Nog even terug kijken naar het BK 100KM in Veldegem (B).

Zoals altijd waren Jan en ik weer vroeg op de plaats van bestemming, en konden dus rustig aan ons voorbereiden op de 100K. Voor mij dit jaar een van de laatste mogelijkheden om een poging te doen onder de 10u te finishen.

De gels etc. op de daarvoor bestemde tafels gelegd, en daarna nog even rust genomen totdat we konden starten. Een erg ontspannen sfeertje, terwijl het voor de Belgen om het Nationale kampioenschap ging.

Na het startschot vertrokken we voor de eerste ronde van 5KM. Alhoewel er slechts een handje vol mensen mee deden, had men toch de moeite genomen, om alles goed af te zetten, verkeersregelaars in te schakelen, en een behoorlijk uitgebreide verzorging weg te zetten! Prima geregeld dus!!

De eerste ronde is altijd nog een beetje een verassing, en was dan ook zo voorbij. Een gemiddelde van iets onder de 5:30M/KM, en het voelde erg goed. Ook de voorspelde hitte was nog niet goed merkbaar, omdat er wel wat wind op de open stukken was.

Ronde twee tot en met zes gingen in ongeveer hetzelfde tempo, dus na zo’n 30KM had ik al een flinke marge opgebouwd voor een tijd onder de 10u. Maar ja, het is een 100KM dus nog een flink stuk te gaan….

De temperatuur begon op te lopen, en alles begon wat meer pijn te doen, en zo gemakkelijk als de eerste 6 rondes gingen, zo moeilijk gingen de rondes er na. Eerst hoopte ik nog dat het om een dipje ging, maar het werd alleen maar erger, en de twijfel of ik moest/kon gaan finishen sloeg toe. In Ronde 9 kwam Jan voorbij, en we stemden even met elkaar af hoe het er bij stond, en ik gaf aan dat nog 55KM voor mij niet verstandig was. Ook Jan voelde zich niet helemaal lekker, dus besloten we beiden nog een ronde te doen, zodat ik de 50K nog vol kon maken. Een DNF na 50K dus, in een tijd van 4u42. Om onder de 10u te finishen zou ik dus de volgende 50K in 5u18(dus ruim boven de 6M/KM) kunnen doen, maar wanneer het lichaam zo duidelijk aangeeft dat het goed geweest is, dan beter stoppen.

Blijkbaar hadden meer mensen hier last van, want van de 27 deelnemers zijn er slechts 13 gefinished, dus meer dan 50% uitvallers wat voor een officieel Belgisch kampioenschap erg hoog is, en ook vij sneu voor de organisatie.

Achteraf gezien een goede beslissing, want ik had dus nog een wandelvakantie voor de boeg. De oorzaak moet ik vooral zoeken in de schoenenkeuze denk ik, want het was vooral de pijn aan de knieën, kuiten, bovenbenen en rug die de boventoon voerden. De combinatie carbon plates op hard beton en klinkers of asfalt voor dergelijke afstanden is dus niet aan te raden, en kan wel eens mijn poging verpest hebben…

Helaas heeft wat speurwerk voor een volgende kwalificatie gelegenheid nog niets opgeleverd, en ik ga dus mijn pijlen richten op de wedstrijden die komen gaan, en hoop daar een resultaat te halen wat alsnog recht (en vertrouwen) geeft op een start.

En………eind dit jaar hebben we nog iets goed te maken in Oud Heverlee, want de Bello – Gallico moet nu wel een keer gefinished worden. Was normaal gesproken alleen finishen het doel, deze keer wil ik daar de lat wat hoger leggen, en ook een mooie tijd gaan proberen zodat wellicht dat een startplaatsje in Texel op kan leveren.

Ondertussen is mijn vakantie helaas ook weer voobij. We zijn geraakt tot zo’n 100KM onder de Zwitserse grens, twee etappes voor Besancon. Hele mooie en erg rustige wandelroutes, waar we door veel erg kleine dorpjes en gehuchten liepen, of gewoon een hele dat door de natuur zonder iemand tegen te komen. En alle etappes via een fietsroute omgekeerd gedaan, omdat via het Openbaar vervoer geen optie is.

Dus nu weer terug aan het werk, en heb ik de trainingen weer voorzichtig opgepakt. De losse kilo’s zijn weer een beetje aan het slinken, maar ik merk dat de vermoeidheid van de 50K en het wandelen nog niet helemaal weg zijn.

Ondertussen ook eindelijk wat foto’s van de Halve marathon van Roosendaal die een 10K was…

Zoals het er naar uit ziet wordt het eerste mooie doel de Grizzly bear trail van 100K. Zin in!!!

Afgelopen weekend was het weer tijd voor de halve marathon. Alhoewel….door de weersomstandigheden had de organisatie besloten er een 10KM van te maken. Zaterdag besloten om een kort rondje te lopen, en dat ging lekker.

Zondag vertrokken we (Jan, Maaike, Randy, Levi en ik) ruim op tijd met de fiets naar Roosendaal. De temperatuur was al rond de 30 graden, maar gelukkig was er nog wat wind, zodat het zeker op de fiets nog wel aangenaam aanvoelde. Bij C-cinema lagen de startnummers klaar, en er lag ook voor iedereen een C-cinema pakket klaar + de nodige consumptiebonnen.

De overige team leden (Toon, Joko, Childerick, Tyrell, Pascal) waren er ook op tijd,  en na een beetje puzzelen met de T-shirt maten waren we op tijd klaar voor de teamfoto, en konden we daarna rustig richting het startvak. Zoals vorig jaar liep de start ook deze keer weer uit, nu vanwege de finishers van de 5KM die nog op het parcours liepen. Gelukkig hadden we een plaatsje in de schaduw, en bleef het beperkt tot ruim een kwartier….

Na het startschot gingen we dus op pad voor 10KM. De eerste kilometer ging snel voorbij, rond de 4:30M/KM. Ook de tweede kilometer kon ik dat tempo blijven lopen, maar daarna was het gedaan, want alhoewel ik normaal gesproken goed tegen de hitte kan was het vooral op de stukken waar geen of weinig wind stond te heet. Ook is het natuurlijk zo dat ik al  jaren niet op snelheid getraind heb, dus sowieso viel het voor mijn hoge tempo nogal moeilijk vol te houden, dus het plan om niet te gek te doen in werking gesteld en voor een tijd onder de 50 minuten te gaan.

Al heel snel waren we voorbij het keerpunt, en een paar honderd meter later precies op de helft. De kilometers daarna duurden wel langer, omdat ik ondertussen al regelmatig aan het checken was hoe lang ik nog af moest zien in de hitte. Na de rotonde kwamen we ook bij de langzamere 8K lopers terecht, die soms met 3 of 4 naast elkaar lopen en dus lastig in te halen zijn. En dan ben je ook weer snel bij het bordje “Nog 3 kilometer” en komt haast de finish al weer in zicht. Vooral de laatste kilometers lopen weer wat beter, omdat door het publiek voor de nodige verkoeling gezorgd werd, in de vorm van tuinsproeiers, waterpistolen of gewoon met de tuinslang.

Geen eindsprint, want het was al warm genoeg, en het zou toch niet veel helpen aan de slechte 10k tijd. Onder de 50 Minuten, dus wel tevreden, en blij dat ik er zonder problemen doorheen gekomen ben. Ongeveer de helft van het team was al binnen, maar we hadden besloten om op iedereen te wachten, en dus had ik tijd genoeg om weer wat vocht aan te vullen. Gelukkig stond er een beetje wind, en al vrij snel was ik weer voldoende afgekoeld. We hadden een tijdje gewacht, maar 1 van de teamleden konden we niet vinden, en we gingen er vanuit dat hij ons gemist had, en direct naar de C-cinema gelopen zou zijn.

Onderweg zagen we dat de prijsuitreiking gestart was, en waren benieuwd of we met het bedrijventeam nog een podiumplaats hadden. Wat bleek…ICT-OKE BV bleek eerste en tweede te zijn🙂 Dus het eerste team mocht het podium op, om een hele mooie beker en bos bloemen te ontvangen.

Direct daarna besloten we even polshoogte te nemen bij Childerick, want hij bleek een gevaarlijk hoge temperatuur te hebben, en was inmiddels bij de EHBO binnen gebracht. Ik mocht heel even naar binnen, en zag dat hij gelukkig aanspreekbaar was, maar daarmee was dan ook alles gezegd. De bezorgde gezichten van de mensen er omheen, en de hoeveelheid apparatuur (zuurstof etc.) waren niet direct geruststellend, en toen hij ook nog eens met de ambulance afgevoerd werd, was wel duidelijk dat het serieus mis gegaan was.

Nadat we omgekleed waren, kwamen er gelukkig al wat betere berichten, en we zijn daarna nog gezellig even aan het napraten geweest met wat bier en Nacho’s. Achteraf gezien was het toch nog een hele leuke middag, en heb ik er weer een prachtige beker bij voor in mijn kantoortje. Nou nog een weekje rustig aan, en dan staan we volgend weekend weer aan de start voor het echte werk! Zin in!!

Afgelopen weekend een testweekend gehad in Breskens om ons vakantiehuisje te testen.Met 29 graden was het vrij heet, en omdat we dat weekend nogal wat op de planning hadden staan besloot ik om een duurloop van max. 30KM te doen.

Dus rustig aan de kilometers afgewerkt, en ondanks de hitte liep het toch nog vrij aardig. Wel iets te weinig water mee genomen, want al vrij snel zat ik door de helft van de voorraad heen (ik had twee kleine flesjes bij me). De route liep vanuit Breskens via Groede naar Nieuwvliet-bad, en daar kon, omdat het laag water was, via het strand weer naar de duinen gegaan worden om langs de kust terug te lopen.

