Auteur archieven: admin
Laatste dag van Maart
Eigenlijk niet veel te melden deze keer, maar toch maar even een blogje gepost.
De laatste weken schiet het er een beetje bij in, omdat ik het weer (veel) te druk heb.
Trainen gaat gelukkig nog steeds vooruit, en ik voel me heel erg goed.
Ik kijk weer echt uit naar al mijn trainingen, en dat was een half jaar geleden wel anders….
De nodige vorm begint te komen dus, alhoewel ik wel een beetje schrik heb voor Luik Bastenanken Luik, omdat de voorbereidingen voor 273KM fietsen met de nodige hoogtemeters nog wel een beetje te kort schieten.
Maar…..het is een training, en zo ga ik het ook aanpakken.
Als de volledige afstand niet haalbaar is, dan kort ik de route in.
Het doel is wat hoogtemeters trainen in de aanloop naar de Swissman en Icon triathlon, dus weinig te verliezen.
Hoogteprofiel van de Swissman:
Ik zit zelfs ook al een beetje na te denken over een Marathon in het voorjaar.
Uiterlijk ergens eind Mei, want anders is het te kort op de eerste wedstrijd.
Vorige week nog op een avond een halve marathon gelopen, en eigenlijk pas halverwege besefte ik dat ik best een goeie tijd aan het lopen was.
Toen een beetje versneld, en in totaal had ik iets langer nodig dan tijdens de Singelloop.
Maar binnenkort eerst Jan coachen in Texel. Ik neem mijn loop schoentjes mee, en probeer daar ook nog een stukje te lopen.
En volgende week een paar dagen naar Londen, dus dat wordt een rustig aan weekje.
Morgen dus nog wel even flink fietsen, en zondag eerst zwemmen en daarna een stukje lopen.
De weersverwachtingen zijn niet best voor a.s. weekend, maar dat was vorige keer ook, en toen viel het mee.
Maart…
De laatste weken flink wat vooruitgang geboekt.
De trainingen zijn weer wat uitgebreid, en mijn gewicht gaat ook heel goed.
Vanochtend gaf de weegschaal 73,2 aan, en dat is 8,2KG lichter dan eind 2016. Dus de lat nog maar iets hoger gelegd, en het doel bijgesteld naar 70KG in de week voor de Swissman.Zal wel moeilijker worden, omdat ik vanaf de laatste weken meer eet tijdens de trainingen. Zowel tijdens de fiets trainingen, als tijdens de looptraining na het zwemmen zorg ik dat ik in ieder geval extra koolhydraten binnen krijg.
Zwemmen lijkt steeds beter te gaan. Tijdens de laatste zwemtraining gingen de 400Meters op 3M50, en dat zou een tijd van ruim binnen de 20 minuten op de kilometer zijn. En ik had het gevoel dit erg lang vol te kunnen houden, dus met wetsuit moet dit helemaal goed komen.
Ook het lopen voelt weer goed. Het vervelende gevoel vanwege de beknelde zenuw is zowat weg. Na een uurtje begin ik pas last te krijgen, maar ik merk nog steeds vooruitgang. Zondag liep ik de laatste kilometers van mijn lange duurloop na het zwemmen op zo’n 4m45, en ook dat voelde heel goed.
En de laatste zaterdagen weer flink gefietst. De weersverwachtingen waren afgelopen zaterdag niet best, en volgens de berichten zou er 11mm vallen. Maar ja….het zou dus ook een hele dag kunnen regenen tijdens een van de extreme triathlons die ik op het programma heb staan, dus besloot ik om geen trainingen te verzetten vanwege het weer. Dus om 7 uur op mijn fiets gestapt in de regen, met 120KM als doel. En dus mezelf ook voorgenomen om voldoende te eten onderweg. Iedere 30KM heb ik een plaspauze genomen, en dit gecombineerd met wat eten. Koste me in totaal zo’n 3 minuten per keer, dus op heel de rit c.a. 10 minuten. Het resultaat was wel merkbaar, want de 122KM die het in totaal geworden zijn, gingen probleemloos. wel een beetje last van mijn hamstring, volgens mij veroorzaakt door het iets te hard beklimmen van het viaduct van Meer. Dit was gelukkig zondag na een paar KM lopen weer over.
