De ribben en schouder beginnen steeds beter aan te voelen, maar nu heb ik ondertussen weer een andere blessure. Na de singelloop heb ik flink last van mijn hamstring  (rechts), en vorige week kon ik er nog wel een duurloopje mee doen, maar mijn lange duurloop van afgelopen zondag moest ik vroegtijdig stoppen (op nog geen 20KM ipv de geplande 35KM).

 

Vrijdag middag 13:00u vertrokken Marcel en ik op weg naar Eselborn in Luxemburg voor de Eislek duathlon. Dit was het plaatsje waar we overnachten, vlak bij Clerveaux, het stadje waar we Zaterdag hoopten te finishen. Na het volgen van wat speciale instructies (inrijden in een weg waar het verboden is in te rijden) kwamen we bij de villa, waar we het weekend mochten Logeren. Ik was al heel erg gelukkig dat ik mee mocht doen (perfect geregeld door Joop, en Lucien – de Sponsor!), maar daarbij nog eens een verblijf waar we in de watten gelegd werden door de familie Rozendaal was helemaal geweldig!

Na aankomst hebben we eerst even een La Chouffe biertje gedronken, en het was al vrij snel heel erg gezellig. Daarna even de startnummers opgehaald, en de briefing bijgewoond, waarna we bij de plaatselijke italliaan de koolhydraten goed bijgevuld hadden.

Toen de spulletjes in orde gemaakt, en op tijd de wekker gezet (kwart voor zeven…uitslapen dus in vergelijking met een hele triathlon).

Zaterdag – race dag;Marcel reed ons (na een snelle opfris-cursus automaat rijden) naar de wisselzone bij het stuwmeer. Nadat de fietsen “gerackt” waren, en de tassen op hun plaats hingen stapten Joop en ik de bus in die ons naar de start bracht voor het eerste onderdeel. 5KM lopen dus i.p.v. 1.9KM zwemmen.

Kwart voor 11 werden we weggeschoten, en het leek erg op de start van een normale 5KM wedstrijd, want iedereen vloog er vandoor. Ik hing met mijn tong op mijn schoenen in de achterhoede, en met zo’n 23 min op 5KM stapte ik erg tevreden de wisselzone in. Het leek wat dat betreft een normale triathlon, want ook nu hoefde ik bij de wissel niet lang naar mijn fiets te zoeken, want er hingen er niet veel meer.De meesten waren al aan de eerste beklimming begonnen.

Eenmaal op de fiets merkte ik al gelijk dat ongetraind een helling van 11% beklimmen die ook nog eens blijft duren niet goed is voor het zelfvertrouwen. Als er daarna ook nog een technische afdaling volgt, waarin ik me zwaar remmend afvroeg of ik geen reserve remblokjes mee had moeten nemen, had ik al snel in de gaten dat een goeie fietstijd er niet in zou zitten. Sterker nog….tijdens de briefing moest ik nog erg lachen om de cut off tijd die vastgesteld was op 20KM/u, maar hier was ik er het eerste stuk nog maar nauwelijks bovenuit gekomen.

Nadat ik dit verwerkt had, begon ik te wennen aan het parcours, en langzaam veranderde het afzien in genieten van de omgeving, en van de mooie afdalingen.
Gesteund door het prachtige weer, en de geweldige supporters (Marcel, Fred, Trijnie, Theo en Oma Rozendaal die op 89 jarige leeftijd ook heel de dag van de partij was!!) begon ik er steeds meer plezier in te krijgen. Op een gegeven moment zag ik in de verte de Luxemburgse “Alp Dhuez” met bovenop de vele supporters en de verzorginspost. Iets dichterbij zag ik dat het flinke lange stukken vrij steil omhoog waren, en met veel moeite kwam ik een tijd later boven. Daarna stukjes dalen en klimmen, en toen een lange afdaling zonder al te veel bochten. De snelheid liep flink omhoog, tot plotseling iemand van de organisatie begon te gebaren dat het gevaarlijk was. Zodra ik mijn remmen indrukte begon mijn stuur flink te zwabberen, volgens mij omdat het wegdek hier ook flink beschadigd was. Ik kreeg het niet meer bijgeremd, en in een fractie van een seconde lag ik in de berm. Flinke pijn in mijn nek/schouder en rug, maar ik stond al vrij snel weer overeind.

Mijn eerste gedachte…..einde wedstrijd, en wachten op de bezemwagen. Maar even later eerst maar eens gecheckt hoe de fiets er bij stond. Allebei de wielen liepen aan, en moesten even opnieuw ingespannen worden. Verder stond alleen (het beschadigde) stuur scheef, en later bleek ook het schakelen wat problemen te geven. Dus weer terug op de fiets gestapt, en voorzichtig aan het laatste stuk begonnen. Balen van de val, maar tegelijkertijd erg gelukkig dat ik het er nog zo goed vanaf gebracht had, kropen de kilometers voorbij, Na een heel stuk klimmen kwam ik weer op een punt waar de supporters me op stonden te wachten. Gelukkig, want door de val was ook mijn bidon leeg gelopen. Even de situatie uiteglegd, en gelijk wat water aangenomen van Marcel en Fred, ging ik de laatste 10KM in die gelukkig vooral omlaag gingen. Klimmen deed namelijk best pijn in mijn rug, en staan op de pedalen ging ook niet meer zo lekker.

