Helaas zijn alle tegenslagen nog niet voorbij, want gisteren kreeg ik een bericht van Jan dat hij niet kan starten.Heel erg jammer voor Jan, want hij had er heel veel zin in.Hopelijk is hij snel helemaal hersteld van de problemen, en kunnen we in ieder geval vanaf begin 2020 samen  er weer tegenaan.Alhoewel…..zoals het er naar uit ziet zullen we Januari ook nog een maandje aan het klussen zijn, en ben ik in Februari nog een paar weken in India, maar…….afgezien daarvan….En…. ik moet sowieso eerst rust pakken na de BG, en de problemen aan mijn hiel en lies oplossen….

Zoals bij iedere grote wedstrijd, stijgt de spanning weer flink de week er voor.Maar bij een 100 mijl is het toch wel bijzonder, omdat (voor mij persoonlijk) de kans van finishen een heel stuk kleiner is dan bijvoorbeeld het finishen van hele triathllon.
Ik had na de DNF van vorig jaar als leerpunten meegenomen, dat ik een oplossing zou zoeken voor de:

-problemen met mijn voeten (blaren)

-rugpijn

-problemen met de voeding

…en verder voldoende zou trainen om de afstand aan te kunnen.
Ik denk dat ik de eerste twee problemen opgelost heb (geen blaren meer tijdens de laatste ultra’s, en ik hoop dat de rugpijn wegblijft met mijn Salomon racevest met soft flasks van voor in plaats van een waterzak op mijn rug).Het voeding’s probleem ging bij de ISU ook goed, en die heb ik zonder al te veel problemen kunnen finishen.Maar dat is geen garantie dat nu alles goed zal gaan, want de volgende problemen zijn er in de loop van dit jaar ondertussen bij gekomen:

-pijn in mijn lies

-pijn in mijn hiel

-en …….veel te weinig kilometers gemaakt.

Maar goed…..je doet zo’n 100 mijl vooral mentaal volgens de vele artikelen die ik ervoer heb gelezen, dus hopelijk mag dat geen reden voor een DNF zijn.De cut off tijden zijn erg ruim, dus daar ligt het ook niet aan. Het is meer de vraag of je er wel zo lang over zou willen doen.

Zondag ochtend heb ik mijn laatst langzame duurloopje gedaan, en dat voelde goed.Omdat de temperatuur mee viel was ik veel te warm gekleed, en de nieuwe rugzak had ik gepakt zoals hij volgende week omgehangen gaat worden..Dus vertrokken in het donker, en via de pannehoef terug naar Rucphen. Een rondje van 21KM, op een hele lage hartslag.Ik wilde het tempo lopen waarmee ik zaterdag zou moeten starten, maar dat valt niet mee, en liep toch nog  iets te hard.Uiteindelijk liep ik zowat dezelfde tijd als waar ik ooit mijn eerste have marathon (14 jaar geleden) mee finishte, terwijl nu juiste de bedoeling was zo langzaam mogelijk te lopen.
Dus…..het kan vriezen en kan dooien (letterlijk). Deze week nog proberen wat rust te vinden, maar dat zal ook niet mee vallen.

En….het weer……

De verwachting is niet best! Een hele dag regen bij windkracht 4 🙁