Het herstel na de 50 km trail verliep uiteindelijk nog verrassend vlot. Hoewel mijn bovenbenen en kuiten tot woensdag erg gevoelig waren, verdween dat gelukkig grotendeels tegen het einde van de week.
Intussen zijn ook mijn nieuwe trail schoenen, de “Gel-trabucco-terra,” gearriveerd. Ze bieden extra demping, en na een paar testrondes ben ik vrij positief over de pasvorm. De zool voelt wel wat stijf aan, maar verder lijkt de schoen me erg geschikt voor de wat langere trails.
Afgelopen weekend heb ik mijn trainingen weer wat aangepast, omdat ik zaterdag Randy heb geholpen met de garage. Daarna zijn we met de familie gaan bowlen en eten vanwege ons 35 Jarig huwelijk. Was heel erg gezellig, en ook zondag werden we nog verrast met een ontbijtje, geregeld door de kinderen!
Later heb ik nog wat rondjes gelopen door de Rucphense heide, onder herfstige omstandigheden die behoorlijk koud en nat waren. Het was weer even wennen aan de weersomstandigheden.
Helaas heb ik wel erg veel last van mijn rug, waarschijnlijk door te veel en te zwaar tillen op zaterdag. Iets wat ik, gezien mijn herniaverleden, niet had moeten doen. Ik hoop op een snel herstel zonder blijvende schade, maar voorlopig is het flink balen. Dus voorlopig veel oefeningen doen, regelmatig opstaan, en niet te lang achter elkaar zitten…
Zaterdag 7 oktober, een vroege start van de dag met de wekker om kwart voor 5. De bestemming: Villers la Ville voor de “Trail lábbaye,” een uitdagende trail van 50 km met flink wat hoogtemeters.
Precies half 6 stapt Jan in de auto, en anderhalf uur later arriveren we in Villers la Ville. Het laatste stuk van de autorit gaat door glooiend gebied, dus qua heuvels komt het wel goed dachten we. Voor mij dus al weer enkele jaren geleden dat ik nog een echte trail gedaan heb waar serieuze hoogtemeters in zitten, maar ik had er wel vertrouwen in dat de 50K moest gaan lukken. Sterker nog….geen zenuwen, en dat is me eigenlijk nog niet vaak overkomen, want zelfs bij de 10K van Roossendaal had ik daar nog last van. Waarschijnlijk omdat ik het als een training voor de komende doelen beschouwde, en me voorgenomen had om de focus te leggen op genieten en heel te blijven.
Wat een mooie omgeving om in te starten, en wat een perfect geregelde organisatie!! Jan en ik wensen elkaar succes, en wanneer iemand aangeeft dat gestart mag worden, gaat de 50KM groep voorzichtig het startvak uit op weg naar de heuvels. En die zijn er genoeg, want lopende met de meute mee ben ik al na 500 meter buiten adem. Heuvelop lopen vergt duidelijk een andere techniek dan vlak asfalt, en ik besef dat ik al vroeg in de race moet gaan doseren.
Jan is inmiddels al lang uit het zicht verdwenen, en ik probeer een tempo vast te houden van gemiddeld 6 minuten per kilometer. Dat lukt tot ongeveer halverwege vrij aardig, want ik sla de eerste verzorgingspost over, en vertraging van de stukken wandelen wordt weer gecompenseed door de snelle stukken omlaag en het lekkere tempo op de “vlakke” stukken. Relatief vlak, omdat volgens mij deze wedstrijd geen 100M echt vlak geweest is.
Het dalen gaat boven verwachting goed. Er zal vast een betere techniek bestaan, maar ik hoef voor niemand opzij, en haal op een gegeven moment zelfs een paar keer iemand in. Even later wanneer lopers van de overige afstanden er bij komen, haal ik zelfs hele groepen in, maar dat zal waarschijnlijk de achterhoede geweest zijn. Niettemin goed voor het zelf vertrouwen, want voor de geplande Grizzly 100K moet ik ook nogal wat meters omlaag maken. Iets te goed denk ik, want even later struikelde ik flink op een minder steil dalend stuk, en wanneer je dan eenmaal aan het vallen bent, merk je pas hoe hard je op dat moment liep.
Daar bleef het niet bij, want later gleed ik nog een keer met mijn voet van een bruggetje, en bleef met mijn schouder en mijn rug nog net hangen terwijl de rest van mijn lichaam in de brandnetels lag. Gelukkig kon ik er zelf de humor wel van inzien, en toen bleek dat de schade meeviel maar gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om een plaspauze in te lassen.
Wat ik deze keer ook doe, is veel meer genieten van de uitzichten. Tegenwoordig loop ik meer rechtop, met mijn blik meer naar voren gericht, en dan ervaar je zo’n trail anders dan wanneer je alleen maar enkele meters voor je uit op de pad aan het letten bent. En die uitzichten waren schitterend!! Ook qua afwisseling, was het een super parcours. Vettige paden, lange greppels, beekjes waar je doorheen moest, lange stroken met vervelende kasseien, stukken door grasveld, stukken langs landbouwgrond, afdalingen die bleven duren, en dito klimmen. Alles zat er in.
De tweede “verzorgingspost” was zo rond de 30K, en daar lag gewoon alles netjes geordend in de berm. Pakken water, gels, ontbijtkoek, bananen. In Nederland zou dat al bij de eerste de beste voorbijganger in de achterbak verdwenen zijn, in België kan dat gelukkig nog gewoon. Nadat ik flink wat gedronken had, en een gelletje genomen, kon ik weer even door, maar ergens ronde 35KM ging langzaam de fut er uit, en kon ik de verleiding niet weerstaan om enigszins licht stijgende stukken ook maar te gaan wandelen. Dus daarmee gelijk de ambitie om binnen de 5 uur te finishen bijgesteld, en de rest met te veel wandelen en te weinig hardlopen vol gemaakt.
De temperatuur was inmiddels ook opgelopen tot 23 graden, dus mentaal ga je ook geloven dat je rustig aan moet gaan doen, maar de tijd tikt uiteraard gewoon door.
Net voor het einde probeerde nog een groepje bejaarden (en ja…zelf behoren we geloof ik ook tot die groep) een poging te doen om een steil stuk op te komen, maar halverwege niet meer voor- of achteruit kunnen. Dus eerst de dame geholpen, en hierna haar man die het ook niet redde om omhoog te komen een paar zetjes gegeven, zodat deze wandelaars ook hun tocht af konden maken.
Daarna nog een stuk rond een maisveld, en ik kreeg daar nog een 50K loper in het vizier die me in het begin van de wedstrijd voorbijgelopen was. Rustig er naar toe gelopen, maar ik vond het wel zo netjes om er achter te blijven en niet 500M voor de finish er voorbij te gaan. Tot…hij stopte om een foto te maken. Tja….daar ga ik natuurlijk niet op wachten, dus weer een plek opgeschoven 🙂 Nog een mooi stukje omlaag, met uitzicht op de prachtige abdij, en toen naar de finish waar Jan al stond te wachten. Die was al ruim een uur binnen, en was als 5e binnengekomen! Geweldig gedaan!! Voor mij: positie 27, aankomst 50 km in 5 uur, 32 minuten en 9 seconden.
Gezien de omstandigheden ben ik hier heel tevreden mee, onder het motto meedoen is belangrijker dan winnen. We hebben weer een geweldige trail meegemaakt onder ideale omstandigheden. Zowel qua organisatie als omgeving was dit misschien wel de leukste die ik ooit heb gedaan.
Nog een kleine week te gaan voordat ik me waag aan de “trail de l’abbaye” van 50K Mijn laatste echte trail wedstrijd dateert alweer van 2021 (Bello Gallico). Het werd dus weer hoog tijd voor een nieuwe “off-road” uitdaging. De afgelopen jaren stonden voornamelijk in het teken van wegwedstrijden, vandaar dat mijn trainingen en wedstrijden zich vooral op asfalt concentreerden. Nu staan er echter drie opeenvolgende trails op het programma, en ik verwacht dat de Grizzly 100KM de zwaarste zal zijn wat betreft het parcours.