In de wisselzone een Redbull gepakt, en omdat ik ondertussen zowat als laatste aan het loop onderdeel begon, vroeg ik me af of het verstandig was om door te gaan. Daarom besloot ik om het eerst maar eens een rondje aan te kijken. Het lopen viel heel erg tegen, en de stukken bergop deden een beetje pijn, en diep ademhalen ook, en ik was uitgeput van die zware fietstocht. Dus werd het een combinatie van stevig doorwandelen, en rustig joggen. Af en toe werd ik vergezeld door Trijnie op de MTB, die afwisselend Joop en mij van de nodige peptalk voorzag, wat uiteraard in zo’n fase van de wedstrijd helpt om mentaal de zaak op orde te houden.

Uiteindelijk na c.a. 7 uur kwam de finishboog weer in zicht, en na een paar high fives, werd ik door de organisatie onthaald als iemand die een podiumplek gelopen had. Top!! Nog even een medische check, en de schouder en ribben werden nog goed nagekeken door de dokter. Het advies was om hier maandag mee naar de huisarts te gaan.

Na een douche, hebben we lekker gegeten (er was heel erg goed voor ons gezorgd!!), en hebben we nog wat gedronken. Nauwelijks geslapen, want met de combinatie gekneusde ribben, gekneusde schouder, blijft alleen plat op je rug liggen over. Maar ondanks de val, een heel erg mooi weekend gehad, in een heel goed gezelschap!!

Ondertussen bij de Dokter geweest, en naar de fysio. Ribben en schouder zijn wat gekneusd, maar moet goedkomen. De fysiotherapeut heeft e.e.a. goed ingetaped, en slapen gaat ook een heel stuk beter. Ik verwacht zelf eind deze week weer wel te kunnen gaan hardlopen op zachte ondergrond.

Afgelopen weken een korte vakantie gehad.

Levi was naar Bulgarije, en Randy naar Italie, dus Maaike en ik besloten dit jaar niet te ver weg te gaan, en lekker te gaan wandelen.

Na de Zugspitztrail ben ik helemaal weg van de bergen, en vandaar dat ik met Maaike naar het zelfde gebied wilde gaan om wat bergwandelingen te gaan maken. Eerst een paar dagen naar Duitsland (Ellens-poldersdorf bij de Moezel), en daar o.a. een wandeling gemaakt met daarin de grootste touwbrug van Europa.

Van daaruit naar Berwang in Oostenrijk.Een mooi dorpje wat ongeveer op 1000 meter hoogte ligt, en waar je uitkijkt over de Zugspitz. Toen we daar aankwamen hebben we een flinke onweersbui gehad, maar gelukkig is voor de rest het weer heel erg mee gevallen. Het hoogtepunt van dit verblijf was toch wel om de mooie berg Thanneler te beklimmen:”Der Thaneller (2341m) ist ein sensationeller Aussichtsberg in den Lechtaler Alpen bei Reutte.” . Omdat we al op c.a. 1000M hoogte zaten hoefden we “maar” 1000 hoogtemeters te maken, samen met afdalen goed voor zo’n 4 en half uur wandelen. Een hele mooie wandeling, met vele smalle paadjes, en het laatste stukje hier en daar vrij spannend. Maaike vond het ook schitterend, en daar was ik wel heel erg blij om. Ik verwacht dat in de toekomst nog veel van dit soort wandelingen gedaan gaan worden.

Hierna zijn we via Ehrwald naar Zell am See gegaan in Oostenrijk. In Ehrwald hebben we een mooie tocht gemaakt die eindigde met een erg pittige klim naar een mooie waterval.

Zell am See, een mooi stadje wat ligt tussen de bergen, en aan een mooi meertje. Hier hebben we onder ander het wandelpad naar “ZELL AM SEE – SCHMITTEN HOHE” gedaan.

Een wandeling die volgens de aanduidingen 4 en half uur zou duren, maar Maaike en ik hadden er nog geen 4 uur over gedaan. De laatste dag in Oostenrijk hebben we de GrossClockner bezocht, en zijn vanaf het panaoramapunt afgezakt naar de Gletcher.

Uiteindelijk via Bamberg (Duitsland) weer terug naar huis, en daar onderweg ook nog een leuke wandeling gemaakt. Heel veel gewandeld, met af en toe c.a. 21KM per dag. De bergwandelingen waren een stuk korter qua kilometers, maar zeker even vermoeiend.

Niet gezwommen, of hardgelopen. Vrijdag ochtend pas weer gefietst, en zaterda  g ochtend samen met michel een rondje van 21KM gelopen. Zondag nog een rustdag gehouden….

De rust heeft me wel goed gedaan denk ik, want tijdens een 10K loopje op maandag avond, zag ik dat ik vrij gemakkelijk 5M/KM aan kon houden. Nu weer snel de kilometers uit gaan breiden…..

Afgelopen weken staat alles op een heel laag pitje……

Problemen bij de klant, en een volgepland weekend zorgden er voor dat ik minimaal heb kunnen trainen. Maar aangezien rust ook erg belangrijk is, kan het waarschijnljik niet veel kwaad…

Niet erg veel getraind dus, en deze week alleen kunnen lopen vanwege de standby dienst.
De keren dat ik wel kon, besloot ik om er een pittige training van te maken, en achteraf gezien had ik dat beter niet kunnen doen denk ik.

Sinds woensdag heb ik nu namelijk last van mijn hamstring (rechts) en dit doet pijn tot onveer halverwege mijn dijbeen. Iets te hard tekeer gegaan denk ik, en hopelik is dit snel weer over.
Ik ben in ieder geval van plan om morgen een lange duurloop van c.a. 2 uur te doen, en Zondag wil ik een uurtje of 3 gaan fietsen. En begin volgende week ook weer een keer naar Galder,

De sportkeuring heb ik in ieder geval verplaatst naar September, want het leek me niet verstandig om dat a.s. maandag te doen. Ondertussen heb ik gezien dat de Eislek triathlon een pittige halve triathlon gaat worden, waar vooral in het fietsonderdeel de nodige hoogtemeters zitten.

