En…..het is weer 2019!
Het nieuwe jaar is weer begonnen, dus ook weer vooruitkijken naar de nieuwe doelen. Zojuist ingeschreven voor een trail in het noorden van het land op 12 December. 46Km is wel een mooie afstand zo twee weken voor de Dusk till Dawn trail van 86Km.

Buiten bovengenoemde trails heb ik me nog nergens voor ingeschreven, omdat een paar keuzes afhangen van wat de rest van de loop maten doen. 1 ding is wel zeker…zodra de inschrijvingen geopend worden voor de ISU en de BG schrijf ik me gelijk in. Zou ook heel mooi zijn als de Zugspitze daar aan toe gevoegd kan worden, omdat ik met alle drie de wedstrijden nog iets heb goed te maken.

Ondertussen net terug uit Bernkastel-Kreuz waar we oud en nieuw doorgebracht hebben. Was weer heel erg gezellig. Helaas iets te veel gedronken en gegeten, dus moet weer wat aan mijn gewicht gaan doen. Wel goed uitgerust, want na zaterdag ochtend heb ik nauwelijks meer bewogen…

Het jaar zit er bijna al weer op, dus weer tijd om terug en vooruit te blikken.

2018 is uiteindelijk dus een “triathlonloos” jaar geworden….

De Frysman triathlon in het voorjaar, en dan kijken voor een mooie hele in het najaar was het plan, maar twee weken voor de wedstrijd werd ik ineens verrast door een rode plek op mijn huid.
Het bleek een tekenbeet te zijn en om een Lyme besmetting te gaan.
Tja, dus een zware peniciline kuur, en dus ook einde Frysman.
Jammer, want ik had hier heel het voorjaar naar toe getraind, en een leuke alternatieve daarna was heel lastig te vinden.

In Juli even heel iets anders. Samen met Maaike heb ik toen de Kennedymars in Someren gedaan, en dat was ook fantastisch om mee te maken.

Daarna kwam pas de eerste wedstrijd in beeld, en dat was de ultramarathon van Monschau. Geen ultrakilometers in mijn benen, maar wel enorm veel zin.
Samen met John, Jan en met de vrouwen een fantastisch weekend gehad, en voor mij een PR op de 56KM.

Ondetussen had ik mezelf nog ingeschreven voor een 80KM, een 120KM en een 160KM ultratrail.

De 80Km (ecotrail van Brussel) werden er uiteindelijk 84 vanwege mijn niet zo beste navigatie skills, maar was wel een hele leuke trail.
Hierna in Oktober de 120KM Indian Summer Ultra, en ondanks dat het heel erg ekker ging, heb ik besloten er 100KM van te maken, vanwege het ontbreken van genoeg trainings kilometers. (Overstappen kan hier op het 80KM punt)

En vorige week dus de Bello Gallico. Een 100 Miler, maar ook hiervoor miste ik de juiste voorbereiding, en dus werd het een 50 miler.
Wel een hele mooie trouwens, en ik weet eigenlijk vrijwel zeker dat ik volgend jaar weer een nieuwe poging ga doen.
Een elfsteden tocht in 2018 gaat ook niet meer lukken dussss 2018 zit er qua uitdagingen nu wel op.

Nu ondertussen ook bekend is dat de Norseman ook in 2019 niet op de kalender komt (helaas weer niet ingeloot), wordt het vrij lastig om een nieuw hoofd doel te kiezen.
Ik heb nog even een ultra triathlon overwogen, maar ben bang dat ik dat qua planning(trainingsuren)gewoon niet rond ga krijgen.
Dus ga ik me een jaar helemaal toeleggen op ultralopen.
Ander jaren iets wat ik altijd combineerde met triathlon, maar juist daarom schoot ik ook vaak te kort tijdens ultra’s.

Dus ik zie afgelopen jaar meer als een opstap naar serieuzer voorbereide ultra’s in 2019.

Misschien gaat het er zo uit zien:
…ik blijf hopen op een elfstedentocht natuurlijk…hopelijk being 2019….
2 februari 2019 from dusk till dawn 86KM ultra Trail (nacht trail met twee rivier oversteken)
18 Mei Transsylvania 100KM Berg Trail (Roemenie)
14-16 juni Zugsptitztrail 100KM Berg Trail (Duitsland)
6 en 7 Juli 2019- kennedymars Someren 80KM wandelen met Maaike
9 AUGUSTUS 2019 100KM Dodendtocht wandelen met Maaike
19 Oktober 2019 120KM Indian Summer trail (NK – A wedstrijd)
16 Dec Bello Gallico 100 Miles trail

Het NK ultratrail(120KM) tijdens de ISU gaat mijn hoofddoel worden, en ondanks dat het nog ver weg is, heb ik er wel heel erg veel zin in!.

In 2020 weer eens kijken of ik ingeloot wordt voor een mooie extreme triathlon.
Eind 2019 dus inschrijven voor meerdere, zodat de kans op 1 van deze speciale wedstrijden wat goter wordt.
De Norseman zou toch een keer moeten lukken, want ik hoop hiermee de laatste van de grote 3 (Swissman/Celtman/Norseman) ook te finishen.
Als het geen Norseman wordt, dan mogelijk de Brutal.

Zaterdag ochtend gaat de wekker al vroeg, want ik heb met Jan afgesproken dat ik hem half 2 op pik. Ruim op tijd zijn we in Oud Everlee, en we konden in alle rust alle voorbereidingen treffen.

4:00u mochten we vertrekken, en dan valt er een flink stuk spanning van je af. De eerste 20KM gaan heel lekker. Niet gevallen(want het blijft opletten, lopen in het donker), lekker rustig tempo, en een leuk parcours.

Bij het eerste checkpoint zie ik Jan zitten….dat is niet goed…. Hij heeft een flinke bult op zijn voet, en voor hem is het einde wedstrijd. Na deze eerste teleurstelling, vertrek ik richting de tweede controlepost. Een paar keer loop ik een stukje verkeerd, maar gelukkig heb ik mijn Garmin Etrix, en zit telkens weer snel terug op de route. Een paar keer kan ik ook lopers nog even terugroepen die al een stuk te ver gegaan zijn. 

