Met minder dan twee weken voor de Indian Summer Ultra, stond afgelopen zondag de singelloop van Breda weer op het programma.
Jan, Maaike en ik waren weer op tijd in Breda. De 10KM was net gestart, en daar stonden we toch wel met enige verbazing te kijken naar het grote aantal lopers wat gestart was.
En dan zie je in de achterhoede ook nog pacers van 1u10 voorbijkomen, vergezeld van af en toe een loper met een Camelback…..tja..er is de laatste jaten veel veranderd op loopgebied.

Dus even wachten totdat we over kunnen steken naar Lades, het DRV honk waar we ons startnummer op kunnnen halen, en ons om kunnen kleden.
Zoals altijd weer top geregeld door DRV!

We nemen afscheid van onze supporters  Maaike en Els, en wandelen naar het startvak. Het duurt deze keer wel heel erg lang voordat we er in mogen, en wat blijkt….we staan ook nog eens helemaal aan de verkeerde kant. Dus achteraan sluiten, en dan daarna toch nog proberen een beetje naar voren te raken, alhoewel dat niet overal gewaardeerd wordt.

14:00u gaat het startschot, en we zijn vertrokken. Het lijkt of ik op maandagochtend onderweg ben naar Brussel, want ook veel te veel langzame weg gebruikers die alle ruimte volledig in beslag nemen. Gelukkig mag je hier zowel rechts als links inhalen, maar toch…
Deze keer duurt het heel erg lang voordat ik enigzinds wat ruimte krijg, en na ongeveer 3 kilometer kan ik eindelijk fatsoenlijk lopen.
Ik loop iets voor de pacers van 1u35, maar bij 4KM loop ik er al weer achter, en stel de plannen voor 1u35 weer terug bij.
Excuses genoeg(weer een jaar ouder, 3KG zwaarder dan vorig jaar, vorige week zaterdag een marathon getraind etc.), maar vooral het doel om heel te blijven zorgen er voor dat ik in ieder geval vrolijk verder ga, en plan b ga volgen.
Zorgen dat de volgende groep pacers van 1u40 mij niet inhalen is het nieuwe doel. Halverwege rond de 11KM  valt het me nog even op dat ik veel mensen weer begin in te halen die waarschijnlijk allemaal te snel gestart zijn, en dat is ook altijd wel fijn.
En dan ineens zie ik kilometer bordje 17…ja…….dat gaat snel zo’n halve marathon.
Ik ga wat rekenen, en dacht nog even de tijd van vorig jaar te kunnen verbeteren, maar 1km later werd ik een beetje slapjes, en vond ik het eigenlijk weer goed geweest.
Even teruggeschakeld, en de laatste kilometer uitgejogd en genoten van de sweer in Breda!
Onderweg zag ik Jan al bij Lades staan, en die heeft weer eens een keer laten zien dat ie een echte all-rounder is, want hij heeft 1u26 gelopen!!!

Dus kort samengevat weer een hele leuke gezellige wedstrijd. Heel erg tevreden met hoe het verliep, en blij dat ik er weer zonder blessures doorheen geraakt ben!

Interval Time      Chiptime  Pace        Gun Time Gun Pace
Start    2:00:50PM 
100m     2:01:19PM 00:00:30 04:55 min/km 00:01:09 11:25 min/km
5K       2:23:20PM 00:22:31 04:31 min/km 00:23:10 04:38 min/km
10K      2:46:41PM 00:45:52 04:36 min/km 00:46:31 04:40 min/km
15K      3:10:13PM 01:09:24 04:38 min/km 01:10:03 04:41 min/km
20K      3:34:25PM 01:33:35 04:41 min/km 01:34:14 04:43 min/km
Finish   3:39:48PM 01:38:59 04:42 min/km 01:39:38 04:44 min/km

Verder afgelopen week niet heel erg veel gedaan, want moest een ingewikkelde installatie doen voor de klant.

Zaterdag ben ik nog met Maaike op pad geweest, en lekker gewandeld in Lille (Belgie)

En nou dus het echte werk binnen een paar weken….ben benieuwd…..zin in!!!!

En het is weer Oktober.
Deze maand twee wedstrijden in het vooruitzicht.
Normaal gesproken ook de maand van de herfstmarathon, maar die laat ik deze keer vrijwel zeker aan mij voorbijgaan.

Eerst volgend weekend de altijd gezellige Singelloop in Breda weer een keer doen.
Het zal deze keer vooral opletten worden dat ik niet te diep ga, want ik mag mijn andere doelen voor dit jaar niet in gevaar brengen.
Gelukkig ben ik nu eindelijk nagenoeg blessurevrij, en dat moet zeker zo blijven!

En daarna komt de eerste serieuze uitdaging voor 2018 aan de beurt…de ISU.
Alhoewel ik nog steeds twijfel of het de 100 of de 127KM gaat worden, denk ik dat de uiteindelijke beslissing pas tijdens de wedstrijd zal vallen in de buurt van de 80KM.
We gaan het zien…

Deze week in totaal meer dan 100KM gemaakt, en de trainingen allemaal erg goed af kunnen werken, ondanks de extra geplande werkzaamheden voor de klant.
Twee trainingen vooral met de rem er op gelopen. Maandag een maximale hartsalg van 130 aangehouden, en donderdag een limiet van 140 slagen per minuut.
De overige trainingen vooral op gevoel gelopen, en dat ging lekker.
Zaterdag met Jan gestart, en op een lekker tempo 2 uurtjes gelopen, vooral onverhard, en daarna bij Rob,John en Michel aangelsloten.
Daar zakte het tempo op een gegeven moment, maar zelf kon ik het nog wel een tijdje volhouden zo.
Doorgelopen tot 41KM. Ging lekker.

Zondag met Maaike 26K gewandeld in Brasschaat…
Prachtig weer! Mooie streek…

Deze week ga ik in ieder geval vanand weer rustig een training afwerken met een maximale hartslag van 130Bpm.
Morgen zwemmen, en de rest van de week zal weer een beetje passen en meten worden, in verband met de geplande werkzaamheden bij de klant.

Nog een paar weken, en dan gaat het weer heel spannend worden!!
Zou het me dan eindelijk lukken om een slot te krijgen voor de Norseman Xtrme Triathlon?

Ik hoop toch echt dat ik er deze keer bij zit!!
Mocht het niet lukken wil ik misschien ook proberen nog een keer een startplaats te krijgen voor de Celtman. Deze blijft tot nu toe nog steeds de allermooiste die ik ooit gedaan heb.

Mocht het niet lukken om 1 van deze twee te loten, dan wordt het zoeken naar een mooie vervanger.Zou zo maar een hele mooie trail kunnen worden…

Zo…we zijn weer een week verder, dus weer een week dichter bij de ISU, de eerste grote uitdaging die op het programma staat. Naarmate de tijd verstrijkt, bgein ik er steeds meer vertrouwen in te krijgen, en da’s in ieder geval heel erg positief nieuws.

Ondertussen is het al weer volop herfst geworden:

De herfst loopt (ten noorden van de evenaar) bij conventie dat jaargetijden op de 21e beginnen van 21 september t/m 20 december. Het astronomisch bepaalde begin van de herfst is de herfstnachtevening rond 23 september (op het noordelijk halfrond en rond 20 maart op het zuidelijk halfrond). De zon gaat dan door het herfstpunt en de dag en de nacht zijn nagenoeg even lang. De herfst eindigt rond 22 december (op het noordelijk halfrond en rond 21 juni op het zuidelijk halfrond) met de winterzonnewende.

