En we zijn weer een weekje verder. Terwijl iedereen bij mij in de buurt volop aan het carnavallen is, ben ik gewoon aan het werk. Bij LCM heb ik flink vooruitgang geboekt, want een probleem wat we al heel lang hebben, heb ik afgelopen weekend op kunnen lossen. Dus zakelijk gezien een flinke prestatie geleverd, en dat zal hopelijk komende weken wat meer rust gaan brengen, omdat de druk van dit probleem af is.

Lekker gesport deze week. Van fietsen is helaas nog niet veel gekomen, maar gelukkig is schaatsen een beetje een vervanger, en dat ging wel lekker vorige week.

Lopen gaat ook weer lekker, en nu nog wat kilootjes afvallen.
De laatste weken heb ik wat meer nagedacht over een leuke wedstrijd voor in het najaar.
Er is er 1 die ver bovenaan staat, maar ik moet nog even kijken of het misschien ook een interessante is voor John/Michel/Rob/John en Peter. (En ik moet natuurlijk thuis ook nog even de goedkeuring krijgen)

Het is de Brutal Xtreme triathlon in Wales. Volgens sommigen de zwaarste triathlon ter wereld, en …..eigenlijk wil ik gewoon weer een hele mooie extreme gaan doen, en dat is er 1 die binnen het budget past, en die ook logistiek gezien nog te doen is.

En als er een paar maten mee doen met een halve of hele, zou dat helemaal fantastisch zijn.
Er is ook een dubbele, dus kan ik ook gelijk een beetje kijken hoe dat er aan toe gaat, en wie weet, misschien volgend jaar terug voor een dubbele….

Snowdonia: Tough Score 88/10

Extremely cruel or harsh. Very bad or unpleasant. Harsh, burdensome, cruel, excruciating, grim, hard, rugged. The Merriam-Webster dictionary pulls no punches in its definition of ‘Brutal’ and its synonyms. And neither do the Brutal race organisers…

Launched in 2012 by ultra athlete Claire Smith, the Brutal is known for its low-key feel and friendliness. And yet there’s nothing welcoming about the course, which submerges athletes in the chilly Lake Padarn for 3.8km before subjecting them to over 3,000m of climbing on the 180km Snowdonian bike leg. The 1,394m of climbing on the run keeps the pain a coming, and all of this without a support crew, with athletes isolated throughout.

“The results say it all,” says the Lincolnshire Iron legend Anthony Gerundini who’s raced 108 Ironmans. “The Brutal winner’s time in 2015 was 12:22hrs with no support, 30mins slower than the Celtman’s supported winner. The full 3.8km swim has the potential to be damn cold and choppy, the bike stats tell you how hard it is and the run throws everything at you. Quite simply, it’s a true extreme triathlon.” 

THE STATS

Maar nog maar niet te ver vooruitlopen, en eerst eens kijken of het dit jaar allemaal gaat lukken.
Eerst overleggen met de mannen, en thuis eens kijken of het er in zit.
Anders hebben we plan B nog, en ga ik keihard trainen om een paar PR’s te verbeteren dit jaar.

Een PR op de hele (Frysman) wordt dan het hoofd doel.

Februari is begonnen, dus tijd om er weer flink tegenaan te gaan.

De verkoudheid is gelukkig over, en ik voel me weer lekker.
Geen reizen meer in het vooruitzicht, en hopelijk ook geen drukke werkweekenden meer.
Alhoewel, er zit er nog wel 1 aan te komen, maar hopelijk valt dat mee, en duurt het nog een paar weken voordat dat gaat gebeuren.

Vorige week heb ik weer wat gelopen, en geschaatst.
Lopen gaat weer terug erg lekker.
Maandag 10KM gelopen, Dinsdag geschaatst, woensdag met Jan c.a. 12KM, donderdag met John c.a. 10KM, vrijdag rust, zaterdag met John en Rob (21KM) en afgelopen zondag en maandag een tempoloop van 10KM.
De laatste tempoloopjes waren onder de 5 minuten per kilometer, dus dat begint weer ergens op te lijken.

De afgelopen twee weekenden waren heel erg druk, op zakelijk gebied, en vanwege diverse verplichtingen, en hopelijk is dat nu dus even voorbij.

Vanavond schaatsles, en a.s. weekend zal ik waarschijnlijk alleen zaterdag trainen, want zondag gaan Maaike en ik op tijd weg om te wandelen.
Daarna ga ik het fietsen weer snel terug op pakken.

Ik heb nog steeds de planning voor 2018 niet rond.

Buiten de Frysman heb ik nog niets concreets gepland, en ik twijfel of ik misschien dit jaar eens moet gaan proberen wat PR’s te gaan verbeteren.
Omdat ik steeds ouder wordt, zal dit steeds moeilijker gaan worden, dus misschien moet ik in de voorbereidingen naar de Frysman wat wedstrijdjes mee pakken, en bijv. proberen een marathon onder de 3u15, een halve onder de 1u30 een 10K onder de 40 etc. Na de triathlon dan vooral wat gaan trailrunnen, en eventueel wat meer ultra werk gaan doen. eind van het jaar dan een ultra of de Hel van Kasterlee.

….ik ben er nog niet helemaal uit…..

De schaats marathons in het buitenland komen iets te snel, en ook de wintertriathlon ben ik nog niet klaar voor. Hopelijk volgend jaar. En wie weet…misschien een paar mooie schaatstochten op natuurijs, als de vorst nog een beetje doorzet.

Wat een week….

Woensdag dus nadat ik terug gekomen ben uit India een stukje hardgelopen met Maaike, en dat voelde al vrij zwaar aan.
Wat blijkt…een dag later ben ik snot verkouden. Snotneus, keelpijn, hoesten, kortom een flinke verhoudheid te pakken.
Zo erg zelfs dat ik besloot donderdag niet de schaatsles in te gaan halen, maar in plaats daarvan voor pampus in de bank te gaan liggen.

Vrijdag nog steeds geen verandering, en dat kwam slecht uit, want er stond een heel druk weekend voor de boeg, zowel zakelijk als prive.
Bij de klant moest ik samen met een collega de nodige akties uitvoeren vanaf vrijdag avond tot zondagavond.
En ik had ook beloofd het parcours mee uit te zetten voor de Kwekerijloop, dus daar ging de overige vrije tijd zowat aan op.
Uiteindelijk slechts een paar uurtjes over op zondagmiddag, en die samen met Maaike besteed aan een rommelmarkt bezoek.