Bij post 2 (40KM) wilde ik wat eten, maar buiten een paar plakjes cake en een bekertje cola kreeg ik niets naar binnen. Dus daarna maar een paar gelletjes gepakt, en door naar checkpoint 3. Het liep nog steeds lekker, en ik lag ook precies op schema, dus alles zag er goed uit. Bij Checkpoint 3 nam ik een paar bekers cola, maar kon weer geen eten weg krijgen Alleen een handjevol chips. Nog even mijn schoenen uitgedaan, want daar zaten een paar steentjes in.Kort na het 60KM punt was er een vrij lange afdaling, en de kilometers gingen snel voorbij.  Tot de 72 kilometer…..hier kreeg ik een vrij zwaar stuk, en dacht dat het even een dipje was, maar helaas…

Ik voelde me slap en misselijk, omdat ik veel te weinig gegeten en gedronken had. Volgens mij was toch de kou hiervan de oorzaak. Ook mijn linkse voet deed pijn, en mijn rug. De rugpijn kwam denk ik omdat ik een ander type drinkzak gebruikt heb, die vooral onderin mijn rug drukte.

Nog steeds volgens schema ging ik verder, maar toen een half uur later nog geen verbetering was, begon ik na te denken over het vervolg van deze trail. Ik zou halverwege (80KMpunt) op c.a. 10u15 zitten, dus nog 26 uur over hebben voor de volgende 80KM om de 100 mijl te finishen. Maar…ik voelde me vrij beroerd, en denk dat als alles volgens plan zou gaan, ik nog ongeveer 14 uur door zou moeten, en dat zou in deze toestand niet verstandig zijn. Ook de weersverwachting was niet best, en dat gaat dan ook nog een beetje mee spelen in de beslissing. En…als je dan bij toch uit moet stappen kun je dat het beste op het 80KM punt doen, want daar was ik  ook gestart.

Even met Jan gebeld, en doorgegeven dat ik het bij 80KM ging laten vandaag. Jan was gelukkig ook nog in de hal bij de start/finish lokatie. Hij was als vrijwilliger de rest van de dag in weer geweest, en was aan het wachten tot ik hier door zou komen. 

In de sporthal even uitgerust, en daarna kon ik gelukkig wel een boterham met een beetje rijstepap weg krijgen. Hier hield dus de BG dit jaar op. Voor mij was het ondanks de DNF toch een geslaagde dag, want ik heb in ieder geval een hele mooie afwisselende trail van 80KM gedaan. De verzorging was fantastisch, en de vrijwilligers waren ook geweldig. Ik vind het wel heel erg jammer voor Jan, want voor hem hield het na 20KM al op…..

Het schema wat ik voor ogen had:

En de tijden die ik liep:

De 20, 40 en 60KM dus allemaal iets voor op schema, en de 80KM iets achter, maar daar heb ik de laatste 5KM gewandeld.

Na deze ervaring, weet ik weer waar ik aan moet gaan werken.
De problemen met eten moet ik op gaan lossen, anders zal ik nooit veel verder dan 100KM kunnen gaan lopen.
Ook moet ik wat aan mijn voeten gaan doen, want ik had weer wat blaren, en dat is bij dergelijke afstanden een flink probleem.
En een typische beginnersfout is aanpassingen doen net voor een wedstrijd (veranderen van een drinkzak in dit geval), waardoor ik vrijwel zeker last van mijn rug gekregen heb.

Wat wel heel goed was deze keer was de voorbereiding. Ik had werkelijk aan alles gedacht, en de meeste zaken ook nog als reserve in de drop bags zitten. Ook was het me gelukt de week van te voren genoeg rust te pakken.

Ja…en 100 Miles is natuurlijk ook een afstand waarbij niets tegen mag zitten. Een groot gedeelte moet hardlopend kunnen, want na bijvoorbeeld 80km nog een Kennedymars wandelen gaat ook heeel veel pijn doen. Dat is natuurlijk ook het gevolg van de lat steeds hoger leggen, als je de uitdagingen steeds extremer gaat doen wordt de kans op een DNF natuurlijk ook steeds groter. Maar dat is juist het mooie van nieuwe doelen!  Ongeveer de helft van de ingeschreven deelnemers is gefinished.

Voorlopig weer eens wat korte afstanden doen. Misschien de dusk till dawn van 86Km op 2 Februari 😉 . Daar zitten twee “river crossings” in midden in de winter, dus da’s ook wel spannend.

…en dan is het zo ver.
Ben ik er klaar voor….ik weet het niet. Ik ben niet bang voor de afstand zelf, want er zit een hele ruime cutoff tijd op. Waar ik wel bang voor ben zijn de elementen die voor problemen kunnen zorgen. Vooral het weer, en de status van het parcours kunnen er voor zorgen dat het een hele zware tocht gaat worden.

Ook hoop ik dat ik kan blijven eten, en dat andere ongemakken (maagklachten, blaren, etc.) uitblijven…

Aan de voorbereiding mag het niet liggen. Voor mijn gevoel zit dat wel goed, en zowel de trainingen als het uit testen van materiaal, parcoursverkenning etc. geven veel vertrouwen. Van de ander kant is tot nu 103KM het verst wat ik ook ooit lopend af heb gelegd, en dan komen er nog zo’n 60KM-ers bij.

Ik verwacht ook dat de lage temperatuur flink wat extra energie gaat kosten. De verwachtingen zijn niet optimaal….kou, wind en regen, maar dat had ook  een heel stuk erger gekund.

Komende week nog wat voeding intlaan, en nog een paar rustige traininkjes afwerken….

Gisteren avond een stukje gelopen van het parcours, samen met Jan.

De eerste indruk is goed, alhoewel het lopen in het donker niet meeviel, maar dit had ook met het navigeren te maken. In de ene hand mijn Garmin, en een lampje met bijna lege batterijen over paden met kuilen, stenen, boomwortels etc.

Na c.a. 6KM zijn we terug gedraaid, en na 12KM hielden we het voor gezien.
Zoiets maal 14 dus op 15/16 December….

Goed dat we gegaan zijn, want de start blijkt toch iets verder rijden dan we dachten.
Dat wordt rond half 2 vertrekken op vrijdag, dus vroeg naar mijn bedje toe.

Inmiddels staat de nieuwe route ook online, dus die moet ik nog even naar mijn Garmin uploaden.

http://bellogallico.legendstracking.com/#

En we zijn weer een weekje dichter bij de Bella Gallico…het hoofd doel voor dit jaar.

Afgelopen week zijn de trainingen een beetje in het water gevallen, vanwege verplichtingen bij de klant, en met de planning die Maaike had…. Gelukkig heb ik deze trainingsweek gisteren toch nog goed af kunnen sluiten met een perfecte lange duurloop.

Na een feestje op zaterdag avond ging ik veel te laat naar bed, dus niet de ideale voorbereiding voor de lange duurloop van zondag ochtend. Direct nadat Maaike vertrok om te gaan werken vertrok ik in het donker richting de pannehoef. Het plan was c.a. 4 uur gaan lopen, op een laag tempo. Na een paar kilometer zag ik op mijn horloge dat het tempo wel heel erg laag was, en besloot weer iets te versnellen naar 6:30 / KM.