Op zich ook weer wel een hele mooie periode…..geen dazen, teken of andere lastige insecten meer, niet meer zo warm….en hele mooie kleuren wanneer je door de bossen rent.
Afgelopen week begon nog vrij zomerachtig, maar vrijdag kwam er dan een eind aan deze mooie lange zomer.
De geplande trainingen kwamen niet helemaal goed uit deze week, en ik heb er toch maar geprobeerd het beste van te maken.

Vrijdag avond moest Maaike werken en besloot ik een flinke ronde te gaan doen.
Lekker door de storm en regen rennen in de bossen!! Het ging eigenlijk heel erg goed, tot….18 kilometer.
Daarna begon mijn knie flink pijn te doen, en besloot ik om de training in te korten, en de kortste weg terug naar huis te nemen.
Zaterdag had ik er nog steeds last van, dus toen toch maar een rustdag genomen. Wel jammer, want ik kon niet met John/Michel/Rob mee….

Zondag had ik met Jan afgesproken, en om 9 uur vertrokken we richting de pannehoef.
Samen gingen we rustig weg, omdat Jan een herstelloop moest doen, en ik omdat ik heeeeel voorzichtig moet zijn met mijn blessures.

De pijn in mijn knie verdween gelukkig na een paar kilometer, en daarna liep het heel erg lekker.
Na ongeveer 17 kilometer kwamen we het bos weer uit, en toen ging Jan weer terug richting Sprundel, en ik besloot er nog een extra stukje bij aan te plakken.
Ondertussen was de motregen veranderd in gewone regen, maar dat mocht de pret ook niet drukken.
Daarna was ik op een gegeven moment wel even de weg kwijt, en dat mocht ook de pret niet drukken.

Ik had wel beloofd aan Maaike om 12:00u ongeveer terug te zijn, dus toen ik eer op bekend terrein kwam dheb ik de korstste weg terug naar huis maar genomen.  Uiteindelijk stond ik na 34KM weer heel erg tevreden terug thuis.

Maandag een hele rustige duurloop gedaan, want ik voelde toch nog dat het niet helemaal over was in mijn knie. Geprobeerd mijn hartslag onder de 135 te houden, en later gekeken wat dat voor snelheid was. Bleek iets langzamer dan 10KM/u dus een mooie snelheid om te herstellen.

DInsdag eerst bloed laten prikken, en 7 buisjes bloed lichter in de avond nog een keer lekker gerend! Geen zere voet meer, en heel even last van de knie. Gaat vooruit dus!!

En een heel mooi artikel van Bert over Jan staat ook op de site van de Roosendaalse Bode:

https://www.gazetroosendaal.nl/nieuws/sport/525412/ultraloper-jan-muller-je-bent-een-soort-van-reiziger-

.Artikel van Jan in de Roosendaalse bode

Het was 1992 toen Jan Muller (54) uit Sprundel besloot te stoppen met roken en tegen zijn vrouw zei dat hij even een stukje ging lopen, niet verder dan Breda. Sinds die dag is Muller uitgegroeid tot een grootheid in het ultralopen. Een halve of een hele marathonafstand is hij allang ontgroeid, hij gaat in een wedstrijd voor afstanden van 100 kilometer en meer.

Door Bert Pessink

In 1992 begon Jan Muller met hardlopen, eerst met zijn zwager, later met de wijkvereniging. Hij liep mee met loopjes in Sprundel, Etten Leur en Roosendaal. Het echte lange afstand lopen pakte hem door zijn deelname aan de Roparun, de estafettetocht van Parijs naar Rotterdam. Muller vroeg zich af of hij die tocht ook alleen zou kunnen lopen.

Die gedachte heeft hem uiteindelijk in de afgelopen jaren bij de Nederlandse top gebracht in het ultralopen. Zo won hij in de afgelopen jaren de hoog aangeschreven langste strandloop ter wereld, de Jan Knippenberg Memorial van Hoek van Holland naar Den Helder en de 127 kilometer lange Indian Summertrail in Drenthe die hij volbracht binnen de 12 uur. In de regio was hij derde bij de 12 uur van Steenbergen.

“Het ultralopen is geweldig en nog relatief onbekend. Het lijken hele afstanden, maar het is geweldig om eigenlijk alleen bezig te zijn met het lopen in de natuur”, aldus Jan Muller enthousiast. “Vooral de trail, lopen over onverharde paden door de geaccidenteerde natuur, is geweldig. Het besef van tijd, ruimte en afstand is dan helemaal weg. Je bent eigenlijk een soort vanreiziger, maar niets lijkt meer belangrijk.”

Het lopen van lange afstanden vergt natuurlijk de nodige training. “Ik train zes keer per week, waarvan een keer op de baan bij Achilles in Etten Leur. Van die zes trainingen is er een op snelheid, de andere op duurvermogen. Ik loop op schema’s van mijn trainer Tonio de Jong door mijn trainingsgebied West-Brabant. Als ik bijvoorbeeld een duurloop moet doen van 60 kilometer kom ik vanuit Sprundel via Rijsbergen, Breda en Etten Leur zo in Bergen op Zoom om vandaar weer terug keren naar Sprundel.”

In de komende weken staat voor Muller de Indian Summer trail in Drenthe op het programma, de trail die hij al eens won. Vlak voor kerstmis is het dan tijd voor de Bello Gallico in België, een 160 kilometer wedstrijd waarbij het winterweer vaak onvoorspelbaar is.

Een plan voor 2019 heeft Muller ook al in zijn hoofd: het lopen van de bij wielerliefhebbers bekende Italiaanse klassieker Milaan-San Remo. Muller: “Voor een ultraloper is de Spartathlon in Griekenland over 246 kilometer het einde, ik vind die echter best duur en ingewikkeld om aan mee te lopen. Daarom staat Milaan – San Remo op mijn lijstje. ruim 275 kilometer hardlopen over het parcours van de wielrenners. Vanuit Milaan via de Cipressa en de Poggio naar San Remo, en dat binnen de tijdslimiet van 48 uur.”

Ondertussen is de Ecotrail al weer ruim een week geleden.
Ik ben op zich vrij goed hersteld, maar helaas heb ik nog steeds wat last van mijn linker voet.
Daarom heb ik mezelf ook afgelopen week nog niet te veel belast, omdat het toch een herstel week was.

Vrijdag ben ik nog even lang gegaan bij de Fysio, en daar werd mijn voet ingetaped.
Dit werkt op zich wel goed, want zaterdag had ik vrij weinig last tijdens mijn duurloop samen met Michel.
Het tempo lag ook wel erg laag, maar de tape lijkt in ieder geval de pijn wat te verzachten.

Zondag zonder tape gelopen, en toen 26KM gedaan op heen heel rustig tempo.
Helaas daarna weer flink last van mijn voet, en dus heb ik alvast wat nagedacht over de mogelijke vervolg stappen….

De blessure is onstaan roind de ultra van Monschau, en rond die tijd heb ik:
-nieuwe schoenen aangeschaft.
-de trainings omvang vrij snel opgebouwd.

Mogelijk is 1 van de twee dus de oorzaak, en daarom besloot ik alvast eens naar Wuustwezel te gaan, om te kijken wat voor oplossing hun hebben.
De Brooks Adrenaline (waarvan ik dacht dat die niet meer als neutrale schoen te verkrijgen is), bleek toch het meest geschikt.
Dat is alvast goed nieuws, want op dat type schoen heb ik c.a. 14 jaar blessurevrij rondgelopen.
Dus een nieuw paar aangeschaft – Brooks GTS 18 – en gelijk maandag avond een rondje van 9K op gerend.