Op het strand waren door de aanhoudende droogte flinke stukken los zand,  en daar lukte hardlopen gewoon niet, en ook wandelen was daar vrij zwaar.  Eenmaal terug plakte ik er nog wat kilometers bij aan, en ergens in de buurt van de 28KM stond ik weer terug voor het park, en kwam ik gelijk aangelopen met Maaike die in de ochtend een flinke wandeling gedaan had.

Zondag hebben we ongeveer dezelfde route gewandeld, maar dan een stuk ingekort, want de jongens zouden in de middag langskomen voor vaderdag. Ik voelde mijn dat mijn achillespezen aan beide voeten nogal geïrriteerd waren door het losse zand van de dag ervoor, maar gelukkig alleen gevoelig dus geen blessure.

Dus vanaf nu een beetje terugschakelen, en in het weekend staat er nog een leuke wedstrijd (halve marathon van Roosendaal)op het programma. Zal geen supertijd worden, maar dat is ook niet de bedoeling, want ik wil niets forceren in verband met de wedstrijd een week later. De weersverwachtingen zijn niet heel erg gunstig, want het beloofd beide wedstrijden nogal heet te worden, maar gelukkig kan ik er goed tegen.

Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan, en of mijn lichaam voldoende hersteld is van de Ultra-balaton. Mijn gevoel zegt van wel, maar uiteraard zal ik daar volgende week vanzelf na een kilometer of 65 achter komen, want normaal gesproken gaat het tot die afstand wel goed bij een 100K of meer. Op de website kan ik nog niet veel informatie terug vinden over de verzorging, dus ik ga er van uit dat ik gewoon zelf alles mee nemen, en een tafeltje plaats zoals ik ook bij de 24uur gedaan heb. De Maurten gels zijn aangevuld door Jan, en verder zal ik ook wat witte boterhammen met Jam meenemen want die bevielen erg goed tijdens de UB.

Voorlopig heb ik startnummer 1 😳

O ja….ook mijn nieuwe setje uitgeprobeerd (Vaderdag kado). Het shirt was hetzelfde als het shirt wat ik in Hongarije aan had, maar nu een andere kleur, dus wat dat betreft niets nieuws. Het broekje voelde heel erg goed. Super licht, en nergens schuren, dus heel tevreden. Ik hoop eindelijk een waardige vervanger te hebben voor de inmiddels bijna overleden Falke short.

Het toppunt van bewegingsvrijheid. Het Racing Split Short is ontworpen voor hardlopen in warme of vochtige omstandigheden. Het gebruikte membraamvezel is dun en garandeert ongelooflijke lichtheid. De 4-way stretch biedt comfort en efficiente afvoer van het zweet. De stof blijft niet hangen en plakt niet waardoor het niet gaat schuren of voor irritatie kan zorgen. De interne slip houdt alles op zijn plaats en de elastische tailleband met koordje zorgt voor een perfecte pasvorm. In de taille is een handig zakje verwerkt zodat je jouw sleutel makkelijk kunt meenemen. 

Voordelen van het Compressport Racing Split Short

• De 4-way stretch zorgt voor flexibiliteit waardoor de pasvorm perfect is het het zweet goed wordt afgevoerd.
• De gebruikte vezels zorgen ervoor, dat het short niet irriteert.
• Het short neemt geen water op en wordt dus niet zwaarder in natte omstandigheden of van het zweten.
• Het short is naadloos en voelt heerlijk zacht aan.

….en dan is het ineens volop zomer.

Heel lang naar uitgekeken, maar wanneer het dan zo ver is, mag het eigenlijk weer wel wat minder. Niet alleen de hoge temperatuur, maar ook de pollen, insecten etc. hebben zo zijn impact op de training. Zo ook afgelopen zaterdag toen ik mijn lange duurloop ging doen.

Ik vertrok om 7:00u, met het plan om er een marathon van te maken met een gemiddeld tempo van 5m50/KM. Dit zal zo ongeveer het tempo zijn, waarmee ik de 100KM ook wil gaan starten over c.a. 3 weken, zodat ik wat marge op kan bouwen voor eventuele toiletbezoeken, en de korte stops bij de verzorgingsposten.

Het was nog heerlijk koel, en er was niet veel wind, en al snel liep ik iets sneller dan gepland. Dat ging een uurtje of 3 goed, maar toen begon het flink wat heter te worden, en omdat ik niet veel drank bij had, besloot ik er zuinig mee om te gaan, en ook het tempo wat te laten zakken. Na 35KM begon alles wat meer pijn te doen, en werd het zwaar, dus mogelijk had mijn Garmin toch gelijk omdat die aangaf dat de “training readyness” 1% was, en dat het een rustdag zou moeten worden. Rustig uitgebold, en toen ik na 41KM bijna thuis was, besloot ik dat het goed geweest was en mijn Garmin uit te drukken.

Na een tuinfeest op zaterdag avond, besloot ik de herstel loop van zondag in de avond te plannen, en eerst een keer goed uit te slapen. Verder gelukkig niet veel last van de Hertog Jan gehad, dus dat was weer een meevaller. De trainingsomvang kwam hier mee deze week op 112KM.

Nou komende weken nog even proberen iets meer dan 1KG kwijt te raken, zodat ik weer op hetzelfde gewicht ben, als net voor de Ultrabalaton. Afgelopen woensdag nog even met Jan gesproken over de planning van de rest van het jaar, en mogelijk zou de 100KM Beartrail in Oktober een mooi doel kunnen zijn. Dit zou dan ook weer een goeie training voor de Bello Gallico zijn, welke ik toch eigenlijk ook wel een keer wil gaan  finishen….

Komende week wil ik nog flink trainen, en a.s. zaterdag mijn laatste lange duurloop doen, maar ik twijfel of ik er een marathon van ga maken. Misschien een 35K, zodat ik genoeg hersteld ben voor de halve marathon de week er op. De teams zijn inmiddels compleet, en normaal gesproken komen eind deze week de nieuwe shirts binnen van Rogelli. Dat halve marathon weekend zal de echte test worden om te kijken of de Hoka carbon X 3 iets uitmaken op de eind tijd. Vanaf deze week zal ik daarop lopen om mijn lichaam te laten wennen aan deze schoenen. Ben benieuwd….

En ik heb mijn vaderdag Kado alvast besteld…. Het is een zelfde shirt (trail postural shirt) als waar ik de UB mee gelopen heb, maar dan in een andere kleur. En een broekje van Compress sport (racing split short), wat na lang zoeken het meest in de buurt komt van mijn favoriete Falke broek die na 18 jaar trouwe dienst aan vervanging toe is. Compress sport is voor mij een betaalbaarder alternatief voor X-bionics, en ook het assortiment is beter op hardlopen afgestemd. Meer keuze dus, terwijl ik het idee heb dat X-bionics zich de laatste jaren meer op de tweewielermarkt aan het richten is…

Afgelopen weekend was het trouwfeest van Randy en Lisa.

Het was een stralende dag, en het huwelijk werd voltrokken op een pracht locatie. Ook het feest in de avond was heel erg gezellig, en alles was perfect geregeld. We hebben ontzettend genoten van deze mooie dag, en ook de andere dag had ik er nog veel plezier van 🍺🍺🍺🍺🍺🍺🍻🍻🍻

Vanochtend gaf de weegschaal helaas een paar kilo extra aan, dus ik moet nog even flink aan de bak om weer terug onder de 69KG te komen😉

De ultrabalaton is inmiddels al weer een maand geleden, en ik heb het gevoel voldoende hersteld te zijn om de normale trainingsroutine weer op te pakken. Ook de volgende wedstrijd – de 100KM – komt er aan, en ik denk dat ik alleen volgend weekend en het weekend daarop nog een echte lange duurloop kan doen, want daarna is het weekend van de halve marathon. Vanavond zal ik ook een poging doen om nog wat kilometers te maken…

En volgende week zaterdag nog een tuinfeestje, dus het bannen van alcohol stel ik nog een weekje uit. Hopelijk kan ik me een beetje inhouden, want we zijn van plan op de fiets te gaan, en dat wil wel eens fout gaan….

De voorbereidingen van de 100KM zijn dus iets minder serieus dan die van de Ultrabalaton, waar ik dus echt alles voor gelaten heb. Die finish heeft het vertrouwen erg goed gedaan, en ik hoop dat er gewoon niets tegen gaat zitten.

10 uur lang een gemiddelde van 6M/KM lijkt me zeker niet onmogelijk, maar is uiteraard niet alleen afhankelijk van hoe ik me nu voel en mijn huidige conditie. Doseren zal zeker moeten, en zoals in Hongarije zal voldoende eten en drinken weer een erg belangrijke factor zijn. Mentaal zit het in ieder geval goed, want ik heb er weer erg veel zin in…..

De eerste dag van Juni al weer, en inmiddels is het eindelijk zomer geworden.

Gelukkig nog niet al te hoge temperaturen, en ook andere vervelende bijverschijnselen (processie rups, dazen etc.) heb ik nog niet gemerkt. Wel een tekenbeet in mijn knieholte, maar daar was ik snel bij, en tot nu toe nog geen verdere tekenen van besmetting rondom deze beet.

