Vorige week begon met een uitgebreide sportkeuring op maandag avond. Omdat ik in 2017 al een keer bij het SMA in Amersfoort was geweest, besloot ik ook deze keer weer die kant op te gaan. Sinds Ijzerman is gestopt, vind ik dat het beste alternatief voor hardloop of triathlon specifieke keuringen en adviezen. De test vorig jaar bij Sportassitance was ook heel goed bevallen, maar omdat ik me soms toch wat zorgen over mijn hart maak in verband met de “systolen” (oftewel extra slagen,) leek het me goed om weer voor een erg uitgebreide variant te gaan. De extreme doelen die ik me regelmatig stel, zijn immers een flinke extra belasting voor het hart, dus af en toe een goede medische checkup kan geen kwaad.

Na de marathon (training) op zaterdag een dagje rust ingelast, en maandag de loopband op nadat eerst wat algemene testen gedaan waren. Alhoewel de loopband breed genoeg was, kon ik er maar niet aan wennen, en had ik het gevoel er ieder moment vanaf te vliegen, zeker wanneer de snelheden wat hoger werden. We besloten dan ook op tijd te stoppen, en geen maximale VO2 max test te doen, met het risico dat ik zoals sommige voorgangers door de kamer zou vliegen.

Dus heel erg gelukkig met de uitslag, want alles bij elkaar ben ik zelfs vooruitgegaan op de maximale harstalg na. Die is slechts 7 slagen gezakt in vergelijking met mijn eerste keuring in 2005. Ook advies met betrekking tot oefeningen om het gevolg van de hernia klachten te beperken. De vo2max is lager, maar we hebben geen maximale test gedaan, dus de huidige Garmin waarde van 53 lijkt me redelijk accuraat.

Ook het gewicht klopt niet helemaal, want zou anderhalve kilo lager moeten liggen, maar ik had net gegeten van te voren en nog een extra flesje water gedronken net voordat ik naar binnen stapte.

Helaas was de rest van de week een drama, want alhoewel de standby dienst voorbij was, moest ik deze week D2D dienst doen, omdat het grootste deel van de collega’s met vakantie was. Dit in combinatie met onvoorziene problemen zorgde voor de nodige stress en vermoeidheid.

Tel daar nog eens de fysieke problemen veroorzaakt door de beknelde zenuw en het erg slechte weer bij op, en dan is de motivatie om lekker te lopen ver te zoeken. Kortom….geen opbouwende trainingsweek…. Ook de lange duurloop van afgelopen zaterdag viel erg tegen. Mijn hartslag zat hoger dan normaal, en ik kwam nauwelijks vooruit. Door het krachtverlies kostte iedere stap mij veel energie, en ik kwam na 30KM uitgeteld weer thuis. Hopelijk snel verbetering……

Ik zag dat er 700 inschrijvingen zijn voor de Spartahlon, en omdat ik verwacht had dat het er veel meer zouden zijn, is dat wel gunstig. Bij een Norseman zijn het er duizenden, en wordt een heel groot deel aan Noren toegekend. Dus nou de loterij afwachten.

Latest Registration Update 2024

Over 700 applications this year for participation in SPARTATHLON 2024!

The closing date for participation applications is today 25 February at 23.59 local time.

De week standby is gelukkig weer achter de rug. Helaas gooide het af en toe de plannen een beetje in de war, maar gelukkig viel het qua oproepen in de nacht nogal mee. Deze week geprobeerd om de trainingen voor 17:30 af te werken, want tot die tijd namen mijn collega’s het over.

Het voelt altijd weer goed als deze standby dienst er op zit, want dan valt er nogal wat stress van je af. Zaterdag was het weer tijd voor de lange duurloop, en ondanks dat ik nog steeds best wel last heb van de hernia achtige klachten was het plan om een marathon te lopen. Nog een paar weken te gaan voor de Salland trail, dus er moeten wel wat kilometers gemaakt worden. Zaterdag dus kwart voor 7 de deur uit.

Het begon niet lekker. Al vrij snel was ik flink aan het zweten, terwijl het tempo erg laag lag. Ook het dove gevoel in mijn linkse been en voet was al gelijk aanwezig. Tot halverwege bleef dit zo, en ik was me al aan het afvragen of ik ook deze training weer op tijd af moest breken, en bij de Rotonde richting Sprundel te lopen. Erg verleidelijk, maar uiteraard niet de bedoeling, en ik besloot het toch in ieder geval daar nog niet op te geven.

Dus de afslag richting Hoeven genomen, en eenmaal die kant op gegaan kwam het vertrouwen ook weer terug. Het leek zelfs beter te gaan naarmate de kilometers verstreken, maar waarschijnlijk was dat het werk van de vrijgekomen endorfine’s, of gewoon omdat de resterende kilometers steeds minder werden. Hoe dan ook, het liep een stuk beter dan de eerste kilometers, en ik begon er zelfs weer terug plezier in te krijgen. Rustig de training uit gehobbeld, en alhoewel ik erg blij was dat het er op zat, toch nog best een goed gevoel aan over gehouden.

Maandag avond ga ik bij het SMA langs voor een sportonderzoek en inspanningstest voor lopers. Eigenlijk qua timing niet helemaal goed, nu ik een blessure heb, maar ik laat het toch maar door gaan omdat het al een paar keer is uitgesteld. Ben heel benieuwd hoe het er bij staat…

Ook de loting voor de Spartathlon komt steeds dichterbij. Als die uitslag bekend is, kan ik de rest van het jaar in gaan plannen. Veel mooie ultra’s zijn al vol, en ik verwacht dat er nog velen op de uitslag van de loterij wachten voordat ze een alternatief plannen.

Het was weer even geleden, maar deze week weer een keer standby dienst, of zoals de Belgen zeggen “Van wacht”.

Dat betekend weer wat aangepast trainen, en vooral niet te ver van huis.

Zaterdag eerst sinds lange tijd weer een keer wat later uit bed (iets na 8 uur), en nadat ik de alarmen en tickets gecheckt had bij de klant, op pad gegaan voor mijn lange duurloop. De temperatuur was prima, en er stond nagenoeg geen wind. Ideale omstandigheden voor een lange rustige training.

Onderweg dacht ik nog even na over de route, want alhoewel ik in de buurt moest blijven, was er nog keuze genoeg voor wat afwisseling.

Zou ik proberen zo veel mogelijk onverhard op te zoeken, in verband met de Ischias problemen, en de komende doelen? Of zou ik bijvoorbeeld een deel weer over de atletiekbaan gaan lopen? Uiteindelijk op de automatische piloot rustig aan een rondje van ongeveer 15KM gedaan, en ik was van plan dit nog twee keer te doen.

Helaas begon de pijn in mijn bil weer wat op te spelen, en ook de kracht in mijn linkerbeen nam flink af. Vooral goed merkbaar, omdat ook het evenwicht dan veel minder is zodat je af en toe het gevoel hebt dat je moet corrigeren bijvoorbeeld in de bocht. Ik moest dus de keuze maken: Door gaan met het risico dat het erger wordt, of stoppen en beter aandacht te geven aan oefeningen. Het werd het laatstee, en ik besloot na 30KM dat het mooi geweest was, en er een punt achter te zetten. Daarna de oefeningen gedaan, en in de avond nog een stuk gewandeld met Maaike.

Zondag heel rustig aan nog een 15KM gelopen, en dit voelde al weer een stuk beter. Voorlopig lijkt het dus de goede kant op te gaan. Niet heel pijnlijk, maar vooral het krachtverlies wat vervelend is, en uiteindelijk meer energie per kilometer kost. Gelukkig heb ik dit in het verleden na de hernia operatie vaker gehad, en toen is het meestal na een aantal weken weer af genomen, en na een aantal maanden weer over gegaan. Destijds heb ik ook gewoon voorzichtig door kunnen trainen. Ook lijkt het nu af te nemen, dus ik heb goede hoop dat het weer overgaat. Ik heb nog even nagedacht over fysiotherapie, maar de laatste paar keren dat ik met gelijke klachten kwam, werd ik ingetaped, of kreeg ik oefeningen mee, welke me ondertussen bekend zijn.