Alleen zondag avond een tegenvaller, want vanaf eind van de middag voelde ik me niet zo lekker. Buik krampen/misselijk en spierpijn. Een beetje een domper dus, en daarom maandag besloten rust te houden en op tijd naar bed te gaan. Vandaag voel ik me al weer een heel stuk beter, dus vanavond ga ik weer zwemmen.
Nog 1 maand voor Luik Bastenaken Luik. Voor mijn gevoel komt die 273KM iets te vroeg, maar ik denk dat ik het toch maar ga proberen,
En nog 3 maanden voor de Swissman. Het echte serieuze trainen moet nu dus gaan beginnen, en heel blijven wordt de uitdaging. Vooral op mijn fiets blijven zitten tijdens de trainingen, en niet te veel snelheid in de loop en fiets trainingen plannen, dan moet het goed komen.
De hotels zijn geboekt(1 in de buurt van de start, en 1 in de buurt van de finish), en ben ik al aan het werken aan het voedingsplan etc. want ook dat soort zaken hebben zo zijn voorbereidingen nodig.
Het gaat vooruit
De opbouw van de trainingen gaat heel erg goed. Eigenlijk geld dit voor alle onderdelen.
Alhoewel het lopen nog wel de enige sport is waar ik mijn blessure nog goed merk.
Ik moet ook nog wel wat meer aandacht besteden aan kracht training + core stability. Dat is juist het geen de minste tijd kost, maar bij mij het gemakkelijkst overgeslagen wordt.
In het Zwemmen zie ik het aantal meters/uur wekelijks stijgen.
Ook de gemiddelde fiets snelheid stijgt de laatste weken, en afgelopen zaterdag tijdens de eerste 100KM training van dit jaar lag het tempo al weer in de buurt van de 30KM/uur.
Lopen gaat ook nog steeds vooruit, maar dit komt denk ik vooral door mijn lagere gewicht. Mijn BMI schommelt rond de 25, en dat is het punt waarop je in het veilige gebied zit.
Voor mij is dat dus onder de 74KG, en dat is al weer een aantal jaren geleden. Maar het moet natuurlijk nog wat verder omlaag, want hoe minder hoe beter.
Alhoewel de fietstrainingen niet mijn favoriete trainingen zijn, moet ik bekennen dat het afgelopen zaterdag 100KM genieten was.
Het weer was perfect, en er stond niet veel wind. Maar ik denk dat het vooral komt omdat ik een weekje met in verhouding minder stress achter de rug had, dan de voorbije maanden.
Een paar dagen heb ik vanaf thuis kunnen werken, en dat scheelt zo’n 3 uur rijden, en een uur extra slaap per dag.
Helaas is dit van korte duur, want de planning lijkt weer flink vol te raken de komende maanden.
Ik ga wel proberen 1 of 2 dagen per week vanaf thuis te werken, zodat in ieder geval die dagen wat uurtjes extra rust meegenomen wordt.
En er zitten natuurlijk ook wat feestdagen aan te komen, en een 2 daags seminar in Londen, en dan kan ik ook weer wat bijtanken.
Dus de eerste test zit er aan te komen, en dat is Luik Bastenaken Luik. Als het weer hetzelfde is als afgelopen zaterdag, dan moet die 273KM wel gaan lukken.
Uiteraard het fietsen dan afgewisseld met regelmatige pauzes, omdat het in combinatie met de hoogtemeters een flinke trainings rit wordt.
Komende weken dus proberen nog flink wat fietstijd in te plannen, en ik hoop dat ook het goede weer nog even aanhoud.
Soms zit het tegen…..
![](http://triathlon.ict-oke.com/wp-content/uploads/images-1.jpg)
Steeds beter nr 2
Gelukkig gaat het steeds beter.
Afgelopen week was een vrij actief weekje, en vooral in het weekend ben ik lekker bezig geweest.
Dit had alles te maken met het werk weekend van Maaike, want zij moest Zaterdag/Zondagochtend, en Zondagavond werken. Maandag ben ik begonnen met een tempoloopje, dinsdag op de tacx, woensdag zwemmen, donderdag lange duurloop (19K), vrijdag wandelen met Maaike, zaterdag fietsen (77K) en zondag eerst zwemmen en daarna 17KM lopen met de Wbtv’ers. En de meeste dagen heb ik ook mijn oefeningen nog kunnen doen.
Dus qua trainingsomvang gaat het goed! Wel jammer dat ik nog steeds niet helemaal blessurevrij ben….maar het vertrouwen dat het allemaal goed gaat komen stijgt met de minuut.
