Helaas een beetje tegenslag afgelopen week.
Weer te weinig tijd om te trainen, en daar bovenop kwam ook nog eens flinke kiespijn.

De kiespijn begon eigenlijk al op dinsdag, met af en toe een stekende pijn.
Donderdag maar een afspraak gemaakt, en gelukkig kon ik vrijdag terecht.
Daar werd gelijk een kies aangepakt, maar later toen de verdoving uitgewerkt was, had ik nog steeds flinke pijn.
Maar goed….volgens de tandarts kon dit wel een paar dagen aanhouden, dus even afgewacht.

Zaterdag leek het iets beter te gaan, en was de pijn vooral na het eten.
Dus zondag besloten mijn lange duurloop te doen (32KM) en ook dat ging goed.
Maar toch kwam in de loop van de dag af en toe de kiespijn weer flink opzetten.
Helaas maandag een belangrijke afspraak in Brussel, dus ga ik proberen een afspraak te maken voor morgen, en dan wordt het probleem hopleijk goed opgelost.

Afgezien daarvan, ook nog steeds wat last van de pijn in de lies streek.

Gelukkig ook wat positief nieuws.
Vrijdag een nieuwe rugzak besteld, omdat ik vorig jaar flink last van mijn rug had tijdens de Bello Gallico.
Het is de Salomon Advanced Skin geworden (geel), omdat daar het gewicht goed verdeeld wordt, en deze bij heel veel testen als beste uit de bus komt.
Deze wordt geleverd inclusief 2 “soft flasks”, en dat betekend dat er veel minder water op de rug meegenomen heoft te worden als je daar gebruik van maakt.
Zondag dus gelijk deze uitgeprobeerd tijdens de lange duurloop, en het is me heel goed bevallen.
Ben erg blij met deze investering, en het drinken uit de flesjes is me ook heel goed bevallen.
Ik zit er over te denken mijn waterzak pas halverwege te gaan gebruiken, en tot die tijd zou 1 liter (of misschien nog een extra 500ml flesje in de rugzak) voldoende moeten zijn om de checkpoints te overbruggen.
De rugzak zit verder perfect, en sluit helemaal rondom goed aan.
Ook de vele zakken zijn goed bereikbaar….dus heel blij mee.

Dus zondag zowel mijn nieuwe HOKA’s als mijn nieuwe rugzak uitgetest.
En voor wat betreft de HOKA’s, lijkt het ook goed te gaan.
Geen blaren in ieder geval, en afgezien van een beetje zeurend gevoel in mijn rechtse kleine teen liep het goed.

Dus het plan is om de Bello Gallico te starten op mijn Inov8 trail schoenen, met in mijn rugzak 2 flesjes van 500ml water.
Dat moet zeker voor het eerste stuk van c.a. 20KM voldoende zijn.
Bij het wisselpunt zal ik dan 1 extra flesje vullen, zodat ik 15ooml bij me heb.

Eventueel zal ik dan halverwege wel/geen drinkzak extra meenmen, en van schoenen wisselen.
Dus qua plannen en organiseren begins alles een beetje vorm te krijgen.
Heb al een lijstje gemaakt van spullen die ik mee neem in mijn rugzak, en zaken die in de drop bags gaan.
Ook een voedingsplan ben ik aan het uitwerken, dus aan de voorbereiding mag het niet liggen.

Nou hopelijk snel (kies)pijn vrij, dan kan denk ik alleen nog maar het weer voor problemen zorgen…..

En dat zou volgens de huidige voorspelling een temperatuur van minimaal 3 en mximaal 7 graden moeten zijn, met af en toe een bui en windkracht 4. Alles bij elkaar vrij gunstig denk ik, maar uiteraard nog absoluut onbetrouwbaar.

De huidige schoenen zijn al een tijdje aan vervanging toe volgens strava, en aangezien ik nogal wat klachten heb denk ik dat het inderdaad nodig is.

Dus vorige week ben ik op zoek gegaan naar andere schoenen, en wat rond gezocht naar schoenen die vooral voor de lange afstanden gemaakt zijn, en genoeg demping hebben, omdat ik nogal blessure gevoelig ben de laatste tijd.

Bij veel ultrarunners zijn Hoka’s vrij populair, dus ik dacht….laat me ook maar eens een paar proberen. Ik heb gekozen voor de HOKA ONE ONE – Challenger ATR 5 wide, wat volgens Hoka een lichte “all terrain” schoen moet zijn die zowel op asfalt als (niet te technische) trails gebruikt kan worden. Het lijkt een vrij zware schoen vanwege alle demping die er onder zit, maar toch valt deze schoen onder de categorie lichte schoenen.

Met nog een paar weken te gaan voor de BG, nog voldoende tijd om ze in te lopen. Ben benieuwd…..

Verder helaas nog steeds pijn aan de hiel en lies. Gelukkig tijdens de duurloop van zondag (31KM) weinig last van gehad. Helaas daarna wel, en dat is vervelend natuurlijk. Dus na de BG na laten kijken, en hopen dat het snel opgelost is. En wie weet…misschien wordt het met de nieuwe schoenen al een stuk beter.

Afgelopen week is het trainen vanwege diverse redenen minimaal geweest, en ik ben eigenlijk heel blij dat ik gisteren nog een flinke ronde heb kunnen doen. Prachtig weer, en ik was al heel vroeg op pad. De Pannehoef en Moerse bossen had ik helemaal voor mezelf alleen. De eerste mountainbikers/wandelaars en hardlopers kwam ik pas tegen op de Buissche heide. Ik moest op tijd stoppen, en dat was jammer. Was een mooie dag om er nog een uurtje bij aan te plakken, maar helaas…

Verder gaat alles zijn gangetje. Deze week nog wat kilometers maken, en dan na volgend weekend weer flink gaan afbouwen.

Ondertussen is de tegenvaller (niet ingeloot voor de Norseman) weer verwerkt, en ben ik al weer volop aan het nadenken over mooie doelen voor 2020.
Eigenlijk zijn er nogal wat factoren die mee spelen in een dergelijke beslissing (prive plannen – vakanties etc. / zakelijke planning – interventies bij de klant, training in India etc. / wie gaat er mee / en uiteraard moet Maaike het ook goed vinden).

Ik hoef dus alvast geen rekening meer te houden met een A wedstrijd (Norseman) in Augustus, dus wat dat betreft ligt alles open.

Omdat het inschrijven voor een echte lange ultra nog afhangt van hoe de Bello Gallico bevalt, en of ik uberhaupt kan finishen, ben ik toch stiekum al een beetje aan het zoeken.
En dan staat tot nu toe de ultrabalaton in Hongarije vrij hoog op de lijst, samen met de Transylvania 100 (in Roemenie, en ook in het weekend van 16 Mei).
Gelukkig 1 week na moederdag, anders was het een “NO GO” geweest van Maaike, want moederdag is 1 van de weekenden dat ik zeker geen wedstrijden mag plannen.

Mocht het me lukken de 100 Mile te finishen in een redelijke tijd, dan zou dit een optie kunnen zijn:
De ultrabalaton is een wedstrijd over 221KM rond het Balaton meer, met een limiet van 32 uur.

Doe je er minder dan 31 uur over, dan heb je ook een kwalificatie wedstrijd voor de Spartathlon gedaan, en mag je mee doen aan de loterij…
En…..geen kwalificatie nodig voor deze wedstrijd, in tegenstelling tot de 120 van Texel, Spartathlon of 11stedenultra.
Verder heb ik wat youtube materiaal bekeken, en wordt de wedstrijd in een heel mooie omgeving gehouden, welliswaar met vrij hoge tempereaturen, maar daar kan ik normaal gesproken goed tegen.
Qua kosten heel goed te doen. Een ticket kost c.a. 100 Euro, en inschrijven 125. Ik denk dat de totale kosten inclusief reis en verblijf minder zullen zijn dan alleen het inschrijfgeld al voor de meeste triathlons.