Van de carnaval heb ik niet veel mee gekregen. Het is vooral merkbaar omdat Levi nog wel op pad gaat en ergens in de ochtend weer thuis komt, maar verder niet veel van gemerkt.

Nog een paar weken, en dan worden de uitslagen van de loterij voor de spartathlon gepubliceerd. Ik ben benieuwd…..

De mooie alternatieven beginnen vol te raken, want helaas zit 100 Miles van de Kullamannen vol. De Ultra Ardeche 222KM komt misschien te vroeg (18/19 Mei), en er is nog wel een hele mooie 100M in Nice met 8400HM op 4 Oktober. Of 1 in de jura rond dezelfde tijd: https://www.ultra-trail-montagnes-jura.fr/en/the-utmj-run/

En in de UK zijn er ook nog wel een aantal hele mooie….

Nog een paar foto’s van de hoho100. De laatste foto haal ik Bram in 🙂 …..of was het omgedraaid 😉

De saaie maand Januari is gelukkig weer voorbij, en de dagen worden ook al weer een beetje langer.

Afgelopen week was een herstelweek, en ben ik weer fanatieker begonnen met de oefeningen voor de ischias klachten. De oorzaak van de beknelde zenuw is vrijwel zeker het vertillen aan een betonplaat bij Randy, en als dat zo is, zal het weer wel een hernia zijn op de zwakke plaatsen l4/l5, l5/S1. Gelukkig op een schaal van 1 – 10 zit de pijn ergens op 6. Een zeurende pijn in de onderrug, bil en linkerbeen, die naarmate ik langer zit toeneemt, en soms dus ook tijdens het lopen erger wordt als de kilometers verstrijken.

Ik ga het een paar weken aankijken, en mochten de oefeningen niet helpen, dan zal ik bij de huisarts langsgaan om een doorverwijzing naar een neuroloog te vragen. Maar laten we hopen dat het deze keer weer met oefeningen overgaat zoals de laatste keren, en niet weer een operatie nodig is zoals in 2004.

Het herstel van 58KM gaat vrij langzaam De trainingen na de hoho100 gaan moeizaam, en afgelopen zaterdag besloot ik het daarom bij 21KM op een heel rustig tempo te houden. Na een uurtje was ik het eigenlijk al beu, maar ik probeerde er toch nog maar iets van te maken. De gele, blauwe en een stuk van de rode route op de Rucphense heide werd het, waarvan de eerste helft in het donker met hoofdlampje. Zondag een actieve rustdag (stukje wandelen)ingepland, zodat in ieder geval mijn lichaam wat verder kan herstellen, en hopelijk ook de klachten verminderen.

Ook volgend weekend zal het aanmodderen worden, want dan heb ik standby dienst. Daarna hoop ik snel weer trainingsweken van >100KM te kunnen maken om fit genoeg de 80K van de Salland trail af te gaan werken in Maart. Het streven wordt binnen de 8:30 uur, naar of dit reëel is zal tijdens de wedstrijd blijken.

SALLANDTRAIL 9 MAART 2024

50 Mijl Trailrun over de Sallandse Heuvelrug

Een paar weken daarna de 60 van Texel, en tegen die tijd weet ik ook of ik mag starten op de Spartathlon eind September. Geen start ==> dan moet ik dringend op zoek naar een mooie wedstrijd, zodat ik weer voldoende gemotiveerd de rest van het seizoen in ga….

Dat het waarschijnlijk een DNF op de 100 Miles zou worden had ik eigenlijk wel verwacht, maar dat kwalificatie voor de 120 van Texel op de 100KM (100K binnen 10u) me niet zou lukken valt helaas wel een beetje tegen….

Na een hele rustige week, was het dan zaterdag eindelijk zo ver. De eerste wedstrijd voor 2024 met als doel een kwalificatie voor de 120 van Texel. Iets voor 6 de spullen in de auto geladen, en even mijn ruiten schoon gekrabd, want er zat een laagje ijs op. Daarna Jan opgepikt, en naar Amersfoort gereden, waar we tijd genoeg hadden om alles klaar te zetten en ons verder voor te bereiden op de wedstrijd.

De 12 flesjes Maurten sportdrank die ik voorbereid had, waren helaas niet goed gelukt, want de poeder was naar onder gezakt, en daar was het een stroperige substantie geworden. Het waren dus eigenlijk flesjes water met een hele lichte concentratie sportdrank, en dat had zeker ook wel wat invloed op het verloop van de wedstrijd.

Na de briefing liepen we naar de start, die een paar km van de uiteindelijke finish lag, en na een aanloopstuk moesten we daarna rondes van c.a. 3.7KM lopen. Om half 9 mochten we starten, en niet veel later liepen we voor de eerste keer over de glibberige atletiekbaan, waar een laagje ijs op lag. Daarna dus rondjes van 3,7KM over een afwisselend parcours. Stukken met klinkers, vlakke fietspaden, bolle wegen, atletiekbaan, van alles wat, maar alles verhard. Voor mij waren het vooral de stukken met stenen die ongelijk lagen waar ik de aandacht bij moest houden, omdat ik nogal gemakkelijk struikel, en dat is met zo’n harde weg erg gevaarlijk.

Het liep goed, en na een paar rondjes gingen ook de kilometer splits wat omlaag. Ik nam om de ronde een gelletje met een flesje sportdrank, en de ronde er na een boterham met jam. Dit bleek goed te werken, alhoewel ik vrij vaak een plaspauze moest houden. Misschien toch te veel gedronken, of gewoon vanwege de kou.

Na een paar rondes was de baan ook ontdooit, en kwam het zonnetje er wat doorheen. Sommige stukken voelde je de wind goed, en daar was het nog vrij koud. Op een gegeven moment kwam Jan al voorbij gelopen, en die zette me al op een ronde, en had dus flink de gang er in zitten omdat ik toen zelf een gemiddelde van c.a. 5m40 aanhield.

Op dat moment zaten we beiden nog lekker in de wedstrijd. Dat bleef zo voor mij tot rond het 50KM punt. Op de atletiekbaan pakte ik weer een flesje, en besloot dit wandelend op te drinken, maar kwam daarna vrij moeilijk weer op gang. De zeurende pijn in mijn lies nam toe, maar ook de uitstralende pijn vanuit mijn bil naar mijn linkse been. Vanaf dat moment zag ik langzaam de gemiddelde splits omhoog gaan, en mentaal bleek dit het begin van het einde te zijn. De pijn nam per ronde flink toe, maar ook de fut ging er volledig uit. Kortom…deze poging gaat niet lukken, dus dan beter nu stoppen en de schade beperken. Jan gaf ook aan dat het bij hem verstandiger was om te stoppen, omdat hij mogelijk door de kou te veel last van zijn spieren had.

Dus bij 58KM de handdoek in de ring gegooid. Jammer, maar helaas….

Dus…..snel weer vooruitkijken, en hopen dat de volgende wedstrijd weer een succes wordt. Dat is de Salland trial. 80KM over 6 weken. Een lange 58K training heb ik in ieder geval gisteren afgewerkt, dus wat dat betreft komt de DNF niet helemaal slecht uit.

Daarna de 60 van Texel, en hopelijk daar ook een mooie eindtijd. En dan….. Rond die tijd weten we of we ingeloot zijn voor de Spartathlon. In de staat van gisteren moet ik er niet aan denken, maar hopelijk tegen die tijd weer goed voorbereid en opgeladen zoals met de Ultrabalaton, mocht ik tot 1 van de gelukkigen horen die überhaupt mag starten aan deze legendarische wedstrijd.