En het liep goed!! Nog wel wat pijn aan mijn voet, maar toch heb ik wel de verwachting dat het nu af zal gaan nemen.
Als dat niet werkt, dan ga ik volgende week over op plan B.
Dat is naar de huisarts, en daar direct vragen voor een verwijzing naar de sportarts.
Of eventueel eerst een afspraak met een podoloog….maar hopelijk hoeft het allemaal niet zo ver te komen.

Deze week dus weer wat uitbreiden, en hopen dat ik heel blijf.
De ISU begint ook dichtbij te komen, en als ik pijnvrij kan lopen over een paar weken, dan ga ik denk ik toch een poging doen om de 127KM te finishen.
Op zich “maar” 42KM meer dan de 85 van vorige week, en als de eerste 85 in hetzelfde tempo gaan als afgelopen Eco trail dan zou ik ruim 7,5 uur over voor een finish.
Bij de Eco had ik ruim 10,5 uur nodig voor 85K, maar daar heb ik ook alle tijd genomen bij de rustposten. Qua zwaarte zal het parcours denk ik gelijkwaardig zijn.
Maar goed…gelukkg is er ook een mogelijkheid om tijdens de trail te switchen naar 100KM dus ik verwacht uiteindelijk daar de beslissing te zullen nemen.

Jan heeft ook wat sportvoeding afgegooid, dus daar ga ik a.s. weekend eens mee testen.
Hopelijk bevallen de gels goed, want dan zou ook het voedingsprobleem al gedeeltelijk opgelost zijn.

• BioMoGo tussenzool voor dynamische demping
• Progressive Diagonal Rollbar corrigeert bij overpronatie
• Full-Length Segment Crash Pad zorgt voor een soepele afwikkeling
• V-Groove patroon voor betere grip
• Full-Length Segment Crash Pad zorgt voor een soepele afwikkeling
• 3D Fit Print bovenwerk met strategische mesh stukken
• Anti-pronatie
• Afzet: 12 mm
• Gewicht: 243,8 gram

Na een hele korte nachtrust (feestje van Randy) om half 6 onder de douche gestapt, snel een ontbijtje op, en de spulletjes gepakt. Daarna Jan opgepikt, en zijn we samen vertrokken naar Brussel voor de Ecotrail van 80KM. We waren goed op tijd bij de finishlocatie, en hiervandaan vertrok de bus naar de start. Volgens mij c.a. 140 atleten die voor de 80KM gingen stonden met mij aan de start, en om 10:00u (wat later dan gepland) werden we dan eindelijk weg geschoten, en begon mijn tocht van 80KM.

Het eerste stuk door de stad was een beetje lastig, want hier moesten wat stoplichten genomen worden etc. Pas na ongeveer een uur werd het beter, en gingen we het bos in. Met ongeveer 5u30 gemiddeld had ik de eerste 10KM gedaan, en besloot te lossen van het groepje waar ik bij aangesloten was.

Daarna werd het genieten, en met een rustig tempo ging ik door een heel mooi gebied. Op 24Km was de eerst verzorgingspost, en daar mijn water voorraad weer aangevuld tot 2 liter. Het lekker lopen duurde ongeveer tot kilometer 30, en daarna werd het vrij pijnlijk. Ik had gehoopt dat de week rust ervoor zou zorgen dat ik hersteld zou zijn, maar de pijnlijke voet, en pijn aan de knie begon weer terug te komen. Vooral bij klimmen en afdalen was het vrij pijnlijk, en ik vroeg mezelf af of ik niet beter gewoon bij de 42KM zou stoppen. Het zou dan een goede training geweest zijn, en ik zou dan niets forceren. Dus..de knop omgezet, en rustig doorgedribbeld naar de tweede verzorgings post, Daar wat cola’s genomen, en een banaantje gegeten.

Ik checkte of er vervoer was terug naar de finish, maar dit bleek niet zo te zijn. Dus…dan toch maar doorlopen, en kijken hoe ver ik kom. De cola had me goed gedaan, en er kwam een lang “vlak” stuk, en….ik begin er weer plezier in te krijgen. Lekker rustig joggend door de bossen liep ik in de buurt nog vier lopers, en om beurten haalden we elkaar in. Tot…..we op een gegeven moment de voorste zagen stoppen, en ook de rest. Wat bleek…we zaten verkeerd….. Mijn Garmin hielp ons ook niet veel verder, en via google maps etc. hebben we na flink wat omwegen het spoor weer terug gevonden. Tja…da’s minmaal 4 KM extra, en heel erg jammer van de tijd die je kwijtraakt met het terug zoeken naar de lintjes….

Omgaan met tegenslagen hoort er ook bij, dus…goeie training voor de volgende doelen. Mentaal heeft het toch wel wat met me gedaan, want het joggen wordt vanaf nu vaker afgewisseld met stukjes wandelen. Ineens sta ik dan toch bij het 61KM punt, en ondertussen weet ik ook zeker dat ik deze trail gewoon ga finishen. Weer flink wat cola’s genomen, en wat tuk koekjes, en een banaan.
Voeding blijft voor mij nog steeds een probleem, want ik krijg haast niets meer naar binnen.

Een paar kilometer later besloot ik Jan alvast in te lichten, want volgens mijn berekeningen moest hij ondertussen ongeveer gefinished zijn. Hij bleek zelfs al gedouched te zijn, en had weer een geweldige tijd gelopen. Eerste bij de categorie 50+!! Jan vertelde me dat er op 70KM ook een verzorging was, en dat daarna nog een vrij zwaar stuk zou komen.

Jan in aktie!

Dus…op naar de 70, en nadat ik daar alleen wat gedronken had, weer verder voor het laatste stuk.
Ergens in de buurt van de 80KM begon het te schemeren, en een kilometer later in een vrij donker stuk zag ik ineens geen lintjes meer. Een stuk terug gelopen, tot het laatste lintje. Daarna een stukje afgeslagen, weer terug, en weer verder. Maar nog nergens een spoor….Ik besloot mijn hoofdlampje op te zetten, en zag een paar minuten later in de verte ook een paar lopers aankomen. Hun waren ook de weg kwijt, en toen zijn we op een gegeven moment de kant op gegaan waar het laatste lintje te zien was. Sarah, waar ik eerder ook een praatje mee gemaakt had,  liep vanaf dit punt met me mee, en het duurde vrij lang voordat we dan uiteindelijk toch weer een spoor vonden. Enorm opgelucht liepen we verder, en toen na ruim 84KM kwam de finish in zicht. Jan kwam ons al tegemoet gelopen, en liep het laatste stukje mee. Daarna nog een paar trappen op, en toen zat het er weer op.

Heel erg blij dat ik toch doorgegaan ben, en achteraf ook heel erg tevreden met mijn resultaat.
75ste van de 99 finishers, en ook nog c.a. 25 uitvallers. Het verkeerd lopen en zoeken hebben veel tijd gekost, en dat heeft mij veel plaatsen gekost. En dat is ook weer een leerpuntje…nooit vertrouwen op de lopers voor je, maar zelf de weg zoeken. Wel heel jammer dat de lintjes het laatste stuk in het donker weg waren……

En nou gaan trainen voor het echte werk. De ISU ga ik voor de 100KM. 127KM komt te vroeg voor mij, want ik ben nog steeds een flinke trainings achterstand aan het inhalen, en met de paar blessures die ik heb, moet ik erg voorzichtig zijn.

