Maaike had een vroege dienst afgelopen zaterdag, dus kon ik ook lekker vroeg de deur uit.Het was iets voor 7, en het begon al redelijk licht te worden buiten.Afgesproken dat ik rond 12:00u terug zou zijn, dus ik had zo’n 5 uur hardlooptijd, en had besloten die tijd dan ook maar helemaal te benutten.

De temperatuur lag nog ruim onder het vriespunt, maar met een thermo hempje onder mijn hardloop shirt, voelde het al snel vrij warm aan.Eenmaal vertrokken, moest ik nog een route bedenken, en vrijwel automatisch was ik afgeslagen richting Sint-Williebrord.Iets later liep ik door Hoeven, en daar merkte ik dat ik nog steeds nergens last van had🙂

Richting Etten -Leur kwamen de eerste zonnestralen er al door, en toen voelde ik al dat dit weer een geweldige training zou gaan worden.Omdat 50K of meer weer even geleden was, nam ik me voor om niet te snel te starten, zodat ook de laatste kilometers nog goed te doen zijn.En uiteraard proberen om niets te forceren, want het is lang geleden dat ik dergelijke afstanden “pijnloos” heb kunnen af leggen.

Wat kan er dan in een week veel veranderen… Vorige week voelde lopen met hetzelfde tempo nog vrij zwaar aan, en nu moest ik de eerste uren goed op letten dat ik niet te snel ging.In Zevenbergen (na c.a. 22K) nam ik mijn eerste gelletje, tijdens mijn tweede plaspauze, en ik voelde me nog steeds geweldig.Dat bleef zo tot ongeveer 40KM, en nadat ik daar een stukje verkeerd gelopen was, en weer een stuk terug voelde ik een eerste dip komen.Het tempo zakte wat, en ik besloot om even wandelend de flesjes uit mijn rugzak te halen, en een gelletje + paar Oreo’s te nemen.Dat werkte, en zo’n twee minuten later had ik de draad weer terug opgepakt, en liep ik Oudenbosch binnen.

Rond de 44KM keek ik weer op mijn horloge, en ik had dus het 42KM punt gemist. Normaal gespoken 1 van de afstanden waarvan ik onderweg de tijd wel even wil checken, maar nu dus even niet op gelet, en da’s ook wel een goed teken.De Oreo’s met witte chocolade hebben blijkbaar hun werk gedaan, en me uit de dip gehaald.

Tja, en dan bij 47KM wordt het ineens heel erg zwaar. Dus dat is weer het zoveelste bewijs dat het voor 80% mentaal is, en deze schijnbare limiet slechts een aantal kilometers voor je geplande doel ligt.Even doorbijten dus, en het lukt me nog om een klein beetje te versnellen.

Niet veel later lig ik in bad bij te komen van deze eerste “ultra” afstand dit jaar. Een afstand die in de ultrawereld ook vaak de “kidsrun” genoemd word, maar als ik kijk welke dorpen ik allemaal gepasseerd ben, toch nog een flink stuk….

Erg tevreden met hoe het ging, en met het tempo. en helemaal blij dat ik eindelijk blessure vrij lijk te zijn.Er moet nog wel wat gebeuren voordat ik klaar ben voor een 100K of meer, maar we hebben nog even de tijd…..

..en dan is het ineens weer volop lente.Wat is het toch lekker om gewoon zonder handschoenen en muts in de korte broek en t-shirt op pad te gaan voor een lange duurloop.Vorige week Zaterdag was het dus eindelijk weer zo ver, en dat voelde heel erg goed.

Om 7 uur was ik de deur uit gegaan, en niet kort daarna zag ik de zon al weer opkomen….
Net voor Zundert ben ik een stukje off-road gegaan, en ik ontdekte daar een heel mooi paadje wat eindigt in Klein Zundert.Daarna richting Rijsbergen gegaan , en deze keer niet afgeslagen richting Etten-Leur, maar doorgelopen.Heel wat nieuwe wegen gezien, en uiteindelijk via het Liesbos weer in de buurt van Etten-Leur terecht gekomen.

De Zondag daarna de 4e etappe van het Hertogenpad gelopen, en dat was ook de moeite waard.De 23KM lange tocht liep van Niewkuijck naar Den Dungen, en was erg mooi.

Na een rustig trainingsweekje heb ik afgelopen zaterdag een duurloop van 30KM gedaan.Lekker rustig aan gedaan, na een hele drukke werkweek. Eigenlijk maar goed dat de 24 u van Sittard niet door gegaan is, want ik merkte dat de inspanningen van voorbije weken nogal wat impact hadden op mijn conditie.

En zondag het weekend weer afgesloten met een wandeling van 24KM. Deze etappe (5) was van den Dungen naar Uden.

Voorlopig dus alles op een laag pitje, af en toe afgewisseld met een marathon of flinke wandeling. De enduracne day van Hamme is ook opnieuw uitgesteld, en zou ergens in Mei doorgaan, maar ik heb de mail eens goed bekeken, en zie dat het voor buitenlanders lastig gaat worden m te starten in deze corona tijd. Dus eigenlijk lijkt de eerst echte uitdaging nog steeds het Petranpad te worden, dus ik heb nog even tijd om me goed voor te bereiden.

Eindelijk weer iets op de kalender wat door lijkt te gaan dit jaar!!Na de DNF in oktober heb ik niet meer de kans gehad om een mooie ultra te doen, en nadat ook de 24u van Sittard van de kalender af ging, was ik weer doelloos..En…dat is niet goed voor mij…..