De Bello Gallico zal een nog grotere uitdaging zijn, met zijn meer dan 60 kilometer extra en mijn eerdere ervaringen (DNF’s). Ik ben me er dus van bewust dat dit de lastigste race voor me is, maar ik zal er alles aan doen om dit jaar toch ook daar de finish te halen. De mentale strijd van de Bello Gallico zal mijn doorzettingsvermogen weer tot het uiterste testen, maar het verschil met vorige pogingen is dat ik nu een Finish van de Ultrabalaton gehaald heb, dus weet dat ik het zou moeten kunnen. Uiteraard blijf je afhankelijk van heel veel variabelen die je zelf niet onder controle hebt. Vorig jaar bijvoorbeeld heel veel uitvallers vanwege de kou….
Eerst de 50K in Villers-la-Ville dus, en ik heb er zin in! De weersvooruitzichten zijn goed, en ook het parcours zal er niet al te slecht bij liggen, na een periode van relatieve droogte (alleen dinsdag is c.a. 2mm regen voorspeld). Windkracht 3, en de temperatuur met 23 graden is misschien wat aan de warme kant, maar goed te doen lijkt me. Een finish zou geen probleem mogen zijn, maar ik ben wel erg benieuwd hoe ik het er van af ga brengen ten opzichte van de collega trail runners….
Afgelopen zaterdag hebben we de garage afgebroken bij Randy, wat volgens mij qua inspanning vergelijkbaar was met een flinke lange duurloop. Zondag avond 25K, voornamelijk onverhard gelopen, en dat ging ook goed. Nu deze week nog rustig aan doen.
Afgelopen week heb ik de hardloopschoenen weer wat vaker aangetrokken om de draad weer op te pakken. Het viel me niet tegen, en dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat ik een paar mooie wedstrijden en doelen in het vooruitzicht heb. Niets werkt beter als een dosis pure motivatie…
Zaterdag werd dat beloond door een heerlijke lange duurloop. Gelukkig zat het weer ook mee – niet te warm, niet te koud, en het bleef nog net droog. Dit gold overigens niet voor mijn schoenen,want die waren voordat ik de Pannehoef bereikte al drijfnat.
Zondag werd vooral een vervangende fietstraining in Zeeuws Vlaanderen, waar ik samen met Maaike een mooi rondje van 65KM uitgestippeld had. Hoewel het op de “gewone” fiets was, zorgde de sterke wind toch voor de nodige inspanning. Dus ondanks het gebrek aan bergen uiteindelijk toch een serieuze krachtmeting, maar gelukkig zijn de nieuwe Koga’s uitgerust met 30 versnellingen en hoefden we niet veel onder te doen voor de elektrische fietsers die met het mooie weer massaal de fietspaden op gegaan waren.
Ondertussen is ook de planning bij Randy al een beetje rond, voor de bouw van de garage, en afgelopen vrijdag avond hebben we alvast een begin gemaakt. Komende weekenden dus vooral op de zaterdagen klussen, op de wedstrijd of werk weekenden na.
Niet de meest ideale voorbereiding voor de komende doelen, maar ik ga proberen er het beste van te maken, en de resterende tijd zo goed mogelijk te benutten. Nog minder dan 14 dagen te gaan, voor de 50K trail, dus volgende weekend een wat kortere duurloop, en hopelijk dan de 7e Oktober een leuke wedstrijd, die vooral als training voor de Grizzly 100KM moet dienen.
De vakantie zit er weer op, en Maaike en ik zijn nu tot in Lausanne (Zwitserland) geraakt.
Het was prachtig weer, en de etappes werden met de dag mooier. Deze keer hebben we ook de nodige hoogtemeters gemaakt. Volgend jaar hopen we de draad weer op te pakken en dan via de Grote SInt Bernardpas Italie te bereiken. Deze pas wordt volgende maand afgesloten tot Juni volgend jaar.
Nu dus weer tijd om me te focussen op komende doelen, en dat zijn er best wel wat.
Eind 2023 7 Oct – Trail Labbye 50KM ==> Ingeschreven 28 Oct – Grizzly 100 Kilometers 3000 D+ ==> Ingeschreven 16 Dec – Bello Gallico 160KM ==> Ingeschreven
2024 27 Januari hoho100 (100 Miles) 24 Maart 2024 60(of 120) van Texel ==> Ingeschreven
Zodra ik in kan schrijven voor de Hoho100 ga ik dat ook doen, omdat dit voor mij de kwalificatie voor de 120 van Texel moet worden, waar ik inmiddels ook voor ingeschreven ben. Lukt het niet, dan ga ik de 60 doen, maar voorlopig hoop ik daar op een goed resultaat.
Helaas zijn er ook wat externe factoren die mee gaan spelen, want we gaan bij Randy dit najaar een garage afbreken en bouwen, en er komen nog standby weekenden + een lang werk weekend aan. Ook zit er nog een week vakantie tussen, plus een weekend wanneer ik 35 jaar getrouwd ben. Van de andere kant is de 50K weer een goede laatste lange training voor de Grizzly 100, die op zijn beurt weer gunstig valt in de voorbereidingen voor de 100 miles van de BG.
De wandel en fiets kilometers (iedere etappe met de fiets heen, en wandelend weer terug) met de hoogteverschillen van afgelopen vakantie hebben wel een gunstig effect op mijn gewicht gehad, want ondanks het lekkere eten en de vele bierconsumpties ben ik anderhalve kilo lichter terug thuis gekomen dan vertrokken 🙂
Maandag avond een lekker rondje gelopen, maar toen ik dinsdag ochtend vroeg opstond omdat ik naar Brussel moest, voelde ik me vrij beroerd. Flinke keelpijn, en ook spierpijn en erg moe. Dinsdag en woensdag rust gehouden(op sportief gebied), en donderdag avond een klein rondje gelopen. De klachten zijn niet over, maar het gaat gelukkig al weer een stuk beter.
Helaas geen kust marathon voor ons dit jaar, want we zijn te laat met aanmelden. Jan heeft wel een heel mooi alternatief gevonden, en eerlijk gezegd lijkt me deze leuker en beter aan te sluiten bij de doelen die daarop volgen. Het is de Trail de L’ Abbaye in Villers-la-Ville (c.a. 145km van Rucphen) en we willen dan voor de 50KM gaan. Ook het inschrijfgeld is goed te doen, en uit ervaring weten we dat je het organiseren van een leuke wedstrijd gerust aan de Belgen over kunt laten.
Binnenkort inschrijven voor de 120 van Texel. Hopelijk gaat de hoho100 door dit jaar, zodat ik nog een poging kan doen om de 100K onder de 10 uur te finishen, en zo in combinatie met de wildcard een startplaats te bemachtigen. En een vet PR lopen op de 100 mile. Normaal gesproken zou dat wel moeten lukken.
Eerst een paar weken wandelen in Frankrijk en Zwitserland….
Afgelopen weekend een vrij druk weekendje gehad. Het begon met een gezellig etentje, en na een korte nachtrust zijn we zaterdag vroeg vertrokken naar Nieuwvliet om samen met Els en Peter een rondje door Zeeuws Vlaanderen te fietsen.
Alhoewel het er zeer dreigend uitzag, regende het gelukkig op andere plaatsen, of andere tijdstippen dan wanneer wij aan het fietsen waren, dus het regenpak hoefde niet aan. Nadat we vrij laat nog wat gegeten hadden, gingen we weer naar huis. Maar het is ook een aardig eindje sturen, dus voor we in bed lagen, was de dag al weer om…
Ik had wel besloten niet te laat uit bed te komen, zodat ik nog een duurloop van c.a. 3 uur kon doen, want hoewel ik zaterdag wel genoeg beweging op de fiets heb gehad, wilde ik ook wel graag wat uurtjes lopen in het weekend.
