Afgelopen donderdag was weer best een spannende dag, De loterij voor de Spartathlon begon om 18:00 onze tijd. Ik had voor de zekerheid een kaarsje voor Jan en mij opgestoken, en ongeveer een half uur later was de uitslag bekend. Deze keer ergens op positie 376. Vorig jaar was ik nummer 220, dus helaas ook dit jaar geen Spartahlon voor mij…..Heel even een flinke domper, omdat het vrij definitief is deze keer, maar daarna was het negatieve gevoel weer snel over. Eind December was ik eigenlijk vrij zeker dat ik niet in zou schrijven, en wat later heb ik die plannen bijgesteld, maar ik was nog steeds niet 100% overtuigd of het allemaal wel heel verstandig was. De kans op een DNF is voor iemand van mijn kaliber heel erg groot, en zeker wanneer de recente blessures daar bij opgeteld worden. Ik hoef dus nu ook geen rekening meer te houden met deze wedstrijd, wat ook weer wat voordelen bied.

Maar ja…..het blijft de ultraloop der ultralopen, en het zou voor mij wel eens de laatste kans kunnen zijn om überhaupt mee te kunnen loten. Niets aan te doen, focussen op andere leuke dingen, en weer vooruitkijken. Hoofddoel dit jaar wordt dus Winschoten en daar heb ik ook heel veel zin in!! Hotel is al gereserveerd door Jan!

Wel leuk is dat we ook nog een leuke marathon gevonden hebben op 13 April. Deze valt gelijk met Rotterdam, maar is bijlange na niet zo druk, en volgens mij ook een hele leuke. Gelukkig gaat het met de blessures ook een heel stuk beter, dus ben ik erg benieuwd of ik dan fit genoeg ben om een redelijke tijd weg te zetten. Nog minder dan een maand om me verder voor te bereiden, maar ondertussen heb ik al wel een paar weken behoorlijk wat kilometers kunnen maken.

Vandaag al weer een wat langere duurloop gedaan. Lekker op tijd weg (handschoenen aan, want het was nog aan het vriezen), en rustig aan vertrokken richting Zundert, met het idee om minimaal een marathon te lopen, maar wel op een rustig tempo.

Vlak voor Zundert moest ik nog even de bossen in voor een sanitaire stop, en daarna tegen de wind in richting Rijsbergen. Daarna alleen wind in de zij of in de rug met volop zon, dus was weer genieten. Af en toe wat last van mijn linkerknie, dus na 46 kilometer vond ik het goed geweest, en drukte ik mijn Garmin uit.

`Het weekgemiddelde voor hardlopen kwam hiermee net boven de 100KM, en verder nog wat wandel en fietskilometers.

Afgelopen vrijdag voor de laatste keer bij de fysio geweest, en ik ga proberen met de oefeningen wat meer kracht te ontwikkelen in mijn linkse been, en een paar specifieke kracht of core stability oefeningen niet meer doen, omdat deze voor mij juist een averechts effect hebben. Voorlopig lijkt dat goed te gaan, en nemen deze rugklachten wat af!!.