Terwijl mijn lichaam ondertussen goed hersteld is, en ik nagenoeg blessurevrij ben, ging mijn motivatie laatste weken flink achteruit.Bijvoorbeeld het slechte weer, dat zou andere jaren geen enkel probleem zijn om de trainingen gewoon af te werken, maar deze week moest ik toch nogal wat moeite doen om de deur uit te gaan.Uiteraard was dat gevoel weer snel over na 10 minuutjes hardlopen, maar toch…

Nu dus weer iets heel moois om naar uit te kijken, want ik vond het vorig jaar geweldig om mee te maken.Toen wist ik niet wat me te wachten stond, maar nu ik het parcours ken,  wil ik eens gaan kijken of ik er een uurtje korter over kan doen.6 Juni is DDay, dus nog 15 weken en een paar dagen om me goed voor te bereiden.

Verder dus een relatief rustige week gehad, en ondanks dat er veel ijs was, heb ik na lang twijfelen toch besloten om mijn schaatsen in de kast te laten liggen.Er mochten toch geen tochten door gaan, en ook geen elfsteden tocht, dus ik had daarom besloten om dan ook maar niet het ijs op te gaan.Zaterdag namelijk nog op een paar plaatsen gaan kijken waar het eventueel zou kunnen, maar daar was de ijskwaliteit erg slecht.Ik ben namelijk erg bang om weer op mijn knie te vallen, want dan ben ik weer terug bij af….Dus het verstand maar gebruikt, en ondanks dat de verleiding vrij groot was, het afgelopen weekend gehouden op wandelen en een lange duurloop.

Ondertussen is het weer gaan dooien, en normaal gesproken zou a.s. zaterdag de korte broek weer uit de kast kunnen.Mooie vooruitzichten dus!!!

En dan is het ineens volop winter in Nederland. Zaterdag was het nog een lekker temperatuurtje, en liep ik mijn lange duurloop gewoon zonder jas, en dat was warm genoeg. Maar zondag was het toch wel een heel stuk kouder. Aanvankelijk was ik nog van plan om een stukje te gaan hardlopen, maar toen ik mijn neus buitenstak, maar wat sneeuw gaan vegen. Soort van alternatieve training…

Tja, en als het dan winter wordt, en het weer gaat vriezen, dan wordt de kans op schaatsen op natuur ijs ook weer wat groter. Ben benieuwd, want er gaan al geruchten dat het wel eens een behoorlijk dik pak ijs kan gaan worden. Nou zal een elfsteden tocht er wel niet in zitten in deze corona tijden, maar ik hoop dat bijvoorbeeld de molentocht dit jaar misschien wel door kan gaan. Over ongeveer een week zullen we weten hoe het er allemaal bij staat.

En nog iets om naar uit te kijken,,,,

Gisteren een bericht gezien op FB dat het Petranpad dit jaar door gaat op 6 Juni 2021 (er vanuitgaande dat Covid ook dat niet verpest). Dus in ieder geval alvast een heel mooi doel wat door lijkt te gaan, en dat is goed nieuws.

Afgelopen zaterdag in ieder geval heel lekker gelopen. Zonder veel moeite een marathon iets onder de 4 uur, en deze keer heel erg vlak. De kilometer splits lagen allemaal zo rond de 5:30, en ondanks de harde wind op sommige stukken liep het heel erg goed.

Deze week zal ik het vrij kort houden.

Vanwege een migratie bij de klant hele lange dagen, en daarom is het trainen er een beetje bij in geschoten afgelopen dagen. Gelukkig zondag nog wel een lange duurloop kunnen doen, en dat ging erg lekker.

Maar verder dus niet heel veel meer gedaan, dus een gedwongen rustweek zullen we maar zegggen. Schijnt ook goed te zijn, maar ik had eigenlijk de trainigen wel goed kunnen gebruiken om het koppie leeg te maken.

Maar….het gaat steeds beter met de blessures, en ook het gewicht blijft zakken, dus alles bij elkaar gaat het doe geode kant op. Nu nog een mooi doel…hopelijk de 60 van Walcheren, maar dan moet ook het corona virus een beetje mee werken….

Nu we nog steeds volop in de tweede lockdown zitten, en inmiddels zowat alle evenementen afgelast zijn waar ik nog een beetje hoop op had, is het soms wat moeilijk om de nodige motivatie op te brengen. Het grootste verschil is natuurijk dat vorige lockdown nog wel wat uitzicht was op een “Normaal” leven na de lockdown, maar inmiddels weten we ook dat dat niet uitgekomen is.

Deze lockdown is het allemaal een stuk onzekerder of we snel weer in onze normale doen zullen zijn. Dus even goed nagedacht over de sportieve ambities voor 2021, en ik denk dat ik er uit ben.

Zolang er geen wedsrtrijden op de planning staan, heb ik me voorgenomen meer tijd te steken in zaken als core stability en oefeningen om de blessures te voorkomen of te genezen.

Ook zorgen dat ik een goede basis blijf houden, dus proberen de lange duurlopen een paar keer per maand wel ergens tussen de marathon en 50KM te houden.

En weer terug op mijn streefgewicht van < 71KG komen.

Voor wat betreft de blessures gaat alles gelukkig de goede kant op. De hielspoor links is genezen, en afgelopen zondag (rustige marathon) heb ik ook vrijwel geen last meer gehad van de achillespees aan de rechtse kant. Afgelopen maandag hebben we besloten om de schockwave daarom van 1 keer per week terug te brengen naar 1 keer per maand.

