Deze week had ik weer standby dienst, en helaas heb ik nogal eens in moeten loggen om een probleempje of geplande installatie op te lossen, Ook Maaike moest in het weekend werken, en de jongens gingen carnaval vieren, dus in de ochtend vroeg uit bed, en s’nachts een paar keer wakker wanneer ze thuiskwamen. Voordeel was wel dat ik dan natuurlijk weer op tijd op pad kon, om mijn duurloop te gaan doen. Dus rond half 8 vertrokken (eerst nog een probleem bij de klant opgelost), op mijn normale hardloopschoenen. Ik kon namelijk niet te ver weg, omdat ik binnen c.a. een half uur weer on line moest kunnen zijn, en had me voorgenomen daarom niet verder dan +/- 6KM van mijn huis te vandaan te lopen, en op de verharde weg te starten.
Lekker rustig vertrokken, en na een uurtje een banaan gepakt. Daarna om de c.a. 7KM een babyvoeding, ontbijtkoek (2 stukken), en nog een babyvoeding. Halverwege kreeg ik wel even flink last van mijn rug. Beetje rare pijn links, met uitstraling naar mijn heup. Mijn hardloop broek zat wel verschrikkelijk strak (is zo’n compressiebroek van Decathlon), en mogelijk was dat de veroorzaker van de problemen. Afgezien daarvan, weinig problemen gehad, en toen ik rond de 21KM het bos in ging, voelde ik de pijn een heel stuk minder. Een groot stuk van de gele route gevolgd, en bij de 32KM ben ik het bos weer uitgegaan. Uiteindelijk met een omweg weer richting huis gegaan, maar toen bleek dat ik ongeveer 39KM had toen ik bijna thuis was, heb ik er uiteraard nog een paar kilometers bijgedaan. Een marathon getraind dus, in een tijd van 4u24, terwijl ik een lekker tempo aan heb gehouden. Ik heb zelfs naderhand gezien dat ik met een “negatieve split” gelopen heb, oftewel het laatste stuk sneller dan het eerste stuk (ongeveer 6M/km i.p.v. de 6m15 de laatse 10K).
4:21:59
Moving Time
4:24:56
Elapsed Time
6:16 min/km
Avg Pace
6:12 min/km
Avg Moving Pace
Distance
42.21 km
Calories
3,576 C
Gisteren (Zondag) een herstel loop gedaan. In de ochtend voelde ik flink wat spierpijn, maar om een uur of 7 s’avonds, was dit nagenoeg weg. Wel nog een beetje rugklachten. Ik had een route geladen in mijn Garmin (rondje Sprundel van 7K), en hoopte dat het deze keer wel mogelijk was om de GPS functionaliteit te gebruiken. Dit ging goed, en werkte beter dan ik had verwacht. Je krijgt geen instructies (afslaan etc.) maar je kunt wel goed zien welke kant je op moet, en je wordt gewaarschuwd wanneer de van de route af wijkt. Dit laatste deed hij wel te vaak, maar dan herstelde hij binnen een minuut weer. Hopelijk kan ik de routes van de komende trails hierin laden, zodat de kans op fout lopen kleiner is. Liep heel erg lekker gisteren. Ik had verwacht dat het flink zou tegenvallen met een marathon in mijn benen, maar de herstel loop eindigde in een tempo loop.
Nadeel van la dat lopen is dat de zwemtrainingen er momenteel wel bij in schieten. Omdat voorlopig toch geen triathlons gepland staan, denk ik dat ik pas het zwemmen weer serieus op ga pakken, zodra het buitenwater weer op een redelijke temperatuur is. Misschien bij uitzondering nog een keer het zwembad in, maar eigenlijk heb ik weinig zin om in die chloorlucht en met een veel te hoge temperatuur te gaan zwemmen. Zeker door de weeks niet, omdat het gewoon veel te laat is.
De eerste triathlon dit jaar wordt waarschijnlijk Almere. Nog niets definitiefs, maar als John/Peerke/Rob of Michel ook meedoen, ga ik de hele weer doen.
Ondanks het barre weer van de afgelopen week, toch wel heel erg lekker kunnen trainen.
Vooral veel wind en regen, maar gelukkig wel een lekker temperatuurtje.
Ik merk dat de trainingen steeds beter gaan, en langzaam lijkt ook mijn gekneusde rib te genezen.
Afgelopen week ook alvast een beetje gecheckt wat voor tempo ik moet lopen tijdens de verschillende trails, en dan lijkt alleen de Salland trail met een cut-off tijd van 6 uur op de 50KM degene te zijn waar het snelst gelopen dient te worden. Maar dan blijft er nog een heel laag gemiddelde over van ruim boven de 6 minuten per kilometer, dus dat moet makkelijk haalbaar zijn.
Tijdens de daaropvolgende 2 100KM trails kan het een heel stuk rustiger, en dat zal ook nodig zijn denk ik, omdat dan de stukken bergop vooral gewandeld gaan worden.
Afgelopen zaterdag ben ik op tijd weg gegaan, want ik had Maaike beloofd op tijd terug te zijn, want we hadden van Randy een weekendje Eindhoven gekregen.
Het stond al te regenen, en flink te waaien toen ik vertrok. Ik had een regenjas aangeschoten, en vertrok richting Zundert voor een lange duurloop.
Het plan was 4 uur, en ik wilde deze keer minimaal 37,5K gaan lopen (de helft van de totale afstand van de Salland trail).
Dit plan werd al eel snel bijgesteld naar … “Ik zie wel hoe ver ik kom”, want het was ondertussen flink gaan plenzen. Dit in combinatie met de harde wind, maakte de stukken wind tegen vrij zwaar. Het werd een rondje Zundert, Wernhout, Schijf, Rucphen, Sprunde, Rucphen.
Na c.a. 4 uur kwam ik thuis, met 38,2KM. Jammer dat ik beloofd had op tijd thuis te zijn, want anders had ik er zeker nog 4KM achterop gelopen, al was het maar om er een marathon van te maken.
Tijdens deze tocht heb ik de volgende voeding genomen:
-1 babyvoeding (fruithapje, banaan smaak)
-1 banaan
-1 babyvoeding (fruithapje, banaan smaak)
-1 Ontbijtkoek
-1 gel
De laatste had ik eigenlijk bij me voor noodgevallen, maar waarschijnlijk vanwege de kou had ik flink wat energie gebruikt, dus meer gegeten dan normaal.
Volgende keer dus iets meer meenemen.
Zaterdag dus naar Eindhoven, in een mooi hotel overnacht, midden in het Centrum. Het winkelen in de middag viel niet mee met die kilometers in de benen, maar ik heb rond 17:00u goed uit kunnen rusten in de filmzaal. Zondag rustdag, en gisterenavond ben ik samen met Jan de Rucphense bossen in gegaan, om een keer in het donker te trainen. Tegen het einde nog een beetje verdwaald, en uiteindelijk was ik na zo’n 18KM weer terug thuis. Het lopen met mijn Black Diamond Storm hoofdlampje viel nog niet tegen. Je ziet genoeg, zodat je toch nog een behoorlijk tempo aan kunt houden. Het is wel lastig om te navigeren, omdat alles op elkaar lijkt, dus vandaar het verdwalen tegen het eind van de training.
