Helaas was Levi positief getest, en dat betekende dus…..minimaal 10 dagen quarantaine.
Direct nadat hij het vertelde, had ik een afspraak gemaakt voor een test, en gelukkig negatief. Volgens het protocol 5 dagen later weer een test gepland, en Levi was gelukkig inmiddels al weer klachten vrij.
Dus de 10 dagen thuis in quarantaine doorgebracht, en aangezien ik al zowat een jaar vanaf thuis werk, veranderde er wat dat betreft niet veel. Maar….niet naar buiten kunnen om te trainen was een ander verhaal. Na een paar dagen werd ik al flink onrustig, en nog een paar dagen later begon ik merkbaar afkick verschijnselen te krijgen. Hoofdpijn, en snacht’s uren lang wakker liggen, en vermoeidheid. Dezelfde periode ging er ook van alles fout bij de klant, en normaal gesproken helpt het dan dat je even lekker kunt gaan lopen en op die manier wat kunt onstspannen. Van de andere kant kwam het juist goed uit dat ik de vele extra uren nu tijdens de quarantaine kon maken, want anders zou het ook passen en meten worden om ergens een training in te passen.
Dus 10 dagen verplichte rust, en ik had verwacht dat het voor mijn lichaam wel goed zou zijn, maar toen ik weer mijn eerste duurloopje van 10KM deed was daar vrij weinig van te merken. De andere dag leek het wel of ik een marathon gelopen had, dus ik denk dat je heel snel alles wat je opgebouwd hebt terug kwijtraakt als je langer dan een week niet beweegt.
Gelukkig dus nu weer terug bezig, en weer rustig gestart.Gisteren (eerste paasdag) vol goede moed op pad om een 50KM duurloop te doen. Aan de kilometer splits zag ik al wel dat het vrij moeizaam ging, want de kilometer tijden lagen zowat een halve minuut hoger dan tijdens de vorige 50KM. Na zo’n 25KM kwam ik er achter dat ik niet veel voeding bij had. Vergeten gels te bestellen, en dus had ik twee oreo’s een een minimars gepakt voordat ik vertrok, want lk dacht dat er nog wel wat van vorige keer in zal, maar….dat was helaas niet zo.
Dus op 25 de oreo’s en bij 35KM een minimars, en ik denk dat ik rond de 40KM voor de eerste keer in mijn leven de man met de hamer tegenkwam, want ik kwam niet meer vooruit. en moeest goed mijn best doen om niet om te vallen. Dus heel rustig de marathon afgewerkt, maar ondertussen was ik weer een klein beetje bijgekomen, en besloot rusitg door te dribbelen, Ik moest nog een heel stuk vanaf Oudenbosch, dus nog maar even doorgeploeterd. Bij het bordje Rucphen toen maar afgedrukt, en het laatste stuk gewandeld.
46 loodzware kilometers….na de paasdagen dus weer flink gaan trainen…