After the transition to bikes, the route takes the athletes via Insenborn on to the CR309 to BOULAIDE, and then at the Harlinger Poteau to the right on to the CR315 to BAVIGNE; the first refreshment stop will be provided along this section. Then comes a 14-kilometre loop, partly along the shore of the reservoir – one of the highlights of the bike course – to Liefrange, then via NOTHUM and back to BAVIGNE.

The triathletes then travel over hilly terrain – and this applies, in fact, to the whole bike course – via HARLANGE and DONCOLS to OBERWAMPACH, before going under the N12 and over the CR309 to reach the second refreshment stop outside KNAPHOSCHEID. The climb up to KNAPHOSCHEID will be another highlight for the participants and, above all, for the spectators.

This long ascent, “Ösling’s Alpe d’Huez”, is the perfect place to cheer on the cyclists and is also very easy for spectators to reach on their way to CLERVAUX.

After a further almost 25 kilometres’ ride via BOEVANGE, DOENNANGE and WEICHERDANGE, the cyclists then reach the second transition area in CLERVAUX.

To sum up, this demanding bike course, covering a difference in altitude of about 1600 m, passes through some of the most beautiful corners of the Luxembourg foothills of the Ardennes, where the wonderful views will more than compensate the cyclists for the challenges of the route.

90 km

 

Click here

Maar het echte hoogtepunt van het jaar moet nog komen denk ik, (dat had de Zugspitz moeten zijn, maar,,,,,,,,)
De Indian Summer trail. Ik heb de etappes al bekeken, en het lijkt me een hele leuke en mooie trail Nu nog zien dat ik op tijd binnen ben bij de diverse posten, want anders word het een 100KM ipv een 125KM.

Afgelopen weekend was er weer heel erg veel te doen op triathlon gebied.
25 Juni (afgelopen zaterdag) was de dag dat ik had gehoopt te kunnen starten bij de Swissman, maar daar was ik dus helaas niet voor ingeloot…..
Nadat ik afgelopen zaterdag vernomen had dat het zwemonderdeel vanwege de onweer vervangen was door 4KM hardlopen, was het misschien een geluk bij een ongeluk dat ik niet mocht starten.
Een Extreme triathlon zonder zwemmen, wordt gelijk een heel stuk minder extreem, en dan zou voor mij de lol er al af geweest zijn.

Op dezelfde dag was ook de Celtman. Ik moest nog vaak terug denken aan deze hele mooie wedstrijd, waar ik nu precies een jaar geleden wel bij was. Nog steeds de allermooiste wedstrijd die ik ooit heb mee mogen maken, en ik hoop toch in ieder geval nog 1 keer een dergelijke wedstrijd te kunnen doen.

En een heel stuk dichter bij huis, was ook de triathlon van Oud gastel. Omdat het wat te vroeg viel na de Zugspitztrail, kon ik ook deze keer niet mee doen, maar John en ik zijn wel langs gefietst om de atleten aan te moedigen. Dat was trouwens de eerste keer dat mijn fiets van de muur af kwam na Almere vorig jaar…. Hij deed dus vooral dienst als hangfiets, nadat ik vorig jaar te horen had gekregen dat een start voor de Swissman niet ging lukken.

En afgelopen zondag was het ook weer Halve marathon van Roosendaal.
Ondertussen voor het vierde jaar al weer ingeschreven als bedrijf, en voor de eerste keer met 3 teams aan de start. 1 10KM team van 5 debutanten, want Levi en zijn vrienden hadden nog nooit een 10K hardloopwedstrijd gelopen. En verder nog een team van 10KM en een team van Halve marathon lopers.

Ondanks de wat pessimistische weerberichten (code oranje etc.) viel het weer tijdens de wedstrijd mij reuze mee. Het was zelfs vrij warm, en met die hoge luchtvochtigheid was het maar goed dat er nog een beetje wind stond. De wedstrijd verliep lekker, en vooral de eerste 16KM vlogen zo voorbij. Ik zat toen nog op c.a. 4M45 per kilometer gemiddeld, maar kort daarna moest ik de snelheid laten zakken naar zo’n 5M10 per KM. Mijn spieren deden flink pijn, maar dat had ik ook niet anders verwacht na die 55KM trail van vorige week. Uiteindelijk gefinished in 1u45, en dat was precies de tijd die ik vooraf in gedachten had. Heel tevreden mee, want ik heb eigenlijk al heel lang geen snelheidstrainingen meer gedaan, en van die lange langzame duurlopen wordt je niet bepaald sneller van.

Iedereen van het ICT-OKE BV team is gefinished, met zeer mooie tijden, en zonder problemen, en vooral de jonkies hadden me een beetje verrast, want daar zaten zelfs een paar tijden van onder de 50 minuten bij. En dat zonder voorbereiding, is toch wel heel erg knap.
Na de wedstrijd nog gezellig wat gedronken en gegeten in Roosendaal, en daarna snel naar huis om naar de Rode Duivels te kijken.

Alles bij elkaar een druk weekend gehad, maar wel heel erg leuk!!
Deze week standby dienst, dus eerst maar eens goed herstellen van de laatste 2 wedstrijden.

Volgende week het zwemmen en fietsen weer goed op pakken, en dan weer vooruitkijken naar de Eislek triathlon.

…maar wel genoten van deze fantastische wedstrijd.

Hieronder in het kort een verslag…

Zaterdag 18-6-2016..

Ik sta klaar in het startvak voor een 101.6KM lange ultratrail door het Zugspitze gebied, met o.a. een beklimming van de hoogste berg van Duitsland. Precies kwart over 7 worden we weg geschoten, en we vertrekken met een geneutraliseerde start, oftewel wandelend achter een blaaskapel. Na een paar honderd meter slaan hun af, en begint de wedstrijd.