Deze week heb ik weer standby dienst. Helaas is deze al slecht begonnen, want gisterenavond werd het al gelijk erg laat, terwijl ik tegenwoordig juist iets vroeger probeer weg te rijden in de ochtend. Ook mijn boekhouding moet ik nog afmaken, want dat is me gisteren helaas ook niet meer gelukt…..
Afgelopen weekend ben ik heel goed begonnen met een lekker etentje bij de Brasserie in Rucphen.
Samen met Michel, John, Rob en Peerke hebben we verschillende gangen afgewerkt van het menu, en dat was heel erg goed en heel gezellig!
Ook de nodige wijntjes/biertjes en een cognaq als nagerecht. Alles wel op een rustig tempo ingenomen, dus ongeveer hetzelfde als bij mijn duurlopen tegenwoordig, dan hou je het het langste vol….
We hebben nog niet helemaal een triathlondoel voor dit jaar vastgesteld, maar ik verwacht dat we met een aantal aan de triathlon van Almere mee zullen gaan doen.
Zaterdag ochtend was ik weer op tijd uit mijn bed, want Maaike moest vroeg gaan werken. Rond kwart over 7 ontving ik een SMS-je van John, dat hij ook al zowat klaar was voor een duurloop, dus half 8 vertrokken we, en kwamen elkaar zo rond kwart voor 8 tegen in de buurt van het gemeentehuis in Rucphen.
Vanaf daar op een erg lekke tempo via Sprundel de pannehoef opgezocht, en daar een flinke ronde gedaan. Daarna via een mooi paadje dat ik een paar weken terug ontdekt heb, overgestoken naar de Buissche heide. Op dat moment waren we c.a. 2 uur onderweg, en besloot John huiswaarts te gaan.
Ik ben toen via de Buissche heide en Rucphense heide weer terug naar huis gelopen.
De voeding:
-Na ongeveer 1u15 een banaan
-Na ongeveer 2u15 een “Snelle Jelle”
-Na ongeveer 3 uur een energy bar
en in totaal c.a. 1,5 liter water opgedronken,
Totale trainingstijd was 3u50, en in die tijd c.a. 35KM afgelegd. Een half uurtje langer dan bij een normale marathon training, dus het “niet te snel gaan” was deze keer gelukt.
Na 3 uur kreeg ik wel een beetje last van mijn rug, en ook wat schuurplekken begonnen pijn te doen.
Ook de gekneusde rib begon nog even wat op te spelen. De rugpijn zou misschien veroorzaakt kunnen worden door de kleding, want de tight etc. zaten vrij strak, en het was precies op dat plek waar de meeste pijn was.
Volgende keer dus ook flink wat bodyglide aanbrengen op de plaatsen waar ik nu last van schuurplekken kreeg.
Ondertussen moet ik me ook bezig gaan houden met een voedings en wedstrijdplan.
Bijv. nagaan welke voedig ik in kan nemen in plaats van energy gels, en repen, want daar zit denk ik bij mij het probleem van het misselijk worden tijdens wedstrijden van boven de 6 uur.
Dit hoop ik volgende week klaar te hebben , en daarna moet ik het uiteraard gaan uitproberen tijdens de resterende trainingen voor de Salland trail. Die trail zal dit jaar een eerste test zijn, en hopelijk weet ik daarna of de trainingen / voeding etc. geschikt zijn om de volgende twee 100K wedstrijden te kunnen finishen.
Gisteren nog een rondje gewandeld met Maaike, en ik had een route in mijn Garmin geladen. Helaas werkte het niet zoals ik had gehoopt, want volgens de specificaties zou ik mijn 910XT als GPS navigatie systeem moeten kunnen gebruiken (al is het dan met beperkte functionaliteit).
Bij mij werkte dit dus niet, en daar baal ik wel een beetje van. Nog even verder uitpluizen dus, want het lijkt me erg handig tijdens Limburgs Zwaarste of met de Zugspitztrail, vooral wanneer er een markering ontbreekt.
Ondertussen ben ik een paar dagen ingeschreven voor de Zugspitztrail, en begin ik een beetje aan het idee te wennen dat in plaats van een hele triathlon, een ultraloop voorlopig het hoofddoel is voor 2016. Ik heb een paar maanden met een beetje een kater rondgelopen, omdat ik niet ingeloot ben voor de Swissman, en hoewel ik me als doelen alvast de Salland trail en Limburgs zwaarste gesteld had, was ik nog niet echt enthausiast over het komende seizoen.
Nu dus wel!
Omdat eigenlijk hardlopen voor mij nog steeds het leukste onderdeel is, (terwijl fietsen blijkbaar mijn beste onderdeel is), wil ik de eerste helft van 2016 een paar 100K wedstrijden gaan doen. Een paar jaar geleden had ik ook een soortgelijk plan, maar toen beperkte het zich tot de 6 uren van Stein.
Nagenoeg ongetraind, en veel te zwaar finishte ik daar ergens in de middenmoot. Afgelopen Oktober heb ik meegedaan aan de Bear trail, en dat was 57KM genieten. Omdat ik ook deze keer ergens midden in het veld finishte, en eigenlijk nagenoeg niet specifiek getraind had, voelde het heel erg goed.
Omdat ik geen startplaats heb voor de Swissman, en ingeschreven sta voor een paar Ultratrails dacht ik….laten we dan ook maar een serieuze trail uitzoeken.
Helaas is het bij de mooie trails niet veel anders dan bij de triathlons. Denk je een hele mooie gevonden te hebben….dan zit ie al vol…..
Zoekend op ultra trail, kwam ik ineens op de pagina van de Salomons Zupspitz trail terecht. Beetje doorgezocht, en een paar filmpjes op de “U-buis” gekeken, en toen……was ik verkocht. Wauw….da’s precies wat ik zocht. Sinds de Celtman was ik al helemaal om, v.w.b. het rennen door bergen/natuur, en dit ziet er echt ge-wel-dig uit. Even met Maaike overlegd, en toen zij ook accoord ging, moest ik nog iemand zien te porren om mee te gaan. Maitje rondgestuurd, en mijn maat John gaf al gelijk aan dat hij de 60KM wel zag zitten. Mooi!! Ik had verwacht (en gehoopt) dat John mee ging, dus Super dat hij dit avontuur ook weer wil delen!. Dan kunnen we dus inschrijven….Gelijk maar even geregeld, want het kan maar vastliggen voordat je je bedenkt.