In het begin had ik wat last van mijn buik, maar dat was gelukkig na een sanitaire stop weer opgelost. Vanwege de kou moest ik trouwens regelmatig ook even een korte plas pauze houden, maar verder ging alles goed.

Onderweg ook wat gegeten, en nu werd ik niet misselijk. Dus bij laag tempo eten moet straks geen problemen geven, en dat is alvast een grote zorg minder. Ook de vermoeidheid bleef uit, en na 4 uur besloot ik om er dan ook maar gelijk een hele marathon van te maken. Zo gezegd, zo gedaan, en na 4u25 zat mijn training er op. Heel lekker gelopen, niet misselijk, niet overdreven moe….klaar voor de wedstrijd denk ik.

Het plan is om a.s. woensdag avond samen met Jan alvast eens een kijkje te nemen in Oud Heverlee en een stukje van de route te doen. De route van 2017  heb ik al op mijn telefoon en in mijn Garmin Etrix gezet. In mijn horloge zou ook moeten kunnen, maar die zal halverwege leeg zijn tijdens de wedstrijd denk ik, dus geen goed plan.

Nou nog even kijken wat allemaal in de drop bags moet, en  een voedingsplan maken……

En de plannen voor volgend jaar….daar ben ik nog steeds niet uit….

Nu begint het ook in Nederland een beetje op winter te lijken. En toevallig viel deze week ook weer de post van de elf steden vereniging binnen. Dit jaar zit ik in startgroep 20, dus hopelijk ben ik qua groep een beetje naar voor geschoven, want hoe eerder je kunt starten, des te meer tijd je hebt om de tocht uit te rijden. Voor mij begint het schaats seizoen pas eind December, want ik wil geen risico nemen met de geplande ultra trail in het vooruitzicht.

Afgelopen week wel kilometers gemaakt, maar het ging niet helemaal lekker.
Vrijdag avond had ik eigenlijk gepland om 30+ kilometers te maken(Maaike moest die avond werken), en dan in het weekend nog een keer 3,5-4 uur.
Maar toen het eenmaal vrijdag avond was, besloot ik maar om een warm bad te nemen en voetbal te kijken.
Ik had een beetje last van mijn keel. en was best wel moe, dus leek me dat het verstandigst.
Gelukkig won Nederland van Frankrijk, dus dat maakte mijn avond weer helemaal goed, en zaterdag ben ik weer met John, Michel en Rob gaan lopen, met fantastisch weer.

Dat ging gelukkig heel lekker, en ondanks dat ik laat gestart was, en op tijd weer moest stoppen, toch nog 32KM kunnen maken. In totaal dus die week nog wel wat kilometers gemaakt, al waren het er natuurlijk veel te weinig.

Hopelijk deze week nog wel een flink totaal, want dit is eigenlijk de laatste echte zware week, want daarna moet al weer afgebouwd gaan worden. Ook deze keer weer te weinig kilometers in de opbouw voor zo’n lange ultra, maar zo is het tot nu toe dit jaar iedere keer gegaan, en uiteindelijk viel het telkens weer mee.

Voor de planning van volgend jaar ben ik er nog steeds niet uit.
Misschien is het gewoon verstandig eersst de 100 mile af te wachten, en daarna kijken wat het vervolg wordt.
Een hele triathlon is al weer even geleden en ik heb ondertussen al wel een paar leuke gezien.
Misschien weer een keer terug naar Hannover, en dan in het najaar een wat extremere bijvoorbeeld.

Maar ook een mooie ultra trail zou zo maar kunnen….dat hangt een beetje af van hoe de 100 milesme gaan bevallen denk ik.
Ik ga in ieder geval voorlopig even nog nergens voor inschrijven..

Ondertussen ben ik weer terug van een reis naar Ijsland.
Deze reis stond al erg lang op ons verlanglijstje.

Ijsland overtrof al mijn verwachtingen, en die waren al heel erg hoog.
In de korte tijd dat we er waren (8 dagen) hadden we veel te weinig tijd om alles goed te kunnen bekijken.
Vanwege de late zonsopgang (9u30), en vroege zonsondergang (16:30) is de tijd sowieso beperkt, en er is echt heel erg veel te zien.

Voordeel is natuurlijk dan wel dat je meer kans hebt om het noorderlicht te spotten.

En gelukkig was dat al gelijk de tweede dag raak! Heel mooi dat Noordelicht, alleen heeeel moeilijk te fotograferen.
Daarna op donderdagavond nog een keer het noorderlicht gezien, maar toen was het een stuk minder sterk dan op zondag.

De rondreis zelf was dus schitterend….vulkanen, geisers, hete bronnen, watervallen, gletchers, ijsmeren en vooral heel veel mooie bergen!
Tot nu toe nog nooit zo’n mooi land gezien. Ongeveer 1150 foto’s in totaal gemaakt!!!
Wel jammer dat alles er zo duur is…..

Nou dus weer terug aan het werk, en ook het trainen heb ik weer opgepakt.
8 dagen eigenlijk niets gedaan, maar gelukkig wel wat wandelkilometers gemaakt.
Gisteren c.a. 10K gerend, en dat voelde heel erg goed, dus zo’n week rust kan ook misschein een positief effect hebben.

Gisteren avond was ook de loting voor de Norseman. Voor de tweede keer heb ik een poging gedaan, maar de kans was wel heel erg klein dat er uit geloot zou worden……. En helaas zat ik er dus ook deze loting niet bij. Maar…niet getreurd, want er zijn natuurlijk nog mooie evenementen genoeg, en volgend jaar ga ik gewoon weer een poging doen.

En vanaf nu moet ik serieus aan de bak!
Ongeveer 3KG weg zien te werken, en weer flink wat kilometers maken komende weken, want over iets meer dan een maand is het zo ver…

Deze week starten de inschrijvingen voor de xtreme triathlons weer!

Ik ga weer inschrijven voor de Norseman, en mogelijk ook voor de Celtman.
Die laatste twijfel ik nog wel een beetje over, omdat ik die al een keer gedaan heb, en dus eigenlijk liever een ander doel, maar van de andere kant was het een geweldige wedstrijd.

Omdat mijn 10e (en misschien wel de laatste) hele triathlon eigenlijk iets heel speciaals moet worden, zou ook nog een ultra triathlon tot de mogelijkheden kunnen behoren. Qua budget goed te doen, en er zijn nog plaatsen beschikbaar. Eerst de inschrijvingen voor de Norseman afwachten, en daarna kijken wat het definitieve plan gaat worden… Spannend dus weer komende weken….

