Afgelopen week een eerste poging gedaan om een rondje te lopen op woensdag avond, maar toen begon het na iets minder dan 3KM weer flink pijn te doen. Daarna heel voorzichtig terug gewandeld. Met gemengde gevoelens keek ik terug, want van de ene kant dolgelukkig dat hradlopen weer ging, maar van de andere kant een flinke teleurstelling dat al vrij snel de pijn terug kwam.
Donderdag terug naar de Fysio, en deze keer was het Pim, en die had de echo apparatuur ter beschikking, dus konden we een echo maken. Er was te zien dat het normaal aan het genezen was, en na overleg besloten we de focus op het belasten van de kuit te gaan leggen, en gaf Pim aan dat ik voorzichtig een nieuwe poging kon doen om een rondje te lopen. Als het pijn doet kan ik beter 1km lopen, 1km wandelen etc. dus dat was plan B.
Vandaag tussen de middag gelijk alvast maar een nieuwe poging gedaan, en dat ging gelukkig al een heel stuk beter. Deze keer heel voorzichtig op verharde ondergrond, zodat ik goed aan mijn kuit kon voelen wanneer het slechter zou gaan. Na 4 kilometer al heel blij, en daarna iedere 100 meter aan het aftellen geweest naar de 5KM en toen uitgedrukt. Heel blij dat ik deze week zo veel vooruitgang geboekt heb, en na precies 20 dagen weer een fatsoenlijk rondje heb kunnen lopen. Nou serieus aan de bak met de oefeningen, en ook bij dynamico begeleid kracht oefeningen doen, om te voorkomen dat mijn kuit opnieuw problemen gaat geven.
Dus…..er is weer wat hoop, want het vertrouwen in een snel herstel was afgelopen weken erg ver te zoeken…. Nou natuurlijk niet te hard van stapel lopen, en rustig aan de kilometers op een heel laag tempo opbouwen.
Ook ververs ik iedere dag de pagina van de Spartathlon website meerdere keren, en ik heb gezien dat er ondertussen 350 startnummers uitgedeeld zijn. Normaal gezien mogen er 390 starten, maar ik weet niet hoeveel er uiteindelijk nog aan de lijst toegevoegd worden voordat men aan de reservelijst gaat beginnen. Met mijn 22ste plaats ziet het er redelijk gunstig uit, maar men heeft ook een nationale wachtlijst met alleen Grieken.
Dus….spannend allemaal. Nu ingeloot worden zou als voordeel hebben dat ik het mee kan maken, en wanneer ik op tijd fit ben er alles aan ga doen om daar te kunnen finishen. Niet ingeloot worden zou als voordeel kunnen hebben dat er dan een kans bestaat dat volgend jaar Jan en ik beiden mogen starten, en ik meer tijd heb om me voor te bereiden. Hopelijk snel duidelijkheid!!
Ondertussen ben ik weer een week verder, dus ik ben al weer de derde week in gegaan met deze vervelende blessure. Om wat meer zekerheid te krijgen, ben ik bij de huisarts langs gegaan, en die kon bevestigen dat het inderdaad om een scheurtje in de spier gaat.
Afgelopen vrijdag nog een keer bij de fysio langs gegaan, en die heeft e.e.a. weer een beetje gemasseerd. Vrij pijnlijk, ook de dag erna nog, maar daarna iets verbetering. Zondag ben ik met Maaike gaan fietsen, en dat gaat pijnloos. Wel een beetje voorzichtig de viaducten op, maar verder geen probleem. In de avond had ik nog even het plan om een stukje te gaan proberen of hardlopen al gaat, maar kon gelukkig die verleiding weerstaan, en ben maar gaan klussen. Achteraf gezien maar goed ook, want eind van de avond had ik toch weer wel last van mijn kuit.
Dus langzaam wat verbetering, maar af en toe toch nog behoorlijk pijnlijk. A.s. donderdag heb ik weer een afspraak bij de fysio, en ik zal vragen of hij toch een echo wil maken om wat nauwkeuriger vast te stellen hoe het er bij staat.
Vandaag is het de 10e Juni, dus ik verwacht dat binnenkort de wachtlijst bijgewerkt gaat worden van de spartathlon. Deze heeft nog steeds de status van 21 Mei.
Ik ben ondertussen de tweede week ingegaan met de vervelende kuitblessure. Er zit gelukkig wat vooruitgang in, en met vlagen voel ik geen pijn meer, en ook wandelen lijkt weer normaal te gaan op een wat stijf gevoel na. Wel ben ik nog bezorgd omdat ik zoals gisteren ineens vanuit het niets weer een paar steken in mijn kuit kreeg, maar gelukkig hield deze pijn niet lang aan.
Ondertussen twee (vrij pijnlijke) behandelingen gehad bij de fysio, een keer aansluitend met tapen, en 1 keer daarna mijn compressiekousen aan, maar van beide oplossingen had ik nog te veel last. Afgelopen dinsdag heb ik een rondje gefietst, woensdag 3KM, vrijdag 4KM en zaterdag 6KM gewandeld voordat ik terug wat last kreeg. Er zit dus wel vooruitgang in, maar het gaat langzamer dan ik had verwacht.
Vanavond ga ik daarom de racefiets weer eens van de muur halen om een rondje te fietsen. Ik hem hem uiteindelijk niet voor niets bewaard, om in geval van een blessure aan de gang te kunnen blijven. Uiteraard op een heel licht verzet, en niet te ver…. Ben benieuwd hoe dat gaat. Zou herstel bevorderend moeten zijn, en de conditie blijft een beetje op peil, dus twee vliegen in 1 klap.
Hieronder nog een foto uit betere tijden, gemaakt de avond voor de Swissman Xtreme triathlon in 2017. Daarna is mijn fiets nauwelijks gebruikt….
Ja beste is een beetje positief te blijven…En er zijn natuurlijk veel ergere dingen…. Een kennis moet kiezen tussen twee chemokuren, omdat hij twee verschillende typen tumoren heeft, en heeft gekozen om de meest agressieve aan te pakken, maar de andere kan dan dus gewoon doorgroeien. Dus in dat perspectief geplaatst moet ik niet zeuren en blij zijn dat ik alleen een normale sport blessure heb!!
Wat heeft het voor impact op de planning… Wanneer ik ingeloot wordt voor de spartathlon heb ik nog 16 weken. Ik zou dan voorlopig kunnen gaan fietsen om de conditie bij te houden, en dan zodra ik groen licht krijg om weer te gaan lopen (of wanneer ik denk dat het weer kan) voorzichtig weer op moeten gaan bouwen. Zou dus mooi zijn als ik over 4 weken weer helemaal in de running zou zijn, want dan zou ik daarna nog 12 weken over hebben om me optimaal voor te bereiden. Uiteraard dan wel zorgen dat ik er alles aan doe deze blessure niet terug te krijgen. Alle andere belangrijke wedstrijden komen later, en de 24u van Deventer lijkt alvast te snel te komen.
En onder het motto ieder nadeel heeft zijn voordeel…ik heb al flink wat kluisjes gedaan in en om het huis, en voel me flink uitgerust sinds jaren :-).
Zaterdagochtend half 7 stapte ik vol goede moed in de auto, voor de 100KM door het Amsterdamse bos. Ik arriveerde een paar minuten over acht, en liep gelijk een paar bekenden tegen het lijf. Een erg ontspannen sweer, en omdat ik hier en daar een praatje maakte was het zo 9 uur, en werden we losgelaten voor de aanloopronde, om daarna rondjes van 2237,06 meter te gaan lopen door het mooie park.
Op exact hetzelfde moment startte de parkrun, en liepen er honderden lopers in tegengestelde richting ons tegemoet, en afgezien van dat hun in de meerderheid waren en de droge stukken claimden was dat wel leuk om mee te maken. De ronde was gemarkeerd met afzetlint wat op de grond lag, dus verkeerd lopen hoefde ik niet bang voor te zijn. Na een paar rondes had ik ook de voor mij gevaarlijke stukken (potentiële struikel plaatsen) op de radar en ik kwam in mijn element.
