Na de lange periode met regen, is het gelukkig eindelijk droog geworden, maar is helaas ondertussen de temperatuur ook een heel stuk gedaald. Zaterdag flink last van koude handen gehad tijdens het klussen bij Randy, maar toen was ik verder wel goed in gepakt. Zondag dus ook maar de nodige maatregelen genomen, en uiteindelijk leek het wel mee te vallen toen ik eenmaal aan het lopen was. Dit bleek later vooral omdat ik de eerste 10K met wind in de rug gelopen had, want toen ik in de Hoevense polder linksaf sloeg koelde ik flink af vanwege de ijskoude wind op mijn gezicht. De laatste 10K vanaf Oudenbosch de wind volop tegen, en alhoewel de zon een poging deed om er door te komen voelde het veel te koud aan.
Tijdens de BG zal ik wel wat meer beschut lopen, maar ik hoop dat het in ieder geval boven het vriespunt zal zijn die dagen, omdat ik dit jaar heel erg slecht tegen de koude kan. De oorzaak is misschien te zoeken in het lagere vet percentage, of gewoon omdat ik veel minder uren buiten heb doorgebracht. Het wandelen wat we normaal doen is vervangen door klussen, en hoewel dit ook buiten was, heb je dan weinig last van de koude wind.
De 14 daagse weersverwachting is gunstig, en als dit zo blijft moet het wel goed komen. Als we buienradar aanhouden dan zou het een droog weekend worden met temperaturen boven het vriespunt en vanaf vrijdag droog. Andere voorspellingen zijn ongunstiger, maar laten we hopen dat het in ieder geval niet extreem koud wordt.
De laatste duurloop dus al wat korter gedaan, en ook deze keer weer veel last van spierpijn, vrijwel zeker veroorzaakt door het klussen de dag er voor. Nog wat meer afbouwen komende dagen, en dan moet ik er klaar voor zijn….
Eerst nog sinterklaas, en daarna kan ik mijn nieuwe compressport 10/10 regenjasje uit gaan testen wanneer het regent.
Het Hurricane Waterproof 10/10 Jacket is een comfortabel wind- en waterdicht hardloopjack. Het jack is gemaakt van 10.000 Schmerber stof, wat betekend dat het 100% waterdicht is zonder zijn ademend vermogen te verliezen. Het jack voldoet aan de eisen die aan kleding wordt gesteld bij het lopen van ultra-trail wedstrijden.
Lichtgewicht
Goed ademend vermogen
Vocht- en zweetafvoerend
Wind-en waterdicht
Waterdichte ritsen en waterdichte gesealde naden
Ergonomische snit voor een perfecte pasvorm
4-Way stretch voor een uitstekende bewegingsvrijheid
Vaste, aansluitende capuchon met hoge kraag voor extra bescherming
Nog minder dan 3 weken voor de Bello Gallico, oftewel mijn persoonlijke strijd tegen de 161 kilometers in de modder en in de kou. Er moest afgelopen zondag dus nog een lange duurloop afgewerkt worden…
Na twee dagen flink zwoegen bij Randy, begon de zondag met stevige spierpijn, waar zelfs een houthakker jaloers op zou zijn, en het opstaan om 6:00u viel daarom niet mee. Zaterdagavond hadden we ook nog een feestje gehad, en alhoewel ik alcoholvrij gebleven was, leek het toch alsof ik een flinke kater had. Keelpijn, spierpijn etc. dus voor de zekerheid een coronatest gedaan, maar gelukkig was de uitslag negatief wat positief was🙂
Daarna alvast mijn regenjasje aangeschoten, want volgens de weersverwachting zou het niet droog blijven. Dus 7:00u de deur uit, en toen ik op de Zundertseweg liep, kwam ik er achter dat ik geen lampjes bij had. Eerste stuk dus erg voorzichtig gelopen, want uit ervaring weet ik dat struikelen over die ongelijke betonplaten de plannen flink in de war kan gooien.
Van lieverlee werd de spierpijn van het klussen minder, en de gewone hardloop pijntjes werden weer wat meer voelbaar. Helaas in het eerste stuk toch nog af en toe wat last van mijn linkerheup, maar gelukkig in het tweede stuk nauwelijks last van gehad, dus hopelijk blijft dat zo.
Tot 30KM bleef mijn hartslag mooi onder de 130 bpm, alsof ik een avondje rustig op de bank aan het tv kijken was, maar daarna begon deze wat op te lopen. Ondanks het lage tempo, en de lage hartslag had ik niet genoeg fut en zin meer over om verder dan 42KM te gaan en besloot ik om het daarbij te laten.
Na een warm bad weer snel hersteld, dus op zich niet helemaal ontevreden over deze laatste lange training. Nou maar afwachten wat het weer de komende weken gaat doen, want voor dinsdag ochtend is alvast code geel afgegeven, en ook de rest van de week beloofd niet veel goeds. Vanaf het volgende weekend zou het droger maar ook een stuk kouder moeten gaan worden volgens de verwachtingen.
Volgend weekend zal ook alleen op zondag gelopen kunnen worden, maar dan zal het maximaal zo’n 30KM worden, en de duurloop de week erna nog wat minder.
Eigenlijk moet ik zeggen werkweek, want de implementatie/migratie bij de klant is gestart op donderdag avond, en loopt door tot maandag ochtend, en daarna zal het nog een tijdje problemen oplossen worden. Gelukkig waren er momenten dat ik “vrij” was. Zaterdag ochtend was er zo’n moment, en de dagen er voor tijdens de lunch.
Zaterdag dus na de geplande meeting (8u15 in de ochtend) mijn spulletjes aangeschoten en op pad gegaan voor de lange duurloop. Met 3u45 over tot de volgende meeting, besloot ik er een lange duurloop van c.a. 30K van te maken door de Pannehoef, zodat ik daarna ook nog wat tijd over had voor een bad en om te eten.
De temperatuur was wat aan de koude kant, en af en toe ook wat regen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ondanks het slechte weer van de laatste weken, lag het traject er niet slecht bij. Eigenlijk alleen het laatste stuk in de Buissche Heide waren flinke stukken onder water, en juist daar op het laatste paar kilometers onverhard gleed ik uit, en verdween half in een flinke plas. Tijdens de val automatisch de prikkeldraad gegrepen, en mijn handschoen was dus precies aan een prikkel blijven hangen. Ik hing dus met 1 hand aan de draad, en met mijn benen in de plas, en was met mijn linker heup tegen de rand naast die de plas gevallen.