Jan was 6e overall en 1e in de categorie 50+ ondanks een mentale dip! Geweldig gedaan van die topper!!

Afgelopen week niet zo lekker kunnen trainen, want de kaakchirurg had me flink onderhanden genomen deze keer. Donderdag ochtend de ingreep, en donderdagmiddag begon mijn kaak flink te zwellen, en uiteindelijk een paar dagen met een “a-symetrisch” hoofd rond gelopen. Op zich niet zo heel erg, maar het was ook best wel pijnlijk deze keer.

Slapen was ook vervelend, want iedere keer wanneer ik op die kant draaide werd ik wakker.

Vorige keer durfde ik het nog aan om dezelfde avond na de behandeling een rustig rondje hard te lopen, maar nu besloot ik om de “regels” in de begeleidende brief maar in acht te nemen, en twee dagen geen inspanning te doen.

Deze twee dagen waren zaterdag ochtend vroeg dus bijna om, en ik vertrok met John om 8:00u richting de pannehoef voor een rondje van max twee uur, want ik had Maaike beloofd om mee te gaan wandelen. Het liep heel lekker, en de pijn aam de voet en knie vielen mee. Ik voelde het wel, maar was goed te doen…Na 23KM was ik weer terug thuis, en na een snelle douche, vertrok ik met Maaike naar Merksplas voor een wandeling. Maaike vond 20KM genoeg, dus kwam ik goed weg, want anders hadden er zo maar nog 30KM op de zaterdag bij kunnen komen. Nu dus 21 gewandeld, en afgezien van een beetje pijn aan de knie en wreef ging dat ook heel goed.Een hele mooie wandeling gedaan, en het was fantastisch weer.

Zondag samen met Jan nog 22KM gerend, en toen voelde ik tegen het einde wel wat meer pijn, De totale inspanning van zaterdag zal de oorzaak zijn geweest, maar de pijn is verder wel de hele dag gebleven, en vooral de knie is altijd een beetje zorgwekkend…

Het plan is dus om deze week niet veel meer te doen, zodat ik zaterdag fit ben, en hopelijk blessureloos de ruim 80KM kan lopen. (Pijnloos zal het toch niet worden, want na zo’n 40KM doet alles toch wel zeer).

Dinsdag nog even zwemmen, woensdag een etentje voor Peerke (Mont ventoux) en vrijdag nog een feestje….

Nog 1 week en 4 dagen, dan is het zo ver…

Mijn tweede “wedstrijd” van het jaar.

Deze trail van ruim 80KM zal ik eens kijken hoe het er bij staat.
Nog steeds kom ik flink wat trainings kilometers te kort voor deze afstand, maar finishen moet sowieso geen probleem zijn.
De basis conditie is er wel, vanwege de voorbereigingen voor de Frysman, maar buiten de Ultra in Monschau zijn de lange duurlopen boven de 30K van dit jaar nog steeds op 1 hand te tellen, en degene die wel boven 30 KM waren, haalden niet eens de 35KM.

Afgelopen weekend heb ik trouwens wel heel lekker gelopen.
Zaterdag eerst eens goed uitgeslapen tot 8 uur, en daarna even de regenbui afgewacht. Toen het om kwart over 9 nog steeds stond te plenzen ben ik toch maar vertrokken, want ik moest weer op tijd terug thuis zijn in verband met een gepland bezoek bij vrienden in Oost Vlaanderen.
Deze training dus  eens geexperimenteerd met mijn voeding.

Ik had  geen gels/repen etc. mee genomen, want wilde eens heel iets anders proberen.
Het werd een training op honing en pannekoeken met stroop, en dat beviel me eigenlijk best wel goed.

De eerste anderhalf uur zat ik precies op een gemiddeld tempo van 5M30, maar omdat ik de pannekoek niet hardlopend naar binnen kreeg besloot ik een stukje te wandelen.
Om de honing mee te nemen heb ik heel de knijpfles maar in mijn racevest gestopt, en op zich werkte dat prima.

Dus het eerste uur niets inegenomen, daarna honing + 1 zout tablet.
Na anderhalf uur de pannekoek, en daarna om de 20 minuten nog wat honing.
Na ruim 31KM in ongeveer 2u50 stond ik weer terug voor de deur. Dit was inclusief de eetpauze, en een sanitaire stop. Ging heel lekker, alleen heb ik nog steeds wat last van mijn achillespees en voet.

Verder afgelopen week lekker gelopen, en ook weer een keer gezwommen in Galder samen met Marcel. Zondag was het een rustdag, en toen heb ik met Maaike een rondje gewandeld van 21K in Lier.

Deze week moet ik even kijken hoe het allemaal gaat lopen, want er wordt nog een implantaat in mijn kaak geschroefd a.s. woensdag ;-(
En hopelijk gaat de pijn in mijn linkervoet(wreef) en achillespees wat minderen, want is best wel vervelend…..

Voorlopig weer even op zachte ondergrond trainen denk ik.

Nog minder dan 3 weken, en dan staat de volgende wedstrijd al weer op de planning…

De Ecotrail in Brussel is volgens de website:
82,1KM lang
1340 hoogtemeters
90% Onverhard
4 verzorgingsposten (22KM, 43KM, 57KM en 72KM. Finish is op 82KM)
De start is om 9u40, en ik moet voor 21u45 weer terug binnen zijn.

Deze week heb ik avast lekker kunnen trainen.
Ik heb me dus vorige wedstrijd voldoende gespaard, zodat ik na een paar dagen spierpijn afgelopen woensdag de draad weer op heb kunnen pakken.
De rest van de week heb ik  lekker gelopen, en afgelopen weekend een “dubbeldekker” gedaan, op zaterdag een 31KM en op zondag een 26KM.

Het liep lekker, en afgezien van wat achillespees klachten, en een beetje pijn aan mijn heup weinig problemen.

Komende weken zal ik tijdens de duurlopen meer gaan experimenteren met voeding, omdat juist dat mijn zwakke punt is. Uit ervaring (met de long distance triathlons, maar ook met de vorige lange ultras van 75K en 100K) weet ik dat dit voor flinke problemen kan zorgen de laatste uren van de wedstrijd.

Een LANGE ultra (80km of meer) alleen op sportdrank of gels gaat bij mij niet lukken, dus moet ik op zoek naar alternatieve voeding.
Jan heeft mij een paar boeken uitgeleend, en verder ben ik aan het rondneuzen op de diverse forums wat lotgenoten zo allemaal in nemen tijdens een ultra.

Ik heb al wat tips gevonden die ik a.s. weekend uit wil gaan proberen tijdens de lange duurloop:
Honing
Pudding (In afsluitbare zakjes?)
Pannekoeken
Bananen
Krentenbrood
Rijstballen
Dadels
….

De grootste uitdaging zal worden om het voor a.s. weekend nog te pakken te krijgen, en een manier zien te vinden om het mee te kunnen nemen, en eenvoudig op te kunnen eten.
Ik ga me geen echt doel stellen voor een goeie tijd, omdat ook deze wedstrijd de nodige voorbereidings kilometers mist.
En ik moet direct de trainingen weer op kunnen pakken, want daarna komt het echte werk!
Het zal ook afhangen van de zwaarte van het parcours, en van het weer etc.

Eerst nog een paar weekjes lekker trainen……

Morgen ook weer een keer zwemmen in Galder, want het lijkt me goed om ook de rest van de spieren  weer een beetje te trainen.

Na een paar hele leuke dagen in Nassau (Duitsland) samen met Maaike, hebben we de vakantie afgesloten met de wedstrijd in Monschau.