Zaterdag voor het eerst weer een wat langere duurloop gedaan, en ik had gekozen voor een zachte ondergrond, omdat mijn spieren en gewrichten nog steeds wat gevoeliger zijn dan normaal. De HRV is inmiddels weer terug naar acceptabele waarden, en de trainings status in sinds een paar dagen van overbelast naar Productief. Volgens mijn Garmin dus al weer groen licht om verder te trainen, en voor mijn gevoel klopt dat ook.  Ook de vermoeidheid is afgenomen, want daar had ik afgelopen weken wel wat meer last van dan normaal. Van de ene kant veroorzaakt door de ultraloop zelf, en verder vanwege het slaapgebrek omdat ik erg slecht kon slapen de weken na de wedstrijd.  Nu dus weer zo goed als hersteld en uitgerust.

Het was prachtig weer, en omdat ik voorzichtig wilde starten besloot ik dus om deze keer het meeste asfalt te ruilen voor de zachte ondergrond van de Pannehoef en Moerse bossen.Een goeie keus bleek later, want het liep geweldig en ik vroeg me af hoe lang het geleden was dat ik dit rondje -wat vroeger min of meer mijn standaard lange duurloop was- nog gedaan had. Volgens mij langer dan anderhalf jaar….

Dus het lange Pinksterweekend ben ik zo begonnen, en een dag later (zondag) in de ochtend rustig uitgelopen, want in de middag stond een wandeling met Maaike op het programma. Deze keer vin de omgeving van Hank kilometers gemaakt. De wandeling op zich was niet super, maar de temperatuur was goed.

Tweede pinksterdag moest Maaike werken in de avond, dus die dag hebben we lekker rustig aan gedaan en in de avond nog een keer de Pannehoef doorgelopen want ik had tijd en zin genoeg om nog een flinke ronde te doen.

Ondertussen zijn er al wat meer inschrijvingen voor de 100KM van het Belgisch Kampioenschap. Tot nu toe ben ik nog de enige Nederlander, en zijn we met 2 in de categorie 55-59.

Aan staand weekend zal het trainen op een heel laag pitje staan, in verband met het trouwen van Randy en Lisa. Daarna moet ik nog een paar weken flink aan de bak, want over een maandje is het zo ver…

Na de Ultrabalaton heb ik het een paar weken rustig aan gedaan. 

Nu ruim twee weken verder is mijn HRV nog niet helemaal terug in orde, en ook de rust hartslag en slaap geschiedenis zijn nog niet OK volgens mijn Garmin. Nou zou dat natuurlijk ook kunnen liggen aan de alcohol consumptie, want vorige week zaterdag had ik een vrijgezellenfeest van Randy, en toen heb ik de 4 maanden alcohol vrij ruimschoots gecompenseerd. Daarna een paar dagen vakantie, en daar ook nogal wat Brugse zot en Blauwe Chimay gedronken.

Ondertussen heb ik weer wat trainingen gedaan, en ook een aantal flinke wandelingen afgewerkt met Maaike samen, en dat lijkt in ieder geval allemaal goed te gaan.

Omdat de UB normaal gezien een kwalificatie voor de spartathlon is, vroeg ik me af, of ik misschien een wildcard voor de 120 van Texel zou kunnen krijgen op basis van deze prestatie. (Daar is o.a. een finish op de iets langere elfsteden ultra een van de mogelijkheden) Dus een mailtje gestuurd, en wat blijkt….omdat bewezen is dat het duurvermogen goed zit, zou ik met een iets ruimere limiet op de 100KM in aanmerking komen. Dat is geweldig nieuws, omdat deze wedstrijd met vrij zware kwalificatie eisen voor mij altijd onbereikbaar leek, maar er nu dus mogelijk een opening is om me toch te kwalificeren.

Daarom heb ik me gelijk ingeschreven voor een 100KM op 2 Juli. Met mijn huidige PR net onder de 11 uur op de 100K, wil ik de lat deze keer op 10 uur leggen, zodat er nog een beetje marge over blijft. (Bij een gemiddeld tempo van 6:09/KM – 10u15 zou ik in aanmerking komen, maar < 10 uur wordt het doel)

Met mijn huidige gewicht zou ik dan c.a. 5KG lichter zijn dan tijdens de wedstrijd in 2021, en ook de training’s omvang tot nu toe is uiteraard vele malen groter. Toen had ik heel veel problemen met de voeding, dus ook dat zou nu veel beter moeten gaan, en uiteraard de motivatie om me te kunnen kwalificeren zal ook zo zijn effect hebben.

Nieuw doel dus op korte termijn, en daarna hopelijk op lange termijn de 120 van Texel.

Een week van te voren nog de halve marathon van Roosendaal, wat perfect past tijdens het afbouwen van de kilometers. Nog wel wat drukke weekenden, met o.a. het trouwfeest van Randy en Lisa. Helaas kan ik niet mee doen met de 100 Mijl van Berlijn, omdat juist dat weekend de Dodentocht is.

Dus voorlopig na de 100KM en dodentocht nog niets gepland….

Ondertussen is ook een mooi stukje geschreven door Bert voor Runnersworld, en is de uitslag van de UB ook gepubliceerd op DUV ultramarathon statistics.

Jan en ik arriveren woensdag 3 Mei in Hongarije om een tweede poging te doen om de 211KM lange ronde om het Balaton meer te finishen binnen de voor mij vrij scherpe limiet tijd van 31 uur. Een wedstrijd waar ik alles voor heb gedaan en gelaten, en ook de overige voorbereidingen (dropbags etc.) heb ik tot in de puntjes geregeld.

We verblijven in een all inclusive hotel (Marina) niet ver van de start, dus kunnen nog ruim een dag relaxen en veel koolhydraten in nemen voor dat de wedstrijd begint.

Donderdag is de briefing, halen we het startnummer op, en leveren we de dropbags in.

De briefing is tevens een “all you can eat” pasta party, maar omdat we nog vol van de panekoeken en pizza’s zitten, besluiten we later bij het hotel nog een aantal borden koolhydraten weg te werken.

Een heel lang verhaal in het Hongaars, en daarna de Engelse versie: Slechts 1 zin: Any questions? Ik dacht nog dat het een grap was, maar dat was de briefing voor de buitenlanders dus, en je kon vragen stellen als je die behoefte had.

Vrijdag 5 Mei is het eindelijk zo ver….

Ik heb me voorgenomen dat dit de laatste poging is om een dergelijke afstand te proberen, en heb daarmee voor mezelf de druk om te finishen flink wat opgevoerd. Dat is goed merkbaar, want ik kan me niet herinneren ooit zo zenuwachtig geweest te zijn voor een dergelijk evenement, en ik heb in het verleden toch al heel wat extreme dingen gedaan. Ook Jan heeft er flink last van, en we zijn beide al lang wakker voordat de wekker gaat, en hebben dus ruim voldoende tijd om te eten, voor de toiletbezoeken, en om de verdere voorbereidingen te treffen.

Iets voor 7 lopen we het start vak in. We nemen een bescheiden plaatsje in achterin, zodat we rustig kunnen vertrekken. Wanneer “Highway to Hell” uit de boxen klinkt, wordt er in het Hongaars afgeteld van 10 naar 1, en kunnen we eindelijk starten voor een lange ronde rond het Balaton meer. We wensen elkaar succes, en gaan ieder op onze eigen manier proberen deze keer de finish te halen.

Een strakblauwe lucht, en weinig wind. Gelukkig hebben we ons goed ingesmeerd met zonnebrand olie, wat het beloofd een zonnige dag te worden. Er blijken meer Nederlanders mee te lopen, en na een kort praatje pak ik mijn tempo weer op en probeer ik in een ritme te komen wat goed vol te houden is, maar toch het eerste deel de tijden te halen voor een schema om te  finishen binnen de 30 uur.

De eerste 40KM herinner ik me het parcours nog goed van vorig jaar. Op een rustig tempo gaan die kilometers geleidelijk voorbij, en bij de eerste grote post – De Varga Wijn producent – zie ik dat ik iets sneller ga dan voorgenomen en probeer het tempo weer iets omlaag te brengen. Dat is vrij gemakkelijk, want er zitten een beetje verderop een paar klimmetjes in die  ik heel rustig joggend of wandelend neem.

Het loopt naar omstandigheden erg lekker, want afgezien van de warmte heb ik nergens last van. Ondertussen is de temperatuur namelijk opgelopen richting de 23 graden, dus ik moet voldoende drinken bij iedere post, en ook af en toe een zout capsule of tomaat gedompeld in tafelzout innemen om zo ook de noodzakelijke elektrolyten binnen te krijgen.

Er is van alles te krijgen bij iedere verzorgingspost, en bij de posten op de 40, 73.6, 89.6 , 135.1 en 178 KM kan een dropbag gelegd worden en is een warme maaltijd beschikbaar.

De post waar ik vorig jaar ben uitgevallen (73KM) bereik ik nu ruim een uur eerder, en ik neem daar even de tijd om schone sokken aan te doen, en mijn voeten opnieuw in te smeren. Daarna nog even een nieuwe voorraad gels in mijn shirt en vest gestopt en weer door. Vanaf nu dus onbekend gebied voor mij, en de volgende grote post met dropbags is slechts zo’n 16KM verderop.

Daar (89.6KM) aangekomen neem ik een warme maaltijd (rijst met kip in een kartonnen beker), en bezoek ik het toilet. Mijn pet wordt gewisseld voor een buff, omdat ik alvast mijn hoofdlampje op mijn hoofd zet. Daarna loop ik weer verder, en wanneer ik mijn horloge check, zie ik dat ik nog steeds een flinke marge over heb op het schema wat ik gemaakt heb om onder de 30uur te komen.