Verder komt de 100 Mijl al behoorlijk dichtbij, en ik krijg er steeds meer zin en vertrouwen in!!
Het herstel ging heel goed na de 100K van vorig weekend, en de lange duurloop van zaterdag ging ook lekker. Het doel was om niet harder te gaan dan 6:30/Km en dat heb ik dan ook precies gelopen op die 30KM.

Gisteren nog naar E.L. gegaan met Maaike om Randy en Jan aan te moedigen.
Bij de finish van de 10 kwamen we ook Els en Michel tegen, dus dat was weer heel gezellig!
Hele leuke dag gehad, en mooie prestaties van Randy en Jan!
Ik had wel een beetje spijt dat ik zelf niet ingeschreven had, maar….supporteren was ook heel leuk.

Deze week gaat het vroeg donker zijn, dus….weer tijd om met een lampje op de bossen in te gaan.

De ISU zit er weer op.

Eigenlijk verliep alles in de voorbereidingen perfect.
Vrijdag na een beetje file hier en daar waren we aangekomen bij ‘De Pompstee’, het B&B waar we twee kamers geboekt hadden. Na het ophalen van de startnummers zijn Maaike, Marian, Jan en ik gaan eten bij de “3 Heren”. Hierna terug, en de spulletjes weer klaar gezet, en niet veel later (rond 21:00u) naar bed gegaan

Zaterdag ochtend half 5 liep de wekker af, en kort daarna zaten Jan en ik aan een lekker ontbijtje.
Ondanks de zenuwen smaakte het goed, en in ieder geval al wat koolhydraten ingenomen voor het eerste stuk van de lange tocht die ons te wachten stond.

6 uur werden we weg geschoten. De ultratrail was begonnen. Op een paar snelle starters na, ging een grote groep weg op een tempo van rond de 6 minuten per kilometer. Na ongeveer een half uurtje begon het veld zich al een beetje te splitsen, en niet veel later liep ik vooraan in een groep van c.a. 15 man.

Gelukkig werd ik iets later weer ingehaald, want navigeren in het donker is niet mijn sterkste kant, dus ik was blij dat iemand anders dit verder op pakte.
De eerste 15 kilometer waren zo voorbij, en toen het op een gegeven moment wat lichter begon te worden besloot ik mijn hoofdlampje uit te zetten.
Of het door het gefriemel aan het lampje kwam, of door het mindere zicht in de toch nog wat schemerige omgeving weet ik niet, maar ik zag een wortel over het hoofd, en lag weer eens in de berm. Mijn rechtse knie had de klap opgevangen, en…dat deed pijn….
Even hinkelen, daarna weer lopen, en na een paar minuten was de pijn gelukkig weer overgegaan in een beetje een branderig gevoel op mijn knie.

Bij WP1 even gestopt voor een paar bekers sportdrank, en mijn hoofdlampje weer opgeborgen.
Daarna kwam best een zwaar stuk, met flinke stukken los zand. Bij 43KM stond WP2, en daar heb ik mijn waterzak bijgevuld, en wat gegeten.
En weer verder…. Een paar kilometer verderop stonden Maaike en Marian, dus even kort doorgegeven hoe het ging, en weer door.

Dit traject werd op een gegeven moment ook vrij zwaar, vanwege de lange stroken gras waar we overheen moesten.

De laaste kilometers voor WP3 ging het tempo al flink achteruit, en ik was blij dat ik bij de post even kon stoppen. Helaas was de cola op, waar ik eigenlijk de laatste kilometers wel naar uitgekeken had, dus toen maar wat sportdrank genomen.
De waterzak weer bijgevuld, en weer door naar WP4. Ik had uitgerekend dat ik op 9 en half uur in totaal bij de 80KM zou zijn, en dat klopte precies.
Als ik door zou gaan, zou ik dus nog ruim 8,5 uur over hebben voor de overige 47KM.

De kilometers tussen de 60 en de 80KM gingen niet meer zo lekker, en ik voelde ook al wat blaren ontstaan op mijn voeten. Marian en Maaike vertelden me dat Jan helaas buiten zijn schuld om, moest besluiten om verder te gaan met de 102KM ipv de 127KM, en zo een tweede plaats op moest geven vanwege ontbrekende lintjes op de route.

Zelf twijfelde ik al even wat ik zou gaan beslissen bij de 80KM, maar eenmaal daar aangekomen kon ik de verleiding niet weerstaan om verder te gaan naar de 102KM. De lus van 25KM zou nog veel tijd gaan kosten, en alhoewel een finish ruim binnen de 18uur zelfs rustig wandelend nog moest kunnen leek het me niet verstandig om het nu te doen. Alles deed al flink pijn, en dingen forceren voor een 127KM finish zou ik gedaan hebben als dit de laatste wedstrijd was, maar het hoofddoel moet natuurlijk nog komen. Even doorgegeven aan de organisatie dat ik ging wisselen naar de 102KM, en toen dat geregeld was vertelde men dat ik op dat moment 10e lag.

Dus bij WP4 even bijgetankt, en een praatje gemaakt, en daarna rustig verder, met nog een 100KM loper.
De eerste paar KM gingen weer wat beter, maar daarna werd het de combinatie wandelen-lopen, en uiteindelijk vooral wandelen.
Een paar uur later ging ik na 12:46:21 over de finish. Mijn PR van 2016(101KM tijdens Limburgs Zwaarste) in ieder geval ruim verbeterd, en heel tevreden dat ik zonder veel problemen deze 100KM uit kon lopen.

3 42 Hans Schoonen 12:46:21

Dus…weer een heel leuk weekend gehad, lekker gesport in een hele mooie omgeving, en met een heel goed gezelschap, en heel erg tevreden met mijn finish!!

Ook nog even wat gerekend, en dit zou voor de 100 Mijl kunnen betekenen dat ik, als ik binnen 24uur wil finishen, c.a. 11 uur over zou hebben voor de resterende 60KM wat neer komt op 11 minuten per kilometer(makkelijk rekenen). Dus als ik het tempo nog wat laat zakken in de eerste helft, moet een finish binnen de 24uur misschien lukken, maar sowieso is finishen het doel.

Gisteren (14 Oktober) was wel een hele speciale dag, want toen was het precies 30 jaar geleden dat ik getrouwd ben met Maaike!!
Dit konden we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan, en we hebben er samen met de kinderen en aanhang een hele leuke dag van gemaakt.
We zijn naar Lieshout gegaan, het dorp waar de Bavaria brouwerij staat, en nadat we eerst een hele leuke kevertocht gedaan hebben, kregen we een rondleiding, en hierna afgesloten met (flink wat) bier, en een Brouwerij burger.
Prachtig weer, en super gezellig. Hele leuke dag gehad!