Even een heel klein stukje gewandeld om de schade op te nemen, maar toen ik mijn handschoen uitdeed viel dat mee, en verder leek het ook wel mee te vallen. Dus rustig door gelopen en na c.a. 3 uur mijn horloge uitgedrukt. Nu dus nog 3 weekenden over tussen de Bello Gallico, en daarom volgend weekend nog een lange duurloop proberen in te plannen, en daarna moet ik het weer wat rustiger aan gaan doen.
Nu het spannende en drukke weekend van mijn project er straks weer op zit, zal er ook wat stress wegvallen, en kan ik me weer meer gaan focussen op de wedstrijd. Nog wel veel te doen met het bouwen van de garage bij Randy, maar we zijn daar ook al wel een flink stuk op weg.
Ook moet ik proberen de komende dagen weer wat slaap in the halen, want dat is er afgelopen nachten bij ingeschoten, want vooral zondag en afgelopen nacht moesten er nog wat problemen opgelost worden. Al bij al was het project op zich geslaagd, en blijft het aantal werk weekenden voorlopig beperkt tot alleen deze, en da’s uiteraard ook gunstig.
……Dus zitten er nog 4 weekenden tussen nu en het weekend waarop we starten. Afgelopen weekend was op zaterdag weer een klusdag bij Randy. Gelukkig werd er pas 8u30 gestart, zodat ik nog snel een rondje kon lopen voordat we begonnen. Dus zondag maar een poging gedaan om de gemiste kilometers van de week ervoor een beetje goed te maken.
Ik ging rond 7:00u de deur uit. Hoofdlampje en handschoenen aan, want het was donker en koud…Geen echt plan, dus moest ik kiezen tussen onverhard of verhard. Al vrij snel was ik het punt voorbij waar ik normaal gesproken af sla als ik de Pannehoef op ga zoeken, dus besloot ik richting Zundert / Rijsbergen te gaan en was de keuze automatisch verhard geworden.
Er stond weinig wind, en het was een beetje mistig, maar om te lopen wel erg lekker weer. Net voor Zundert kon mijn lampje al weer uit, en ook de mist loste al een beetje op. Ik moest nog even de bossen in voor een sanitaire stop, en toen ook dat geregeld was, begonnen mijn kilometer splits weer wat sneller te worden. Het gemiddelde lag toen nog op 6:06/KM dus een vrij trage eerste 10K.
Ik besloot op gevoel verder te gaan, en niet te veel op mijn Garmin te kijken. Na c.a. 20K een gelletje gepakt, en toen ik bij de rotonde van Etten-Leur aan kwam nam ik de route richting Hoeven. Normaal gesproken eindigt dit dan in een Marathon, en vandaag dus ook.
Na 30K een tweede gelletje, en het gemiddelde van 5:30KM tot het einde vast kunnen houden. Net voor de 42KM kwam ik Jan nog tegen. Even snel bijgepraat, en daarna op 42,2K mijn Garmin uitgedrukt. Net onder de 4 uur, dus heel tevreden mee.
Wel afgelopen zaterdag en zondag in de eerste kilometers wat steken bovenin mijn bil, en op hetzelfde moment duidelijk krachtverlies in mijn linkse been. Gelukkig na 10K geen last meer van gehad, maar ik hoop dat het niet meer terugkomt, want dat zou wel eens voor problemen kunnen zorgen. De oorzaak moet ik zoeken in het klussen denk ik, of mogelijk toch iets geforceerd tijdens de Grizzly 100KM…
Na een heerlijk weekje in het prachtige Friesland is de vakantie helaas weer voorbij. In vier dagen hebben we de uitdagende Elfstedentocht volbracht, goed voor zo’n 270 kilometer aan fietsavontuur. Ondanks de aanvankelijk sombere weersvoorspellingen, werden we gelukkig gespaard en kregen we pas op de laatste dag te maken met regen en stevige wind. De route langs de elf steden was prachtig, en de week van rust was meer dan welkom na mijn inspanningen van de zaterdag ervoor.
Terwijl je tussen de schilderachtige Elfsteden fietst, begint het enthousiasme voor schaatsen weer te borrelen. Hoewel de kans op een daadwerkelijke Elfstedentocht vrij klein is, overweeg ik binnenkort een bezoek aan de schaatsbaan om te testen of mijn schaats skills nog intact zijn. Natuurlijk met de nodige voorzichtigheid, want mijn komende sportieve doelen hebben prioriteit en een blessure zou heel erg ongelegen komen.
Omdat we vrijdagavond alweer terug waren, kon ik zaterdag nog bij Randy aan de slag. Samen brachten we de balkenlaag aan, en ook op dinsdagochtend heb ik vrij genomen om de metselaar een helpende hand te bieden. Ik verwacht deze week ook nog enkele avonden te besteden aan kluswerk.
Met nog zo’n zes weken te gaan tot mijn tweede grote doel van het jaar, hoop ik nog flink wat kilometers te kunnen maken voordat ik de intensiteit weer moet verminderen. Afgelopen zondag voltooide ik een duurloop van 28 kilometer, wat vrij soepel verliep. Helaas werd ik aan het einde getrakteerd op een stevige stortbui.
Op DUV statistics zag ik dat Jan eerste man Cat 55+ geworden is en ik derde van de in totaal 16 gefinishte 55 plussers. Er zullen er vrijwel zeker ook nog wel wat uitgevallen zijn, of omgezet naar de 82KM, dus ben heel erg tevreden met het resultaat.
Een verslag van deze toch wel barre tocht, maar ja…..het heet niet voor niets “The brutal one”
Zaterdag 28 November – vandaag gaan we op pad voor de Grizzly 100. Een vrij zware trail van 100KM met c.a. 3000HM.
Ik pik Jan op rond half 4, en we arriveren rond kwart over 5 in s’Gravenmoeren, en zijn nog op tijd voor een mooi parkeerplaatsje vlak bij de start. Rustig bereiden we ons voor op de wedstrijd, en wanneer we klaar zijn hebben we nog even tijd om in de kantine te wachten tot het tijd is om het startvak in te gaan.
Het is droog, en niet echt koud, dus ik besluit alleen in korte broek en trui te starten. Een goede keus blijkt later, want in die outfit heb ik heel de wedstrijd gelopen. De start loopt 5 minuten uit, en wanneer de klok de laatse 10 seconden weg tikken wensen Jan en ik elkaar succes en gaan op weg voor de 101,7KM lange trail.
Al snel zit ik in een lekker ritme, en probeer me te focussen op het parcours, want trail runnen op dit parcours is heel wat anders dan een rondje Pannehoef of Rucphense heide. En na een paar kilometer gaat het al fout, wanneer ik struikel over een steen, en zoals altijd op mijn rechtse knie en elleboog land. Even een klein stukje wandelen, en daarna voorzichtig verder.