Ik loop door een vrij rustig gebied over brede straten, en het begint al een beetje af te koelen. Wanneer de avond valt en mijn lampje aan gaat weet ik dat ik al 1 belangrijke mijlpaal heb bereikt, en dat de kans dat ik ga stoppen in de nacht heel erg klein is. Soms loop je door een dorpje, waar het gezellig is, en wordt je wat afgeleid. Soms loop je ergens helemaal alleen, en dan is het weer genieten van de rust.

Bij de 105KM neem ik even de tijd om het thuisfront te appen tijdens een toiletbezoek, en begin opgelucht weer aan het tweede deel van deze tocht. De verzorgingsposten liggen maximaal 7 kilometer uit elkaar, en het plan om overal goed te drinken en iets te nemen lijkt te werken. Niet misselijk, geen buik klachten, geen dorst, en voorlopig nog energie genoeg en dat is bij andere ultra’s wel eens anders geweest.

De collega lopers zijn zoals bij ons een erg gemoedelijk volkje, dat elkaar blijft motiveren door Hajra, Hajra te roepen wat betekend:
^{_{hajrá () == reisdoel, bestemming, plaats van bestemming, finish}}

Sommige lopers hebben er nog plezier in, en maken luid lachend een grap in het Hongaars, maar helaas komt er geen vertaling wanneer ik aangeef een Nederlander te zijn. Engels is duidelijk geen standaard taal, en als ze al eens in een vreemde taal iets terug zeggen is het vooral (gebroken) Duits.

Het lopen is ondertussen een combinatie lopen/wandelen en op die manier bereik ik de 100 miles ruim binnen de 21uur. en “wat” later een PR op de 24 uur ruim boven de 183KM.[182.8 km] Balatonalmadi strand  na 23:40:29.

De zware klim en dito afdaling is inmiddels ook gepasseerd, en ondertussen is het al weer terug licht geworden. Wanneer ik deze laatste grote verzorgingspost  bereikt heb, neem ik een soep en begin ik me te beseffen dat ik mijn doel ruim ga halen. Het hardlopen lijkt nergens meer op, maar dat maakt niet meer uit, en wanneer na een paar kilometer ook mijn hamstring flink pijnlijk wordt, besluit ik geen risico te nemen en gewoon het laatste stuk van c.a. 23KM uit te wandelen.

Met een snelheid van c.a. 5KM per uur moet een finish onder de 29 uur er in zitten, dus rustig wandel ik dat laatste stuk uit. Ik probeer nog zo veel mogelijk van de omgeving op te nemen, want de kans is natuurlijk erg groot dat ik hier nooit meer terug kom.

Hier en daar prachtige witte Hongaarse koeien – met flinke horens op hun kop. Veel verschillende vogels. Heel veel platte Hazelwormen, en af en toe loopt er een flinke hagedis voorbij. 8 kilometer voor het eind bereik ik de 1 na laatste post, en daar geeft men aan dat er nog 1 post na 4KM is.

Het is ondertussen weer terug heet geworden, dus ik neem nog een paar bekers cola en eenmaal aangekomen bij de laatse post hoor ik dat aan het eind naar rechts gegaan wordt, en het daarna 1 rechte lijn naar de finish is. Op de boulevard is het vrij druk, maar er schijnen maar  weinig mensen te weten dat we een ultra aan het lopen zijn. De enkeling die het wel weet toont respect (Hajra Hajra).

Voor het hotel zie ik Jan staan, die me op stond te wachten en me doorgeeft dat hij gefinished is in een geweldige supertijd van c.a. 23u! Die was zo snel dat hij ondertussen al terug gewandeld, gedouched, ontbeten en een dutje gedaan had!! Voor mij was dit zelfs nog een mooier moment dan de finish zelf, want als je door hebt dat we deze keer beiden finishen dan komt dat flink binnen.

De resterende kilometer loop ik met een glimlach van oor tot oor, en wanneer ik net voor de finish voor de laatste keer mijn chip laat taggen zet ik mijn horloge stop, en mag ik doorlopen om te finishen. Onder luid applaus neem ik mijn finishers lint, medaille + T-shirt met tranen in mijn ogen in ontvangst.

Het zit er op…..210KM in 28:21:32  volgens de website. Mijn Garmin geeft iets meer, en volgens de organisatie is het 211KM.

Dolgelukkig met mijn tijd, want plan A was een finish binnen de 30 uur, plan B een finish binnen de limiet (31 uur) en plan C een finish na de limiet, en eigenlijk was de laatste optie degene waar ik het meeste geld op zou hebben gezet.

Daarna strompel ik terug nadat ik een paar pannenkoeken gegeten heb. Nadat ik een douche genomen heb gaan Jan en ik een Biertje pakken bij ons Hotel. Het is het eerste glas sinds 1 Januari….

Nog even voor de statistieken:
Plaats 84 van de 221 Gestarte deelenemrs (in totaal 138 finishers)

Met dit resultaat mogen we mee loten voor een start bij de Spartathlon.
Jan zou normaal gesproken een directe kwalificatie hebben, wanneer deze editie 221KM (10KM langer) geweest zou zijn, zoals in het verleden het geval was. Nu voldoen we aan deze eis:

e) Finish a non-stop 200-220 km race within 29:00 hours (men) or 30:00 hours (women).

Het besef begint langzaam te komen dat we toch wel iets heel bijzonders gedaan hebben!

Heel trots op Jan die een ongelofelijke tijd weg gezet heeft, en op mezelf 🙂 !

Heel blij met mijn lieve vrouwtje, die gelukkig achter me staat en waar ik dit soort fratsen van mag uithalen! Bedankt!!!! En verder heel het thuisfront, heel erg bedankt voor het volgen en de felicitaties!!!! En uiteraard Jan Muller, bedankt voor het gezellige en onvergetelijke weekend!!! We hebben samen een super avontuur beleefd!

Het gaat flink opschieten nu:

XVII. NN ULTRABALATON
2023. május 4-7.

03Days22Hours18Minutes02Seconds

Mijn spulletjes liggen klaar, en de drop bags zijn zo goed als ingericht. Ter plaatse nog even kijken wat de uiteindelijke indeling wordt, maar voorlopig heb ik ze gevuld voor de huidige weersverwachting, die op zich erg goed is:

Temperatuur wat aan de hoge kant misschien, maar verder perfect weer.

Maar…het blijft natuurlijk een voorspelling, en er zijn ook minder gunstige weersvooruitzichten beschikbaar.

Afgelopen dagen nog wat lichte trainingen gedaan, en met Maaike gewandeld. Ik begin nu al te merken dat mijn lichaam reageert aan de mindere volumes, omdat ik vannacht met kramp in mijn kuit wakker werd, en deze nu nog steeds wat gevoelig is. Hopelijk dus vanwege het herstellen van de vele kilometers van afgelopen maanden…

Verder niet veel te melden. Ik voel me goed, en heb er heel veel zin in. Ben heel erg benieuwd of het me gaat lukken…. We gaan het zien.

Volgende week zijn we vertrokken….

Volgens mij heb ik er alles aan gedaan wat binnen mijn mogelijkheden ligt om me goed voor te bereiden op deze monstertocht. Het gewicht, de trainingsomvang (in combinatie met werk en prive) en de overige voorbereidingen lijken allemaal geslaagd.

Ben ik er klaar voor?…mijn gevoel zegt van wel, en dat is al heel wat, omdat dergelijke afstanden voor het grootste deel mentaal overwonnen moeten worden, en zelfvertrouwen een van de belangrijkste succes factoren is.

Uiteraard veel te veel zaken waar het nog mis kan gaan, maar een paar zijn gelukkig al min of meer uit te sluiten. Ondanks de standby dienst afgelopen week, gelukkig toch gemiddeld een redelijke nachtrust gehad, en het stress niveau ook gelukkig vrij laag kunnen houden. Vanaf vandaag is de bereikbaarheid weer over, dus weer een erg fijn gevoel van vrijheid, zonder verplicht overal de telefoon mee naar toe te hoeven nemen, en de onzekerheid of je wel/niet met rust gelaten wordt.

Ook ben ik nog blessure vrij, en dat is uiteraard ook niet vanzelfsprekend na de zware trainingslast van afgelopen 4 maanden. Wel wat pijntjes en vermoeidheid, maar dat zou komende week over moeten gaan, nu de trainingen helemaal drastisch afgebouwd gaan worden.

Over het weer valt nog niet veel te zeggen…. De verwachtingen liggen nog flink uiteen op de verschillende sites, en mijn voorlopige conclusie is dan ook dat het niet extreem zal zijn, dus ook niet veel uit zal maken. Uiteraard wel rekening houden met de uitersten, zodat bij hitte, regen of kou de juiste kleding beschikbaar is op de juiste tijdstippen bij de juiste wisselpunten.

Maar er blijven nog genoeg zaken over waar ik geen controle over heb. Kan mijn lichaam het aan, en komen er niet te vroeg in de wedstrijd problemen waardoor ik toch de wedstrijd moet staken? Ben ik in staat om voldoende voeding en vocht in te blijven nemen, of ga ik in de problemen komen met de nodige energie?

Het plan is in ieder geval om me hier niet druk over te maken, en lekker te gaan lopen en kijken hoe ver ik kom. Het landschap is prachtig, en aan de organisatie zal het zeker niet liggen. De cut-off tijden zijn over het algemeen goed te doen, maar kunnen een uitdaging worden wanneer op een bepaald moment ergens iets tegen zit. En nergens een controle punt missen, of drop bag vergeten! We gaan het zien… Goed omgaan met problemen en teleurstellingen zal ook weer belangrijk worden, want het gaat nooit zoals je verwacht, dus ook deze keer zullen er weer verassingen zijn.