Vorige week al een beetje gas terug genomen na de singel loop.
Dinsdag ben ik samen met Marcel nog een keer naar de Galderse meren gegaan om te zwemmen.
Ik denk voorlopig de laatste keer dit jaar, want het werd al erg vroeg donker, en het was ook al vrij koud.
De rest van de week dus niet te veel gedaan, en op zaterdag mijn lange duurloop ook nier verder dan 21KM gelopen.
Deze begon trouwens heel erg zwaar, maar na verloop van tijd ging het lekkerder.

En dan wordt het nu flink spannend, want nog een paar dagen, en dan is het tijd voor de eerste echte uitdaging van dit jaar….

Indian Summer Ultra:
Nog:weeks 00 days 0 4 hours 2 0 minutes 2 9

Voor de geplande 100 mijl in December maakt het denk ik niet veel uit, alhoewel het natuurlijk wel goed zou zijn om te weten hoe ik me voel na 127KM trailen.
Van de andere kant moet ik niet helemaal gebroken aankomen, dus een nieuw PR op de 100KM is misschien ook een leuke uitdaging.

Ik moet nog wel wat een paar dingen uitzoeken en regelen voor de wedstrijd…
*Wat stop ik allemaal in de drop bag
*batterijen voor mijn hoofdlampje
*Voeding
*Wel of geen sport drank
*Welke kleding
enz. enz.

Hopelijk kan ik volgende update in ieder geval samenvatten hoe ik gefinished ben tijdens de ISU, want uistappen vanwege een blessure heb ik daar al een keer gedaan in 2016.
We gaan het zien…

Met minder dan twee weken voor de Indian Summer Ultra, stond afgelopen zondag de singelloop van Breda weer op het programma.
Jan, Maaike en ik waren weer op tijd in Breda. De 10KM was net gestart, en daar stonden we toch wel met enige verbazing te kijken naar het grote aantal lopers wat gestart was.
En dan zie je in de achterhoede ook nog pacers van 1u10 voorbijkomen, vergezeld van af en toe een loper met een Camelback…..tja..er is de laatste jaten veel veranderd op loopgebied.

Dus even wachten totdat we over kunnen steken naar Lades, het DRV honk waar we ons startnummer op kunnnen halen, en ons om kunnen kleden.
Zoals altijd weer top geregeld door DRV!

We nemen afscheid van onze supporters  Maaike en Els, en wandelen naar het startvak. Het duurt deze keer wel heel erg lang voordat we er in mogen, en wat blijkt….we staan ook nog eens helemaal aan de verkeerde kant. Dus achteraan sluiten, en dan daarna toch nog proberen een beetje naar voren te raken, alhoewel dat niet overal gewaardeerd wordt.

14:00u gaat het startschot, en we zijn vertrokken. Het lijkt of ik op maandagochtend onderweg ben naar Brussel, want ook veel te veel langzame weg gebruikers die alle ruimte volledig in beslag nemen. Gelukkig mag je hier zowel rechts als links inhalen, maar toch…
Deze keer duurt het heel erg lang voordat ik enigzinds wat ruimte krijg, en na ongeveer 3 kilometer kan ik eindelijk fatsoenlijk lopen.
Ik loop iets voor de pacers van 1u35, maar bij 4KM loop ik er al weer achter, en stel de plannen voor 1u35 weer terug bij.
Excuses genoeg(weer een jaar ouder, 3KG zwaarder dan vorig jaar, vorige week zaterdag een marathon getraind etc.), maar vooral het doel om heel te blijven zorgen er voor dat ik in ieder geval vrolijk verder ga, en plan b ga volgen.
Zorgen dat de volgende groep pacers van 1u40 mij niet inhalen is het nieuwe doel. Halverwege rond de 11KM  valt het me nog even op dat ik veel mensen weer begin in te halen die waarschijnlijk allemaal te snel gestart zijn, en dat is ook altijd wel fijn.
En dan ineens zie ik kilometer bordje 17…ja…….dat gaat snel zo’n halve marathon.
Ik ga wat rekenen, en dacht nog even de tijd van vorig jaar te kunnen verbeteren, maar 1km later werd ik een beetje slapjes, en vond ik het eigenlijk weer goed geweest.
Even teruggeschakeld, en de laatste kilometer uitgejogd en genoten van de sweer in Breda!
Onderweg zag ik Jan al bij Lades staan, en die heeft weer eens een keer laten zien dat ie een echte all-rounder is, want hij heeft 1u26 gelopen!!!

Dus kort samengevat weer een hele leuke gezellige wedstrijd. Heel erg tevreden met hoe het verliep, en blij dat ik er weer zonder blessures doorheen geraakt ben!

Interval Time      Chiptime  Pace        Gun Time Gun Pace
Start    2:00:50PM 
100m     2:01:19PM 00:00:30 04:55 min/km 00:01:09 11:25 min/km
5K       2:23:20PM 00:22:31 04:31 min/km 00:23:10 04:38 min/km
10K      2:46:41PM 00:45:52 04:36 min/km 00:46:31 04:40 min/km
15K      3:10:13PM 01:09:24 04:38 min/km 01:10:03 04:41 min/km
20K      3:34:25PM 01:33:35 04:41 min/km 01:34:14 04:43 min/km
Finish   3:39:48PM 01:38:59 04:42 min/km 01:39:38 04:44 min/km

Verder afgelopen week niet heel erg veel gedaan, want moest een ingewikkelde installatie doen voor de klant.

Zaterdag ben ik nog met Maaike op pad geweest, en lekker gewandeld in Lille (Belgie)

En nou dus het echte werk binnen een paar weken….ben benieuwd…..zin in!!!!

En het is weer Oktober.
Deze maand twee wedstrijden in het vooruitzicht.
Normaal gesproken ook de maand van de herfstmarathon, maar die laat ik deze keer vrijwel zeker aan mij voorbijgaan.

Eerst volgend weekend de altijd gezellige Singelloop in Breda weer een keer doen.
Het zal deze keer vooral opletten worden dat ik niet te diep ga, want ik mag mijn andere doelen voor dit jaar niet in gevaar brengen.
Gelukkig ben ik nu eindelijk nagenoeg blessurevrij, en dat moet zeker zo blijven!