Nog een paar dagen, en dan staat de eerste wedstrijd voor 2024 al weer op het programma.

Een 100 mijl, met ook een officiële meting op de 100KM, en dat laatste was dus voor mij de belangrijkste reden om mee te doen. Bij uitzondering (vanwege de finish in Hongarije) mag ik starten op de 120 van Texel als ik de 100K binnen de 10u15 loop, wat neerkomt op 6:09 Minuut per kilometer.  Ik ga daarom proberen de 100K binnen de 10 uur te lopen. Als dat niet lukt wil ik uiteraard proberen om toch nog binnen de 10u15 de 100K af te werken, maar het zou beter voelen als het gewoon binnen 10u lukt.

Het plan is om de eerste 60KM op gemiddeld 5M45 te lopen, dan zou ik er 5 uur en 45 minuten over doen, zodat ik voor de  laatste 40KM 4 uur en 15 minuten over heb (6:24/KM) .

Maar….helaas zat het afgelopen week niet mee. Deze keer was mijn maag flink van streek. Last van Diarree en met vlagen was ik ook een beetje misselijk. Ook Levi en Randy hebben er last van, dus het zal een virusje geweest zijn. En de problemen met de pijn vanuit mijn bil zijn ook nog niet weg, maar het is gelukkig al wel een stuk minder. Alles bij elkaar verre van ideaal, en hopelijk voel ik me zaterdag fitter, anders wordt het flink afzien. ..

De weersverwachting was prima, maar naarmate we dichterbij zaterdag komen, en de voorspellingen betrouwbaarder zijn, worden de vooruitzichten wel met de dag ongunstiger.  Ik zal in ieder geval genoeg kleding mee nemen, en rekening houden met het slechtste en het beste scenario.

Qua voeding ga ik het volgende doen:

Drinken:
Ik heb de laatste maanden plastic flesjes verzameld, en uitgespoeld. Die ga ik vullen met sportdrank (niet te sterke concentratie)

Verder:
Radler 0.0 voor na de 100K
En de organisatie heeft water, koffie, thee, soep en cola

Eten:
Maurten gels
Gele vla
Stukjes suikerbrood
Witte boterhammen met jam
En verder ga ik gebruik maken van wat de organisatie aanbied…

Food & Drinks provided by the organisation

• Bread between 12:00 and 14:00 on Saturday
• Soup with meat or vegetarian (starting around 18:00 on Saturday and the
  continually to the end of the race
• Pasta with meat or vegetarian, between 18:00 and 20:00 on Saturday
• Tea and Coffee
• Water, Coca Cola, bars, bananas also available

Het parcours is c.a. 3700M:

De zwaarste trainingen zitten er weer op, en alhoewel het een heel stuk beter had gekund lijk ik toch wel klaar te zijn voor de hoho100. Helaas geen echte lange trainingen kunnen doen boven de marathon afstand, en ook door allerlei omstandigheden (corona, verbouwing, blessures) bijlange na de geplande volumes niet kunnen halen. Gelukkig is de laatste training lekker gegaan. Een lekker tempo, en nagenoeg pijnvrij, en gelukkig bleef dit zo tot het einde.

Op zaterdag kon ik maar 1 uurtje, dus zondag ochtend gepland voor mijn lange duurloop.

Maaike was vrij, dus de wekker hoefde pas half 8 gezet te worden, en iets over 9 vertrok ik.
De buienradar voorspelde af en toe lichte regen, maar zodra ik buiten stapte was het aan het motregenen, en dat bleef eigenlijk heel de ochtend zo. Halverwege nog even een flinke bui met natte sneeuw, maar ik had mijn nieuwe wanten aan en was verder goed ingepakt, dus weinig last van. Weinig wind (windkracht 2 denk ik), dus afgezien van deze bui was het ideaal loopweer.

2 gelletjes en twee flesjes water, maar op de 31KM kon ik de flesjes weer bijvullen in Hoeven bij de watertap. Viel me alles mee, want ik had verwacht dat vanwege de vorst van afgelopen weken, deze wel buiten werking gesteld zou zijn. Waarschijnlijk een anti vorst mechanisme, waardoor boven 0 de paal gewoon werkt.

Daarna via pagnevaart weer terug naar Rucphen en ik kon met gemak het tempo van 5:30/KM of sneller vasthouden tot het einde (deze keer precies 5 meter voor mijn deur).

Ik zag dat de hoho100 deel uit maakt van de marathon en ultracup: https://www.bloggen.be/marathon_en_ultracup/

De kalender voor 2024 is bijna definitief. Er staan momenteel 34 wedstrijden in 21 weekends op het programma. Het aanbod omvat dit jaar citymarathons, natuurmarathons, trails, 43K, 46K, 50K, 56K, 63K, 65K, 70K, 100K, 50EM, 100EM, BYU en 6u. Voor ieder wat wils dus. Bijvoorbeeld ook de Great Breweries Marathon. Om in de rangschikking opgenomen te worden, wordt een minimum van 3 deelnames gevraagd. Om atleten te behoeden voor overdreven veel en vooral snel lopen, komen alleen de 4 beste behaalde scorepunten voor 100 % in aanmerking, de volgende slechts voor 20 % . Dit maakt een jaarplanning mogelijk met vier topwedstrijden. De overige wedstrijden kunnen dan aan een iets lagere intensiteit gelopen worden zonder dat dit veel gevolgen heeft voor de behaalde punten.

Misschien is het wel leuk om er daar een aantal van te doen, afhankelijk van de rest van de planning natuurlijk, want ik mag definitief mee loten voor de Spartathlon. De regels voor 2024 zijn namelijk hetzelfde gebleven, want dat was nog even afwachten. Eind deze maand zal ik alvast inschrijven, en daarna hopen dat ik er bij zit.

Maar….eerst de focus op de hoho100. Ik hoop dat ik mentaal sterk genoeg zal zijn om een mooi tempo op de 100KM aan te houden. Daarna rustig de 100 Mijl volmaken is het plan…. De weersverwachting is nu nog gunstig, en hopelijk blijft dit zo!

Nog een kleine 3 weken, en dan staat de eerste serieuze uitdaging voor dit jaar op het programma. De HoHO100 100 miles.

Afgelopen week was ik van plan om flink wat kilometers te gaan maken, maar een flinke verkoudheid + keelpijn gooide flink roet in het eten. Eigenlijk was ik toen ik thuis kwam uit Leuven al niet helemaal lekker, maar pas in de loop van de week begon het erger te worden. Woensdag was ik in eerste instantie nog van plan om voorzichtig wat kilometers te maken, maar eenmaal in de avond heb ik besloten om rust te houden. Daarna donderdag nog wel een duurloopje kunnen doen, maar de vrijdag erna een hele dag snotteren en nog steeds een vervelende keelpijn. Misschien was het achteraf gezien beter geweest om die donderdag uit te zieken….

Zaterdag vroeg ik me af wat het verstandigst was…..een korte duurloop, en dan zondag proberen wat verder te gaan in de hoop dat ik me beter zou voelen, of zaterdag proberen en dan kijken hoe ver ik zou komen en onderweg de plannen bijstellen.
Omdat Maaike tot half 3 moest werken leek me het beste plan om zaterdag zo ver mogelijk te komen, en hopelijk de 50KM aan te tikken. Ik voelde me nog bijlange na niet goed, maar heb ooit al eens tijdens de Indian Summer nog een veel grotere afstand afgelegd met soortgelijke problemen. Dus iets voor 7 naar buiten, en rustig op weg. Na een paar kilometer even inventariseren hoe het er bij stond.

Beetje gevoelge bil + rug links, beetje gevoelige lies rechts, en beetje gevoelig knie rechts, veroorzaakt door het klussen en door de trainingen van afgelopen maand.
De keelpijn was al snel een stuk minder…dus dat viel alvast mee.