Vrijdag waren we om 9 uur vertrokken, en eerst hebben we John, en daarna Jan en Marian opgepikt. Na een rustige rit, arriveerden we c.a. 2 uur later in Monschau. Eerst even de start lokatie bekeken, en daarna hebben we Monschau even verkend.

Na een trappist en een wafel met kersen, een rondje door Monschau gelopen, en daarna nog een Radler.Hierna terug naar het huisje wat we gehuurd hadden, en daar flink wat bami/nassi/lasagna gegeten, en daarna nog wat Radlers voor de dorst. Rond 22:00u zijn we naar bed gegaan.

Zaterag stond ik al om kwart over 4 onder de douche, want zoals altijd kan ik voor een wedstrijd nauwelijks slapen. Niet veel later waren ook Jan en John present, en hebben we even ontbeten.

Daarna naar de start, en om precies 5 minuten over 6 werden Jan en ik weg geschoten voor de Ultra vaan 56KM en 195 Meter. John zou iets later starten (8:00u) voor de marathon.

Gelijk na de start ging het iets bergaf, en daarna redelijk vlak. Deze eerste lus van 14KM zou in het begin vooral klimmen zijn, en ongeveer halverwege een heel mooi stuk single track. Daarna flink wat dalen, en na ongeveer 1 uur en 20 minuten kwam ik  weer voorbij de start, om aan de resterende marathon te beginnen.

Het dalen ging nog even door tot ongeveer in Monschau, en daarna werd het afwisselend klimmen en dalen. Zaten flinke pittige lange stukken klimmen bij, en gelukkig ging het dalen op de meeste plaatsen vrij geleidelijk. Wel  jammer dat door het wandelen bergop het gemiddelde flink om laag gaat, maar gelukkig kon dat tijdens het dalen weer een beetje goed gemaakt worden.

Heel mooi parcours, en eigenlijk begon het na het marathon punt pas een beetje zwaar te worden. En dat is een flinke meevaller, want de twee langste duurlopen die ik dit jaar heb gedaan waren rond de 30KM. Dus geen voorbereiding voor een Ultramarathon, en zelfs voor een gewone marathon is dat nog veel te weinig. Wel veel gewandeld natuurlijk , en dat scheelt.

Ook de verzorging onderweg was top. Zonder problemen liep ik de 56KM (en 195 meter) uit, en na 5 uur en 48 minuten kwam ik over de finish. Maaike, Marian en Jan stonden me op te wachten, en Jan was ondertussen al gedoucht en was een Braadworst met friet naar binnen aan het werken.

Hij was 8ste geworden (2de in zijn categorie)!

Even snel gedoucht, en een biertje gedronken, en daarna hebben we John binnengehaald, want die ging finishen voor de marathon. Hierna nog de prijsuitreiking van Jan, wat friet en bier en toen terug naar het hotel. Alle drie zijn we erg tevreden met de behaalde resultaten!

Volgende wedstrijd: Ecotrail Brussel (80KM) op 8 September 2018.

Nog even voor de statistieken….:

Monschau, 12. August 2018

Hans Schoonen
belegte beim 7. Ultra-Monschau-Marathon in einer Zeit von 05:48:43 den 96. Gesamtplatz In der wertung der Altersklasse M50 den 24. Platz

5 u 48, en da’s een nieuw PR….

Zo…de vakantie zit er (voorlopig) weer op!

Deze keer samen met Maaike flink wat afgewandeld in Andalusie!
Dag 1: Aankomst in Malaga
Dag 2: Aankomst in Ronda
Dag 3: Ronda – Cuevas del Becerro, afstand 28 km, ↑216 m, ↓ 220 m
Dag 4: Cuevas del Becerro – Ardales, afstand 24 km, ↑384 m, ↓798 m
Dag 5: Ardales – El Chorro, afstand 23 km, ↑687 m ↓728 m
Dag 6: El Chorro – rustdag, excursie Caminito del Rey
Dag 7: El Chorro – Valle de Abdalajis, afstand ca. 12 km, ↑ 732 m, ↓ 589 m
Dag 8: Valle de Abdalajís – Antequera, afstand ca. 23 km, ↑212, ↓ 250 m
Dag 9: Met de trein naar Granada
Dag 10: Met de huurauto naar se Sierra Nevada
Dag 11: Beklimmen van de Pico Veleta (langs de weg omhoog, en over de bergkammen terug – c.a. 22KM met flink wat hoogtemeters)
Dag 12: Terug naar huis
…en alleen op dag 1 een half uurtje strand gezien, en ongeveer tot mijn enkels in de zee gestaan.
Alles bij elkaar flink wat wandelkilometers gemaakt dus, maar geen loop/zwem/fiets kilometers.

Dus op vrijdag ochtend weer eens de gele route in het Rucphense bos gedaan.
Er waren nogal wat bomen omgewaaid, dus het werd een trail met flink wat hindernissen.
Na c.a. 2 uur was mijn Camelback drinkzak leeg, en dus besloot ik de kortste weg terug te pakken.
Mijn Garmin was ook leeg, en ik zelf ook….maar dit kwam vooral door het slechte weer denk ik.

Een dag later bij Wilma en Ad op visite in de Ardennen, en buiten een wandeling van c.a. 6km eigenlijk vooral bier gedronken 🙂

Zondags ben ik nog een rondje gaan rennen, en dit ging eigenlijk heel lekker.
Omdat Randy thuis kwam van vakantie, had ik besloten niet te ver te gaan, en het tempo wat omhoog te gooien, en dat voelde heel goed.
De rest van de week nog een paar duurloopjes gedaan.

Dus vooruitkijkend naar de geplande Ultra van volgende week zondag heb ik niet al te hoge verwachtingen.
Finishen wordt het doel, en hopelijk zonder al te veel afzien.
56KM is een heel eind, en ik ga proberen vanaf het begin een rustig tempo te nemen, en vooral te letten op eten en drinken.
Op die manier wordt het in ieder geval een goeie training, en hopelijk ga ik niet zo diep zodat ik de week er na gelijk de trainingen weer op kan pakken.
Daarna gaat het serieuze werk beginnen….flink kilometers maken, en heel blijven.
Zin in!!

Afgelopen weekend eindelijk weer eens aan de start gestaan van een leuk evenement.
Deze keer was wel heel bijzonder, want het was iets waar ik samen met Maaike naar toe getraind heb.

Zaterdag middag zijn we op tijd weg gegaan, en we waren rond 17:30u al in Someren om het startnummer op te halen. Daarna eigenlijk maar een beetje rondgehangen in het startvak, afgewisseld met af en toe een toiletbezoek net er buiten.19:00u werd de vlam aangestoken, en kort daarna begon wat meer entertainment.

O.a. een tonprater, wat warming up muziek en net voor de start “You never walk alone” en dat was wel heel erg leuk. Precies 20:00 werden we weg geschoten.

Eenmaal onderweg hadden we er al snel een lekker tempo inzitten, maar….het is wandelen, en dan gaan de kilometers heeeeel langzaam voorbij. Al na een paar kilometer kwamen we Jan en Maria tegen (twee wandelaars die we een paar weken eerder tijdens een wandeling in den Bosch hebben leren kennen), en we liepen een stuk met hun mee.

Vrij druk was het in het begin wel, en dat duurde tot de eerste verzoringspost op 14KM.
Tja….als dan iedereeen zowat tegelijk bij de eerste post aan komt, dan wordt het dringen.
Vooral voor de dames een probleem, want 2 dixies voor 1750 man is wat aan de magere kant.
Dus Maaike besloot om het nog maar even op te houden, en even later kon ze bij een paar vriendelijke mensen in Deurne naar toilet.