Dus vanaf woensdag niet meer getraind, tot gisteren (maandag).
En maandag was ook al zo’n ongeluksdag….zakelijk liep e.e.a. flink mis…bij de boekhouder was ook iets fout gegaan, en er viel een fles water over mijn laptop….
Dus ondanks dat ik nog niet helemaal hersteld van de verkoudheid was, moest ik toch de deur uit om een rondje te rennen.
In die staat had ik verwacht dat het heel erg zwaar zou zijn, maar de 9,5 KM liep ik ongeveer in 45 minuten, dus dat viel eigenlijk wel mee.
Vanavond naar schaatsles….

En dan….genoeg gerust 🙂

Voor mezelf besloten om vanaf 1 Februari (a.s. donderdag) er weer flink er tegenaan te gaan.
Vooral veel gaan fietsen, en de loop kilometers weer flink uitbreiden.
Zwemmen laat ik nog even achterwege, want eerst moet de schaatsles afgelopen zijn. Ergens in Maart pak ik dan het zwemmen weer terug op, zodat ik in Juni weer wel in staat moet zijn om de 3,8KM in c.a. 1u15 moet afleggen tijdens de eerste echte uitdaging dit jaar, de Frysman!

De offshore Oracle training in India zit er weer op. Deze keer had ik Shimla gekozen, een mooi stadje op 2200 meter hoogte in de Himalaya’s.
Vanwege de smog/drukte etc. plan ik dergelijke trainingen de laatste jare buiten Delhi, en nu dus in Shimla niet zo heel erg ver van de Tibetaanse grens.

In het kort een verslagje van deze reis…
Ma – 15 Jan vertrok ik rond de middag vanaf schiphol naar Delhi, en pas de andere dag om 13:00 nam ik vanaf de nationale luchthaven (bereikbaar via een shuttle) de binnenlandse vlucht naar Chandigarh.
Ik was in de veronderstelling dat dit de luchthaven van Shimla was. maar het bleek nog zo’n 4 uur rijden te zijn.
Na een heel spannende rit, arriveerde ik eindelijk rond 18:30 in Hotel Combermere in Shimla.

Vanaf woensdag begon de Oracle cusrsus (Patch and maintain Oracle EBS R12.2), en deze zou tot en met Zondag duren (5 dagen totaal).
De dagen les waren van 9:00 tot c.a. 19:00, met tussen de middag 1 uur pauze. Zoas altijd een 1 on 1 training, zodat je een prive leraar ter beschikking hebt(1 van de meest belangrijke redenen om de training in India te doen).
Nadat ik succesvol de training had afgerond, had ik maandag nog om wat rond te gaan kijken. Geregeld met Koenig dat Gobin en ik in een Taxi naar Tattapani zouden nemen om dat dorpje wat te gaan verkennen.
Alhoewel het slechts 60KM van Shimla ligt, kost het ongeveer 3 uur om daar te raken.
Ter plekke een boot tochtje gemaakt, en wat rondgekeken, en na een bord friet (de eerste keer dat ik iets anders dan indiaans at) besloten we weer terug te rijden.

Dinsdag’s weer terug, en na een tussenstop in Delhi in het Koenig inn deluxe hotel, weer met KLM terug naar huis.

Zeer goeie Oracle cursus in een zeer mooie omgeving, met erg goede trainers!
Niet ziek geworden, en ik heb zelfs 3 keer een training van +/- 10KM gedaan op de loopband, wat vrij zwaar is op 2200M hoogte.
Soort van hoogtestage dus.

Woensdag na thuiskomst samen met Maaike een flinke wandeling gemaakt en in de avond nog een klein rondje gerend.

Dus….nu dat ook afgewerkt is nog een paar zaken voordat ik weer echt volop kan gaan trainen.
1 – een aantal werkzaamheden bij de klant die a.s. weekend uitgevoerd meoten gaan worden (vrij sapnnende ingreep).
2 – hulp bij het uitzetten van de Kwekerij loop op Zaterdag en zondag (een belofte die ik nog nakom voordat ik definiteif de WBTV verlaat).
Dus heb ik voor mezlf besloten deze “rustperiode” af te laten lopen op 31 Januari, zodat ik vanaf Februari er weer volop tegenaan kan gaan.

Tot nu toe wordt mijn A – wedstrijd dit jaar de Frysman op 24 Juni, en wanneer het een beetje meezit wil ik daar een poging doen om binnen de 11 uur te finishen.
Omdat ik niet verwacht veel cooruitgang te boeken met zwemmen, moet ik dus vooral proberen een snelle fietstijd i.c.m. een marathon finish van rond de 3u50 te realiseren.
Niet onmogelijk, maar uiteraard wel helemaal afhankelijk van de omstandigheden op de wedstrijd dag.
Nog 22 weken te gaan dus.

Het nieuwe jaar is weer begonnen, dus ben ik al weer druk bezig met het na komen van mijn goede voornemens.
Op zich scheelt het niet zo heel erg veel van vorig jaar, want toen was het voornemen flink af te vallen, en dat is nu ook het geval.
Gelukkig heb ik deze keer zo’n, 6KG voorsprong, dus maar goed 4KG te gaan, en ik heb er alle vertrouwn in dat dit gaat goedkomen.

Verder hoop ik het zakelijker wat rustiger te hebben dan de afgelopen jaren, zodat er buiten sporten ook wat meer tijd voor ontspanning is.
Ik wil ook weer veel gaan wandelen met Maaike, en als het weer een beetje meezit wil ik ook nog een of meer schaats toertochten mee rijden.

Afgelopen week lekker getraind, en alhoewel ik nog een beetje in de onderhousmodus zit, heb ik een beetje geschaatst, wat getraind op de Tacx, en een paar duurloopjes gedaan.
Een MTB tocht op zondag was het plan, maar omdat ik een setje hele mooie schaatsen had gezien op MP, heb ik besloten die op te gaan halen en uit te testen op zondag.
Het zijn Salomon Pro Carbon’s geworden in combinatie met MenM ijzers(clicknoren).
Ze zijn in absoluute nieuwstaat, en passen perfect, en ik heb ze gelijk getest gisteren op de ijsbaan van Breda.
Heel even wennen, maar daarna heel lekker geschaatst.
Het bochtenwerk nog niet heel erg goed getest, want eerst wilde ik wat meer vertrouwen opbouwen, omdat het toch allemaal wat anders aanvoelt.
Slechts een keer het ijs van dichtbij bekeken, maar ging gelukkig niet hard..