Als 100 Mile in December toch iets te veel van het goede blijkt te zijn, dan zou ik beter uit kunnen kijken naar wedstrijd a la Zugspitze, en dan zou Transylvania 100 weer een hele mooie kunnen zijn.
Wanneer het 1 van die twee wordt, dan kan in het najaar nog wat leuks gedaan worden, bijvoorbeeld Winschoten.

Maar nu eerst de voorbereidingen voor de Bello Gallico, en tot nu toe gaat het goed, ondanks de beperkte tijd die ik heb om me ideaal voor te bereiden.
Alleen maak ik me een beetje zorgen over de blessure aan mijn hiel, en sinds een paar weken de pijn in mijn lies.
Beiden worden minder zodra ik aan het hardlopen ben, maar na een tijdje begin ik het weer goed te voelen.
Verder lijkt het aardig te lukken allemaal. Omdat ik nu wat rustiger train, ben ik niet misselijk meer tijdens de lange duurlopen, dus dat zou wellicht mijn voedings probleem op kunnen lossen.
Ik gebruik ook gels, en dat lijkt dus goed te werken.

Nog 3 weekenden om me voor te bereiden, dus concreet betekend dit dat ik eigenlijk deze week en a.s. weekend de meeste kilometers moet gaan maken.
Helaas moet ik voor de klant (gisterenavond, vanavond, en a.s. zaterdag en zondag) wat werkzaamheden doen, heb ik woensdag een etentje, en ook bij Randy moet nog flink wat gedaan worden.
Daarom zal ik blij zijn als ik zondag nog ergens een uurtje of 4 kan vinden om wat kilometers te maken, en zal het door de weeks bij af ten toe een uurtje blijven.
Maar misschien is het wel goed voor mijn blessures om komende dagen qua training wat rust te pakken.

….met c.a. 5200 inschrijvingen, en slechts 191 slots voor de mannen, is het geen verassing dat ik er niet bij zit, maar….toch wel een flinke tegenvaller. De laatste dagen had ik toch sterk het gevoel dat het deze 4e poging eindelijk zou lukken om ingeloot te worden. Ik had zelfs alvast het Hardanger hotel en een huisje op de Sandviken camping geboekt via booking.com, want ook voor de Norseman liggen start en finish een flink stuk uit elkaar, zoals bij de Swissman. Uiteraard wel boekingen gedaan die gratis te annuleren zijn, en dat heb ik nu dus ook alvast maar gedaan, omdat ik er vanuit ga dat ik niet op de reservelijst sta.

Maar….ieder nadeel heeft zijn voordeel, en omdat ik vrees dat de Norseman voor mij altijd een droom zal blijven, heb ik eigenlijk ook geen ambities om een andere hele te kiezen. 9 hele triathlons, waaronder de Celtman en Swissman, en niet te vergeten de Bigman zal voorlopig het aantal worden van full distance triathlons waarin ik gefinished ben. 10 had mooier geweest, maar dat had dan wel een bijzondere moeten zijn, en ik ga geen belachelijke bedragen betalen om te starten in een “normale” hele triathlon.

Nog een start bij de Celtman heb ik overwogen, puur omdat het zo’n fantastisch evenement is, maar ik ben bang dat het mogelijk tegen gaat vallen. Voor mij blijven de herinneringen aan deze geweldige wedstrijd nog steeds de mooiste van alle evenementen die ik heb mogen doen, dus dat moet zo blijven!!

Dus dat betekend dat de agenda voor 2020 helemaal leeg is, en dat met potlood alvast de Dusk till Down op het programma staat.

En eigenlijk vind ik dat prima, want ik wil eerst eens kijken of ik in December de 100 Mijl lange Bello Gallico zonder veel problemen kan finishen, en (ook niet onbelangrijk) of ik daarna nog steeds ambities heb om dergelijke lange afstanden te doen.

Lopen is sowieso wat ik het liefste doe, en eigenlijk zou de Norseman wat dat betreft het ultraloop programma flink overhoop gooien. Nu kan ik dus met een beetje geluk me goed gaan voorbereiden en gericht gaan trainen op de doelen die komen gaan. Tot nu toe is er altijd weinig structuur geweest in de trainingen die ik gedaan heb, en dat wil ik voor 2020 anders gaan doen, en minimaal 1 doel uitkiezen waarop ik kan pieken, en misschien eens kijken of ik me kan kwalificeren voor een speciale ultra.

En misschien komt het er dit jaar van om onderstaande Ultra een keer te doen:

Geen extreme triathlon, maar mogelijk wel een extreme ultra als dat doorgaat……

Ondertussen ben ik weer terug van een weekje Schotland samen met Maaike.

Deze keer was de bestemming Fort William, en aansluitend hebben we nog een bezoek gebracht aan Glasgow en Edinburgh.Fort William, ook wel de wandelhoofdstad van Schotland genoemd, is een klein dorpje in de Schotse hooglanden, en ligt aan de voet van Ben Nevis (de hoogste berg van Schotland).Vanaf Glasgow c.a. 4 uur treinen, en dan stap je uit in een fantastisch mooie omgeving.
Alhoewel het hier zowat heel het jaar regent, hadden we geluk, en scheen de zon toen we aankwamen.

De dag na aankomst zijn we gelijk op pad gegaan om Ben Nevis te beklimmen.Wel eerst even gecheckt bij het informatie punt of het te doen was, omdat er jaarlijks diverse toeristen verongelukken op deze berg.Er zouden die dag meerdere mensen de berg opgaan, dus besloten wij ook te gaan.Een voorbijganger waarschuwde ons wel dat er “6-7 Inch” zneeuw zou liggen, en dat bleek later ook het geval te zijn.

Na een hele mooie en vrij zware klim, stonden we na zo’n 4,5 uur op de top.Zonder veel problemen kwamen we weer terug beneden(het was wel spiegelglad het eerste stuk), en blij dat we heel terug waren hebben we wat gegeten en gedronken in de pub. 

De dag later hebben we  rondgewandeld, en een whisky brouwerij bezocht.En donderdag zijn we naar Glenfinnan gegaan, om de bekende spoorbrug  te bekijken, en wat rond te lopen in de omgeving.In de middag zijn we in Fort William nog de route naar de top van de “Cow Hill” gaan lopen,en dat was ook prachtig.

Daarna zat het active gedeelte er op, en zijn we nog Glasgow en Edinburgh gaan bezoeken.Geweldig weekje gehad, en voor mij staat Schotland samen met IJsland op 1 waar het de geweldige uitzichten betreft.Alleen in Schotland is het bier en wiskey klimaat een stuk beter, want dat scheelt nogal qua prijs.

Een hele week niet hardgelopen, dus maandag avond een rondje van 15KM gedaan, en dat voelde goed.Wel wat pijn in mijn lies, en ook mijn hiel is nog steeds heel erg gevoelig, maar verder ging het lekker.Beide klachten zijn denk ik een beetje erger geworden door het vele wandelen, en hopelijk wordt het snel minder.

Nou dus weer flink er tegenaan, want er staat nog een flinke uitdaging te wachten. Half December mijn tweede poging om een 100 miler te finishen….

Ondertussen heb ik ook weer ingeschreven voor de Norseman. Mijn 4e poging, en ik hoop dat ik deze keer toch echt ingeloot wordt. Zo niet, dan houd ik voorlopig ultralopen, want dat vind ik veel te leuk!! Mocht ik 1 van de gelukkigen zijn, dan moet ik voor de volle 100% storten op dat doel, want die kans krijg ik maar 1 maal in mijn leven. Maandag 11 November de loterij, dus ben benieuwd. En…mocht ik er weer niet bij zitten dan wordt het zoeken naar nieuwe uitdagingen voor 2020, en daar heb ik ook heel veel zin in!