Dat gedeelte is dus geregeld, en nu heb ik dus ineens een heel mooi doel voor 2016. Wellicht in September nog een hele triathlon (Almere), maar dan heb ik nog tijd genoeg om te trainen na deze Ultra trail. En wie weet, misschien bevalt het me zo goed, dat ik nog een andere trail uitdaging in het najaar aanga. Sowieso wil ik dit jaar weer een keer aan de hel van Kasterlee deel gaan nemen, want dat is ondertussen ook al weer 2 jaar geleden.
Trainen gaat nu ook weer erg lekker. De eerste kilootjes zijn er weer af, en de broekriem kan al weer een gaatje strakker. De gekneusde ribben voel ik ook niet continue meer tijdens het hardlopen. Het gaat allemaal de goeie kant op, en hopelijk blijf ik nu blessurevrij. Ik ga weinig fietsen, dus de kans op een ongeluk is in ieder geval een heel stuk kleiner (afgelopen jaren toch wel 1 maal per jaar een flinke fietscrash meegemaakt die dan toch meestal in het ziekenhuis bij de eerste hulp, of bij de dokterspost eindigde). Zwemmen probeer ik wel een beetje bij te houden, om nog een beetje soepel te blijven.
Net mijn lange duurloop gedaan, deze keer samen met Jan. Vanaf Rucphen liep ik hem tegemoet, en haverwege Sprundel/Rucphen troffen we elkaar, en daarna hebben we de mountainbike route genomen, met nog wat extra kilometers er achterop.
Liep erg lekker, en duidelijk wat het verschil te zien hoe een ervaren loper (Jan) met gemak over de heuvels gaat, en vooral bij de afdalingen telkens een flink gat trok. Ik heb wat nuttige tips gekregen, en ga zeker hier mee aan de slag.
In totaal c.a. 31KM afgelegd in 3 uur. Een lekkere duurloop, en het weer viel ook reuze mee.
Wel regelmatig natte voeten gehad, maar geen kou gehad, en geen blaren.
De drukke werkweken zitten er gelukkig even op, en het nieuwe jaar is weer begonnen. De winterslaap is dus weer voorbij, dus moet ik weer wat serieuzer gaan trainen.
Gelukkig zijn de blessures weer hersteld, alhoewel mijn ribben nog steeds wat pijn doen.
Het zwemmen heb ik weer terug opgepakt, en inmiddels twee zondagen met de vereniging mee getraind.Wel jammer dat ik slecht tegen chloor kan, want ik heb best last van na de training.
Lopen gaat weer lekker. Afgelopen zaterdag mijn eerste training boven de 30KM afgewerkt, en alhoewel ik stand-by dienst had, en dus niet ver weg kon, toch nog een leuke ronde gedaan. Eerst richting de Pannehoef, daarna de Moerse Bossen in, en via de Buissche heide naar de Rucphense heide. Na c.a. 2 uur kwam ik Rob tegen, en we hebben samen nog een uurtje door de Rucphense bossen gerend.
Ook de wedstrijdplanning is ondertussen al wat duidelijker geworden. Eerst de Salland trail dus, en hierna Limburgs zwaarste. En ik heb een heel leuke trail gevonden in Oostenrijk, de ZUgspitz trail. Een zware trail van 100KM en >5000 hoogtemeters.
Nog 156 dagen om me voor te bereiden….
Vandaag ingeschreven dus, en voor 115 Euro krijg je:
ULTRATRAIL
Laufgürtel für Startnummer
Personalisierte Startnummer + Chip für Zeitnahme
Druckversion: Trailbook mit Reglement und komplettem Kartensatz der jeweilig bestätigten Strecke (Erhältlich bei Ausgabe der Startunterlagen)
Pasta-Ticket für die Pasta-Party am Vorabend des Rennens
10 Strecken- und Zielverpflegung während des gesamten Rennens
Gepäckdepot (V5) und Gepäcktransport (von V5 nach Grainau zurück)
Salomon Tasche
Salomon Finisher-Shirt
Medaillen für alle Finisher im Zielbereich
Kostenfreie Duschen im Zielbereich
Kostenfreies Parken im Zielort Grainau
Kleine Partnergeschenke
Medizinische Versorgung durch die Medical Crew während des gesamten Rennens
Urkundenservice
SUUNTO SMS-Service an V7/9 und im Ziel
In vergelijking met een triathlon dus een heel stuk goedkoper!
2015 Zugspitz Ultratrail trail running race, staged in Grainau, Germany on the 20th June 2015 Photo by Kelvin Trautman
Dit zal zo’n beetje het laatste berichtje worden voor 2015.
Helaas ben ik nog steeds niet fit. De knieen zijn gelukkig weer helemaal in orde, maar de gekneusde ribben doen nog steeds vrij veel pijn. De lange duurloop van 1e kerstdag (21KM) viel daardoor niet mee, en achteraf gezien zat er ook nog een flinke verhoudheid aan te komen.
Nu dus ook al een paar dagen flink verkouden. De combinatie blessure’s, verkoudheid, en een heel druk weekend (bijna continu gewerkt, want er was een grote release naar productie bij de klant) bij elkaar zorgde er voor dat ik minimaal heb kunnen trainen. Geen beste afsluiter van dit jaar dus, en morgen even bij de huisarts langs om te kijken hou het precies met mijn ribben staat. Doet allemaal wat meer pijn dan vorige keren dat ze gekneust waren, dus even laten onderzoeken of er toevallig niet meer aan de hand is…..
Maar….verder was 2015 een fantastisch jaar!!
Het begon zo’n beetje op 4 April met de Ronde van Vlaanderen, en daarna besloten om ook de Marathon van Rotterdam (1 week later) weer mee te doen.
Daarna geen wedstrijden tot Juni. De kwart triathlon van Meer finshte ik in exact dezelfde tijd als het jaar er voor (tot op de seconde), en een week later haalde ik een PR tijdens de halve triathlon van Terheijden (5u4).
En het absolute hoogtepunt van het jaar (eigenlijk van alles wat ik ooit op sportief gebeid gedaan heb) was op 27 Juni, het finishen van de CELTMAN extreme triathlon in Schotland.
Wat een fantastische ervaring was dat!
Daarna in September de Triathlon Challenge Almere Amsterdam (Hele triathlon), welke achteraf gezien eigenlijk niet in de planning paste. Nauwelijks getraind na de Celtman, vanwege de vakantie, en de drukte op mijn werk, was ik tevreden met een toch wel beetje aparte tijd van 12:12:12.
En de laatste wedstrijd heb ik gedaan in Oktober, n.l. de Bear trail – een zware ultra trail van 57KM in 6u47.
En natuurlijk van de categorie 40+ naar de 50+ categorie verhuisd.
Afgelopen weken heel erg lekker getraind. Een paar rustige lange duurlopen door het bos (26 en 23KM op de laatste 2 zaterdagen), en afgelopen maandagen resp. 19 en 23KM gelopen op een lekker tempo, met daartussen wat herstel en tempo trainingen.
