Voor de tweede keer in 2019 was ik afgelopen dagen weer flink verkouden.
Alles zat zo’n beetje dicht, en vanwege het vele niezen had ik ook regelmatig een bloedneus.
Dus weer een paar dagen goed beroerd, maar gelukkig heb ik nog wel een beetje door kunnen trainen.
Ook een paar flinke wandelingen gemaakt met Maaike, en dat was met dit weer ook erg leuk.

Lopen gaat weer steeds beter, en de 6KG verschil ten op zichte van 1 Januari begin ik goed te merken.
Nou nog een paar kilootjes door, en dan ben ik weer ongeveer op mijn streefgewicht van 70KG.
Deze keer dus niet meer verder afvallen zoals in 2017, want dat begon problemen te geven.

Ik ben er nog steeds niet helemaal uit, wat de planning gaat worden voor koende maanden.
Het najaar staat dus voor een groot gedeelte al gepland, en ook voor de zomermaanden staan de Kennedymars en Dodentocht op het programma, maar tot die tijd staat nog niets vast.
Rondje Sprundel, Brabantse wal marathon en halve marathon van Roosendaal zou het kunnen worden, maar een leuke trail zou ik eigenlijk ook heel graag doen.
Nog even zoeken, en kijken wat ik kan in kan plannen, zodat ik nog bij Randy kan klussen en met Maaike kan wandelen.
En er zit nog een werk weekend aan te komen ook….

Eerst maar eens even kijken of ik de brabantse wal marathon ingepland kan krijgen op Zondag 2 Juni 2019.

En geleidelijk aan de kilometers op gaan voeren om in het najaar wat flinke ultra’s te kunnen doen. Zou mooi zijn om zoals vorig jaar weer een 56 en 80KM te doen voordat ik aan de start sta voor de 120KM ISU.

Zoals vorig jaar, ook dit jaar weer mooi lenteweer tijdens de wandeltocht in Kruiningen. Maaike en ik zijn hier afgelopen zaterdag weer naar toe gegaan, omdat deze vorig jaar ook heel goed bevallen was….Lekker gewandeld, in een heel mooi gebied, en uiteindelijk bijna 35KM in totaal gelopen. Alleen vorig jaar sloeg het weer even later weer terug om, en hadden we nog even een flinke vorst periode eind Februari….Maar voorlopig lijkt het daar gelukkig nog niet op.

Verder heb ik afgelopen week nog wat traininkjes afgewerkt, en omdat er even heel drukke tijden aanbreken(zowel zakelijk als prive nu Randy de sleutel van zijn woning heeft), ga ik deze maanden een beetje meer snelheid doen, en zullen de hele lange duurlopen meer een combinatie worden van wandelen met Maaike, in combinatie met een lange duurloop.

Vrijdag heb ik nog een rondje gelopen met Levi, en het leek hem leuk om de have van Roosendaal te doen dit jaar. Ook Randy wil mee doen, dus ik ga binnenkort weer eens een paar teams inschrijven. Het is ook wel leuk om in de aanloop daar naar toe rondje Sprundel mee te lopen, zodat ik in ieder geval toch iets op de kalender heb staan om voorlopig naar uit te kijken. Dit past ook wel goed in de lange termijn planning, want het zwaartepunt komt pas eind dit jaar met de lange ultra’s, een aantal maanden daarvoor zal ik specifieker voor de hele lange afstanden gaan trainen, en nu dus een soort van periodisering. Maar wie weet, misschien nog eens proberen een PR te lopen op de korte (10K halve M.) afstanden, want met mijn leeftijd wordt die kans natuurlijk ook steeds kleiner.

Dus in het voorjaar vooral snelheid en wandelen vanwege de eerstkomende doelen, en daarna specifiek voor de hoofd doelen. Misschien de Great Escape nog toevoegen aan de lijst met uitdagingen, maar eerst even met Jan kijken of het verstandig is een 100 Mile zo kort voor de ISU.

En even kijken of de brabantse wal marathon er nog ergens tussen past….