Helemaal fit zal dus nog wel even gaan duren vrees ik, maar gelukkig kan ik doorgaan met trainen, en ben ik sinds een paar weken weer aan het opbouwen, in plaats van alleen maar achteruit gaan.
Ondertussen deze week op c.a. 5KG minder gewicht dan eind vorig jaar, dus ondanks mijn blessure, gelukkig wel al behoorlijk afgevallen.
Zoals het er nu bij staat, heb ik de lat wat hoger gelegd, en hoop ik eind Juni rond de 72KG te wegen.
Nog 4KG te gaan dus, en met zo’n 4 maanden tussen nu en de Swissman, komt dat op 1KG per maand. Geen onmogelijk doel dus.
Verder was het wel een vrij hectische week, want donderdag kreeg ik het bericht dat Corne een hartinfarct heeft gehad, maandag was schoonvader met spoed opgenomen in het Ziekenhuis, en Jan had ook erg veel last van de laatste chemo, en heeft besloten een tijdje geen chemo’s meer te nemen. En ondertussen ook nog een zenuwbehandeling laten doen, want er bleek een ontsteking in mijn kies te zitten.
Komende weken zal helaas het trainen een beetje op de achtergrond verdwijnen, want ik heb dan wat verplichtingen, en ik loop ook een beetje vast met wat administratieve zaken thuis. En er valt een werkweekend in, wat betekend zo’n 5 dagen aan een stuk werken, afgewisseld met slapen. Hooguit een training tussendoor om een beetje bij te komen.
Daarna zouden de temperaturen weer een beetje beter moeten worden:
Donderdag 16 februari tot en met donderdag 23 februari.
Geleidelijke overgang naar wisselvallig weer met temperaturen (ruim) boven normaal.
Dus hopelijk kunnen de echte lange fietstrainingen gaan beginnen vanaf de 25ste Februari.
Ik heb dan nog ongeveer 9 weekenden over om lange fietstrainingen te doen voor de 22ste april (Luik Bastenaken Luik). Mocht dit te weinig blijken te zijn, dan kan ik altijd nog het doel van 270KM naar beneden bijstellen, maar daar ga ik voorlopig even niet van uit.
En daarna….
What is the SWISSMAN Xtreme Triathlon?
The SWISSMAN Xtreme Triathlon leads the athletes and their supporters from the palm trees
in the Italian part of Switzerland over three alpine passes to the eternal ice of the Jungfrau. The
spectacular course, the unique scenery and the familiar atmosphere make the SWISSMAN an
unforgettable adventure for everyone involved.
The course of the SWISSMAN with more than 5500 altimeters is as breathtakingly beautiful as it
is demanding. It takes the athletes on a journey through Switzerland and introduces them to our
manifold culture and scenery.
The SWISSMAN Xtreme Triathlon is a long distance triathlon with heart. The atmosphere between
athletes, supporters, partners and volunteers is very familiar and everyone who has been part
once will forever be a member of the SWISSMAN family.
At the SWISSMAN, time is of minor interest. It’s about the adventure, the unforgettable Triathlon
experience athletes share with their supporter and about managing the challenge SWISSMAN
Xtreme Triathlon. The personal effort and the experience within the breathtaking surrounding are
the only things that matter. Neither loudspeaker, nor huge sales fair will distract the participants
from their SWISSMAN experience.
The allXtri family: The trilogy Norseman – CELTMAN! – SWISSMAN
The allXtri family consists of the Norseman Xtreme Triathlon, the CELTMAN!
Scottish extreme Triathlon and the SWISSMAN Xtreme Triathlon. These three
events are together the allXtri Trilogie and support each other in friendship.
The SWISSMAN 2017 will launch on June 24, 2017 at 5 AM on the Brissago-Islands. All athletes
and supporters need to register on Friday at the number distribution. For the fifth
SWISSMAN Xtreme Triathlon 250 slots will be distributed by lottery.
Nieuwe test
Vorig jaar liep ik in dezelfde periode marathons als training, dus daar heb ik nu flink wat ingeleverd.
Hopelijk in die hoek evenveel vooruitgang, en dan denk ik snel weer volledig de conditie aan het opbouwen ben, en dus hard aan het werk om mijn doelen voor 2017 te bereiken.