Omdat het stekende gevoel aan mijn knie (na de val tijdens de GE) nog steeds niet over is, en af en toe behoorljk pijn doet tijdens de trainingen , heb ik deze inmiddels ook laten onderzoeken. Een uitgebreide test, in combinatie met een echo hebben me gerustgesteld, want het blijkt om een slijmbeursontsteking te gaan. Welliswaar is dit een blessure die erg langzaam geneest, maar het goede nieuws is dat het ondanks de af en toe wat verveldende pijn geen reden is om minder te trainen. Met andere woorden, ik maak niets kapot wanneer ik doortrain, en zolang ik er niet weer een keer op val, zal het heel langzaam steeds beter worden. Dat is ook wat ik tot nu toe merkt…het lijkt steeds beter te gaan.

In de afbeeldingen hierboven zijn de donkere vlekjes het vocht in de slijmbeurs. Op de bovenste foto een vergelijking tussen de rechtse en linkse knie.

Dus ik ben er denk ik uit, en ga er weer met een “glas halfvol” mentaliteit tegenaan.
Volgend weekend trouwens waarschijnlijk geen (te) lange duurloop, want dan is Maaike een heel weekend vrij dus gaan we nog een paar etappes doen van het hertogenpad.

Helaas….nog een evenement wat niet door gaat….De 24 uur van Sittard gaat definitief niet door in 2021, dus voorlopig wat wedstrijden betreft een lege agenda…Dat komt niet als een verrassing uiteraard, maar toch…ik had toch wel een klein beetje hoop dat dit misschien wel door zou gaan.

Maar…. niet getreurd, dan maar even wat rustiger aan, en de blessures wat meer kans geven om te herstellen.Dat lijkt trouwens aardig te lukken, dus wat dat betreft hoop ik dat 2021 een goed jaar gaat worden.Alhoewel dat de blessures uit 2020 mogelijk ook wel het resultaat waren van de combinatie vaak vallen, en overbelasting.

Afgelopen week dus de trainingsomvang een beetje bij gesteld, en ook de lange duurloop een beetje ingekort.Dat laatste vooral omdat Maaike graag in de middag nog een ronde wilde gaan wandelen, dus zondag loop en wandelkilometers gemaakt.

Dus zoals het er nu naar uitziet, dan gaat de eerste uitdaging voor 2021 het Petranpad worden.We gaan het zien….

De dagen worden in ieder geval al weer merkbaar wat langer, en voorlopig kan ik nog steeds vanaf thuis werken.Het inenten voor Covid is ook begonnen, dus allemaal positieve berichten en laten we hopen dat ook dit jaar de wedstrijden ook weer snel terug georganiseerd kunnen worden.

Ondertussen zijn we al weer wat verder in het nieuwe jaar. Helaas nog niet veel verbetering tijdens deze lockdown, dus ook nog behoorlijk wat onzekerheid voor wat betreft de geplande 24 uurs ultra.Even er van uitgaande dat er 4 weken aan toe gevoegd worden, zou betekenen dat net op tijd de lockdown is afgelopen, en in theorie het evenement door zou kunnen gaan.Daar ga ik dus van uit, en daar ga ik ook mijn trainingen op af stemmen.

Afgelopen weekend in ieder geval een goede start gemaakt, en zaterdag 1 van de lekkerste duurlopen van afgelopen maanden gedaan.In een prachtig winters landschap de zon op zien komen, en in perfecte omstandigheden 30KM gelopen.Omdat ik Maaike had beloofd i de middag 15KM te gaan wandelen, had ik besloten niet verder te gaan.S’middags dus een mooie wandeling gedaan in de buurt van Someren, en gelukkig niet veel last van de blessures.

Zondag ochtend een rustige duurloop gedaan van 26KM, en omdat het op sommige stukken spiegelglad was hier en daar voorzichtig de berm op moeten zoeken, want een val zou zomaar een eind aan alle mooie plannen kunnen maken.Achteraf gezien had ik het bos op moeten zoeken voor mijn duurloop, maar toen wist ik nog niet dat het zo glad zou zijn.

De kilo’s gaan er momenteel wel erg slecht terug af, terwijl ik weer op mijn eten let, en toch een week van 100KM achter de rug heb.Hopelijk gaat dat snel verbeteren, want dan gaan de trainingen ook een heel stuk gemakkelijker…

De hielspoor is gelukkig genezen, dus nu de achillespees rechts nog, en dan zou ik (buiten een wat gevoelige lies en knie) blessure vrij zijn.Daarom besloten de fysio twee wekelijks te doen, en hopelijk is na nog een paar keren schockwave ook die voet gefixt.

Ondanks de feestdagen en de jaarwisseling heb ik het jaar vrij rustig afgesloten.De laatste twee dagen van het jaar was ik vrij, en heb ik samen met Maaike vooral veel gewandeld.

Oud en nieuw hebben we deze keer thuis doorgebracht, en op nieuwjaarsdag hebben we nog een korte wandeling kunnen doen.

Nog zo’n 8 weken te gaan voor de eerste echte uitdaging voor 2021 – de 24 uur van Sittard (even er van uit gaande dat dit door gaat).Uiteraard nog veel te weinig tijd om er helemaal klaar voor te zijn, maar omdat het mijn eerste 24uur wordt maakt dat ook niet zo veel uit.Voordeel is dat een DNF vrij onwaarschijnlijk is bij een 24u, want als je tot het einde op het parcours blijft heb je in ieder geval een  finish.Dus het is vooral de bedoeling om deze keer mijn krachten goed te verdelen, en hopelijk zo ver mogelijk te komen zonder blessures op te lopen.

In tegenstelling tot “normale” wedstrijden, kan ik zelf helemaal de verzorging voorbereiden, dus de voeding 100% afstemmen op mijn eigen behoeftes.Eventueel ook rekening houden met een plan b of c..En dat geld natuurlijk ook voor de overige zaken, zoals kleding, schoenen etc. etc. Gewoon genoeg meenemen, en zorgen dat eventuele alternatieven  voor ander weer ook beschikbaar zijn.