Wanneer de afdalingen wat spannend worden wacht ik tot er niet te veel lopers achter me zitten, zodat ik in mijn eigen tempo probeer omlaag te komen. Dalen is zeker niet mijn sterkste punt, en wanneer er een hele groep achter me zit is dat niet prettig, dus beter daar wat tijd inleveren.
Op een vlak stuk struikel ik weer en raak de harde grond met exact dezelfde lichaamsdelen, maar goed…pijn deed het toch al, dus maar weer rustig door. Even later wordt het licht, en dat scheelt enorm. Erg geconcentreerd scan ik het pad voor me, en langzaam krijg ik de techniek te pakken om weer enigszins tempo te maken.
Bij de verorgingspost (22KM) neem ik 1 beker tailwind, en vul ik mijn flesjes bij, en daarna eet ik een banaan en een tuc koekje. De overige energie haal ik uit de Maurten gels, en stukjes suikerbrood die ik mee genomen heb.
Na deze post wat asfalt en afdalen, dus een mooie gelegenheid om mijn lampje weer op te bergen, want dat was ik vergeten bij de VP. Het parcours wisselt zich hierna af, met heel veel klimmen en dalen door geulen, modderige zandpaden, stroken gras, en heel af en toe wat kasseien en asfalt. Af en toe gaan we door een hekje, of via zo’n draai ding. Vanaf het begin kies ik overal de kortste weg, dus dat betekend dat ik dwars door alle plassen ren, en zo nogal wat meters goedmaak op veel mede lopers die een poging doen om de schoenen droog te houden, wat tevergeefs is….
Op een gegeven moment ga ik wat onhandig onder een boom door, en wanneer ik probeer op te staan, raak ik mijn evenwicht kwijt en lig ik voor de derde keer op de grond. Deze keer vangt gelukkig mijn hele rechterkant de klap op, dus valt de schade mee. Dat blijkt tevens de laatste val van de dag…
Ik twijfel wel even of ik niet beter bij de post van de 45KM kan beslissen om de weg terug te nemen, en er 84KM van te maken, maar gelukkig beslis ik anders. Na 3 bekers cola, en een gevulde bouillon met macaroni, en een gevulde koek, ga ik de lus richting de 62k in. Dit was wel een mooi stuk. De zon kwam er af en toe door, het parcours was prachtig en iets minder zwaar qua hoogtemeters, en ook lekker afwisselend. Een flink deel samen gelopen met twee Jongens uit Mierlo die hun eerste 100K liepen, en al pratende vlogen die kilometers ook voorbij.
Weer terug bij de verzorgingspost op 1 beker cola na exact hetzelfde genuttigd, en weer door richting de laatste verzorgingspost op c.a. 85KM. Alles begon ondertussen al behoorlijk pijn te doen, en ik had eigenlijk ook al meer dan genoeg modder gezien, kortom….het afzien was begonnen, en met nog zo’n 36KM voor de boeg moet je mentaal even proberen je zelf te motiveren gewoon door te gaan. Op een gegeven moment raak ik aan de praat met Bastiaan, en dan gaan er ook ongemerkt weer wat kilometers voorbij. Soms gaat het tempo mij wat te hard, en wandel ik een stukje, en soms komen we elkaar weer tegen.
Bij de verzorgingspost 16KM voor het einde wens ik hem voor de laatste keer succes, en ga ik weer op mijn eigen tempo de laatste etappe in. Het word langzaam al wat donkerder, en c.a. 10KM voor het einde haal ik mijn lampje weer tevoorschijn. Alhoewel het lastiger is om in het donker alle obstakels op tijd te zien (boomwortels, stenen etc.) lijkt ook de vermoeidheid te verdwijnen, en kan ik weer hele stukken rustig dribbelend afleggen. Op die manier hobbel ik de laatste kilometers rustig uit. Ik wordt nog door verschillende lopers ingehaald, maar dat boeit niet, want versnellen zit er niet meer in.
Nog even een stukje rond een maisveld, en na zo’n 14 uur loop ik weer onder de finishboog.
Jan was al lang binnen, en had het weer super gedaan!! Terwijl ik aan het bijkomen was, regelde Jan nog een flink bord macaroni, en daarna heb ik nog een poging gedaan om al de modder van mijn lichaam te krijgen. Niet helemaal gelukt, maar wel lekker bijgekomen onder de warme douche.
Daarna weer terug naar huis, onderweg nog even stekkeren, en rond half 12 waren we weer bij Jan en 5 minuten later was ik ook weer thuis. Beiden waren we het er weer over eens dat het weer de moeite waard was, en dat we weer een heel mooi avontuur beleefd hebben. Zeker geen gewone 100K, want zowel de hoogtemeters als de staat van het parcours maakten er een vrij zware tocht van.
Nog een kleine week, en dan gaan we weer eens een serieuze trail doen. De Grizzly 100, met zo’n 3000 hoogtemeters, dus gemiddeld nog wat meer hoogteverschillen als tijdens de trail lábbaye van een paar weken terug. De weersverwachting is redelijk. Temperatuur zal ergens tussen de 10 en 14 graden worden, en 8mm regen, als ik de 14daagse verwachting moet geloven.
Op zich ben ik goed hersteld van de 50K, maar helaas tijdens het klussen bij Randy toch wel wat schade aan mijn onderrug opgelopen, en daardoor mis ik kracht in mijn linkse been. Deze keer neem ik mijn poles mee. Ze wegen niet veel, en ik kan ze goed opbergen in mijn racevest, dus mogelijk ga ik ze een keer gebruiken.
Het gewicht gaat goed, ik ben weer terug onder de 70KG wat een voordeel is tijdens de stijgende stukken. Jan heeft een flinke voorraad gels besteld, dus ook qua voeding maak ik me weinig zorgen.
Helaas deze week standby dienst, en ook bij Randy moeten we nog beton gaan storten, voordat ik Zaterdag op pad ga. Dus qua voorbereiding niet ideaal, maar mentaal zit het goed, en dat is zeker zo belangrijk. Het is een beetje een lange training voor de Bello Gallico, want dat is mijn laatste echte doel voor 2023.
Ondertussen zijn Jan en ik ook ingeschreven voor de hoho100, een 100 Mijl in Januari, waar ook de 100K tijd gemeten en geregistreerd wordt. Voor mij de laatste poging om me te kwalificeren voor de 120 vanTexel. Dus begin volgend jaar ook weer hele leuke doelen….