Ondertussen was het al donker geworden, maar dat mocht de pret niet drukken, want in ieder dorp werd nog volop gefeest. Dit werd afgewisseld met af en toe een stuk wandelen in het donker.
In Helmond was het Kermis, en daar was het ook een heel gezellige doorkomst. Na c.a. 41KM hadden we de sporthal in Mierlo bereikt. Net over de helft dus, en daar namen we even een wat langere pauze.

Na de pauze weer verder, en zo rond half 5 begon het al weer terug licht te worden.
De pauze had ons goed gedaan, want het stuk tussen de 40 en 50 KM liep heel erg lekker.
Op een gegeven moment gingen we de heide op, en kwamen er ook een paar onverharde paden.
Een heel mooi (maar ook wel een beetje saai) stuk, waar je de lopers kilometers ver kon zien.

Gelukkig werden we met rust gelaten door de Schotse Hooglanders, die soms wel heel erg dicht bij kwamen.

Hierna gingen we richting Someren, en daar was ondertussem de plaatselijke bevolking aan het ontbijt begonnen. Dat was heel mooi, want iedereen zat dus voor het huis, in de voortuin of op de oprit te ontbijten, en tegelijkertijd ons aan te moedigen.
Geweldige mensen!! Ook de straten waren mooi versierd, en op heel veel plaatsen hadden de inwoners zelf een tafeltje weg gezet met spekbrokken/lollies/dropjes etc. etc.. Of ze stonden gewoon op een dienblad koekjes of iets dergelijks uit te delen.
Bij de 60KM werden Jan en Maria opgewacht door hun zoon en schoondochter bij de “meet en greet” plaats..

Daar hebben we een ontbijtje genomen, en zijn we wat langer blijven zitten.

Daarna werd het al een stuk warmer, en het opstarten viel niet mee…
De kilometers gingen langzamer en langzamer, en na een heel zwaar stuk kwamen we eindelijk bij de 70KM aan.

Nog 10 te gaan….Na 4KM de laatste drinkpost, en vanaf dat moment werd het echt aftellen.
Op een gegeven moment een bord dat het nog c.a. 1500 meter was, en een eeuwigheid later vertelde iemand van de organisatie ons dat het nog 1KM was.

Weer wat later kwam de finish in zicht, en na net geen 18 uur wandelen ging ik samen met Maaike de finish over.

Maaike was 1057e en ik 1058e (dames gaan voor he) van de 1754 gestarte lopers.
Maar..het was uiteraard geen wedstrijd. Binnen de 20 uur finishen was het doel, en dat is ruimschoots gelukt.Heel trots op Maaike, want ze heeft het toch maar even gedaan!!

Na de finish nog wat gedronken met Jan en Maria, en daarna rustig aan naar huis….Een hele mooie nacht en dag gehad! Heel goed georganiseerd, en super gezellig evenement.

1754 lopers voor 56e Kennedymars
Voor het eerst in de geschiedenis vertrokken de lopers om 20.00 uur aan de Kennedymars. 1.754 lopers gingen van start. Na een swingende openingsceremonie, met een warming-up voor de wandelaars, een sketch van cabaretier Rob van Elst en het hijsen van de vlag door ‘Vrijwilliger van het jaar’ Peer van Kemenade, gaf burgemeester Dilia Blok het startschot. Net geen 1.300 wandelaars liepen de tocht uit. Daarmee komt het percentage wandelaars dat de Kennedymars heeft volbracht op 74%. Vlak voor 16.00 uur kwam Johan Engelen als laatste loper over de finish. Hij werd onthaald door de vrijwilligers van JOEK en burgemeester Dilia Blok.

Afgelopen week dus niet veel gedaan.
Gelukkig heb ik weinig last van de antibiotica, en heb ik al een paar rustige trainingkjes af gewerkt.
Maandag 7 buisjes bloed af laten tappen voor het Lyme onderzoek,

Wel een beetje last van mijn heup ook sinds een paar weken, en gelijk ook maar laten checken door de huisarts. Doorgestuurd naar de fysio, dus hopelijk komt daar ook snel een oplossing voor.
Was geen slijtage,is de diagnose, dus dat is alvast heel goed nieuws. Mogelijk iets met een paar pezen, dus hopelijk is fysiotherapie de remedie.

Afgelopen weekend was een weekend van hoogte en dieptepunten.
Zaterdag in ieder geval goed begonnen met een hele rustige duurloop van 26KM, samen met John en Michel. Geen last van de antibiotica en van mijn heup. Dus dat ging heel lekker.

Daarna alleen nog maar voetbal gekeken(Belgie is alvast door!!), en via de race tracker Joop gevolgd, die bezig was aan de Swissman. Mooi, want dan beleef je zelf deze hele wedstrijd nog een keer opnieuw, en het blijft samen met de Celtman toch het mooiste wat ik op sportief gebied ooit gedaan heb.

Maar zondag was toch we; een beetje een vervelende dag, want al vroeg zag ik de mooie berichtjes over de Frysman, en daar had ik natuurlijk bij moeten zijn……
Echt verschrikkelijk zitten balen dat ik niet mee kon doen, en eigenlijk heel de dag aan gedacht….
Al die maanden training voor niks gedaan, en alhoewel natuurlijk het trainen op zich ook leuk is, wil je wel graag meedoen om te kijken waar je staat. Zeker als je alleen aan de antibiotica zit en je jezelf op een beetje vervelende heup na verder helemaal goed voelt.

Maar voor hetzelfde geld gebeurt zoiets vergelijkbaars wanneer je wel ingeloot bent voor de Norseman, en dan zou het helemaal vervelend geweest zijn…

Dus nu weer voorzichtig op gaan bouwen, en zorgen dat ik top fit wordt voor de volgende uitdagingen. Voorlopig dus even geen triathlons (alhoewel ik nog even over Almere getwijfeld heb), en de focus helemaal op het ultralopen leggen. En…ik heb daar verschrikkelijk veel zin in!

Het plan is om de ultra in Monschau heel voorzichtig uit te lopen, omdat ik qua kilometers nog een beetje te kort schiet dan, en vanaf dat moment de kilometers flink op ga voeren.

Geen Frysman voor mij dit jaar…….
Ik kom net terug van de huisarts met de diagnose Lyme infectie….
Gelukkig in het eerste stadium opgemerkt, door een duidelijk zichtbare Erythema migrans. https://www.lymenet.nl/info/erythema-migrans

Ik ga mee werken aan een onderzoek voor Lyme patienten, dus maandag, over 2 en 12 weken bloed laten prikken. Vanmiddag kwamen de pakketjes al binnen.

Nou dus een antibiotica kuur van 14 dagen, en dan zijn zware inspanningen niet aan te raden.Ontzettend balen dus…maar geen risico’s nemen met dit soort ziektes.

Dus na de Icon tirathlon is de 2e poging om de tiende hele triathlon te finishen mislukt.
Hopelijk wordt het dan volgend jaar de Norseman!

Voorlopig dus de eerste dagen erg rustig aan, want ik weet niet helemaal wat men onder matige inspanning verstaat. Voor mij is dat een halve marathon, maar voor een huisarts is dat misschien een stukje wandelen….

En dan over twee weken weer vooruit gaan kijken. Mijn fiets gaat dan voorlopig even opgeborgen worden, want dan wordt het serieus trainen voor de komende doelen.