Ook komende weken zullen nog vrij rustige weken worden, in verband net de BT naar Shimla (India), en wat andere geplande dingen.
Dus pas vanaf Februari er weer volop tegenaan.

Zo…..het is al weer zowat eind 2017….tijd om weer eens terug en vooruit te kijken

Het jaar 2017 was niet best begonnen, want vanwege een hardnekkige blessure viel het niet mee om goed te trainen.Heel weinig kracht in mijn linkse been, wat nogal wat beperkingen gaf bij het hardlopen en fietsen.Ook qua gewicht begon het niet goed, en ook dat had alles te maken met de blessure.

Maar met een paar hele mooie doelen in het vooruitzicht, kon ik mezelf voldoende motiveren om er weer link tegenaan te gaan!

Op 22 April de eerste test, de wielertocht Luik Bastenaken Luik (273KM), en daar kwam ik er al vrij snel achter dat er nog flink wat moest gebeuren om in Juni fatsoenlijk te kunnen finishen in Zwitserland. Wel een hele leuke dag gehad (ondanks de kou), samen met Joop!

Op 4 Juni had ik na lange tijd weer eens een triathlon gedaan, de triathlon van meer (1/4) en voelde het allemaal al een heel stuk beter aan.

Daarna eind Juni de Swissman Xtreme triathlon gedaan, samen met coach John, en daar een fantastische wedstrijd meegemaakt.

Helaas lukte het me niet om dat nog een keer over te doen in Livigno, want daar moest ik helaas opgeven tijdens de “Icon xtreme triathlon” vanwege onderkoelings verschijnselen.

In October nog wel een lekkere wedstrijd gelopen tijdens de Singel loop in Breda (halve marathon) 1u37.

En 17 Dec de Hel van Kasterlee gefinished in 11:49, wat me heel erg mee viel, gezien de omstandigheden dit jaar.

Dus alles bij elkaar een jaar met hoogte en dieptepunten…

2018
Ondertussen ben ik al weer ingeschreven voor een hele triathlon, en dat gaat de Frysman worden in Juni (als ik finish wordt het mijn 10e hele, dus een jubileum).

Verder hoop ik op een elf-stedentocht, want nu ik startrecht heb, en het schaatsen aan mijn trainingsprogramma heb toegevoegd zou het toch fantastisch zijn als de tocht een keer door gaat.
En ik hoop nog te kunnen starten in een mooie bergmarathon of ultra.
Dus in tegenstelling tot andere jaren heb ik nog niet veel gepland, maar dat kan snel veranderen….

Gefinished

Onderweg naar mijn derde Hel van Kasterlee (15KM RUN-117KM MTB-30KM RUN) vraag ik me voor de zoveelste keer af of het vandaag wel verstandig is om te starten.
Die vraag houd mij al ruim twee weken bezig, en het vertrouwen in een finish is eigenlijk niet al te groot.
En nadat ik in Livigno uitgevallen ben tijdens de Icon, zou een tweede DNF een enorme domper zijn om het jaar mee af te sluiten.

Rond half 7 stap ik in Kasterlee uit mijn auto, en ik merk dat het spiegelglad is. Onderweg niets van gemerkt, dus…flink geluk gehad.
In de sporthal kom ik Johan tegen, een collega die zijn debuut gaat maken op de HvK.
Even gezellig bijgepraat, en daarna de spulletjes klaar gezet, fiets ingecheckt etc.

Om 8uur gaat het startschot(nadat een paar vuurpijlen de lucht in geschoten zijn), en volgens traditie vertrekken we (299 deelnemers) met “highway to hell” van AC/DC.
Alleen deze keer is die highway spiegelglad!!
Goed uitkijken, en toch proberen een beetje een redelijke tijd weg te zetten wordt het doel.
Na ongeveer 1 uur en 12 minuten loop ik weer de wisselzone in, en ik ben heel erg tevreden over mijn tijd gezien de omstandigheden.

De wissel gaat een stuk langzamer, want ik ga er alles aan doen om geen kou te krijgen op de MTB.
Dus warmhoudcreme op mijn voeten en handen, vaseline op mijn gezicht, verwarmde zooltjes in mijn schoenen etc. etc.
Daarna spring ik op mijn fiets, en begin aan de eerste ronde.

Helaas….het is nog steeds glad, en we worden op alle verharde stukken er op gewezen dat het erg gevaarlijk is.
Dat is niet de enige verassing, want het parcours wijkt toch een beetje af van de route die ik al een paar keer gereden heb.

Vooral een vrij spannende afdaling, en een beetje verder een paar vervelende klimmen die ik nog niet geoefend heb.
Maar alle klimmen en afdalingen gaan gelukkig fietsend, en pas nadat ik in het tweede gedeelte van het parcours zit, gaat het voor de eerste keer mis.
In een bocht naar links is het spiegelglad, en ik ga daar keihard onderuit. Een toeschouwer haalt mijn fiets een paar meter verderop uit de berm, maar zelf twijfel ik nog even of ik er weer op ga stappen.

Mijn linkse heup en rechterkuit doen pijn, maar even later stap ik weer op mijn fiets, en al snel is de pijn weg, en ben ik weer onderweg.
Na c.a. 1uur en 18 minuten begin ik aan de tweede fietsronde(c.a. 3 uur na de start van de wedstrijd), maar de omstandigheden zijn nog niet veel beter, en ik ga later in precies dezelfde bocht nog een keer onderuit.

Daarna zijn de problemen met de gladheid weg, en werk ik ronde drie af.
Nadat ik de verzorgingspost verlaat, zie ik John, Maaike en Levi, en stop ik even om door te geven hoe het gaat.

Daarna ronde 4, en die begint al behoorlijk zwaar te worden. Vanaf de tweede ronde krijg ik geen vast voedsel meer naar binnen, en ben ik overgestapt op AA (ronde 3) en cola vanaf deze ronde.
Wanneer deze ronde klaar is, dan is het 14:55 en dat betekent dat ik 35 minuten voor de cutoff tijd aan mijn aatste fietsronde mag beginnen.
Die ronde gaat nog redelijk, en ik kan nog steeds alle hellingen fietsend nemen, ook al gaat dat soms maar net.
Ik stop net voor het tweede gedeelte van deze 5e ronde nog even bij mijn supporters, om wat spullen van mijn fiets af te halen, die de laatste crash (onderuit in een bocht) niet overleefd hebben en aan de buis van mijn fiets bengelen.
Wanneer ik deze ronde klaar heb zitten de (loodzware)117KM’ers mountainbiken er op, en neemt John mijn fiets mee om af te spuiten.