De start van 2022 – toen wat kilo’s zwaarder, en minder kilometers gemaakt in de voorbereiding. Voordat ik uitstapte (73KM) alleen op gels gelopen (1 per uur), dus dat moet dit jaar in ieder geval beter!! Nu dus vooral ook voeding bij de verzorgingsposten proberen in te nemen.

Nog minder dan twee weken…. Het begint nu echt op te schieten… Na de lange duurloop van het vorige weekend heb ik al wat minder kilometers gemaakt door de weeks, en afgelopen weekend de lange duurloop beperkt tot 30KM. Het tempo lag op 6M/KM – ongeveer wat ik de eerste uren van de wedstrijd wil gaan aanhouden. Bij een dergelijk tempo zou de voeding geen problemen mogen geven, want om zowel fysiek als mentaal de wedstrijd tot een goed einde te brengen meet de focus op het tempo (niet te hoog) en de voeding gaan liggen. Tijdens de laatste 50KM training was weer eens gebleken hoe belangrijk het is om in ieder geval de tank zo vol mogelijk te houden, omdat anders na verloop van tijd de reserves op raken.

Bij iedere checkpoint zal ik me af moeten vragen:
-Moet de chip getagd worden?
-Is het een checkpoint met een dropbag?
-Een Gel nemen (ongeveer 1 per uur)?
-Genoeg Drinken!
-Proberen bij iedere post iets te eten!

De volgende zaken worden aangeboden:
BiotechUSA products will be served at all refreshment stations:
Water, Isotonic Sports Drink, Pepsi Cola, Tomato, Banana, Salted cracker, Sweet Biscuit, Olives, Trappist Cheese, Buttered Bread, Honey, Salt, Pineapple or Peach preserves, Dried Plum, Cranberry, Dill, Salt, Lemon, coffee at some of the refreshment points.

Verder zijn er warme maaltijden:
hot food and soup will be served at 5 points.
Each “hot food” point will also have a microwave for heating food.

1. at 39,5 km Badacsonyörs, Varga Pincészet
2. at 73,6 km Keszthelyen
3.  at 89,3 km Balatonmáriafürdő nyugatnál
4. at 134,9 km Balatonföldváron nyugatnál
5. at 176,3 km Balatonkenesén

Dit zijn tevens de plaatsen waar een dropbag afgegeven kan worden, en ik denk dat ik 5 drop bags maak zoals vorig jaar. Eventueel kan ik dan ook deze drop bags gebruiken om spullen terug in te doen, bijv. jack als het warm is, of race vest als het irriteert.

Ik heb nog geïnvesteerd in een Compressport trail shirt, met zakjes. Soort van wielershirt, maar dan speciaal voor (ultra) trail runnen.

Afgelopen zaterdag de 30K mee gelopen, en het is echt een geweldig shirt. Beetje dezelfde kwaliteit als mijn X-Bionic shirt wat ik bij de Swissman gekregen heb, maar dan veel lichter. Je merkt niet dat je het aan hebt, en het zou zowel moeten koelen als verwarmen wanneer het nodig is. Enig nadeel is dat de zakjes geen rits hebben, dus je telefoon er in stoppen tijdens een trail lijkt me gevaarlijk.

Verder voel ik me goed, en ben ik nog blessure vrij. Deze week heb ik wel standby dienst, en ik hoop dat dit niet te veel impact heeft. Normaal gezien een week van slecht slapen en redelijk wat stress. Enige positieve is dat ik Dinsdag niet naar Brussel hoef in verband met de bereikbaarheid…

De laatste lange training zit er voorlopig weer op. Nog precies 18 dagen en dan zijn we vertrokken voor de lange tocht van 211KM rond het Balatonmeer.

XVII. NN ULTRABALATON
2023. május 4-7.

17Days19Hours51Minutes04Seconds

Helaas verliep de laatste training wat moeizamer dan de overige trainingen van afgelopen weken….

Maaike moest weer op tijd beginnen, dus ik kon om 7:00u de deur uit. Ik besloot dezelfde route als vorige keer te nemen, zodat ik later wat vergelijkings-info had.Na een hele rustige start, vanwege de toch wel wat stramme spieren, begon het aanvankelijk lekker. Richting Zundert kwam links van mij de zon op, terwijl rechts langzaam de donkere wolken op losten.

In Zundert merkte ik pas dat er een beetje wind vanuit het zuid-oosten stond, ik gok hooguit windkracht 3 aan het rond draaien van de windmolens te zien. De kilometers vlogen weer voorbij, en het liep heel erg lekker, tot…..ongeveer de 31KM, want toen moest ik vrij lang stoppen om de weg van Rijsbergen naar Breda over te steken. Eenmaal overgestoken maar gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt de koek uit mijn rugzak te halen, maar toen ik de verpakking open maakte bleek deze geschimmeld…. Gelukkig zat er ook nog 1 mini snicker in, dus die maar gelijk genuttigd.

Het stuk richting Etten-Leur daarna ging ook nog redelijk, maar aan het einde moest ik weer een tijdje stoppen om over te steken, en omdat daarna het viaduct kwam besloot ik deze ook wandelend te doen, want ik voelde me heel erg slap en had een paar erg zere benen. Na het viaduct mezelf weer op gang geholpen, maar het bleef allemaal vrij zwaar en af en toe nog een stukje gewandeld tot ik in Rucphen na 5 uur en 6 minuten mijn Garmin uit drukte na exact 50KM.

Zo lekker als het vorige keer ging, zo moeizaam ging het deze keer…. Een echte duidelijke verklaring heb ik niet, maar omdat het vorige keer juist wel heel goed ging, moet ik het vooral zoeken in:

• Vermoeidheid…misschien zat ik aan de limiet qua trainingsomvang/intensiteit
• Voeding – Vorige keer had ik nog en paar gels mee genomen voor onderweg, nu 1 mini snicker
• Gewicht – Deze keer was ik 68,1KG. Het laagste gewicht in jaren, en mogelijk dus al heel snel door mijn reserves heen
• Virus / verkoudheid – nu twee dagen later nog geen symptomen, dus deze laatste zal het niet geweest zijn.

Voor mij is het vrij duidelijk dat het in een deel of combinatie van de eerste 3 zal liggen, dus een heel erg duidelijk signaal dat ik de weken vooraf voldoende rust moet gaan nemen, en voldoende koolhydraten op moet slaan de dagen voor de wedstrijd. Allemaal niets nieuws natuurlijk, maar wel heel belangrijk om hier deze keer voldoende aandacht aan te geven, omdat anders de kans op een mislukking wel heel erg groot wordt.

Buiten deze vermoeidheid en gewicht gerelateerde oorzaken zal de aller belangrijkste les moeten zijn dat ik heel rustig moet gaan starten, en bij iedere post moet proberen iets te eten en te drinken.

Bij de grote posten zal ik dan c.a. 10 minuten incalculeren om een kleine warme maaltijd te nemen en eventueel de drop-bags te pakken.

Het schema wat ik voor ogen heb zal er dan ongeveer zo uit komen te zien, waarbij ik 1 uur marge houd (+/- 30 u finish) en een sterke positieve split, dus de kilometertijden zullen veel sneller zijn in het begin en ongeveer wandeltempo tegen het einde.

Wijk ik af van deze richttijden is er nog niet heel veel aan de hand, maar ik hoop rond middernacht in de buurt van de 135KM te zijn.

Hier hield het voor mij vorige keer op, na zo’n 9u en 10 minuten wedstrijd. Ik heb toen eerst een maaltijd en wat rust genomen, voordat ik definitief besliste om uit te stappen en mijn Garmin uit drukte.

Na alle regen en wind van afgelopen weken, lijkt eindelijk gelukkig het weer wat te veranderen. De korte broek ligt nog steeds in de kast, maar vandaag (1e paasdag) had hij aan gekund.

Vanochtend vroeg uit bed, want om 12:00u moest ik terug zijn omdat dan de paasbrunch zou starten. De eerste kilometers gingen wat stroef, omdat ik gisteren samen met Maaike 28KM van het mooie Biesboschpad gewandeld had. (Tegenwoordig heb ik meer spierpijn van een flinke wandeling, dan van mijn lange duurloop.)

Al snel voelde ik dat het een lekkere training zou worden. Gelukkig maar, want afgelopen donderdag en vrijdag liep het heel erg zwaar, terwijl de trainingen tot en met woensdag juist wel heel erg lekker gingen. Mogelijk iets te veel op mijn voeding gelet die dagen…

Nu liep het dus wel lekker, en ik besloot het rondje te doen wat ik tegenwoordig loop, Zundert, Rijsbergen, Etten-Leur, Hoeven en via pagnevaart en Bosschenhoofd weer naar huis. Ruim op tijd voor de brunch, met het gevoel dat ik nog een heel stuk door had kunnen gaan, dus weer heel goed voor het zelf vertrouwen.

Morgen met Maaike nog een etappe doen van het Biesboschpad, dus zal ik die maar als herstel training beschouwen….

Weer een week dichter bij de Utrabalaton. Gelukkig ben ik nog steeds blessurevrij… Nog te vroeg om de weersverwachtingen te gaan volgen, want dat is 1 van de factoren waar we zelf geen grip op hebben, maar kan nogal wat gevolgen hebben. Sommige edities zijn erg warm geweest, en sommige edities was er onweer. Afgelopen editie was het perfect weer, en wat mij betreft mag het hetzelfde zijn.

Over een maand is het al weer zo ver…. Wellicht op sportief gebied de allergrootste uitdaging uit mijn leven tot nu toe.