Lekker gelopen, en uiteindelijk gelukkig nog een redelijk weektotaal kunnen halen. Volgende twee weken (na deze werkweek) zullen vooral wandel en fiets kilometers zijn, maar daarna moet ik echt weer flink wat kilometers gaan maken. Met een beetje geluk valt ook de kust marathon in dit plan, dus met nog 5 weken voorbereiden na de vakantie moet de 100KM trail geen probleem zijn. Daarna 7 weken over om weer helemaal goed voorbereid aan de BG te beginnen, en ik hoop ook daar tussenin nog een paar mooie wedstrijdjes te kunnen plannen.
Verder gaat het eigenlijk wel lekker. Geen blessures, wel wat last van mijn rug, maar dat komt vooral omdat ik een beetje verstek heb laten gaan met mijn oefeningen. Ook het gewicht is wat toegenomen. Een en ander heeft uiteraard te maken met de vakantie in het vooruitzicht, dus zodra die voorbij is, zal ook de relatieve rust stoppen en weer volledig de focus op de komende doelen worden gelegd. Momenteel in de onderhoudsmodus dus, en voor mijn gevoel niet verkeerd om eens een periode gas terug te nemen, want de opgebouwde vermoeidheid na de UB is voor mijn gevoel weg, en zowel fysiek als mentaal ben ik weer klaar voor volgende uitdagingen.
Bovenstaande foto is nog van de kustmarathon van 2019. Het tijdperk waar men nog nooit van Corona gehoord had. Niet kort daarna liep ik toen mijn voorlopig laatste wedstrijd (Indian Summer 120K) voordat de lockdown actief werd.
Ik zag op de website van de hoho100 dat er plannen zijn om deze ook in 2024 te doen. Voor mij zou dit nog een hele mooie kans zijn om de 100KM binnen 10 uur te finishen, en alsnog een startplaats voor de 120 van Texel te bemachtigen via een wildcard. Save the Date for 2024: Saturday 27th of January. Misschien voor Jan ook een mooie gelegenheid om de 100 Mijl binnen de 15u55.
Spartathlon qualifier
The HoHo-100 can be used as a qualification for the Spartathlon. The subscription period for the Spartathlon mostly ends at the end of February. The Spartathlon website has not been yet updated for the edition of 2023. For the edition of 2022 the qualifying times were:
Finish a 100-mile race in 21:00 hours (men) or 22:00 hours (women).
Runners having achieved a performance at least 25% better than the ones required in section 2, are considered qualified and are thus automatically admitted. Adjustment by HoHo-100: This means for the 100 Miles 15:45 hours (men) or 16:30 hours (women).
Vanaf afgelopen vrijdag heb ik weer standby dienst, dus moet ik een beetje de training daar op aanpassen.
De lange duurloop van zaterdag had ik bijvoorbeeld verdeeld over twee rondes van 15KM dicht bij huis, en verder probeer ik de overige trainingen tussen de middag of voor 17:30 uit te voeren, want daarna wordt de telefoon terug gezet naar mijn nummer. Maandag en Donderdag avond staan alvast ingepland met releases, en ook afgelopen zondag middag en avond moest ik werken in verband met een release.
Volgende standby dienst (tevens de laatste dit jaar) start op 20 oktober, en die is dus net afgelopen voor de 100KM bear trail.
En ook is er al een weekend vastgelegd waarin gewerkt moet worden (17,18 & 19 november).
Dus de weken dat ik niets kan plannen zijn bekend, en dan blijven er mogelijk weekenden over waarin wel een leuke wedstrijd gepland kan worden.
Mogelijk toch als eerste de Zeeuwse kust marathon. Peter (DRV) zou nog laten weten of we in aanmerking komen voor sponsoring.
Volgens runalyze had ik gisteren ochtend tijdens mijn duurloop een effective vo2max van 56,32 wat nog nooit zo hoog geweest is, maar ik vraag me af hoe betrouwbaar deze gegevens zijn.
De marathon shape geeft een tijd aan van 3:09:34, en ook dat lijkt me nogal aan de snelle kant….
Voorlopig lijken de Garmin waardes van resp. 52 voor de Vo2Max en 3u31 voor de verwachte marathon tijd beter te kloppen, maar dat zal zeker niet opgaan voor de zware kust marathon.
Ik ga in ieder geval niet specifiek trainen voor snelheid, omdat de eerste belangrijke uitdaging de Beartrail wordt en dan kracht en duurvermogen belangrijker zijn dan snelheid, en ook het risico op blessures beperkt blijft.
Nog steeds zit ik in de onderhoudsmodus, en de afgelopen paar weken heb ik de focus nog steeds op wat andere zaken liggen dan het hardlopen. Deze week staat ook weer flink vol gepland, want hoewel dinsdag een vrije dag is, hebben we wel een vrij vol programma deze week. Een paar trainingen zal ik daarom proberen tussen de middag te plannen.
Eind van deze week begint helaas ook mijn standby dienst weer, wat ook altijd voor de nodige stress zorgt… Het is nog niet duidelijk of er veel releases in het weekend uitgevoerd moeten worden, maar tussen de bedrijven door zal ik weer proberen mijn lange duurloop te plannen en te verdelen over wat kortere rondes dicht bij huis.
Ook qua wedstrijdplanning is er nog niet veel concreets. Buiten de Beartrail (100KM) op 28 October en de Bello Gallico 16/17 December is nog niet helemaal duidelijk of ik daarvoor nog iets kan gaan doen. Er vallen nog twee standby diensten tussen, + vakantie, + een weekend waarin we 35 jaar getrouwd zijn, en nog een paar zaterdagen en zondagen met andere verplichtingen en verder ook Maaike’s vrije weekenden waar ik rekening mee moet houden.
Helaas kan ik ook niet aan de mega meiboom trail mee doen, vanwege een afspraak die we niet kunnen verzetten. De Zeeuwse kust marathon komt eigenlijk te kort na mijn vakantie, en valt in Maaike’s vrije weekend. Een dag later is de Natuurmarathon in Tessenderlo welke mij misschien zelfs leuker lijkt, en iets simpeler in elkaar steekt (geen bus nodig van te voren, en ongeveer even ver weg) en ook het inschrijfgeld is maar 25 Euro). Maar het is misschien al net zo verstandig om in dat weekend een gewone training te doen, want omdat ik niet specifiek er naar toe train, heeft het dus eigenlijk weinig of geen toegevoegde waarde om deel te nemen.
Er zitten nog c.a. 10 weekenden tussen de Beartrail en nu, dus wil ik vanaf vandaag de kilometers weer uit gaan breiden. De vakantie van twee weken valt in deze periode, welke normaal gezien vooral wandelkilometers zullen zijn, maar deze keer wil ik ook af en toe een hardloop training inplannen.
Na de Beartrail zou bijvoorbeeld de marathon van Kasterlee (12 Nov), brabantse wal trail 60KM (18 Nov), graaf Castricum trail 60KM (19 Nov), 6 uur winterchallenge Halle (25 Nov) ,de T’is voor niks (26 Nov) of de Voornese Duin trail (3 Dec) nog kunnen. Even kijken of Jan ook 1 van deze wedstrijden ziet zitten, en ook even kijken hoe het qua planning bij Maaike uit komt en met mijn projecten bij de klant waar ik ook nog twee weekenden voor op moet offeren.
Dus eigenlijk staan alleen de 100KM en de 100 Mijl van de Bello Gallico vast, en hoop ik er dit jaar nog 1 of 2 aan toe te kunnen voegen….