Zelf loop ik met Maaike mee, voor de tweede wissel in de sporthal.
Oooo wat voelt dat lekker….niet meer fietsen, en verse loopkleding aan.
Maaike poetst nog even mijn gezicht en startnummer schoon, en ik ga weer op pad voor de laatste 30 kilometer hardlopen.
De eerste kilometer gaat vrij zwaar, maar dat is normaal wanneer je van de fiets af komt.
De volgende kilometers gaan een stuk betere, en John haalt me pas in op de MTB na c.a. 7 kilometer.
Een paar kiometer verderop sluit ik bij iemand aan die een lekker tempo loop, en al vrij snel zit de eerste loop ronde er op.
De tweede loopronde verloopt wat moeizamer, maar John coacht me er goed doorheen, en ondanks dat het nu een combinatie wandelen lopen geworden is, gaan de kilometers nog steeds snel voorbij.
Deze ronde haal ik nog diverse lopers in, en zelf wordt ik 1 keer ingehaald.
De allerlaatste kilometer zie ik nog een loper voor mij, en ik besluit hem ook nog voorbij te gaan, en daarna kan ik finishen.

Ik finish op een 234-ste plaats na 11 uur en 49 minuten
Totaal aantal starters: 299
Totaal aantal finishers 252
(47 uitvallers dus!!)

Daarna een paar hele lekkere Leffe Blond biertjes…..en dan mijn finishers shirt in ontvangst nemen 🙂

John/Maaike/Levi heel erg bedankt voor het supporteren en coachen!!

Pl. 234
Run 1 (15KM lopen): 1:12:31
Wissel 1: 0:9:17
Fietsen (117KM) : 07:04:36
Wissel 2: 00:09:23
Run 2 (15KM lopen): 01:34:51
Run 3 (15KM lopen): 01:39:08
Totaal:11:49:46

Nog een mooi filmpje over deze wedstrijd:

Het zware werk zit er weer op, dus weer tijd om af te tellen….

http://www.winterduathlonkasterlee.be/

De vooruitzichten zijn niet ideaal (en dat is nog een beetje een understatement denk ik)
De minnen en plussen:

-De laatse maand veel te weinig kunnen trainen ivm lichte blessure en buikgriep
-Hele slechte weersvooruitzichten deze week
-Parcours ligt er heel zwaar bij
-Langere afstand(12KM mtb extra) en een technischer parcours dan vorige edities

+Deze keer vroeger gestart met trainen
+Andere MTB (29er)

Maar ja, de Hel van Kasterlee hoort natuurlijk ook heel zwaar te zijn, want het is nou eenmaal de zwaarste duathlon ter wereld.
Van de andere kant…nog een DNF dit jaar zou ik wel heel erg jammer vinden, dus als ik start, dan ga ik er alles aan doen om zondag over de finish lijn te komen.

Deze week nog een paar rustige trainingkjes afwerken, en dan moet het gebeuren.

De schaatstraining ging heel erg lekker afgelopen dinsdag, en ik heb het gevoel dat ik het schaatsen wat beter onder de knie begin te krijgen.
Steeds langer glijden, niet meer gevallen en ook het bochtenwerk begint een klein beetje ergens op te lijken.
In tegenstelling tot de andere sporten, is schaatsen voor mij een heel andere intensiteit.
Afgezien van dat bepaalde spieren pijn doen, kan ik uren schaatsen zonder moe te worden.
Nog geen zweetdruppel gehad afgelopen 6 weken tijdens het schaatsen (t’is natuurlijk ook een stuk kouder op zo’n ijsbaan), en ik kom uitgerust terug thuis.
Nou nog proberen wat dieper te zitten, en wat meer ontspannen te schaatsen, en dan moet een schaats marathon geen probleem zijn (finishen dan, want veel snelheid heb ik nog niet)

De weersvooruitzichten voor a.s. zondag:

Zo…..alvast 1 doel is helder voor 2018!

Het is de Frysman geworden!!
In 2018 hoop ik fit genoeg in Friesland aan de start te staan om daar mijn 10e hele triathlon te doen.
Deze keer eens kijken of ik onder de 11 uur kan finishen…

Zou natuurlijk helemaal mooi zijn als 2018 de combinatie elf-steden tocht/Frysman wordt, maar voorlopig lijkt het daar nog niet op(alhoewel eind deze week al wat winterse buien voorspeld worden).
De tweede helft van het jaar wil ik dan vooral mooie trails gaan doen.

Tja, …de laatste weken heel veel nagedacht over mijn doelen voor volgend jaar, en alvast 1 doel geschrapt.
Een 100KM ultraloop binnen de 9,5 uur finishen om me te kunnen plaatsen voor de 120KM van Texcel.
Dat zou namelijk betekenen dat ik een heel groot deel van 2018 op die ene wedstrijd af zou moeten stemmen(heel veel lopen op asfalt), en de teleurstelling zou dan des te groter zijn wanneer ik in Winschoten de limiet niet zou halen.
Nu dus een vroege hele triathlon, en verder hopelijk een paar mooie trails samen met de loopmaatjes doen.

Nou eerst dit jaar nog even vooruitkijken naar de hel van Kasterlee.
De griep heeft de plannen flink in de war gegooid, en nadat ik maandag een paar dagen griepvrij was, heb ik mijn laatste zware MTB training afgewerkt.
Maar…..dat was serieus afzien. Na c.a. 80KM kwam ik meer dood dan levend van mijn fiets, en de gemiddelde snelheid was ver onder de maat.
Niet zo goed voor het zelfvertrouwen dus, en ik ben bang dat het deze keer gruwelijk afzien wordt in Kasterlee over 2 weken.
Hopelijk wel redelijk weer, want ook die verwachtingen zijn niet al te best…..

Wat wel heel goed ging, was het schaatsen gisterenavond!
Geen last meer van de blaar op mijn voet, en de schaatsen voelden heel goed aan.
Deze heb ik afgelopen dinsdag voor de eerste keer zelf geslepen, met mijn slijpsteen/afbraamsteen/schaatsenslijpset die ik van de sint gekregen heb.

Helaas….de voorbereidingen voor Kasterlee zitten wel heel erg tegen…

Heb nu een flinke buikgriep te pakken, en lig er al weer een paar dagen uit met trainen, en dat zal ook nog wel een paar dagen duren voordat ik het weer terug kan op pakken.