Voor wat betreft de voorbereiding heb ik al hier en daar wat gezocht op internet en in wat boeken die ik heb, maar over 24 uurs is eigenlijk niet zo heel veel te vinden.Omdat ik niet helemaal blessure vrij ben (nog steeds 1 maal per week shockwave bij de fysio) wil ik de lange duurlopen niet langer dan 50KM maken en op een heel laag tempo uitvoeren.En door de weeks probeer ik voldoende te herstellen, en het tempo ook laag te houden, zodat ik in ieder geval fit en hopelijk zonder blessures kan starten.Wel veel asfalt in plaats van zachte ondergrond, zodat mijn benen al gewend zijn aan de gevolgen van lang op verharde ondergrond lopen.

In de praktijk zal het neerkomen op tijdens de 24u zo lang mogelijk proberen op een rustig tempo te blijven lopen, en de verleiding proberen te weerstaan om te stoppen.Zo veel mogelijk blijven bewegen dus, en dit dan op een gegeven moment afwisselend wandelend en hardlopend te doen.

Ook heb ik nog bericht dan de endurance day in Hamme gekregen.Ofwel vind deze plaats op 28 maart 2021 ofwel op 8 mei 2021 afhankelijk van wel/geen versoepelde maatregelen.

Nog een paar dagen, en dan loopt het jaar 2020 af.

Vanwege Corona liep het uiteraard allemaal veel anders dan gepland. Normaal gesproken zou het jaar gestart zijn met de “Endurance day” in Hamme (een 100K), maar deze werd een week voor het evenement afgeblazen. Ook de marathon van Breda ging helaas niet door…

Gelukkig ging op 11 Juli de ultra van het Petranpad wel door, en werd de eerste “wedstrijd” een trail van 111KM. Deze was geweldig om te doen, kleinschalig, prachitg en ook leuke collega trailers. Wel vond ik het heel erg jammer dat Jan deze wedstrijd vanwege een vervelede blessure moest staken. Ik hoop dat in 2021 deze nog een keer georganiseerd wordt.

Het tweede (en tevens laatste) evenement wat door ging wat de Great Escape.Helaas een DNF na 57KM. Twee keer gevallen, en dat in combinatie met flinke hitte, op een voor mij iets te technisch terrein was de reden om uit te stappen. Een dag later direct ingeschreven voor de Bello Gallico, maar die werd uiteindelijk ook geschrapt vanwege de Corona maatregelen. Dit laatste kwam mij wel goed uit, want de blessures die ik opgelopen heb tijdens de G.E. zijn nog steeds niet helemaal 100% opgelost.

Dus…..het jaar 2020 was 1 finish en 1 DNF. Sportief gezien een dieptepunt sinds ik begonnen ben met hardlopen in 2005.

Gelukkig hebben de gestelde doelen er wel voor gezorgd dat ik voldoende motivatie kon opbrengen. Ik heb zelfs meer kilometers hardgelopen en gewandeld dan ooit, en de balans voor aftsanden > 42KM zijn:

De gewandelde afstanden van 42KM of meer niet mee gerekend…….

Nog meer statistieken voor 2020:

De laatste uitdaging voor dit jaar was “De duivelse uitdaging”. Vanwege de Hielspoor, lies en achillespees klachten besloten alleen de 444 variant mee te doen, met als langste afstanden 42, 50 en 66KM.

Op wandelgebied geen Kennedymars dit jaar, maar wel samen met Maaike het Pieterpad, en het Floris-V pad helemaal uit kunnen wandelen.

Voor 2021 alvast ingeschreven voor een 24 uurs wedstrijd in Sittard! Hopelijk gaat ie door

Afgelopen zondag de laatste en langste afstand voor de duivelse uitdaging gedaan. Omdat het slechts het mini duiveltje betrof waren de langste afstanden resp. 42, 50 en 66KM, dus 2 ultra’s en een marathon.

Na een rustdag op zaterdag, was ik zondag om 7:00u vertrokken voor de 66KM. Maaike moest in de ochtend en avond werken, en vond het geen probleem dat ik het grootste deel van de dag weg zou zijn, dus mooi gepland! Op zowat de kortste dag van het jaar liep ik richting Zundert, en dat was goed merkbaar, want het duurde vrij lang voor het licht werd.De temperatuur was goed, weinig wind, droog…dus het weer zat in ieder geval mee. Hopelijk de blessures ook dacht ik, en al vrij snel liep ik in Zundert, en waren de eerste 10K al voorbij.

Deze keer iets gedaan wat helemaal tegen mijn principes is, namelijk oortjes en muziek…De reden…ik wil tijdens de 24 uur wat afleiding, vooral wanneer ik snacht’s rondjes aan het rennen ben.  Muziek, luisterboeken of een podcast luisteren is dan misschien een uitkomst, en zodoende eens geprobeerd wat afleiding te zoeken tijdens een dergelijk lange tocht.
Dus flink wat muziek op de iphone gezet, en een paar podcasts, en daarna de zaak op shuffle gezet.Niet iets wat ik in de bossen zou doen, maar nu ik 66K asfalt af ging werken leek het me wel een aardig idee.Dus…Rammstein, Nightwish, Alt-j, Kiasmos, London Grammar, The National afgewisseld met wat Podcasts over ultralopen, en voor ik er erg in had stond ik al weer 40KM verderop in Oudenbosch.