Zowel jong als oud, harloper als wandelaar, deed mee, en uit de reacties kon ik opmaken dat men erg tevreden was.
A.s. weekend kan ik er in ieder geval weer flik tegenaan, want Maaike moet 2 ochtenden werken, en die tijd wil ik 100% benutten voor mijn duurtrainingen.
Langzaam de goede kant op
……….En ik ben weer terug aan het “hardlopen” 🙂
Eigenlijk niet zo heel erg lang er uit gelegen, maar toch lang genoeg om het al heel erg te missen.
Vorige week maandag avond weer voor de eerste keer c.a. 10KM op een tempo wat weer een beetje op hardlopen gaat lijken. Daarna op donderdag ook weer met de maten op stap, en een gelijke afstand lekker rustig uitgelopen. Zaterdag anderhalf uur met Michel en Rob, en alhoewel het laatste half uur mijn linkse been merkbaar minder mee begon te doen, kijk ik terug op een lekkere trainingsweek.
Buiten het lopen nog wat Tacx en zwemtrainingen gedaan, en ook daar merk ik flink vooruitgang.
Zwemmen gaat steeds beter, maar ook de indoor-trainingen op de fiets gaan een stuk lekkerder, en zijn snel voorbij (en da’s een goeie zaak wanneer je deze toch wat saaie trainingen af werkt).
En ook niet helemaal onbelangrijk……mijn gewicht is flink aan het dalen nu.Vanaf 2 Januari nu 3 en halve kilo lichter, dus loop ik wat voor op het afval schema wat ik in gedachten had. In deze planning heb ik er al rekening mee gehouden dat het steeds lastiger zal worden om wat pondjes kwijt te raken. en van lieverlee dus minder snel zal gaan, maar ik heb er wel vertrouwen in dat het goed gaat komen om in Juni aan mijn streef gewicht van 73KG te komen. Dat zou 3KG lichter zijn dan mijn gewicht tijdens de Celtman in 2015, en hiermee hoop ik het wat zwaardere fiets traject mee te compenseren. Afgelopen weekend nog wat filmpjes terug gekeken van deze fantastische wedstrijd, en dan krijg ik helemaal zin in aankomend seizoen!!
Dus nog 5 maanden flink trainen….geen alcohol…en porberen blessurevrij te blijven. Dat laatste neem ik uiteraard nou heel erg serieus, omdat ik eerst nog moet zien van mijn huidige blessure af te komen. Voorlopig is de spiermassa van mijn linkse been nog steeds 3CM minder in omvang dan dat van mijn rechtse been, en ik hoop dat het krachtverlies heel snel terug komt.
Iedere dag dus core-stability oefeningen, en daarbij oefeningen om het SI gewricht te mobiliseren.
Het kost je slechts c.a. 15 minuten, en het voelt goed als je er mee klaar bent, dus moet vol te houden zijn…..
Kortom…..ik heb er weer alle vertrouwen in dat het goed gaat komen, en hoop snel weer echt voluit te kunnen gaan, want dat mis ik eigenlijk nog het meest. De 10KM van gisterenavond gingen al weer 20sec/KM sneller dan vorige week maandag, dus de progressie is ook goed meetbaar.
Ik moet nog wel op zoek naar een leuk doel in de aanloop naar de Swissman.
Luik Bastenaken Luik zou een mooie kunnen zijn op 22 April. 273 km (hoogtemeters: +-4500m) met heeeel veel hellingen zou een ideale voorbereiding kunnen zijn. Maar dan moet ik wel snel weer voldoende kracht in mijn linkse been hebben. Even wachten dus met inschrijven nog….
En dan…….vandaag nog precies 5 maanden…..de Swissman…
Update: Toch maar gelijk ingeschreven voorLuik Bastenanken Luik!
Eerste helft van het seizoen alvast mooie doelen om naar uit te kijken.
Ik overweeg nog een trail of marathon, maar eerst helemaal blessurevrij zijn.
Aangepaste trainingen
De eerste weken van het nieuwe jaar zijn al weer voorbij, dus zijn we ook weer wat dichter bij mijn hoofddoel van dit jaar(Swissman). Nog ruim 5 maanden te gaan, maar voorlopig is het niet echt de voorbereiding die het had moeten zijn.
2017
Nog een blessure
Helaas, was ik iets te optimistisch in mijn vorige post…..Ik ben weer opnieuw geblesseerd helaas 🙁
Hoe het exact komt weet ik niet.