De kilometersplits waren eigenlijk net iets te snel, maar het liep lekker, en de temperatuur was goed, en ook de verzorging was prima! Om de c.a. 10KM nam ik een gel, en verder stopte ik af en toe bij de verzorgingspost om water, sportdrank of een stuk banaan te pakken. Mijn hartslag was goed, en piekte alleen af en toe wanneer een loslopende hond in de buurt kwam. Kortom ideale omstandigheden om een poging te doen onder de 10 uur te komen. Uiteraard waren er nog veel externe factoren die roet in het eten konden gooien. Onder een fatbike of elektrische bakfiets terechtkomen was er 1 van, want die reden er genoeg rond en hadden weinig aandacht voor een handje vol ultralopers die in de pad liepen.
Bij de 33KM besloot ik even naar het toilet gebouwtje te lopen, en daarna ging ik opgelucht weer verder. Ondertussen had ik wel een beetje een pijnlijke kuit, maar ik dacht nog bij mezelf, als dat het enige is waar ik vandaag last van krijg, dan gaat het goed komen. Het was eigenlijk de bedoeling om van schoenen te wisselen rond de 50KM, en mogelijk zou dat het probleem op lossen omdat ik nu op “carbon-plate” hoka’s liep wat mogelijk een te zware belasting is voor de spieren. Nog maar 16 kilometer en dan zit ik al op de helft dacht ik nog, maar niet veel later in een keer een steek in mijn kuit, en was het klaar met lopen. Heel even hoopte ik nog dat ik het er uit zou kunnen lopen, maar zelfs wandelen ging niet en het werd hinkelen richting de organisatie om door te geven dat ik er mee stopte.
Zondag nog steeds veel last van, wanneer ik probeer te wandelen. Verder als ik stil sta geen pijn, maar zodra ik een stap zet, dan is het wel heel erg gevoelig en normaal lopen is niet mogelijk. Maandag gelijk naar Dynamico, en hopelijk wordt dan snel duidelijk wat de schade is….. De Hoka’s gaan in ieder geval vandaag nog de kliko in….
Net terug van de Fysio. Volgens hun is het vooral een overbelasting’s blessure, en niet zeker of er sprake is van een echte zweepslag. Het lijkt op een soort van kramp die weer los moet komen, of een verrekte spier aan de spanning te zien op mijn kuit. Ze hebben hem een beetje los proberen te masseren, en ingetaped. A.s. vrijdag is nog een behandeling ingepland. Tot die tijd niet hardlopen, maar dat lukt sowieso voorlopig nog niet. Wandelen mag zodra het beter voelt, en fietsen mag ook gelukkig. Als de diagnose juist is, dan zou de schade mee moeten vallen, en ik zou dan vrij snel weer voorzichtig terug de trainingen op moeten kunnen pakken. Voorwaarde is wel dat ik eerst helemaal pijnvrij moet zijn aan die kuit.
Het lange weekend zit er weer op, en ondertussen loopt mei ook weer op zijn eind.
Afgelopen weken heb ik qua omvang niet heel veel gedaan, maar wel een poging gedaan om er af en toe wat meer kwaliteit sessies van te maken. Taperen dus.
Eigenlijk nog maar een paar dagen, en dan ga ik weer eens serieus aan de bak. Tenminste, dat is de bedoeling, maar uiteraard moet mijn lichaam ook een beetje mee werken. Aan motivatie ligt het niet, want ik heb er zin in, en ik voel me goed.
De weersvooruitzichten waren goed, maar….met 19mm neerslag is alleen de verwachte temperatuut nog goed, en de voorspelde windkracht 3 redelijk te noemen.
De agenda voor 2024 begint steeds voller te raken:
2024 27 Januari hoho100 (100 Miles) DNF na 58KM 9 Maart Salland trail (50 miles, 81KM) ==> 9:28u 24 Maart 2024 60KM van Texel ==> 5:56:54 5 Mei 2024 42KM Great Breweries marathon ==> 3u53 25 Mei 2024 Sri Chinmoi 100KM ==> Ingeschreven 23 Juni 2024 Halve Marathon Roosendaal 13 Juli 2024 NK 24 uur Deventer 14 Sep Winschoten 100KM ??? 28/29 Sep 2024 Spartathlon ==> Nr 22 op de wachtlijst 10 Nov 2024 Marathon Athene ==> Ingeschreven 13 Dec 2024 Bello Gallico 100M ==> Ingeschreven
Halve marathon hangt nog af van de vakantie plannen. WInschoten zou heel misschien kunnen als ik op en neer rijd op 1 dag en wanneer ik niet mag starten op de spartathlon. En de Spartathlon…..daar stijgen de kansen behoorlijk. Ik sta nu op een 22ste plaats, maar er zitten ook 13 Hongaren tussen en volgens mij zitten die al redelijk aan de limiet van het totale aantal wat mee mag doen per land. Jammer dat ik geen kristallen bol heb want nu blijft het nog afwachten, en het vervelende is dat ik niets kan regelen totdat er meer zekerheid is….
Het leek vrij eenvoudig. Nadat het een paar weken terug zowat vanzelf ging, was ik een beetje overmoedig geworden, en dacht ik een mooie tijd weg te zetten tijdens de GB marathon. Weg gaan op een tijd voor 3u30, en dan kijken hoe het gaat, en met een beetje geluk zou ik dan in de buurt van mijn PR van 3u34 komen.
Dus vol goede moed stapte ik het vak met de pacers van 3u30 in, en na een paar minuten vertraging werden we weg geschoten. Jan was het vak van 3u15 in gegaan, dus we hadden elkaar succes gewenst, en daarna was het wachten op het startschot. Zoals vaker in Belgie viel het startschot wat later dan gepland, maar ik had geen zenuwen, en de sweer was relaxed dus het maakte niet uit.
Iedereen ging rustig weg, geen gedring, en ik kon bij de pacers aansluiten. Het liep vrij gemakkelijk, en alhoewel de pacers iets te snel liepen, kon ik het tempo goed bijhouden. …Tot we de modderpaadjes insloegen, want daar gleed ik werkelijk alle kanten op. Schoenen zonder profiel, en dan is het goed uitkijken om niet uit te glijden. De KM splits vielen gelijk flink terug, maar zodra we weer de weg op gingen, kon ik weer terug aanhaken bij het groepje. Rond de 8KM nog een (te) lang stuk modder, en daarna moest ik serieus versnellen om weer bij de pacers te komen.
Omdat de groep volgens mijn Garmin iets sneller dan 4:58 km liep, besloot ik om terug te schakelen en op eigen tempo verder te gaan. Mentaal laat je dan ook gelijk de kans schieten om onder de 3u30 te lopen, en gaan automatisch de splits terug.
Maar eigenlijk wist ik dat natuurlijk van te voren al, omdat ik niet serieus getraind heb voor een marathon, en ook de week ervoor al een marathon had gelopen. Plan B dus, en dat was gaan voor een nieuw PR, maar ook dat plan moest ik al vrij snel bijstellen toen ik op het halve marathon punt zag dat ik dan het tweede stuk nog zo’n 20 seconden sneller moest lopen dan het eerste stuk, en ik voelde al wel dat dat niet ging gebeuren.
Dus werd het een “gewone” training, en na een sanitaire stop ergens in de buurt van de 32K werd het dribbelen in plaats van hardlopen. Ondertussen vrij warm geworden, en ik was dan ook erg blij dat ik de finishboog weer zag. Zo blijkt maar weer dat ook de marathon een serieuze onderneming blijft, en ik was dan ook erg tevreden met mijn tijd van 3u53:09
Jan had een hele mooie tijd van 3u11 en was ook dik tevreden!!
Bij de finish moest ik eerst even een paar flesjes leeg drinken om wat vocht bij te vullen, en daarna een gratis pint. Nog even de doos met bier opgepikt en een finishers shirt, en toen de bus in terug naar de auto. Maar……
De bus chauffeuse reed totaal verkeerd, en na ongeveer een half uur kwamen we weer voorbij het punt waar we in de bus gestapt waren 🙂 Dus een extra rondje, en toen we dachten dat we er waren, werden we veel te vroeg uit de bus gezet, en moesten we alsnog c.a. 2KM wandelen om bij de auto te komen….. Jan en ik konden de humor er wel van in zien, en waren het er over eens dat het ondanks deze actie toch weer een fantastisch uitje was. Weer een geweldige ervaring rijker, want het is schitterend om af en toe door deze mooie brouwerijen te mogen lopen.