Deze keer duurde het nog vrij lang voordat ik hersteld was, dus achteraf een extra bevestiging dat het toch de juiste beslissing was om het bij 1 ronde te laten vorig weekend.
Zondag leek het aanvankelijk mee te vallen, en nadat ik een paar uurtjes geslapen had, ben ik nog samen met Maaike gaan wandelen, en dat voelde goed.De pijn aan mijn heup viel mee, en een dag later was er eigenlijk alleen nog een blauwe plek te zien.

Maar….mijn bovenbenen deden op maandag wel verschrikkelijk veel pijn. Het afdalen met de rem er op, had dus duidelijk nogal wat schade aangericht in mijn spieren, want lopen ging nauwelijks.Deze keer was alles zelfs nog op donderdag heel erg gevoelig, en pas vrijdag was ik weer in staat om voorzichtig een rondje te rennen.Gelukkig maar, want als ik een dag of 5 aaneengesloten niet kan lopen krijg ik weer allerlei andere klachten….

Ondertussen heb ik al wel heel veel nagedacht over de planning voor 2019.Op korte termijn is het lastig om wedstrijden in te plannen, omdat van de ene kant Maaike flink wat wandelevenementen wil gaan doen als voorbereiding op de Kennedymars van Someren.En van de andere kant zit er zakelijk nogal wat in de weg…binnenkort nog ruim een week naar India, en ook een paar weekenden waarin gewerkt moet worden bij de klant.Randy krijgt ook binnenkort de sleutel van zijn huis, dus ik vermoed dat daar ook nog wat flink wat uurtjes gespendeerd moeten gaan worden.Kortom….moeilijk om komende paar maanden iets te vinden wat past, dus voorlopig gewoon proberen tijd te vinden om flink wat kilometers te maken in de buurt.
Zoals het er nu naar uit ziet is de kans dat we naar Roemenie of de Zugspitz gaan ook heel erg klein, en daarom heb ik in ieder geval een paar hoofddoelen voor dit jaar al veilig gesteld.
Ik was al ingeschreven voor de Indian Summer, en zojuist ook weer voor de Bello Gallico 100 mijl!

Nou dus zorgen dat ik beide wedstrijden zonder problemen tot een goed einde kan brengen, en dat betekend dus vooral:

• De problemen met mijn voeding onder de knie krijgen
• De problemen met mijn voeten (blaren etc.) voorkomen
• trainen
• trainen
• trainen
• trainen

Ik denk dat de recente wedstrijden ondanks een DNF mij heel veel geleerd hebben, en vooral nu ik weet wat ik kan verwachten ga ik straks deze wedstrijden een stuk geruster starten, ….dus nog 35 weken en 5 dagen voor de eerste van de twee hoofddoelen voor 2019….

Mijn tweede trail van 2019 zit er op, en wat voor een…….
Deze keer dus een nacht trail in Durbuy.

Zaterdag vertrek ik om kwart voor twee in de middag samen met Jan naar Durbuy in de Ardennen.
Op studio Brussel wordt gewaarschuwd voor sneeuwval, en er wordt een code Oranje afgegeven.
We vragen ons dus nog even af, of het wel verstandig is om te gaan starten, maar zijn het er over eens dat we gewoon gaan proberen, en kijken hoe ver we komen. Het is tenslotte een trail in Februari, dus je kunt van alles verwachten.

We komen op tijd bij de herberg aan, waar de start / finish is, en na het registreren etc. vinden we een “rustig” plekje om ons voor te bereiden.
10 voor half 6 gaan we de kou in, en precies 1 minuut over half 6 is de start.

Het is nog licht, en na een eerste klimmetje komt ook al snel de eerste afdaling.
Deze gaat erg lekker, en het vertrouwen stijgt met de minuut. Later blijkt afdalen in het donker echt een heeel stuk lastiger.

Na een half uurtje ongeveer is het echt donker, en heeft iedereen zijn lampje aan.
Dat blijft een prachtig gezicht, al die lampjes die je voor en achter je ziet, en tot nu toe geniet ik volop van het parcours.