Na een paar droevige weken (qua weer dan toch), zou het stilletjes aan beter moeten worden. Op zich maakt het voor de trainingen natuurlijk helemaal niet uit, en af en toe een flinke bui is zelfs lekker als het niet te koud is. Zo’n bui kreeg ik dus gisteren (zondag) ook, en hoewel het een soort wolkbreuk was, toch flink genoten van mijn training.
Afgelopen zaterdag had ik nog een beetje een kater van de Karmeliet van het etentje een dag er voor, maar die was al vrij snel over na een uurtje hardlopen, en die training heb ik op een heel rustig tempo en lage hartslag (30KM) afgewerkt.
Blauw hardlopen, groen wandelen….dus veel te weinig groen voor de dodentocht, die we daarom niet gaan starten….
Dat de lage trainingsvolumes per week en de kortere lange duurlopen in het weekend voor beter herstel zorgen is goed merkbaar. Ondanks de vrij volgeplande weekenden en avonden, en de korte nachtjes merk ik dat ik toch beter uitgerust ben en de trainingen weer leuker beginnen te worden. Van lieverlee dus weer terug uit gaan breiden, want over een paar maanden staat er weer een serieuze uitdaging voor de deur (Bear trail – 100KM).
Wat ik ook terug op moet gaan pakken zijn de core-stability oefeningen, want dat is er vanaf de Ultrabalaton compleet bij ingeschoten en daarom heb ik weer duidelijk krachtverlies en beginnen bepaalde pijntjes weer op te spelen.
Mogelijk voor de beartrail ook nog de Zeeuwse kust marathon, of de natuurmarathon in Tessenderlo 1 dag later (afhankelijk van eventuele sponsoring, en de planning bij Maaike) of nog een leuke trail.
Voorlopig een paar hele drukke weken en weekenden, dus heb ik het trainen even op een laag pitje gezet. We zijn nog bezig met een inhaalslag van afspraken, welke allemaal uitgesteld zijn vanwege de eerste helft van het jaar, door de voorbereidingen op de UB, en de vakantie er na. Aangezien er nog geen definitieve wedstrijden gepland zijn op korte termijn is het ook niet echt nodig om heel veel kilometers te maken, en ben ik in de onderhoud’s modus gegaan, zodat ook mijn lichaam een beetje kan herstellen.
De voorbereidingen voor de dodentocht, zijn helaas ook niet optimaal, en Maaike twijfelt of we hem moeten doen, dus wat mij betreft beter niet starten dan niet finishen. Maar we hebben nog even om te beslissen, maar ik ga er van uit dat we niet zullen starten.
Verder niet heel veel te melden…
Mijn hoofd doel is bekend(de Bello Gallico), en ik ben inmiddels ingeschreven. dus ik ga zorgen dat alles afgestemd wordt op de voorbereidingen voor die wedstrijd, zodat ik hopelijk ook daar een finish heb eind dit jaar.
Zaterdag weer eens serieus getraind. De temperatuur was goed, en ook de tank zat goed vol, omdat we een dag ervoor tot 23:00 een poging gedaan hadden om de gerechtenkaart van de Merlijn af te werken.
Maaike moest werken, dus ik kon weer vroeg de deur uit, en besloot rondje Zevenbergen weer eens te doen, want dat was weer even geleden. De eerste kilometers gingen nog wat stroef, maar al vrij snel zat ik in een lekker ritme en vlogen de kilometers voorbij op een vrij lage hartslag. Deze ging wel wat omhoog toen ik na 30K de Hoevense polder in draaide met wind op kop, en niet veel later begonnen ook mijn bovenbenen flink pijn te doen. Dus iets zit er nog niet helemaal goed 🙁
Verder weinig problemen, en na zo’n 4 uur en 5 minuten had ik de marathon er op zitten.
Onderweg ook nog even nagedacht over een poging om een 100K binnen de 10u te finishen, en dacht dat misschien er 1 op eigen gelegenheid lopen een idee was, maar dit geld uiteraard niet omdat de 100K een officiële wedstrijd moet zijn. Maar wellicht toch iets om in het achterhoofd te houden…wie weet een uitzondering voor een wildcard….
Samen met Jan en de vrouwen al een beetje de plannen doorgesproken, en in grote lijnen ziet het er ongeveer zo uit:
Zodra de volgende vakantie er op zit (half September):
2023: -Een leuke marathon, bijv. zeeuwse kust marathon -Beartrail 100KM -Nog een leuke marathon of trail -Bello Gallico 160KM
2024: -Wedstrijden zoeken in de voorbereiding voor de 60 of 120 van Texel -60 of 120 van Texel -mee loten voor de Spartathlon ==> Niet ingeloot, dan misschien een andere leuke, bijvoorbeeld UMS
Nog even terug kijken naar het BK 100KM in Veldegem (B).
Zoals altijd waren Jan en ik weer vroeg op de plaats van bestemming, en konden dus rustig aan ons voorbereiden op de 100K. Voor mij dit jaar een van de laatste mogelijkheden om een poging te doen onder de 10u te finishen.
De gels etc. op de daarvoor bestemde tafels gelegd, en daarna nog even rust genomen totdat we konden starten. Een erg ontspannen sfeertje, terwijl het voor de Belgen om het Nationale kampioenschap ging.
Na het startschot vertrokken we voor de eerste ronde van 5KM. Alhoewel er slechts een handje vol mensen mee deden, had men toch de moeite genomen, om alles goed af te zetten, verkeersregelaars in te schakelen, en een behoorlijk uitgebreide verzorging weg te zetten! Prima geregeld dus!!
De eerste ronde is altijd nog een beetje een verassing, en was dan ook zo voorbij. Een gemiddelde van iets onder de 5:30M/KM, en het voelde erg goed. Ook de voorspelde hitte was nog niet goed merkbaar, omdat er wel wat wind op de open stukken was.
Ronde twee tot en met zes gingen in ongeveer hetzelfde tempo, dus na zo’n 30KM had ik al een flinke marge opgebouwd voor een tijd onder de 10u. Maar ja, het is een 100KM dus nog een flink stuk te gaan….
De temperatuur begon op te lopen, en alles begon wat meer pijn te doen, en zo gemakkelijk als de eerste 6 rondes gingen, zo moeilijk gingen de rondes er na. Eerst hoopte ik nog dat het om een dipje ging, maar het werd alleen maar erger, en de twijfel of ik moest/kon gaan finishen sloeg toe. In Ronde 9 kwam Jan voorbij, en we stemden even met elkaar af hoe het er bij stond, en ik gaf aan dat nog 55KM voor mij niet verstandig was. Ook Jan voelde zich niet helemaal lekker, dus besloten we beiden nog een ronde te doen, zodat ik de 50K nog vol kon maken. Een DNF na 50K dus, in een tijd van 4u42. Om onder de 10u te finishen zou ik dus de volgende 50K in 5u18(dus ruim boven de 6M/KM) kunnen doen, maar wanneer het lichaam zo duidelijk aangeeft dat het goed geweest is, dan beter stoppen.
Blijkbaar hadden meer mensen hier last van, want van de 27 deelnemers zijn er slechts 13 gefinished, dus meer dan 50% uitvallers wat voor een officieel Belgisch kampioenschap erg hoog is, en ook vij sneu voor de organisatie.
Achteraf gezien een goede beslissing, want ik had dus nog een wandelvakantie voor de boeg. De oorzaak moet ik vooral zoeken in de schoenenkeuze denk ik, want het was vooral de pijn aan de knieën, kuiten, bovenbenen en rug die de boventoon voerden. De combinatie carbon plates op hard beton en klinkers of asfalt voor dergelijke afstanden is dus niet aan te raden, en kan wel eens mijn poging verpest hebben…
Helaas heeft wat speurwerk voor een volgende kwalificatie gelegenheid nog niets opgeleverd, en ik ga dus mijn pijlen richten op de wedstrijden die komen gaan, en hoop daar een resultaat te halen wat alsnog recht (en vertrouwen) geeft op een start.