Daarna een weekje vakantie, en deze keer hadden we een wandelvakantie in Twente geboekt, met bagagetransport. De start was in Oldenzaal, en de etappes waren c.a. 25KM per dag, en we zijn via Denekamp en Oostmarsum weet terug naar Oldenzaal gewandeld. Daarna nog een nachtje in Almelo overnacht en ook daar een wandeling van 25KM gedaan.
Onderweg naar huis nog even bij een kringloper gestopt, en onderstaand boek op de kop getikt voor weinig 🙂 608 pagina’s, dus kan voorlopig even door met lezen….
En ook maar gelijk ingeschreven voor de Sri Chinmoy 100 km. Alvast eens kijken hoe het er bij staat met mijn blessure wanneer ik een echte ultra loop.
Beste Hans Schoonen,
Hartelijk dank voor uw inschrijving voor de 100 kilometer.
Kijk regelmatig op https://nl.srichinmoyraces.org/ voor de laatste informatie over de Sri Chinmoy 50&100 km. Op zaterdag 25 mei 2024 ligt het startnummer voor u klaar bij de start. De start is op de Nieuwe Kalfjeslaan, Amstelveen, tegenover Hockeyclub Hurley. Het startnummer wordt dus niet toegestuurd.
Wij wensen u veel succes met de voorbereiding en zien u aan de start in het Amsterdamse Bos.
Op de valreep heb ik nog ingeschreven voor de Great Breweries Marathon. Jan gaf vorige week al aan aan deze te gaan doen, en in eerste instantie paste dit niet in mijn vakantieplanning. Gelukkig vond Maaike het geen probleem toen ik zaterdag een poging deed, want na mijn duurloop had ik er wel heel veel zin in. Dus toen ze goedkeuring gaf….gelijk maar even vastgelegd. Net op tijd denk ik….
De voorbereiding is verre van optimaal, maar zaterdag l.l. heb ik weer eens een marathon als training gelopen en dat ging eigenlijk boven verwachting goed. Ik vertrok om 7u, lange broek en trui + regenjas aan, wat een goeie keuze bleek te zijn, want het bleef niet droog.
In Zundert zag ik dat de eerste 10K van deze lange duurloop wat aan de snelle kant was, maar afgaand op mijn hartslag en gevoel besloot ik dat tempo toch maar vast te houden. Een echte dip bleef uit, en dat verbaasde me wel een beetje, omdat ik alleen water bij me had. In Hoeven bij het water-tap punt bij de kerk, (30KM) nog even mijn flesjes bijgevuld, en over “De Spie” weer terug. Ik besloot het laatste stuk iets anders te lopen, vanwege de Koningsdag festiviteiten in Bosschenhoofd, en daarmee de drukte wat te ontwijken. Op de rotonde werd ik nog bijna aangereden door een man die aangaf dat ik door mocht lopen, en toen ik dat ging doen weer verder reed……ging gelukkig net goed.
Iets voor 11 uur drukte ik mijn horloge weer uit, en zag dat ik ruim onder de 4 uur zat. De blessure is nog steeds niet helemaal weg, maar ik maak me hier nu een stuk minder zorgen om, want er is duidelijk verbetering zichtbaar.
Dus a.s. zondag eens kijken hoe het gaat bij de volgende marathon. Hopelijk voel ik me zoals afgelopen zaterdag, en kan ik in het begin de verleiding weerstaan om te hard te vertrekken. In 2022 (Leeuwarden) ging dat helemaal fout, en werd de tweede helft enorm afzien. Ik hoop ongeveer dezelfde tijd te lopen van zaterdag, want heel veel sneller is gezien de situatie niet waarschijnlijk. We zien wel….
En alvast een berichtje naar Peter gestuurd, met het verzoek om Jan en mij weer mee te laten lopen in het DRV team tijdens de Zeeuwse kust marathon, op zaterdag 5 Oktober a.s. Dat betekend dat ineens de loopagenda al behoorlijk vol staat voor 2024 met allemaal leuke dingen 🙂 Winschoten nog even heel dun met potlood, want heel misschien wil ik hem toch gaan doen, maar dan op 1 dag op en neer rijden. Nog heel even over nadenken, maar volgens mij kan ik nog een week van te voren inschrijven.
2024 27 Januari hoho100 (100 Miles) DNF na 58KM 9 Maart Salland trail (50 miles, 81KM) ==> 9:28u 24 Maart 2024 60KM van Texel ==> 5:56:54 5 Mei 2024 42KM Great Breweries marathon ==> Ingeschreven 13 Juli 2024 NK 24 uur Deventer 14 Sep Winschoten 100KM ??? 28/29 September Spartahlon 246KM ==> reservelijst n.r. 52 5 Oktober 42KM Zeeuwse kust marathon 10 Nov 2024 Marathon Athene ==> Ingeschreven 13 Dec 2024 Bello Gallico 100M ==> Ingeschreven
De Spartathlon eind September zal erg onwaarschijnlijk zijn. Ergens in Juni wat meer zekerheid verwacht ik, want de deadlines zijn:
Entry Forms: 15 May, Payment for Athletes: 10 June, Payment for Supporters: 31 July Daarna eens kijken hoeveel plaatsen ik stijg vanaf Nr. 52 op de wachtlijst,
De planning voor de rest van het jaar is nog niet rond, maar in ieder geval 1 wedstrijd is al definitief toegevoegd aan de kalender. Geen ultra maar een marathon, maar deze keer wel een hele bijzondere.
Toen Levi en ik naar de finish van de marathon van Rotterdam keken, en hij aangaf ook een keer een marathon te willen doen, leek het ons een goed idee om misschien het “mannen weekendje” wat al een paar keer uitgesteld is te combineren met een marathon. Onder het motto alles is mogelijk, maar liever niet New York ontstond het plan om de marathon van Athene te doen, mits Randy het ook een goed plan vond. Gelijk maar even spijkers met koppen geslagen, en onze plannen gedeeld. Gelukkig vond Randy het ook een heel goed plan, maar voor de zekerheid had ik wel gevraagd of ze er beiden nog een nachtje er over wilden slapen, en er nog eens goed over na wilden denken voordat ik een en ander definitief ging maken. Een marathon blijft natuurlijk een flinke inspanning, dus beter dubbel checken of het serieus is.
Woensdag was het nog steeds een goed idee, en kon alvast het aanvragen van de vrije dagen gestart worden. Eenmaal goedgekeurd, heb ik afgelopen donderdag alles definitief gemaakt. Inschrijven, hotel en tickets zijn geboekt, dus geen weg meer terug 🙂
Waarom deze marathon? Ja….eigenlijk is het de enige echte.
De marathon is vernoemd naar het gelijknamige stadje in Griekenland, dat ongeveer 42 kilometer ten noordoosten van Athene ligt. In 490 voor Christus vond hier een belangrijke veldslag plaats: 10.000 Griekse soldaten versloegen het 25.000 soldaten tellende Perzische leger. De overwinning betekende het einde van de Eerste Perzische Oorlog. Het verhaal gaat dat de boodschapper Pheidippides het hele stuk naar Athene rende om daar het goede nieuws te brengen, waarna hij dood neerviel.
Ondertussen weten we dat hij eerst op en neer naar Sparta heeft gerend, en dit dus “slechts” het laatste stuk van zijn tocht was.
Heel mooi vooruitzicht, en heel veel zin om samen met mijn jongens dit weekendje te doen!!
Verder heb ik nog niets definitiefs, maar de Bello Gallico zal het in ieder geval zeker worden. Alleen een Corona kan me tegenhouden 😉
Als korte termijn doel zou de 24u van Deventer kunnen, want ik zou toch wel eens willen weten hoe veel kilometer ik kan halen. Vorig jaar tijdens de Ultrabalaton was ik in ieder geval al een heel stuk verder na 24u dan ik geraakt was in SIttard, en toen moest ik nog een heel stuk verder.
Veder nog wat leuke trails, bijvoorbeeld de Grizzly 100 nog een keer, en ook de marathon van Zeeland (eerste weekend van October) zou mooi kunnen passen.
Tja….en uiteraard bestaat er nog steeds een kleine kans dat er genoeg mensen uitvallen om mijn start op de Spartathlon te garanderen. Mocht dat zo zijn, dan gaat heel de planning om, en moet ik echt serieus de wedstrijden in de aanloop in gaan plannen, zodat alles in het teken komt te staan van deze legendarische wedstrijd.