Na het consult had ik de training weer opgepakt, en omdat het lopen heel erg goed ging, besloot ik ook wat harder te lopen. En de aanbevolen core-stability oefeningen had ik ook dagelijks gedaan.
Dit ging eigenlijk heel erg lekker, totdat ik vorige week zaterdag ochtend uit bed kwam met lage rugpijn (beetje hernia achtig, want ik had ook weer uitstraling naar mijn been).
Nu overkomt me dit normaal gesproken wel 1 keer in de 2 jaar, en kan ik dan wel voorzichtig door blijven trainen.Die zaterdag dus ook gaan lopen, ondanks de pijn, en het liep op zich nog vrij goed. Daarna op en neer naar Harderwijk in de auto.Thuis aangekomen, was de pijn een stuk erger geworden. In de avond een feestje, en heel de avond gestaan, maar aan het eind van de avond was e.e.a. wel verdoofd.Zondagochtend voelde ik pas goed dat het weer flink mis was.
Weer een geval van Ischias, maar de exacte oorzaak is me nog niet helemaal duidelijk.
Het heeft te maken met de tractie op mijn heup van een paar weken terug, of het heeft te maken met de oefeningen die ik gedaan heb.Ik vermoed eigenlijk zelf dat de oefeningen de oorzaak zijn……
Dus na vorige week zaterdag eerst besloten niet meer te hardlopen totdat het beter aanvoelde.
Ondertussen 2 keer gezwommen, in Etten Leur, en dat beviel goed. Niet druk, lekkere temperatuur en weinig chloor. Lang geleden dat ik zo fijn in een binnenbad heb gezwommen, en nagenoeg geen last gehad van mijn rug. Afgelopen vrijdag een rondje gelopen van c.a. 4KM, maar dat ging heel erg slecht. Totaal geen kracht in mijn linkse been, en daardoor is de cooordinatie helemaal weg. Zaterdag 60K gefietst, en daar merkte ik ook goed dat het linkse been niet goed mee deed. De gemiddelden lagen en stuk lager dan normaal, en staan op de pedalen was ook een raar gevoel. Eerste kerstdag samen met Maaike een rondje gelopen, en ook dat viel weer tegen. Gelukkig tweede kerstdag wel een uurtje flink intensief getraind op mijn Tacx trainer.
Dus…kort samengevat…de pijn valt mee, maar het krachtverlies in mijn linkse been is erg vervelend. Ik probeer weer zo snel mogelijk een bezoek bij de sportarts in te plannen, en doe mijn oefeningen tegen de rugpijn nu iedere dag. Hopelijk is dit ook snel opgelost, want……vanaf 2017 wil ik er weer volop tegenaan kunnen gaan, met de twee erg zware doelen in het vooruitzicht.
Het eerste doel, de Swissman dus al over c.a. 6 maanden.
Sportarts
En dan nog even tijd vinden om te gaan schaatsen. Mijn aanvraag om lid van de elfsteden vereniging (met startrecht) te worden is inmiddels op de post gegaan, dus hopelijk hoor ik snel bij de leden die mogen starten. Tot die tijd, zal ik het moeten doen met een wintertriathlon, maar dat lijkt me ook fantastisch. Zodra het te koud word om te fietsen, dan zal ik de ijsbaan op zoeken, en af en toe op de tacx trainer, want die heb ik ook weer opgesteld.
Ingeloot voor de Swissman :-) !!!!
Afgelopen vrijdag kwam er een email in mijn mailbox, afkomstig van het Swissman team.
Maar daar zal het nog lastiger worden om ingeloot te worden, maar wie weet heb ik zoveel geluk met de loting als dit jaar.
![se](http://triathlon.ict-oke.com/wp-content/uploads/SE-300x150.jpg)
De Swissman valt vrij vroeg, en daarvoor zijn er eigenlijk geen triathlon wedstrijden die intressant zijn om in te plannen voor die wedstrijd.
Zwemlopen zijn te kort, dus beter die tijd gebruiken om lange afstanden te trainen.
Vanaf volgende week dus ook af en toe een schaatstraining, om in de winter toch iets wat lijkt op fietsen te doen, en ik loop met het idee rond om een wintertriathlon te gaan doen als me dit goed bevalt. Ultralopen zal dus vooral in het voor en het najaar gaan gebeuren. Helaas geen Zugspitztrail dit jaar, maar wie weet, misschien volgend jaar weer.