Afgelopen week/weekend nog maar eens flink wat kilometers gemaakt, om zowel fysiek als mentaal nog wat meer vertrouwen te krijgen.Dat laatste is nodig, want het ene moment geloof ik heilig in een finish wanneer alles mee zit, maar het andere moment ga je doom denken en alles wat mis kan gaan op een rijtje zetten, en dan is het natuurlijk straks nog maar de vraag of ja na een x aantal uren nog met tegenslagen om kunt gaan.

Ook heb ik alvast een vergelijking gemaakt met de status vorig jaar en dit jaar tot nu toe, en voorlopig ziet het er allemaal gelukkig een heel stuk gunstiger uit.

• Sinds vorige week ruim onder de 70KG, en ik hoop tegen de UB onder de 68KG te zijn, dus dat zou meer dan 5KG lichter zijn dan tijdens vorige poging. Ik denk dat ik zelfs c.a. 2KG onder mijn laagste gewicht (2017) uit ga komen als alles mee zit.

• Vanwege de DNF in Sittard heb ik minder schade opgelopen, en door kunnen trainen, en is de vo2max ondertussen richting 52 gegaan (april 2022 was deze 49)
• Vanaf begin dit jaar heb ik vrijwel dagelijks oefeningen (Calastenics) gedaan om met name de rugspieren en core sterker te maken.  Het lukt me ondertussen om een 4 min plank/30 pushups/8 pull ups/9 chin ups per dag te doen + aanvullende oefeningen. De oefeningen voor gevorderden laat ik nog even achtewegen om blessures of ongelukken te voorkomen.
• De laatste 51KM training heb ik met een gemiddelde hartslag van 142 slagen per minuut < 6M/KM gelopen, dus het tempo ligt een heel stuk hoger dan vergelijkbare 50K trainingen met ongeveer dezelfde hartslag. Dat merk ik ook bij de kortere trainingen. De 16K herstelloop gisteren met ongeveer hetzelfde tempo ging op 126 bpm.
• Ik weet nu wat me in het eerste deel te wachten staat en dat ik de hoogteverschillen erg voorzichtig moet lopen, zowel op als afdalend.
• We komen een dag eerder aan, dus wat meer rust een dag voor de wedstrijd.

Ik maak me wel wat zorgen over de pijn in de lies streek en heup. Gelukkig zaterdag pas vooral merkbaar na de training.

Van de andere kant is het wel een blessure waar ik al jaren last van heb, en meest voor de hand liggend is dat het beenlengte verschil, of krachtverschil in het linkse been de oorzaak is.

De problemen van de hamstring (scheurtje in de spier) zijn opgelost en de zwelling is helemaal weg, dus ook de peesschede ontsteking wat het gevolg was lijkt verleden tijd.

Alhoewel mijn Garmin al weken aangeeft dat ik moet rusten, zijn de hrv en rusthartslag nog in orde, dus geen duidelijke signalen van overtraining. Belangrijkste is de motivatie om te gaan hardlopen, want die is nog nooit zo goed geweest als de laatste maanden,  en dat is voor mij altijd de belangrijkste graadmeter om overtraining te herkennen. Wel voel ik dat de trainings volumes algemene moeheid veroorzaken, omdat de batterij nooit helemaal opgeladen wordt en na iedere training weer vrij leeg is, en vanwege het afvallen zijn de koolhydraat voorraden ook minimaal.

Afgelopen weekend heb ik in ieder geval weer heel lekker gelopen, na een erg drukke en stressvolle werkweek met heel veel problemen. Het weer was slecht….maar om te hardlopen zou ik het toch een ruime voldoende willen geven. Eigenlijk pas voorbij Zundert had ik in de gaten dat ik het eerste deel de wind vol in de rug had gehad, en dat later pas wind op gelopen ging worden.

Verder motregen afgewisseld met gewone regen en een lekker loop temperatuurtje.

Voor de zekerheid een paar mini snickers en twee gels mee genomen, en in totaal 1500ml sportdrank, en deze keer was alles op toen ik weer terug thuis kwam.

Geen last van mijn maag of misselijkheid, en verder ook geen noemenswaardige problemen. Praktisch alles hardlopend kunnen doen, en alleen voor het wisselen van mijn flesje en in Hoeven de weg gewezen aan een paar bejaarde dames vanwege de afsluiting van de weg naar Etten Leur, wat me uiteindelijk zo’n 3 seconden van mijn gemiddelde kostte.

Maar een paar minuten stoppen en daarna starten is ook een goede training.

Zaterdag dus een kwaliteits training van >51KM, en zondag ochtend rustig uitgelopen op een lage hartslag wat het weekend op 67KM en het weektotaal op 127,18 KM bracht.

Zondag was ik mooi op tijd terug thuis om nog wat geplande werkzaamheden voor de klant te kunnen doen.

Dit jaar tot nu toe 1329 hardloop kilometers gemaakt, dus nog maar een paar hoka’s extra aangeschaft welke ik na een paar trainingen zal reserveren voor de wedstrijd.

Ik zag dat Jan ook lekker bezig is geweest! Hij was weer 1e tijdens een zware 100KM!!  Top!

Jammer dat ik er niet bij kon zijn…

Foto van het Balatonmeer vanuit de ruimte….zo lijkt het nogal mee te vallen…

Nog minder dan 6 weken te gaan vanaf nu, wat neerkomt op nog  5 trainings weekenden, waarvan 1 rustig weekend de week voor de U.B.. Proberen dus nog even flink er tegen aan te gaan komende weken, maar wel blessure vrij zien te blijven.

Afgelopen week kom ik aan c.a. 100 kilometer hardlopen, maar wanneer ik de wandel kilometers er bij optel kom ik aan 127. Op zich nog niet zo slecht, aangezien het eigenlijk een herstel week was na de inspanning van vorig weekend. Nadeel van zo veel kilometers is dat mijn loopschoenen al zowat aan vervanging toe zijn. De Hoka Rincon’s staan er om bekend niet zo heel erg lang mee te gaan, en ik heb uitgerekend dat ik er nu ongeveer 800KM mee gelopen heb. Ik denk dat ik tegen de wedstrijd een paar nieuwe bestel, en er dan een paar keer op train en daarna bewaar voor de wedstrijd zelf.

Ondertussen ook een nieuw doel er bij, want Maaike en ik hebben ons ingeschreven voor de Dodentocht in Augustus. Deze wandeltocht van 100KM willen we al jaren doen, en eindelijk is het nu gelukt om in te schrijven. Na de Ultrabalaton, moet er dus flink gewandeld gaan worden, maar gelukkig is dat goed te combineren met de hardloop trainingen. Zaterdag dus eerst ingeschreven (met 3 computers tegelijk en per computer twee verschillende web browsers), en na zo’n uurtje was het gelukt en niet veel later kwam de bevestiging per email binnen. Meestal zit dit evenement binnen enkele uren vol, want dat was de reden dat het vorige keer niet gelukt was.Toen waren we te laat….

Zaterdag met Maaike gewandeld, en de tweede etappe van het Biesboschpad gedaan. Deze keer van Hoge Zwaluwe naar Moerdijk, maar om kilometers te maken eerst van Moerdijk naar H.Z. via een andere weg. Een hele mooie route, maar door de erg harde wind wel een vrij zware wandeling.

Zondag mijn lange duurloop gedaan, en met een voor mijn doen vrij lage hartslag van 133 gemiddeld, 98,7 % in Zone 2 afgewerkt.

Veel regen, maar dat mocht de pret niet drukken, want ik voelde me geweldig, en na 4 uur en 3 minuten was ik weer terug thuis.

Helaas wel een beetje last van mijn heup gehad, zowel tijdens als na de training. Op korte termijn valt hier denk ik weinig aan te doen, want na een beetje googelen zie je dat in de meeste gevallen rust voorgeschreven wordt, en dat kan nu juist niet. Als oorzaak wordt o.a. versleten schoeisel, beenlengte verschil, onvoldoende heupstabiliteit en immobiliteit genoemd, welke allemaal voor mij van toepassing kunnen zijn. Dus hopen dat het nog afneemt komende weken, en vooral tijdens de Ultrabalaton weg blijft.

Zaterdag 18 Maart. De dag waarop de 24 uur van Sittard start. Hier heb ik heel lang naar uitgekeken, en ik ben blij dat het eindelijk zo ver is. Volgens mijn Garmin heb ik een slechte kwaliteit nachtrust gehad, en is de “Body Batterij” nog maar half opgeladen, ondanks de vrij rustige week hiervoor. Waarschijnlijk vanwege de zenuwen, want dat blijft altijd wel een dingetje zo net voor zo’n wedstrijd.

We vertrekken half 2 naar Sittard, en hebben een mooi plaatsje om de auto weg te zetten. Ruim voor het startschot is alles geregeld, en hebben we nog een kwartiertje over om in het start vak in het zonnetje te gaan zitten. De kledingkeuze is een lange broek, met dun truitje, maar had ook korte broek en t-shirt mogen zijn, want de temperatuur was goed.

16:00u valt het startschot, en we zijn vertrokken. Na de eerste bocht voel ik de toch nog wel redelijk sterke wind, maar een stuk minder dan vorig jaar na de start, dus dat is alvast positief. De eerste kilometer gaat in 5:23, de tweede in 5:26 ==> dat is dus alvast mijn eerste hele grote fout.

Vorig jaar was de eerste kilometer 6:20, en de tweede 6:15, dus toen was ik rustig gestart zoals het hoort bij een 24 uurs wedstrijd.

Ik ben toen heel de 24 uur niet onder de 6M per kilometer geweest, en afgelopen zaterdag op een paar kilometer na (door de dixie bezoeken) alleen maar ruim onder de 6M/KM.