Een verslag van de Indian Summer Ultra 2019 (c.a. 123KM)

Vrijdag
Maaike en ik stappen in de auto, en vertrekken naar Rolde voor mijn derde poging om de ruim 120KM lange Indian Summer Ultra te finishen.
Na 5 minuten gaat de telefoon, en mijn zus verteld dat de operatie aan het hart van mijn vader niet helemaal gelopen is zoals gepland, en dat de toestand zorgelijk is.
Dat is flink schrikken, want ik had er alle vertrouwen in dat deze operatie een flinke verbetering zou worden, en geen rekening gehouden met complicaties….

Daarna Jan en Marian op gepikt, en we rijden rustig aan naar Drente. Aangekomen bij de camping (waar tevens ook de start is) blijkt dat we dezelfde caravan hebben als 4 jaar terug.
Na 18:00 even het startnummer etc. opgehaald, en daarna de spulletjes klaargelegd.
Ondertussen komen er weinig positieve berichten uit Gent, waar mijn vader opgenomen is, en omdat het ondertussen kritiek geworden is begin ik me af te vragen of ik wel moet starten…
Uiteindelijk besluit ik toch te starten, want ik kan toch weinig aan de situatie veranderen, en denk dat pa ook zou willen dat ik zou starten.

Zaterdag
Na een nachtje rond draaien in mijn bed, stap ik rond kwart over 4 mijn bed uit. Veel te vroeg, maar ik ben het al heel lang beu in bed, en ga rustigaan de voorbereidingen treffen.
Via de app heb ik ondertussen vernomen dat de toestand van pa gelukkig stabiel is.
Samen met Jan loop ik rond half 6 naar de start, en een half uurtje later staan we klaar om aan deze tocht te beginnen.
Een geweldig moment, want iedereen staat omarmd met zijn buren het moment af te wachten tot we weg mogen, en dat is het eerte kippevel moment van de dag…
Daarna wens ik Jan succes, en vertekken we…

De eerste kilometers gaan heel lekker, en ik probeer de verleiding te weerstaan om te hard te gaan.
Deze kilometers zijn altijd de leukste (op de allerlaatste na) van de dag, omdat je helemaal fris bent, en nog vrijwel nergenst las van hebt.
Na zo’n anderhalf uur kan ik mijn lampje uitzetten, en even later sta ik bij verzorgings post 1. Hier neem ik een gelletje, en twee bekers sportdrank.
Ook check ik even de appjes uit Gent, want ik zag onderweg op mijn garmin dat er nogal wat berichten binnenkwamen.
Gelukkig…..naar omstandigheden positief nieuws, dus dat lucht enorm op!

Vanaf hier is het c.a. 20KM naar post 2, en dit stuk gaat ook heel erg lekker.
Wel een paar keer gestruikeld, maar de ondergrond is zacht en drassig, dus de schade valt mee.

Tussen post twee en drie wordt het wel een stuk zwaarder, want niet alleen de kilometers begin ik te voelen….ook het parcours wordt erg zwaar.
Stukken zonder pad, waar je uit moet kijken om niet te vallen en waar hardlopen (voor mij)onmogelijk is, en even later een pad waar zo’n 30 bomen (gok ik) overheen liggen.
Het zijn voornamelijk dennebomen, en niet overal kom ik even gemakkelijk overheen of onderdoor.
Ook de stukken daarna af en toe omgevallen bomen, zonder schors en spiegelglad, en ik besluit daar heel voorzichtig overheen te gaan.

Daarna (bij post 3) zie ik Maaike en Marian staan, en krijg ik een wat uitgebreider verslag van hoe het er bij staat met pa.
Ook dat zijn positieve berichten!
Minder leuk is de DNF van Jan die we zien op de tracking site, en ik baal dat hij deze wedstrijd niet kan finishen.

Op naar post 4, en met ruim 60 kilometer in mijn benen begint het allemaal wat meer pijn te doen.
Ondertussen heb ik ook een hek dicht laten vallen, terwijl ik zelf nog niet ver genoeg doorgelopen ben, dus die komt vol op mijn schouder.
….%$%*^(() dat doet pijn…maar gelukkig duurt het maar even, en trekt dit weer weg.

Ondertussen begin ik na te denken over deze wedstrijd, en alhoewel de verleiding heel groot is om straks bij de 80KM te switchen naar een 86KM finish, beloof ik mijzelf dat ik deze keer toch echt de 120KM ga finishen.
Af en toe moet ik een stukje wandelen, maar toch gaat dit stuk snel voorbij. Ik loop het grootste stuk helemaal alleen, en dat vind ik geweldig.
Ik probeer zoveel mogelijk van de omgeving in me op te nemen, en zo voor de nodige afleiding te zorgen. Dat helpt, totdat ik een heel stuk langs het water loop op een vrij drassig stuk.

Net voor de 80 kilometer zie ik Jan en de vrouwen staan, en ik hoor dat een zeer pijnlijke teennagel de reden voor de DNF is.

De verzorgings post staat 2KM verderop, en daar op het 82KM punt liggen ook de drop bags.
Na de stimulerende woorden van Jan “Tís nog maar een marathonnetje”..ga ik op weg naar WP4.
Hier neem ik goed de tijd. Ik eet eerst de “Breaker” op die in mijn dropbag zit, en schiet ook een dun jasje aan.
Ik stop nog wat gels in mijn rugzak, en na een paar bekertjes sportdrank ga ik weer verder.

Het op gang komen valt tegen, en ik besluit eerst een stukje te wandelen. Dit worden uiteindelijk wel een paar kilometers, maar toch begin ik van lieverlee weet wat te joggen.
Ineens zie ik even geen lintjes meer, en eindig ik ergens op een stuk hei. Ik check mijn Garmin, en zie dat ik van het parcours af ben.
Na een beetje rond dwalen zie ik dat de enige optie is om een stuk terug te lopen. Ik zie dat op het punt waar ik de afslag gemist heb twee lintjes over elkaar hangen, zodat het 1 lintje lijkt, en dat betekend normaal gesproken recht door. Opgelucht dat ik weer op het parcours zit loop ik verder. Soms hardlopend, soms wandelend.

Ineens zie ik mijn supporters weer. Weer even bijgepraat, en nog even doorgegeven dat ze best vanaf nu terug naar de camping kunnen gaan, en dat ik voorlopig nog niet terug ben….

Wanneer mijn Garmin 104KM aan geeft begin ik me zorgen te maken over de verzorgings post. Het bordje 100KM was al een hele tijd terug, en ik zou nu toch al lang een verorgingspost tegen gekomen moeten zijn.
Achter me in de verte zag ik wel een huis waar licht brand, dus ik loop een stukje terug.
Maar uiteindelijk besluit ik Maaike te bellen, en te vragen of hun kunnen zien waar ik ergens op het parcours zit.
Gelukkig toch nog op de juiste weg, en binnen c.a. 500 meter zou de verzorgingspost moeten zijn. En dat blijkt ook zo te zijn.
Daar heb ik voor de laatste keer mijn waterzak gevuld, en na een paar stukjes suikerbrood en een gel ben ik weer verder gegaan.
Ondertussen is het al donker geworden, en ik merk dat lopen op singeltracks nu flink wat concentratie vereist.
Vanochtend ging het vanzelf, maar nu is het een uitdaging om nergens overheen te struikelen, dus die stukken ga ik wandelen…en dat schiet niet op.

Heel langzaam gaan de kilometers vooruit, en alhoewel ik af en toe voor mijn gevoel nog best wel een stukje hardloop, duurt het allemaal wel heel erg lang.
Maar…..ik besef me al wel dat ik deze keer ga finishen, en dat maakt weer heel veel van de pijn goed.
Met nog zo’n 7 kilometer te gaan kom ik op een heel lang zandpad met wind op kop, en ook dat stuk blijft maar duren.
Het losse zand maakt het allemaal nog wat zwaarder, maar eigenlijk boeit het niet.
En dan zie ik ineens het bordje 120KM staan. Ik besluit de laatste kilometers hardlopend te doen, maar na een kilometer sta ik nog ergens in de middle of nowwhere, en dus wandel ik nog maar een stukje.
Het duurt nog heel lang voordat ik eindelijk het laatste stuk naar de finish herken, en niet veel later hoor ik ook Maaike, Marian en Jan al roepen.