De kilometers vlogen voorbij, en al heel snel was ik aanbeland bij het punt waar ik normaal gesproken het viaduct over ga als ik mijn standaard marathon rondje loop. Nu dus ook, en inmiddels voelde ik me een heel stuk beter, en ik begon te geloven dat ik er een 50KM van kon gaan maken. Even in Hoeven mijn flesjes bijgevuld bij het waterleiding tap punt bij de kerk, dus voldoende vocht om de resterende 19KM af te werken.

De zeurende pijn in mijn lies en knie begonnen helaas een beetje meer op te spelen, en ik besloot om er gewoon een marathon van te maken. Ook vanwege de verkoudheid een verstandige keuze denk ik, omdat ik ik anders mogelijk meer kapot zou maken dan winnen met deze training. Wel jammer, want voor het mentale stuk zou het goed geweest zijn om nog een training boven de 50 af te werken. Vandaag (zondag) ben ik eigenlijk blij dat ik het bij 42K gelaten heb, omdat vooral de bil en knie vrij pijnlijk zijn. Vandaag niet gelopen, alleen maar op en neer naar Hoeven op de fiets.

Morgen heb ik een vrije dag genomen, omdat Maaike jarig is. Als het mee zit dan een flinke ronde wandelen, en hopelijk zijn die twee “rustdagen” voldoende om daarna de draad weer op te kunne pakken.

2024

Na een heel gezellig weekend in Leuven zijn we inmiddels in 2024 aanbeland.

Veel gegeten, en veel gedronken, dus flink bourgondisch deze dagen doorgebracht, en dat was te zien toen ik dinsdag weer op de weegschaal ging staan.

Laten we het er op houden dat het “losse” kilo’s zijn, want vanochtend was ik al weer anderhalve kilo kwijt.

Nog iets meer dan 3 weken, en dan moet ik klaar zijn voor de hoho100.

Afgelopen vrijdag 29 Dec nog heel rustig een marathon gelopen, en daarna niets gedaan tot 2 Jan, op een paar flinke wandelingen en een fietstocht op en neer naar schoonmoeder na.

Uiteraard ook niet verkeerd om even rustig aan te doen, na twee marathons binnen 6 dagen, en daarvoor 9 dagen achter elkaar een training zonder rustdag.

Nu dus weer flink aan de bak, om in ieder geval fit aan de start te staan eind deze maand.

De marathon van vrijdag j.l. ging redelijk. Mijn hartslag zat wat aan de hoge kant voor het tempo wat ik liep, en ik moest ook twee keer de bossen in voor een sanitaire stop.

Gisteren besloten mijn duurloop niet langer dan 32KM te maken, omdat ik van plan ben om zaterdag een flinke lange duurloop te gaan doen.

Het klussen bij Randy heb ik alvast om gepland naar Donderdag avond.

Wel al een paar dagen flinke keelpijn, en ook een beetje last van mijn rechtse knie.

Dat laatste denk ik  omdat mijn brooks adrenalines al een tijdje aan vervanging toe zijn, want onder de rechtse zool is de hiel flink weg gesleten.

Nog even gecheckt, en het vorige paar heb ik binnen gekregen op 26 November 2022, en ik heb er daarna ongeveer al mijn lange duurlopen op afgewerkt, dus ik gok ongeveer 2200 van de in totaal 4143 gelopen kilometers na die tijd.

Na even googelen een paar GTS23’s gevonden met flink wat korting, maar omdat de basisprijs overal nogal hoog ligt, kom ik nog op 120 Euro’s inclusief verzendkosten.

Wel 7 euro goedkoper dan het vorige paar GTS22 …

Mijn voornemens blijven ongeveer hetzelfde als  die van vorig jaar.

Uiteraard hoop ik zoals afgelopen jaar weer een paar mooie resultaten weg te zetten.

…En een nog wat lager gewicht, kracht en stabiliteit’s -oefeningen en allerbelangrijkst, de stress niveau’s proberen laag te houden.

Dat laatste zal nog een uitdaging worden, met een aantal collega’s minder, waardoor ik o.a. meer standby diensten zal moeten doen.

Gelukkig loopt de bouw van de garage bij Randy een beetje op zijn eind, zodat ik wat meer vrije tijd in de weekenden overhoud.

Het jaar 2023 loopt binnenkort weer af, dus wordt het weer tijd om terug te blikken.

Qua training staan hieronder de statistieken. Het gemiddelde tempo lag dit jaar iets hoger, terwijl de hartslag een stuk lager en het vermogen een stuk hoger was. Dus ondanks dat ik een jaar ouder geworden ben, toch vooruitgang geboekt!

5 maart 2023 65KM walcheren
De eerste wedstrijd begon met de 65KM van Walcheren. Een vrij ware ultra, met een flink stuk strand en duinen er in. Heel tevreden met mijn tijd van 6u44.

18 Maart 2023 DNF tijdens de 24 uur van Sittard
Er waren ook wedstrijden met een minder leuk verloop. De 24 uur van Sittard was er zo een. Vorig jaar daar zonder problemen de 24 uur uitgelopen, maar dit jaar hield het voor mij bij 50KM op. Balen, maar misschien niet helemaal verkeerd omdat de Ultrabalaton relatief kort na deze wedstrijd komt en ik dus door kon trainen.

5 Mei 2023 Ultrabalaton 211KM Ultrarun ==> 28:21 PR
Tja, niet alleen het hoogtepunt van het jaar, maar voor mij op sportief gebied de allergrootste prestatie die ik in mijn hele leven geleverd heb. Samen met Jan een super avontuur beleefd, en herinneringen die nog steeds dagelijks voorbij komen, en me de rest van mijn leven bij zullen blijven. 211KM gelopen in een tijd van 28 uur en 21 minuten.

25 Juni 2023  Halve Marathon Roosendaal (21KM) ==> werd 10KM
Eind Juni met twee bedrijventeams deelgenomen aan de halve marathon van Roosendaal, welke door de hitte naar 10KM bijgesteld was. ICT-OKE haalde de eerste en tweede plaats!

2 Juli 2023 – Belgisch Kampioenschap 100KM in Edegem – DNF na 50km
Een poging om me te kwalificeren voor de 120 van Texel mislukte, omdat ik na 50KM besloot te stoppen. Op zich lag het tempo goed (nog ruim onder de 5 uur na 50KM), maar te veel pijn en vermoeidheid.

Zomervakantie
Tijdens de zomervakantie hebben we veel gewandeld, en we zijn ondertussen in Zwitserland beland op de weg naar Rome.

7 Oct – Trail Labbye 50KM ==> 5u32
Na jaren weer een hele mooie trail gedaan. Het was de trail lábbye in Belgie, en voor mij 1 van de allermooiste trails die ik ooit gedaan heb.Heel tevreden met mijn tijd van 5u32, want het was vrij warm die dag.

28 Oct – Grizzly 100 Kilometers 3000 D+ ==> 14:02:07
En nog zo’n geweldige wedstrijd! De Grizzly 100. Up de medaille staat “The brutal one”, en dat klopt wel, want het was een vrij zware trail, en dat kwam niet alleen door de hoogtemeters, maar ook door de modder.

Corona
16 Dec stond al erg lang op de kalender als tweede hoofd doel van 2023, namelijk het finishen van de Bello Gallico. Helaas gooide een Corona infectie roet in het eten, en heb ik moeten besluiten niet te starten.
Kort samengevat een super jaar gehad, wat een beetje vervelend eindigde.
Gelukkig ben ik weer hersteld, en kan ik weer vooruitkijken. Gisteren (eerste kerstdag) weer een marathon gelopen, en het voelde goed.

De kilometers verspreid over het jaar samengevat in onderstaand plaatje, met duidelijk de uitschieters van de ultrabalaton en Grizzly

Planning 2024

De eerste twee wedstrijden liggen al vast:

27 Januari hoho100 (100 Miles) 
24 Maart 2024 60 of 120 van Texel, hangt af van wel of niet kwalificeren tijdens de hoho100.