En daarna komt de eerste serieuze uitdaging voor 2018 aan de beurt…de ISU.
Alhoewel ik nog steeds twijfel of het de 100 of de 127KM gaat worden, denk ik dat de uiteindelijke beslissing pas tijdens de wedstrijd zal vallen in de buurt van de 80KM.
We gaan het zien…

Deze week in totaal meer dan 100KM gemaakt, en de trainingen allemaal erg goed af kunnen werken, ondanks de extra geplande werkzaamheden voor de klant.
Twee trainingen vooral met de rem er op gelopen. Maandag een maximale hartsalg van 130 aangehouden, en donderdag een limiet van 140 slagen per minuut.
De overige trainingen vooral op gevoel gelopen, en dat ging lekker.
Zaterdag met Jan gestart, en op een lekker tempo 2 uurtjes gelopen, vooral onverhard, en daarna bij Rob,John en Michel aangelsloten.
Daar zakte het tempo op een gegeven moment, maar zelf kon ik het nog wel een tijdje volhouden zo.
Doorgelopen tot 41KM. Ging lekker.

Zondag met Maaike 26K gewandeld in Brasschaat…
Prachtig weer! Mooie streek…

Deze week ga ik in ieder geval vanand weer rustig een training afwerken met een maximale hartslag van 130Bpm.
Morgen zwemmen, en de rest van de week zal weer een beetje passen en meten worden, in verband met de geplande werkzaamheden bij de klant.

Nog een paar weken, en dan gaat het weer heel spannend worden!!
Zou het me dan eindelijk lukken om een slot te krijgen voor de Norseman Xtrme Triathlon?

Ik hoop toch echt dat ik er deze keer bij zit!!
Mocht het niet lukken wil ik misschien ook proberen nog een keer een startplaats te krijgen voor de Celtman. Deze blijft tot nu toe nog steeds de allermooiste die ik ooit gedaan heb.

Mocht het niet lukken om 1 van deze twee te loten, dan wordt het zoeken naar een mooie vervanger.Zou zo maar een hele mooie trail kunnen worden…

Zo…we zijn weer een week verder, dus weer een week dichter bij de ISU, de eerste grote uitdaging die op het programma staat. Naarmate de tijd verstrijkt, bgein ik er steeds meer vertrouwen in te krijgen, en da’s in ieder geval heel erg positief nieuws.

Ondertussen is het al weer volop herfst geworden:

De herfst loopt (ten noorden van de evenaar) bij conventie dat jaargetijden op de 21e beginnen van 21 september t/m 20 december. Het astronomisch bepaalde begin van de herfst is de herfstnachtevening rond 23 september (op het noordelijk halfrond en rond 20 maart op het zuidelijk halfrond). De zon gaat dan door het herfstpunt en de dag en de nacht zijn nagenoeg even lang. De herfst eindigt rond 22 december (op het noordelijk halfrond en rond 21 juni op het zuidelijk halfrond) met de winterzonnewende.

Op zich ook weer wel een hele mooie periode…..geen dazen, teken of andere lastige insecten meer, niet meer zo warm….en hele mooie kleuren wanneer je door de bossen rent.
Afgelopen week begon nog vrij zomerachtig, maar vrijdag kwam er dan een eind aan deze mooie lange zomer.
De geplande trainingen kwamen niet helemaal goed uit deze week, en ik heb er toch maar geprobeerd het beste van te maken.

Vrijdag avond moest Maaike werken en besloot ik een flinke ronde te gaan doen.
Lekker door de storm en regen rennen in de bossen!! Het ging eigenlijk heel erg goed, tot….18 kilometer.
Daarna begon mijn knie flink pijn te doen, en besloot ik om de training in te korten, en de kortste weg terug naar huis te nemen.
Zaterdag had ik er nog steeds last van, dus toen toch maar een rustdag genomen. Wel jammer, want ik kon niet met John/Michel/Rob mee….

Zondag had ik met Jan afgesproken, en om 9 uur vertrokken we richting de pannehoef.
Samen gingen we rustig weg, omdat Jan een herstelloop moest doen, en ik omdat ik heeeeel voorzichtig moet zijn met mijn blessures.

De pijn in mijn knie verdween gelukkig na een paar kilometer, en daarna liep het heel erg lekker.
Na ongeveer 17 kilometer kwamen we het bos weer uit, en toen ging Jan weer terug richting Sprundel, en ik besloot er nog een extra stukje bij aan te plakken.
Ondertussen was de motregen veranderd in gewone regen, maar dat mocht de pret ook niet drukken.
Daarna was ik op een gegeven moment wel even de weg kwijt, en dat mocht ook de pret niet drukken.

Ik had wel beloofd aan Maaike om 12:00u ongeveer terug te zijn, dus toen ik eer op bekend terrein kwam dheb ik de korstste weg terug naar huis maar genomen.  Uiteindelijk stond ik na 34KM weer heel erg tevreden terug thuis.

Maandag een hele rustige duurloop gedaan, want ik voelde toch nog dat het niet helemaal over was in mijn knie. Geprobeerd mijn hartslag onder de 135 te houden, en later gekeken wat dat voor snelheid was. Bleek iets langzamer dan 10KM/u dus een mooie snelheid om te herstellen.

DInsdag eerst bloed laten prikken, en 7 buisjes bloed lichter in de avond nog een keer lekker gerend! Geen zere voet meer, en heel even last van de knie. Gaat vooruit dus!!

En een heel mooi artikel van Bert over Jan staat ook op de site van de Roosendaalse Bode:

https://www.gazetroosendaal.nl/nieuws/sport/525412/ultraloper-jan-muller-je-bent-een-soort-van-reiziger-

.Artikel van Jan in de Roosendaalse bode

Het was 1992 toen Jan Muller (54) uit Sprundel besloot te stoppen met roken en tegen zijn vrouw zei dat hij even een stukje ging lopen, niet verder dan Breda. Sinds die dag is Muller uitgegroeid tot een grootheid in het ultralopen. Een halve of een hele marathonafstand is hij allang ontgroeid, hij gaat in een wedstrijd voor afstanden van 100 kilometer en meer.

Door Bert Pessink

In 1992 begon Jan Muller met hardlopen, eerst met zijn zwager, later met de wijkvereniging. Hij liep mee met loopjes in Sprundel, Etten Leur en Roosendaal. Het echte lange afstand lopen pakte hem door zijn deelname aan de Roparun, de estafettetocht van Parijs naar Rotterdam. Muller vroeg zich af of hij die tocht ook alleen zou kunnen lopen.

Die gedachte heeft hem uiteindelijk in de afgelopen jaren bij de Nederlandse top gebracht in het ultralopen. Zo won hij in de afgelopen jaren de hoog aangeschreven langste strandloop ter wereld, de Jan Knippenberg Memorial van Hoek van Holland naar Den Helder en de 127 kilometer lange Indian Summertrail in Drenthe die hij volbracht binnen de 12 uur. In de regio was hij derde bij de 12 uur van Steenbergen.