Geweldig!! Ik heb het gehaald! Volgens mijn Garmin ga ik ruim 227KM na het startschot in 16 en half uur als 29ste de finish over.

Statistieken van de race ( dit komt van https://www.dvhn.nl/drenthe/120-kilometer-achter-elkaar-hardlopen-voor-je-plezier-bij-60-km-ga-je-kotsen-maar-dat-kan-ook-eerder-24940036.html?utm_medium=article_sharing&utm_source=whatsapp&fbclid=IwAR3ZjH2bSKwbIOxyajlqbHYq77TuQkWEdG1P_fg_ajg6PbqL3tyjeqSs7qw ):

Dat deelnemers nog tijdens de race konden kiezen om de doorsteek van 120 naar 87 kilometer te maken, heeft een psychische wissel getrokken op een deel van de sporters.
Vijftien van hen kozen voor de 87 kilometer. Uiteindelijk finishten 37 mensen de 120 kilometer en vielen er 7 af.

Van de 59 gestarte deelnemers uiteindelijk 29ste geworden, maar allerbelangrijkste was natuurlijk mijn finish! De eerste van een reeks van 3 DNF’s die ik nog goed moest maken, en dat geeft me een enorm goed gevoel.

Wel heel erg sneu dat Jan hem niet heeft kunnen finishen, want die liep weer een geweldige wedstrijd op een hele mooie positie, voordat de problemen met zijn voet begonnen!!

Volgende uitdaging wordt de Bello Gallico, hopelijk mijn eerste finish op een 100 mijler in December.

Nog een paar dagen voor de eerste echte uitdaging dit jaar…. Voor de derde keer start ik a.s. zaterdag op deze mooie trail, en hoop ik deze keer zonder veel problemen de 121KM te finishen.

Naar omstandigheden voel ik me goed, want tot een paar dagen terug had ik nog een flinke verkoudheid, en ik denk dat er zelfs een voorhoofdsholte ontsteking aan het starten was. Gelukkig is na een paar avonden rust het vervelende gevoel boven mijn rechteroog weg, en ook de keelpijn en snotneuzen zijn nagenoeg over. En de pijn aan mijn hiel begint ook te minderen. Vrijwel zeker omdat ik niet veel gewandeld heb de laatste weken, en ook de afgelopen dagen niet veel meer heb hardgelopen.

De weersverwachting is redelijk. Zeker wanneer je het gaat vergelijken met een paar weken terug, zou die paar millimeter regen die verwacht wordt de pret niet mogen drukken. De temperatuur zal wat frisjes zijn, dus daar moet ik wel rekening mee houden, en zeker voor het stuk na de 80KM zorgen dat ik de juiste kleding in de drop bag heb zitten.

Verder kan het alle kanten opgaan….
Ik lijk goed hersteld na de marathon, op een beetje een zeurend gevoel na in mijn hamstring, en bovenbenen wanneer ik aan het trainen ben. In vergelijking met voorgaande jaren ben ik c.a. 5KG lichter, dus zou de tocht wat minder zwaar moeten zijn. Maar ondertussen weet ik ook dat het nooit exact gaat zoals je wil, en vooral voeding tijdens een dergelijke ultra zorgt bij mij nogal eens voor problemen. Dat is dus eigenlijk hetgeen waar ik me de meeste zorgen over maak. Mentaal zit het goed, dus hopelijk lukt het me om de koolhydraten op peil te houden, dan zou de 120KM lange ISU dit jaar moeten lukken.

Nog 1 week voor de Indian Summer Ultra. Het herstel is boven verwachting goed gegaan, alleen helaas ben ik wel snot verkouden…. Dat is dan op zich weer niet zo’n verassing, want na een marathon is de weerstand minimaal, en ik heb het zaterdag avond nog best wel koud gehad.

Maar….gelukkig zal dat weinig uitmaken voor de wedstrijd van volgende week. Ben al lang blij dat ik dus niet te diep gegaan ben in Zeeland, en lichamelijk verder helemaal hersteld ben.

Vanwege de verkoudheid zal ik pas zondag een laatste duurloop doen, van c.a. 20KM, en dan volgende week misschien nog een hele rustige 10. En……dan moet het gebeuren…mijn hoofd doel voor 2019! Nadat ik de eerste poging uitgestapt ben op 42KM vanwege een blessure, en vorig jaar op 103KM omdat ik het gewoon lang zat vond en Jan en de vrouwen niet te lang wilde laten wachten, hoop ik deze keer de 120KM vol te maken.

Ik hoop dus de doelen die vorig jaar op rij mislukt zijn, komende maanden 1 voor 1 goed te maken, mits mijn lichaam het toe laat, want vooral mijn hiel zit een beetje dwars.

En dan de weersverwachting nog. Die begint langzaamaan wat betrouwbaarder te worden, en als het zo wordt als voorspeld, dan gaat het daar niet aan liggen volgende week…

Een kort verslagje van deze mooie, best wel pittige, en heel goed georganiseerde marathon! 

Zaterdag zijn Jan en ik op tijd vertrokken, want we moesten om half 10 de bus hebben vanuit Zoutelande naar Burgh-Haamstede.

Het vervoer per bus verliep goed, en in de sporthal hebben we gezellig een praatje gemaakt met een paar collega marathon lopers. Iets voor half 12 besloten we rustig aan richting de start te gaan. Daar aangekomen bleek dat we onze tas met spullen bij de sporthal in hadden moeten leveren, dus nog zo’n 20 minuten extra wandelen c.q. dribbelen er bij. Het was nog best frisjes, maar eenmaal in het startvak viel de kou nogal mee.

We begonnen met 1 minuut stilte voor de in Januari overleden Lein (organisator van dit mooie evenement), en je kon inderdaad een speld horen vallen. Daarna begon de klok te slaan, en bij slag 12 werden we weg geschoten.

Het liep lekker, en na een paar minuten begon ik op temperatuur te komen. Voor mijn gevoel een vrij rustig tempo, maar dat bleek achteraf zoals altijd weer een beetje een vertekend beeld, want het waren de eerste kilometers splits van rond de 4:30/km. Maar ik zat in een groepje, en het liep lekker, dus besloot ik maar zo door te gaan.

Rond de 10KM werden de tijden al wat langzamer, maar ik had ondertussen al wel gezien dat de eerste helft lopen onder de 1u45 gemakkelijk ging lukken.

Bij de 20KM liep ik op plaats 213 van de 1449 finishers en zat ik op 1:36:22, en 1KM later halverwege de marathon rond de 1u42. Maar….toen was ik ondertussen op het strand aanbeland, en dat viel toch flink tegen. Het tempo zakte behoorlijk, en ook werd ik wat licht in mijn hoofd. Dat moest de man met de hamer zijn, want ik had de dag ervoor, en in de ochtend voor de marathon veel te weinig gegeten en gedronken. Het bordje havermout van het ontbijtje en 1 gelletje een half uurtje voor de start zou normaal gesproken ruim voldoende moeten zijn voor een rustige marathon, maar de 1u42 heeft me toch te veel koolhydraten gekost. Dus bij de post op het strand mijn eerste gelletje ingenomen, en dat hielp wel wat. maar niet genoeg. 

Dus plan B, en rustigaan uithobbelen, zodat mijn lichaam straks weer snel hersteld. En dan kun je weer wat meer genieten van de zaken er omheen, want dat was werkelijk fantastisch! Veel supporters, en een hele mooie route.

Bij ongeveer kilometer 38 struikelde ik weer eens, en de jongen achter mij aarzelde geen moment om me weer overeind te helpen! Dat zal wel een trail runner geweest zijn….