Het stuk naar de eerste post gaat lekker. Ik haal wat mensen in, tijdens het klimmen, en tijdens het dalen moet ik af en toe weer wat mensen voor laten gaan. Afgeleid door de mooie watervallen, en het uitzicht op de bergen vliegen de eerste 12Km voorbij, en al snel sta ik bij V1 (de eerste verzorgingspost. Ik besluit om mijn beker te vullen met sportdrank, en direct door te lopen.

Vrij kort hierna begint de eerste serieuze klim. Ik heb al vrij snel in de gaten dat ik het klimmen een “beetje” onderschat heb, en hang regelmatig op mijn poles om uit te hijgen. Tjidens deze trail maakt zowat iedereen gebruik van deze stokken, en ik ben erg blij dat ik ook een setje aangeschaft heb. Het helpt flink bij het klimmen, en later blijkt het ook een goede hulp tegen het uitglijden bij afdalen.

Het parcours varieert van erg steil tot heel erg steil (tenminste zo ervaar ik het dan toch, met totaal geen berg ervaring), en na een paar uur kan ik weer gaan afdalen naar post 2.
Hier even mijn waterzak gevuld, en na een paar bekers sportdrank ga ik weer verder.

Er komt nu een stuk wat goed te doen is, en ik begin ook de techniek een beetje door te krijgen.
Ik voel me heel goed, en verbaas me dat ik al vrij snel bij de volgende post sta. Achteraf blijkt deze 3KM naar voor geplaatst te zijn. Bij deze post (V3) neem ik watermeloen. Dat is eigenlijk het enige wat ik op dat moment weg kan krijgen, en ik spoel het weg met 2 bekers cola. Ondertussen begint het flink te plenzen, en ik schiet mijn regenjas aan. We beginnen aan een serieuze klim, en eerst lijkt het nog enigszins op wandelen. Totdat we na een paar honderd meter van grindpad overgaan op gras. Hier is het voetje voor voetje omhoog proberen te komen, en vooral proberen niet uit te glijden. Uiteraard lukt dat laatste me niet, en regelmatig wordt ik door een collega loper weer overeind geholpen, en af en toe verleen ik dezelfde diensten. Dit stuk blijft duren, en ik dacht….dit moet het hoogste punt zijn als ik zomenteen boven ben.

Maar eenmaal boven staat me nog zo’n verassing te wachten. Alhoewel iets minder steil, is het nu vooral een modderig paadje, en hier en daar word het ook al wat spannender om te doen.
Nog steeds regent het, afwisselend met af en toe wat hagel. Nadat dit stuk afgelegd is, komen we op het punt voor de laatste klim naar het hoogste punt van de trail. Hier moeten we de extra kleding/handschoenen/musts etc, aanschieten, en hier staat ook het bordje “Gevaarlijke passage”. Onderweg was ik al mensen tegen gekomen, en die bleken er dus voor te kiezen om om te draaien op dit stuk. Het is inderdaad een vrij spannend stuk, vooral omdat ik niet weet hoe lang deze passage gaat duren. Gelukkig na een minuut of 10 staat er al weer een bordje einde gevaarlijke passage, maar in mijn beleving had achteraf gezien dat bord ook gerust boven op de top mogen staan.

Maar goed…opgelucht dat het gevaarlijkste stuk er op zit, begin ik aan het laatste stuk voor het hoogste punt. Mijn vingers zijn ondertussen zowat bevroren, en nog steeds valt er af en toe een flinke hagel of regenbui. Niet veel later zie ik het bordje hoogste punt van de wedstrijd, en opgelucht begin ik aan de afdaling. Ik ben eerst nog van plan om een foto te maken, maar met gevoelloze vingers mijn iphone bedienen lijkt me geen succes. Ook heb ik wat te vroeg gejuicht. Afdalen is nog lastiger, en ondanks dat ik echt mijn best doe om niet te vallen, ga ik regelmatig onderuit. Omdat er stukken bij zijn, waar zo’n val fataal kan worden, besluit ik soms mijn schoenzolen vrij van gras en modder te maken, zodat ik nog een beetje grip heb. Ik ga heel voorzichtig naar beneden. De laatste 4KM zijn asfalt, en eindelijk na lange tijd kan ik weer een stukje hardlopen, en dat voelt heel goed. De zon komt er ook weer door, en ik vind het nog steeds fantastisch hier in de bergen!

Bij V4 (op 43KM) valt het iedereen wel op dat ik de techniek van het bergtrailen nog niet helemaal onder de knie heb, want ik ben compleet bedekt met modder. Even mezelf wat afgewassen, en ik bekijk een SMS-je van John(hij is gestart voor de 60K) die aan gaf dat hij de cutoff tijd niet gehaald had. Ik bel hem even, en hij is al op de hotel kamer. Hun waren gestart ongeveer op het punt wat ik nu moet gaan doen, en hij waarschuwt me nog even dat dit ook een heel zwaar en technisch stuk gaat worden. En inderdaad…hij heeft gelijk…
Aanvankelijk lijkt het mee te vallen, maar wat later zie ik dat het weer een flink stuk omhoog gaat. Het is ook weer begonnen met regenen, en een groot gedeelte van de berg is ondertussen bedekt met een donkere wolk.Weer zo’n klim die maar blijft duren, en na een hele tijd, eindelijk weer dalen. Ook deze afdaling valt zwaar tegen. Het begint te schemeren, en ik vraag me af of doorgaan verstandig is. Bij de post 5 word een medische check gedaan, en het plan is eigenlijk om daar schone kleding aan te schieten, en even bij te komen, en daarna het vlakkere stuk te gaan doen, Alles bij elkaar nog zo’n 48KM te gaan, en ik ben al c.a 12 uur onderweg…dus twijfel ik al een hele tijd of dit verstandig is met een lampje in het donker. Ik hoor dat er nog 1 plaats vrij is in het busje voor de uitstappers, en besluit op te geven….

