Hopelijk snel verbetering……

Ik zag dat er 700 inschrijvingen zijn voor de Spartahlon, en omdat ik verwacht had dat het er veel meer zouden zijn, is dat wel gunstig. Bij een Norseman zijn het er duizenden, en wordt een heel groot deel aan Noren toegekend. Dus nou de loterij afwachten.

Latest Registration Update 2024

Over 700 applications this year for participation in SPARTATHLON 2024!

The closing date for participation applications is today 25 February at 23.59 local time.

Standby

De week standby is gelukkig weer achter de rug. Helaas gooide het af en toe de plannen een beetje in de war, maar gelukkig viel het qua oproepen in de nacht nogal mee. Deze week geprobeerd om de trainingen voor 17:30 af te werken, want tot die tijd namen mijn collega’s het over.

Het voelt altijd weer goed als deze standby dienst er op zit, want dan valt er nogal wat stress van je af. Zaterdag was het weer tijd voor de lange duurloop, en ondanks dat ik nog steeds best wel last heb van de hernia achtige klachten was het plan om een marathon te lopen. Nog een paar weken te gaan voor de Salland trail, dus er moeten wel wat kilometers gemaakt worden. Zaterdag dus kwart voor 7 de deur uit.

Het begon niet lekker. Al vrij snel was ik flink aan het zweten, terwijl het tempo erg laag lag. Ook het dove gevoel in mijn linkse been en voet was al gelijk aanwezig. Tot halverwege bleef dit zo, en ik was me al aan het afvragen of ik ook deze training weer op tijd af moest breken, en bij de Rotonde richting Sprundel te lopen. Erg verleidelijk, maar uiteraard niet de bedoeling, en ik besloot het toch in ieder geval daar nog niet op te geven.

Dus de afslag richting Hoeven genomen, en eenmaal die kant op gegaan kwam het vertrouwen ook weer terug. Het leek zelfs beter te gaan naarmate de kilometers verstreken, maar waarschijnlijk was dat het werk van de vrijgekomen endorfine’s, of gewoon omdat de resterende kilometers steeds minder werden. Hoe dan ook, het liep een stuk beter dan de eerste kilometers, en ik begon er zelfs weer terug plezier in te krijgen. Rustig de training uit gehobbeld, en alhoewel ik erg blij was dat het er op zat, toch nog best een goed gevoel aan over gehouden.

Maandag avond ga ik bij het SMA langs voor een sportonderzoek en inspanningstest voor lopers. Eigenlijk qua timing niet helemaal goed, nu ik een blessure heb, maar ik laat het toch maar door gaan omdat het al een paar keer is uitgesteld. Ben heel benieuwd hoe het er bij staat…

Ook de loting voor de Spartathlon komt steeds dichterbij. Als die uitslag bekend is, kan ik de rest van het jaar in gaan plannen. Veel mooie ultra’s zijn al vol, en ik verwacht dat er nog velen op de uitslag van de loterij wachten voordat ze een alternatief plannen.

Carnaval + standby

Het was weer even geleden, maar deze week weer een keer standby dienst, of zoals de Belgen zeggen “Van wacht”.

Dat betekend weer wat aangepast trainen, en vooral niet te ver van huis.

Zaterdag eerst sinds lange tijd weer een keer wat later uit bed (iets na 8 uur), en nadat ik de alarmen en tickets gecheckt had bij de klant, op pad gegaan voor mijn lange duurloop. De temperatuur was prima, en er stond nagenoeg geen wind. Ideale omstandigheden voor een lange rustige training.

Onderweg dacht ik nog even na over de route, want alhoewel ik in de buurt moest blijven, was er nog keuze genoeg voor wat afwisseling.

Zou ik proberen zo veel mogelijk onverhard op te zoeken, in verband met de Ischias problemen, en de komende doelen? Of zou ik bijvoorbeeld een deel weer over de atletiekbaan gaan lopen? Uiteindelijk op de automatische piloot rustig aan een rondje van ongeveer 15KM gedaan, en ik was van plan dit nog twee keer te doen.

Helaas begon de pijn in mijn bil weer wat op te spelen, en ook de kracht in mijn linkerbeen nam flink af. Vooral goed merkbaar, omdat ook het evenwicht dan veel minder is zodat je af en toe het gevoel hebt dat je moet corrigeren bijvoorbeeld in de bocht. Ik moest dus de keuze maken: Door gaan met het risico dat het erger wordt, of stoppen en beter aandacht te geven aan oefeningen. Het werd het laatstee, en ik besloot na 30KM dat het mooi geweest was, en er een punt achter te zetten. Daarna de oefeningen gedaan, en in de avond nog een stuk gewandeld met Maaike.