Het loopt lekker, maar op een gegeven moment begin ik wat buikkrampen te krijgen. Gelukkig is er altijd binnen 2KM een Dixie, en wanneer het niet overgaat besluit ik “snel” een sanitaire stop te doen. Helaas tevergeefs, want het lukt me niet, dus ik loop weer verder. Het vervelende gevoel in mijn buik blijft, en iets later probeer ik weer, maar ook dat was tevergeefs. Erg vervelend, wanneer je de minuten voorbij ziet gaan en het niets opgeleverd heeft….

Ondertussen heb ik ook een vervelende pijn in mijn heup rechts. Vorig jaar ook last van gehad, maar toen was het later weer voorbij, en toen was het alleen aan de binnenkant bij de lies, nu zowel aan de binnenkant als aan de voorkant.

De tailwind sportdrank van de organisatie is voor mij wat aan de sterke kant, maar omdat er ook bekertjes water staan besluit ik ze op een gegeven moment te mengen en is het dezelfde verhouding als ik normaal heb ongeveer. Iedere 10KM neem ik een gel, en wanneer de meeste 24u lopers aan de pasta maaltijd beginnen besluit ik een eierkoek te nemen, en die gaat zonder problemen naar binnen.

De 40KM gaan binnen de 4 uur, maar bij de 44KM blijf ik net zo lang op de Dixie zitten totdat ik eindelijk bevrijd ben en weer een beetje opgelucht verder kan. Helaas voel ik me daarna toch nog flink beroerd, heb ik al te veel pijn, en mijn hartslag zit ook veel te hoog. Dit gaat niet goed…

In Walcheren liep ik met gemiddeld 30 hartslagen per minuut minder en had ik een veel betere tussentijd op een zwaarder parcours, terwijl het nu juist veel gemakkelijker moet gaan (vlak parcours, minder wind dan in Walcheren, en geen rugzak om). Enige positieve is dat ik nog niet heb hoeven wandelen, maar wanneer dat nu al zou moeten gebeuren zo vroeg in de wedstrijd, dan zou sowieso mijn doel mislukt zijn, want dat zou juist zo lang mogelijk hardlopend afleggen zijn. Allerlei negatieve gedachten gaan door mijn hoofd, en bij 48KM besluit ik een Radler 0,0 uit mijn koelbox te halen. Ik loop op dat moment op de 30ste positie.

Terwijl ik daar sta gaat mijn auto alarm af, en zie ik Jan in de auto zitten. Jan had besloten te stoppen, en ik besluit dat het voor mij ook genoeg geweest is, nadat ik nog een klein stukje geprobeerd heb. Eenmaal in de auto op weg naar huis merk ik dat de buik klachten zo goed als over zijn, maar de pijn in de heup is nog goed aanwezig, en ook mijn achillespees is vrij pijnlijk.

Zondag ochtend loop ik uit, en afgezien van dat ik me heel erg moe voel, valt de pijn gelukkig mee. Ook van Jan kreeg ik een bericht dat hij nog een flinke duurloop pijnvrij af heeft kunnen werken, dus we zijn er denk ik ongeschonden uit gekomen.

Zoals altijd na een DNF ga je nadenken en twijfelen of je misschien toch niet door had moeten gaan, maar toen ik weer thuis kwam na de herstel loop en alles op een rijtje had gezet voor mezelf was ik er van overtuigd dat ik de juiste beslissing genomen had. Op zijn Cruijffieaans….Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Het nadeel is vrij duidelijk een flinke kater, maar het voordeel is dat ik na een paar dagen rustig aan weer voluit kan gaan trainen en dat was vorig jaar wel anders. Toen was ik een week lang letterlijk helemaal uit de running, en duurde het wel even voor ik weer terug op nivo was.

Waar ging het mis?

1:Een veel te snelle start: Stel je start met 10 km per uur dan is 216 km normaal gesproken je uitgangspunt, bij een verlies van 10% (24 x 10 = 240 – 24 = 216). Ik startte nog veel sneller, met 11,5KM/U terwijl mijn ambities heel veel lager lagen.

2:Ondanks dat ik zelf de vertrouwde sportdrank bij me had, nam ik die van de organisatie (zelfde merk Tailwind, maar andere smaak), omdat die binnen handbereik was. Ik weet alleen niet 100% zeker of ze de caffeine variant hadden, want dan is vrij zeker dat dat de oorzaak van de veel te hoge hartslag en buik klachten is.

3:Ondanks dat ik nog twee paar schoenen bij me had, heb ik niet de moeite genomen om mijn Hoka’s om te wisselen en te kijken of dat verschil uit maakte voor de heup en achilles klachten.

Ik denk dat ik dus ooit nog een keer terug naar Sittard moet om een poging te doen mijn ideale 24uur te lopen, want in theorie zou ik een heel stuk verder moeten kunnen komen dan de afstand van vorig jaar. Voorlopig nu de focus op de Ultrabalaton, want eigenlijk is dat hetgeen waar afgelopen jaren alles om draait.

Nog  iets meer dan 6 weken, en dan is het zo ver…

Even de weersverwachting voor SIttard gecheckt, en zoals altijd zijn er verschillende versies beschikbaar. Mij lijken weeronline en buienradar de meest betrouwbare, en gelukkig liggen de verwachtingen daar niet al te ver uit elkaar. Als die voorspellingen uitkomen zijn in ieder geval de weergoden ons gunstig gestemd, want alhoewel het altijd beter kan, kun je in Maart natuurlijk van alles krijgen, van elf-stedentocht weer tot voorjaars storm. Met temperaturen in de dubbele cijfers, en grotendeels windkracht 2 zullen die paar millimeter regen wel mee vallen, en zou vooral het eerste deel beter moeten gaan dan vorig jaar.

Mijn streefgewicht voor de 24 uur heb ik gehaald, en het is me gelukt om het wintervet maandag 2 januari omlaag te brengen van 76,1 naar precies 71KG

Nog niet op het gewicht van 2017 (tijdens de Swissman xtreme triathlon, maar ik hoop daar tegen de Ultrabalaton nog een kilogram onder te komen.

We zitten op ongeveer 100 deelnemers, dus het drie dubbele van vorig jaar. Ongeveer 1 derde Nederlanders, dus met al die buitenlanders ga ik er vanuit dat het een behoorlijk sterk deelnemers veld is dit jaar. 14 verschillende nationaliteiten, en dat is altijd leuk!

En dan is het ineens weer bijna zo ver. Nog minder dan een week voordat de 24u van start gaat.

Ik ben ondertussen goed hersteld van de 65KM. Het streefgewicht voor de 24 uurs wedstrijd heb ik gehaald (c.a. 5KG minder dan in januari), en de blessures lijken voor het grootste deel opgelost. De pijntjes die ik nu nog voel zijn denk ik vooral te wijten aan vermoeidheid veroorzaakt door de vele kilometers van de afgelopen twee maanden. Helaas zijn de weersvooruitzichten minder goed, maar er kan nog veel veranderen voor het zaterdag wordt.

Volgens een schema wat voor een 24u is samengesteld zou ik in deze laatste taper week nog deze trainingen moeten doen:
Loper categorie B (marathontempo 5.00 min/km): 
Zaterdag: 30 km in tempo 6.15 
Zondag: 9 km in tempo 6.00 
Maandag: rust 
Dinsdag: 5 km in tempo 6.00 
Woensdag: 7 km in tempo 6.00 met 4 x 200 meter versnellingsloop (steigerung) 
Donderdag: 5 km in tempo 6.00 
Vrijdag: rust 

De zaterdag training was wel wat korter (21K) maar sneller bij mij, wat ongeveer hetzelfde effect zou moeten geven.

Het wedstrijdplan:
Ik heb de laatste weken erg goed nagedacht over hoe ik deze keer de wedstrijd in ga delen, en deze keer laat ik ook de “weer” factor flink mee wegen in het plan.

Wanneer het een normaal weerbeeld betreft, en niet te veel regen/wind verwacht wordt, dan ga ik proberen zo constant mogelijk te lopen en proberen de 100EM binnen de 21uur te halen. Alles daarna is dan mee genomen, en een 180KM zou dan zeker mogelijk moeten zijn. Een hele rustige start, en daarna zo lang mogelijk door blijven gaan zonder veel verval en zonder wandelen is dan de taktiek.

Zijn de vooruitzichten minder gunstig (heel veel regen en/of veel wind verwacht, vooral op zondag), dan ga ik het anders aanpakken. In dat geval ga ik proberen de eerste 100 – 120KM zo snel mogelijk te doen, en eens kijken of ik bijvoorbeeld een PR  op de 100KM kan lopen, of een mooie afstand in 12uur. Daarna een rustpauze, en alles daarna wordt dan hopelijk ook nog een mooie afstand, maar de verdeling zal dan totaal anders zijn en ik verwacht het totaal ook een stuk minder.

Dus zeker geen korte slaap pauze, maar proberen zo geleidelijk mogelijk naar een 100EM en daarna proberen op 180K uit te komen, of zo snel mogelijk de eerste 12u door zien te komen, en dan maar kijken wat de rest gaat worden…

Er wordt officieel gemeten, dus komt ook zo per categorie in de uitslagen –  Officiële timing punten:

– Alle ronde tijden
– 50km
– 100km- 100mijl

Voeding:
Vorig jaar had ik ontzettend veel bij me, maar bleef de inname vooral beperkt tot de Maurten gels en gele  vla. Ik heb verder wat repen (Knopper / kitkat / oreo / mini snickers) klaar liggen. Bij de verzorging is o.a. verkrijgbaar:
– Bananen
– Sinaasappels
– Rozijnen
– Zoute chips
– Zoute drop
– Wine Gums
– Chocolade
– Water
– Coca Cola®
– Sportdrank (tailwind nutrition)
– Bouillon

Extra voor de 24 uurs:
– Pasta (tussen 18u00 en 20u00)
– Koffie en Thee
– Rijstepap
– Broodjes met ham of kaas

Omdat dit jaar ook tailwind bij de verzorgingspost te krijgen is, zal ik deze keer wat minder mee nemen. Voor de zekerheid wel een paar verschillende smaken, in de voor mij beste meng verhouding (niet te sterk). Ook genoeg Radler 0.0 deze keer, want die bevielen me heel erg goed.

