.Nog een paar dagen en dan is het zo ver. De NK 24u van Sittard.

Na lang twijfelen, heb ik toch vorige week besloten te gaan starten op de 24 uur. Alhoewel je niet aan een dergelijke wedstrijd moet beginnen als je niet 100% fit bent, zijn de klachten momenteel niet heel ernstig, en tijdens de laatste trainingen nauwelijks merkbaar. Het is alleen de vraag hoe het zich ontwikkeld tijdens de 24u.

Voor de nek klachten probeer ik nog een afspraak te maken bij de fysio. De knieën geven ook weinig klachten meer, dus de ontstekingen lijken voorbij, en ik vermoed geen blijvende schade. Buiten deze problemen hoop ik dat deze week alles goed blijft gaan bij de klant, want ik heb stand-by dienst, en hoop in ieder geval wel min of meer uitgerust aan de start te verschijnen. Jan gaat waarschijnlijk starten bij de 6 uurs wedstrijd, dus dat zou heel mooi zijn, en voor de nodige afwisseling zorgen in het laatste stuk van de wedstrijd.

Het trainen gaat lekker, en ik heb een aantal weken geleden besloten om te investeren in een stryd powermeter. Ik had al wat boeken gelezen over lopen met een powermeter, maar een poging om dat met de powermeter van Garmin zelf te doen had ik al vrij snel opgegeven. Een boek waar men uitgaat van de mogelijkheden van Stryd was de aanleiding om eens te kijken of het werkelijk verschil uitmaakt, en ik moet zeggen dat ik voorlopig erg enthousiast ben.

Eerst de nadelen, want vooral die hebben me tot een paar weken terug er van weerhouden de investering te doen:
– Vrij prijzig (een powermeter kost c.a. 260 Euro, en het is ook aan te raden een lidmaatschap op het stryd powercenter af te sluiten van c.a. 100 euro per jaar, maar er bestaat een voordeliger optie stryd + 6 maanden ldmaatschap)
– Voorlopig alleen schema’s tot de marathon afstand, dus niet voor bijv. een 100KM
– De powermeter gaar maximaal 20 uur mee

Nou is dat laatste argument geen probleem omdat voor mij de ultra’s langer dan 20u heel zelden voorkomen, en na 20 uur ik al lang in de overlevingsmodus zit en niet meer op vermogen loop.

Waarom heb ik hem dan aangeschaft? De belangrijkste redenen zijn dat als ik de literatuur moet geloven het nieuwe PR’s op zou moeten leveren, en dat het een heel relaxte manier is om veel meer diversiteit aan de trainingen toe te voegen. Je selecteert een training, en deze verschijnt in je Garmin, en loodst je zo door de training heen. De grenswaardes worden automatisch bijgesteld naarmate je critical power toe of afneemt. Ik kan dus c.a. 12 weken voor een marathon een schema selecteren, en dan worden dagelijks de trainingen gepland, en is de progressie te volgen in het powercenter.

Op die manier heb ik al een paar trainingen geprobeerd, en dat is gewoon heel erg leuk om te doen.

Voorlopig een paar weken vooral data verzamelen, want een echte test kan ik pas doen een paar weken na een wedstijd als ik voldoende uitgerust ben. Vanavond een webinar, over de stryd, dus ben benieuwd of ik daar nog wat van op steek….

Het paasweekend zit er weer op. Omdat de zwelling aan mijn linkse knie maar langzaam minder werd, en alles vrij pijnlijk bleef, had ik besloten om nog een paar dagen te wachten voordat ik de hardloopschoenen weer aan trok.

Zaterdag gelukkig wel een mooie wandeling kunnen doen, en dat voelde goed, totdat ik na zo’n 15KM flink last van mijn nek kreeg. Dit werd steeds erger, en in de avond was het zelfs zo erg dat ik nauwelijks mijn hoofd nog kon bewegen. Slapen ging praktisch niet, maar gelukkig was er de andere dag (eerste paasdag) een beetje vooruitgang, en besloten we die middag nog een wandeling te doen. Niet te ver, want ik moest op tijd terug thuis zijn in verband met standby dienst.

Het voelde wel wat beter, maar nog steeds vrij zorgwekkend, omdat er af en toe flinke pijnscheuten door mijn nek gingen, en ik begon me serieus zorgen te maken. Gelukkig die nacht beter geslapen, en toen ik opstond was de pijn in min nek een heel stuk minder, dus het ging duidelijk de goede kant op. Omdat de wonden op mijn knieën ondertussen ook dicht waren, en mijn linkse knie ongeveer weer even dik als de rechtse besloot ik een stukje hard te lopen.