De eerste wedstrijd ooit, waar ik vrijwillig uitgestapt ben, maar ….wel een hele mooie ervaring rijker. Het meest technische stuk, en de meeste hoogte meters heb ik gedaan, en dat voelt heel erg goed. Alles bij elkaar een fantastische trail van in totaal 53KM gedaan, in een van de mooiste omgevingen die je je kunt bedenken.

Nu snel het zwemmen en fietsen weer terug op pakken, voor de volgende uitdaging….

De laatste post voor de Zugspitztrail….

Altijd Spannend die laatste dagen voor een dergelijke wedstrijd!
Het lijkt er op dat ik de trainingen goed doorgekomen ben, want ik voel me goed.
Ook de meeste spullen heb ik al geregeld, dus daar hoef ik me ook geen zorgen meer over te maken.

Maar….de weerberichten voorspellen helaas niet veel goeds, en da’s wel heel erg jammer.

Er wordt flink wat regen en zelfs onweer voorspeld, en 101 Kilometer afleggen in natte kleren en met natte voeten lijkt me geen pretje.
Dus houd ik me de laatste dagen vooral bezig met de vraag…wat schiet ik aan bij de start, wat stop ik in mijn rugzak, en wat gaat er in de “Drop back” voor het 50KM punt.

Voorlopig wil ik het zo gaan doen:
Bij de start: Lange tight, met hieronder korte (compressie) tight, compressiekousem + gewone sokken (geen teensokken, omdat die me bij Limburgs Zwaarste flink wat blaren bezorgd hebben), Thermo hemd, Shirt met lange mouwen, 2 * Buff, Lichte jas
In mijn rugzak: Nog een lange tight, en nog een thermohemd met lange mouwen + regenjas + regenbroek
In de drop bag: Dun jasje + shirt met lange mouwen, Schoenen + sokken

Voor de GPS heb ik het volgende bedacht: Ik heb de viewranger app op mijn iphone gezet, en een batterijhoesje besteld. Dit maakt je iphone iets dikker (en zwaarder), maar je kunt hem daarmee nog 1,5 maal opladen
De GPS route op mijn Garmin zetten lijkt mij n.l. geen goed idee, omdat hij iedere keer signalen geeft wanneer even van de route afgeweken wordt, of wanneer de sattelieten wegvallen.
Ook voor de duur van de accu van de Garmin heeft dit wat consequenties, dus ik heb eigenlijk alle uitgezet (geen KM signalering, geen automatische verlichting etc.)
Voor zover ik uit de meeste wedstrijdverslagen begrepen heb, is e.e.a. heel goed aangegeven, maar als het mistig wordt, en donker is, zal het misschien nodig zijn.

Op de website staat nog erg weinig vermeld over de voeding die bij de verzorgingsposten te krijgen is.
Volgens mij geen gels, dus die zal ik zelf een aantal meenemen, en ook wat in de dropbag stoppen.

Verder laat ik alles zaterdag maar over me heen komen.
Omdat het mijn eerste bergtrail wordt, is finishen (en heel blijven) het doel, en ga ik me geen enkele tijd als doel stellen.
Uit ervaring weet ik ondertussen dat ik bij trails in de heuvels nogal eens struikel en in de berm beland, dus dit wil ik hier zeker voorkomen.

Goed dat ik mijn uitrusting afgelopen zaterdag nog een keer getest heb.
De waterzak van Camelback heb ik nu vervangen met die van Nathan, omdat ik deze makkelijker bij te vullen vind.
Deze keer had ik wel een flinke schuurplek op mijn schouderblad, dus dat gedeelte moet ik beschermen met pleisters zaterdag.
En vooral de “schuur-gevoelige” delen goed insmeren met anti schaafwonden gel(liezen/oksels/schouders/nek)…..

Dus…als het weer een beetje meezit, en het eten tijdens de trail ook een beejte goed gaat, dan moet het lukken.
Zondag weet ik het………
Ik heb er wel heel veel zin in, en verheug er erg op om te rennen door dit mooie gebied!

En het zware werk zit er weer op…. Het aftellen is nu echt begonnen.

Als ik het schema aan zou houden, dan zou ik a.s. weekend vrij weinig moeten doen:

Maar omdat er voor woensdag een duurloop van 3 uur gepland staat, ben ik van plan om deze naar a.s. zaterdag te zetten. De langzame duurloop voor voldende week zondag (2 uur) wil ik dan ook op zaterdag zetten, en de ander trainingen en rustdagen plan ik daar dan omheen.

Verder heb ik deze week alvast mijn vaderdag Kado besteld 🙂 Het is de Camelback Ultra 10 geworden, Mijn huidige Nathan heeft net iets te weinig opslag ruimte, en geen plaats om aan de voorkant drinkflessen mee te nemen. Ben dus op zoek gegaan naar een zak die meest geschikt is voor de Zugspitztrail, en eventueel voor soortgelijke doelen.

En dat lijkt dus deze te zijn:
Our most technical running pack, the Ultra™ 10 was designed to endure one of the toughest trail races on earth: the Ultra Trail du Mont Blanc. The 103-mile course has a total elevation gain of over 30,000 feet—and a mandatory packing list.