Vrijdag avond had ik al wat last, maar zaterdag ging het weer beter.
Zondag ben ik met Rob naar Woensdrecht gegaan voor een veld toertocht. De bedoeling was 55KM, maar halverwege besloot ik al om de afstand wat naar beneden bij te stellen.

Toen ik weer thuiskwam, begonnen de klachten opnieuw, en vandaag (woensdag) heb ik nog steeds buikgriep. Gisteren een dag alleen  op beschuiten geleefd, en hopelijk vandaag wat verbetering, want van dat stil zitten gaat ook de rest (rug etc.) flink pijn doen.

Gelukkig kan ik vanaf thuis werken, want op en neer naar Brussel zou erg vervelend zijn.

Dus ik lig er ongeveer een week uit met trainen, juist op het moment dat ik de meeste kilometers moet maken….

Hopelijk snel verbetering….

En de planning voor volgend jaar ben ik ook nog niet uit.
Mooiste zou zijn de Frysman en een mooie ultra, liefst in de bergen, zoals die in Zuid Tirol.
-Of terug naar de Zugspitze, en daarna Almere.

(Vorige keer ben ik tot aan de rode pijl gekomen (56KM) tijdens de Zugspize trail, en net voor het “vlakke”gedeelte uitgestapt)

-Of alleen ultralopen….
-Of toch een mooie extreme….

Afgelopen week was niet helemaal lekker gegaan….
Hele drukke dagen gehad bij de klant, en een lichte blessure gooide een beetje roet in het eten.
Af en toe in de avonduren moeten werken, en de resterende tijd heb ik geprobeerd voldoende tijd te vinden om te trainen, maar dat viel niet altijd mee.
Soms was de tijd er trouwnes wel, maar dan was ik te moe om een lekkere training te doen, en besloot ik wat rust in te plannen.

De schaatsles vorieg week dinsdag ging wel lekker, maar toen ik donderdag een keer terug ging om te oefenen besloot ik om het na een uurtje al weer voor gezien te houden.
Ik heb namelijk al een paar weken last van een blaar op mijn voet die gaan ontsteken is.
De wond geneest eigenlijk niet, en dat komt natuurlijk omdat ik mijn voeten flink beweeg tijdens het sporten, en ook nog steeds schaatslessen heb.

Hopelijk wel snel wat verbetering, want ik maak me wel een beetje zorgen.

Ik ben er ook nog iet uit, wat volgend jaar moet gaan worden.
Er zijn eigenlijk twee evenementen die ik beide wil doen, maar die vallen zowat in dezelfde week (Friesman en Zugspitztrail).

Als ik een triathlon in wil plannen, dan moet het in het voorjaar, zodat ik na Juni me volledig kan richten op ultralopen.
Het uitbreiden van de kilometers kan dan al tijdens de voorbereiding van de triathlon, en dan in September een paar keer flink pieken tijdens een 100K of langer.
Een mooie trail moeten we dan nog ergens in plannen, en ik heb er wel een gevonden die we misschien met zijn allen kunnen doen:
http://www.suedtirol-ultraskyrace.it/

Ik zal het in de groep gooien, en kijken of de rest er voor te porren is..

Afstand: 121,0 km
Hoogtemeters: 7.554,0 m

Maar er zijn ook kortere afstanden.

Helaas….geen Norseman voor mij in 2018. Geen verassing, want met > 4400 inschrijvingen en slechts 250 startplaatsen is de kans heel erg klein om er bij te zitten.Dit heeft natuurlijk wel flink wat consequenties voor de planning van 2018.

Deze keer wil ik niet overhaast een andere kiezen, want alhoewel er nu duizenden atleten in gaan schrijven voor de overige interessante en mooie xtreme triathlons, twijfel ik nog wat ik volgend jaar ga doen.Het grote nadeel als je multi sporter bent, en dan ook nog lange afstanden doet, is dat er veel te veel te kiezen is, en je uiteindelijk maar een paar wedstrijden op een jaar kunt doen.De A-wedstrijd moet dan in ieder geval bijzonder zijn, zodat je daar naar toe kunt trainen, en de nodige motivatie op kunt brengen tijdens periodes wanneer je even wat minder zin hebt om te sporten.

Het zou er bijvoorbeeld  zo uit kunnen zien:
Als het een of meer “normale” hele triathlons wordt, dan ga ik denk ik kiezen uit deze:
-Frysman of Wasserstadt(Hannover) en Almere

Als het een extreme wordt, dan wordt het misschien 1 van deze:
-Austria xtreme triathlon/Brutal xtreme triathlon/Embrunman

Maar mogelijk wordt het een hele mooie ultraloop of bergmarathon(Zugspitze, daar heb ik nog wat goed te maken), en mezelf proberen te plaatsen voor de 120KM van Texcel.
Voor de 120 km gelden de volgende toelatingseisen:
100 km wedstrijd in 9:30 of sneller (wat neerkomt op 5M42 per kilometer, oftwel 57minuten per 10 Kilometer)
12 uursloop 120 km of meer (6 min/kilometer)
24 uursloop 200 km of meer (7M12/kilometer – 1u12 op 10KM)

Maaike wil misschien de Kennedymars meelopen, en dat wandelen zou ook perfect in de voorbereiding voor die Ultra’s passen.

Daar komt nog bij dat ik, nu ik rijdend lid ben van de elf steden vereniging mezelf optimaal wil voorbereiden, zodat ik wanneer er ooit een elf stedentocht komt, zonder problemen deze tocht kan uitrijden.Bijvoorbeeld het rijden van een alternatieve elf steden tocht in het voorjaar zou kunnen (Oostenrijk of Zweden), of een wintertriathlon, of gewoon een prestatie tocht op natuurijs in Nederland als het flink gaat vriezen.

En dan hebben we nog het off-road duursporten, want eerst krijgen we natuurlijk de hel van Kasterlee nog, en het mountainbiken bevalt me heel erg goed.Dus……..kort samengevat, ik ben er nog niet helemaal uit.

Afgelopen week een beetje andere training dan anders, want ik heb me dus ingeschreven voor een schaatscursus.En achteraf gezien maar goed ook, want na een paar slagen op het ijs blijkt het toch een stuk lastiger dan ik vooraf gedacht had. Ik ben alleen natuurijs gewend, en dat is al jaaaren geleden, en zo’n binnen schaatsbaan is spiegelglad wanneer hij net geveegd is, dus dat was wel even schrikken.Gelukkig ging het na een paar ronden al wat vlotter, maar tijdens een oefening (op 1 been schaatsen) vloog ik een keer flink tegen het ijs, en dat is hard….Maar….wel heel leuk. Zo leuk zelfs dat ik vrijdag avond nog een keer gegaan ben om te oefenen, en eerst even de schaatsen laten slijpen heb. Alleen wel een flinke blaar op mijn rechtse voet nu.