De trainingen gaan heel erg goed, en ik merk dat de lange trainingen al wel een stuk langer kunnen. Nog minder dan 3 maanden voor de eerste echte uitdaging van 2016 (Salland trail), en daarom maar even gaan werken aan mijn gewicht, en aan het uitbreiden van de lange duurlopen.
Helaas gisteren tijdens mijn herstel loopgestruikeld, en met een flinke smak op het trottoir terecht gekomen. Bleef waarschijnlijk met de neus van mijn schoen achter de stoeprand hangen toen ik ngo snel net voor een auto over wilde steken in Sprundel. Ondanks vrij pijnljike knieen, toch nog rustig joggend thuis kunnen komen. In de loop van de avond werden mijn knieen een stuk dikker, en ook mijn hand en ribben voel ik flink. Paar dagen uit de running dus, en hopelijk a.s. zaterdag fit genoeg voor de lange duurloop.
Tja, …en dan is het weer December. Vandaag precies een week geleden ben ik weer terug thuis gekomen uit New Delhi. Al een hele week erg vermoeid, dus dat zullen toch de gevolgen van een jet-lag zijn, Voorgaande keren beperkte dit zich tot slechts 1 dag hoofdpijn, nu ben ik al een hele week totall loss wanneer ik s’avonds thuis kom van mijn werk.
Maar gelukkig nog wel helemaal virus vrij, dus dat gaat goed, want vorige keer ben ik twee weken uit de running geweest vanwege een bacterie.
Zaterdag weer met de mannen een rondje door het bos gerend, en dat voelde heel erg goed. Het was een kort rondje (16KM), maar ging erg lekker, op een heel rustig tempo.
Zondag en maandag heb ik een rustdag genomen. Dinsdag en woensdagavond een rondje van 10K gedaan, en dit ging weer lekker.
Ondertussen heb ik de voorlopige planning voor 2016 ook al gemaakt.
Welliswaar nog geen echt hoofddoel zoals in voorgaande jaren, maar toch alvast een paar leuke wedstrijden om naar uit te kijken.l
2016 (Voorlopige planning)
12 Maart 2016 Sallandtrail 75KM Ultra trail ==> Ingeschreven
16 April 2016 Limburgs Zwaarste 100KM Ultra Trail
21/22 Mei 2016 12 of 24 uur Steenergen
12 Juni 2016 Halve triathlon Terheijden
?? September 2016 Challenge Almere (Hele triathlon)
?? Oktober 2016 Bear trail 57KM
?? December 2016 Hel van Kasterlee
De eerste wedstrijd wordt dus de Salland trail. Geen marathon van Rotterdam dit jaar dus, maar het eerste gedeelte van 2016 ga ik me volledig richten op de ultra trails.
Afhankelijk van hoe de 75 en 100K gaan, zal ik de doelen na April vast stellen. Of er moet een beslissing over een intressante hele triathlon genomen worden voor die tijd, dan veranderd dat de zaak weer.
Komende weken vooral proberen mijn gewicht weer een beetje terug op peil te krijgen. In India toch een paar kilo’s aangekomen, vrijwel zeker van het niet kunnen trainen. Zal niet mee vallen met Sinterklaas/Kerst/Oud en Nieuw in het vooruitzicht. Veel kilometers maken dus.
Van zwemmen en fietsen is al helemaal niets meer gekomen de laatste tijd, en ik hoop in ieder geval het zwemmen komende weken weer op te kunnen pakken. Misschien wel een ander zwembad zoeken, want de training op Woensdag met de WBTV is eigenlijk veel te laat, wanneer de wekker weer om 5 uur gaat de andere dag. Of misschien toch nog een poging doen op binnenkort weer op zondag mee te doen?
Meer info over de Salland trail:
Informatie
De SallandTrail vindt plaats op zaterdag 12 maart 2016
Prachtige Trails over 25 km. , 50 km. èn 75 km!!
Start inschrijving voor de SallandTrail2016: zondag 1 november 20:00 uur – inschrijving voor 50 en 75 km.
zondag 8 november 20:00 uur – inschrijving voor 25 km. ( binnen 40 min. vol!)
(géén na-inschrijving)
In de tussentijd zijn er genoeg andere leuke, interessante activiteiten in het Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug
Klik op: Activiteitenkalender Sallandse Heuvelrug
Starttijden en Limieten 08:45 uur – start 75 km. SallandTrail – limiet doorkomsttijd na 50 km. = 6 uur . Maximum aantal deelnemers = 200
09:15 uur – start 50 km. SallandTrail – limiet doorkomsttijd na 25 km. = 3,5 uur.
Maximum aantal deelnemers = 300
10:15 uur – start 25 km. SallandTrail .
Maximum aantal deelnemers = 500 (vol!)
De limiet eindtijd voor de 50 km. is 6,5 uur (finishtijd ca. 16:00uur) De limiet eindtijd voor de 75 km. is 9 uur (uiterste finishtijd ca. 18:00 uur) Wie voor de eerste 50 km. langer dan 6,25 uur nodig heeft, wordt bij doorkomst start/finish verzocht uit te stappen!!
(pijlen en linten worden verwijderd na de laatste loper die nog tijdig doorkomt bij start/finish )
Vanaf 18:00 uur wordt het finishgebied opgeruimd.
U kunt dan nog wel van de faciliteiten van Het Ravijn gebruik maken (omkleden, douchen, restaurant)
Tijdregistratie
Boven de start/finish hangt een grote klok die bij de start begint te lopen.
Bij doorkomst of binnenkomst kan iedere loper de eigen eindtijd/doorkomsttijd goed zien.
Eindtijden worden dit jaar opnieuw digitaal bijgehouden en verwerkt in een uitslagenlijst.(www.mijnuitslagen.nlSallandTrail)
Finishen op de 50 km. trail of de 75 km. trail telt mee voor de 100MarathonClubNederland !
Finishen op de 75 km. SallandTrail levert 1 ITRA-punt, internationaal te gebruiken bij inschrijving voor grote trails (zoals Ultra-Trail du Mont-Blanc)
U heeft geeneigen chip nodig en hoeft geen chip te huren of te kopen.
De daarvoor benodigde tijdchip is achter op uw startnummer bevestigd. (niet lospeuteren dus!)
Na afloop is het verplicht om het startnummer weer in te leveren! U ontvangt dan tevens een consumptiebon , te besteden in restaurant “Lagoon“ van zwembad Het Ravijn. Bij niet inleveren van startnummer wordt € 2,50 in rekening gebracht!