Daarna wordt het afwachten….Hopelijk wordt ik ingeloot voor de Spartathlon. Mocht het niet lukken, dan wil ik misschien de 100Mile Kullamannen van UTMB doen op 1 November gaan doen.

En eind december wil ik nog een poging doen om de Bello Gallico te finishen…

…voor het volgende doel…..de hoho100

Afgelopen weekend heb ik de Bello Gallico deze keer een heel klein beetje beleefd vanaf het legends tracking systeem. Al vrij vroeg checkte ik hoe het er bij stond, en ik zag dat Jan op dat moment al goed bezig was.

Ook de andere bekenden (Cees,  Peter etc.) waren lekker onderweg. Af en toe bleef een van de nummers nogal lang hangen, soms zelfs zo’n 45 minuten, maar daarna stegen ze weer flink in het klassement. Helaas voor Jan geen finish, maar sowieso knap dat hij nog een 80K in zo’n mooie tijd af heeft kunnen werken, nadat hij ook een paar dagen flink ziek geweest is!!

Zelf was ik aan het klussen bij Randy, en ik baalde ik echt verschrikkelijk dat ik er niet bij kon zijn. Ik kon me troosten met de gedachte dat starten tot een nog veel grotere teleurstelling zou leiden, omdat ik nog lang niet hersteld ben van de toch wel heftige Covid infectie.

En op zijn Cruifiaans gezegd heeft ieder nadeel zijn voordeel, dus ook in dit geval, want herstellen van een 161K hoeft nu niet.

Maar als je dan iedereen bezig ziet, en ook af en toe foto’s voorbij ziet komen, baal je toch flink….Enige wat je op dat moment het beste kunt doen is vooruit kijken, en plannen maken om te proberen volgende wedstrijd zo goed mogelijk aan de start te verschijnen.

Nog maar 6 weken, en wanneer ik daar c.a. twee weken gas terug nemen (taperen) vanaf haal, dus nog ongeveer 4 weken over. In die periode wil ik eigenlijk nog een 45K(24 of 25 Dec), 50K(6 of 7Jan) en een 60K (13 of 14 Jan) proberen te lopen, en de eerste twee liefst met een gemiddelde van c.a. 5:50/Min.

Het weekend van Oud en nieuw dus even bijkomen, en een kortere duurloop van rond de 30K.

Herstel: Afgelopen week dus heel voorzichtig de trainingen weer opgepakt na 9 dagen nagenoeg geen beweging. Woensdag voorzichtig 10K, donderdag en vrijdag c.a. 15K, en zaterdag niets, want toen was het klus dag. Zondag mijn lange duurloop afgewerkt, en zo verstandig geweest om niet verder dan 30K te gaan, want mijn lichaam is nog niet aan de langere afstanden toe.

Heel rustig vertrok ik zondag, en omdat mijn eerste doel op normale verharde ondergrond is, besloot ik gewoon rondje Rijsbergen te doen wat 100% verhard is.

De eerste kilometers gingen heel erg langzaam, en pas na 10KM begon ik een beetje in een lekker ritme te komen.

Met een vrij lage hartslag waren de kilometer splits onder de 5:50/KM gekomen, en dat was wel een beetje een geruststelling.Op dat tempo rustig uitgelopen, en ondanks de twee sanitaire stops uiteindelijk toch nog binnen de 3 uur de 30K afgewerkt.

Dat mijn lichaam nog hard aan het werken is om te herstellen merk ik vooral in de avonden, omdat ik na een half uurtje tv kijken automatisch in slaap val. Maar we zijn weer bezig, en kunnen weer vooruitkijken. Nou nog even alles zien te combineren met Kerst, Oud en Nieuw en met de bouw van de garage bij Randy…..

Gisteren (Woensdag) ochtend bij het Bravis ziekenhuis langs om een hartfilmpje te laten maken. De extrasystolen (extra slag die ik af en toe voel) waren ondertussen al weer terug afgenomen, maar om na te gaan of er mogelijk sprake was van myoracdites (ontstoken hartspier) beter maar gelijk door een cardioloog laten kijken.

De afspraak was op tijd, dus ook de uitslag had ik al vroeg binnen, en gelukkig hoef ik me nergens zorgen over te maken.

Ondertussen heb ik de organisatie geïnformeerd dat ik er niet bij ben dit weekend, dus beter gelijk definitief maken omdat ik anders toch weer ga twijfelen. Het goede nieuws is dat ik ondertussen weer een rondje gedaan heb, en alhoewel de hartslag vrij hoog zat voor het lage tempo voelde het weer heel goed.

Mijn Garmin is nog wel helemaal van slag af, want mijn HRV, slaapgeschiedenis, en rustpols zijn nog steeds knudde dus het is wel duidelijk dat ik nog niet 100% hersteld ben. Enige voorzichtigheid is dus geboden, zodat ik niet de volgende uitdaging in gevaar breng, want die komt ook vrij snel: 1 Maand 1Week 5Days 21Hours HOHO100(161km ultra)

En omdat ik nu een flinke terugval heb, zal er nog veel moeten gebeuren Tel daar bij op de dagen die min of meer inactief zullen zijn (kerst – oud en nieuw + klussen) dus de resterende tijd vooral goed inplannen, en heel blijven.

Met mijn collega’s alvast geregeld dat ik geen standby dienst meer heb voor deze wedstrijd, dus dat is alvast 1 storende factor weg. De trainingen kunnen ook weer meer op asfalt, omdat voor mij een goede 100K tijd voorlopig het doel wordt.

Helaas ben ik sinds afgelopen dinsdag avond ook geveld door het coronavirus. Dat ik ook een keer aan de beurt zou komen verbaasd me natuurlijk niet, maar de timing had eigenlijk niet slechter gekund.

Dinsdag avond (pakjesavond) kwam ik thuis na een dag bibberend van de kou in Brussel gewerkt te hebben. Alleen mijn rug was nog enigszins opgewarmd, omdat tijdens de anderhalf uur durende rit naar huis, de stoelverwarming op maximaal gestaan had.

Later op de avond begonnen mijn luchtwegen ook geïrriteerd te raken, en in eerste instantie dacht ik nog dat het aan het gourmetten lag, maar toen ik de volgende dag opstond bleek het foute boel. Nog steeds ontzettend kou, flink hoesten, en af en toe overgeven “exorcist-style”. Dat laatste ging gelukkig over in de loop van de dag, maar de spierpijn en hoofdpijn waar ik ook last van had werd steeds erger. Dus mezelf maar getest op Corona, maar de test gaf Negatief.

Die woensdag op tijd mijn bed in gegaan, na een warm bad, maar al vrij snel weer mijn bed uit, om een bodywarmer + badjas aan te schieten want ik had het nog steeds erg koud. Na een paar uur werd ik wakker, en toen moest alles snel weer uit, want ik lag flink te zweten….koorts dus, en ook de hoofdpijn was inmiddels nog verder aangewakkerd. Dus toen maar een Advil genomen, en dat moet ongeveer de 4e of 5e pijnstiller zijn die ik ooit in mijn leven genomen heb.

Donderdag begon ook ontzettend beroerd, en nadat ik mijn collega’s op de hoogte gebracht had dat ik een paar uur plat zou gaan, besloot ik voor de zekerheid nog maar een test te doen. Deze keer positief, en alhoewel ik het eigenlijk de dag er voor ook verwacht had, toch een flinke tegenvaller natuurlijk, omdat ik uiteraard niet weet wat voor gevolgen dit voor mij zal hebben. Dus toen maar gelijk besloten om de hele dag in bed te blijven, en de laatste keer dat me dat overkomen is, hadden we nog geen kinderen dus moet minimaal een jaartje of 30 geleden zijn(toen was het vanwege een long ontsteking). De hoofd en spierpijn was nog enigszins te onderdrukken met Advils, maar daar was ook alles mee gezegd. In de avond nog even ingelogd bij de klant, en een release gedaan, en daarna knapte ik wel een beetje op.