Icon triathlon Livigno
Indian Summer Ultra
![img_2912](http://triathlon.ict-oke.com/wp-content/uploads/IMG_2912-300x225.jpg)
Een kilometer later heb ik Misja gezegd door te gaan op zijn eigen tempo, zodat ik even iets rustiger kon gaan lopen, met de hoop dat de pijn wat minder zou worden. Gelukkig was dat ook zo, en na post 1 ging ik weer vol goede moed op pad. Vrijdag hadden we de kaart goed bekeken, en daar bleek post 2 een goed punt te zijn om uit te stappen, en na zo’n 30 kilometer besloot ik dat het inderdaad bij c.a. 43KM zou blijven vandaag.
Iets verbetering
Tja….ondertussen ben ik nu dus al ruim een maand geblesseerd. Dus heb ik ook veel minder getraind, wat de conditie en het gewicht niet ten goede komt. Omdat ik afgelopen maandag nog steed pijn had, heb ik besloten om meer rust te nemen, en ook bij de fysio aangegeven dat ik tot na de wedstrijd stop met de behandeling.
Zaterdag ga ik dan nog een paar uurtjes lopen, en hopelijk voelt dit al beter aan.Daarna nog een weekje heel erg rustig aan, en dan tijdens de Indian summer trail maar eens kijken hoe ver ik kom.De verwachtingen zijn niet ver, dus het kan alleen maar mee vallen. Ik laat in ieder geval mijn weekend er niet door verpesten, en probeer in de kilometers die ik kan maken er van te genieten. Na de IST eerst eens goed herstellen. Er komt nog een periode aan van c.a. 10 dagen min of meer verplichte rust, omdat ik dan weer in India zit.
Maar….om toch een beetje de moed er in te houden ben ik al volop bezig met de plannen voor volgend jaar. Sowieso wil ik weer een keer aan een extreme triathlon mee gaan doen, en ik heb een paar hele mooie gezien. Eerst probeer ik in te loten voor de Swissman, en misschien wel voor de Norseman. Wanneer dit niet lukt, de Austriaman, of de Icon in Livigno. Die laatste is volgens mij de extreemste, (zwemmen op grote hoogte, fietsen 195KM met o.a. de beklimming van de Stelvio, en een heel zwaar loop parcours), maar valt qua planning wat vervelend (begin September).
Race Description
Start
The start is from the south-west beach of Lago Gallo in Livigno next to the T1
Swim
3.8km in Gallo Lake in Livigno.
In the last few years, at this time of the year, the water temperature ranged between 16° and 18°. Wetsuit and neoprene cap will be compulsory, neoprene socks and gloves (not webbed) are strongly recommended.During the briefing, modalities of the start will be defined in details.
Bike
195 km with approximately 5000m of elevation gain, crossing into the neighbouring Switzerland. You will start in Livigno (1815m above sea level), climbing up to the Forcola pass (2315m). The course takes then athletes in Switzerland to climb the Bernina Pass (2323) cycling down to St. Moritz and Engadina, continuing until Zernez. You will climb then up to the Fuorn pass (2149m), descending to Val Mustair, and finally coming back to Italy. Once arrived in Prato at Stelvio, athletes will face another climb with 48 hairpin bends, until you get to the Stelvio Pass (second highest pass in Europe, 2757m). You will go down to Bormio and continue till Foscagno pass (2291m) arriving at Trepalle of Livigno where T2 is located.
Run
It is made of 42.2 km with departure from Trepalle at Livigno and arrival in Carousel 3000m.
Mocht ik een dergelijke late extreme doen (September), dan wil in Juli misschien de Frysman (lijkt me ook een mooie hele triathlon) doen, om eens te kijken of ik mijn PR nog wat bij kan stellen. Of een mooie ultraloop! Ik heb bijv. op de Zugspitz nog wat goed te maken, maar zou ook nog wel eens een 100 mijler of meer willen doen, maar moet dan wel echt serieus gaan trainen voor dat soort afstanden. De komende maanden gaan dus spannend worden, omdat ik benieuwd ben hoe de lotingen uit gaan vallen.