En………eind dit jaar hebben we nog iets goed te maken in Oud Heverlee, want de Bello – Gallico moet nu wel een keer gefinished worden. Was normaal gesproken alleen finishen het doel, deze keer wil ik daar de lat wat hoger leggen, en ook een mooie tijd gaan proberen zodat wellicht dat een startplaatsje in Texel op kan leveren.
Ondertussen is mijn vakantie helaas ook weer voobij. We zijn geraakt tot zo’n 100KM onder de Zwitserse grens, twee etappes voor Besancon. Hele mooie en erg rustige wandelroutes, waar we door veel erg kleine dorpjes en gehuchten liepen, of gewoon een hele dat door de natuur zonder iemand tegen te komen. En alle etappes via een fietsroute omgekeerd gedaan, omdat via het Openbaar vervoer geen optie is.
Dus nu weer terug aan het werk, en heb ik de trainingen weer voorzichtig opgepakt. De losse kilo’s zijn weer een beetje aan het slinken, maar ik merk dat de vermoeidheid van de 50K en het wandelen nog niet helemaal weg zijn.
Ondertussen ook eindelijk wat foto’s van de Halve marathon van Roosendaal die een 10K was…
Zoals het er naar uit ziet wordt het eerste mooie doel de Grizzly bear trail van 100K. Zin in!!!
Afgelopen weekend was het weer tijd voor de halve marathon. Alhoewel….door de weersomstandigheden had de organisatie besloten er een 10KM van te maken. Zaterdag besloten om een kort rondje te lopen, en dat ging lekker.
Zondag vertrokken we (Jan, Maaike, Randy, Levi en ik) ruim op tijd met de fiets naar Roosendaal. De temperatuur was al rond de 30 graden, maar gelukkig was er nog wat wind, zodat het zeker op de fiets nog wel aangenaam aanvoelde. Bij C-cinema lagen de startnummers klaar, en er lag ook voor iedereen een C-cinema pakket klaar + de nodige consumptiebonnen.
De overige team leden (Toon, Joko, Childerick, Tyrell, Pascal) waren er ook op tijd, en na een beetje puzzelen met de T-shirt maten waren we op tijd klaar voor de teamfoto, en konden we daarna rustig richting het startvak. Zoals vorig jaar liep de start ook deze keer weer uit, nu vanwege de finishers van de 5KM die nog op het parcours liepen. Gelukkig hadden we een plaatsje in de schaduw, en bleef het beperkt tot ruim een kwartier….
Na het startschot gingen we dus op pad voor 10KM. De eerste kilometer ging snel voorbij, rond de 4:30M/KM. Ook de tweede kilometer kon ik dat tempo blijven lopen, maar daarna was het gedaan, want alhoewel ik normaal gesproken goed tegen de hitte kan was het vooral op de stukken waar geen of weinig wind stond te heet. Ook is het natuurlijk zo dat ik al jaren niet op snelheid getraind heb, dus sowieso viel het voor mijn hoge tempo nogal moeilijk vol te houden, dus het plan om niet te gek te doen in werking gesteld en voor een tijd onder de 50 minuten te gaan.
Al heel snel waren we voorbij het keerpunt, en een paar honderd meter later precies op de helft. De kilometers daarna duurden wel langer, omdat ik ondertussen al regelmatig aan het checken was hoe lang ik nog af moest zien in de hitte. Na de rotonde kwamen we ook bij de langzamere 8K lopers terecht, die soms met 3 of 4 naast elkaar lopen en dus lastig in te halen zijn. En dan ben je ook weer snel bij het bordje “Nog 3 kilometer” en komt haast de finish al weer in zicht. Vooral de laatste kilometers lopen weer wat beter, omdat door het publiek voor de nodige verkoeling gezorgd werd, in de vorm van tuinsproeiers, waterpistolen of gewoon met de tuinslang.
Geen eindsprint, want het was al warm genoeg, en het zou toch niet veel helpen aan de slechte 10k tijd. Onder de 50 Minuten, dus wel tevreden, en blij dat ik er zonder problemen doorheen gekomen ben. Ongeveer de helft van het team was al binnen, maar we hadden besloten om op iedereen te wachten, en dus had ik tijd genoeg om weer wat vocht aan te vullen. Gelukkig stond er een beetje wind, en al vrij snel was ik weer voldoende afgekoeld. We hadden een tijdje gewacht, maar 1 van de teamleden konden we niet vinden, en we gingen er vanuit dat hij ons gemist had, en direct naar de C-cinema gelopen zou zijn.
Onderweg zagen we dat de prijsuitreiking gestart was, en waren benieuwd of we met het bedrijventeam nog een podiumplaats hadden. Wat bleek…ICT-OKE BV bleek eerste en tweede te zijn🙂 Dus het eerste team mocht het podium op, om een hele mooie beker en bos bloemen te ontvangen.
Direct daarna besloten we even polshoogte te nemen bij Childerick, want hij bleek een gevaarlijk hoge temperatuur te hebben, en was inmiddels bij de EHBO binnen gebracht. Ik mocht heel even naar binnen, en zag dat hij gelukkig aanspreekbaar was, maar daarmee was dan ook alles gezegd. De bezorgde gezichten van de mensen er omheen, en de hoeveelheid apparatuur (zuurstof etc.) waren niet direct geruststellend, en toen hij ook nog eens met de ambulance afgevoerd werd, was wel duidelijk dat het serieus mis gegaan was.
Nadat we omgekleed waren, kwamen er gelukkig al wat betere berichten, en we zijn daarna nog gezellig even aan het napraten geweest met wat bier en Nacho’s. Achteraf gezien was het toch nog een hele leuke middag, en heb ik er weer een prachtige beker bij voor in mijn kantoortje. Nou nog een weekje rustig aan, en dan staan we volgend weekend weer aan de start voor het echte werk! Zin in!!
Afgelopen weekend een testweekend gehad in Breskens om ons vakantiehuisje te testen.Met 29 graden was het vrij heet, en omdat we dat weekend nogal wat op de planning hadden staan besloot ik om een duurloop van max. 30KM te doen.
Dus rustig aan de kilometers afgewerkt, en ondanks de hitte liep het toch nog vrij aardig. Wel iets te weinig water mee genomen, want al vrij snel zat ik door de helft van de voorraad heen (ik had twee kleine flesjes bij me). De route liep vanuit Breskens via Groede naar Nieuwvliet-bad, en daar kon, omdat het laag water was, via het strand weer naar de duinen gegaan worden om langs de kust terug te lopen.
Op het strand waren door de aanhoudende droogte flinke stukken los zand, en daar lukte hardlopen gewoon niet, en ook wandelen was daar vrij zwaar. Eenmaal terug plakte ik er nog wat kilometers bij aan, en ergens in de buurt van de 28KM stond ik weer terug voor het park, en kwam ik gelijk aangelopen met Maaike die in de ochtend een flinke wandeling gedaan had.
Zondag hebben we ongeveer dezelfde route gewandeld, maar dan een stuk ingekort, want de jongens zouden in de middag langskomen voor vaderdag. Ik voelde mijn dat mijn achillespezen aan beide voeten nogal geïrriteerd waren door het losse zand van de dag ervoor, maar gelukkig alleen gevoelig dus geen blessure.
Dus vanaf nu een beetje terugschakelen, en in het weekend staat er nog een leuke wedstrijd (halve marathon van Roosendaal)op het programma. Zal geen supertijd worden, maar dat is ook niet de bedoeling, want ik wil niets forceren in verband met de wedstrijd een week later. De weersverwachtingen zijn niet heel erg gunstig, want het beloofd beide wedstrijden nogal heet te worden, maar gelukkig kan ik er goed tegen.
Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan, en of mijn lichaam voldoende hersteld is van de Ultra-balaton. Mijn gevoel zegt van wel, maar uiteraard zal ik daar volgende week vanzelf na een kilometer of 65 achter komen, want normaal gesproken gaat het tot die afstand wel goed bij een 100K of meer. Op de website kan ik nog niet veel informatie terug vinden over de verzorging, dus ik ga er van uit dat ik gewoon zelf alles mee nemen, en een tafeltje plaats zoals ik ook bij de 24uur gedaan heb. De Maurten gels zijn aangevuld door Jan, en verder zal ik ook wat witte boterhammen met Jam meenemen want die bevielen erg goed tijdens de UB.
Voorlopig heb ik startnummer 1 😳
O ja….ook mijn nieuwe setje uitgeprobeerd (Vaderdag kado). Het shirt was hetzelfde als het shirt wat ik in Hongarije aan had, maar nu een andere kleur, dus wat dat betreft niets nieuws. Het broekje voelde heel erg goed. Super licht, en nergens schuren, dus heel tevreden. Ik hoop eindelijk een waardige vervanger te hebben voor de inmiddels bijna overleden Falke short.
Het toppunt van bewegingsvrijheid. Het Racing Split Short is ontworpen voor hardlopen in warme of vochtige omstandigheden. Het gebruikte membraamvezel is dun en garandeert ongelooflijke lichtheid. De 4-way stretch biedt comfort en efficiente afvoer van het zweet. De stof blijft niet hangen en plakt niet waardoor het niet gaat schuren of voor irritatie kan zorgen. De interne slip houdt alles op zijn plaats en de elastische tailleband met koordje zorgt voor een perfecte pasvorm. In de taille is een handig zakje verwerkt zodat je jouw sleutel makkelijk kunt meenemen.
Voordelen van het Compressport Racing Split Short
De 4-way stretch zorgt voor flexibiliteit waardoor de pasvorm perfect is het het zweet goed wordt afgevoerd.
De gebruikte vezels zorgen ervoor, dat het short niet irriteert.
Het short neemt geen water op en wordt dus niet zwaarder in natte omstandigheden of van het zweten.
Het short is naadloos en voelt heerlijk zacht aan.
Heel lang naar uitgekeken, maar wanneer het dan zo ver is, mag het eigenlijk weer wel wat minder. Niet alleen de hoge temperatuur, maar ook de pollen, insecten etc. hebben zo zijn impact op de training. Zo ook afgelopen zaterdag toen ik mijn lange duurloop ging doen.
Ik vertrok om 7:00u, met het plan om er een marathon van te maken met een gemiddeld tempo van 5m50/KM. Dit zal zo ongeveer het tempo zijn, waarmee ik de 100KM ook wil gaan starten over c.a. 3 weken, zodat ik wat marge op kan bouwen voor eventuele toiletbezoeken, en de korte stops bij de verzorgingsposten.
Het was nog heerlijk koel, en er was niet veel wind, en al snel liep ik iets sneller dan gepland. Dat ging een uurtje of 3 goed, maar toen begon het flink wat heter te worden, en omdat ik niet veel drank bij had, besloot ik er zuinig mee om te gaan, en ook het tempo wat te laten zakken. Na 35KM begon alles wat meer pijn te doen, en werd het zwaar, dus mogelijk had mijn Garmin toch gelijk omdat die aangaf dat de “training readyness” 1% was, en dat het een rustdag zou moeten worden. Rustig uitgebold, en toen ik na 41KM bijna thuis was, besloot ik dat het goed geweest was en mijn Garmin uit te drukken.
Na een tuinfeest op zaterdag avond, besloot ik de herstel loop van zondag in de avond te plannen, en eerst een keer goed uit te slapen. Verder gelukkig niet veel last van de Hertog Jan gehad, dus dat was weer een meevaller. De trainingsomvang kwam hier mee deze week op 112KM.
Nou komende weken nog even proberen iets meer dan 1KG kwijt te raken, zodat ik weer op hetzelfde gewicht ben, als net voor de Ultrabalaton. Afgelopen woensdag nog even met Jan gesproken over de planning van de rest van het jaar, en mogelijk zou de 100KM Beartrail in Oktober een mooi doel kunnen zijn. Dit zou dan ook weer een goeie training voor de Bello Gallico zijn, welke ik toch eigenlijk ook wel een keer wil gaan finishen….
Komende week wil ik nog flink trainen, en a.s. zaterdag mijn laatste lange duurloop doen, maar ik twijfel of ik er een marathon van ga maken. Misschien een 35K, zodat ik genoeg hersteld ben voor de halve marathon de week er op. De teams zijn inmiddels compleet, en normaal gesproken komen eind deze week de nieuwe shirts binnen van Rogelli. Dat halve marathon weekend zal de echte test worden om te kijken of de Hoka carbon X 3 iets uitmaken op de eind tijd. Vanaf deze week zal ik daarop lopen om mijn lichaam te laten wennen aan deze schoenen. Ben benieuwd….
En ik heb mijn vaderdag Kado alvast besteld…. Het is een zelfde shirt (trail postural shirt) als waar ik de UB mee gelopen heb, maar dan in een andere kleur. En een broekje van Compress sport (racing split short), wat na lang zoeken het meest in de buurt komt van mijn favoriete Falke broek die na 18 jaar trouwe dienst aan vervanging toe is. Compress sport is voor mij een betaalbaarder alternatief voor X-bionics, en ook het assortiment is beter op hardlopen afgestemd. Meer keuze dus, terwijl ik het idee heb dat X-bionics zich de laatste jaren meer op de tweewielermarkt aan het richten is…
Afgelopen weekend was het trouwfeest van Randy en Lisa.
Het was een stralende dag, en het huwelijk werd voltrokken op een pracht locatie. Ook het feest in de avond was heel erg gezellig, en alles was perfect geregeld. We hebben ontzettend genoten van deze mooie dag, en ook de andere dag had ik er nog veel plezier van 🍺🍺🍺🍺🍺🍺🍻🍻🍻
Vanochtend gaf de weegschaal helaas een paar kilo extra aan, dus ik moet nog even flink aan de bak om weer terug onder de 69KG te komen😉
De ultrabalaton is inmiddels al weer een maand geleden, en ik heb het gevoel voldoende hersteld te zijn om de normale trainingsroutine weer op te pakken. Ook de volgende wedstrijd – de 100KM – komt er aan, en ik denk dat ik alleen volgend weekend en het weekend daarop nog een echte lange duurloop kan doen, want daarna is het weekend van de halve marathon. Vanavond zal ik ook een poging doen om nog wat kilometers te maken…
En volgende week zaterdag nog een tuinfeestje, dus het bannen van alcohol stel ik nog een weekje uit. Hopelijk kan ik me een beetje inhouden, want we zijn van plan op de fiets te gaan, en dat wil wel eens fout gaan….
De voorbereidingen van de 100KM zijn dus iets minder serieus dan die van de Ultrabalaton, waar ik dus echt alles voor gelaten heb. Die finish heeft het vertrouwen erg goed gedaan, en ik hoop dat er gewoon niets tegen gaat zitten.
10 uur lang een gemiddelde van 6M/KM lijkt me zeker niet onmogelijk, maar is uiteraard niet alleen afhankelijk van hoe ik me nu voel en mijn huidige conditie. Doseren zal zeker moeten, en zoals in Hongarije zal voldoende eten en drinken weer een erg belangrijke factor zijn. Mentaal zit het in ieder geval goed, want ik heb er weer erg veel zin in…..
De eerste dag van Juni al weer, en inmiddels is het eindelijk zomer geworden.
Gelukkig nog niet al te hoge temperaturen, en ook andere vervelende bijverschijnselen (processie rups, dazen etc.) heb ik nog niet gemerkt. Wel een tekenbeet in mijn knieholte, maar daar was ik snel bij, en tot nu toe nog geen verdere tekenen van besmetting rondom deze beet.