De dag later (vrijdag) was de hoofdpijn nagenoeg weg, en het pijnlijke en vermoeide gevoel in mijn spieren was ook opgelost. Maar nu was het dus vooral een flinke verkoudheid, en ik had de hoop dat dit de laatste fase zou zijn. Die dag wel gewerkt, en ik begon me ondanks de hoestbuien weer mens te voelen. Dat gevoel verdween toen ik later op de avond weer zwetend van de koorts in de bank zat…

Vandaag (zaterdag) nog steeds flinke hoestbuien, en met vlagen loopt het snot mijn neus uit. Een flinke tegenvaller dus, en ondertussen heb ik me alvast maar neergelegd bij een DNS volgende week. Net een paar dagen te laat om het startnummer nog over te kunnen laten schrijven, dus het inschrijfgeld is sponsoring van mijn kant. Nog heel even overwogen om vrijdag toch die kant op te gaan met Jan (als hij gaat, want die was gisteren ook ziek thuis gekomen) en dan als vrijwilliger mee te helpen, maar ik vermoed dat zo’n weekend mee helpen ook al flink belastend is. Beter mee helpen bij Randy, want daar heb ik dus deze week en weekend ook al verstek moeten laten gaan…..

Balen balen balen….

Wel al nagedacht over het strijdplan voor komende doelen. Ik ga dus even helemaal niets doen totdat ik klachten vrij ben, op misschien af en toe een wandelingetje na. Daarna wacht ik nog een paar dagen, en dan wil ik voorzichtig weer gaan opbouwen. Ik heb al veel gezocht op internet, maar er bestaan simpelweg geen eenduidige richtlijnen over wanneer de trainingen weer normaal hervat kunnen worden. Begrijpelijk want ieder geval per individu is uniek, en inmiddels zijn er ook veel varianten in omloop. Wat wel algemeen als advies mee gegeven wordt, is om het niet te onderschatten, en erg voorzichtig te zijn om langdurige schade te beperken. Geduld dus…..

Bijvoorbeeld 1 van de adviezen:

Voor sporters die matige tot ernstige symptomen van COVID-19 hebben gehad, is de situatie anders. Het risico op hartspierontsteking neemt immers toe met de ernst van COVID-19. Deze sporters krijgen het uitdrukkelijke advies zich na 10 dagen te laten onderzoeken voor ze opnieuw sporten.

Je kunt daarvoor terecht bij je huis- of sportarts. Die zal de aard en de ernst van de symptomen onderzoeken, een rust-ecg (hartfilmpje) uitvoeren en een bloedstaal nemen voor een bepaling van het troponine (een eiwit dat vrijkomt als de hartspier wordt beschadigd) en het C-reactief proteïne (een maat voor ontsteking). Je kunt naar een cardioloog worden verwezen voor een echocardiogram (echografie van het hart).

Als alle onderzoeken normaal zijn, de COVID-19-symptomen verdwenen zijn en er na de positieve COVID-19-test 10 dagen verstreken zijn, dan mogen de sportactiviteiten geleidelijk worden hervat. Keren symptomen terug, dan moeten in overleg met de huis- of sportarts en de cardioloog extra onderzoeken worden uitgevoerd.

Update Zondag 10 Dec:

De klachten nemen af, maar zijn niet over. Wel koortsvrij nu,

In bovenstaande grafieken is duidelijk het effect te zien van een weekje Covid. De HRV is hard op weg om uit grijze gebied te raken. De middelste grafiek toont de stress score, wat gelijk de meest opvallende is, want ik kom zelden boven de 25% uit. Ook de rusthartslag ligt zoals verwacht hoger, terwijl ik afgelopen dagen geen enkele inspanning gedaan heb.

Na de lange periode met regen, is het gelukkig eindelijk droog geworden, maar is helaas ondertussen de temperatuur ook een heel stuk gedaald. Zaterdag flink last van koude handen gehad tijdens het klussen bij Randy, maar toen was ik verder wel goed in gepakt. Zondag dus ook maar de nodige maatregelen genomen, en uiteindelijk leek het wel mee te vallen toen ik eenmaal aan het lopen was. Dit bleek later vooral omdat ik de eerste 10K met wind in de rug gelopen had, want toen ik in de Hoevense polder linksaf sloeg koelde ik flink af vanwege de ijskoude wind op mijn gezicht. De laatste 10K vanaf Oudenbosch de wind volop tegen, en alhoewel de zon een poging deed om er door te komen voelde het veel te koud aan.

Tijdens de BG zal ik wel wat meer beschut lopen, maar ik hoop dat het in ieder geval boven het vriespunt zal zijn die dagen, omdat ik dit jaar heel erg slecht tegen de koude kan. De oorzaak is misschien te zoeken in het lagere vet percentage, of gewoon omdat ik veel minder uren buiten heb doorgebracht. Het wandelen wat we normaal doen is vervangen door klussen, en hoewel dit ook buiten was, heb je dan weinig last van de koude wind.

De 14 daagse weersverwachting is gunstig, en als dit zo blijft moet het wel goed komen. Als we buienradar aanhouden dan zou het een droog weekend worden met temperaturen boven het vriespunt en vanaf vrijdag droog. Andere voorspellingen zijn ongunstiger, maar laten we hopen dat het in ieder geval niet extreem koud wordt.

De laatste duurloop dus al wat korter gedaan, en ook deze keer weer veel last van spierpijn, vrijwel zeker veroorzaakt door het klussen de dag er voor. Nog wat meer afbouwen komende dagen, en dan moet ik er klaar voor zijn….

Eerst nog sinterklaas, en daarna kan ik mijn nieuwe compressport 10/10 regenjasje uit gaan testen wanneer het regent.

OMSCHRIJVING COMPRESSPORT HURRICANE WATERPROOF 10/10 JACKET HEREN

Het Hurricane Waterproof 10/10 Jacket is een comfortabel wind- en waterdicht hardloopjack. Het jack is gemaakt van 10.000 Schmerber stof, wat betekend dat het 100% waterdicht is zonder zijn ademend vermogen te verliezen. Het jack voldoet aan de eisen die aan kleding wordt gesteld bij het lopen van ultra-trail wedstrijden.

• Lichtgewicht
• Goed ademend vermogen
• Vocht- en zweetafvoerend
• Wind-en waterdicht
• Waterdichte ritsen en waterdichte gesealde naden
• Ergonomische snit voor een perfecte pasvorm
• 4-Way stretch voor een uitstekende bewegingsvrijheid
• Vaste, aansluitende capuchon met hoge kraag voor extra bescherming
• Klein opvouwbaar voor in je tas

Nog minder dan 3 weken voor de Bello Gallico, oftewel mijn persoonlijke strijd tegen de 161 kilometers in de modder en in de kou. Er moest afgelopen zondag dus nog een lange duurloop afgewerkt worden…

Na twee dagen flink zwoegen bij Randy, begon de zondag met stevige spierpijn, waar zelfs een houthakker jaloers op zou zijn, en het opstaan om 6:00u viel daarom niet mee. Zaterdagavond  hadden we ook nog een feestje gehad, en alhoewel ik alcoholvrij gebleven was, leek het toch alsof ik een flinke kater had. Keelpijn, spierpijn etc. dus voor de zekerheid een coronatest gedaan, maar gelukkig was de uitslag negatief wat positief was🙂

Daarna alvast mijn regenjasje aangeschoten, want volgens de weersverwachting zou het niet droog blijven. Dus 7:00u de deur uit, en toen ik op de Zundertseweg liep, kwam ik er achter dat ik geen lampjes bij had. Eerste stuk dus erg voorzichtig gelopen, want uit ervaring weet ik dat struikelen over die ongelijke betonplaten de plannen flink in de war kan gooien.