Afgelopen week in ieder geval terug lekker gelopen. Woensdag samen met Jan, en dat was weer even geleden, dus hebben we gezellig bij gebuurt. Zaterdag nog een lekkere duurloop gedaan, maar ik moest op tijd terug zijn, want ik had Maaike beloofd mee te gaan wandelen.
Over mijn blessure valt niet veel te zeggen, behalve dat het heel erg wisselvallig is. Geen pijn, maar wel krachtverlies, en dat varieert dan van merkbaar slecht tot bijna niet van invloed. Gelukkig was laatste training een goede dag, dus hopelijk zet die trend zich nu definitief door.
Nou, met mijn plekje als nummer 52 op de reservelijst leek het alsof de kans op een start in de Spartathlon minimaal was. Maar toen ik de lijst bekeek, zag ik dat bijna alle plekken voor de Hongaarse deelnemers (maximaal 25) al ingevuld waren, op slechts twee na, terwijl er nog veel Hongaren boven mij stonden op de reservelijst.
Dus in feite zijn er ongeveer 40 deelnemers die me voor zijn, waardoor de kansen plotseling een stuk gunstiger lijken. Maar hoe klein de kans ook is, ik moet wel blijven trainen alsof het doorgaat!
Na een paar weken van relatieve rust, had ik mezelf voorgenomen om mijn training serieus weer op te pakken. Vorige week was het moment daar, maar tijdens een lange duurloop op maandagavond landde ik plotseling verkeerd op mijn rechtervoet, gevolgd door een stekende pijn in mijn rechterkuit. Mijn eerste gedachte was meteen: weer een zweepslag, maar deze keer in mijn kuit. Ik ben even gestopt om een stukje te wandelen, en ben toen heel voorzichtig weer gestart en heb mijn ronde afgemaakt. De uren daarna voelde het nog steeds gevoelig, dus de volgende dag heb ik rust genomen (gelukkig had ik die dag vrij). Gelukkig was de pijn woensdag verdwenen en kon ik voorzichtig weer een lekker rondje lopen.
De lange duurloop van zaterdag begon ook goed. Omdat ik standby stond, bleef ik in de buurt en was het plan om een marathon te lopen. Het tempo zat er lekker in, maar rond de 25 km begonnen mijn rugproblemen weer op te spelen, dus besloot ik het bij 30 km te houden. Zondag was het juist andersom. Ik ging voor een rustig herstelloopje van 15 km, maar het liep zo lekker dat ik er uiteindelijk 22 van maakte.
Afgelopen week werd ik uitgenodigd bij de wethouder, en letterlijk in de bloemetjes gezet!
Dus veel aandacht gehad voor onze sport, en dat was heel erg leuk. Nu weer vooruitkijken, en zorgen dat we nog leuke dingen aan 2024 toe kunnen voegen, want de laatste twee (Salland trail en Texel) waren in ieder geval alvast een succes!!
Als mijn lichaam een beetje mee werkt zit ik voor de resterende eerste helft van het jaar te denken aan:
25 MEI 2024 Sri Chinmoy 50K & 100K race AMSTERDAMSE BOS / FOREST OF AMSTERDAM AMSTELVEEN
13 en zondag 14 juli 2024 vindt op de wielerbaan Keizerslanden in Deventer de 7e editie van het Ultrafestival Deventer plaats.
Dat zijn eigenlijk datums welke buiten vakantie, standby of werk weekenden vallen en beiden zijn vrij kleinschalige evenementen.Doel: Toch eens proberen onder de 10u te komen voor de 100K en in Deventer eens kijken of ik mijn PR op de 24 uur uit kan breiden.
Maar zoals gezegd moet tegen die tijd de blessure ook beter zijn. In tegenstelling tot laatste weken had ik afgelopen zondag wel veel last van krachtverlies (gelukkig geen pijn). Geen idee waarom het af en toe wel/niet het geval is, maar hopelijk ben ik er wel snel vanaf.
Voor de tweede helft wil ik samen met Jan kijken wat leuke evenementen zijn. 1 staat er al min of meer vast, en dat wordt de Bello Gallico…. En een hele kleine kans op een start voor de Spartathlon, maar voorlopig ga ik er niet van uit….
Het herstel na de 60 van Texel gaat goed. Ondertussen al weer een paar lange duurlopen afgewerkt zonder problemen, en het lijkt met mijn blessure eindelijk ook de goede kant op te gaan. Ik ben sowieso vrijwel pijnvrij, maar ook de kracht komt terug in mijn linkerbeen. Zondag avond nog een voor mijn doen vrij snelle 22KM gedaan, en ik liep gelukkig weer eens lekker zonder het gevoel te hebben dat de coördinatie weg is. Hopelijk zet zich dit door, en is deze vervelende blessure snel verleden tijd.
Afgelopen week ook nog even bij Radio Rucphen FM op bezoek geweest voor een interview. Ondanks dat het een regionale zender is, vond ik het toch wel spannend. Gelukkig begon het na een tijdje wel te lopen, en heb ik voor een groot deel mijn verhaal kunnen doen. Later denk je wel, ik had dit en dat nog moeten zeggen etc. maar in grote lijnen heb ik wel uit kunnen leggen wat ultralopen in houd. Leuk om mee te maken, en hopelijk vonden de luisteraars dat ook 🙂
Ik zit nu wel met een dilemma, want mijn wedstrijdkalender is leeg….De verwachtingen voor een start op de Spartathlon zijn vrij laag, want ik ben 52ste op de reservelijst. Enig pluspunt is dat er voor mij ook veel hongaren staan, en daarvan staan er ook al 23 op de startlijst, dus mogen er nog maar twee van de reservelijst bij.
Dus moet ik dringend op zoek naar leuke alternatieven. Jan en ik hebben het er al even over gehad, en een paar zijn inmiddels al afgevallen (Winschoten en Pierewaai).
April en Mei vallen voor mij af. Te veel gepland (werk / prive) in de weekenden, en ook Juni lijkt niet te lukken in verband met vakantie. Eerste interessante wedstrijd wordt dan voor mij de 24 uur van Deventer.
13/07/2024 24 uur: Ultrafestival Deventer 24 uur Open wedstrijd en Nationaal Kampioenschap
Mogelijk voor de rest van het jaar: 12/10/2024 trail: Indian Summer Ultra 50-75-100 km met NK 100 km trail 26/10/2024 trail: Bear Trail 100
En de Bello Gallicco uiteraard, en hopelijk nog een leuke ergens in het buitenland
Eindelijk staan ook de uitslagen van Jan en mIj van de Salland trail en Texel op DUV statistics.
Lange termijndoel wordt sowieso toch proberen een kwalificatie te halen voor de 120 van Texel 2026!
a) een officiële 100 km-wedstrijd binnen de 9:30 uur; b) een officiële 12-uurswedstrijd met 120 km of meer; c) een officiële 24-uurswedstrijd met 200 km of meer; d) een finish op de Spartathlon; e) een finish binnen de tijdslimiet op De 120 van Texel van 2015, 2017 of 2019; f) een finish binnen de tijdslimiet op de hele Jan Knippenberg Memorial van 2014 of 2016; g) een finish in de Elfsteden Ultraloop 2018 Lopers die nog gaan proberen aan de toelatingseis te voldoen, kunnen zich inschrijven voor de 120 km. Toelating geschiedt nadat aan de toelatingseisen is voldaan.
Een start en finish op de Spartathlon zou dus geweldig zijn 🙂
We vertrekken vrijdagmiddag half 1, voor een weekendje Texel. De kofferbak is voor de helft gevuld met eten en drinken, want Marian en Jan hebben goed gezorgd voor de boodschappen. We hebben nog een paar dagen voor de wedstrijd begint, en die tijd brengen we ontspannen door, en verkennen een deel van de route te voet, en met de auto. De weersverwachting voorspeld niet veel goeds, maar afgezien daarvan heb ik veel zin in deze toch wel heel aparte ultra wedstrijd. Zowat heel ultralopend Nederland is afgereisd naar Texel, en een deel gaat twee keer het eiland rond. Ook jan behoort tot de “gelukkigen” die voor de 120KM gaan, en ik heb diep respect voor iedereen die nog maar een poging durft te doen om in deze omstandigheden (Winkracht 6-8, lage temperatuur en regen en hagelbuien) die uitdaging aan te gaan . Zelf ga ik 1 ronde van 60KM lopen, want het is me niet gelukt om me te kwalificeren voor de 120KM vanwege een blessure. Achteraf gezien maar goed, want ik vermoed dat ik in deze staat, en met deze omstandigheden vrijwel zeker ergens had moeten stoppen wanneer ik voor de dubbele afstand gegaan was.