7. Monschau-Ultra-Marathon – 56 Kilometer – 950 Hm

Das Hohe Venn für Frühaufsteher

Ein weiteres Stück wunderschöner Eifel Natur bietet sich den “Ultras” während der 14 zusätzlichen Kilometer durch den Deutsch-Belgischen Naturpark.

Zunächst geht es hinauf zum “Steling“, dem höchsten Berg (658 M) der Nordeifel.  Oben angekommen  wartet bei Kilometer sechs eine verdiente Stärkung und mit ein wenig Glück können die Läuferinnen und Läufer einen einmaligen Sonnenaufgang mit Fernblick auf das Monschauer Land bis hin zur Hohen Acht erleben.

Nach einem kurzen Trail führt der Rundkurs über befestigte Wege durch die einzigartige Hochmoorlandschaft “Hohes Venn” zurück nach Konzen. Hier wird das Feld der Ultraläufer mit gebührendem Applaus empfangen und auf die verbleibenden 42 Kilometer der original Monschau-Marathonstrecke geschickt.

Verpflegung Ultra Lauf 56 km:

km 3.8, km 6.5, km 9.7, km 13  jeweils Wasser, Ultra Buffer*

km 17.8 Wasser, Ultra Sports Buffer *

km 21.3 (Ultra Sports Buffer, Tee, Wasser, Obst);

km 24.8 (Wasser, Utra Sports Buffer)*

km 28.3, 31.8, 35, 40.8 (Ultra Sports Buffer, Tee, Wasser, Obst)*

km 42 Peter Borsdorffs “running for kids” Treff bei Ultrakilometer 42

km 47.5, km 49.8 (Ultra Sports Buffer, Tee, Wasser, Obst)*

km 54.1 Honig für den letzten Kick von der LG Mützenich (Ultra Sports Buffer, Tee, Wasser, Obst)

Ik heb goed kunnen trainen afgelopen week, maar dat moest natuurlijk ook, want dit moeten de zwaarste weken zijn voor de triathlon.

Onder andere 160KM gefietst, 3KM gezwommen, een paar keer 14KM gelopen, en 1 keer 44KM gewandeld (dus de lange duurloop maar laten vervallen).

Gaat lekker, en ik heb wel het gevoel dat ik zonder al te veel problemen de triathlon moet kunnen finishen.Ik verwacht geen supertijd, want daarvoor ben ik veel te laat begonnen met de opbouw van de kilometers, maar dat kwam door de werkweekenden van een paar maanden terug, dus niets aan te doen.

Ondertussen heb ik de beslissing genomen om op mijn “Gewone” racefiets te starten. Ik kan daar niet meer op terug komen, want ik heb gelijk mijn tijdrit fiets verkocht, omdat ik het zonde vind om deze te laten staan terwijl de kans klein is dat ik nog zaak zal starten op een snelle triathlon.
Dus geen snelle tijdritfiets meer, en geen snelle carbon wielen meer. Toen de fiets eenmaal weg was, heb ik me wel een paar keer afgevraagd of het wel een verstandige keus was, omdat je niet voor hetzelfde geld een dergelijke fiets met wielen terug kan kopen.

Maar…weg is weg, dus heb ik weer wat meer plaats in mijn garage (ieder nadeel heeft zijn voordeel). Dus maar gelijk geïnvesteerd in een paar goeie trail schoentjes. Ik heb de Inov-8 xtalon gekozen, na een paar avondjes browsen op internet. Ongelofelijk hoeveel soorten en reviews je hebt van trail schoenen, en daarom speciaal gekeken naar schoenen geschikt voor de ultra afstand. Dan vind je een stuk minder, en zijn er nogal wat tegenstrijdigheden. Maar de X-talon leek mij te voldoen aan het juiste profiel, en ze zagen er ook wel strak uit (alhoewel dat natuurlijk nooit een reden mag zijn ). Deze keer heb ik ze goed ruim gekozen, omdat de Salomons die ik had eigenlijk altijd net iets te krap zaten bij mijn tenen. Beter iets te ruim daarom, zeker gezien de lange afstanden die ik wil gaan doen. Ik heb ze ondertussen al 3 keer getest, en ze lopen fantastisch. Ze wegen haast niets, en hebben nauwelijks demping, maar ze lopen geweldig.

Nu nog 1 zware week, en dan vanaf maandag weer gas terug nemen, en aftellen naar de Frysman…

Nog 1 maandje te gaan voor de Frysman.

Het jaar lijkt nog maar net begonnen, en ineens is het al weer bijna Juni….

Dan ben ik deze keer ongeveer een half jaar “wedstrijdloos” geweest, en dat is nog niet zo vaak voor gekomen afgelopen jaren.
Andere jaren zat er altijd wel een marathon of korte triathon in de voorbereiding naar een grote wedstrijd, maar dit jaar dus niet.
Dit heeft wel als voordeel dat de zwaarste trainingen gewoon afgewerkt konden worden, en van lieverlee de kilometers op beginnen te bouwen. Af en toe wel een lange wandeling er tussendoor, maar over het algemeen gaat het de laatste maand goed, en begin ik al wat trainingseffect te merken.

Helaas is het zwemmen deze week niet door gegaan vanwege het verwachtte onweer, dus maar wat extra gelopen deze week.
Zaterdag nog een keertje de zeelandbrug over gegaan, en zondag 10KM gerend, en daarna 35KM gewandeld met Maaike.

En gisteren nog c.a. 13KM door het Rucphense bos gerend met een temperatuur van rond de 30 graden. Gaat lekker dus, en hopelijk kom ik de laatste paar weken voor de Frysman ook goed door.Het zal zeker geen top tijd worden, want daarvoor ben ik te laat begonnen met trainen, maar zonder problemen finishen moet goed te doen zijn. Alhoewel…dit soort wedstrijden gaan vaak anders dan je verwacht, dus je weet nooit wat je tegenkomt op zo’n dag.
Materiaalpech / het weer / vorm van de dag / etc. etc.

Mijn gewicht is in ieder geval weer helemaal in orde. Vanochtend nog gecheckt, en vergeleken met 2016 toen ik Limburg Zwaarste deed, en toen was ik precies 8,5KG zwaarder dan nu.
Ultralopen zou straks dus een heel stuk gemakkelijker moeten gaan, en nu moet ik weer op passen dat ik niet te veel verder afval, want anders krijg ik weer andere problemen, zoals vorig jaar tijdens de icon triathlon. Nu nog flink wat kracht training, dus veel in het bos trainen.

Het pinkesterweekend zit er helaas al weer op….

Ik was de vrijdag alvast goed begonnen met een rondje zeelandbrug. Er stond flink wat wind, dus een goede training.
Deze keer ging het heel erg lekker, dus ik denk dat de trainingen beginnen te werken.
Zo lekker zelfs, dat ik besloot de kilometers weer aan te vullen toto 160KM.
Daarna ben ik samen met Maaike gaan wandelen op en neer naar Roosendaal.

Zaterdag ochtend heb ik mijn lange duurloop gedaan, en dat ging ook goed. Niet al te lang, want op zondag stond een 50KM wandeling op het programma, dus 23KM vond ik genoeg.

En zondag dus op tijd de wekker gezet, en ben ik om 10 voor 6 samen met Maaike vertrokken voor de 50KM van Stekene.
Een hele mooie wandeltocht in Oost Vlaanderen. Het eerste suk viel een beetje tegen, omdat er op hetzelfde traject een MTB tocht gehouden werd, maar na zo’n 20KM hadden we daar geen last meer van.
Maar voor de rest was het een hele mooie goed georganiseerde tocht, met veel bossen, singletracks en af en toe een riviertje waar we langs liepen.
In totaal c.a. 9u45 over gedaan, inclusief stoppen bij de controleposten.