Van lieverlee werd de spierpijn van het klussen minder, en de gewone hardloop pijntjes werden weer wat meer voelbaar. Helaas in het eerste stuk toch nog af en toe wat last van mijn linkerheup, maar gelukkig in het tweede stuk nauwelijks last van gehad, dus hopelijk blijft dat zo.

Tot 30KM bleef mijn hartslag mooi onder de 130 bpm, alsof ik een avondje rustig op de bank aan het tv kijken was, maar daarna begon deze wat op te lopen. Ondanks het lage tempo, en de lage hartslag had ik niet genoeg fut en zin meer over om verder dan 42KM te gaan en besloot ik om het daarbij te laten.

Na een warm bad weer snel hersteld, dus op zich niet helemaal ontevreden over deze laatste lange training. Nou maar afwachten wat het weer de komende weken gaat doen, want voor dinsdag ochtend is alvast code geel afgegeven, en ook de rest van de week beloofd niet veel goeds. Vanaf het volgende weekend zou het droger maar ook een stuk kouder moeten gaan worden volgens de verwachtingen.

Volgend weekend zal ook alleen op zondag gelopen kunnen  worden, maar dan zal het maximaal zo’n 30KM worden, en de duurloop de week erna nog wat minder.

Eigenlijk moet ik zeggen werkweek, want de implementatie/migratie bij de klant is gestart op donderdag avond, en loopt door tot maandag ochtend, en daarna zal het nog een tijdje problemen oplossen worden. Gelukkig waren er momenten dat ik “vrij” was. Zaterdag ochtend was er zo’n moment, en de dagen er voor tijdens de lunch.

Zaterdag dus na de geplande meeting (8u15 in de ochtend) mijn spulletjes aangeschoten en op pad gegaan voor de lange duurloop. Met 3u45 over tot de volgende meeting, besloot ik er een lange duurloop van c.a. 30K van te maken door de Pannehoef, zodat ik daarna ook nog wat tijd over had voor een bad en om te eten.

De temperatuur was wat aan de koude kant, en af en toe ook wat regen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ondanks het slechte weer van de laatste weken, lag het traject er niet slecht bij. Eigenlijk alleen het laatste stuk in de Buissche Heide waren flinke stukken onder water, en juist daar op het laatste paar kilometers onverhard gleed ik uit, en verdween half in een flinke plas. Tijdens de val automatisch de prikkeldraad gegrepen, en mijn handschoen was dus precies aan een prikkel blijven hangen. Ik hing dus met 1 hand aan de draad, en met mijn benen in de plas, en was met mijn linker heup tegen de rand naast die de plas gevallen.

Even een heel klein stukje gewandeld om de schade op te nemen, maar toen ik mijn handschoen uitdeed viel dat mee, en verder leek het ook wel mee te vallen. Dus rustig door gelopen en na c.a. 3 uur mijn horloge uitgedrukt. Nu dus nog 3 weekenden over tussen de Bello Gallico, en daarom volgend weekend nog een lange duurloop proberen in te plannen, en daarna moet ik het weer wat rustiger aan gaan doen.

Nu het spannende en drukke weekend van mijn project er straks weer op zit, zal er ook wat stress wegvallen, en kan ik me weer meer gaan focussen op de wedstrijd. Nog wel veel te doen met het bouwen van de garage bij Randy, maar we zijn daar ook al wel een flink stuk op weg.

Ook moet ik proberen de komende dagen weer wat slaap in the halen, want dat is er afgelopen nachten bij ingeschoten, want vooral zondag en afgelopen nacht moesten er nog wat problemen opgelost worden. Al bij al was het project op zich geslaagd, en blijft het aantal werk weekenden voorlopig beperkt tot alleen deze, en da’s uiteraard ook gunstig.

……Dus zitten er nog 4 weekenden tussen nu en het weekend waarop we starten.
Afgelopen weekend was op zaterdag weer een klusdag bij Randy. Gelukkig werd er pas 8u30 gestart, zodat ik nog snel een rondje kon lopen voordat we begonnen. Dus zondag maar een poging gedaan om de gemiste kilometers van de week ervoor een beetje goed te maken.

Ik ging rond 7:00u de deur uit. Hoofdlampje en handschoenen aan, want het was donker en koud…Geen echt plan, dus moest ik kiezen tussen onverhard of verhard. Al vrij snel was ik het punt voorbij waar ik normaal gesproken af sla als ik de Pannehoef op ga zoeken, dus besloot ik richting Zundert / Rijsbergen te gaan en was de keuze automatisch verhard geworden.

Er stond weinig wind, en het was een beetje mistig, maar om te lopen wel erg lekker weer. Net voor Zundert kon mijn lampje al weer uit, en ook de mist loste al een beetje op. Ik moest nog even de bossen in voor een sanitaire stop, en toen ook dat geregeld was, begonnen mijn kilometer splits weer wat sneller te worden. Het gemiddelde lag toen nog op 6:06/KM dus een vrij trage eerste 10K.

Ik besloot op gevoel verder te gaan, en niet te veel op mijn Garmin te kijken. Na c.a. 20K een gelletje gepakt, en toen ik bij de rotonde van Etten-Leur aan kwam nam ik de route richting Hoeven. Normaal gesproken eindigt dit dan in een Marathon, en vandaag dus ook.

Na 30K een tweede gelletje, en het gemiddelde van 5:30KM tot het einde vast kunnen houden. Net voor de 42KM kwam ik Jan nog tegen. Even snel bijgepraat, en daarna op 42,2K mijn Garmin uitgedrukt. Net onder de 4 uur, dus heel tevreden mee.

Wel afgelopen zaterdag en zondag in de eerste kilometers wat steken bovenin mijn bil, en op hetzelfde moment duidelijk krachtverlies in mijn linkse been. Gelukkig na 10K geen last meer van gehad, maar ik hoop dat het niet meer terugkomt, want dat zou wel eens voor problemen kunnen zorgen. De oorzaak moet ik zoeken in het klussen denk ik, of mogelijk toch iets geforceerd tijdens de Grizzly 100KM…

Na een heerlijk weekje in het prachtige Friesland is de vakantie helaas weer voorbij. In vier dagen hebben we de uitdagende Elfstedentocht volbracht, goed voor zo’n 270 kilometer aan fietsavontuur. Ondanks de aanvankelijk sombere weersvoorspellingen, werden we gelukkig gespaard en kregen we pas op de laatste dag te maken met regen en stevige wind. De route langs de elf steden was prachtig, en de week van rust was meer dan welkom na mijn inspanningen van de zaterdag ervoor.

Terwijl je tussen de schilderachtige Elfsteden fietst, begint het enthousiasme voor schaatsen weer te borrelen. Hoewel de kans op een daadwerkelijke Elfstedentocht vrij klein is, overweeg ik binnenkort een bezoek aan de schaatsbaan om te testen of mijn schaats skills nog intact zijn. Natuurlijk met de nodige voorzichtigheid, want mijn komende sportieve doelen hebben prioriteit en een blessure zou heel erg ongelegen komen.

Omdat we vrijdagavond alweer terug waren, kon ik zaterdag nog bij Randy aan de slag. Samen brachten we de balkenlaag aan, en ook op dinsdagochtend heb ik vrij genomen om de metselaar een helpende hand te bieden. Ik verwacht deze week ook nog enkele avonden te besteden aan kluswerk.

Met nog zo’n zes weken te gaan tot mijn tweede grote doel van het jaar, hoop ik nog flink wat kilometers te kunnen maken voordat ik de intensiteit weer moet verminderen. Afgelopen zondag voltooide ik een duurloop van 28 kilometer, wat vrij soepel verliep. Helaas werd ik aan het einde getrakteerd op een stevige stortbui.

Op DUV statistics zag ik dat Jan eerste man Cat 55+ geworden is en ik derde van de in totaal 16 gefinishte 55 plussers. Er zullen er vrijwel zeker ook nog wel wat uitgevallen zijn, of omgezet naar de 82KM, dus ben heel erg tevreden met het resultaat.

