Zoals vorig jaar gaat ook zaterdag de wekker om kwart 5 en pik ik Jan om half 6 op. Het is iets boven het vriespunt, en hier en daar een beetje mistig, maar het beloofd een mooie dag te worden.

Deze keer waren de voorbereidingen een stuk slechter dan vorig jaar. 2 KG zwaarder, 1 jaar ouder, en een periode van een aantal weken op quasi – non actief vanwege de zweepslag , maar vooral de angst om terug geblesseerd te raken zouden zijn stempel drukken op deze editie. Dus het plan was om binnen 6 uur proberen te finishen, en vooral heel te blijven.

Dat het een mooie trail zou worden wisten we gelukkig al, dus ondanks de lage verwachtingen, zou het in combinatie met het weer toch flink genieten worden (maar uiteraard ook het nodige afzien).

Rond acht uur werd terug geteld (dix, neuf, huit etc.) en mochten we vertrekken. Jan en ik wensten elkaar succes, en op een drafje begon ik aan de 50KM lange tocht. In ultra kringen ook vaak de kids run genoemd, maar in combinatie met dit parcours en hoogtemeters een serieuze trail.

We begonnen iets anders dan vorig jaar, want deze keer moest eerst wat door de ruïne gelopen worden, en daarna de nodige trappen. Heel voorzichtig allemaal, en toen we de kasseien op gingen hing ik aan de staart van de groep. Precies waar ik moest zijn, want ik wist nog van vorig jaar dat er een best wel flinke afdaling aan zat te komen, en die moest ik erg voorzichtig gaan nemen. Heel terug komen was het aller belangrijkst, en het plan was om na deze afdaling voorzichtig weer wat mensen in te gaan halen.

Makkelijker gezegd dan gedaan, want bijna iedereen was uit het zicht verdwenen, en het duurde even voordat ik het eerste groepje weer in het vizier kreeg. Heel rustig naar doe gelopen, en zo van lieverlee weer wat lopers in gehaald.

Maar wat was het prachtig, de combinatie mist, heuvels, en hier en daar al de herfstkleuren. Bij zonsopgang zou je een paar prachtige foto’s kunnen maken…..

Op een gegeven moment kwam ik op het stuk waar de andere afstanden er bij kwamen. Vorig jaar haalde ik daar iedereen in, nu was het omgekeerd en moest ik vaak plaats maken.Bij de eerste verzorgingspost gelijk doorgelopen, en die tijd besteed aan het heel voorzichtig nemen van het technische stuk daarna.

Na de splitsing van de 50KM kwam er een relatief vlak stuk, waar ik vele kilometers alleen liep. Mijn horloge deed wel een beetje raar, want af en toe bleef mijn navigatie hangen. Op een gegeven moment zag ik in de verte een paar lopers, en heel langzaam kwam ik steeds dichterbij. Ondertussen begon mijn rug ook problemen te geven, en realiseerde me dat ik een grote fout gemaakt had. Vorig jaar kreeg ik op namelijk een gegeven moment ook rugpijn, en dacht toen dat het van de schoenen kwam. En nu had ik weer dezelfde schoenen zonder demping aan…..stom….

Ook deze keer was de tweede verzorgingspost in de berm, en ook daar heb ik flink wat tijd genomen om alles bij te vullen, mijn jasje uit te schieten etc. Toen ik de resterende kilometers checkte viel het me reuze mee, maar later bleek dat ik een stuk gemist had ergens, en c.a. anderhalve kilometer afgesneden. De meest voor de hand liggende verklaring is dat ik een andere loper gevolgd heb zonder op mijn horloge te kijken, dat mijn horloge is blijven hangen, of dat ik gewoon niet opgelet heb.

Ondertussen deed alles pijn, en ook het energie niveau stond al in het rood ondanks de in rustige start en lage gemiddelde hartslag. Nog even mijn poles gebruikt, maar dat mocht ook niet baten, dus die later maar weer terug gestopt. Flink afzien dus, en ik was weer kilometers aan het terug tellen, wat geen goed teken is. Op heel het stuk ben ik door slechts een paar lopers ingehaald, dus ik denk dat bij de meesten de fut er uit was.

Net voor het einde nog even de steile berg over, en daarna via het maisveld weer de Abdij in, en gefinished net binnen de 6 uur. Volgens de uitslagen 5u51, dus ik denk dat ze de startmat pas na het stuk met de trappen etc. weg gelegd hebben. Als ik daar de tijd bij optel die ik normaal gesproken over het gemiste stukje zou doen, zou ik ongeveer op 6 uur uitkomen. Een half uur langer dan vorig jaar….

Gelukkig ben ik heel gebleven, dus het doel was bereikt, en dat ik een stuk langzamer zou zijn kwam ook niet als een verassing. Wel jammer van het gemiste stukje.

Jan had er anderhalf uur minder voor nodig, en was als 5e man binnen gekomen! Geweldige prestatie, want zo’n tijd op zo’n parcours met deze hoogtemeters is ontzettend snel.

De dag later flinke spierpijn, en ben ik c.a. 24KM gaan wandelen met Maaike in de buurt van Mechelen.

Vandaag (Maandag) doet alles nog een beetje meer pijn, en vooral de pijn in de onderrug is nog niet afgenomen. Een paar dagen rust, en mijn oefeningen weer oppakken, en daarna me gaan voorbereiden op de komende doelen.

Voor mij wordt het de marathon van Athene, voor Jan de Grizzly 100 welke 50KM langer is en ruim 3000!!!! hoogtemeters heeft.