Daar begonnen de oortjes te irriteren, dus besloot ik het vanaf Oudenbosch zonder muziek  te doen. Precies bij de 50KM kwam ik door Rucphen, en stopte ik thuis om mijn flesjes bij te vullen, en voor een toilet bezoek, en me even opgefrist. Daar wat gele vla + Tuc koekjes genomen, en na c.a. 15 minuten weer doorgelopen. Dat voelde goed, ik had me voorgenomen om de resterende 16KM niet te ingewikkeld te maken, en maar gewoon 8KM richting Zundert te lopen en daarna terug te draaien.

Na c.a. 12KM een blikje redbull genomen, en kort daarna kwam ik ook Jan en Marian nog tegen.Niet veel later was ik weer thuis, en kon ik een warm bad nemen……

Het ging een heel stuk gemakkelijker dan de 50KM van een paar weken terug, maar ik ben me er ook wel van bewust dat ruim 7 uur een lange duurloop doen, nog wel wat anders is dan 24 uur rondjes rennen in Sittard. Maar…we hebben nog een aantal weken voor het zo ver is, dus hopelijk blijf ik blessure vrij, en raak ik nog wat gewicht kwijt (maar dat  laatste zal pas na nieuwjaar worden vrees ik). Herstel lijkt goed te gaan, beetje pijn in mijn lies en hiel, maar dat heb ik wel vaker….

Via Facebook zag ik dat begin volgend jaar voor de eerste maal een 24 uurs wordt georganiseerd in Sittard.Even de website gecheckt, en het zag er allemaal heel goed uit!Ook de mogelijkheid om een verzekering af te sluiten zodat bij eventuele blessures nog vrij kort voor het evenement geannuleerd kan worden.Dus bij Maaike gecheckt of het OK is om in te schrijven, en toen dat geregeld was, dit direct gedaan.Jan gaat ook kijken of hij mee kan doen, en ik hoop dat we samen deze uitdaging kunnen doen en weer een mooi doel op korte termijn hebben.Nou maar hopen dat Covid ook deze vooruitzichten niet verspest….

Met nieuwe doelen in het vooruitzicht komt ook de motivatie weer terug, want de motivatie om veel te trainen stond op een heel laag pitje.De combinatie van diverse blessures, minder goed weer,  en geen korte termijn doelen had mijn trainingsomvang tot een minimum gebracht, en die fase heeft weer lang genoeg geduurd.

Ik heb er weer zin in, en gelukkig worden de blessures ook steeds minder.De lies en hamstring blessure links is gelukkig weg gebleven, en ook tijdens het wat zwaarder belasten (iets hogere snelheid) afgelopen weekend niet meer terug gekomen.Ook de hielspoor en achillespees gaan de goede kant op. De chockwave is minder pijnlijk, en de fysiotherapeut ziet duidelijk verbetering.Zelf ervaar ik ook veel minder pijn tijdens wandelen of lopen. Dus nog niet pijn vrij, maar gelukkig wel veel verbetering!!

Afgelopen weekend op zaterdag een 30KM gedaan, en de snelheid een beetje opgevoerd.  Zondag ben ik gaan wandelen met Maaike.Ook op wandelgebied zijn we een nieuwe uitdaging aangegaan, namelijk het hertogenpad van Breda naar Roermond.

Na een paar “blessure” weken eindelijk weer eens een lange duurloop kunnen doen, die bijna pijn vrij was.Ik had besloten om niet te ver van huis te gaan, zodat bij problemen de wandeltocht naar huis niet zo ver als vorige keer zou zijn.Het doel  was 50KM, dus ik had me voorgenomen heel voorzichtig te zijn, en niets te forceren.

Zaterdag ochtend dus op tijd vertrokken, en omdat het nog rond het vriespunt was, maar een paar dikke handschoenen aan geschoten.De Hoka’s met hierin de nieuwe zooltjes gekozen, en ik vroeg me nog wel even af of het verstandig was om voor zo’n lange duurloop zo’n aanpassing te doen, maar het is dan ook gelijk een hele goede test.
Ik vertrok richting Zundert, en besloot vooral veel verharde weg te nemen en niet te ver weg te gaan, zodat ik altijd de kortste weg terug naar huis kan nemen, mocht het weer fout gaan.Dus na Zundert richting Rijsbergen gegaan. en daarna via Etten-Leur de Hoevense polder in.Daar begon ik even last van mijn voeten te krijgen, en de zooltjes drukten behoorlijk hard tegen de peesplaat. Stom dat ik niet de oude zooltjes meegenomen had…Maar afgezien van de wat extra druk, viel het voor de rest nogal mee.
Na Hoeven richting Oudenbosch gelopen. Ondertussen wel een paar korte stops, vanwege spoorbomen, stoplichten etc. en een stuk wandelen op 41KM om mijn drinkflesjes te vervangen.En dan is het nog minder dan 10KM, dus ik had er ondertussen al wel alle vertrouwen in dat ik de 50KM af kon strepen.Ondanks het lage tempo, ben ik wel heel blij dat ik weer een ultra afstand heb kunnen trainen. Hopelijk gaat de 66KM binnkort ook zo goed, dan is er in ieder geval na het Petranpad nog iets gelukt dit jaar.

De schockwave lijkt te helpen, want het pijnlijke punt in mijn linkervoet (hielspoor) is al behoorlijk afgenomen, en ook de verdikking (verkalking bij mijn achilles) lijkt minder te worden.Maar het meest belangrijke is dat de vervelende blessure die een paar weken terug in 1 keer op kwam zetten nu weg gebleven is.

Helaas een nieuwe blessure er bij…

Afgelopen week begon heel goed, met een voor mijn doen vrij snelle 15Km op maandag.De dagen er na ook lekker gelopen, en zaterdag samen met Maaike een flinke (mooie) wandeling gemaakt in de buurt van Breukelen.