De “vrije tijd” die ik had, vanwege de vervallen trainingen, heb ik wel nuttig besteed. Ik heb besloten mijn Cube weer op te bouwen(het deukje in het frame is niet zo groot), maar dan met een tripple (shimano 105) groep. In Luxemburg heb ik gemerkt dat ik met de dubbel die op mijn tijdritfiets zit, iets te kort kwam, en niet lekker de heuvels op ging. Volgend jaar dus een van de triathlons die allen gemiddled zo’n 5000 hoogtemeters hebben, en daar heb ik zo’n tripple blad hard nodig, en ook een normaal stuur i.p.v. een tijdrit stuur. De red-bull tijdrit fiets blijft zoals ie is, met een dubbel, ovale tandwielen en een tijdritstuur, zodat ik die kan blijven gebruiken bij vlakke wedstrijden. De Cube is zo goed als klaar, en voor het laatste stukje moet hij nog naar Martens, zodat de versnellingskabels gemonteerd en afgesteld kunnen worden. Daarna gaan er andere wielen in, en gaat ie voorlopig op mijn Tacx trainer.
Helaas….nog een blessure :-(
De ribben en schouder beginnen steeds beter aan te voelen, maar nu heb ik ondertussen weer een andere blessure. Na de singelloop heb ik flink last van mijn hamstring (rechts), en vorige week kon ik er nog wel een duurloopje mee doen, maar mijn lange duurloop van afgelopen zondag moest ik vroegtijdig stoppen (op nog geen 20KM ipv de geplande 35KM).
Zoals ik me nu voel zou de marathon afstand al mooi zijn, maar wanneer de hamstringklachten over zijn, dan moet ik een heel stuk verder kunnen komen.
Halve marathon
Afgelopen donderdag heb ik nog flink afgezien tijdens een duurloop van 13KM, waar ik nauwelijks sneller dan 6M/KM kon lopen.
Nadat we omgekleed zijn, nemen we nog een bak koffie bij Lades (door DRV als uitvalsbasis uitgekozen voor alle 130 lopers die voor hun aan de bedrijvenloop mee doen).
Nog niet fit
Eislek Duathlon Luxemburg
Vrijdag middag 13:00u vertrokken Marcel en ik op weg naar Eselborn in Luxemburg voor de Eislek duathlon. Dit was het plaatsje waar we overnachten, vlak bij Clerveaux, het stadje waar we Zaterdag hoopten te finishen. Na het volgen van wat speciale instructies (inrijden in een weg waar het verboden is in te rijden) kwamen we bij de villa, waar we het weekend mochten Logeren. Ik was al heel erg gelukkig dat ik mee mocht doen (perfect geregeld door Joop, en Lucien – de Sponsor!), maar daarbij nog eens een verblijf waar we in de watten gelegd werden door de familie Rozendaal was helemaal geweldig!
Na aankomst hebben we eerst even een La Chouffe biertje gedronken, en het was al vrij snel heel erg gezellig. Daarna even de startnummers opgehaald, en de briefing bijgewoond, waarna we bij de plaatselijke italliaan de koolhydraten goed bijgevuld hadden.
Toen de spulletjes in orde gemaakt, en op tijd de wekker gezet (kwart voor zeven…uitslapen dus in vergelijking met een hele triathlon).
Zaterdag – race dag;Marcel reed ons (na een snelle opfris-cursus automaat rijden) naar de wisselzone bij het stuwmeer. Nadat de fietsen “gerackt” waren, en de tassen op hun plaats hingen stapten Joop en ik de bus in die ons naar de start bracht voor het eerste onderdeel. 5KM lopen dus i.p.v. 1.9KM zwemmen.
Kwart voor 11 werden we weggeschoten, en het leek erg op de start van een normale 5KM wedstrijd, want iedereen vloog er vandoor. Ik hing met mijn tong op mijn schoenen in de achterhoede, en met zo’n 23 min op 5KM stapte ik erg tevreden de wisselzone in. Het leek wat dat betreft een normale triathlon, want ook nu hoefde ik bij de wissel niet lang naar mijn fiets te zoeken, want er hingen er niet veel meer.De meesten waren al aan de eerste beklimming begonnen.
Eenmaal op de fiets merkte ik al gelijk dat ongetraind een helling van 11% beklimmen die ook nog eens blijft duren niet goed is voor het zelfvertrouwen. Als er daarna ook nog een technische afdaling volgt, waarin ik me zwaar remmend afvroeg of ik geen reserve remblokjes mee had moeten nemen, had ik al snel in de gaten dat een goeie fietstijd er niet in zou zitten. Sterker nog….tijdens de briefing moest ik nog erg lachen om de cut off tijd die vastgesteld was op 20KM/u, maar hier was ik er het eerste stuk nog maar nauwelijks bovenuit gekomen.