We engineered this pack to carry every item on the UTMB gear list: a 2 liter reservoir, room for food and extra layers, a sweat-proof pocket for your smartphone and two chest pockets for additional water bottles. If it works on Mont Blanc, it can handle just about anything.

Refilling on the run? We’ve added color-coded straps so you’ll instantly know how to access your water supply, and an external-fill design that lets you refill without unpacking the bag. On hot days, fill the reservoir with ice water—the mesh back panel lets it sit against your back to cool your core.

We’ve also included overflow storage, trekking pole attachments and plenty of lash points, just in case you want to bring something we didn’t think of. The custom-fit harness and dual sternum straps adjust for a close, comfortable fit, and the cargo compression lets you cinch everything down to minimize bulk.

De rugzak is ondertussen binnengekomen, en kan ik morgen gaan testen. Het meeste is geregeld dus, en ook de trainingen ben ik gelukkig blessurevrij doorgekomen. Nu nog zorgen dat ik de lijst met spullen compleet heb, en op een zo compact mogelijke manier in de rugzak kan krijgen.

De (voorlopige) resterende wedstrijdplanning tot het einde van dit jaar ziet er dus als volgt uit:

Juni – Zugspitztrail 100KM (Duitsland/Oosterijk)
Juni – Halve marathon Roosendaal
Eislek triathlon 1/2 afstand (Luxemburg)
Indian Summer trail 125KM (Drente)
Daarna……..mogelijk de hel van Kasterlee nog een keer.

Zwaardere trainingsweek

Deze week weer een wat zwaardere trainingsweek gedaan.

Volgens het schema zou het er ongeveer als volgt uitzien:
Gepland    Gedaan
Za        5         4
Zo        Rust    Rust
Ma        3        2
Di         2        3
Wo       3        1
Do        2        1
Vrij       3        4

In totaal c.a. 15 uur getraind, dus qua training kwam ik aardig in de buurt.
Niet helemaal volgens planning, maar aangezien ik niet voor een podiumplek ga, wel goed op schema denk ik.
De trainingen van Woensdag en Donderdag vielen n.l. in het water vanwege diverse afspraken, en afgelopen weekend zaten we een weekendje in Maastricht.
Vanavond als het mee zit nog een lange duurloop, en dan kan ik weer af gaan bouwen naar de wedstrijd.

Afgelopen vrijdag wel flink wat keren gebeten door Dazen. Mijn beide benen, en ook mijn arm zitten onder de bulten, en da’s niet zo fijn.
Ze hebben dus dwars door mijn compressiekousen heen gebeten.
Ik ben ook nog op zoek naat een ander race vest. Het zou wat goter dan mijn Nathan moeten zijn, zodat alle verplichte spullen er in passen.

Nog een kleine maand voor de Zugspitz Ultratrail.

Afgelopen weken heb ik de draad weer goed opgepakt, en ben ik weer lekker bezig geweest.
De trainings omvang is wel wat lager dan afgelopen Februari, maar de zwaarste week zit er nog aan te komen.
Gelukkig zijn de problemen met mijn rug zo goed als over.
Het lopen gaat dus een stuk lekkerder nu, maar ik merk wel dat ik nog steeds te zwaar ben.
De vrije dagen met hemelvaart en pinksteren hebben me wat dat betreft geen goed gedaan, en ik moet dus nog wel even een paar weken op mijn gewicht gaan letten.

Ook de nodige rust kan ik momenteel niet echt vinden.
Vooral deze week in combinatie met de standby dienst tot nu toe nauwelijks achter mijn pc vandaan gekomen.
A.s. weekend komt er nog een communifeest + een paar bezoeken bij terwijl ik zaterdag en zondag ook een paar installaties op het programma heb staan.
En tussendoor wil ik ook Jan en Misja nog aan gaan moedigen….
Hopelijk kan ik in ieder geval zaterdag ochtend een duurloop van c.a. 4 uur afwerken, en als me dat lukt ben ik al heel erg tevreden.

Ook ga ik volgende week nog even alles wat ik verplicht mee moet nemen tijdens de trail uitzoeken.

Der SALOMON ZUGSPITZ ULTRATRAIL is a single trail run in the Alps.
Portions of the courses of the ULTRATRAIL, SUPERTRAIL XL, SUPERTRAIL, BASETRAIL XL and BASETRAIL include high alpine trails passages demanding particular experience and skill of the participants.

It is mandatory to carry the following equipment during the entire competition:

trail running shoes with a tread that is suitable for running in alpine terrain
Labeling of a competitor’s food / beverage supplies by the individual’s start number
Foul-weather gear for protection from the elements (as a minimum water-proof rain coat)
Warm clothing (long-sleeved shirt and running pants) as insulating layers underneath the rain gear (in case of bad weather conditions which may set in suddenly in high mountain territory);
basic rule: it is not allowed to see any skin!
Gloves and a warm hat
Functioning headlamp and replacement batteries (does not apply to BASETRAIL XL or BASETRAIL)
X-Mug to get drinks at the food stations
Water tank containing at least 1,5 liters (BASETRAIL XL and BASETRAIL 1 l)
Emergency kit (1x sterile dressing 4”x4”, 2x field dressing, 2x sterile gloves, 1x triangular bandage, 4x band-aids 1x emergency whistle, blister pads, rescue blanket)
GPX watch with complete course data saved to memory, alternatively: the printed course map(s) and elevation profile (issued at registration on race date)
Running Back pack
Mobile phone with Medical Crew Number saved in its address book to be able to make emergency calls (it must be made sure that the phone can make calls from within Austria as well)
Also recommended: sun screen, fatty cream against chafing, additional supply of own food and beverages, blister tapes.