Zondag – wedstrijd dag
In de nacht van zaterdag op zondag worden we al regelmatig wakker van het gekletter van hagel en de flinke windvlagen die vanaf zee het eiland over gaan.Ik heb geen wekker nodig, en rond kwart voor 4 ga ik Jan weg brengen naar het Stayoke, want die gaat 5 over half 5 starten. Ik kan daarna nog even terug mijn bed in, maar echt slapen gaat niet meer, en wanneer weer flinke buien overtrekken hoop ik dat Jan er niet te veel last van heeft.
We gaan op tijd naar de start, want we verwachten dat Jan rond half 10 op het keerpunt zou kunnen zijn. Ik zie hem nog even wanneer hij de eerste keer doorkomt, en wens hem succes voor de tweede ronde, en ga hierna het startvak in. Exact 10u35 de start, en in dezelfde minuut begint het flink te hagelen. Maar….we zijn vertrokken, dus van lieverlee warm ik weer een beetje op, want dat was nodig.
Een beetje spijt dat ik niet verder vooraan ben gaan staan, want omdat ik achterin begon, moet ik veel lopers inhalen, maar gelukkig is het tot de duinen nog breed genoeg. Daarna de eerste keer het strand op, en …..dat valt niet mee. Op het strand was de wind gedraaid naar vol tegen met volgens Windfinder kracht 8. Kilo’s strand waaien rond mijn oren en omdat ik in korte broek loop worden mijn benen ook gezandstraald. Maar…het strand zelf ligt er goed bij. Niet van dat mulle zand, maar een vrij stevige ondergrond. Voor mij loopt een groepje, maar het gat is al te groot om nog aansluiting te vinden met de harde wind op kop. Wanneer later de wind meer van de zijkant komt, loop ik zelf in een groepje afwisselend vooraan of in het midden, en halen we toch nog groepen in, en dat geeft wel vertrouwen.
Na het eerste stuk strand de duinen in, en dat voelt heel goed. Ik haal alleen maar mensen in, en af en toe blijf ik even bij een bekende hangen, om daarna weer alleen verder te gaan. Daarna het tweede stuk strand. Het groepje waar ik in loop is wat minder collegiaal, want niemand neemt de kop over, en ik loop samen met nog een loper het hele stuk voorop. Door de harde wind is een gesprek voeren er niet bij, maar omdat ik buiten adem ben zou dat toch al niet mee vallen. Na een paar kilometer zie ik Marian en Maaike, en vraag hoe het met Jan gaat. Die ligt nog een heel stuk voor mij, en is dus al het strand af, en Jan kennende gaat hij nu niet meer opgeven!! Ik struikel nog even….
Even later ben ik ook van het strand af, en ga het mooie stuk richting de vuurtoren op. Heel in de verte zie ik de zwarte Spaanse koeien, en af en toe zie ik een meeuw achteruit voorbij vliegen, want de wind is inmiddels aangewakkerd tot ruim WK6. Het blijft uitkijken want dan ik wordt zelf zowat van de duinen afgeblazen op de punten waarop ik het hoogste punt bereik.
Voorbij de vuurtoren staan de dames weer te supporteren, en dat doet met goed. Hierna merk ik dat ik al flink wat energie verbruikt heb op de eerste 30KM, maar gelukkig zit het zwaarste stuk er op, en ga ik voorlopig met wind in de rug het tweede deel afwerken. Het inhalen van lopers is gestopt, en ik blijf kilometers op dezelfde positie hangen. Dit blijft zo tot de 50KM, en na een paar cola’s en een plaspauze wordt de route weer wat meer afwisselend, en krijgen we dus ook de wind vanuit alle hoeken. Op een gegeven moment loop ik Leonie voorbij, en omdat ze bij doorkomst een flink stuk voor Jan lag, vreesde ik even dat Jan niet meer in de wedstrijd zat. Ik wenste haar succes, en met de gedachte dat hun er al >110KM op hebben zitten ga ik zelf nog proberen die laatste 10K zonder te wandelen uit te lopen.
De laatste 5KM staat er iedere kilometer een bordje, en ik zie op mijn Garmin dat ik op het strand wel wat extra meters gemaakt heb wanneer ik de resterende kilometers zie. Nu is het flink beuken tegen de harde wind. Nauwelijks kom ik vooruit, en al helemaal niet wanneer we ook nog de heuvel op gaan. En dan hoor je ineens in de verte de speaker, en zie je de finish locatie. Finishen binnen de 6 uur gaat wel lukken, en de laatste kilometer versnel ik nog even wat, ondanks de tegenwind. Bij de finish nog even kort een praatje met Henri, en op de foto gezet door Maaike. Jan is al een tijdje binnen, en die topper heeft het weer gedaan!!! Voor de 4e keer een finish op de 120KM met een prachtige 7e plaats in een geweldige tijd van 11:33!!!!
Zelf ben ik ook dik tevreden met mijn tijd onder de 6 uur, en een 22ste plaats in mijn categorie. Finishen was het doel, want door mijn blessure is dat nog steeds een uitdaging. Gelukkig niet veel last van gehad. Deze keer wel wat rugpijn, maar dan hoger, vrijwel zeker veroorzaakt door het lopen tegen de wind in.
Nadat we ons opgefrist hadden zijn we nog even lekker gaan eten, en hebben we het vocht bijgevuld met een paar liter Skuumkoppe. Jan ik ik zijn allebei zeer tevreden met het resultaat, en er weer trots op dat we deze hele zware editie hebben mogen finishen.
Marian, Maaike en Jan bedankt voor het gezellige weekendje en de goede zorgen!!
Huldiging
Ondertussen is ook afgelopen vrijdag de huldiging van de sportkampioenen van de gemeente Rucphen geweest, Niet alleen voor kampioenen dus, maar ook voor mensen die iets bijzonders gedaan hebben, en het is een enorme eer dat ze ook aandacht voor mijn prestatie hebben!! Omdat ik er niet bij kon zijn heeft men een filmpje opgenomen:
Ondertussen ben ik al weer hersteld van de 50 Mijl in Nijverdal.
Met de blessure gaat het een beetje op en af… Begin deze week wat extra klachten, maar dat was woensdag al weer een stuk beter. Vandaag weer wat meer last, vooral door de extra uren afgelopen dagen, en een avondje staan tijdens het feestje bij John. Was heel gezellig en het was leuk om veel bekenden weer eens te zien. Ook vandaag (zondag) een lange werkdag, dus ik ga zo meteen mijn oefeningen weer doen. Deze week hoef ik niet te veel kilometers meer te maken, dus voor de 60K moet ik weer voldoende hersteld zijn om de ronde rond het eiland Texel uit te kunnen lopen. Achteraf gezien komt het voor mij dus goed uit dat ik gewoon de 60 in plaats van de 120 doe, want dat zou voor mij in deze staat niet haalbaar geweest zijn.
Dinsdag was het eindelijk zo ver, en werd de uitslag voor de loterij van de Spartathlon bekend gemaakt. Dus toen ik thuiskwam zag ik dat de “trekking” al bezig was, en het bleek dus het kopiëren van alle niet direct geplaatste ultralopers te zijn naar een “randomizer”. Binnen een paar minuten stonden de resultaten online, en ik ging uiteraard zo snel mogelijk op zoek naar onze namen. Dolgelukkig zag ik Jan en mijzelf op de lijst staan, en zonder verder te kijken belde ik Jan om het goede nieuws te vertellen dat we er bij waren.
Helaas duurde dat ultieme geluksmoment vrij kort, want al snel bleek dat deze lijst alleen de internationale atleten betrof, en niet de direct geplaatsten, Japanners, Grieken of Duitsers, samen genoeg voor c.a. 200 plaatsen. Een simpel rekensommetje was voldoende om gelijk alle hoop op een start om zeep te helpen, en we dus helaas dit jaar niet tot de gelukkigen behoren die mogen starten. Hopelijk zijn we volgend jaar nog fit genoeg om een nieuwe poging te doen, en dan met een dubbele kans…..