Zaterdag voor het eerst weer een wat langere duurloop gedaan, en ik had gekozen voor een zachte ondergrond, omdat mijn spieren en gewrichten nog steeds wat gevoeliger zijn dan normaal. De HRV is inmiddels weer terug naar acceptabele waarden, en de trainings status in sinds een paar dagen van overbelast naar Productief. Volgens mijn Garmin dus al weer groen licht om verder te trainen, en voor mijn gevoel klopt dat ook. Ook de vermoeidheid is afgenomen, want daar had ik afgelopen weken wel wat meer last van dan normaal. Van de ene kant veroorzaakt door de ultraloop zelf, en verder vanwege het slaapgebrek omdat ik erg slecht kon slapen de weken na de wedstrijd. Nu dus weer zo goed als hersteld en uitgerust.
Het was prachtig weer, en omdat ik voorzichtig wilde starten besloot ik dus om deze keer het meeste asfalt te ruilen voor de zachte ondergrond van de Pannehoef en Moerse bossen.Een goeie keus bleek later, want het liep geweldig en ik vroeg me af hoe lang het geleden was dat ik dit rondje -wat vroeger min of meer mijn standaard lange duurloop was- nog gedaan had. Volgens mij langer dan anderhalf jaar….
Dus het lange Pinksterweekend ben ik zo begonnen, en een dag later (zondag) in de ochtend rustig uitgelopen, want in de middag stond een wandeling met Maaike op het programma. Deze keer vin de omgeving van Hank kilometers gemaakt. De wandeling op zich was niet super, maar de temperatuur was goed.
Tweede pinksterdag moest Maaike werken in de avond, dus die dag hebben we lekker rustig aan gedaan en in de avond nog een keer de Pannehoef doorgelopen want ik had tijd en zin genoeg om nog een flinke ronde te doen.
Ondertussen zijn er al wat meer inschrijvingen voor de 100KM van het Belgisch Kampioenschap. Tot nu toe ben ik nog de enige Nederlander, en zijn we met 2 in de categorie 55-59.
Aan staand weekend zal het trainen op een heel laag pitje staan, in verband met het trouwen van Randy en Lisa. Daarna moet ik nog een paar weken flink aan de bak, want over een maandje is het zo ver…
Na de Ultrabalaton heb ik het een paar weken rustig aan gedaan.
Nu ruim twee weken verder is mijn HRV nog niet helemaal terug in orde, en ook de rust hartslag en slaap geschiedenis zijn nog niet OK volgens mijn Garmin. Nou zou dat natuurlijk ook kunnen liggen aan de alcohol consumptie, want vorige week zaterdag had ik een vrijgezellenfeest van Randy, en toen heb ik de 4 maanden alcohol vrij ruimschoots gecompenseerd. Daarna een paar dagen vakantie, en daar ook nogal wat Brugse zot en Blauwe Chimay gedronken.
Ondertussen heb ik weer wat trainingen gedaan, en ook een aantal flinke wandelingen afgewerkt met Maaike samen, en dat lijkt in ieder geval allemaal goed te gaan.
Omdat de UB normaal gezien een kwalificatie voor de spartathlon is, vroeg ik me af, of ik misschien een wildcard voor de 120 van Texel zou kunnen krijgen op basis van deze prestatie. (Daar is o.a. een finish op de iets langere elfsteden ultra een van de mogelijkheden) Dus een mailtje gestuurd, en wat blijkt….omdat bewezen is dat het duurvermogen goed zit, zou ik met een iets ruimere limiet op de 100KM in aanmerking komen. Dat is geweldig nieuws, omdat deze wedstrijd met vrij zware kwalificatie eisen voor mij altijd onbereikbaar leek, maar er nu dus mogelijk een opening is om me toch te kwalificeren.
Daarom heb ik me gelijk ingeschreven voor een 100KM op 2 Juli. Met mijn huidige PR net onder de 11 uur op de 100K, wil ik de lat deze keer op 10 uur leggen, zodat er nog een beetje marge over blijft. (Bij een gemiddeld tempo van 6:09/KM – 10u15 zou ik in aanmerking komen, maar < 10 uur wordt het doel)
Met mijn huidige gewicht zou ik dan c.a. 5KG lichter zijn dan tijdens de wedstrijd in 2021, en ook de training’s omvang tot nu toe is uiteraard vele malen groter. Toen had ik heel veel problemen met de voeding, dus ook dat zou nu veel beter moeten gaan, en uiteraard de motivatie om me te kunnen kwalificeren zal ook zo zijn effect hebben.
Nieuw doel dus op korte termijn, en daarna hopelijk op lange termijn de 120 van Texel.
Een week van te voren nog de halve marathon van Roosendaal, wat perfect past tijdens het afbouwen van de kilometers. Nog wel wat drukke weekenden, met o.a. het trouwfeest van Randy en Lisa. Helaas kan ik niet mee doen met de 100 Mijl van Berlijn, omdat juist dat weekend de Dodentocht is.
Dus voorlopig na de 100KM en dodentocht nog niets gepland….
Ondertussen is ook een mooi stukje geschreven door Bert voor Runnersworld, en is de uitslag van de UB ook gepubliceerd op DUV ultramarathon statistics.
Jan en ik arriveren woensdag 3 Mei in Hongarije om een tweede poging te doen om de 211KM lange ronde om het Balaton meer te finishen binnen de voor mij vrij scherpe limiet tijd van 31 uur. Een wedstrijd waar ik alles voor heb gedaan en gelaten, en ook de overige voorbereidingen (dropbags etc.) heb ik tot in de puntjes geregeld.
We verblijven in een all inclusive hotel (Marina) niet ver van de start, dus kunnen nog ruim een dag relaxen en veel koolhydraten in nemen voor dat de wedstrijd begint.
Donderdag is de briefing, halen we het startnummer op, en leveren we de dropbags in.
De briefing is tevens een “all you can eat” pasta party, maar omdat we nog vol van de panekoeken en pizza’s zitten, besluiten we later bij het hotel nog een aantal borden koolhydraten weg te werken.
Een heel lang verhaal in het Hongaars, en daarna de Engelse versie: Slechts 1 zin: Any questions? Ik dacht nog dat het een grap was, maar dat was de briefing voor de buitenlanders dus, en je kon vragen stellen als je die behoefte had.
Vrijdag 5 Mei is het eindelijk zo ver….
Ik heb me voorgenomen dat dit de laatste poging is om een dergelijke afstand te proberen, en heb daarmee voor mezelf de druk om te finishen flink wat opgevoerd. Dat is goed merkbaar, want ik kan me niet herinneren ooit zo zenuwachtig geweest te zijn voor een dergelijk evenement, en ik heb in het verleden toch al heel wat extreme dingen gedaan. Ook Jan heeft er flink last van, en we zijn beide al lang wakker voordat de wekker gaat, en hebben dus ruim voldoende tijd om te eten, voor de toiletbezoeken, en om de verdere voorbereidingen te treffen.
Iets voor 7 lopen we het start vak in. We nemen een bescheiden plaatsje in achterin, zodat we rustig kunnen vertrekken. Wanneer “Highway to Hell” uit de boxen klinkt, wordt er in het Hongaars afgeteld van 10 naar 1, en kunnen we eindelijk starten voor een lange ronde rond het Balaton meer. We wensen elkaar succes, en gaan ieder op onze eigen manier proberen deze keer de finish te halen.
Een strakblauwe lucht, en weinig wind. Gelukkig hebben we ons goed ingesmeerd met zonnebrand olie, wat het beloofd een zonnige dag te worden. Er blijken meer Nederlanders mee te lopen, en na een kort praatje pak ik mijn tempo weer op en probeer ik in een ritme te komen wat goed vol te houden is, maar toch het eerste deel de tijden te halen voor een schema om te finishen binnen de 30 uur.