Mijn kuit deed flink pijn, maar even wandelen doet wonderen, en na een paar minuten was ik weer aan het dribbelen. Vlak voor de finish zag ik ook Wilma en Ad staan, en dat is altijd leuk als er bekenden aan de kant staan!

Daarna de trap op, met bovenaan een groepje met doedelzakspelers, en dat is natuurlijk fantastisch. Je ziet de finishlijn dan al, maar moet nog even met een omweg en niet veel later ga je de finish over. Tevreden met mijn tijd 3:53:41. Zeker gezien de minimale voorbereidingen, en zwaarte van dit parcours.

Jan stond daar trouwens al even te wachten, want die was al een tijdje binnen. Hij was vierde geworden in zijn categorie in een fantastische tijd van 3u8!!! Helaas net geen podiumplek dus, maar wel een ontzettend mooie prestatie!

Super dagje gehad, en ook geweldig van DRV dat ze ons weer gesponsord hebben met een mooi T-shirt en deelname aan deze fantastische marathon!! Zoals altijd weer prima geregeld!

De laatste keer dat ik een “normale” marathon liep was in 2015. Gelukkig niet al te veel last van mijn hiel blessure gehad, en helaas door omstandigheden veel te weinig getraind dit jaar. Maar….ooit kom ik goed voorbereid terug, en dan om een mooie tijd weg te zetten.

Gisteren mijn laatste “duurloop” afgewerkt. C.a. 18 KM door de stromende regen gegaan, en dat was lekker….

Niet te ver, want ik moest nog met moeders om boodschappen, en omdat het 1 week voor de marathon is ook maar besloten om een beetje gas terug nemen.

Wel een hele vreemde situatie, want mijn lichaam wil flink tekeer gaan aanstaande zaterdag, maar mijn hoofd zegt dat ik toch een beetje met de rem er op moet gaan lopen, om de Indian Summer Ultra niet te verpesten die kort daarna komt. Dus beste maar niet te veel plannen, en hopen dat in ieder geval de externe factoren (wind/temperatuur/tij) mee werken.

Een eerste helft van rond de 1u45 moet wel lukken als de omstandigheden goed zijn, en dan hopelijk minder dan 2 uur voor het tweede stuk als het een beeetje mee zit? Of heel rustig weg gaan, en er een mooie duurloop van maken met als enige doel finishen zonder problemen….

Ik voel me in ieder geval prima, en mentaal zit het zoals een paar weken terug bij de eco-trail ook weer helemaal goed. Nog wel behoorlijk last van mijn hiel, maar dat zal voorlopig zo blijven, aangezien ik er al sinds ongeveer Juni last van heb.

Ondertussen heb ik een nieuwe waterzak besteld (want de voorbereidingen voor de ISU moeten natuurlijk gewoon doorgaan), want de Nathan drinkzak was lek gegaan in Brussel.

Het is de HYDRAPAK VELOCITY DRINKRESERVOIR 1.5L BLAUW geworden. Deze lijkt het meeste op mijn Nathan drinkzak, maar is c.a. 10 Euro goedkoper.

En ondertussen zijn ook mijn twee “soft flasks” binnengekomen.

Twee weken terug 2 500 Milliliter flessen besteld via aliexpres. 3 Euro per stuk inclusief verzendkosten, en dus in totaal 24 Euro bespaard t.o.v. de Salomon variant, die 14,95 per stuk kosten, en waarvan ik al veel slechte beoordelingen gezien heb. Voordelen van dit soort flesjes:

Ze zijn heel licht en gemakkelijk op te bergen en kunnen dus gebruikt worden:
-als reserve fles voor als de drinkzak nog een keer lek gaat tijdens een ultra.
-om gels in uit te knijpen, zodat je niet iedere keer een hele gel hoeft te pakken.
-Om sportdrank / cola of i.d. in te doen, en terwijl water in mijn drinkzak zit.

Startnummer is binnen, dus dat is alvast geregeld……..

Het is wel lastig om een richttijd voor deze marathon te bepalen, omdat er maar twee weken tussen deze marathon en de ISU zitten. Niet te diep gaan dus, maar van de andere kant ook weer wel een fatsoenlijke tijd proberen weg te zetten. Ik denk dat ik (als ik het extra kwartier verval wat meegerekend moet worden vanwege de zwaarte van het parcours) een tijd van ergens tussen de 3u30 en 3u45 ga proberen. Dus het eerste stuk het gemiddelde rond de 4:45 en het tweede stuk dan proberen rond de 5 minuten telopen, en dan proberen de schade in het laatste deel beperkt te houden.

Afgelopen vrijdag in ieder geval nog een heel lekker duurloopje gedaan van 35KM, op twee boterhammen met jam en pindakaas, en dat voelde ontzettend goed. Weliswaar ideale weersomstandigheden, dus heb ik het zelf maar wat zwaarder gemaakt door hier en daar het losse zand op te zoeken. Na 3:14:27 beweegtijd (een gemiddelde van 5:33/km) kwam ik weer terug thuis, en had nog wel even door kunnen gaan.

Helaas nog wel heel veel last van mijn hiel. Gisteren 21 KM gewandeld met Maaike, en daar wordt mijn voet ook niet veel beter van…. Maar ik zal het er in ieder geval de komende weken mee moeten doen. Hopelijk wordt het niet erger, en heb ik er tijdens de wedstrijden niet al te veel last van…..

Het herstel is goed gegaan na de Ecotrail, en eigenlijk heb ik maar twee dagen spierpijn gehad.
Ik heb dan ook weer snel de schoentjes aangetrokken, en heb vrijwel direct de training weer terug opgepakt, nu het volgende doel er al weer aan zit te komen.

Nog 19 dagen om precies te zijn, en dan gaan we eens kijken hoe we het er vanaf brengen tijdens de Zeeuwse kust marathon.De uitdaging zal vooral worden om niet helemaal 100% te gaan, want de Indian Summer Ultra komt 2 weken daarna, en dat is voor mij toch wel de belangrijkste wedstrijd van dit jaar.Het zou heel erg zonde zijn dat dit doel in het water valt, dus daarom moet ik echt proberen beheerst deze marathon te doen.
Een PR zal er sowieso niet in zitten, omdat deze marathon een stuk zwaarder is dan een normale, en volgens de site moet je ongeveer 15 minuten bij de eindtijd tellen van een gewone marathon.Ik ga dus proberen lekker te lopen, en zal me geen echte eindtijd als doel stellen. Omdat vooral het zwaartepunt in het tweede stuk schijnt te liggen, zal ik proberen een goede eerste 21 KM te lopen, en daarna zullen de splits wel hard achteruit gaan.

Volgens mijn Garmin ben ik goed bezig, want de VO2max is nog nooit zo hoog geweest.

Maar eigenlijk ben ik in mijn hoofd al veel meer met de ISU bezig, en ik merk dat de 80KM wedstrijd van vorige week me erg goed heeft gedaan!Het plezier in hardlopen is helemaal terug, en ik kijk weer uit naar iedere training. Probleem is wel dat er nog steeds veel minder tijd beschikbaar is dan dat ik trainingen wil doen, en ook deze week zal het weer flink passen en meten worden.Vrijdag heb ik in ieder geval een vrije dag genomen, om mijn lange duurloop te kunnen doen, zodat ik op zaterdag weer gewoon bij Randy mee kan helpen.

Alleen mijn hiel wil nog niet echt genezen….ik hoop dat ik daar de komende maanden mee weg kom, en de 3 resterende wedstrijden zonder veel problemen kan finishen.Daarna zal ik contact op moeten nemen met een sportarts vrees ik, want ik ben bang dat het niet vanzelf over zal gaan.