De eerste kilometer was alles nog wel erg gevoelig, maar daarna liep het lekker, en al vrij snel durfde ik weer wat snelheid te maken. Ook dat ging goed, dus iedere kilometer wat versneld, maar toch besloten het bij 5KM te houden en af te wachten wat de reactie van mijn lichaam was….

Vandaag een beetje pijnlijke knie, en nog een vrij stijve nek, maar beiden vallen gelukkig mee, dus vanavond weer iets langer proberen. Heel blij dat ik weer bezig ben, na bijna een hele week er uit te hebben gelegen.

Helaas is de kans dat ik ga starten in Sittard wel een heel stuk afgenomen. Als ik eind deze week pijnvrij ben, dan overweeg ik nog om te gaan starten, en bij problemen misschien alleen voor een 100KM te gaan. Als ik niet pijnvrij ben meld ik me af…….

Het nagenieten van de marathon was helaas van korte duur….Toen ik dinsdag mijn herstel loopje deed, struikelde ik net voor het einde. Deze keer een laag stoeprandje over het hoofd gezien, en met 10KM/u op het trottoir geland. Zoals vorige keer ook deze keer weer op beide knieën geland, en aan de schaafwonden op mijn elle bogen en handen te zien ook de kracht wat opgevangen met mijn armen.

Kon ik vorige keer nog gelijk opstaan en doorlopen….deze keer duurde het even voordat ik weer helemaal recht stond. Het zag er ook wat zorgwekkender uit, maar dat komt uiteraard omdat ik vorige keer een lange broek aan had, en dus later pas de schade zag. Ik heb even de balans opgemaakt voor 2025, en tot nu toe:

• Het jaar begon met flinke rugpijn
• Daarna griep
• Daarna gestruikeld
• Daarna spit
• nu dus weer gestruikeld

Dus kan ik wel concluderen dat 2025 (het jaar dat ik 60 wordt) een ontzettend vervelende start heeft. Daarbij opgeteld de slechte loting voor de Spartathlon is het wel een beetje om moedeloos van te worden. Maar zoals altijd probeer ik zaken te relativeren, en wanneer ik alles in het juiste perspectief plaats moet ik uiteraard al lang blij zijn dat ik op deze leeftijd nog steeds aan het sporten ben….

Niet zeuren dus, en gewoon weer vooruitkijken. Nou wordt ik natuurlijk ook niet blij van de korte tijd die er nog rest tussen nu en de eerstvolgende uitdaging, de 24u van Sittard, die over twee weken al gepland staat.

Maaike heeft gisteren speciale gaasjes gehaald, en grotere pleisters, zodat ik minder last van de wonden zelf heb, en het kloppende gevoel neemt gelukkig al wat af. Ook de zwelling op mijn linkse knie is al iets minder, en twijfel een beetje of ik al eens heel voorzichtig een stukje op de loopband moet doen, of beter afwacht en zaterdag eerst een flinke wandeling met Maaike.

Bijkomend effect is dat ik al 3 nachten nagenoeg niet geslapen heb, omdat iedere keer als ik draai mijn knieën of ellebogen pijn doen, dus hopelijk wel de nodige rust tijdens het paasweekend. Helaas wel standby zijn op vrijdag avond, en zondag en maandag voor de klant vanwege een hele belangrijke release. Ook volgende weekend standby, want mijn normale wacht dienst begint volgende vrijdag. Al bij al geen beste voorbereiding, maar het zal niet de eerste keer zijn dat ik goed presteer ondanks wat tegenslagen….

Na de 65KM van Walcheren zijn we op zoek gegaan naar een wedstrijd die nog in te plannen was ergens voor de 24u van Sittard. De marathon van Zeeuws Vlaanderen leek een hele leuke, maar die zat helaas al vol. Toen bleek dat Enschede (tevens de oudste marathon van Nederland) nog inschrijvingen aan nam, zijn we voor die marathon gegaan.

Vanwege de recente blessures, en naderende doelen was het plan om zeker niet tot het gaatje te gaan, en er een goede training van te maken, en tegelijk eens te kijken waar we ergens staan qua belastbaarheid.

Zondag dus op tijd de auto in voor een flinke rit naar Enschede, die zonder al te veel oponthoud verliep. We vonden een parkeerplaats dicht bij de startnummer uitgave, die voorzien was van een laadpaal, dus ook dat was weer een zorg minder. Na het ophalen van het startnummer (een vrij ingewikkeld proces, omdat je eerst een marathon app moet hebben, om vervolgens daarin te zoeken welk nummer je hebt, en dan krijg je het startnummer). Daarna kwam de volgende uitdaging, de spullen (twee tassen) in een te klein kluisje zien te proppen, maar ook dat lukte gelukkig. Daarna de toiletbezoeken en het wachten op het startschot.

