We vertrekken vrijdagmiddag half 1, voor een weekendje Texel. De kofferbak is voor de helft gevuld met eten en drinken, want Marian en Jan hebben goed gezorgd voor de boodschappen. We hebben nog een paar dagen voor de wedstrijd begint, en die tijd brengen we ontspannen door, en verkennen een deel van de route te voet, en met de auto. De weersverwachting voorspeld niet veel goeds, maar afgezien daarvan heb ik veel zin in deze toch wel heel aparte ultra wedstrijd. Zowat heel ultralopend Nederland is afgereisd naar Texel, en een deel gaat twee keer het eiland rond. Ook jan behoort tot de “gelukkigen” die voor de 120KM gaan, en ik heb diep respect voor iedereen die nog maar een poging durft te doen om in deze omstandigheden (Winkracht 6-8, lage temperatuur en regen en hagelbuien) die uitdaging aan te gaan . Zelf ga ik 1 ronde van 60KM lopen, want het is me niet gelukt om me te kwalificeren voor de 120KM vanwege een blessure. Achteraf gezien maar goed, want ik vermoed dat ik in deze staat, en met deze omstandigheden vrijwel zeker ergens had moeten stoppen wanneer ik voor de dubbele afstand gegaan was.
Zondag – wedstrijd dag
In de nacht van zaterdag op zondag worden we al regelmatig wakker van het gekletter van hagel en de flinke windvlagen die vanaf zee het eiland over gaan.Ik heb geen wekker nodig, en rond kwart voor 4 ga ik Jan weg brengen naar het Stayoke, want die gaat 5 over half 5 starten. Ik kan daarna nog even terug mijn bed in, maar echt slapen gaat niet meer, en wanneer weer flinke buien overtrekken hoop ik dat Jan er niet te veel last van heeft.
We gaan op tijd naar de start, want we verwachten dat Jan rond half 10 op het keerpunt zou kunnen zijn. Ik zie hem nog even wanneer hij de eerste keer doorkomt, en wens hem succes voor de tweede ronde, en ga hierna het startvak in. Exact 10u35 de start, en in dezelfde minuut begint het flink te hagelen. Maar….we zijn vertrokken, dus van lieverlee warm ik weer een beetje op, want dat was nodig.
Een beetje spijt dat ik niet verder vooraan ben gaan staan, want omdat ik achterin begon, moet ik veel lopers inhalen, maar gelukkig is het tot de duinen nog breed genoeg. Daarna de eerste keer het strand op, en …..dat valt niet mee. Op het strand was de wind gedraaid naar vol tegen met volgens Windfinder kracht 8. Kilo’s strand waaien rond mijn oren en omdat ik in korte broek loop worden mijn benen ook gezandstraald. Maar…het strand zelf ligt er goed bij. Niet van dat mulle zand, maar een vrij stevige ondergrond. Voor mij loopt een groepje, maar het gat is al te groot om nog aansluiting te vinden met de harde wind op kop. Wanneer later de wind meer van de zijkant komt, loop ik zelf in een groepje afwisselend vooraan of in het midden, en halen we toch nog groepen in, en dat geeft wel vertrouwen.
Na het eerste stuk strand de duinen in, en dat voelt heel goed. Ik haal alleen maar mensen in, en af en toe blijf ik even bij een bekende hangen, om daarna weer alleen verder te gaan. Daarna het tweede stuk strand. Het groepje waar ik in loop is wat minder collegiaal, want niemand neemt de kop over, en ik loop samen met nog een loper het hele stuk voorop. Door de harde wind is een gesprek voeren er niet bij, maar omdat ik buiten adem ben zou dat toch al niet mee vallen. Na een paar kilometer zie ik Marian en Maaike, en vraag hoe het met Jan gaat. Die ligt nog een heel stuk voor mij, en is dus al het strand af, en Jan kennende gaat hij nu niet meer opgeven!! Ik struikel nog even….
Even later ben ik ook van het strand af, en ga het mooie stuk richting de vuurtoren op. Heel in de verte zie ik de zwarte Spaanse koeien, en af en toe zie ik een meeuw achteruit voorbij vliegen, want de wind is inmiddels aangewakkerd tot ruim WK6. Het blijft uitkijken want dan ik wordt zelf zowat van de duinen afgeblazen op de punten waarop ik het hoogste punt bereik.
Voorbij de vuurtoren staan de dames weer te supporteren, en dat doet met goed. Hierna merk ik dat ik al flink wat energie verbruikt heb op de eerste 30KM, maar gelukkig zit het zwaarste stuk er op, en ga ik voorlopig met wind in de rug het tweede deel afwerken. Het inhalen van lopers is gestopt, en ik blijf kilometers op dezelfde positie hangen. Dit blijft zo tot de 50KM, en na een paar cola’s en een plaspauze wordt de route weer wat meer afwisselend, en krijgen we dus ook de wind vanuit alle hoeken. Op een gegeven moment loop ik Leonie voorbij, en omdat ze bij doorkomst een flink stuk voor Jan lag, vreesde ik even dat Jan niet meer in de wedstrijd zat. Ik wenste haar succes, en met de gedachte dat hun er al >110KM op hebben zitten ga ik zelf nog proberen die laatste 10K zonder te wandelen uit te lopen.
De laatste 5KM staat er iedere kilometer een bordje, en ik zie op mijn Garmin dat ik op het strand wel wat extra meters gemaakt heb wanneer ik de resterende kilometers zie. Nu is het flink beuken tegen de harde wind. Nauwelijks kom ik vooruit, en al helemaal niet wanneer we ook nog de heuvel op gaan. En dan hoor je ineens in de verte de speaker, en zie je de finish locatie. Finishen binnen de 6 uur gaat wel lukken, en de laatste kilometer versnel ik nog even wat, ondanks de tegenwind. Bij de finish nog even kort een praatje met Henri, en op de foto gezet door Maaike. Jan is al een tijdje binnen, en die topper heeft het weer gedaan!!! Voor de 4e keer een finish op de 120KM met een prachtige 7e plaats in een geweldige tijd van 11:33!!!!
Zelf ben ik ook dik tevreden met mijn tijd onder de 6 uur, en een 22ste plaats in mijn categorie. Finishen was het doel, want door mijn blessure is dat nog steeds een uitdaging. Gelukkig niet veel last van gehad. Deze keer wel wat rugpijn, maar dan hoger, vrijwel zeker veroorzaakt door het lopen tegen de wind in.
Nadat we ons opgefrist hadden zijn we nog even lekker gaan eten, en hebben we het vocht bijgevuld met een paar liter Skuumkoppe. Jan ik ik zijn allebei zeer tevreden met het resultaat, en er weer trots op dat we deze hele zware editie hebben mogen finishen.
Marian, Maaike en Jan bedankt voor het gezellige weekendje en de goede zorgen!!
Huldiging
Ondertussen is ook afgelopen vrijdag de huldiging van de sportkampioenen van de gemeente Rucphen geweest, Niet alleen voor kampioenen dus, maar ook voor mensen die iets bijzonders gedaan hebben, en het is een enorme eer dat ze ook aandacht voor mijn prestatie hebben!! Omdat ik er niet bij kon zijn heeft men een filmpje opgenomen:
Huldiging kampioenen Rucphense Bode