En….er staat weer een wedstrijd bij op de planning!

Het is de Indian Summer trail, en ik heb me ingeschreven voor de 127KM, maar zal tijdens de wedstrijd beslissen of het verstandiger is om voor de 100KM te gaan, omdat deze trail vooral een training voor de 100 Mile in December is.

Dus de planning ziet er nu zo uit:

24 Juni 2018 Frysman (Hele triahlon) ==> Ingeschreven
7 Juli 2018 Kennedymars Someren 80KM wandelen ==> Ingeschreven
12 Aug 2018 Ultraloop 56KM Monschau ==> Ingeschreven
20 Oktober 2018 Ultraloop 127KM ==> Ingeschreven
28 October 2018 Marathon Etten Leur (als training, maar even kijken of ik voldoende hersteld ben na de IS)
15/16 Dec 2018 Ultraloop Bello Gallico Ultratrail 160KM ==> Ingeschreven

Dus dit jaar geen duathlons of triathlons meer na de Frysman, maar ik ga me dan volledig richten op de ultralopen die komen gaan.
Lopen gaat momenteel heel erg lekker, en hopelijk blijft dit zo.
Dit heeft denk ik vooral te maken met de vele wandelkilometers die tegenwoordig met Maaike gemaakt worden, en omdat ik weer terug op mijn streefgewicht ben.
Hele mooie vooruitzichten dus, en ik heb er dan ook heel veel zin in.

Vanavond samen met Marcel 3,5 KM zwemmen in Galder. Vorige week hebben we een klein rondje toegevoegd van c.a. 500 meter, en dit willen we vanavond 2 keer er bij pakken.
De rest van de week vooral hardlopen, en zaterdag weer de Zeelandbrug over fietsen.

Gisteren eindelijk voor de eerste keer dit jaar 160KM kunnen fietsen!
160KM – oftewel 100 Mijl – de afstand die ik in December  hoop af te leggen tijdens de Bello Gallico trail. Een flink eind….

Het weerbericht voorspelde niet veel goeds, maar gelukkig viel het allemaal mee.
Op een paar kleine buitjes na, bleef het grootste gedeelte van de training droog.
Vanwege deze vooruitzichten had ik besloten niet de zeelandbrug te doen, maar in de buurt van huis rondjes te gaan rijden, zodat ik bij eventuele dreigende onweersbuien snel weer naar huis kon. Niet nodig dus…maar uiteindelijk wel hetzelfde resultaat.

Het ging niet hard, want er stond flink wat wind. Ook 2 keer een korte stop gemaakt om even wat eten te pakken, maar alles bij elkaar ben ik wel erg heel tevreden.

Verder het hemelvaart weekend vrij actief doorgebracht. Op donderdag 28Km hardgelopen, tussen de werkzaamheden voor de klant door. In dit rondje de Pannehoef, Moerse bosschen, Buissche heide en Rucphense heide doorkruist. Ging heel lekker, en ik vond het jammer dat ik 12;00u terug moest zijn, anders had ik er denk ik 35K van gemaakt.

Vrijdag en zaterdag met Maaike gewandeld (resp. 25 en 32km). De bedoeling was zaterdag 40K, maar deze plannen hebben we bij gesteld omdat we op tijd terug moesten zijn.

Gisterenavond mijn fietsje weer schoongemaakt, en ook mijn tijdrit fiets weer opgeknapt.
Ik twijfel nog op welke fiets ik de Frysman ga doen.

• In mijn tijdrit fiets kunnen mijn snelle wielen, en deze is ook iets meer Aerodynamisch, zodat ik in theorie een betere tijd weg kan zetten tijdens de 180 fietskilometers. Ik mis nog wel een dop op de rem van mijn tijdritstuur, dus moet dit nog fixen voordat ik hem tijdens een wedstrijd mag gebruiken.
• De Cube moet ik met gewone wielen gebruiken(10 speed achterwiel past niet), maar deze is weer beter afgemonteerd (dura ace), en nog zo goed als nieuw. Bij lekrijden is een bandje wisselen ook sneller gebeurt, omdat ik geen verlengde ventielen nodig heb.

Nog ruim 5 weken, en dan is het zo ver. Dus als ik met mijn tijdrit fiets ga, dan moet ik de laatste 3 trainingen afwerken met deze fiets, zodat ik weer aan de ovale tandwielen (Q-rings) kan wennen voor de wedstrijd.

Daarna de Kennedymars, en dan wordt het heel veel loop kilometers maken voor de ultra in Monschau (56KM).

Voor de 100 Mijl in December staan we in ieder geval ook geregistreerd, dus nou nog op zoek naar een 100KM in September….

Eind Oktober wil ik de marathon van Etten Leur nog een keer doen, en een bedrijventeam sponsoren voor 10K en Halve marathon.

Zwemmen gaat ook lekker. Afgelopen Dinsdag samen met Marcel rond gezwommen (ruim 2,5KM in c.a. 50 Minuten). Deze week gaan we er nog 500 meter bijdoen zodat we over de 3K gaan.

…en dan moet ik klaar zijn voor de Frysman

Dus dat betekend dat ik nog c.a. 5 keer een lange fietstraining in kan plannen. Om te beginnen heb ik  er gisterenavond alvast 1 gedaan, want toen kon ik vanaf thuis werken, want ik was extra vroeg begonnen. Maar…dat viel wel tegen. Vanwege de hitte was ik halverwege door mijn voorraad drinken heen (2 bidons = 1,5Liter), en daarna ging het snel achteruit met de snelheid. Na 140 kilometer begon het al wat donker te worden, en besloot ik te stoppen.

Afgelopen weekend was het fietsen namelijk niet in te plannen, want op zaterdag stond happen en trappen op het programma, en op zondag een wandeling van 42KM in Ossendrecht.

Vrijdag avond nog wel een halve marathon gerend, en dat ging wel lekker, en ook de rest van de week ging goed (zwemmen in Galder, + wat duurloopjes, en ook afgelopen dinsdag hebben Maaike en ik 42,5 KM gewandeld in Bouillon, tegen de Franse Grens).

De datum voor de Kennedymars hebben we aangepast. We zijn nu ingeschreven voor Someren, want E.L. kwam heel slecht uit. Nu dus deze 80KM wandelen pas na de Frysman, en dat is voor mij in ieder geval een stuk gunstiger.

Het ontstaan van de Kennedymars:

In 1963 stelde de toenmalige president van de Verenigde Staten, John F. Kennedy, dat iedere gezonde overheidsambtenaar in 20 uur 50 mijlen (80 kilometer) moest kunnen lopen. Dat werd opgepakt in de VS en daar werd een tocht georganiseerd. Over deze tocht werd een artikel geschreven in Nederland. De toenmalige voorzitter van JOEK Someren, Jan Wijnen, las dit verslag en kwam op het idee om zo’n tocht ook in Someren te organiseren. Dat deze beslissing zulke verstrekkende gevolgen voor de organisatie zou hebben, was toen nog niet te voorzien.

Dus hopelijk kan ik vanaf nu wel gewoon iedere week een lange fietstraining inplannen tot half Juni.

En vanavond weer een keer naar Galder om een stuk te zwemmen, en ik verwacht dat het daar een heel stuk drukker zal zijn dan afgelopen weken.