Rond 10u2 ging het hek open (geen startschot gehoord, dus besloten we maar met de meute mee te lopen), en een paar honderd meter later liepen we onder de startboog door, en was de wedstrijd officieel voor ons begonnen. De eerste 4 kilometers weer het gebruikelijke slalommen om in je ritme te blijven, of ruimte maken voor de lopers die heel snel starten. Daarna kwam weer wat meer ruimte, en dan krijg je ook wat meer plezier in zo’n drukke marathon.

Het tempo varieerde hierdoor in het begin nogal, en bij het 5KM punt zag ik dat ik een paar seconden onder de 5min/km zat, dus het tempo voor een 3u30. Al vrij snel waren we de stad uit, en liepen we door een heel mooi gebied. Sommige stukken kwamen bekend voor, waarschijnlijk stukken van het Pieterpad. Ik kon het tempo goed vasthouden, tot ongeveer het halve marathon punt. Daar kwam ik even in een dip, en werd ik ingehaald door de pacers van 3:30. Ik besloot aan te haken, maar bij de waterpost moest ik lossen om een gelletje te pakken en een paar bekers water te nemen.

Dus al vrij snel werd me duidelijk dat 3:30 ook deze keer niet ging lukken, en ging ik voor plan B, en dat was proberen voor de pacers van 3u45 te blijven. Dan veranderd er heel veel natuurlijk, want de druk om onder de 5M/KM te lopen vervalt en dan loop je een heel stuk meer ontspannen. Rond de 25KM nam ik een paar bekers sportdrank (ik dacht dat het water was, omdat het kleurloos was), maar die viel niet zo goed. Mijn darmen begonnen een beetje vervelend te doen, en op een stuk waar heel veel publiek stond, leek het er even op dat ik het niet meer op kon houden, maar gelukkig was dat maar van vrij korte duur. Daarna werd het iedere km zwaarder, maar ook dat kwam niet als een verassing. Rond de 35KM nog steeds geen last van mijn knie, en wat me ook verbaasde was dat de pijn die ik normaal in mijn rug aan de linkerkant ervaar ook weg bleef.

Af en toe kwam de zon er flink door, en ik gok dat de temperatuur dan boven de 20 graden uit kwam, maar dit werd afgewisseld door stukken waar een briesje weer voor wat verkoeling zorgde. Rond de 40KM nog een leuk stuk door de binnenstad, waar het heel druk en erg gezellig was. Ruim voor de finishbogen gaf mijn Garmin aan dat ik er al was, maar dat komt door het lange aanloopstuk voor de start.

Uiteindelijk gefinished met een netto tijd van 3u46:51. Geen supertijd, maar dik tevreden mee, want heel blijven was het belangrijkste doel, en dat is gelukt!! Ongeveer 2/3 van het veld achter me gelaten, terwijl de meesten een stuk jonger zijn.

Jan had het helemaal goed gedaan, want die was tweede met een geweldige tijd van 3u9!! Hij was zelfs sneller dan de Nr. 1 in zijn categorie, maar omdat hij verder achterin stond is men van de bruto tijd uitgegaan.

Weer een mooie dag, en allebei dik tevreden!!

Een volgende marathon zal ik (als ik blessure vrij ben) wat serieuzer aan gaan pakken, en in ieder geval de nodige variatie en snelheid gaan trainen. Als ik de km splits wat sneller krijg, en het wat langer volhoud moet een veel betere tijd er in zitten. En hopelijk wat meer kracht in mijn linkerbeen, want dat blijft vervelend.

Afgelopen week heb ik rustig aan gedaan, om mijn lichaam de kans te geven wat te herstellen. Kwam op zich goed uit, omdat we een weekendje Breskens gepland hadden, samen met Wilma en Ad.

Uiteindelijk is het toch nog een vrij actief weekendje geworden, met op Zaterdag een fietstocht van c.a. 60KM en Zondag een wandeling van ongeveer 15KM.
Het weer zat gelukkig mee, want volop zon en weinig wind.

Ook aankomende week staan niet te veel kilometers op de planning, omdat zondag de marathon van Enschede is. Heel benieuwd wat voor tijd het daar gaat worden, omdat ik nog steeds niet 100% fit ben, en ook pas sinds anderhalve maand weer normale trainingsvolumes afgewerkt heb. Heel blijven is belangrijk, dus ik zal zeker niet tot de max gaan, want daarmee zou ik de 24u van Sittard in gevaar brengen…

Volgens Runalyze ben ik qua fitness nog niet op het niveau van April 2023, de periode net voor de Ultrabalaton. Hopelijk gaat het me wel lukken om die trend nog wat verder omhoog te krijgen voor het weekend van 3 Mei….