(er is een mogelijkheid om een kopietje van uw startnummer te maken)
Helaas…ik zat niet bij de starters voor de Swissman dit jaar. Erg jammer, want ik had hier eigenlijk wel een beetje op gerekend. De extreme triathlons worden steeds populairder, dus ook het aantal inschrijvingen gaat flink omhoog, met als gevolg steeds minder kans dat je ingeloot wordt. Jammer dat ze niet gewoon het aantal starters flink omhoog bijstellen, want 200 is niet echt overdreven veel lijkt me.
Maar goed…tijd voor nieuwe plannen dus…..
Ik ben me een beetje aan het oriënteren, en denk dat het een ander mooie extreme triathlon gaat worden (heb er een paar in Engeland gezien, en 1 in Tjechie), en dan September Almere weer.
-Of een gewone, waar we misschien met meerdere aan deel kunnen nemen, bijv. Hannover of Praag, Bij deze laatste heb ik nog een jas te goed, die ik verdiend heb door de bigman te finishen. -Of ik ga voor een mooie Ultratrail. Sowieso wil ik dit jaar graag een 100K lopen, dus misschien moet ik daar het voorjaar op af stemmen, en daarna misschien in het najaar weer eens serieus mijn best gaan doen om onder de 11 uur te finishen in Almere. Nog even over nadenk dus, en ook kijken wat de rest er van vind.
Vorige week maandag ben ik weer vertrokken naar Delhi voor een Oracle cursus. Het is inmiddels de vierde keer (3 keer Delhi, 1 keer Goa). Ben dus al wel een beetje gewend aan de Indiers, maar het blijft toch een heel apart land.
Deze keer een iets betere plannig dan voorgaande jaren, zodat ik zondag vrij was, en de gelegenheid had om af te reizen naar Agra en de Taj Mahal en fort Agra te bezoeken. Gisteren het examen succesvol afgerond, dus mag ik me nu ook “Oracle Database 12c Administrator Certified Professional” noemen. Van de voorgaande versies was ik al OCP.
Ook vandaag nog mooie dingen kunnen bekijken. O.a. Lodi Gardens, Safdarjungs tomb, Askharam, Red fort en Rajoeri garden.
Trainen is er dus flink bij in geschoten, en ik heb hier in het hotel slechts 2 keer c.a. een half uurtje loopband gedaan. De eerste keer was er net geverft, dus besloot ik na een half uur te stoppen, en de tweede keer wat langer (7KM). Niet mijn ding die loopband, en ik kijk er al weer naar uit om een rondje in Nerderland te kunnen rennen (al schijnt het daat wel slecht weer te zijn).
Vannacht opgebleven tot 12:00AM, om in te schrijven voor de Swissman. Helaas lukte het me toen nog niet, en daarom besloten vanochtend vroeg nog een keer te proberen.
Dit is gelukt, dus nu is het dus een paar weken afwachten of ik er bij zit.
Mocht het lukken, dan wordt dit mijn hoofd doel voor 2016!!
De Beartrial zit er weer op. Een hele mooie (en wat zwaardere dan ik had verwacht) ultra trail van 57KM, met c.a. 1200 hoogetmeters.
Gefinished op de 83ste plaats van de 154 gestarte deelnemers.
83 5172 Hans Schoonen Rucphen 06:47:38
—
Zaterdag ben ik om 5u45 vertrokken naar Roosendaal om Misja op te pikken, en daarna Jan opgepikt in Sprundel. Ruim op tijd waren we in Belgie aangekomen, dus hadden we rustig de tijd om alles klaar te maken (alhoewel bij een trail niet veel komt kijken, vergeleken bij een triathlon).
Iets voor 9 gingen we het startvak in, en daar kwamen we ook Michel/Rob en John al tegen, die een uurtje later voor de 39K gingen starten.
9 uur werden we dus weg geschoten. Met een gemiddelde van 5 minuten per kilometer (uiteraard veel te hard voor mij in zo’n trail, maar da’s in het begin altijd) gingen we weg.
Het liep fantastisch, en al vrij snel lag het deelnemersveld uit elkaar, zodat er ruimte genoeg was op de singeltracks. Na c.a. 4 kilometer was er een afdalinkje, met nogal wat losse stenen, en daar struikelde ik voor de eerste keer, en lag meteen ergens rechts in de berm. Twee bezorgde deelnemers stopten direct, en hielpen we overeind. Echt super die mentaliteit van de trailrunners!
Na deze val, besloot ik voor mezelf dat veiligheid voorop stond, en dus de afdalingen wat voorzichtiger te nemen. Wat me vooral opviel het eerste stuk was dat de kilometers voorbij vlogen. Ik moest wel regelmatig stoppen voor een plas pauze, en op een gegeven moment bleef mijn schoen in de modder hangen. Nadat ik mijn schoen opnieuw aangeschoten had, kwam Misja me voorbij. Een klein stukje samen gelopen, maar daarna moest Misja even gas terug nemen, omdat een gelletje verkeerd gevallen was. Vanaf dat punt heb ik de verdere wedstrijd alleen gelopen.
De verzorging onderweg was prima, en pas bij de 42KM(de laaste verzorgingspost) was mijn drinkzak leeg, en hoefde ik deze pas bij te vullen. Daar nog een banaantje en sinaasappeltje genomen, en toen op weg naar het laatste stuk.
De stukken bergop gewandeld, en de stukken omlaag lekker kunnen rennen.Alhoewel het na de marathon afstand vrij zwaar begon te worden, gingen de stukken bergaf nog steeds fantastisch. Je voelt wel wat pijn, maar de vermoeidheid lijkt die stukken verdwenen, en door het hoge tempo, zie je die punten de kilometers ook snel optellen. Net voor het einde kwam ik ook John nog tegen, die bijna ging finishen op de 39KM.
Na 6u47 zat het er al weer op, en ging ik over de finish. Jan was al lang binnen (8ste plaats), en die heeft bovenstaande foto nog gemaakt. Misja kwam iets na mij binnen, op plaats 101. Nog even gedouched, en daarna samen nog een paar glazen bier gedronken, en toen weer een paar uur de auto in op weg naar huis.
Hele mooie trail in een heel erg mooi gebied. Erg goed weer, en een goed gezelschap. Ontzettend mooie dag gehad!!
Interview op BBC
Will en ik komen vanavond nog even in beeld op de BBC in de adventure show tijdens een interview net voor de start van de Celtman.
Vorig weekend ging het allemaal wel een beetje anders dan gepland, want het vieren van het 25 jarig bestaan van de WBTV kwam toch iets harder aan dan ik me vooraf had voorgenomen. Was een heel erg leuk feest, met o.a. in de middag op de tandem naar “Het Pannehuiske”, waar we na een bak koffie en een lekker stuk appeltaart, een GPS tocht gingen doen. Zat heel goed in elkaar, en nadat we klaar waren hebben we nog wat gedronken, en toen weer terug op de tandem naar Zundert, waar we verzamelden om verder te feesten….
Heel erg lekker gegeten, en genoeg gedronken. Er werd ook bekend gemaakt dat we nieuwe trainingspakken krijgen, en ook het logo is vernieuwd, en ziet er perfect uit!!