Afgelopen week nog een inschrijving gedaan, dus ik denk dat ik het programma voor 2016 nu ongeveer wel rond heb….
Het is de Indian Summer trail geworden, die eind Oktober gaat plaatsvinden in de buurt van Assen.
Normaal gesproken wordt het dit eerste 125KM trail, maar het zou ook een 100KM kunnen worden in verband met de cut-off tijd.
Jan en Misja gaan ook mee voor de 125K solo, en hopelijk starten John/Michel/Rob/Peerke ook als team.

Resterende wedstrijden voor 2016:

Juni Zugspitz trail (100KM)
Juni Halve marathon van Roosendaal
September Eisleck traithlon (halve) Luxemburg
Oktober Indian Summer trail (125KM)
December Hel van Kasterlee

Hemelvaart weekend:
Afgelopen week wel veel bewogen, maar niet echt getraind. Woensdag samen met maaike een mooie wandeling gemaakt in de buurt van Valkenswaard (16KM), en donderdag meegedaan met de fietsvierdaagse, waar we in totaal c.a. 60KM gefietst hebben.
Vrijdag zijn we afgereisd naar de Ardennen, en hebben daar een hele mooie wandeling van 5 uur gedaan.
Zaterdag wel gelopen, en toen zijn we na zo’n 18KM gestopt, omdat we die dag moesten vieren dat Michel 50 jaar geworden is.
En op Zondag ben ik met Maaike nog eens 17KM gaan wandelen, en daarna de BBQ aangezet, om zo de vrije dagen af te sluiten.

Een hele leuke korte vakantie, maar dat gaat natuurlijk wel een beetje ten koste van de voorbereidingen op de Zugspitz trail.
De weken ervoor ook veeeel te druk zowel zakelijk als prive, en dat in combinatie met een onstoken teen was niet best voor de motivatie.
Die onsteking is ondertussen gelukkig weg, en mijn nagel ook….

Dus maandag avond alvast de draad weer opgepakt, en samen met Jan een rondje gerend, en dit viel ondanks de hoge temperaturen (van ik gok zo’n 25 graden) erg mee.
Gelukkig stond er af en toe een koel windje, en het tempo lag niet te hoog (5m30/KM) dus na zo’n 1u50h stond ik weer terug thuis met ruim 20KM op mijn horloge.
Het meeste was wel asfalt, maar toch voelde het heel goed.

Ik hoop de rest van de week nog een aantal lange trainingen te kunnen doen, en dan in het weekend weer eens richting de marathon afstand te gaan.
In totaal nog 5 weekenden te gaan voor de Zugspitztrail, maar er zit 1 weekend tussen dat niet getraind kan worden(dus dan net er voor of er na).
Ook het laatste weekend telt eigenlijk niet mee, want dan zal het geen al te lange training zijn.

Tja….soms zit het mee……
Ik zit me dus al maanden af te vragen of ik Almere weer ga doen dit jaar, en net nu ik de knoop door wilde hakken zag ik een berichtje van Joop dat er een leuke middenafstand was in Luxemburg.

http://eislektriathlon.lu/

Gelijk even gekeken natuurlijk, en in eerste instantie vond ik het jammer dat het “maar” om een halve ging.
Maar…toen ik er wat verder over na ging denken, zag ik eigenlijk een alleen een hoop voordelen.
Parcours is een heel stuk uitdagender
Inschrijfgeld is een heel stuk voordeliger (Almere ==> From May 1st, 2016 €389 !!)
Minder training nodig, wat gezien de vakantie van te voren ook erg gunstig is

Dus ja…dat leek me wel wat.
Zie ik even later dat Joop een startbewijs over heeft, en vroeg of iemand er zin in had.
Ja….en dan wordt het wel heel erg aantrekkelijk. Wel ff met Maaike overlegd eerst, en daarna gelijk even doorgegeven dat ik (heel) graag mee deed.
En Joop gaf een berichtje terug dat ik mijn gegevens door moest geven, dus mooi…ik heb weer een mooie triathlon om naar uit te kijken.

Dus ik denk dat mijn planning voor de rest van dit jaar er een beetje als volgt uit gaat zien:
Juni Zuspitztrail (100K)
Juni halve marathon van Roosendaal
September Eislek triathlon Luxemburg
Oktober 1 trail of marathon
December Hel van Kasterlee !!

Uiteraard moet ik wel heel blijven, maar normaal gesproken lijkt dit me een heel erg realistische planning.
Vanaf September dus gelijk volle bak gaan mountainbiken, want na een halve heb ik aan een paar dagen herstel genoeg.
Tegen die tijd maar weer een wat setjes remblokken inslaan.

Voor de trainingsplanning maakt het niet veel uit. Af en toe een keer de racefiets pakken, en binnenkort maar weer eens in het buitenwater gaan zwemmen.
Verder heel veel blijven lopen…….

Mijn teen werkt alleen nog niet zo mee. Hij is helemaal rood, en doet nog steeds flink pijn. Vanavond nog maar een keer mee in de Soda gaan zitten, en anders woensdag maar even langs de huisarts.

Nu ….ruim een week na de Limburgs Zwaarste, heb ik de draad weer een beetje opgepakt.
Na deze trail de eerste dagen vooral veel last van spierpijn gehad, maar donderdag avond voelde ik me toch al fit genoeg om een rondje met de mannen te gaan hardlopen. Lekker rustig door de Rucphense bossen een rondje van c.a. 10KM, en daarna een bak koffie bij Michel.

De dagen erna toch nog maar wat extra rust gepakt, want mijn middelste teen rechts deed flink pijn.Volgens mij is hij een beetje gaan ontsteken, want hij is helemaal rood, en het gebied rond mijn nagel doet flink pijn. Het ziet er gewoon niet best uit, en het voelt ook niet goed.