Morgen ben ik uitgenodigd voor een interview, dus hoop ik daar de ultrasport een beetje te promoten. Wel spannend, maar heel leuk!
Na de malaise van afgelopen maanden veroorzaakt door Corona, gevolgd door de rugklachten en resulterend in een DNS op de Bello Gallico, en een DNF op de hoho100 waren ook de verwachtingen voor afgelopen zaterdag niet al te hoog. Nog steeds heb ik last van een doof gevoel en krachtverlies in mijn linkerbeen als gevolg van de Ischias klachten, en ik hield er daarom rekening mee dat ook deze keer een finish niet vanzelf sprekend zou zijn.
Zaterdag dus weer op tijd opgestaan, en samen met Jan de lange rit naar Nijverdal gemaakt. Ruim 2 uur zitten in de auto is ook niet zo best voor je rug, maar je moet er wat voor over hebben…
Het exacte aantal heb ik niet, maar aan de startnummers te zien waren we met ongeveer 110 deelnemers. De inschrijvingen zaten namelijk vol, dus mogelijk lag het aantal nog wat hoger.
8 uur kwam het verlossende startschot, en gingen we op weg. Voor de eerste keer dit jaar in korte broek, en dat voelde goed! Het begon al gelijk met singletracks die “rollend” afwisselend wat hoger en lager lagen, en omdat je dan in een treintje loopt moet je dus het tempo volgen van je voorganger om de rest niet op te houden. Dus voor mij begon de 81Km Lange tocht dus veel te snel, want ik zat tussen de nieuwe lichting ultralopers, zowat allemaal lopers zo’n 20-30 jaar jonger als ik.. En buiten dat het snel ging, moest ik ook enorm mijn best doen om nergens over te struikelen, want je ziet niet alles aankomen als iemand kort voor je loopt.
Gelukkig was dat na een paar kilometer voorbij, en werden de paden wat breder, en kon ik mijn eigen tempo lopen. Bij de spoorweg overgang hadden we geluk, want die ging juist open toen we aankwamen, maar bij het stoplicht hadden we pech. Omdat iemand door rood liep, was de verkeersregelaar van slag af, en vergat het sein doorlopen te geven toen het licht groen was, en we dus nog een keer de cyclus af moesten wachten voordat we verder konden…
Al heel snel waren we bij de eerste verzorgingspost, en ik nam daar een beker sportdrank, en wat suikerbrood. Al vrij snel daarna kwamen wat serieuzere hoogtemeters, en dan weet je eigenlijk al dat je niet meer moet gaan letten op hoeveel minuten per kilometer je tempo is, want dat zakt enorm, en is niet echt motiverend.
Het loopt lekker, en alhoewel ik merkbaar krachtverlies heb in mijn linkerbeen geniet ik volop. De kilometers vliegen voorbij, ook al moet ik regelmatig stukken heuvelop wandelen, of soms bij een afdaling flink inhouden om niet te struikelen. De posten komen iedere keer mooi op tijd, en ook deze keer heb ik geen problemen met de voeding. De combi sportdrank/suikerbrood bij de VP, en water en gels onderweg werkt prima en dat was vroeger altijd een groot probleem toen ik andere combinaties/gels nam.
Na 42KM begon het zoals verwacht zwaarder te worden, maar als je dan af gaat tellen en “nog maar” c.a. 39KM voor de boeg hebt, komt al snel het vertrouwen op een finish terug. Geen minuut me zorgen gemaakt over de cut-off tijd, en dat was vorige keer tijdens de 75KM wel anders. Toch was deze vrij scherp, want dat kun je zien aan het uiteindelijke finishers aantal, wat ongeveer op de helft van de gestarte deelnemers ligt.
Wat een mooi afwisselend parcours, en wat een geweldige uitzichten wanneer je iedere keer weer boven op de heuvelrug staat!! Er kwamen ook veel stukken die ik herkende uit het Pieterpad voorbij, en da’s ook altijd leuk. Zelfs even de tijd genomen om af en toe een foto te maken. Het prachtige weer maakte de beleving compleet, dus wat dat betreft waren de omstandigheden ideaal.
In het tweede deel zaten ook de lange zware stukken weiland, en als kers op de taart mocht je ook af en toe nog een hindernis in de vorm van een hek waar je over moest klimmen of een ander obstakel om over het hek te komen. Gelukkig ook zonder kleerscheuren van af gekomen, en toen ik zag dat ik rond de 70KM zat besloot ik Jan alvast een screenshot van mijn horloge te sturen, zodat hij ongeveer wist waar ik uithing. Bleek achteraf niet aan te komen..
Gek dat je altijd weer snel vergeet dat zo’n ultra best afzien is, en wanneer je bezig bent vraag je je soms af waar je eigenlijk mee bezig bent. Maar zodra je weer een beetje in de buurt van de finish bent weet en voel je het weer….
De vermoeidheid valt weg, en de laatste kilometers gaan weer lekker en de laatste voelt weer als de eerste wanneer de finishboog in het zicht komt. Heel blij met mijn finish, want ik had wel wat vertrouwen nodig omdat het sinds December alleen maar bergaf gegaan is.
Nog even voor de statistieken de voorlopige uitslagen. Er staat op 1 een 50KM loper vermeld, en ook de nummer 2 of 3 is overgestapt naar 50KM, dus eigenlijk ben ik 38ste en Jan tweede van de in totaal 63 finishers/110 starters!!! Weer een geweldige prestatie van Jan!!!. Heel veel uitvallers dus, wat vooral te wijten is aan de erg scherpe cutoff tijd.
Plaats 40 80084
Hans SchoonenRucphen
9:29:10
Plaats 4 80083
Jan MullerSprundel
7:21:17
Jan en ik hebben weer genoten, en nadat we ons opgefrist hadden hebben we nog een paar biertjes gedronken, en met wat ultravrienden gekletst. Top dag dus, en allebei super tevreden met het resultaat. O ja…..en ik ben geen 1 keer gestruikeld wat ook een unicum is.
Ondanks de Ischias blessure, ruim 8 minuten sneller, 6 KM verder en 8 jaar ouder dan de 75KM in 2016, dus grosso modo +/- een uur sneller en dat is ook wel lekker.
Zondag een relaxt dagje, en naar musical “de tocht” in Leeuwarden geweest, dan begint de elfsteden koorts weer te kriebelen. Voorlopig blijf ik dus nog rijdend lid 🙂
En….aanstaande dinsdag de loting voor de Spartathlon…..wat zou het mooi zijn als we beiden ingeloot worden, voor de ultraloop der ultralopen….
SPARTATHLON is a historic ultra-distance foot race that takes place in September of every year in Greece. It is one of the most difficult and satisfying ultra-distance races in the world because of its unique history and background. The Spartathlon revives the footsteps of Pheidippides, an ancient Athenian long distance runner, who in 490 BC, before the battle of Marathon, was sent to Sparta to seek help in the war between the Greeks and the Persians. According to the ancient Greek historian Herodotus, Pheidippides arrived in Sparta the day after his departure from Athens. From 1984 the International Association “Spartathlon” was founded, which since then has continuously organized the race each September.
Nog een paar dagen, en dan reizen we af naar Nijverdal voor de Salland trail. In 2016 had ik daar de 75KM al een keer gelopen, en nu is de afstand 50 Mijl, dus nog iets verder. Het is een prachtig gebied om doorheen te lopen, en ik kan me nog wel herinneren dat sommige stukken door de heide vrij zwaar waren door het losse zand.
Qua verzorging was het ook goed geregeld, en deze keer zal dat ook zo zijn: Op de verzorgingsposten is water, sportdrank, thee en cola verkrijgbaar. Er zijn ook stukjes banaan, sinaasappel, chips, zoute koekjes, winegums en koek beschikbaar.
Het zal deze keer wel een flinke uitdaging worden, want ik heb nog steeds flink wat problemen met mijn rug. Soms lijkt het de goede kant op te gaan, maar na een paar dagen gaat het dan weer achteruit. Gelukkig niet pijnlijk, maar het is vooral het krachtverlies en de coördinatie die veel te veel energie kosten, en uiteindelijk de trainingen veel zwaarder maken. Juist daarom besloten heel erg rustig aan te doen de laatste week voor de wedstrijd, en hopelijk in ieder geval voldoende uitgerust aan de start komende zaterdag.