Zondag vertrok ik op tijd voor mijn lange duurloop, en ik wilde voor de 50KM gaan.Lekker fris, een beetje motregen….ideale omstandigheden voor een rustige duurloop, en al vrij snel had ik een lekker tempo te pakken.Gelukkig had ik niet veel last van mijn blessure’s, en daarom was ik al in gedachte een mooie route aan het uitstippelen.Via Etten Leur naar Zevenbergen, en daarna richting Klundert, en dan op tijd weer afslaan richting Rucphen.

Maar toen ik het lange viaduct na de molen richting Zevenbergen op liep, voelde ik een stekende pijn in mijn lies en iets later ook in mijn hamstring (beide aan de linkerkant).Daarna een stuk onverhard, maar dat hielp niet, en de pijn werd steeds erger, dus ik besloot een stukje te wandelen.Na een paar minuten een nieuwe poging, maar de pijn kwam weer snel terug.Dus besloot ik in ieder geval bij de fietsbrug af te slaan, en alvast de kortste weg naar Rucphen te nemen.Mochten de klachten afnemen, kon ik altijd nog wat kilometers er aan plakken, maar dat bleek helaas niet het geval.

De stukjes welke ik “hardlopend” kon doen gingen niet harder van zo’n 6:30 / KM, maar kon ik maximaal 500 meter volhouden, dus na 25KM drukte ik mijn Garmin af, en besloot de rest wandelend te doen.Twee uur later stond ik weer thuis…..flink balen dus.

Dus komende week ga ik een aantal dagen rust nemen, en tegen eind deze week ga ik weer voorzichtig een nieuwe poging doen.

Helaas was er toch wat meer aan de hand met mijn voeten…

Omdat de pijn aan bleef houden, heb ik besloten vorige week een afspraak te maken bij de fysio. Iets wat ik al langer van plan was, maar vanwege de Corona veel te lang uitgesteld heb.Gelukkig kon ik direct terecht, even snel wat afspraken verzet zodat ik gelijk langs kon gaan.

De diagnose was vrij snel gesteld:Aan mijn linkervoet een hielspoor, en aan mijn rechtervoet kalkafzetting bij de achillespees.Beiden zorgen ook voor een geirriteerde peesplaat, en voor beide wordt shockwave terapie ingezet.Verder gaan we kijken of sportzooltjes nodig zijn, en heb ik oefeningen mee gekregen.

Ondertussen een paar behandelingen achter de rug, en ik moet zeggen dat het me heel erg mee valt.Waarschijnlijk ben ik al wat pijn aan de hielen gewend, omdat ik al vele pijnlijke kilometers achter de rug heb tijdens de trainingen afgelopen jaren want ik ervaar het gevoel van shockwave wel als een vervelend gevoel, maar zeker niet als overdreven pijnlijk.En dat terwijl buiten de hielspoor ook rechts mijn achillespees flink bewerkt wordt.
De oefeningen zijn heel eenvoudig en snel uit te voeren. Twee van de drie kunnen hier aan mijn buro, en da’s wel zo handig.Voor de zooltjes moet ik deze week nog een afspraak in plannen.

Afgelopen zaterdag zijn Maaiken en ik nog op pad geweest voor etappe 4 en 5 van het Floris V pad.Na 12KM kreeg ik weer flink last van mijn hiel, en uiteindelijk werden het 32KM, dus besloot ik zondag maar een keer helemaal niets te doen, en mijn voeten wat rust te geven.Het advies om de trainings belasting wat terug te nemen, was bij deze dus opgevolgd.

Maar…maandagavond weer even lekker gerend, en gelukkig tijdens het hardlopen erg weining last gehad.Wel daarna. maar hopelijk wordt die reactie dus steeds minder, en ben ik snel weer van de problemen af.

Voor de duivelse uitdaging dus niet zo heel veel progressie gemaakt op de lange afstanden, maar ik geloof nog wel in de 666 uitdaging voor eind dit jaar.Wanneer blijkt dat een 50 of 66KM voor veel problemen zorgt, zal ik het bij de 444 houden.

De afstanden welke grijs zijn, heb ik tot nu toe gedaan. De groene nog te doen voor de 444 en wanneer ik voor de 666 ga komen daar de gele nog bij…

Afgelopen week had ik een paar dagen vakantie genomen. Normaal gesproken was het de bedoeling dat we naar Schotland zouden gaan, maar vanwege de Corona hebben we de plannen op tijd bijgesteld, en besloten zo veel mogelijk te gaan wandelen.

De weersverwachtingen waren prima, dus we besloten weer wat etappes van het Floris V pad te doen.Ondertussen zijn we van Bergen op Zoom via Steenbergen, Dinteloord, Numansdorp, Killtunnel, Dordrecht, Kinderdijk, Nieuw Lekkerland, Schoonhoven in Oudewater  geraakt, en hebben nog 5 etappes te gaan van de 13.

Ook minder leuke berichten, want zowel de bruggen ultra als de Bello Gallico zijn beiden afgelast vanwege Corona.Een flinke domper, want geen doelen is niet goed voor mij…

Gelukkig kwam Jan met de tip om misschien aan de “Duivelse UItdaging” mee te doen.Dus toch weer een doel, en daar kan ik het jaar wel mee door komen.
Het komt er op neer dat vanaf 7 November tot 31 December een aantal afstanden moet worden afgewerkt, hardlopend of wandelend.Iedere afstand moet minimaal afgelegd worden, en er mag slechts 1 activiteit per dag gedaan worden.

