Na de 65KM van Walcheren zijn we op zoek gegaan naar een wedstrijd die nog in te plannen was ergens voor de 24u van Sittard. De marathon van Zeeuws Vlaanderen leek een hele leuke, maar die zat helaas al vol. Toen bleek dat Enschede (tevens de oudste marathon van Nederland) nog inschrijvingen aan nam, zijn we voor die marathon gegaan.
Vanwege de recente blessures, en naderende doelen was het plan om zeker niet tot het gaatje te gaan, en er een goede training van te maken, en tegelijk eens te kijken waar we ergens staan qua belastbaarheid.
Zondag dus op tijd de auto in voor een flinke rit naar Enschede, die zonder al te veel oponthoud verliep. We vonden een parkeerplaats dicht bij de startnummer uitgave, die voorzien was van een laadpaal, dus ook dat was weer een zorg minder. Na het ophalen van het startnummer (een vrij ingewikkeld proces, omdat je eerst een marathon app moet hebben, om vervolgens daarin te zoeken welk nummer je hebt, en dan krijg je het startnummer). Daarna kwam de volgende uitdaging, de spullen (twee tassen) in een te klein kluisje zien te proppen, maar ook dat lukte gelukkig. Daarna de toiletbezoeken en het wachten op het startschot.
Rond 10u2 ging het hek open (geen startschot gehoord, dus besloten we maar met de meute mee te lopen), en een paar honderd meter later liepen we onder de startboog door, en was de wedstrijd officieel voor ons begonnen. De eerste 4 kilometers weer het gebruikelijke slalommen om in je ritme te blijven, of ruimte maken voor de lopers die heel snel starten. Daarna kwam weer wat meer ruimte, en dan krijg je ook wat meer plezier in zo’n drukke marathon.
Het tempo varieerde hierdoor in het begin nogal, en bij het 5KM punt zag ik dat ik een paar seconden onder de 5min/km zat, dus het tempo voor een 3u30. Al vrij snel waren we de stad uit, en liepen we door een heel mooi gebied. Sommige stukken kwamen bekend voor, waarschijnlijk stukken van het Pieterpad. Ik kon het tempo goed vasthouden, tot ongeveer het halve marathon punt. Daar kwam ik even in een dip, en werd ik ingehaald door de pacers van 3:30. Ik besloot aan te haken, maar bij de waterpost moest ik lossen om een gelletje te pakken en een paar bekers water te nemen.
Dus al vrij snel werd me duidelijk dat 3:30 ook deze keer niet ging lukken, en ging ik voor plan B, en dat was proberen voor de pacers van 3u45 te blijven. Dan veranderd er heel veel natuurlijk, want de druk om onder de 5M/KM te lopen vervalt en dan loop je een heel stuk meer ontspannen. Rond de 25KM nam ik een paar bekers sportdrank (ik dacht dat het water was, omdat het kleurloos was), maar die viel niet zo goed. Mijn darmen begonnen een beetje vervelend te doen, en op een stuk waar heel veel publiek stond, leek het er even op dat ik het niet meer op kon houden, maar gelukkig was dat maar van vrij korte duur. Daarna werd het iedere km zwaarder, maar ook dat kwam niet als een verassing. Rond de 35KM nog steeds geen last van mijn knie, en wat me ook verbaasde was dat de pijn die ik normaal in mijn rug aan de linkerkant ervaar ook weg bleef.
Af en toe kwam de zon er flink door, en ik gok dat de temperatuur dan boven de 20 graden uit kwam, maar dit werd afgewisseld door stukken waar een briesje weer voor wat verkoeling zorgde. Rond de 40KM nog een leuk stuk door de binnenstad, waar het heel druk en erg gezellig was. Ruim voor de finishbogen gaf mijn Garmin aan dat ik er al was, maar dat komt door het lange aanloopstuk voor de start.
Uiteindelijk gefinished met een netto tijd van 3u46:51. Geen supertijd, maar dik tevreden mee, want heel blijven was het belangrijkste doel, en dat is gelukt!! Ongeveer 2/3 van het veld achter me gelaten, terwijl de meesten een stuk jonger zijn.
Jan had het helemaal goed gedaan, want die was tweede met een geweldige tijd van 3u9!! Hij was zelfs sneller dan de Nr. 1 in zijn categorie, maar omdat hij verder achterin stond is men van de bruto tijd uitgegaan.
Weer een mooie dag, en allebei dik tevreden!!
Een volgende marathon zal ik (als ik blessure vrij ben) wat serieuzer aan gaan pakken, en in ieder geval de nodige variatie en snelheid gaan trainen. Als ik de km splits wat sneller krijg, en het wat langer volhoud moet een veel betere tijd er in zitten. En hopelijk wat meer kracht in mijn linkerbeen, want dat blijft vervelend.