Het is heel erg afwisselend, en er zitten flinke klimmen in, en afdalingen die ik vrij beheerst neem, omdat ik merk dat ik regelmatig bijna struikel.
Dat bijna struikelen gaat een keer of 10 goed, maar daarna is het prijs, en vlieg ik voorover tegen de grond.
De trail runners voor en achter mij vragen of het gaat, en ik probeer zo snel mogelijk weer de draad op te pakken.
Ik check mijn Garmin, en zie dat ik nog geen 10 kilometer gelopen heb, terwijl het lijkt of ik er al een halve nacht op heb zitten.
Maar goed…tijd is niet belangrijk, en ik vind het nog steeds erg leuk.

De kilometers gaan voorbij, en sommige klimmetjes worden al een echte uitdaging. Af en toe met handen en voeten zijwaarts proberen omhoog te komen, en gelukkig ben ik niet de enige die op deze manier probeert te klimmen. Daarna weer een heel mooi stuk, en van lieverlee begin ik de eerste post van 17KM te naderen. Het is een beetje open terrein, en het valt me op dat ik ondanks dat ze drijfnat zijn, gewoon warme voeten heb…

Bij de eerste post neem ik wat sportdrank, en wat rozijnen, en daarna pak ik nog een gelletje. En weer verder…
Eerst een flinke geleidelijke afdaling die heel lekker gaat. De kilometers gaan nu sneller, en er zitten ook minder lastige klimmen in.
De stukken waar sneeuw ligt gaan heel goed, maar de stukken waar het half gesmolten is blijven erg glad.
Ook hier ga ik, ondanks dat ik voorzichtig ben, een paar keer flink onderuit.
Een keer land ik op mijn linkerheup, en even later merk ik bergop lopend dat ik daar wat schade opgelopen heb. Stijle klimmen zijn best pijnlijk, dus ik neem hele kleine pasjes met de hoop dat het later beter gaat.

Bij de tweede post op c.a. 30K neem ik wat langer pauze. Even de waterzak bijvullen, en even een en ander van het “buffet” genomen.
De vrijwilligers zijn erg behulpzaam, en nadat ik ze bedankt heb, roep ik nog “tot straks”.
Het derde stuk begin ik toch te twijfelen of er wel een tweede ronde komt voor mij, en alhoewel het een ontzettend leuk parcours is, besluit ik dat het met deze omstandigheden iets te technisch is voor mij, en dat ik weinig plezier ga beleven aan nog zo’n rondje. Dus de knop om gezet, en weer verder.

Ook hier zitten hele mooie stukken in, maar het stijgen blijft toch een beetje pijnlijk. En afdalen wordt ook steeds moeilijker, omdat ik nu alleen loop, en door het wat wazige mistige zicht vrij weinig zie. Er zit ook nog een afdalinkje in, die ik praktisch glijdend neem, en wonder boven wonder toch nog verticaal kan beeindigen. Soms zit het mee….

Ook kom ik door een beekje, en denk bij mezelf…zo die rivier oversteek valt mee, maar iets te vroeg gejuicht, want die oversteek kwam pas net voor de herberg. Die was trouwens wel heel goed te doen en erg leuk. Daarna kwam ik bij CP3, dus eigenlijk halverwege, na zo’n 5u en 50 minuten, maar besloot het hier bij te laten.

Ondanks dat ik i.p.v. 86KM “slechts” 43KM gedaan heb, ben ik wel heel erg blij met deze ervaring.
Ik weet nu in ieder geval dat ik nog niet helemaal klaar ben voor een lange nacht trail in deze winterse omstandigheden.
Wie weet komt er nog wel een keer een moment dat ik nog een poging ga doen, maar voorlopig eerst flink wat trail kilometers maken om vooral de afdalingen wat onder de knie te krijgen.

Jan heeft wel de volle 86KM gedaan, en dat is weer een geweldige prestatie!!!

Het was weer een heel leuk avontuur, en zowel Jan als ik hebben genoten. Hele gezellige boel daar in de herberg, en qua organisatie en vrijwilligers weer super geregeld! Voorlopig de eerste maanden even niets gepland, dus moet nog even op zoek naar een leuke trail…

En…nog nooit zulke schone schoenen gehad na een trail! Die waren na het stukje rivier weer als nieuw, en zijn inmiddels al weer opgedroogd!