10 over 5 gaat de wekker, want ik heb met Jan afgesproken dat we om 6 uur vertrekken naar Ukkel, Voor de tweede keer ga ik starten bij de 80KM Ecotrail, en gelukkig zijn de weersvooruitzichten goed. De start is 1 uur vroeger, en dat is ook gunstig.

Niet genoeg getraind, maar mentaal zit het gelukkig wel goed, want ik heb erg veel zin in deze leuke trail. We komen op tijd aan, en kunnen ook op tijd de (lekker warme) bus in, die ons naar de start brengt. Dit jaar we exact om 9:00 weg geschoten….Een goed begin dus.

Eerst weer een stukje door de stad, en dan af en toe een stukje park, totdat we na een kilometer of 6 de bossen in gaan. Heel veel stukken herken ik van vorig jaar, en dat is wel leuk. Toen was het overigens een uurtje later en een stuk warmer, maar nu waren de omstandigheden ideaal.

Het plan om heel rustig te starten was gelukt, en na c.a. 1 uur zaten de eerste 10 kilometers er op. Daarna begonnen de eerste klimmetjes, en vanaf dat moment heeft het geen zin meer om de kilometer splits te checken, want afhankelijk van het stijgen of dalen zit daar nogal wat verschil in.

Rustig aan ben ik verder gegaan, en af en toe heb ik een gelletje genomen om de energie voorraad op peil te houden. Deze keer heb ik voldoende gels bij me, maar helaas blijkt later in de wedstrijd dat ook deze manier van eten tijdens een ultra niet werkt voor mij……

Bij de eerste post heb ik snel mijn waterzak gevuld, en ben ik gelijk door gegaan. Het gaat boven verwachting goed, en de kilometers vliegen voorbij, In de buurt van de 30 kilometer voel ik een pijnlijk spiertje in mijn heup, en hoop dat het niet erger wordt. Bij de 40 kilometer kom ik met mijn hiel (waar ik de laatste weken flink last van heb) op een steen, en vanaf dat moment aan de rechterkant dus pijn in mijn heup en hiel. Ik besluit voor mezelf dat dit geen pijn maar meer een ongemak is, en dus gewoon verder kan als het niet veel erger wordt.

Bij 43KM staat de tweede verzorginspost, en ondertussen zijn ook de lopers van de marathon afstand gearriveerd. Bij deze post stop ik wat langer, want het vullen van de waterzak etc. geeft wat problemen. Na deze post wordt het vooral opletten om de marathonlopers wat ruimte te geven, want juist dit stuk zijn smalle singletracks. Op een gegeven moment slaan ze gelukkig af, en gaan de ultralopers rechtsaf…gelukkig……

Alles gaat nog steeds hardlopend, op de klimmetjes na, maar na de 50 kilometer zit ik er toch wel even doorheen. Ik wandel een klein stukje, maar na een paar minuten pak ik de draad weer op, omdat het veel te vroeg is om te wandelen. Een paar vervelende kilometers, met wat maagkrampen en even later begin ik een beetje misselijk te worden. Toch lukt het me om ongeveer tot de 3e verzorgingspost (61KM) het meeste hardlopend te doen, en dat geeft me enorm veel zelf vertrouwen. Bij deze post flink wat cola genomen, en de eerste kilometer gewandeld, om zo een paar tuk koekjes en wat bananen weg te werken.

Het stuk tussen de 61 en 70 kilometer wordt een afwisseling van wandelen met hardlopen, maar het wandelen beperk ik tot c.a. 1 soms 2 minuten, en daarna probeer ik weer ongeveer een kilometer af te leggen. En dit gaat heel goed…Al vrij snel sta ik bij de laatste post op 70 kilometer. Daarna nog een vrij zwaar stuk, en helaas loop ik bij de 79 kilometer een afslag naar rechts voorbij, en alhoewel ik er na zo’n 300 meter achter kom, zie ik wanneer ik omdraai nog juist een groepje van c.a. 5 man de hoek om gaan.

Ik haal er nog een paar in, en eindig uiteindelijk na 9:49 als 62ste van de 115 gestarte deelnemers, en als 7e in de categorie V2.

Jan staat me op te wachten bij de finish, en die had weer mooi een podiumplaats te pakken. Hij was 3e geworden overall!! en had maar 7u18 nodig om de 80KM uit te lopen. Geweldige prestatie weer!

Zelf ben ik ook heel tevreden met mijn tijd. De slechte voorbereiding en hiel blessure voorspelden niet veel goeds, en helaas heb ik ook weer problemen met mijn voeding gehad en een vrij pijnlijke heup. Ook vanaf post 2 een lekkende drinkzak, waardoor ik zo’n 5uur met een natte rug rondgelopen heb, en nu de nodige schuurplekken heb. Het gaat dus nooit zoals gepland, maar gelukkig deze keer weer een goede afloop!

Weer een top dagje gehad, goed georganiseerd, en leuke collega-lopers!!

Nog minder dan een week, en dan gaan de wat langere wedstrijden beginnen. De Ecotrail van a.s. zaterdag zou dit jaar 81KM moeten zijn, en hopelijk lukt het me deze keer om geen extra kilometers te maken. Ik zal mijn Garmin Etrix meenemen voor de zekerheid.

Afgelopen zondag nog een 31KM langzaam duurloopje gedaan, op een hele lage hartslag, en dat ging goed. Alleen mijn hiel was weer erg gevoelig na 25KM, en ook de rest van de dag vrij pijnlijk. Hopelijk valt het zaterdag mee.

Het doel gaat worden zo lang mogelijk hardlopend kilometers te maken, en daarna een 25 minuten “hardlopen”, 5 minuten wandelen strategie aan te gaan houden tot het eind. Bij de ISU lukte het me vorig jaar tot de 60KM zonder te wandelen, dus a.s. zaterdag nog wat verder zou helemaal fantastisch zijn.

Nu dus wel flink “undertrained”, en hopelijk ben ik mentaal sterk genoeg om lang door te gaan. Een mooie test om te kijken waar ik sta in ieder geval, en een training voor marathon en de ultra’s die komen gaan….

Het klussen bij Randy gaat in ieder geval ook vooruit, maar zoals het er nu naar uit ziet gaat het alles bij elkaar nog wel een maand of 3 duren. Helaas zal dit dus ten koste gaan van een optimale voorbereiding voor de ISU en Bella Gallico, maar niets aan te doen…

En dan in Oktober weer inschrijven voor de Norseman. Als ik dit jaar niet ingeloot wordt, dan geef ik het op, en ga ik voor 2020 hele mooie ultra’s uitzoeken. Het aantal gefinishte hele triathlons zal dan blijven staan op 9, en dat is eigenlijk wel genoeg.

Heel misschien nog een keer inschrijven voor de Celtman(voor mij de allermooiste triathlon die er bestaat), maar van de andere kant kun je voor het zelfde geld meerdere ultra’s doen. Zeker als het ultra’s in Slovenie(UTW160), Hongarije(Ultrabalaton) of Roemenie(transylvania 100) zijn, want dan ben je c.a. 100 Euro aan inschrijven kwijt, en de reis en verblijfkosten zijn ook maar een fractie van de reis naar Torridon. Dus nog even over nadenken………..Zal er een beetje van af hangen hoe de geplande ultra’s gaan.

…..en ook deze keer zoals vorig jaar niet echt klaar voor deze wedstrijd. Vorig jaar vanwege de trainingsachterstand door de antibiotica, en dit jaar vanwege de breuk aan mijn grote teen, en de vele uren klussen bij Randy. Maar…het doel is om deze keer niet verkeerd te lopen, en de avond van te voren op tijd naar bed te gaan (vorig jaar vanwege een feestje maar een paar uurtjes kunnen slapen) en dan moet ik toch wel minimaal een uur van de tijd van vorig jaar af kunnen krijgen. Op de problemen met mijn hiel na voel ik me goed, en normaal gesproken zou ik die dag ook zo’n 3kg lichter moeten zijn als vorig jaar. En het belangrijkste….ik heb er veel zin in, dus mentaal zit het in ieder geval goed.