Het herstel na de 50 km trail verliep uiteindelijk nog verrassend vlot. Hoewel mijn bovenbenen en kuiten tot woensdag erg gevoelig waren, verdween dat gelukkig grotendeels tegen het einde van de week.
Intussen zijn ook mijn nieuwe trail schoenen, de “Gel-trabucco-terra,” gearriveerd. Ze bieden extra demping, en na een paar testrondes ben ik vrij positief over de pasvorm. De zool voelt wel wat stijf aan, maar verder lijkt de schoen me erg geschikt voor de wat langere trails.
Afgelopen weekend heb ik mijn trainingen weer wat aangepast, omdat ik zaterdag Randy heb geholpen met de garage. Daarna zijn we met de familie gaan bowlen en eten vanwege ons 35 Jarig huwelijk. Was heel erg gezellig, en ook zondag werden we nog verrast met een ontbijtje, geregeld door de kinderen!
Later heb ik nog wat rondjes gelopen door de Rucphense heide, onder herfstige omstandigheden die behoorlijk koud en nat waren. Het was weer even wennen aan de weersomstandigheden.
Helaas heb ik wel erg veel last van mijn rug, waarschijnlijk door te veel en te zwaar tillen op zaterdag. Iets wat ik, gezien mijn herniaverleden, niet had moeten doen. Ik hoop op een snel herstel zonder blijvende schade, maar voorlopig is het flink balen. Dus voorlopig veel oefeningen doen, regelmatig opstaan, en niet te lang achter elkaar zitten…
Zaterdag 7 oktober, een vroege start van de dag met de wekker om kwart voor 5. De bestemming: Villers la Ville voor de “Trail lábbaye,” een uitdagende trail van 50 km met flink wat hoogtemeters.
Precies half 6 stapt Jan in de auto, en anderhalf uur later arriveren we in Villers la Ville. Het laatste stuk van de autorit gaat door glooiend gebied, dus qua heuvels komt het wel goed dachten we. Voor mij dus al weer enkele jaren geleden dat ik nog een echte trail gedaan heb waar serieuze hoogtemeters in zitten, maar ik had er wel vertrouwen in dat de 50K moest gaan lukken. Sterker nog….geen zenuwen, en dat is me eigenlijk nog niet vaak overkomen, want zelfs bij de 10K van Roossendaal had ik daar nog last van. Waarschijnlijk omdat ik het als een training voor de komende doelen beschouwde, en me voorgenomen had om de focus te leggen op genieten en heel te blijven.
Wat een mooie omgeving om in te starten, en wat een perfect geregelde organisatie!! Jan en ik wensen elkaar succes, en wanneer iemand aangeeft dat gestart mag worden, gaat de 50KM groep voorzichtig het startvak uit op weg naar de heuvels. En die zijn er genoeg, want lopende met de meute mee ben ik al na 500 meter buiten adem. Heuvelop lopen vergt duidelijk een andere techniek dan vlak asfalt, en ik besef dat ik al vroeg in de race moet gaan doseren.
Jan is inmiddels al lang uit het zicht verdwenen, en ik probeer een tempo vast te houden van gemiddeld 6 minuten per kilometer. Dat lukt tot ongeveer halverwege vrij aardig, want ik sla de eerste verzorgingspost over, en vertraging van de stukken wandelen wordt weer gecompenseed door de snelle stukken omlaag en het lekkere tempo op de “vlakke” stukken. Relatief vlak, omdat volgens mij deze wedstrijd geen 100M echt vlak geweest is.
Het dalen gaat boven verwachting goed. Er zal vast een betere techniek bestaan, maar ik hoef voor niemand opzij, en haal op een gegeven moment zelfs een paar keer iemand in. Even later wanneer lopers van de overige afstanden er bij komen, haal ik zelfs hele groepen in, maar dat zal waarschijnlijk de achterhoede geweest zijn. Niettemin goed voor het zelf vertrouwen, want voor de geplande Grizzly 100K moet ik ook nogal wat meters omlaag maken. Iets te goed denk ik, want even later struikelde ik flink op een minder steil dalend stuk, en wanneer je dan eenmaal aan het vallen bent, merk je pas hoe hard je op dat moment liep.
Daar bleef het niet bij, want later gleed ik nog een keer met mijn voet van een bruggetje, en bleef met mijn schouder en mijn rug nog net hangen terwijl de rest van mijn lichaam in de brandnetels lag. Gelukkig kon ik er zelf de humor wel van inzien, en toen bleek dat de schade meeviel maar gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om een plaspauze in te lassen.
Wat ik deze keer ook doe, is veel meer genieten van de uitzichten. Tegenwoordig loop ik meer rechtop, met mijn blik meer naar voren gericht, en dan ervaar je zo’n trail anders dan wanneer je alleen maar enkele meters voor je uit op de pad aan het letten bent. En die uitzichten waren schitterend!! Ook qua afwisseling, was het een super parcours. Vettige paden, lange greppels, beekjes waar je doorheen moest, lange stroken met vervelende kasseien, stukken door grasveld, stukken langs landbouwgrond, afdalingen die bleven duren, en dito klimmen. Alles zat er in.
De tweede “verzorgingspost” was zo rond de 30K, en daar lag gewoon alles netjes geordend in de berm. Pakken water, gels, ontbijtkoek, bananen. In Nederland zou dat al bij de eerste de beste voorbijganger in de achterbak verdwenen zijn, in België kan dat gelukkig nog gewoon. Nadat ik flink wat gedronken had, en een gelletje genomen, kon ik weer even door, maar ergens ronde 35KM ging langzaam de fut er uit, en kon ik de verleiding niet weerstaan om enigszins licht stijgende stukken ook maar te gaan wandelen. Dus daarmee gelijk de ambitie om binnen de 5 uur te finishen bijgesteld, en de rest met te veel wandelen en te weinig hardlopen vol gemaakt.
De temperatuur was inmiddels ook opgelopen tot 23 graden, dus mentaal ga je ook geloven dat je rustig aan moet gaan doen, maar de tijd tikt uiteraard gewoon door.
Net voor het einde probeerde nog een groepje bejaarden (en ja…zelf behoren we geloof ik ook tot die groep) een poging te doen om een steil stuk op te komen, maar halverwege niet meer voor- of achteruit kunnen. Dus eerst de dame geholpen, en hierna haar man die het ook niet redde om omhoog te komen een paar zetjes gegeven, zodat deze wandelaars ook hun tocht af konden maken.