Daarna werd de Clubkamioen bekend gemaakt, en hierna werden Rens en ik nog even in het zonnetje gezet. Ik kreeg een mooie medaille vanwege het finishen in de Celtman, en Rens kreeg er een vanwege het volbrengen van zijn eerste hele triathlon. Top!! Dat moest natuurlijk ook weer gevierd worden, en uiteindelijk rolden we zo tegen half 1 weer buiten.
En eigenlijk had ik me voorgenomen om datzelfde weekend heel veel kilometers te gaan maken ter voorbereiding op de Bear trail. Zaterdag ochtend viel sowieso in het water, omdat ik naar de kapper moest met Levi. Slechts een KM of 18 kunnen lopen, en daarom was het plan om op Zondag nog een keer op pad te gaan voor c.a. 30KM. Maar met een beetje een kater heb ik besloten rustig aan te doen, en er maar 10K van te maken. Maadag had Maaike een late dienst, dus maakte ik van de gelegenheid gebruik om toen maar een flink stuk te gaan lopen. Via de Buissche heide naar de Pannehoef, en zo via Etten Leur weer terug. Dit ging heel erg lekker, onanks wat kliene ongemakken (beetje gevoelige achillespees links, en pijn in de lies rechts).
Na iets meer dan 3 uur was ik terug en had ik er 32K opzitten, inclusief 4 sanitaire stops.
Ik hoop morgen +35KM te kunnen doen, en als ik me goed voel dan Zondag nog een stuk (een zogenaamde B2B training). Zondagmiddag moet ik op tijd beginnen voor de klant, want dan heb ik een installatie die als het mee zit tot maandag ochtend een uur of 6 gaat duren. De nodige rust na zo’n training schiet er dus wel bij in. Ben benieuwd wat voor effect dat gaat hebben op de rest van de week…..
“(Ultra)trailrun in de Voerstreek”, 57, 39 en 15 km. De hoofdsponsor van de Bear Trail is Raidlight
De ‘Bear Trail’ op 24 oktober 2015 is de vierde editie van deze trailrun in de Belgische Voerstreek. De langste afstand van 57km is een ultratrail die de hele Voerstreek beslaat en alle mooie plekjes van dit stukje Vlaams Limburg laat zien, inclusief het hoogste punt van Vlaanderen. De kortere afstanden van 39 en 15 km zijn echter niet minder mooi en uitdagend. Onderweg zijn er verzorgingsposten met water, sportdrank, bananen, koeken en chocolade. Veel single trails, pittige beklimmingen, mooie uitzichten en meer dan 90% off-road.
De herstelweken zijn inmiddels weer voorbij. Komende weken moet ik proberen zoveel mogelijk kilometers te maken, zonder geblesseerd te raken, of overtraind te worden. Afgelopen weekend alvast begonnen met vrijdag en zondag trainingen van c.a. 25KM en zaterdag ook nog een flinke wandeling (happen en stappen) van 16KM.
Helaas heb ik wel wat last van mijn achillespezen, dus de tweede lange training van zondag (26KM) heb ik zo veel mogelijk op zachte ondergrond gedaan. Tegen het einde voelde ik mijn enkels flink, maar de pijn was uit te houden, dus doorlopen ging wel,,,,
Maandagavond dan maar een rustdag nemen, en even kijken of het dinsdag weer wat beter gaat.
vrijdag 11 September (de dag dat Randy 21 jaar werd) vertrok ik om half 10 naar Fijnaart om Rens Speksnijder op te pikken. Rens ging dit jaar zijn debuut op de hele triathlon doen, en we hadden zoals vorig jaar weer samen een kamer geboekt. Deze keer bij het van der Valk hotel in Almere.
Na de briefing, en het inchecken van de fiets zijn we naar het hotel gegaan, en hebben daar de rest van de spullen over de zakken verdeeld die weer terug naar de wisselzone moesten.
De pasta party was weer prima geregeld, en hier kwamen we ook nog wat bekenden tegen. Hierna hebben we op tijd het bed opgezocht.
Zaterdag precies om 5 uur gingen beide iphones tegelijk. We hadden ruim de tijd om te ontbijten, en reden daarna rond kwart voor 6 naar de wisselzone (die was c.a. 4KM van het VdV hotel).
Zoals altijd was het weer vrij spannend, zo vlak voor de start.
Nadat de profs gestart waren, werden wij om 10 over half 8 weg geschoten. Het zwemmen ging er deze keer wat ruiger aan toe dan vorige keren. Dit had vrijwel zeker te maken met het wat groter aantal deelnemers, en met de erg brede startlijn. Iedereen lag namelijk vrijwel vooraan de startlijn, en na de start zijn er maar weinig mensen die recht op de boei af kunnen zwemmen, waardoor je of overzwommen wordt, of zelf over iemand heen zwemt. Op zich geen probleem, zolang je de armen maar kunt ontwijken, want anders worden er (per ongeluk) rake klappen uitgedeeld.
Afgezien van deze drukke start, en het gedrang om de eerste boei, kwam ik in mijn ritme, en heb ik lekker kunnen zwemmen.Tijdens de wissel zag ik al dat dit de langzaamste zwemtijd ooit tijdens een hele was (c.a. 1u21) , en dit was uiteraard het gevolg van te weinig open water trainingen na de Celtman. Aan mijn wetsuit kan het in ieder geval niet liggen, want Dirk Wijnalda heeft exact hetzelfde Aquasphere pak, en die kwam als een van de eersten het water uit.
De wissel ging vlot, en in de wisselzone zag ik Rens ook nog voorbij komen met zijn fiets.
Snel mijn schoenen aangedaan en mijn helm opgezet en er achteraan gegaan.
Zodra ik wat snelheid had, heb ik een gelletje gepakt, en na een paar bochten gaf mijn nieuwe Garmin al snelheden van +37KM per uur aan. We hadden duidelijk wind in de rug, en toen we het eerste stuk naast het water afreden, ging de snelheid ruim over de 40. Rens en ik bleven bij elkaar in de buurt, maar op een gegeven moment zag ik dat hij iets afgezakt was. Een tijdje later bij een drinkpost waren we weer samen, maar besloot ik het tempo een beetje te laten zakken.
Op dat moment gaf mijn Garmin 36KM Gemiddeld aan, en zaten we zo’n 45KM in de wedstrijd.
De lange stukken de polder in met wind recht op kop zorgde er voor dat al snel dat gemiddelde flink omlaag ging. Gelukkig tegen het einde van de eerste ronde kwam er weer een stuk waar erg hard gefietst kon worden. Hierna de tweede ronde. Inmiddels was het gemiddelde gezakt naar 34KM, wat voor een hele toch nog steeds een behoorlijke snelheid is. Helaas was zoals andere jaren de wind nog wat aangewakkerd, en ook begon ik al een beetje moe te worden.