Verder een paar keer hard gelopen, en zondagochtend nog 4 rondjes gefietst over het MTB parcours van Rucphen (60KM).

Na de Hel van Kasterlee moet het flink gaan vriezen, want mijn status als elf steden lid is ondertussen veranderd naar rijdend lid!!
Het zou toch geweldig zijn om die een keer mee te mogen maken!!
Gelijk maar een schaatscursus geboekt om mijn techniek een beetje bij te schaven (een “beetje” is een flinke understatement), zodat ik letterlijk goed beslagen ten ijs kom, mocht de tocht ooit door gaan.
Qua training past het wel in de voorbereiding, omdat schaatsen/fietsen ongeveer dezelfde spiergroepen gebruiken.
Morgenavond de eerste les in Breda, en ik ben heel erg benieuwd.

Afgelopen week wel een erg leuke week gehad, omdat ik een paar dagen vrij was (i.v.m. Belgische feestdagen).
Ook lekker kunnen trainen, en begin van de week een paar tacx en snelle looptrainingen gedaan.
Donderdag heb ik samen met Maailke lekker gewandeld in de Chaamse bossen, en vrijdag ochtend met de MTB het rondje van Rucphen 5 keer gedaan (75KM).
Zaterdag met Rob 23KM gelopen op een tempo van c.a. 5M40.
Zondag 20KM gewandeld in Oud Turnhout, en afgezien van een paar flinke regenbuien was het wel een heel erg leuke tocht.

En…..1 November ingeschreven voor de Norseman
Ik denk de allermooiste triathlon die er bestaat, en toch in ieder geval de meest bekende van alle Extreme triathlons die er bestaan.
Alhoewel de kans om ingeloot te worden heel erg klein is, hoop ik er dit jaar bij te zitten!
Volgende week rond deze tijd weet ik het, dus nog een hele spannende week voor de boeg.

1 November

In Belgie een vrije dag, en…dus ook voor mij.
Deze keer een speciale dag, want op 1 November wordt de inschrijing geopend van zowat alle bekende extreme triathlons.
Om een zo groot mogelijke kans te maken op een slot, moet je dus eigenlijk inschrijven op de Norseman en nog een aantal anderen, zodat je als je uitgeloot wordt nog meer kansen hebt op een mooie extreme.

Op dit moment zou dit de voorkeur hebben:
http://nxtri.com/ 04 August 2018 NOORWEGEN
https://www.swextri.com/ AUGUST 11 2018 ZWEDEN
http://svkxtri.com/ SEPTEMER 1 2018 SLOVENIE

Maar ik wil de Norseman doen, omdat ik dan de grote 3 van de Allxtri serie gedaan heb.
Momenteel komen er ieder jaar een aantal extreme triathlons bij, dus ik verwacht dat starten op een van de anderen niet zo’n heel groot probleem moet worden.

En dan zijn er natuurlijk ook de ambities om een jaar helemaal op het ultralopen / trail runnen te focussen.
Het lopen gaat sowieso heel erg lekker, en is het onderdeel wat ik nog steeds het liefste doe (alhoewel mountainbiken ook steeds leuker wordt).
Dan zou ik als A wedstrijd de Zugspiitz nog een keer willen proberen, maar dan uiteraard veel beter voorbereid.
Ik weet nu in ieder geval wat me te wachten staat…, en daarna Winschoten zou dan een optie kunnen zijn (100KM).

En een mooie xterra (off road triathlon met de MTB) zou ook kunnen, maar daar kon ik zo snel geen echte lange afstanden vinden.

Tja….heel veel keuzes, maar alles hangt eigenlijk af van de loterij voor de Norseman.
Over een maandje weet ik het dus, of ik wel/niet uitgeloot wordt.

Trainen gaat super op dit moment. Ben weer terug op gewicht, maar voor de wedstrijd wil ik graag weer terug onder de 70KG wegen.
Afgelopen zaterdag heb ik nog een lekker rondje gerend met Rob, Michel en John (ruim 21KM), en gisteren met Teun en Rob meegedaan met de training voor de Hel.
Dat was best nog pittig, want normaal gesproken zou er met een tempo van 5KM/u gelopen worden, maar uiteindelijk liep ik bijna een nieuw PR op de 15KM, want na 1uur en 5 minuten stonden we weer terug bij de sporthal.
Daarna het mountainbiken, en daar waren we al na c.a. 4KM de groep kwijt, juist op het moment dat mijn Garmin het ook af liet weten.
Volgens mij waren we daar verkeerd gegaan, en nadat we de route weer opgepakt hadden was ik dus de voorrijder.
Daarna nog een paar keer een afslag gemist, maat uiteindelijk hebben we de route wel af kunnen werken.
Het lag er zeer goed bij, en de technische stukken waren ook heel goed te doen met mijn grotere wielen in mijn fiets.

Ondertussen zijn we weer een paar weken dichter bij de HvK.
Het trainen gaat heel goed, en het vertrouwen in het MTB onderdeel begint weer te komen.

Vorige week heb ik nog samen met Rob meegedaan aan een mooie toertocht in Wouwse plantage, en met de rit er naar toe en terug (nog een omweg via de MTB route van Roosendaal en Rucphen) kwamen we ongeveer aan 100KM.

Daarna een mid-weekje niet getraind, want ik was met Maaike en Levi naar Berlijn gegaan voor een City trip.

Afgelopen zaterdag 20KM gelopen met John en Rob, en zondag in Zundert mee gedaan met de veldtoertocht, en deze tocht werd in totaal 85KM. Helaas was het erg slecht weer, dus vandaar 85 ipv 100KM.

Deze keer op een nieuwe MTB, want ik hen mijn Cube LTD bij Martens ingeruild op een Cannondale. Dat was wel even wennen, omdat de fiets toch wel wat anders reageert in de bochten, en ook iets zwaarder is. 1 keer een stuurfout gemaakt, en gelijk een flinke crash gemaakt, maar zowel de fiets als ik hadden geen schade. Op de rechte stukken merk je goed de voordelen van de grotere wielen.