Zondag heel rustig aan nog een 15KM gelopen, en dit voelde al weer een stuk beter. Voorlopig lijkt het dus de goede kant op te gaan. Niet heel pijnlijk, maar vooral het krachtverlies wat vervelend is, en uiteindelijk meer energie per kilometer kost. Gelukkig heb ik dit in het verleden na de hernia operatie vaker gehad, en toen is het meestal na een aantal weken weer af genomen, en na een aantal maanden weer over gegaan. Destijds heb ik ook gewoon voorzichtig door kunnen trainen. Ook lijkt het nu af te nemen, dus ik heb goede hoop dat het weer overgaat. Ik heb nog even nagedacht over fysiotherapie, maar de laatste paar keren dat ik met gelijke klachten kwam, werd ik ingetaped, of kreeg ik oefeningen mee, welke me ondertussen bekend zijn.

Van de carnaval heb ik niet veel mee gekregen. Het is vooral merkbaar omdat Levi nog wel op pad gaat en ergens in de ochtend weer thuis komt, maar verder niet veel van gemerkt.

Nog een paar weken, en dan worden de uitslagen van de loterij voor de spartathlon gepubliceerd. Ik ben benieuwd…..

De mooie alternatieven beginnen vol te raken, want helaas zit 100 Miles van de Kullamannen vol. De Ultra Ardeche 222KM komt misschien te vroeg (18/19 Mei), en er is nog wel een hele mooie 100M in Nice met 8400HM op 4 Oktober. Of 1 in de jura rond dezelfde tijd: https://www.ultra-trail-montagnes-jura.fr/en/the-utmj-run/

En in de UK zijn er ook nog wel een aantal hele mooie….

Nog een paar foto’s van de hoho100. De laatste foto haal ik Bram in 🙂 …..of was het omgedraaid 😉

Februari

De saaie maand Januari is gelukkig weer voorbij, en de dagen worden ook al weer een beetje langer.

Afgelopen week was een herstelweek, en ben ik weer fanatieker begonnen met de oefeningen voor de ischias klachten. De oorzaak van de beknelde zenuw is vrijwel zeker het vertillen aan een betonplaat bij Randy, en als dat zo is, zal het weer wel een hernia zijn op de zwakke plaatsen l4/l5, l5/S1. Gelukkig op een schaal van 1 – 10 zit de pijn ergens op 6. Een zeurende pijn in de onderrug, bil en linkerbeen, die naarmate ik langer zit toeneemt, en soms dus ook tijdens het lopen erger wordt als de kilometers verstrijken.

Ik ga het een paar weken aankijken, en mochten de oefeningen niet helpen, dan zal ik bij de huisarts langsgaan om een doorverwijzing naar een neuroloog te vragen. Maar laten we hopen dat het deze keer weer met oefeningen overgaat zoals de laatste keren, en niet weer een operatie nodig is zoals in 2004.

Het herstel van 58KM gaat vrij langzaam De trainingen na de hoho100 gaan moeizaam, en afgelopen zaterdag besloot ik het daarom bij 21KM op een heel rustig tempo te houden. Na een uurtje was ik het eigenlijk al beu, maar ik probeerde er toch nog maar iets van te maken. De gele, blauwe en een stuk van de rode route op de Rucphense heide werd het, waarvan de eerste helft in het donker met hoofdlampje. Zondag een actieve rustdag (stukje wandelen)ingepland, zodat in ieder geval mijn lichaam wat verder kan herstellen, en hopelijk ook de klachten verminderen.

Ook volgend weekend zal het aanmodderen worden, want dan heb ik standby dienst. Daarna hoop ik snel weer trainingsweken van >100KM te kunnen maken om fit genoeg de 80K van de Salland trail af te gaan werken in Maart. Het streven wordt binnen de 8:30 uur, naar of dit reëel is zal tijdens de wedstrijd blijken.

SALLANDTRAIL 9 MAART 2024

50 Mijl Trailrun over de Sallandse Heuvelrug

Een paar weken daarna de 60 van Texel, en tegen die tijd weet ik ook of ik mag starten op de Spartathlon eind September. Geen start ==> dan moet ik dringend op zoek naar een mooie wedstrijd, zodat ik weer voldoende gemotiveerd de rest van het seizoen in ga….