Daarna nog een stuk rond een maisveld, en ik kreeg daar nog een 50K loper in het vizier die me in het begin van de wedstrijd voorbijgelopen was. Rustig er naar toe gelopen, maar ik vond het wel zo netjes om er achter te blijven en niet 500M voor de finish er voorbij te gaan. Tot…hij stopte om een foto te maken. Tja….daar ga ik natuurlijk niet op wachten, dus weer een plek opgeschoven 🙂 Nog een mooi stukje omlaag, met uitzicht op de prachtige abdij, en toen naar de finish waar Jan al stond te wachten. Die was al ruim een uur binnen, en was als 5e binnengekomen! Geweldig gedaan!! Voor mij: positie 27, aankomst 50 km in 5 uur, 32 minuten en 9 seconden.
Gezien de omstandigheden ben ik hier heel tevreden mee, onder het motto meedoen is belangrijker dan winnen. We hebben weer een geweldige trail meegemaakt onder ideale omstandigheden. Zowel qua organisatie als omgeving was dit misschien wel de leukste die ik ooit heb gedaan.
Nog een kleine week te gaan voordat ik me waag aan de “trail de l’abbaye” van 50K Mijn laatste echte trail wedstrijd dateert alweer van 2021 (Bello Gallico). Het werd dus weer hoog tijd voor een nieuwe “off-road” uitdaging. De afgelopen jaren stonden voornamelijk in het teken van wegwedstrijden, vandaar dat mijn trainingen en wedstrijden zich vooral op asfalt concentreerden. Nu staan er echter drie opeenvolgende trails op het programma, en ik verwacht dat de Grizzly 100KM de zwaarste zal zijn wat betreft het parcours.
De Bello Gallico zal een nog grotere uitdaging zijn, met zijn meer dan 60 kilometer extra en mijn eerdere ervaringen (DNF’s). Ik ben me er dus van bewust dat dit de lastigste race voor me is, maar ik zal er alles aan doen om dit jaar toch ook daar de finish te halen. De mentale strijd van de Bello Gallico zal mijn doorzettingsvermogen weer tot het uiterste testen, maar het verschil met vorige pogingen is dat ik nu een Finish van de Ultrabalaton gehaald heb, dus weet dat ik het zou moeten kunnen. Uiteraard blijf je afhankelijk van heel veel variabelen die je zelf niet onder controle hebt. Vorig jaar bijvoorbeeld heel veel uitvallers vanwege de kou….
Eerst de 50K in Villers-la-Ville dus, en ik heb er zin in! De weersvooruitzichten zijn goed, en ook het parcours zal er niet al te slecht bij liggen, na een periode van relatieve droogte (alleen dinsdag is c.a. 2mm regen voorspeld). Windkracht 3, en de temperatuur met 23 graden is misschien wat aan de warme kant, maar goed te doen lijkt me. Een finish zou geen probleem mogen zijn, maar ik ben wel erg benieuwd hoe ik het er van af ga brengen ten opzichte van de collega trail runners….
Afgelopen zaterdag hebben we de garage afgebroken bij Randy, wat volgens mij qua inspanning vergelijkbaar was met een flinke lange duurloop. Zondag avond 25K, voornamelijk onverhard gelopen, en dat ging ook goed. Nu deze week nog rustig aan doen.
Afgelopen week heb ik de hardloopschoenen weer wat vaker aangetrokken om de draad weer op te pakken. Het viel me niet tegen, en dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat ik een paar mooie wedstrijden en doelen in het vooruitzicht heb. Niets werkt beter als een dosis pure motivatie…
Zaterdag werd dat beloond door een heerlijke lange duurloop. Gelukkig zat het weer ook mee – niet te warm, niet te koud, en het bleef nog net droog. Dit gold overigens niet voor mijn schoenen,want die waren voordat ik de Pannehoef bereikte al drijfnat.
Zondag werd vooral een vervangende fietstraining in Zeeuws Vlaanderen, waar ik samen met Maaike een mooi rondje van 65KM uitgestippeld had. Hoewel het op de “gewone” fiets was, zorgde de sterke wind toch voor de nodige inspanning. Dus ondanks het gebrek aan bergen uiteindelijk toch een serieuze krachtmeting, maar gelukkig zijn de nieuwe Koga’s uitgerust met 30 versnellingen en hoefden we niet veel onder te doen voor de elektrische fietsers die met het mooie weer massaal de fietspaden op gegaan waren.
Ondertussen is ook de planning bij Randy al een beetje rond, voor de bouw van de garage, en afgelopen vrijdag avond hebben we alvast een begin gemaakt. Komende weekenden dus vooral op de zaterdagen klussen, op de wedstrijd of werk weekenden na.
Niet de meest ideale voorbereiding voor de komende doelen, maar ik ga proberen er het beste van te maken, en de resterende tijd zo goed mogelijk te benutten. Nog minder dan 14 dagen te gaan, voor de 50K trail, dus volgende weekend een wat kortere duurloop, en hopelijk dan de 7e Oktober een leuke wedstrijd, die vooral als training voor de Grizzly 100KM moet dienen.
De vakantie zit er weer op, en Maaike en ik zijn nu tot in Lausanne (Zwitserland) geraakt.
Het was prachtig weer, en de etappes werden met de dag mooier. Deze keer hebben we ook de nodige hoogtemeters gemaakt. Volgend jaar hopen we de draad weer op te pakken en dan via de Grote SInt Bernardpas Italie te bereiken. Deze pas wordt volgende maand afgesloten tot Juni volgend jaar.
Nu dus weer tijd om me te focussen op komende doelen, en dat zijn er best wel wat.
Eind 2023 7 Oct – Trail Labbye 50KM ==> Ingeschreven 28 Oct – Grizzly 100 Kilometers 3000 D+ ==> Ingeschreven 16 Dec – Bello Gallico 160KM ==> Ingeschreven
2024 27 Januari hoho100 (100 Miles) 24 Maart 2024 60(of 120) van Texel ==> Ingeschreven
Zodra ik in kan schrijven voor de Hoho100 ga ik dat ook doen, omdat dit voor mij de kwalificatie voor de 120 van Texel moet worden, waar ik inmiddels ook voor ingeschreven ben. Lukt het niet, dan ga ik de 60 doen, maar voorlopig hoop ik daar op een goed resultaat.
Helaas zijn er ook wat externe factoren die mee gaan spelen, want we gaan bij Randy dit najaar een garage afbreken en bouwen, en er komen nog standby weekenden + een lang werk weekend aan. Ook zit er nog een week vakantie tussen, plus een weekend wanneer ik 35 jaar getrouwd ben. Van de andere kant is de 50K weer een goede laatste lange training voor de Grizzly 100, die op zijn beurt weer gunstig valt in de voorbereidingen voor de 100 miles van de BG.