Meer info over de Cannondale TRAIL 3 Mountainbike – 2018 – BBQ:

Best blend of fast and fun!
Race-inspired technologies and features that were copied directly from the higher-priced brothers. Incredible performance at a remarkable price.
Lightweight tubes, noble dropouts and sophisticated SAVE features characterize this new designed Cannondale SmartForm C2 frame. It is made of 6061 aluminium alloy and heat-treated to a T6 hardness for strength and durability.

The Trail 3 is equipped with classic and robust components that are proven and established. Shimano SLX shifting components provide a smooth 2×11-speed performance. Hydraulic Shimano M425 disc brakes and a RockShox Judy Silver air suspension fork with 100 mm travel and remote lockout complete this fine MTB.

Product Name: Cannondale TRAIL 3 Mountainbike – 2018 – BBQ
Manufacturer: Cannondale Bikes
Item Code: CAD340946
Year: 2018
Manufacturer item code: C26338M
Material: SmartForm C2 Alloy
Frame: New Trail | SAVE, BOOST 10×141 mm QR spacing, Tapered Headtube, Flat Mount Rear Brake, Internal Cable Routing
Headset: Semi Integrated
Fork: RockShox Judy Silver | 100 mm, Solo Air, 15×110 mm Maxle Stealth Boost TA, adjustable Rebound, tapered steerer
Stem: Cannondale C3 | 6061 aluminium, 1 1/8″, 31.8 mm, 5°
Bar: Cannondale C3 Riser | 6061 aluminium | 760 mm width, 15 mm rise, 4° upsweep, 9° backsweep
Grips: Cannondale Locking Grips
Saddle: Cannondale Stage 3
Seatpost: Cannondale C3 | 31.6 mm, 6061 aluminium
Crankset: FSA Comet MegaExo | 36/26
Bottom Bracket: FSA MegaExo
Front Derailleur: Shimano SLX
Rear Derailleur: Shimano SLX Shadow Plus
Shifter: Shimano SLX 2×11
Sprocket: SunRace | 11-42
Chain: KMC X11
Brakes: Shimano M425 | hydraulic disc brake
180/160 mm (29″)
Rims: WTB STX TCS i23m | 32 hole, tubeless ready
Spokes: Stainless Steel 14G
Hubs: FW: Formula 15×110 mm Boost | RW: Formula Custom 10×141 mm Boost QR
Tires: WTB Ranger Comp | DNA Compound, 29×2.25″

Ik had de plannen voor de hele marathon al bijgesteld naar de halve, maar….even niet er bij stil gestaan dat op 29 October een training is voor de hel….

De groepstrainingen gaan door op:

• 8 oktober
• 29 oktober
• 19 november
• 3 december
• 10 december

De training start telkens om 09u00 aan de sporthal te Kasterlee (Duineneind). Hier is ook de mogelijkheid tot het nemen van een douche mits een kleine bijdrage. Hiervoor kan je best reserveren aan de balie van de sporthal vooraleer de mountainbiketraining begint.

Het programma ziet er telkens uit als volgt:

* om 9u00 gezamenlijke start voor een loopronde van 15 km. Er wordt gelopen aan een tempo van +/- 12 km/u. * van 10u15 tot 10u30 een korte pauze * om 10u30 wordt er gestart voor de mountainbiketraining. Gedurende 1 ronde is er begeleiding van de organisatie, de volgende ronden is het vrije training. Deelname aan de trainingen is gratis, aan wie de eerste keer komt zal extra aandacht gegeven worden, het is in de eerste plaats een verkenning van het parcours. Iedereen is welkom, ingeschreven atleten, twijfelaars, trainingspartners, enz…

Die dag is dus ook de dag van de (halve) marathon van Etten Leur, maar omdat het me beter lijkt om me optimaal voor te bereiden voor de HvK, heb ik besloten niet te starten in Etten Leur, en naar Kasterlee te gaan om de gecombineerde loop/fiets training te doen.

Verder gaat het trainen wel lekker.
Vorige week ben ik nog een keer naar Kasterlee gegeaan om de ronde een paar keer te rijden.
De tweede ronde nog een keer uit de bocht gevlogen, en met mijn schouder een boom geraakt.
Gelukkig alleen paars en dik, en niet gekneusd zoals vorige keren.

Ook gisteren nog even de Rucphense bossen in gedoken met mijn MTB, en alhoewel het gemiddelde wat lager lag dan vorige keer, lekker gefietst.
In het weekend ga ik misschien nog een keer een ochtendje naar Kasterlee.

Lopen gaat sowieso lekker, en over een paar weken maar weer eens goed op mijn gewicht gaan letten, zodat ik weer terug rond de 70KG weeg op de dag van de wedstrijd. Afgelopen zaterdag nog samen met Rob een rustige duurloop van 23KM gedaan, en maandag een snelle 9KM.

Wel jammer dat binnenkort de klok weer verzet wordt, want dan zal het er s’avonds waarschijnlijk niet meer van komen om het rondje in Rucphen te rijden.

Gisteren mochten we voor het tweede jaar achter elkaar meedoen aan de Bredase singelloop via DRV Accountants & Adviseurs.

Deze keer was Jan er niet bij, en gingen Michel, John, Rob en ik zondag op tijd naar Breda, zodat we in alle rust ons zelf gereed konden maken.
Nadat we een bakje koffie gedronken hadden bij Lades (het DRV verzamelpunt) liepen we zo’n 10 minuten voor het startschot het startvak in.
Een beetje naar voren geschoven, maar toch niet ver genoeg bleek achteraf.
Geen warming up gedaan, en mijn benen voelden nog wat stram aan, vanwege de MTB training op zaterdag ochtend (rondje Rucphen en Roosendaal).

Na het startschot was het zoals gewoonlijk weer slalommen om een beetje goed weg te komen.
Dat viel niet mee, en het gat met de pacers van 1u35 werd in een paar minuten vrij groot.
Na ongeveer een kilometer kwam er wat ruimte, en langzaam kon ik weer terug inlopen op deze groep.
Het zou tot KM 3 duren voordat ik aan kon sluiten, en weer een beetje gas terug nam.
Maar na ongeveer een kilometer moest ik weer lossen, want het tempo leek iets te hoog te liggen.
Voor de pacers van 1u40 blijven was het nieuwe plan.