Overige + Kleding:
Wat wel een groot verschil zal zijn met vorige keer is de kleding die ik deze keer ga mee nemen. Bij een verwachting boven de 14 graden, ga ik starten in korte broek en t-shirt. Niet alleen beter voor de temperatuur, maar ook het opgenomen gewicht door de regen blijft dan beperkt. Ik neem dan voldoende shirts en shorts mee, en voor de nacht een paar lange tight’s  + truien zodat ik af en toe wat droogs aan kan schieten. De voeten en grote delen van het lichaam die gevoelig zijn voor schuurplekken zullen extra aandacht krijgen, en goed in de anti schaafwonde gel gezet worden voor de start. Tepels plak ik af, en ik twijfel nog of ik mijn borstband aan ga schieten, omdat deze soms ook gaat irriteren.

Verder ga ik nog wat “play-lists” samenstellen en op mijn mp-3 spelertje zetten. Vorig jaar niet gebruikt, maar misschien dit jaar….

Ondertussen staan er 96 geregistreerde deelnemers, waarvan zo’n 30% Nederlanders, dus een erg internationaal deelnemersveld. Een flink verschil met vorig jaar, want toen zijn er 32 gestart, en zijn er uiteindelijk maar 13 boven de 100 Mile geraakt.

Tja, afwachten dus wat het weer gaat doen komende dagen. Als de regen verdeeld wordt, bijv 0,1mm/u dan is het zelfs lekker met de verwachte temperaturen, en maak ik me niet veel zorgen. En dat geld ook voor de wind. Het kan een flink verschil uitmaken, dat heb ik vorig jaar wel gemerkt.

Dus als ik zou mogen kiezen, beter regen en weinig wind, dan veel wind de eerste uren na de start, zoals het eerste deel vorig jaar.

Ik denk dat vrijwel zeker daarom een groot deel al na zo’n 50KM de handdoek in de ring gooide.

Daarna nog 6 weken voor de Ultra balaton 🙂 Volgens onderstaande grafiek zou ik er nu in ieder geval een stuk beter voor moeten staan dan vorig jaar!

Zondag 5 Maart – Mijn eerste wedstrijd dit jaar, de 65KM van Walcheren.

Samen met Jan rijden we zondag ochtend rond 7 uur richting Vrouwenpolder voor de eerste ultra dit jaar. De laatste waar ik gefinisht ben, was de 24 uur van Sittard, ongeveer een jaar geleden, dus het werd wel een keer tijd voor een serieuze wedstrijd.

Deze keer geen echt wedstrijdplan, alleen een richttijd van 6uur en 30 minuten, wat gezien de zwaarte van het parcours redelijk optimistisch bleek te zijn. Doel was om zo weinig mogelijk te wandelen en blessure vrij te blijven, en op die manier er een mooie lange training  van te maken.

We staan met c.a. 45 lopers in het startvak, en om 9:00 worden we los gelaten voor de tocht van 65KM rond het eiland Walcheren. Voor een ultra vertrek ik vrij snel voor mijn doen, want na twee kilometer staat het gemiddelde op 5:20 per minuut. Ik laat het tempo een beetje zakken, en probeer voorlopig 5:30 aan te houden. Ongeveer tot de eerste verzorgingspost loop ik voorop in een groepje van 4. Daarna wisselen we af en toe van positie, en na de post op 15KM besluit ik solo verder te gaan, omdat het tempo af en toe omhoog gaat.

Ondertussen zijn we mooie dorpjes gepasseerd, en het parcours wordt af en toe afgewisseld met een stukje onverhard over een dijk, of langs een akker. Ik begon me af te vragen wanneer het traject zwaar zou worden, want dat was tot de 30KM zeker nog niet het geval, en ook mentaal en fysiek voelde het allemaal heel goed aan.

Precies op de helft (32,5KM) stond het gemiddelde nog exact op 5:30, maar iets later bleek dat niet voor lang. Na de boulevard van Vlissingen begonnen de trappen, duinen en af en toe wat strand, en dan ook nog eens een flinke harde wind flinke lange stukken recht op kop. Het voornemen om niet te wandelen, was gelijk om zeep na de eerste lange trap, en dat doet mentaal nogal wat.

De combinatie vermoeidheid + zwaar parcours aan de ene kant, maar de mooie omgeving aan de andere kant zorgden wel voor een goede balans, en de kilometers gingen gelukkig zonder problemen voorbij. Bij de 42KM zat ik precies op 4 uur, en bij de 50KM precies op 5 uur.

Toen ik daarna gemiddeld boven de 6 min per kilometer uitkwam, en wetende dat het zwaarste stuk van c.a. 7KM strand nog moest komen nam ik wat langer de tijd bij de verzorgingsposten, en ging ik nog rustiger de trappen op en af. Na de laatste post het strand op, en gelukkig wind in de rug, wat gezien de status van het strand maar goed was, want het liep ontzettend zwaar. Soms een stuk waar je niet weg zakte, maar over het algemeen zakte je schoenen net te diep om lekker te kunnen lopen.

Maar dat maakt dan eigenlijk allemaal niet zo veel meer uit, want de finish komt er weer aan, en dat zit ook deze uitdaging er weer op. Voor een 6u30 had ik 14 minuten verspeeld in de laatste 15KM, maar ik ben erg tevreden met mijn tijd van 6:43:57, vanwege de zwaarte van het parcours.

Een 17e plaats van de 45 gestarte deelnemers (31 finishers) dus ongeveer op de helft:
017 Schoonen Hans 067 6:43:57

Jan mocht weer het podium op, met een geweldige tijd van !!!!5u13!!!! om zijn mooie trofee voor de tweede plaats in ontvangst te nemen. Geweldig gedaan!

Deze week kwam het totaal op 122KM, en met wandelen erbij ben ik dit jaar de 1000KM al ruim gepasseerd…

https://www.pzc.nl/video/productie/tweede-editie-65-van-walcheren-groot-succes-361312

Ondertussen zijn we weer aanbeland in week 9 van 2023.De dagen worden gelukkig al weer wat langer, en ook de temperaturen blijven voorlopig nog gunstig.Wat mij betreft hebben we de meeste kou gehad, want een Elfstedentocht in Maart zou mijn wedstrijdplanning behoorlijk in de war gooien.

Even de kalender gecheckt, en daar zag ik dat nog minder dan 10 weken liggen tussen vandaag en de start van de Ultrabalaton. Ongeveer net zo veel tijd als tussen de Marathon van Leeuwarden eind vorig jaar, en nu, dus als ik het zo bekijk begint het al heel erg op te schieten, want dat lijkt allemaal nog heel erg kort geleden. Gelukkig is er in die tijd veel veranderd, want eind December was ik fysiek en mentaal op een dieptepunt beland, vanwege o.a. ziekte en werkdruk de weken er voor.

De tegenvallende marathon (qua resultaat), heeft me gelukkig op tijd in laten zien dat er nog flink wat moest gebeuren, en dat in combinatie met de analyse begin Januari heeft er voorlopig voor gezorgd dat ik me nu een heel stuk beter en fitter voel. De blessure is nagenoeg genezen. Het blijft nog een beetje gevoelig, maar ik heb er wel vertrouwen in dat het hier bij blijft. Ik durf dus weer een beetje te variëren qua snelheid, maar zal het beperken tot af en toe een kilometer “snel”, om zo toch af en toe wat kilometers in een wat hogere zone te trainen.

Nog 1 week voor de 65K ultra in Zeeland….Ik ben een beetje in tweestrijd met mezelf, want ik weet nog niet goed wat het wedstrijdplan wordt. De UB is mijn A wedstrijd, en die is nog ver weg, maar de 24u van Sittard wil ik ook graag een beter resultaat halen dan vorig jaar. Dus zou ik eigenlijk heel voorzichtig moeten zijn, en vooral moeten proberen zeker niets te forceren, en het echt als een training moeten doen. Van de andere kant ben ik ook wel benieuwd waar ik nu sta, en eens willen zien hoe ik het er ten opzichte van de overige deelnemers van af breng. Misschien gewoon best afwachten hoe het de eerste kilometers gaat, en hoe de knieholte zich houd tijdens deze wedstrijd… De weersverwachting lijkt voorlopig redelijk. Droog, windkracht 4 en een maximum temperatuur van 6 graden.

Afgelopen week ging het trainen ook redelijk. De trainingen door de weeks allemaal iets korter dan de week er voor, en ook de lange duurloop van zaterdag niet verder dan 30K gedaan. Niet alleen vanwege de komende wedstrijd, maar ook omdat ik sowieso toe was aan een wat rustigere week.

Ik vermoed dat de maand Februari met nog twee trainingen te gaan, uit gaat komen op c.a. 450 hardloop kilometers + 50 wandelkilometers en het is weer even geleden dat ik een maand met zo’n volume gehad heb. Gelukkig dus niet veel impact van de blessure die begin deze maand ontstond.