_{^{– Start 07 november 2020 – Einde 31 december 2020. Vul alleen bij je eigen naam afstanden in !!- Vul de juiste afstand in, in de juiste cel zodat de cel groen, geel, roze of rood kleurt. Geen gekleurde cel, is niet de juiste afstand.- Kolom c geeft aan hoeveel km van de uitdaging je reeds gelopen hebt.- Rij 4 geeft de te lopen afstanden per uitdaging.- Duiveltje 444 is alleen de groene afstanden, de overige Duivels zijn de groene + een andere kleur.- Per dag (00.00 – 23:59) mag er slechts 1 afstand worden ingevuld.- Elke afstand dient lopend, wandelend, hikend of rennend worden afgelegd in 1 activiteit.- De genoemde afstanden zijn minimale afstanden, meer lopen mag ook, meer invullen mag niet.- Afstanden mogen volledig in willekeurige volgorde gelopen worden.}}

Ondertussen heb ik de 17 en 42KM afgewerkt, en heb me gisteren tijdens de lange duurloop afgevraagd wat een reeel doel is.Aangezien er nog 7 weekenden over schieten, denk ik dat ik de 666 variant ga doen(groen + geel), omdat ik buiten deze uitdaging ook nog regelmatig met Maaike op pad moet om een wandeling te doen.

Gisteren was in ieder geval 42KM ruim voldoende, omdat ik vanaf 15KM ontzettend veel pijn in mijn linker voet had.Misschien had ik beter het doel bij kunnen stellen, en de kortste weg naar huis nemen, want nadat ik thuis gekomen ben heb ik nog steeds heel erg veel last van mijn hiel.Vanavond ga ik proberen een kleine herstel loop te doen, en dan zal ik weten wat de schade is…

De laatste zondag van Oktober….de dag dat de klok terug gezet wordt, en normaal gesproken de dag van de herfstmarathon. Blijft een speciale dag altijd, omdat ik ooit mijn eerste marathon gefinished heb in deze herfst marathon (2006)

Flinke wind en regen toen ik opstond op zondag ochtend rond kwart voor 6.Maaike moest gaan werken, dus ik kon op tijd de deur uit voor mijn lange duurloop.Een blik op de buienradar voorspelde niet veel goeds. Lichte regen en heel veel wind tot 11:00u, dus ik besloot voor de zekerheid mijn regenjas maar aan te schieten.Op zich ook weer niet zo slecht, want waarschijnlijk zal het in December tijdens de B.G. (mocht het  doorgaan), niet veel beter zijn, en dan ook nog een stuk kouder.

7 uur trok ik de deur dicht, en liep de wijk uit. Automatisch liep ik weer richting Bosschenhoofd, maar na ongeveer een kilometer besloot ik af te slaan richting St-Williebrord.Ondertussen had ik namelijk het plan gemaakt, om via Etten-Leur naar Zevenbergen te gaan.  Een beetje rekenwerk gedaan, en het aantal kilometers zou, wanneer ik via de fietsbrug van Zevenbergen terug zou lopen, uitkomen op c.a. 37KM.
Het tempo viel zwaar tegen, want ik zat ruim boven de 6 minuten per kilometer, dus nog een flink verschil met het voorjaar, toen ik met weinig inspanning marathons liep op een gemiddelde van 5:20/m.Ik begon zelfs te twijfelen aan de juistheid van de Garmin, maar gelukkig werden de kilometertijden na c.a. 5km weer wat beter.Een flinke warming-up nodig dus.

Eigenlijk begon het pas lekker te lopen na een uur. Ondertussen was het gestopt met regenen, en was ik ergens in de polder beland. Duidelijk een afslag gemist in de buurt van Etten-Leur, maar in de verte zag ik de molen die op de weg tussen E.L. en Zevenbergen staat.Om bji die molen te komen moest ik eerst naast het water af richting de haven, en daarna naarst het water af weer terug richting de molen.Daarna richting Zevenbergen, en via de fietsbrug richting Oudenbosch gegaan.

Ook hier blijkbaar een afslag gemist, want op een gegeven moment wist ik niet meer waar ik was.Gelukkig is de Basiliek groot genoeg, en die dus maar als navigatiepunt aangehouden, en niet veel later liep ik Oudenbosch in.Even mijn Garmin gecheckt, en ik zag dat ik ergens rond de 40KM uit moest komen. Tja….dan moeten die 2 er ook bij, dus toch maar een marathon van gemaakt.

De tocht begon dus moeizaam, maar eindigde boven verwachting goed. Helaas nog steeds veel te weinig kracht in mijn linkerbeen, en ook veel last van mijn hiel.Het laatste vooral na de training.

Maandag na een veel te lange en drukke dag besloten mijn hersteltraining uit te stellen tot dinsdag……

Maar….ik begin weer wat vertrouwen te krijgen, nadat ik weer eens een flink stuk gelopen heb.Hopleijk zet die trend zich door, en …..hopelijk gaat ook de B.G. door!!

Afgelopen weekend was redelijk volgepland. Zo vol zelfs, dat de geplande duurloop op zaterdag niet meer lukte, en ik deze dus afgelopen maandag in moest plannen.Zondag stond er een flinke wandeling op het programma, dus dat was ook geen optie. Dus vanaf vrijdag 3 dagen niet hardgelopen, en ik had gehoopt dat dit ook een positief effect op de blessures zou hebben.

Dus maandagavond op pad gegaan, en het rondje Rijsbergen gelopen. Vroeger vaak deze ronde gedaan, maar dan in tegengestelde richting.De reden van dit traject was vooral omdat het grootste gedeelte over fietspaden gaat, en je dus niet op de rijbaan komt wanneer het donker is.Voor de zekerheid had ik wel twee lampjes aan mijn rugzak bevestigd, zodat ik op de donkere stukken goed zichtbaar was.