De wandel en fiets kilometers (iedere etappe met de fiets heen, en wandelend weer terug) met de hoogteverschillen van afgelopen vakantie hebben wel een gunstig effect op mijn gewicht gehad, want ondanks het lekkere eten en de vele bierconsumpties ben ik anderhalve kilo lichter terug thuis gekomen dan vertrokken 🙂
Maandag avond een lekker rondje gelopen, maar toen ik dinsdag ochtend vroeg opstond omdat ik naar Brussel moest, voelde ik me vrij beroerd. Flinke keelpijn, en ook spierpijn en erg moe. Dinsdag en woensdag rust gehouden(op sportief gebied), en donderdag avond een klein rondje gelopen. De klachten zijn niet over, maar het gaat gelukkig al weer een stuk beter.
Helaas geen kust marathon voor ons dit jaar, want we zijn te laat met aanmelden. Jan heeft wel een heel mooi alternatief gevonden, en eerlijk gezegd lijkt me deze leuker en beter aan te sluiten bij de doelen die daarop volgen. Het is de Trail de L’ Abbaye in Villers-la-Ville (c.a. 145km van Rucphen) en we willen dan voor de 50KM gaan. Ook het inschrijfgeld is goed te doen, en uit ervaring weten we dat je het organiseren van een leuke wedstrijd gerust aan de Belgen over kunt laten.
Binnenkort inschrijven voor de 120 van Texel. Hopelijk gaat de hoho100 door dit jaar, zodat ik nog een poging kan doen om de 100K onder de 10 uur te finishen, en zo in combinatie met de wildcard een startplaats te bemachtigen. En een vet PR lopen op de 100 mile. Normaal gesproken zou dat wel moeten lukken.
Eerst een paar weken wandelen in Frankrijk en Zwitserland….
Afgelopen weekend een vrij druk weekendje gehad. Het begon met een gezellig etentje, en na een korte nachtrust zijn we zaterdag vroeg vertrokken naar Nieuwvliet om samen met Els en Peter een rondje door Zeeuws Vlaanderen te fietsen.
Alhoewel het er zeer dreigend uitzag, regende het gelukkig op andere plaatsen, of andere tijdstippen dan wanneer wij aan het fietsen waren, dus het regenpak hoefde niet aan. Nadat we vrij laat nog wat gegeten hadden, gingen we weer naar huis. Maar het is ook een aardig eindje sturen, dus voor we in bed lagen, was de dag al weer om…
Ik had wel besloten niet te laat uit bed te komen, zodat ik nog een duurloop van c.a. 3 uur kon doen, want hoewel ik zaterdag wel genoeg beweging op de fiets heb gehad, wilde ik ook wel graag wat uurtjes lopen in het weekend.
Lekker gelopen, en uiteindelijk gelukkig nog een redelijk weektotaal kunnen halen. Volgende twee weken (na deze werkweek) zullen vooral wandel en fiets kilometers zijn, maar daarna moet ik echt weer flink wat kilometers gaan maken. Met een beetje geluk valt ook de kust marathon in dit plan, dus met nog 5 weken voorbereiden na de vakantie moet de 100KM trail geen probleem zijn. Daarna 7 weken over om weer helemaal goed voorbereid aan de BG te beginnen, en ik hoop ook daar tussenin nog een paar mooie wedstrijdjes te kunnen plannen.
Verder gaat het eigenlijk wel lekker. Geen blessures, wel wat last van mijn rug, maar dat komt vooral omdat ik een beetje verstek heb laten gaan met mijn oefeningen. Ook het gewicht is wat toegenomen. Een en ander heeft uiteraard te maken met de vakantie in het vooruitzicht, dus zodra die voorbij is, zal ook de relatieve rust stoppen en weer volledig de focus op de komende doelen worden gelegd. Momenteel in de onderhoudsmodus dus, en voor mijn gevoel niet verkeerd om eens een periode gas terug te nemen, want de opgebouwde vermoeidheid na de UB is voor mijn gevoel weg, en zowel fysiek als mentaal ben ik weer klaar voor volgende uitdagingen.
Bovenstaande foto is nog van de kustmarathon van 2019. Het tijdperk waar men nog nooit van Corona gehoord had. Niet kort daarna liep ik toen mijn voorlopig laatste wedstrijd (Indian Summer 120K) voordat de lockdown actief werd.
Ik zag op de website van de hoho100 dat er plannen zijn om deze ook in 2024 te doen. Voor mij zou dit nog een hele mooie kans zijn om de 100KM binnen 10 uur te finishen, en alsnog een startplaats voor de 120 van Texel te bemachtigen via een wildcard. Save the Date for 2024: Saturday 27th of January. Misschien voor Jan ook een mooie gelegenheid om de 100 Mijl binnen de 15u55.
Spartathlon qualifier
The HoHo-100 can be used as a qualification for the Spartathlon. The subscription period for the Spartathlon mostly ends at the end of February. The Spartathlon website has not been yet updated for the edition of 2023. For the edition of 2022 the qualifying times were:
Finish a 100-mile race in 21:00 hours (men) or 22:00 hours (women).
Runners having achieved a performance at least 25% better than the ones required in section 2, are considered qualified and are thus automatically admitted. Adjustment by HoHo-100: This means for the 100 Miles 15:45 hours (men) or 16:30 hours (women).
Vanaf afgelopen vrijdag heb ik weer standby dienst, dus moet ik een beetje de training daar op aanpassen.
De lange duurloop van zaterdag had ik bijvoorbeeld verdeeld over twee rondes van 15KM dicht bij huis, en verder probeer ik de overige trainingen tussen de middag of voor 17:30 uit te voeren, want daarna wordt de telefoon terug gezet naar mijn nummer. Maandag en Donderdag avond staan alvast ingepland met releases, en ook afgelopen zondag middag en avond moest ik werken in verband met een release.
Volgende standby dienst (tevens de laatste dit jaar) start op 20 oktober, en die is dus net afgelopen voor de 100KM bear trail.
En ook is er al een weekend vastgelegd waarin gewerkt moet worden (17,18 & 19 november).
Dus de weken dat ik niets kan plannen zijn bekend, en dan blijven er mogelijk weekenden over waarin wel een leuke wedstrijd gepland kan worden.
Mogelijk toch als eerste de Zeeuwse kust marathon. Peter (DRV) zou nog laten weten of we in aanmerking komen voor sponsoring.