“Het ultralopen is geweldig en nog relatief onbekend. Het lijken hele afstanden, maar het is geweldig om eigenlijk alleen bezig te zijn met het lopen in de natuur”, aldus Jan Muller enthousiast. “Vooral de trail, lopen over onverharde paden door de geaccidenteerde natuur, is geweldig. Het besef van tijd, ruimte en afstand is dan helemaal weg. Je bent eigenlijk een soort vanreiziger, maar niets lijkt meer belangrijk.”

Het lopen van lange afstanden vergt natuurlijk de nodige training. “Ik train zes keer per week, waarvan een keer op de baan bij Achilles in Etten Leur. Van die zes trainingen is er een op snelheid, de andere op duurvermogen. Ik loop op schema’s van mijn trainer Tonio de Jong door mijn trainingsgebied West-Brabant. Als ik bijvoorbeeld een duurloop moet doen van 60 kilometer kom ik vanuit Sprundel via Rijsbergen, Breda en Etten Leur zo in Bergen op Zoom om vandaar weer terug keren naar Sprundel.”

In de komende weken staat voor Muller de Indian Summer trail in Drenthe op het programma, de trail die hij al eens won. Vlak voor kerstmis is het dan tijd voor de Bello Gallico in België, een 160 kilometer wedstrijd waarbij het winterweer vaak onvoorspelbaar is.

Een plan voor 2019 heeft Muller ook al in zijn hoofd: het lopen van de bij wielerliefhebbers bekende Italiaanse klassieker Milaan-San Remo. Muller: “Voor een ultraloper is de Spartathlon in Griekenland over 246 kilometer het einde, ik vind die echter best duur en ingewikkeld om aan mee te lopen. Daarom staat Milaan – San Remo op mijn lijstje. ruim 275 kilometer hardlopen over het parcours van de wielrenners. Vanuit Milaan via de Cipressa en de Poggio naar San Remo, en dat binnen de tijdslimiet van 48 uur.”

Ondertussen is de Ecotrail al weer ruim een week geleden.
Ik ben op zich vrij goed hersteld, maar helaas heb ik nog steeds wat last van mijn linker voet.
Daarom heb ik mezelf ook afgelopen week nog niet te veel belast, omdat het toch een herstel week was.

Vrijdag ben ik nog even lang gegaan bij de Fysio, en daar werd mijn voet ingetaped.
Dit werkt op zich wel goed, want zaterdag had ik vrij weinig last tijdens mijn duurloop samen met Michel.
Het tempo lag ook wel erg laag, maar de tape lijkt in ieder geval de pijn wat te verzachten.

Zondag zonder tape gelopen, en toen 26KM gedaan op heen heel rustig tempo.
Helaas daarna weer flink last van mijn voet, en dus heb ik alvast wat nagedacht over de mogelijke vervolg stappen….

De blessure is onstaan roind de ultra van Monschau, en rond die tijd heb ik:
-nieuwe schoenen aangeschaft.
-de trainings omvang vrij snel opgebouwd.

Mogelijk is 1 van de twee dus de oorzaak, en daarom besloot ik alvast eens naar Wuustwezel te gaan, om te kijken wat voor oplossing hun hebben.
De Brooks Adrenaline (waarvan ik dacht dat die niet meer als neutrale schoen te verkrijgen is), bleek toch het meest geschikt.
Dat is alvast goed nieuws, want op dat type schoen heb ik c.a. 14 jaar blessurevrij rondgelopen.
Dus een nieuw paar aangeschaft – Brooks GTS 18 – en gelijk maandag avond een rondje van 9K op gerend.

En het liep goed!! Nog wel wat pijn aan mijn voet, maar toch heb ik wel de verwachting dat het nu af zal gaan nemen.
Als dat niet werkt, dan ga ik volgende week over op plan B.
Dat is naar de huisarts, en daar direct vragen voor een verwijzing naar de sportarts.
Of eventueel eerst een afspraak met een podoloog….maar hopelijk hoeft het allemaal niet zo ver te komen.

Deze week dus weer wat uitbreiden, en hopen dat ik heel blijf.
De ISU begint ook dichtbij te komen, en als ik pijnvrij kan lopen over een paar weken, dan ga ik denk ik toch een poging doen om de 127KM te finishen.
Op zich “maar” 42KM meer dan de 85 van vorige week, en als de eerste 85 in hetzelfde tempo gaan als afgelopen Eco trail dan zou ik ruim 7,5 uur over voor een finish.
Bij de Eco had ik ruim 10,5 uur nodig voor 85K, maar daar heb ik ook alle tijd genomen bij de rustposten. Qua zwaarte zal het parcours denk ik gelijkwaardig zijn.
Maar goed…gelukkg is er ook een mogelijkheid om tijdens de trail te switchen naar 100KM dus ik verwacht uiteindelijk daar de beslissing te zullen nemen.

Jan heeft ook wat sportvoeding afgegooid, dus daar ga ik a.s. weekend eens mee testen.
Hopelijk bevallen de gels goed, want dan zou ook het voedingsprobleem al gedeeltelijk opgelost zijn.

• BioMoGo tussenzool voor dynamische demping
• Progressive Diagonal Rollbar corrigeert bij overpronatie
• Full-Length Segment Crash Pad zorgt voor een soepele afwikkeling
• V-Groove patroon voor betere grip
• Full-Length Segment Crash Pad zorgt voor een soepele afwikkeling
• 3D Fit Print bovenwerk met strategische mesh stukken
• Anti-pronatie
• Afzet: 12 mm
• Gewicht: 243,8 gram

Na een hele korte nachtrust (feestje van Randy) om half 6 onder de douche gestapt, snel een ontbijtje op, en de spulletjes gepakt. Daarna Jan opgepikt, en zijn we samen vertrokken naar Brussel voor de Ecotrail van 80KM. We waren goed op tijd bij de finishlocatie, en hiervandaan vertrok de bus naar de start. Volgens mij c.a. 140 atleten die voor de 80KM gingen stonden met mij aan de start, en om 10:00u (wat later dan gepland) werden we dan eindelijk weg geschoten, en begon mijn tocht van 80KM.

Het eerste stuk door de stad was een beetje lastig, want hier moesten wat stoplichten genomen worden etc. Pas na ongeveer een uur werd het beter, en gingen we het bos in. Met ongeveer 5u30 gemiddeld had ik de eerste 10KM gedaan, en besloot te lossen van het groepje waar ik bij aangesloten was.