Nadat ik dit verwerkt had, begon ik te wennen aan het parcours, en langzaam veranderde het afzien in genieten van de omgeving, en van de mooie afdalingen.
Gesteund door het prachtige weer, en de geweldige supporters (Marcel, Fred, Trijnie, Theo en Oma Rozendaal die op 89 jarige leeftijd ook heel de dag van de partij was!!) begon ik er steeds meer plezier in te krijgen. Op een gegeven moment zag ik in de verte de Luxemburgse “Alp Dhuez” met bovenop de vele supporters en de verzorginspost. Iets dichterbij zag ik dat het flinke lange stukken vrij steil omhoog waren, en met veel moeite kwam ik een tijd later boven. Daarna stukjes dalen en klimmen, en toen een lange afdaling zonder al te veel bochten. De snelheid liep flink omhoog, tot plotseling iemand van de organisatie begon te gebaren dat het gevaarlijk was. Zodra ik mijn remmen indrukte begon mijn stuur flink te zwabberen, volgens mij omdat het wegdek hier ook flink beschadigd was. Ik kreeg het niet meer bijgeremd, en in een fractie van een seconde lag ik in de berm. Flinke pijn in mijn nek/schouder en rug, maar ik stond al vrij snel weer overeind.
Mijn eerste gedachte…..einde wedstrijd, en wachten op de bezemwagen. Maar even later eerst maar eens gecheckt hoe de fiets er bij stond. Allebei de wielen liepen aan, en moesten even opnieuw ingespannen worden. Verder stond alleen (het beschadigde) stuur scheef, en later bleek ook het schakelen wat problemen te geven. Dus weer terug op de fiets gestapt, en voorzichtig aan het laatste stuk begonnen. Balen van de val, maar tegelijkertijd erg gelukkig dat ik het er nog zo goed vanaf gebracht had, kropen de kilometers voorbij, Na een heel stuk klimmen kwam ik weer op een punt waar de supporters me op stonden te wachten. Gelukkig, want door de val was ook mijn bidon leeg gelopen. Even de situatie uiteglegd, en gelijk wat water aangenomen van Marcel en Fred, ging ik de laatste 10KM in die gelukkig vooral omlaag gingen. Klimmen deed namelijk best pijn in mijn rug, en staan op de pedalen ging ook niet meer zo lekker.
In de wisselzone een Redbull gepakt, en omdat ik ondertussen zowat als laatste aan het loop onderdeel begon, vroeg ik me af of het verstandig was om door te gaan. Daarom besloot ik om het eerst maar eens een rondje aan te kijken. Het lopen viel heel erg tegen, en de stukken bergop deden een beetje pijn, en diep ademhalen ook, en ik was uitgeput van die zware fietstocht. Dus werd het een combinatie van stevig doorwandelen, en rustig joggen. Af en toe werd ik vergezeld door Trijnie op de MTB, die afwisselend Joop en mij van de nodige peptalk voorzag, wat uiteraard in zo’n fase van de wedstrijd helpt om mentaal de zaak op orde te houden.
Uiteindelijk na c.a. 7 uur kwam de finishboog weer in zicht, en na een paar high fives, werd ik door de organisatie onthaald als iemand die een podiumplek gelopen had. Top!! Nog even een medische check, en de schouder en ribben werden nog goed nagekeken door de dokter. Het advies was om hier maandag mee naar de huisarts te gaan.
Na een douche, hebben we lekker gegeten (er was heel erg goed voor ons gezorgd!!), en hebben we nog wat gedronken. Nauwelijks geslapen, want met de combinatie gekneusde ribben, gekneusde schouder, blijft alleen plat op je rug liggen over. Maar ondanks de val, een heel erg mooi weekend gehad, in een heel goed gezelschap!!
Ondertussen bij de Dokter geweest, en naar de fysio. Ribben en schouder zijn wat gekneusd, maar moet goedkomen. De fysiotherapeut heeft e.e.a. goed ingetaped, en slapen gaat ook een heel stuk beter. Ik verwacht zelf eind deze week weer wel te kunnen gaan hardlopen op zachte ondergrond.