Volgens runalyze had ik gisteren ochtend tijdens mijn duurloop een effective vo2max van 56,32 wat nog nooit zo hoog geweest is, maar ik vraag me af hoe betrouwbaar deze gegevens zijn.
De marathon shape geeft een tijd aan van 3:09:34, en ook dat lijkt me nogal aan de snelle kant….
Voorlopig lijken de Garmin waardes van resp. 52 voor de Vo2Max en 3u31 voor de verwachte marathon tijd beter te kloppen, maar dat zal zeker niet opgaan voor de zware kust marathon.
Ik ga in ieder geval niet specifiek trainen voor snelheid, omdat de eerste belangrijke uitdaging de Beartrail wordt en dan kracht en duurvermogen belangrijker zijn dan snelheid, en ook het risico op blessures beperkt blijft.
Nog steeds zit ik in de onderhoudsmodus, en de afgelopen paar weken heb ik de focus nog steeds op wat andere zaken liggen dan het hardlopen. Deze week staat ook weer flink vol gepland, want hoewel dinsdag een vrije dag is, hebben we wel een vrij vol programma deze week. Een paar trainingen zal ik daarom proberen tussen de middag te plannen.
Eind van deze week begint helaas ook mijn standby dienst weer, wat ook altijd voor de nodige stress zorgt… Het is nog niet duidelijk of er veel releases in het weekend uitgevoerd moeten worden, maar tussen de bedrijven door zal ik weer proberen mijn lange duurloop te plannen en te verdelen over wat kortere rondes dicht bij huis.
Ook qua wedstrijdplanning is er nog niet veel concreets. Buiten de Beartrail (100KM) op 28 October en de Bello Gallico 16/17 December is nog niet helemaal duidelijk of ik daarvoor nog iets kan gaan doen. Er vallen nog twee standby diensten tussen, + vakantie, + een weekend waarin we 35 jaar getrouwd zijn, en nog een paar zaterdagen en zondagen met andere verplichtingen en verder ook Maaike’s vrije weekenden waar ik rekening mee moet houden.
Helaas kan ik ook niet aan de mega meiboom trail mee doen, vanwege een afspraak die we niet kunnen verzetten. De Zeeuwse kust marathon komt eigenlijk te kort na mijn vakantie, en valt in Maaike’s vrije weekend. Een dag later is de Natuurmarathon in Tessenderlo welke mij misschien zelfs leuker lijkt, en iets simpeler in elkaar steekt (geen bus nodig van te voren, en ongeveer even ver weg) en ook het inschrijfgeld is maar 25 Euro). Maar het is misschien al net zo verstandig om in dat weekend een gewone training te doen, want omdat ik niet specifiek er naar toe train, heeft het dus eigenlijk weinig of geen toegevoegde waarde om deel te nemen.
Er zitten nog c.a. 10 weekenden tussen de Beartrail en nu, dus wil ik vanaf vandaag de kilometers weer uit gaan breiden. De vakantie van twee weken valt in deze periode, welke normaal gezien vooral wandelkilometers zullen zijn, maar deze keer wil ik ook af en toe een hardloop training inplannen.
Na de Beartrail zou bijvoorbeeld de marathon van Kasterlee (12 Nov), brabantse wal trail 60KM (18 Nov), graaf Castricum trail 60KM (19 Nov), 6 uur winterchallenge Halle (25 Nov) ,de T’is voor niks (26 Nov) of de Voornese Duin trail (3 Dec) nog kunnen. Even kijken of Jan ook 1 van deze wedstrijden ziet zitten, en ook even kijken hoe het qua planning bij Maaike uit komt en met mijn projecten bij de klant waar ik ook nog twee weekenden voor op moet offeren.
Dus eigenlijk staan alleen de 100KM en de 100 Mijl van de Bello Gallico vast, en hoop ik er dit jaar nog 1 of 2 aan toe te kunnen voegen….
Na een paar droevige weken (qua weer dan toch), zou het stilletjes aan beter moeten worden. Op zich maakt het voor de trainingen natuurlijk helemaal niet uit, en af en toe een flinke bui is zelfs lekker als het niet te koud is. Zo’n bui kreeg ik dus gisteren (zondag) ook, en hoewel het een soort wolkbreuk was, toch flink genoten van mijn training.
Afgelopen zaterdag had ik nog een beetje een kater van de Karmeliet van het etentje een dag er voor, maar die was al vrij snel over na een uurtje hardlopen, en die training heb ik op een heel rustig tempo en lage hartslag (30KM) afgewerkt.
Blauw hardlopen, groen wandelen….dus veel te weinig groen voor de dodentocht, die we daarom niet gaan starten….
Dat de lage trainingsvolumes per week en de kortere lange duurlopen in het weekend voor beter herstel zorgen is goed merkbaar. Ondanks de vrij volgeplande weekenden en avonden, en de korte nachtjes merk ik dat ik toch beter uitgerust ben en de trainingen weer leuker beginnen te worden. Van lieverlee dus weer terug uit gaan breiden, want over een paar maanden staat er weer een serieuze uitdaging voor de deur (Bear trail – 100KM).
Wat ik ook terug op moet gaan pakken zijn de core-stability oefeningen, want dat is er vanaf de Ultrabalaton compleet bij ingeschoten en daarom heb ik weer duidelijk krachtverlies en beginnen bepaalde pijntjes weer op te spelen.
Mogelijk voor de beartrail ook nog de Zeeuwse kust marathon, of de natuurmarathon in Tessenderlo 1 dag later (afhankelijk van eventuele sponsoring, en de planning bij Maaike) of nog een leuke trail.
Voorlopig een paar hele drukke weken en weekenden, dus heb ik het trainen even op een laag pitje gezet. We zijn nog bezig met een inhaalslag van afspraken, welke allemaal uitgesteld zijn vanwege de eerste helft van het jaar, door de voorbereidingen op de UB, en de vakantie er na. Aangezien er nog geen definitieve wedstrijden gepland zijn op korte termijn is het ook niet echt nodig om heel veel kilometers te maken, en ben ik in de onderhoud’s modus gegaan, zodat ook mijn lichaam een beetje kan herstellen.
De voorbereidingen voor de dodentocht, zijn helaas ook niet optimaal, en Maaike twijfelt of we hem moeten doen, dus wat mij betreft beter niet starten dan niet finishen. Maar we hebben nog even om te beslissen, maar ik ga er van uit dat we niet zullen starten.
Verder niet heel veel te melden…
Mijn hoofd doel is bekend(de Bello Gallico), en ik ben inmiddels ingeschreven. dus ik ga zorgen dat alles afgestemd wordt op de voorbereidingen voor die wedstrijd, zodat ik hopelijk ook daar een finish heb eind dit jaar.