Daarna werd het genieten, en met een rustig tempo ging ik door een heel mooi gebied. Op 24Km was de eerst verzorgingspost, en daar mijn water voorraad weer aangevuld tot 2 liter. Het lekker lopen duurde ongeveer tot kilometer 30, en daarna werd het vrij pijnlijk. Ik had gehoopt dat de week rust ervoor zou zorgen dat ik hersteld zou zijn, maar de pijnlijke voet, en pijn aan de knie begon weer terug te komen. Vooral bij klimmen en afdalen was het vrij pijnlijk, en ik vroeg mezelf af of ik niet beter gewoon bij de 42KM zou stoppen. Het zou dan een goede training geweest zijn, en ik zou dan niets forceren. Dus..de knop omgezet, en rustig doorgedribbeld naar de tweede verzorgings post, Daar wat cola’s genomen, en een banaantje gegeten.

Ik checkte of er vervoer was terug naar de finish, maar dit bleek niet zo te zijn. Dus…dan toch maar doorlopen, en kijken hoe ver ik kom. De cola had me goed gedaan, en er kwam een lang “vlak” stuk, en….ik begin er weer plezier in te krijgen. Lekker rustig joggend door de bossen liep ik in de buurt nog vier lopers, en om beurten haalden we elkaar in. Tot…..we op een gegeven moment de voorste zagen stoppen, en ook de rest. Wat bleek…we zaten verkeerd….. Mijn Garmin hielp ons ook niet veel verder, en via google maps etc. hebben we na flink wat omwegen het spoor weer terug gevonden. Tja…da’s minmaal 4 KM extra, en heel erg jammer van de tijd die je kwijtraakt met het terug zoeken naar de lintjes….

Omgaan met tegenslagen hoort er ook bij, dus…goeie training voor de volgende doelen. Mentaal heeft het toch wel wat met me gedaan, want het joggen wordt vanaf nu vaker afgewisseld met stukjes wandelen. Ineens sta ik dan toch bij het 61KM punt, en ondertussen weet ik ook zeker dat ik deze trail gewoon ga finishen. Weer flink wat cola’s genomen, en wat tuk koekjes, en een banaan.
Voeding blijft voor mij nog steeds een probleem, want ik krijg haast niets meer naar binnen.

Een paar kilometer later besloot ik Jan alvast in te lichten, want volgens mijn berekeningen moest hij ondertussen ongeveer gefinished zijn. Hij bleek zelfs al gedouched te zijn, en had weer een geweldige tijd gelopen. Eerste bij de categorie 50+!! Jan vertelde me dat er op 70KM ook een verzorging was, en dat daarna nog een vrij zwaar stuk zou komen.

Jan in aktie!

Dus…op naar de 70, en nadat ik daar alleen wat gedronken had, weer verder voor het laatste stuk.
Ergens in de buurt van de 80KM begon het te schemeren, en een kilometer later in een vrij donker stuk zag ik ineens geen lintjes meer. Een stuk terug gelopen, tot het laatste lintje. Daarna een stukje afgeslagen, weer terug, en weer verder. Maar nog nergens een spoor….Ik besloot mijn hoofdlampje op te zetten, en zag een paar minuten later in de verte ook een paar lopers aankomen. Hun waren ook de weg kwijt, en toen zijn we op een gegeven moment de kant op gegaan waar het laatste lintje te zien was. Sarah, waar ik eerder ook een praatje mee gemaakt had,  liep vanaf dit punt met me mee, en het duurde vrij lang voordat we dan uiteindelijk toch weer een spoor vonden. Enorm opgelucht liepen we verder, en toen na ruim 84KM kwam de finish in zicht. Jan kwam ons al tegemoet gelopen, en liep het laatste stukje mee. Daarna nog een paar trappen op, en toen zat het er weer op.

Heel erg blij dat ik toch doorgegaan ben, en achteraf ook heel erg tevreden met mijn resultaat.
75ste van de 99 finishers, en ook nog c.a. 25 uitvallers. Het verkeerd lopen en zoeken hebben veel tijd gekost, en dat heeft mij veel plaatsen gekost. En dat is ook weer een leerpuntje…nooit vertrouwen op de lopers voor je, maar zelf de weg zoeken. Wel heel jammer dat de lintjes het laatste stuk in het donker weg waren……

En nou gaan trainen voor het echte werk. De ISU ga ik voor de 100KM. 127KM komt te vroeg voor mij, want ik ben nog steeds een flinke trainings achterstand aan het inhalen, en met de paar blessures die ik heb, moet ik erg voorzichtig zijn.

Jan was 6e overall en 1e in de categorie 50+ ondanks een mentale dip! Geweldig gedaan van die topper!!

Afgelopen week niet zo lekker kunnen trainen, want de kaakchirurg had me flink onderhanden genomen deze keer. Donderdag ochtend de ingreep, en donderdagmiddag begon mijn kaak flink te zwellen, en uiteindelijk een paar dagen met een “a-symetrisch” hoofd rond gelopen. Op zich niet zo heel erg, maar het was ook best wel pijnlijk deze keer.

Slapen was ook vervelend, want iedere keer wanneer ik op die kant draaide werd ik wakker.

Vorige keer durfde ik het nog aan om dezelfde avond na de behandeling een rustig rondje hard te lopen, maar nu besloot ik om de “regels” in de begeleidende brief maar in acht te nemen, en twee dagen geen inspanning te doen.

Deze twee dagen waren zaterdag ochtend vroeg dus bijna om, en ik vertrok met John om 8:00u richting de pannehoef voor een rondje van max twee uur, want ik had Maaike beloofd om mee te gaan wandelen. Het liep heel lekker, en de pijn aam de voet en knie vielen mee. Ik voelde het wel, maar was goed te doen…Na 23KM was ik weer terug thuis, en na een snelle douche, vertrok ik met Maaike naar Merksplas voor een wandeling. Maaike vond 20KM genoeg, dus kwam ik goed weg, want anders hadden er zo maar nog 30KM op de zaterdag bij kunnen komen. Nu dus 21 gewandeld, en afgezien van een beetje pijn aan de knie en wreef ging dat ook heel goed.Een hele mooie wandeling gedaan, en het was fantastisch weer.

Zondag samen met Jan nog 22KM gerend, en toen voelde ik tegen het einde wel wat meer pijn, De totale inspanning van zaterdag zal de oorzaak zijn geweest, maar de pijn is verder wel de hele dag gebleven, en vooral de knie is altijd een beetje zorgwekkend…

Het plan is dus om deze week niet veel meer te doen, zodat ik zaterdag fit ben, en hopelijk blessureloos de ruim 80KM kan lopen. (Pijnloos zal het toch niet worden, want na zo’n 40KM doet alles toch wel zeer).

Dinsdag nog even zwemmen, woensdag een etentje voor Peerke (Mont ventoux) en vrijdag nog een feestje….