Afgelopen vrijdag had ik vrij genomen, en in de ochtend nog een duurloop gedaan van 3:30u, en dat ging ook heel erg lekker.

• 35,08km Afstand
• 3:27:48 Beweegtijd
• 5:55/km Tempo
• Calorieën 1.823

Omdat ik in de middag en avond nog bij Randy moest gaan klussen heb ik besloten het daar bij te laten, maar anders had ik er zeker een uurtje bij aan geplakt.Zaterdag en gisteren niet echt getraind (maar fysiek wel bezig geweest).

Helaas kregen we gisterenavond het droevige bericht dat Linda is overleden, dus dat was wel een ontzettend zware domper op het mooie zonnige weekend. Ondanks haar positieve instelling en uitstraling (en daarmee was zij voor mij een van de sterkste en dapperste vrouwen die ik ken) heeft ze de strijd tegen Kanker helaas op veel te jonge leeftijd verloren….

De vakantie zit er nu definiteif op 🙁

Afgelopen week zijn Maaike en ik samen met mijn zus en zwager nog een paar dagen naar Luxemburg geweest, om te wandelen. Vanuit Echternach hebben we een paar etappes van de Mullerthal trail gedaan, en dat was de moeite waard. Gelukkig hadden we ook lekker weer…

De laatste dag nog een paar dorpjes bezocht, en we eindigden deze korte vakantie in Clevaux, het mooie stadje waar ik een paar jaar terug de Eislek triathlon gedaan heb. Wel gefinished, maar dan met gekneusde ribben, want toen was ik in een afdaling over de kop gegaan.

Nu de vakantie er op zit, moet ik nog flink wat trainingen in zien te halen, en ik hoop dat ik nog wat dagen vrij kan plannen bij de klant. Bij Randy is namelijk ook volop werk, dus daar gaan de meeste uren op zaterdag en in de avonden in zitten.

Afgelopen dagen alvast goed begonnen, en een duurloop van 32, 8 en 16km afgewerkt op 3 dagen, en de nodige wandelkilometers. Helaas nog wel last van mijn hiel, maar ik hoop dat dit beter wordt omdat er minder kilometers gewandeld gaan worden komende weken.

De wedstrijden voor het najaar zijn definitief, en inmiddels zijn alle inschrijvingen gedaan. De zeeuwse kust marathon is er nog aan toe gevoegd, als laatste training voor de ISU die twee weken later gepland staat.

7 September 2019 Ecotrail Brussel – ultratrail (80KM) ==>Ingeschreven
5 Oktober 2019 Zeeuwse kust marathon (42KM) ==>Ingeschreven
19 Oktober 2019  Indian Summer trail – NK (120KM)==>Ingeschreven
16 Dec Bello Gallico 100 Miles ultratrail (160KM) ==> Ingeschreven

Afgelopen weken genoten van een wandelvakantie in Slovenie.
Na een tussenstop in Oosterijk (Kitsbuhel), vanuit Lesce een 10 daagse wandeltocht gedaan door de julische Alpen.
De bagage werd vervoerd van hotel naar hotel, zodat we de routes konden wandelen met alleen de noodzakelijke spullen en eten en drinken.

In grote lijnen zag de vakantie er zo uit:
Dag 1 Aankomst in Lesce bij Bled
Uw wandelocht start en eindigt in de buurt van het meer van Bled, één van de mooiste plekken in Slovenië, met middenin het fotogenieke kerkje.

Dag 2 Van Lesce naar Bohinjsko Jezero
De eerste wandeling begint na een korte busrit in Bohinjska Bela.
U wandelt over een bergrug naar het nog mooiere, maar minder bekende meer van Bohinj.
Onderweg heeft u prachtig uitzicht over de Karawanken en het meer van Bled.

Dag 3 Rustdag of rondwandeling rond het Bohinj-meer en naar de Savica-waterval
De wandeling is vrij lichte, mooie tocht.
U wandelt rondom het Bohinj-meer, zowel door het bos als vlak langs de oever. En u kunt de 60 meter hoge Savica-waterval bewonderen.

Dag 4 Van Bohinsjko Jezero naar Tolmin
De dag begint met een busrit naar Bohinjska Bistrica.
Over bospaden en door alpenweides klimt u geleidelijk naar een hoogte van 1273 meter.
Onderweg kunt u genieten van weidse uitzichten. Het is er zo stil dat u een grote kans heeft wild te zien.
Vervolgens daalt u af naar Podbrdo. Vanaf hier gaat u per openbaar vervoer naar Tolmin.

Dag 5 Van Tolmin naar Bovec
De volgende dag begint u in Kobarid, waar u per bus of met een transfer naartoe arriveert.
Hier kunt u een bezoek brengen aan het indrukwekkende Eerste ­Wereldoorlog-museum.
De nadruk in het museum ligt op de hevige gevechten in deze streek, welke door ­Ernest Hemingway is beschreven in ‘A Farewell to Arms’.
Bij Kobarid steekt u de Soča over en loopt u bovenlangs de snelstromende rivier naar Log ­Ceszoski en verder stroomopwaarts naar Bovec.

Dag 6 Rustdag of rondwandeling naar het fort Kluže en naar Kal-Koritnica
Vanuit uw hotel in Bovec loopt u naar het oude kerkje Sveti Lenart.
Vanaf daar gaat u verder naar het 19e eeuwse fort (Trndjava) Kluže.
Na het fort loopt u langs de andere kant van de rivier Koritnica naar het dubbeldorp Kal–Koritnica.
U daalt af naar de Soča en komt weer uit in Bovec. U loopt bijna de gehele route over mooie rustige voetpaden.

Dag 7 Van Bovec naar Kranjska Gora
Vanuit Bovec neemt u de bus naar Soča en ­wandelt u naar de bron van de wonderlijk blauwgroene ­Soča-rivier. Via hangbruggen steekt u meerdere keren de Soča-kloof over. Onderweg heeft u weer mooi uitzicht op de hoogste toppen van de Julische Alpen. In het dorpje Na Logu kunt u het Triglav Nationaal Park-museum bezoeken en even verder de botanische alpentuin. Per bus of lopend beklimt u de 1611 meter hoge Vršič-pas en daalt af naar Kranjska Gora.

Dag 8 Rustdag of rondwandeling
U kunt een afwisselende rondwandeling maken met prachtige uitzichten.
U loopt lange tijd op hoogte afwisselend door bos en velden via Gozd Martuljek naar Jasna.
Er ligt een schitterend meertje aan de rivier Pisnica. U kunt de tocht inkorten door in Gozd Martuljek de bus te nemen.

Dag 9 Van Kranjska Gora naar Bled, transfer naar Lesce
De laatste wandeldag begint, na een busrit, in Mojstrana.
De route is lang, maar zonder al te veel klimwerk.
U steekt een heuvelrug over en loopt door de bossen.
Via enkele kleine dorpen komt u bij de indrukwekkende Vintgar-kloof.
Na een wandeling door de kloof loopt u terug naar Bled. U krijgt een transfer naar het hotel.

Hele mooie vakantie, en ondertussen ben ik weer terug aan het werk.
Het trainen heb ik op Zondag terug opgepakt met een duurloop van 30KM.
Dit ging redelijk, want ik had wat last van mijn hiel. Waarschijnlijk veroorzaakt door het vele wandelen afgelopen weken…..

Vooral in de ochtenden wanneer ik uit bed kom heb ik er flink last van. Dus nog maar even een weekje rustig aan, en daarna moet ik er flink tegenaan, want de echte ultra’s komen er binnenkort aan.

Afgelopen zaterdag was het weer zo ver……voor de tweede keer meedoen aan de Kennedymars van Someren.