Rens zag ik nog bij de coachpost (dat is een stuk heen en weer), maar daarna heb ik hem pas na de finish weer terug gezien. Deze ronde was het erg rustig. Geen groepjes atleten van de halve die stayerend voorbij kwamen, en dat rijd een heel stuk prettiger. De voorspelde regen is gelukkig op een paar druppels na weg gebleven, en met iets meer dan 180KM op mijn Garmin ging ik de wisslezone weer terug binnen.De tweede wissel duurde lang. Ik heb rustig de fiets spullen omgeruild voor de loopspullen, en daarna nog een blikje Redbull gepakt. Bij het uitlopen van de wisselzone zag ik Joop nog, en hij maakte een leuke foto tijdens het aanmoedigen.
De eerste loopronde begon goed, totdat ik bij de tweede verzorgingspost aankwam.
Het bekertje water viel niet goed, en van lieverlee begon ik me weer flink beroerd te voelen.
Dit in combinatie met de vermoeidheid was zo vervelend, dat ik al vrij vroeg besloot het lopen af te wisselen met stukjes wandelen.
Een tijd onder de 12 uur zat er mogelijk nog wel in, maar mijn PR verbeteren zou in ieder geval niet gaan lukken. Hier was ik gelukkig al vooraf op ingesteld, en ik ging ontspannen de resterende rondes afwerken. Af en toe nog gestopt bij de supporters, en ook af en toe nog omgekeken of Rens me nog niet op een ronde ging zetten.
De laatste ronde heb ik de vrijwilligers bedankt, en na 12 uur en twaalf minuten liep ik onder de finishboog door. Mijn 8ste hele triathlon gefinished, en een 4de finish in Almere. Rens was gefinished in een hele mooie tijd van 11u36, wat zeker bij een eerste keer helemaal een geweldige presatie is.
Zelf ben ik ook heel erg tevreden met mijn tijd. Te weinig getraind na de Celtman, vanwege de vakantieperiode die dit jaar vrij ongunstig viel. Wel erg blij dat ik weer mee heb kunnen doen, want het was sowieso weer een hele belevenis die ik niet had willen missen.
Plts:279 van de 448 gestarte deelnemers
RaceNr:389
Zwemmen:01:23:19 (344ste tijd)
Fietsen:05:39:52 (208ste tijd)
Totaal na het fietsen:07:09:49 (246ste tijd)
Lopen:04:56:41 (336ste tijd)
Totale tijd:12:12:11
Volgende week zaterdag is het weer zover…..
Ik ga dan voor de vierde keer starten in Almere. Het wordt mijn 8ste hele triathlon al weer, maar wel eentje waar ik tot nu toe het minst voor getraind heb.
Na de Celtman heb ik een korte rustperiode genomen, en ik heb halverwege Juli de trainingen weer terug opgepakt.Dit was van korte duur, omdat in Augustus al weer mijn vakantie viel.
Het voordeel is wel dat ik in ieder geval zeker niet overtraind aan de start zal staan, en dat is dan weer gunstig.
Vooral in het zwemmen en fietsen ben ik de afgelopen weken flink te kort geschoten. Ik hoop dinsdag daarom nog een keer naar Galder te kunnen voor een open water training, anders blijft het aantal trainingen in wetsuit na de Celtman beperkt tot 2. Afgelopen woensdag nog wel gezwommen in het binnenbad. Het lopen heb ik wel een beetje bijgehouden.
Kortom….niet het beste scenario om een top tijd weg te zetten, maar dat mag de pret niet drukken. Een PR zal het niet worden, maar hopelijk zijn de weersomstandigheden deze keer goed, zodat ik zonder al te veel problemen lekker kan finishen. Afgelopen twee edities stormde het, en toen had ik me juist wel goed voorbereid.
Voorlopig zijn de weersvooruitzichten redelijk (al zijn er natuurlijk nog c.a. 8 dagen te gaan).
Een niet te hoge temperatuur, en een kleine kans op neerslag met een windkracht 0-3 is wat mij betreft prima. Ook qua blessures nagenoeg nergens last van. Wel een paar kilootjes te zwaar, maar dat is ook het gevolg van de vakantie planning dit jaar. Finishen wordt het doel ,en als het mee zit in een tijd onder de 12 uur.
In het weekend wil ik nog een lange duurloop en een fietsrit van c.a. 3 uur plannen.
Dinsdagavond als het meezit dus nog een keertje Galder rond zwemmen, en daarna nog een paar lichte duurloopjes. En dan volgende week ook nog een keer mijn fiets helemaal onderhanden nemen.Na een grondige schoonmaak mijn wedstrijd wielen er weer inhangen, en daarna proberen de zaak een beetje goed af te stellen. Vrijdag ochtend vertrek ik weer met Rens naar Almere voor de briefing en het inleveren van de fiets. Ben benieuwd……..
Helaas zit de vakantie er weer op.
Drie hele leuke weken gehad, waarvan c.a. 10 dagen in Florida.
Omdat we een fly en drive hadden, hebben we verschillende delen van Florida kunnen bekijken.
Perfect geregeld allemaal, en heel veel gezien.
Route:
Miami
Miami Beach
Islamorada
Naples
Everglades
Fort Myers Beach
Kennedy Space Center
Fort Lauderdale
Miami
Op sportief gebied vrij weinig gedaan….
Zwemmen – ondanks dat het hele mooie zwembaden en stranden waren – is er helemaal bij in geschoten, maar ik heb wel 3 keer c.a. 10KM hardgelopen samen met Levi.
1 keer in Islamorada, 1 keer in Fort Meyers en 1 keer in Fort Lauderdale.
De temperatuur was wat aan de hoge kant, maar de omgeving om in te lopen was super.
Nadat ik terug gekomen ben heb ik nog wel een 150K fietstocht gedaan, en aan het einde van de vakantie nog een 105K samen met Maaike op een heel rustig tempo. Ook nog een paar keer hardgelopen. Helaas gisterenochtend onweer, want toen had ik eigenlijk nog een rondje Galderse meren gepland….
Alles bij elkaar dus vrij weinig gedaan afgelopen 3 weken, en dat is dus niet zo’n beste voorbereiding voor Almere. In ieder geval niet overtraind, en dat is dan weer een voordeel.
Vorig jaar mislukte de voorbereiding voor Almere vanwege de aanrijding, maar deze keer viel de vakantie een beetje ongunstig in het trainings schema.
Zal dus weer geen PR worden, maar het zou wel mooi zijn als het deze keer niet zo stormt in Almere.
Afgelopen week een beetje een herstelweek gepland. Niet zo zeer omdat het nodig was, maar meer door het weer, en omdat er andere dingen op het programma stonden. Vooral qua fietstraining moet ik daarom dringend weer wat lange trainingen in gaan plannen, want er zijn niet zo heel veel geschikte dagen meer over voor de 12e September.