De eerste 40KM herinner ik me het parcours nog goed van vorig jaar. Op een rustig tempo gaan die kilometers geleidelijk voorbij, en bij de eerste grote post – De Varga Wijn producent – zie ik dat ik iets sneller ga dan voorgenomen en probeer het tempo weer iets omlaag te brengen. Dat is vrij gemakkelijk, want er zitten een beetje verderop een paar klimmetjes in die ik heel rustig joggend of wandelend neem.
Het loopt naar omstandigheden erg lekker, want afgezien van de warmte heb ik nergens last van. Ondertussen is de temperatuur namelijk opgelopen richting de 23 graden, dus ik moet voldoende drinken bij iedere post, en ook af en toe een zout capsule of tomaat gedompeld in tafelzout innemen om zo ook de noodzakelijke elektrolyten binnen te krijgen.
Er is van alles te krijgen bij iedere verzorgingspost, en bij de posten op de 40, 73.6, 89.6 , 135.1 en 178 KM kan een dropbag gelegd worden en is een warme maaltijd beschikbaar.
De post waar ik vorig jaar ben uitgevallen (73KM) bereik ik nu ruim een uur eerder, en ik neem daar even de tijd om schone sokken aan te doen, en mijn voeten opnieuw in te smeren. Daarna nog even een nieuwe voorraad gels in mijn shirt en vest gestopt en weer door. Vanaf nu dus onbekend gebied voor mij, en de volgende grote post met dropbags is slechts zo’n 16KM verderop.
Daar (89.6KM) aangekomen neem ik een warme maaltijd (rijst met kip in een kartonnen beker), en bezoek ik het toilet. Mijn pet wordt gewisseld voor een buff, omdat ik alvast mijn hoofdlampje op mijn hoofd zet. Daarna loop ik weer verder, en wanneer ik mijn horloge check, zie ik dat ik nog steeds een flinke marge over heb op het schema wat ik gemaakt heb om onder de 30uur te komen.
Ik loop door een vrij rustig gebied over brede straten, en het begint al een beetje af te koelen. Wanneer de avond valt en mijn lampje aan gaat weet ik dat ik al 1 belangrijke mijlpaal heb bereikt, en dat de kans dat ik ga stoppen in de nacht heel erg klein is. Soms loop je door een dorpje, waar het gezellig is, en wordt je wat afgeleid. Soms loop je ergens helemaal alleen, en dan is het weer genieten van de rust.
Bij de 105KM neem ik even de tijd om het thuisfront te appen tijdens een toiletbezoek, en begin opgelucht weer aan het tweede deel van deze tocht. De verzorgingsposten liggen maximaal 7 kilometer uit elkaar, en het plan om overal goed te drinken en iets te nemen lijkt te werken. Niet misselijk, geen buik klachten, geen dorst, en voorlopig nog energie genoeg en dat is bij andere ultra’s wel eens anders geweest.
De collega lopers zijn zoals bij ons een erg gemoedelijk volkje, dat elkaar blijft motiveren door Hajra, Hajra te roepen wat betekend: hajrá () == reisdoel, bestemming, plaats van bestemming, finish
Sommige lopers hebben er nog plezier in, en maken luid lachend een grap in het Hongaars, maar helaas komt er geen vertaling wanneer ik aangeef een Nederlander te zijn. Engels is duidelijk geen standaard taal, en als ze al eens in een vreemde taal iets terug zeggen is het vooral (gebroken) Duits.
Het lopen is ondertussen een combinatie lopen/wandelen en op die manier bereik ik de 100 miles ruim binnen de 21uur. en “wat” later een PR op de 24 uur ruim boven de 183KM.[182.8 km] Balatonalmadi strand na 23:40:29.
De zware klim en dito afdaling is inmiddels ook gepasseerd, en ondertussen is het al weer terug licht geworden. Wanneer ik deze laatste grote verzorgingspost bereikt heb, neem ik een soep en begin ik me te beseffen dat ik mijn doel ruim ga halen. Het hardlopen lijkt nergens meer op, maar dat maakt niet meer uit, en wanneer na een paar kilometer ook mijn hamstring flink pijnlijk wordt, besluit ik geen risico te nemen en gewoon het laatste stuk van c.a. 23KM uit te wandelen.
Met een snelheid van c.a. 5KM per uur moet een finish onder de 29 uur er in zitten, dus rustig wandel ik dat laatste stuk uit. Ik probeer nog zo veel mogelijk van de omgeving op te nemen, want de kans is natuurlijk erg groot dat ik hier nooit meer terug kom.
Hier en daar prachtige witte Hongaarse koeien – met flinke horens op hun kop. Veel verschillende vogels. Heel veel platte Hazelwormen, en af en toe loopt er een flinke hagedis voorbij. 8 kilometer voor het eind bereik ik de 1 na laatste post, en daar geeft men aan dat er nog 1 post na 4KM is.
Het is ondertussen weer terug heet geworden, dus ik neem nog een paar bekers cola en eenmaal aangekomen bij de laatse post hoor ik dat aan het eind naar rechts gegaan wordt, en het daarna 1 rechte lijn naar de finish is. Op de boulevard is het vrij druk, maar er schijnen maar weinig mensen te weten dat we een ultra aan het lopen zijn. De enkeling die het wel weet toont respect (Hajra Hajra).
Voor het hotel zie ik Jan staan, die me op stond te wachten en me doorgeeft dat hij gefinished is in een geweldige supertijd van c.a. 23u! Die was zo snel dat hij ondertussen al terug gewandeld, gedouched, ontbeten en een dutje gedaan had!! Voor mij was dit zelfs nog een mooier moment dan de finish zelf, want als je door hebt dat we deze keer beiden finishen dan komt dat flink binnen.
De resterende kilometer loop ik met een glimlach van oor tot oor, en wanneer ik net voor de finish voor de laatste keer mijn chip laat taggen zet ik mijn horloge stop, en mag ik doorlopen om te finishen. Onder luid applaus neem ik mijn finishers lint, medaille + T-shirt met tranen in mijn ogen in ontvangst.
Het zit er op…..210KM in 28:21:32 volgens de website. Mijn Garmin geeft iets meer, en volgens de organisatie is het 211KM.
Dolgelukkig met mijn tijd, want plan A was een finish binnen de 30 uur, plan B een finish binnen de limiet (31 uur) en plan C een finish na de limiet, en eigenlijk was de laatste optie degene waar ik het meeste geld op zou hebben gezet.
Daarna strompel ik terug nadat ik een paar pannenkoeken gegeten heb. Nadat ik een douche genomen heb gaan Jan en ik een Biertje pakken bij ons Hotel. Het is het eerste glas sinds 1 Januari….
Nog even voor de statistieken: Plaats 84 van de 221 Gestarte deelenemrs (in totaal 138 finishers)
Met dit resultaat mogen we mee loten voor een start bij de Spartathlon. Jan zou normaal gesproken een directe kwalificatie hebben, wanneer deze editie 221KM (10KM langer) geweest zou zijn, zoals in het verleden het geval was. Nu voldoen we aan deze eis:
e) Finish a non-stop 200-220 km race within 29:00 hours (men) or 30:00 hours (women).
Het besef begint langzaam te komen dat we toch wel iets heel bijzonders gedaan hebben!
Heel trots op Jan die een ongelofelijke tijd weg gezet heeft, en op mezelf 🙂 !
Heel blij met mijn lieve vrouwtje, die gelukkig achter me staat en waar ik dit soort fratsen van mag uithalen! Bedankt!!!! En verder heel het thuisfront, heel erg bedankt voor het volgen en de felicitaties!!!! En uiteraard Jan Muller, bedankt voor het gezellige en onvergetelijke weekend!!! We hebben samen een super avontuur beleefd!