De weersverwachting is gelukkig wel goed, want het ziet er naar uit dat het droog wordt, een beetje wind (WK3) en c.a. 12 graden.
Ondertussen begint het ook vrij spanned te worden, want de loterij voor de Spartathlon zit er aan te komen. De kans om in geloot te worden is niet groot, maar altijd nog vele malen groter dan de loterij voor de Celtman/Swissman of Norseman, en het is me ooit gelukt om een start bij de eerste twee triathlons te bemachtigen, dus wie weet…… Nog een paar weken geduld, en dan weten we in ieder geval het resultaat, en kunnen we verder gaan plannen.
Vorige week begon met een uitgebreide sportkeuring op maandag avond. Omdat ik in 2017 al een keer bij het SMA in Amersfoort was geweest, besloot ik ook deze keer weer die kant op te gaan. Sinds Ijzerman is gestopt, vind ik dat het beste alternatief voor hardloop of triathlon specifieke keuringen en adviezen. De test vorig jaar bij Sportassitance was ook heel goed bevallen, maar omdat ik me soms toch wat zorgen over mijn hart maak in verband met de “systolen” (oftewel extra slagen,) leek het me goed om weer voor een erg uitgebreide variant te gaan. De extreme doelen die ik me regelmatig stel, zijn immers een flinke extra belasting voor het hart, dus af en toe een goede medische checkup kan geen kwaad.
Na de marathon (training) op zaterdag een dagje rust ingelast, en maandag de loopband op nadat eerst wat algemene testen gedaan waren. Alhoewel de loopband breed genoeg was, kon ik er maar niet aan wennen, en had ik het gevoel er ieder moment vanaf te vliegen, zeker wanneer de snelheden wat hoger werden. We besloten dan ook op tijd te stoppen, en geen maximale VO2 max test te doen, met het risico dat ik zoals sommige voorgangers door de kamer zou vliegen.
Dus heel erg gelukkig met de uitslag, want alles bij elkaar ben ik zelfs vooruitgegaan op de maximale harstalg na. Die is slechts 7 slagen gezakt in vergelijking met mijn eerste keuring in 2005. Ook advies met betrekking tot oefeningen om het gevolg van de hernia klachten te beperken. De vo2max is lager, maar we hebben geen maximale test gedaan, dus de huidige Garmin waarde van 53 lijkt me redelijk accuraat.
Ook het gewicht klopt niet helemaal, want zou anderhalve kilo lager moeten liggen, maar ik had net gegeten van te voren en nog een extra flesje water gedronken net voordat ik naar binnen stapte.
Helaas was de rest van de week een drama, want alhoewel de standby dienst voorbij was, moest ik deze week D2D dienst doen, omdat het grootste deel van de collega’s met vakantie was. Dit in combinatie met onvoorziene problemen zorgde voor de nodige stress en vermoeidheid.
Tel daar nog eens de fysieke problemen veroorzaakt door de beknelde zenuw en het erg slechte weer bij op, en dan is de motivatie om lekker te lopen ver te zoeken. Kortom….geen opbouwende trainingsweek…. Ook de lange duurloop van afgelopen zaterdag viel erg tegen. Mijn hartslag zat hoger dan normaal, en ik kwam nauwelijks vooruit. Door het krachtverlies kostte iedere stap mij veel energie, en ik kwam na 30KM uitgeteld weer thuis. Hopelijk snel verbetering……
Ik zag dat er 700 inschrijvingen zijn voor de Spartahlon, en omdat ik verwacht had dat het er veel meer zouden zijn, is dat wel gunstig. Bij een Norseman zijn het er duizenden, en wordt een heel groot deel aan Noren toegekend. Dus nou de loterij afwachten.
Latest Registration Update 2024
Over 700 applications this year for participation in SPARTATHLON 2024!
The closing date for participation applications is today 25 February at 23.59 local time.
De week standby is gelukkig weer achter de rug. Helaas gooide het af en toe de plannen een beetje in de war, maar gelukkig viel het qua oproepen in de nacht nogal mee. Deze week geprobeerd om de trainingen voor 17:30 af te werken, want tot die tijd namen mijn collega’s het over.
Het voelt altijd weer goed als deze standby dienst er op zit, want dan valt er nogal wat stress van je af. Zaterdag was het weer tijd voor de lange duurloop, en ondanks dat ik nog steeds best wel last heb van de hernia achtige klachten was het plan om een marathon te lopen. Nog een paar weken te gaan voor de Salland trail, dus er moeten wel wat kilometers gemaakt worden. Zaterdag dus kwart voor 7 de deur uit.
Het begon niet lekker. Al vrij snel was ik flink aan het zweten, terwijl het tempo erg laag lag. Ook het dove gevoel in mijn linkse been en voet was al gelijk aanwezig. Tot halverwege bleef dit zo, en ik was me al aan het afvragen of ik ook deze training weer op tijd af moest breken, en bij de Rotonde richting Sprundel te lopen. Erg verleidelijk, maar uiteraard niet de bedoeling, en ik besloot het toch in ieder geval daar nog niet op te geven.
Dus de afslag richting Hoeven genomen, en eenmaal die kant op gegaan kwam het vertrouwen ook weer terug. Het leek zelfs beter te gaan naarmate de kilometers verstreken, maar waarschijnlijk was dat het werk van de vrijgekomen endorfine’s, of gewoon omdat de resterende kilometers steeds minder werden. Hoe dan ook, het liep een stuk beter dan de eerste kilometers, en ik begon er zelfs weer terug plezier in te krijgen. Rustig de training uit gehobbeld, en alhoewel ik erg blij was dat het er op zat, toch nog best een goed gevoel aan over gehouden.
Maandag avond ga ik bij het SMA langs voor een sportonderzoek en inspanningstest voor lopers. Eigenlijk qua timing niet helemaal goed, nu ik een blessure heb, maar ik laat het toch maar door gaan omdat het al een paar keer is uitgesteld. Ben heel benieuwd hoe het er bij staat…
Ook de loting voor de Spartathlon komt steeds dichterbij. Als die uitslag bekend is, kan ik de rest van het jaar in gaan plannen. Veel mooie ultra’s zijn al vol, en ik verwacht dat er nog velen op de uitslag van de loterij wachten voordat ze een alternatief plannen.
Het was weer even geleden, maar deze week weer een keer standby dienst, of zoals de Belgen zeggen “Van wacht”.
Dat betekend weer wat aangepast trainen, en vooral niet te ver van huis.
Zaterdag eerst sinds lange tijd weer een keer wat later uit bed (iets na 8 uur), en nadat ik de alarmen en tickets gecheckt had bij de klant, op pad gegaan voor mijn lange duurloop. De temperatuur was prima, en er stond nagenoeg geen wind. Ideale omstandigheden voor een lange rustige training.
Onderweg dacht ik nog even na over de route, want alhoewel ik in de buurt moest blijven, was er nog keuze genoeg voor wat afwisseling.
Zou ik proberen zo veel mogelijk onverhard op te zoeken, in verband met de Ischias problemen, en de komende doelen? Of zou ik bijvoorbeeld een deel weer over de atletiekbaan gaan lopen? Uiteindelijk op de automatische piloot rustig aan een rondje van ongeveer 15KM gedaan, en ik was van plan dit nog twee keer te doen.
Helaas begon de pijn in mijn bil weer wat op te spelen, en ook de kracht in mijn linkerbeen nam flink af. Vooral goed merkbaar, omdat ook het evenwicht dan veel minder is zodat je af en toe het gevoel hebt dat je moet corrigeren bijvoorbeeld in de bocht. Ik moest dus de keuze maken: Door gaan met het risico dat het erger wordt, of stoppen en beter aandacht te geven aan oefeningen. Het werd het laatstee, en ik besloot na 30KM dat het mooi geweest was, en er een punt achter te zetten. Daarna de oefeningen gedaan, en in de avond nog een stuk gewandeld met Maaike.