Zaterdag weer eens serieus getraind. De temperatuur was goed, en ook de tank zat goed vol, omdat we een dag ervoor tot 23:00 een poging gedaan hadden om de gerechtenkaart van de Merlijn af te werken.
Maaike moest werken, dus ik kon weer vroeg de deur uit, en besloot rondje Zevenbergen weer eens te doen, want dat was weer even geleden. De eerste kilometers gingen nog wat stroef, maar al vrij snel zat ik in een lekker ritme en vlogen de kilometers voorbij op een vrij lage hartslag. Deze ging wel wat omhoog toen ik na 30K de Hoevense polder in draaide met wind op kop, en niet veel later begonnen ook mijn bovenbenen flink pijn te doen. Dus iets zit er nog niet helemaal goed 🙁
Verder weinig problemen, en na zo’n 4 uur en 5 minuten had ik de marathon er op zitten.
Onderweg ook nog even nagedacht over een poging om een 100K binnen de 10u te finishen, en dacht dat misschien er 1 op eigen gelegenheid lopen een idee was, maar dit geld uiteraard niet omdat de 100K een officiële wedstrijd moet zijn. Maar wellicht toch iets om in het achterhoofd te houden…wie weet een uitzondering voor een wildcard….
Samen met Jan en de vrouwen al een beetje de plannen doorgesproken, en in grote lijnen ziet het er ongeveer zo uit:
Zodra de volgende vakantie er op zit (half September):
2023: -Een leuke marathon, bijv. zeeuwse kust marathon -Beartrail 100KM -Nog een leuke marathon of trail -Bello Gallico 160KM
2024: -Wedstrijden zoeken in de voorbereiding voor de 60 of 120 van Texel -60 of 120 van Texel -mee loten voor de Spartathlon ==> Niet ingeloot, dan misschien een andere leuke, bijvoorbeeld UMS
Nog even terug kijken naar het BK 100KM in Veldegem (B).
Zoals altijd waren Jan en ik weer vroeg op de plaats van bestemming, en konden dus rustig aan ons voorbereiden op de 100K. Voor mij dit jaar een van de laatste mogelijkheden om een poging te doen onder de 10u te finishen.
De gels etc. op de daarvoor bestemde tafels gelegd, en daarna nog even rust genomen totdat we konden starten. Een erg ontspannen sfeertje, terwijl het voor de Belgen om het Nationale kampioenschap ging.
Na het startschot vertrokken we voor de eerste ronde van 5KM. Alhoewel er slechts een handje vol mensen mee deden, had men toch de moeite genomen, om alles goed af te zetten, verkeersregelaars in te schakelen, en een behoorlijk uitgebreide verzorging weg te zetten! Prima geregeld dus!!
De eerste ronde is altijd nog een beetje een verassing, en was dan ook zo voorbij. Een gemiddelde van iets onder de 5:30M/KM, en het voelde erg goed. Ook de voorspelde hitte was nog niet goed merkbaar, omdat er wel wat wind op de open stukken was.
Ronde twee tot en met zes gingen in ongeveer hetzelfde tempo, dus na zo’n 30KM had ik al een flinke marge opgebouwd voor een tijd onder de 10u. Maar ja, het is een 100KM dus nog een flink stuk te gaan….
De temperatuur begon op te lopen, en alles begon wat meer pijn te doen, en zo gemakkelijk als de eerste 6 rondes gingen, zo moeilijk gingen de rondes er na. Eerst hoopte ik nog dat het om een dipje ging, maar het werd alleen maar erger, en de twijfel of ik moest/kon gaan finishen sloeg toe. In Ronde 9 kwam Jan voorbij, en we stemden even met elkaar af hoe het er bij stond, en ik gaf aan dat nog 55KM voor mij niet verstandig was. Ook Jan voelde zich niet helemaal lekker, dus besloten we beiden nog een ronde te doen, zodat ik de 50K nog vol kon maken. Een DNF na 50K dus, in een tijd van 4u42. Om onder de 10u te finishen zou ik dus de volgende 50K in 5u18(dus ruim boven de 6M/KM) kunnen doen, maar wanneer het lichaam zo duidelijk aangeeft dat het goed geweest is, dan beter stoppen.
Blijkbaar hadden meer mensen hier last van, want van de 27 deelnemers zijn er slechts 13 gefinished, dus meer dan 50% uitvallers wat voor een officieel Belgisch kampioenschap erg hoog is, en ook vij sneu voor de organisatie.
Achteraf gezien een goede beslissing, want ik had dus nog een wandelvakantie voor de boeg. De oorzaak moet ik vooral zoeken in de schoenenkeuze denk ik, want het was vooral de pijn aan de knieën, kuiten, bovenbenen en rug die de boventoon voerden. De combinatie carbon plates op hard beton en klinkers of asfalt voor dergelijke afstanden is dus niet aan te raden, en kan wel eens mijn poging verpest hebben…
Helaas heeft wat speurwerk voor een volgende kwalificatie gelegenheid nog niets opgeleverd, en ik ga dus mijn pijlen richten op de wedstrijden die komen gaan, en hoop daar een resultaat te halen wat alsnog recht (en vertrouwen) geeft op een start.
En………eind dit jaar hebben we nog iets goed te maken in Oud Heverlee, want de Bello – Gallico moet nu wel een keer gefinished worden. Was normaal gesproken alleen finishen het doel, deze keer wil ik daar de lat wat hoger leggen, en ook een mooie tijd gaan proberen zodat wellicht dat een startplaatsje in Texel op kan leveren.
Ondertussen is mijn vakantie helaas ook weer voobij. We zijn geraakt tot zo’n 100KM onder de Zwitserse grens, twee etappes voor Besancon. Hele mooie en erg rustige wandelroutes, waar we door veel erg kleine dorpjes en gehuchten liepen, of gewoon een hele dat door de natuur zonder iemand tegen te komen. En alle etappes via een fietsroute omgekeerd gedaan, omdat via het Openbaar vervoer geen optie is.
Dus nu weer terug aan het werk, en heb ik de trainingen weer voorzichtig opgepakt. De losse kilo’s zijn weer een beetje aan het slinken, maar ik merk dat de vermoeidheid van de 50K en het wandelen nog niet helemaal weg zijn.
Ondertussen ook eindelijk wat foto’s van de Halve marathon van Roosendaal die een 10K was…
Zoals het er naar uit ziet wordt het eerste mooie doel de Grizzly bear trail van 100K. Zin in!!!