In de eerste ronde vond ik het vrij benauwd, maar afgezien daarvan liep het erg lekker.
Vorig jaar liep ik dezelfde wedstrijd met gekneusde ribben en schouder, en nu dus zonder blessures.
Op de 10KM kwam ik door op 45 minuten, en ik had uitgerekend dat ik met een beetje verval zonder al te veel afzien onder de 1u40 uit zou komen.
Bij het 15KM punt nog even gecheckt, en daar had ik ondertussen ook algezien dat de pacers van de 1u35 minder ver van me zaten dan de pacers van 1u40.
Daar had ik ergens een dip verwacht, maar die kwam niet, en eigenlijk heb ik die laatste kilometers nog aardig wat mensen in gehaald die er wel duidelijk doorheen zaten.
Alleen de laatste kilometer werd ik erg licht in mijn hoofd, en besloot rustig uit te dribbelen.

Na 1u37.35 (netto tijd) liep ik heel tevreden de finish over.
Rob, John en Michel kwamen niet veel later binnen.

En zoals vorig jaar, was alles ook dit jaar weer perfect geregeld door de mensen van DRV.!!!

Zaterdag ochtend ben ik op tijd vertrokken naar Kasterlee, om de nieuwe route eens te rijden.
De Garmin Etrix had ik geladen met de route die ik van een collega duathleet heb mogen ontvangen.

Via flink wat omwegen uiteindelijk rond half 9 gearriveerd bij de sporthal, en een paar minuten later zat ik op mijn fiets. Ik volgde de paarse lijn van de Etrix, maar had niet in de gaten dat ik het tweede gedeelte aan het rijden was.Dit gedeelte kende ik nog van de vorige keren dat ik in Kasterlee mee deed, en lag er nu overigens heel goed bij.

Toen ik terug bij de sporthal kwam, heb ik de Garmin even wat beter ingesteld, en toen dus wel het goede begin gevolgd. Even oversteken bij het stoplicht, en daarna het nieuwe gedeelte op.
Heel mooie single tracks, en heel goed te doen. Niet te technisch, en ook de klimmen zijn (alhoewel ze soms vrij pittig zijn) erg goed te doen.

Wel een paar keer een pad gemist, en dus iets verder terug moeten draaien, maar daar is het trainen voor. Wat ik wel een beetje jammer vind, is dat je op verschillende plaatsen direct een doorgaande weg op rijd, en da’s gevaarlijk. Gelukkig staan er wel bordjes die het aangeven, maar het blijft wel iets waar je erg goed op moet letten. Hier zullen tijdens de wedstrijd wel verkeersregelaars staan, maar met de trainingen dus goed oppassen!

Voorlopig lijkt het parcours mij wat minder zwaar, maar wel een stuk technischer dan vorige keren.
Ik had al via de FB groep vernomen dat er ook weer een passage door het maisveld bij komt, dus (afhankelijk van hoe het er bij ligt) weer natte voeten tijdens de wedstrijd.

Na twee rondes hield ik het weer voor gezien, en ben ik weer terug gereden.
S’middags mijn fiets nog een keer goed schoon gemaakt, en alles een keer goed na gekeken.
Ook mijn “Rocket Ron’s” weer van zolder gehaald, en deze wedstrijd banden weer op mijn fiets gelegd. Ik kwam er ook achter dat mijn voorband verkeerd om gemonteerd was.

Het blijkt dus dat bij een voorwiel de band zo gemonteerd moet worden: <<Rear  / Front >> ==> rijrichting. En bij de achterband <<Front / Rear >> ==> Rijrichting. Zal iets meer grip geven, en beter remmen.

De Rocket Ron  biedt door de vele afgevlakte noppen veel grip op de ondergrond bij lage rolweerstand. De Rocket Ron Evo is zo gemaakt voor snelle cross country tochten of gebruik tijdens marathon. Anti-lekbescherming wordt hier met hoofdletters geschreven: Schwalbe’s SnakeSkin bescherming tegen doorboring verhindert ook in grof terrein beschadigingen door scherpe stenen. Het open profiel biedt zelfreinigend vermogen in lastig terrein.

Zo…..ondertussen heb ik de DNF in Livigno al weer verwerkt, en ben ik weer volop vooruit aan het kijken. Nog niet helemaal volle bak aan het trainen, omdat het vorige week Maaike haar vrije weekend was, en afgelopen weekend ook wat andere dingen op het programma stonden.
Ook is vorige week donderdag een lichte operatie bij de kaakchirurg uitgevoerd, en hoewel inspanning en voorover bukken de eerste dagen vermeden moesten worden, toch maar besloten die avond een paar rondjes op mijn mountainbike te doen door de Rucphense heide. Dat was lang geleden, zo lang zelfs dat ik bijna vergeten had hoe leuk het is.
De bedoeling was 1 ronde, maar het werden er 2, en als het wat vroeger was geweest had ik er nog een derde aan vast geplakt.

Wel alvast weer 4 setjes remblokken besteld bij disco brakes, omdat mijn schijven al weer flink beginnen te piepen.De nieuwe route van “De hel van Kasterlee” heb ik ondertussen ook ontvangen, dus binnenkort (de bedoeling is morgen) een keer verkennen.

Vorige week zaterdag weer met John/Michel/Rob twee uurtjes door de Rucphense heide gerend, en dat voelde ook weer erg goed. En afgelopen weekend alleen maar gewandeld.

Deze week wel wat trainingsachterstand in gehaald, en maandag een snelle 16KM gedaan, dinsdag een rustige 25KM,  woensdag een rondje op de MTB, en donderdag met de mannen een stukje gerend door de Rucphense bossen.

Omdat ik niet gefinisht ben tijdens de Icon, ben ik flink aan het nadenken over de planning de rest van dit jaar, en ook al aan volgend jaar, omdat er weer vroeg ingeschreven moet worden voor de meeste wedstrijden.

Voor dit jaar wordt het nog:
-Singel loop 21KM
-Herfstmarathon Etten Leur (dat is trouwens nog niet helemaal 100% zeker)
-Hel van Kasterlee

Hel van Kasterlee 2013

Voor volgende jaar wordt het hopelijk:
Norseman Xtreme triathlon
Challenge Almere (hele triathlon)

Mocht ik niet ingeloot worden, dan zou het kunnen worden:
Friesman (hele triathlon)
Brutal (hele triathlon) of Challenge Almere (hele triathlon)

Of misschien weer een jaar ultra lopen:
Zugspitztrail (100KM trail)
12u steenbergen
100KM Winschoten

Afgelopen week is er een heel mooi filmpje gepubliceerd over de Swissman xtreme triathlon.2017.

Voor mij samen met de Celtman (2015) de mooiste wedstrijden die ik ooit gedaan heb,

Hopelijk volgend jaar de Norseman!!