De week hiervoor was nogal druk vanwege het klussen bij Randy, maar zaterdag sliepen we uit, en hadden we een relaxt dagje.
Tegen het eind van de middag waren Maaike en ik op tijd vertrokken, en zoals vorig jaar waren we weer veel te vroeg in Someren.
Helaas werd deze keer regen voorspeld, en hoewel het de afgelopen 3 weken geen druppel geregend had, begon het uitgerekend zaterdag 19:00u met bakken uit de lucht te komen.

Dus daar sta je dan met ruim 1800 man. Een gedeelte was op tijd onder een tent gaan staan, maar wij behoorden tot de groep die nat geregend werden.
Maar dat mocht de pret niet drukken, en vooral niet toen we ook Maria en Jan weer gevonden hadden.
Vorig jaar hebben we deze grote tocht samen met hun gelopen, en ook dit jaar hadden we weer afgesproken om samen op pad te gaan.

Rond kwart voor 8 begon het al wat gezelliger te worden, en na “You never walk alone” werd het Kennedymars lied ingezet.
En een paar minuten later konden we eindelijk op pad.
Het tempo zat er lekker in, en de eerste kilometers vlogen voorbij. Nog steeds flinke buien, en alle kledingstukken die we bij hadden, konden ons net warm genoeg houden.
Bij de 8KM ongeveer was de eerste post, en helaas stond er een flinke rij voor de toilet wagen.
Toen we weer verder konden, hingen we zowat achteraan, en dan heb je vooral langzame lopers voor je, juist op een gedeelte waar het vrij smal is.
Dus dan maar wat rustiger op weg naar de volgende stop.
Na deze stop gingen we verder richting Deurne, en daar was het zoals vorig jaar ook weer heel erg gezellig.
Ondertussen was het al donker geworden, en de regen was gelukkig ook gestopt.
Tijdens de passage door het centrum zag ik ook Riny staan, en wel heel erg toevallig dat we elkaar zagen met zo’n hoop wandelaars en supporters.
Even snel een praatje gemaakt, en daarna weer door.

Het liep erg lekker, en alleen mijn grote teen deed een beetje pijn. Precies om 0:00u werd “lang zal tie leven” ingezet, en startte mijn 54ste levensjaar.
Dat was ook een geweldig moment, want buiten Maaike, Jan en Maria zongen ook een flinke groep wandelaars mee, en dat was fantastisch om mee te maken.
Bij de 31KM namen we een korte pauze, en toen we daar een stoel bemachtigd hadden, werden we nog even geinterviewd door de lokale radio.
Daarna weer door, en alhoewel we ondertussen weer redelijk opgedroogd waren, was het nog wel wat fris (c.a. 11 graden).

Zoals vorig jaar warne er ook nog ontzettend veel supporters op gebleven om de wandelaars aan te moedigen. Top!!
Met een lekker tempo wandelden we door tot de sporthal bij de 41KM, en daar namen we weer de nodige rust.
Helaas moesten we wel lang wachten in de rij voor het toilet, en toen we buiten kwamen begon het al weer licht te worden.
Over de helft dus, en weer een beetje terug uitgerust gingen we weer vol goede moed op weg.

We namen bij de splitsing (de keuze verhard/onverhard) de route, en dat bleek een goede keus.
Ondertussen hadden Wilma en Ad ook doorgegeven dat ze op weg waren naar de “Meet en greet”, en even later kwamen ze ons tegemoet gelopen, zodat we elkaar bij de 55KM troffen.
Gezellig met zessen het stuk naar de picknick plaats, kort nadat we het 60KM punt gepasseerd waren.
Even een paar boterhammetjes, en een lekkere bak met koffie, en toen namen we weer afscheid van mijn zus en zwager.

Nog maar 19 KM te gaan, en ik voelde me een heel stuk minder vermoeid dan vorig jaar.
Het stuk waar vorig jaar geen einde aan leek te komen, ging nu heel erg lekker, en dat kwam denk ik vanwege de veel betere temperatuur.
Net voor de 70KM hadden we de laatste echte rustpost, op een hele mooie lokatie.
Van hieruit dus nog 10KM te gaan, en nog steeds ging het lekker. Tot op het punt waar we dachten een kilometer verder te zijn dan we uiteindelijk waren (74KM), want daarna begon het toch weer wel wat zwaarder te worden.
Het was zoals vorig jaar weer een hele gezellige boel de laatste kilometers voor Someren. Geweldig al die mensen die je aanmoedigen!!
Daarna kwam de finishboog in zicht, en uiteindelijk liepen we om half 2 de finish over. Dus ondanks de wat langzame start, uiteindelijk toch nog 20 minuten korter over gedaan als vorige keer.

Was weer fantastisch om mee te kunnen nmaken, en geweldig om samen met Maaike zoiets te kunnen doen.
Blij dat we weer zonder problemen konden finishen, en ook heel mooi dat Maria en Jan weer samen met ons gefinished zijn.
Ondertussen kijk ik al weer uit naar volgend jaar, want dan hoop ik er weer bij te kunnen zijn!!

Levi heeft zijn debuut op de halve marathon geweldig gedaan!
Ondanks de hitte kwam hij in 1u52 over de finish, en was daarmee 134ste van de 352 gestarte deelnemers.

Voor mij zelf was het deze keer een hele zware tocht. De gebroken teen gaf gelukkig geen problemen, maar het warme weer wel! Normaal gesproken ben ik daar niet zo gevoelig voor, maar na c.a. 7 km begon ik flink last van de hitte te krijgen. De kilometer splits gingen gelijk van 4:30 naar 5 minuten, en niet veel later naar 5:30. Gelukkig stonden er om de 2KM drankposten, en bij iedere post heb ik wat gedronken en een spons gepakt als die mogelijkheid er was.

Levi kwam me rond de 18KM voorbij, en dat was een heel mooi moment! Ik was opgelucht dat hij geen problemen had gehad, en op een mooi tempo verder ging. Aanpikken was geen optie voor mij, want ik was ondertussen in de dribbel modus gegaan, en kwam uiteindelijk 1 minuut later over de finish.

De after party op de markt was ook weer heel gezellig, dus het was weer een top dagje!

Met nog twee weken voor de halve marathon van Roosendaal, ging het gisteren mis. Tijdens het klussen bij Randy viel er een boeiboard op mijn grote teen. Na een paar minuten was de meeste pijn weer over, en dacht ik dat het mee zou vallen, maar toen ik een uurtje later mijn teen bekeek bleek deze donker paars te zijn.

In de middag viel er nog een keer een grote waterpas op, dus dat was dubbele pech, en het duurde die keer wel heel erg lang voordat de meeste pijn verdwenen was.

Dus in de avond maar even langs de huisartsenpost gegaan, en de arts dacht dat het mogelijk een breuk was. Nadat er foto’s gemaakt zijn, bleek dit inderdaad het geval te zijn, en werd ik doorgestuurd naar de eerste hulp bij het Bravis ziekenhuis in Roosendaal. Onderweg daar naar toe vroeg ik me al af wat de consequenties zouden zijn. Gelukkig vertelde de arts dat de breuk net buiten het gewricht valt, en dus vrijwel zeker geen problemen gaat geven na genezing.

Ik kreeg zelf de keus om er wel of geen gips omheen te laten zetten, maar ze adviseerde me dit alleen te doen als ik veel pijn had. Voor de genezing maakt het namelijk niets uit, dus ik vond het zelf ook een heel goed plan.

Ik vroeg wanneer ik mijn voet weer kan belasten, en dat mag volgende week al weer(voorzichtig), dus dat valt me 100% mee. Dus als het een beetje mee zit, en ik ben pijn vrij, dan kan ik toch starten tijdens de halve marathon.

Dus dat is een flinke domper, net nu het trainen weer zo lekker ging! Voortaan werkschoenen aan bij het klussen dus.

Afgelopen week (met wandelen er bij) 113,5KM totaal gelopen, dus een top week. Een wandeling van 52,5 km in Stekene brengt het totaal natuurlijk wel snel flink omhoog.