Eergisteren (maandag) een ruime 9KM gedaan, en ondanks de regen en kou voelde het goed.
Ik denk dat ik voldoende hersteld ben om weer lange duurlopen te kunnen doen, maar wacht er nog even mee tot a.s. weekend. Helaas wel standby dienst, dus moet ik me zaterdag beperken tot rondjes door de Rucphense heide, en dan weer hopen dat ik met rust gelaten word.

Hier gaan we 2 dagen overnachten, omdat de start van de 100KM op zaterdag al om 6 uur is, en Imstenrade (de start) c.a. 2 uur rijden van Rucphen vandaan is.

Na een vrij onrustige nacht worden we rond 4 uur wakker, en we besluiten om maar gelijk op te staan om onszelf voor te gaan bereiden op de trail. Mooi op tijd zijn we in Imstenrade, bij de voetbalkantine, en rond 6 uur mogen we dan eindelijk vertrekken.

Sommige duren vrij lang, en kunnen slechts met kleine pasjes langzaam genomen worden.
Ik probeer het op een zo efficient mogeljke manier te doen, maar merk toch dat ik al snel helemaal verzuur.

Ik ben dus net zoals bij het fietsen een betere klimmer dan een daler.
Maar veiligheid staat voorop, dus ik besluit geen enkel risico te nemen, en de gaten weer dicht te lopen zodra de afdalingen weer voorbij zijn.
Het parcours ligt er ook vrij uitdagend bij, vanwege de vele regen van de dagen ervoor.
Daarom is het dus extra goed opletten bij het dalen, want alhoewel mijn schoenen een heel goed profiel hebben, glij ik toch af en toe een flink stuk weg.
Theo wijst ons op vele mooie plekjes, en hij heeft ook navigatie apperatuur bij hem, zodat we af en toe bij twijfel kunnen kijken of we nog steeds goed gaan.
Het meeste is wel goed aangegeven, maar toch moet je af en toe erg goed opletten dat je geen bordje of lintje mist.

Bij de derde post (32K) vul ik mijn waterzak, en neem ik een stuk rijstevlaai. Vanaf hier gaan we een hele mooie lus van 20km maken.

Hierna wel de schoenen uit, en een lekkere douche, gevolgd door een broodje frikandel met een Trippel.

Tja….en dan is het weer April. De korte broeken en de T-shirts kunnen weer aangeschoten worden om te gaan hardlopen, en da’s wel zo lekker. Van de plannen om veel kilometers te maken is eigenlijk niet zo veel gekomen. Voor de beetje doorsnee hardloper zijn het er waarschijnlijk erg veel, maar mijn doel was om in totaal c.a. 100K te maken deze week. Want hier viel natuurlijk de lange duurloop van maandag (2e paasdag) ook nog in.

Niet dus…..alles bij elkaar kwam ik iets voorbij de 80KM, en dat is inclusief de lange duurlopen van 31, en 33KM. T’is gewoon even een beetje te druk, zowel zakelijk als prive, en dan moet de hobby een beetje wijken. Vorig jaar was ik rond deze periode volop in de voorbereiding voor de Celtman, en had ik o.a. de ronde van Vlaanderen en de marathon van Rotterdam er al zowat opzitten. Wel een beetje vreemd dat ik er dit jaar niet bij ben, omdat ik de laatste jaren toch vaak aan de start stond van deze mooie marathon. Maar dit jaar dus andere doelen, en nu komt Limburgs Zwaarste dus er al weer aan. Mijn eerste 100K Ultraloop. Of 80K wanneer ik besluit om de laatste lus niet te doen. Zou natuurlijk zo maar kunnen, want ik heb de laatste maanden nogal wat last van mijn rug/knie/heup, en het is nog maar de vraag of dat bij een 100K niet te veel problemen geeft.

Verder heb ik er wel vertrouwen in. Ik denk wel dat het zwaarder zal worden dan een hele triathlon, omdat na 50KM alles flink pijn gaat doen. Een voordeel is wel, dat dergelijke trails vaak in ontzettend mooie gebieden worden gehouden, en in combinatie met het steigen en dalen voor de nodige afwisseling zorgen. Hopelijk gaat het weer ook een beetje meewerken. De voorlopige voorspelling:”dinsdag 12 april tot en met dinsdag 19 april Grote kans (70-80%) op het aanhouden van het wisselvallige weertype met temperaturen rond het langjarig gemiddelde.” …maar dat zegt natuurlijk nog niets, want afgelopen weekend zat men er ook helemaal naast,

Vanaf a.s. weekend zou het minder druk moeten worden, dus ga ik proberen de nodige rust te nemen in de aanloop naar de 100K. Na deze wedstrijd wil ik het zwemmen weer op gaan pakken, en af en toe de fiets ook weer eens gaan gebruiken als herstel training, zodat ik na de Zugspitztrail niet helemaal van 0 af aan hoef te beginnen.

Nog steeds wat twijfel over Almere dit jaar. Ik vind het een fantastische wedstrijd, dus eigenlijk wil ik heel graag starten. Van de andere kant valt de wedstrijd altijd heel erg ongunstig, met in de weken ervoor de vakantie, Dus eerst even kijken hoe de trails van 100K me gaan bevallen.

Deze week al een beetje afbouwen. Gisterenavond trouwens wel een heel erg lekkere 10K gelopen. Rustig begonnen, maar naarmate de kilometers voorbij gingen, ging de snelheid omhoog.
A.s. weekend niet te ver, en dan volgende week nog een paar korte rondjes, en dan hoop ik voldoende hersteld te zijn voor de wedstrijd.

Nog precies:

…te gaan, en dan is het zo ver!