Een verslag van deze toch wel barre tocht, maar ja…..het heet niet voor niets “The brutal one”

Zaterdag 28 November – vandaag gaan we op pad voor de Grizzly 100. Een vrij zware trail van 100KM met c.a. 3000HM.

Ik pik Jan op rond half 4, en we arriveren rond kwart over 5 in s’Gravenmoeren, en zijn nog op tijd voor een mooi parkeerplaatsje vlak bij de start. Rustig bereiden we ons voor op de wedstrijd, en wanneer we klaar zijn hebben we nog even tijd om in de kantine te wachten tot het tijd is om het startvak in te gaan.

Het is droog, en niet echt koud, dus ik besluit alleen in korte broek en trui te starten. Een goede keus blijkt later, want in die outfit heb ik heel de wedstrijd gelopen. De start loopt 5 minuten uit, en wanneer de klok de laatse 10 seconden weg tikken wensen Jan en ik elkaar succes en gaan op weg voor de 101,7KM lange trail.

Al snel zit ik in een lekker ritme, en probeer me te focussen op het parcours, want trail runnen op dit parcours is heel wat anders dan een rondje Pannehoef of Rucphense heide. En na een paar kilometer gaat het al fout, wanneer ik struikel over een steen, en zoals altijd op mijn rechtse knie en elleboog land. Even een klein stukje wandelen, en daarna voorzichtig verder.

Wanneer de afdalingen wat spannend worden wacht ik tot er niet te veel lopers achter me zitten, zodat ik in mijn eigen tempo probeer omlaag te komen. Dalen is zeker niet mijn sterkste punt, en wanneer er een hele groep achter me zit is dat niet prettig, dus beter daar wat tijd inleveren.

Op een vlak stuk struikel ik weer en raak de harde grond met exact dezelfde lichaamsdelen, maar goed…pijn deed het toch al, dus maar weer rustig door. Even later wordt het licht, en dat scheelt enorm. Erg geconcentreerd scan ik het pad voor me, en langzaam krijg ik de techniek te pakken om weer enigszins tempo te maken.

Bij de verorgingspost (22KM) neem ik 1 beker tailwind, en vul ik mijn flesjes bij, en daarna eet ik een banaan en een tuc koekje. De overige energie haal ik uit de Maurten gels, en stukjes suikerbrood die ik mee genomen heb.

Na deze post wat asfalt en afdalen, dus een mooie gelegenheid om mijn lampje weer op te bergen, want dat was ik vergeten bij de VP. Het parcours wisselt zich hierna af, met heel veel klimmen en dalen door geulen, modderige zandpaden, stroken gras, en heel af en toe wat kasseien en asfalt. Af en toe gaan we door een hekje, of via zo’n draai ding. Vanaf het begin kies ik overal de kortste weg, dus dat betekend dat ik dwars door alle plassen ren, en zo nogal wat meters goedmaak op veel mede lopers die een poging doen om de schoenen droog te houden, wat tevergeefs is….

Op een gegeven moment ga ik wat onhandig onder een boom door, en wanneer ik probeer op te staan, raak ik mijn evenwicht kwijt en lig ik voor de derde keer op de grond. Deze keer vangt gelukkig mijn hele rechterkant de klap op, dus valt de schade mee. Dat blijkt tevens de laatste val van de dag…

Ik twijfel wel even of ik niet beter bij de post van de 45KM kan beslissen om de weg terug te nemen, en er 84KM van te maken, maar gelukkig beslis ik anders. Na 3 bekers cola, en een gevulde bouillon met macaroni, en een gevulde koek, ga ik de lus richting de 62k in. Dit was wel een mooi stuk. De zon kwam er af en toe door, het parcours was prachtig en iets minder zwaar qua hoogtemeters, en ook lekker afwisselend. Een flink deel samen gelopen met twee Jongens uit Mierlo die hun eerste 100K liepen, en al pratende vlogen die kilometers ook voorbij.

Weer terug bij de verzorgingspost op 1 beker cola na exact hetzelfde genuttigd, en weer door richting de laatste verzorgingspost op c.a. 85KM. Alles begon ondertussen al behoorlijk pijn te doen, en ik had eigenlijk ook al meer dan genoeg modder gezien, kortom….het afzien was begonnen, en met nog zo’n 36KM voor de boeg moet je mentaal even proberen je zelf te motiveren gewoon door te gaan. Op een gegeven moment raak ik aan de praat met Bastiaan, en dan gaan er ook ongemerkt weer wat kilometers voorbij. Soms gaat het tempo mij wat te hard, en wandel ik een stukje, en soms komen we elkaar weer tegen.

Bij de verzorgingspost 16KM voor het einde wens ik hem voor de laatste keer succes, en ga ik weer op mijn eigen tempo de laatste etappe in. Het word langzaam al wat donkerder, en c.a. 10KM voor het einde haal ik mijn lampje weer tevoorschijn. Alhoewel het lastiger is om in het donker alle obstakels op tijd te zien (boomwortels, stenen etc.) lijkt ook de vermoeidheid te verdwijnen, en kan ik weer hele stukken rustig dribbelend afleggen. Op die manier hobbel ik de laatste kilometers rustig uit. Ik wordt nog door verschillende lopers ingehaald, maar dat boeit niet, want versnellen zit er niet meer in.

Nog even een stukje rond een maisveld, en na zo’n 14 uur loop ik weer onder de finishboog.

Jan was al lang binnen, en had het weer super gedaan!! Terwijl ik aan het bijkomen was, regelde Jan nog een flink bord macaroni, en daarna heb ik nog een poging gedaan om al de modder van mijn lichaam te krijgen. Niet helemaal gelukt, maar wel lekker bijgekomen onder de warme douche.

Daarna weer terug naar huis, onderweg nog even stekkeren, en rond half 12 waren we weer bij Jan en 5 minuten later was ik ook weer thuis. Beiden waren we het er weer over eens dat het weer de moeite waard was, en dat we weer een heel mooi avontuur beleefd hebben. Zeker geen gewone 100K, want zowel de hoogtemeters als de staat van het parcours maakten er een vrij zware tocht van.

Nog een kleine week, en dan gaan we weer eens een serieuze trail doen. De Grizzly 100, met zo’n 3000 hoogtemeters, dus gemiddeld nog wat meer hoogteverschillen als tijdens de trail lábbaye van een paar weken terug. De weersverwachting is redelijk. Temperatuur zal ergens tussen de 10 en 14 graden worden, en 8mm regen, als ik de 14daagse verwachting moet geloven.

Op zich ben ik goed hersteld van de 50K, maar helaas tijdens het klussen bij Randy toch wel wat schade aan mijn onderrug opgelopen, en daardoor mis ik kracht in mijn linkse been. Deze keer neem ik mijn poles mee. Ze wegen niet veel, en ik kan ze goed opbergen in mijn racevest, dus mogelijk ga ik ze een keer gebruiken.

Het gewicht gaat goed, ik ben weer terug onder de 70KG wat een voordeel is tijdens de stijgende stukken. Jan heeft een flinke voorraad gels besteld, dus ook qua voeding maak ik me weinig zorgen.

Helaas deze week standby dienst, en ook bij Randy moeten we nog beton gaan storten, voordat ik Zaterdag op pad ga. Dus qua voorbereiding niet ideaal, maar mentaal zit het goed, en dat is zeker zo belangrijk. Het is een beetje een lange training voor de Bello Gallico, want dat is mijn laatste echte doel voor 2023.

Ondertussen zijn Jan en ik ook ingeschreven voor de hoho100, een 100 Mijl in Januari, waar ook de 100K tijd gemeten en geregistreerd wordt. Voor mij de laatste poging om me te kwalificeren voor de 120 vanTexel. Dus begin volgend jaar ook weer hele leuke doelen….