Zondag heel rustig aan nog een 15KM gelopen, en dit voelde al weer een stuk beter. Voorlopig lijkt het dus de goede kant op te gaan. Niet heel pijnlijk, maar vooral het krachtverlies wat vervelend is, en uiteindelijk meer energie per kilometer kost. Gelukkig heb ik dit in het verleden na de hernia operatie vaker gehad, en toen is het meestal na een aantal weken weer af genomen, en na een aantal maanden weer over gegaan. Destijds heb ik ook gewoon voorzichtig door kunnen trainen. Ook lijkt het nu af te nemen, dus ik heb goede hoop dat het weer overgaat. Ik heb nog even nagedacht over fysiotherapie, maar de laatste paar keren dat ik met gelijke klachten kwam, werd ik ingetaped, of kreeg ik oefeningen mee, welke me ondertussen bekend zijn.
Van de carnaval heb ik niet veel mee gekregen. Het is vooral merkbaar omdat Levi nog wel op pad gaat en ergens in de ochtend weer thuis komt, maar verder niet veel van gemerkt.
Nog een paar weken, en dan worden de uitslagen van de loterij voor de spartathlon gepubliceerd. Ik ben benieuwd…..
De mooie alternatieven beginnen vol te raken, want helaas zit 100 Miles van de Kullamannen vol. De Ultra Ardeche 222KM komt misschien te vroeg (18/19 Mei), en er is nog wel een hele mooie 100M in Nice met 8400HM op 4 Oktober. Of 1 in de jura rond dezelfde tijd: https://www.ultra-trail-montagnes-jura.fr/en/the-utmj-run/
En in de UK zijn er ook nog wel een aantal hele mooie….
Nog een paar foto’s van de hoho100. De laatste foto haal ik Bram in 🙂 …..of was het omgedraaid 😉
De saaie maand Januari is gelukkig weer voorbij, en de dagen worden ook al weer een beetje langer.
Afgelopen week was een herstelweek, en ben ik weer fanatieker begonnen met de oefeningen voor de ischias klachten. De oorzaak van de beknelde zenuw is vrijwel zeker het vertillen aan een betonplaat bij Randy, en als dat zo is, zal het weer wel een hernia zijn op de zwakke plaatsen l4/l5, l5/S1. Gelukkig op een schaal van 1 – 10 zit de pijn ergens op 6. Een zeurende pijn in de onderrug, bil en linkerbeen, die naarmate ik langer zit toeneemt, en soms dus ook tijdens het lopen erger wordt als de kilometers verstrijken.
Ik ga het een paar weken aankijken, en mochten de oefeningen niet helpen, dan zal ik bij de huisarts langsgaan om een doorverwijzing naar een neuroloog te vragen. Maar laten we hopen dat het deze keer weer met oefeningen overgaat zoals de laatste keren, en niet weer een operatie nodig is zoals in 2004.
Het herstel van 58KM gaat vrij langzaam De trainingen na de hoho100 gaan moeizaam, en afgelopen zaterdag besloot ik het daarom bij 21KM op een heel rustig tempo te houden. Na een uurtje was ik het eigenlijk al beu, maar ik probeerde er toch nog maar iets van te maken. De gele, blauwe en een stuk van de rode route op de Rucphense heide werd het, waarvan de eerste helft in het donker met hoofdlampje. Zondag een actieve rustdag (stukje wandelen)ingepland, zodat in ieder geval mijn lichaam wat verder kan herstellen, en hopelijk ook de klachten verminderen.
Ook volgend weekend zal het aanmodderen worden, want dan heb ik standby dienst. Daarna hoop ik snel weer trainingsweken van >100KM te kunnen maken om fit genoeg de 80K van de Salland trail af te gaan werken in Maart. Het streven wordt binnen de 8:30 uur, naar of dit reëel is zal tijdens de wedstrijd blijken.
SALLANDTRAIL 9 MAART 2024
50 Mijl Trailrun over de Sallandse Heuvelrug
Een paar weken daarna de 60 van Texel, en tegen die tijd weet ik ook of ik mag starten op de Spartathlon eind September. Geen start ==> dan moet ik dringend op zoek naar een mooie wedstrijd, zodat ik weer voldoende gemotiveerd de rest van het seizoen in ga….
Dat het waarschijnlijk een DNF op de 100 Miles zou worden had ik eigenlijk wel verwacht, maar dat kwalificatie voor de 120 van Texel op de 100KM (100K binnen 10u) me niet zou lukken valt helaas wel een beetje tegen….
Na een hele rustige week, was het dan zaterdag eindelijk zo ver. De eerste wedstrijd voor 2024 met als doel een kwalificatie voor de 120 van Texel. Iets voor 6 de spullen in de auto geladen, en even mijn ruiten schoon gekrabd, want er zat een laagje ijs op. Daarna Jan opgepikt, en naar Amersfoort gereden, waar we tijd genoeg hadden om alles klaar te zetten en ons verder voor te bereiden op de wedstrijd.
De 12 flesjes Maurten sportdrank die ik voorbereid had, waren helaas niet goed gelukt, want de poeder was naar onder gezakt, en daar was het een stroperige substantie geworden. Het waren dus eigenlijk flesjes water met een hele lichte concentratie sportdrank, en dat had zeker ook wel wat invloed op het verloop van de wedstrijd.
Na de briefing liepen we naar de start, die een paar km van de uiteindelijke finish lag, en na een aanloopstuk moesten we daarna rondes van c.a. 3.7KM lopen. Om half 9 mochten we starten, en niet veel later liepen we voor de eerste keer over de glibberige atletiekbaan, waar een laagje ijs op lag. Daarna dus rondjes van 3,7KM over een afwisselend parcours. Stukken met klinkers, vlakke fietspaden, bolle wegen, atletiekbaan, van alles wat, maar alles verhard. Voor mij waren het vooral de stukken met stenen die ongelijk lagen waar ik de aandacht bij moest houden, omdat ik nogal gemakkelijk struikel, en dat is met zo’n harde weg erg gevaarlijk.
Het liep goed, en na een paar rondjes gingen ook de kilometer splits wat omlaag. Ik nam om de ronde een gelletje met een flesje sportdrank, en de ronde er na een boterham met jam. Dit bleek goed te werken, alhoewel ik vrij vaak een plaspauze moest houden. Misschien toch te veel gedronken, of gewoon vanwege de kou.
Na een paar rondes was de baan ook ontdooit, en kwam het zonnetje er wat doorheen. Sommige stukken voelde je de wind goed, en daar was het nog vrij koud. Op een gegeven moment kwam Jan al voorbij gelopen, en die zette me al op een ronde, en had dus flink de gang er in zitten omdat ik toen zelf een gemiddelde van c.a. 5m40 aanhield.
Op dat moment zaten we beiden nog lekker in de wedstrijd. Dat bleef zo voor mij tot rond het 50KM punt. Op de atletiekbaan pakte ik weer een flesje, en besloot dit wandelend op te drinken, maar kwam daarna vrij moeilijk weer op gang. De zeurende pijn in mijn lies nam toe, maar ook de uitstralende pijn vanuit mijn bil naar mijn linkse been. Vanaf dat moment zag ik langzaam de gemiddelde splits omhoog gaan, en mentaal bleek dit het begin van het einde te zijn. De pijn nam per ronde flink toe, maar ook de fut ging er volledig uit. Kortom…deze poging gaat niet lukken, dus dan beter nu stoppen en de schade beperken. Jan gaf ook aan dat het bij hem verstandiger was om te stoppen, omdat hij mogelijk door de kou te veel last van zijn spieren had.
Dus bij 58KM de handdoek in de ring gegooid. Jammer, maar helaas….
Dus…..snel weer vooruitkijken, en hopen dat de volgende wedstrijd weer een succes wordt. Dat is de Salland trial. 80KM over 6 weken. Een lange 58K training heb ik in ieder geval gisteren afgewerkt, dus wat dat betreft komt de DNF niet helemaal slecht uit.
Daarna de 60 van Texel, en hopelijk daar ook een mooie eindtijd. En dan….. Rond die tijd weten we of we ingeloot zijn voor de Spartathlon. In de staat van gisteren moet ik er niet aan denken, maar hopelijk tegen die tijd weer goed voorbereid en opgeladen zoals met de Ultrabalaton, mocht ik tot 1 van de gelukkigen horen die überhaupt mag starten aan deze legendarische wedstrijd.