De pijn aan mijn hiel lijkt helaas weer erger te worden, dus ik zal binnenkort toch eens een afspraak met de fysio gaan maken.Vanwege de Corona stel ik het liever nog wel een poosje uit, dus zal ik het eerst nog een maandje aankijken.

Omdat ik de laatste weken lange dagen gemaakt heb achter mijn buro, komen de rugklachten ook weer terug.De kracht in mijn linkerbeen is nog steeds een heel stuk minder dan voor de Great Escape, dus vanaf nu weer dagelijks de oefeningen uitvoeren.Ik merk dat een duurloop me veel meer moeite kost dan een paar maanden terug, en ook de kortere afstanden door de week gaan een heel stuk moeizamer.

Zaterdag ochtend iets over 7 mijn schoenen aan gedaan, en de deur uit gegaan voor mijn lange duurloop. De buienradar voorspelde regen om 11 uur, dus geen regenjas nodig dacht ik, en ook deze keer 3 flesjes van 400ml in plaats van 4 in mijn racevest gestopt.

Omdat ik eigenlijk zowat iedere week hetzelfde rondje loop, besloot ik deze keer eens wat anders te doen, en de andere kant op te vertrekken richting Bosschenhoofd.Zo lopende weg begon ik de rest van deze training uit te stippelen, en vroeg me af hoe veel kilometer het zou zijn, om via Hoeven langs de de fietsbrug in de polder naar Zevenergen te lopen.Moet ergens tussen de 30 en 40KM zijn wanneer ik via Standaardbuiten terugloop dacht ik, dus besloot ik om het maar uit te proberen.In het ergste geval wat kilometers te veel, maar dat is natuurlijk ook niet echt een probleem.

Altijd leuk om over de Oude Antwerpse Postbaan te lopen, en te zien wat er veranderd is sinds ik zo’n 32 jaar geleden naar Rucphen vertrokken ben.Mooi om de zon op te zien komen in Hoeven, en ik zag al flinke stukken blauwe lucht, dus de weersvoorspellingen leken te kloppen.Na de rotonde het lange stuk richting de Beemde. Ik vond dit vroeger wanneer we gingen vissen een verschrikkelijk lang stuk op de fiets, maar vandaag was ik er lopend zo voorbij, en niet veel later liep ik al Zevenbergen in. 
Dus nu was ik op onbekend terrein, maar als ik in Zevenbergen twee keer linksaf zou gaan, moest ik in ieder geval weer op een gegeven moment de Mark tegenkomen, en dat was ook zo.Via de weg richting Standaardbuiten (deze was pas opnieuw geasfalteerd), en onderweg begon het vrij donker te worden, en nadat ik nog een regenboog zag, begon het flink te regenen.Dus ruim anderhalf uur vroeger dan verwacht, maar ik had er, ondanks dat het er flink uit gevallen kwam vrij weinig last van.Na Stansaardbuiten naar Oudenbosch, en daar werd ik een beetje slap, dus nam een gelletje. Inmiddels zat ik op 27KM en besloot om ook nog via Zegge te lopen, maar re route die je vroeger kon nemen, wan nu geblokkeerd door de nieuwe weg.Dus dan toch maar via het tunneltje richting Bosschenhoofd, en daar vind ik het ondertussen ook wel goed geweest.

Rustig doorgelopen, en in Rucphen mijn klokje op 35KM af gedrukt, en dat was ver genoeg.Nog 8 weekenden te gaan voor de Bello Gallico, en deze keer zal ik in de voorbereidingen de afstanden boven de 35KM een beetje beperken, om zo blessures te voorkomen, en mijn lichaam tijd genoeg te geven om te herstellen tussen de trainingen.

Zondag een herstel loopje gedaan, en ook dat ging goed. In de middag een wandeling gedaan in Dorst, maar daar kregn we wel een paar flinke regenbuien onderweg….

Na de wat teleurstellende weken vanwege de blessures, en de recente DNF zat ik qua hardlopen niet zo lekker in mijn vel.Vooral de kracht die ik mis in mijn linkse been maakte het trainen een stuk zwaarder.

Maar…..afgelopen zaterdag eindelijk weer eens echt genoten van een training. De buienradar gaf een hele dag regen af, en omdat we verder niet veel op het programma hadden staan, had ik de wekker gezet op 8 uur. Uitslapen dus, en dat was weer lang geleden.Een uurtje later ging ik op pad, en ondertussen was het nog steeds flink aan het regenen. Na ongeveer een kwartiertje merkte ik dat de kilometer splits weer als vanouds waren, met weinig inspanning.

De pijn onderin mijn rug, en het dove gevoel in mijn linkerbeen was gelukkig nagenoeg weg, en ook van de andere klachten had ik weinig last. En dan is het genieten…lekker lopen door de bossen, en op een paar mountainbikers na helemaal alleen. Lekker temperatuurtje, rustig tempo’tje in een mooie omgeving, want de herfst maakt alles een heel stuk prachtiger.Omdat ik nog wat voorzichtig ben, wilde ik nog niet te ver gaan, omdat ik eerst volledig wil herstellen voordat ik weer lange afstanden ga doen.Maar uiteindelijk toch c.a. 24KM gemaakt, en dat bleek ver genoeg, omdat de laatste kilometers de klachten weer een beetje terug kwamen.
De oefeningen blijken dus te werken, en ik denk dat ik snel weer fit genoeg ben om de kilometers weer flink uit te gaan breiden.

Zondag met Maaike nog een flinke wandeling gemaakt. Etappe 13 van het Floris V-pad (Dit pad maakt in Nederland deel uit van de LAW 1, die het land doorkruist van Lauwersoog
naar Bergen op Zoom.)

Op naar de Bello Gallico!