Daarom ga ik proberen a.s. zaterdag weer een 150K te fietsen. Mocht ik opgeroepen worden (standby dienst), dan kan ik altijd zondag nog een poging doen.
Ondertussen ben ik afgelopen donderdag ook weer voor de eerste keer gaan zwemmen in Galder na de Celtman.
Het lopen gaat overigens wel goed. Zondag ochtend nog 2 uurtjes gelopen, waarvan het eerste uur vrij zwaar ging, maar het tweede uur een heel stuk sneller (en beter). Waarschijnlijk de alcohol van de avond ervoor die eerst een beetje voor problemen zorgde.
Verder heb ik afgelopen zaterdag een fietsmeting laten doen bij Dynamico.
Mijn fiets is afgesteld door Nelis, en hij heeft me duidelijk uitgelegd hoe e.e.a. er bij stond, en wat verbeterd kon worden.
Uiteindelijk hebben we wat kleine aanpassingen gedaan aan het stuur en aan de schoenplaatjes. De fiets staat nu goed afgesteld, rekening houdend met de langere afstanden. (Dus niet al te extreem, maar met de meeste waarden zat ik slechts een paar graden verschil van optimale hoeken).
Afgelopen weekend heb ik de training weer terug opgepakt. Nog zo’n 10 weken te gaan voor Almere, dus van lieverlee moet ik er weer tegenaan.
Zaterdag een rondje gefietst met John. 100KM op een rustig tempo. Daarna zondag een 23K duurloopje door de Moerse bossen. Maandag avond rust genomen, en dinsdag in de ochtend (het was in Belgie een nationale feestdag, dus heb ik ook maar vrij genomen) 9K door de Rucphense heide gerend. In de middag nog 11K gewandeld samen met Maaike.
Maandag en dinsdag had ik nog een poging gedaan om te gaan zwemmen, maar omdat niemand mee ging heb ik besloten dit maar uit te stellen. Misschien ga ik morgenavond.
Ik vond nog twee foto’s van het zwemmen tijdens de Celtman. Op de onderwaterfoto is goed te zien dat mijn vingers niet aansluiten, omdat ik ze niet bij elkaar kon krijgen van de kou.
Hier de foto onderwater. Mijn linkerhand is open door de kou. Ook mijn benen zakken vrij ver naar onderen….
Een nieuwe mijlpaal in mijn leven bereikt. Ik ben de 50 jaar gepasseerd vorige week, en start vanaf nu dus in de categorie 50+
….en de rustperiode na de Celtman zit er ook weer op.
De rustperiode deze keer maar wat serieuzer genomen, want..
==>Het was een zwaardere triathlon dan de vorigen (alhoewel ik er sneller van hersteld lijk te zijn).
==>Ik ben nu 50+
==>en er moesten nog wat feestjes / etentjes etc. gedaan worden
Precies in de twee weken geplande rust na de Celtman, ben ik ook nog eens flink verkouden geworden. Het trainen stond al op een heel laag pitje, maar na de laatste duurloop van 23K afgelopen zaterdag heb ik helemaal niets meer gedaan.
Buiten een paar duurloopjes heb ik dus na de Celtman niet meer gezwommen of gefietst.
Zwemmen gaat deze week trouwens ook nog lastig worden door de standby dienst die ik moet doen. Fietsen zou wel moeten lukken, en lopen ga ik vanavond alvast weer een stukje proberen.
De laatste weken heb ik nog wel vaak terug gedacht aan de fantastische wedstrijd in Schotland.
Heel erg jammer dat die wedstrijd voorbij is, want het laatste half jaar heeft het me flink bezig gehouden. vooruitkijken naar Almere. Ik hoop dat het deze keer in ieder geval wat minder waait dan de laatste 2 edities. Als de omstandigheden weer zijn zoals in 2012, dan wil ik weer eens gaan proberen om mijn PR wat bij te stellen. Misschien deze keer mezelf iets meer sparen bij het fietsen, zodat ik een betere marathon kan lopen.
Nog 1 maand en 29 dagen de tijd om mezelf weer terug op te laden.
Goed te doen denk ik, alhoewel de trainingen wat lastig in te plannen zijn vanwege de diverse standby diensten en vakantie. Eerst goed herstellen van de verkoudheid.
Vrijdagmiddag 26 Juni iets voor 14:00u komen John Heeren (Mijn maat / coach / bevoorrader / support crew) en ik aan in Torridon. DIt is het prachtige dorpje in de Schotse hooglanden, waar de belangrijkste activiteiten m.b.t. de Celtman zich af gaan spelen. Het eerste gedeelte, heel aankomen, is gelukt, dus een stukje spanning valt weg. We gaan eerst registreren, en nadat de uitrusting alvast een keer gecontroleerd is ontvangen we de zaken die ter plekke verstrekt zouden worden. Na het inchecken, uitladen en herschikken van de spulletjes uit de auto, en het in elkaar zetten van mijn fiets, gaan we tegen 16:00 u weer terug voor de verplichte meeting. Hier komen we ook al een aantal mede Celtman gangers tegen, en na een helder verhaal staan we een kleine 40 minuten later weer buiten. Omdat we nog wat tijd over hebben besluiten John en ik voor het avond eten nog even te gaan checken hoe we in de nacht er op “Schieldaig” het beste kunnen bereiken. Dit is n.l. het plaatsje waar de wissel na het zwemmen plaats gaat vinden, en waarvandaan de bus zal vertrekken naar het strandje waar de zwemstart begint. Na deze verkenning, gaan we terug, en na een gezellig etentje (uiteraard een pasta maaltijd) met Will Franken en zijn begeleider Paul besluiten we om tegen half negen te gaan slapen. De wekker staat op half 3.
27 juni
De wekkers gaan, en John en ik maken ons klaar voor de wedstrijd. De planning hebben we van te voren al uitgebreid doorgenomen, en we kunnen in alle rust onszelf voorbereiden op de wedstrijd.
Kwart over 3 vertrekken we naar Schieldaig, en ook daar loopt alles voorspoedig. Iets na 4 zitten we in de bus, die precies kwart over 4 naar de zwemstart vertrekt. Ik zie veel gespannen gezichten, en zelf ben ik ook zenuwachtiger dan ooit voor een wedstrijd. Zwemmen is normaal gesproken sowieso niet mijn sterkste onderdeel, maar nu wordt het vrijwel zeker extra zwaar door de kou. Vreemd genoeg valt deze spanning weg zodra we de bus uitstappen. Wauw…..het is nog vele malen mooier dan dat ik me na het zien van de filmpjes uit andere jaren voor kon stellen! Wat een sfeer hebben ze gecreëerd met de vele fakkels, de doedelzak speler, met een aantal trommelaars aan beide kanten. Will en ik worden ook nog even geïnterviewd, dus wie weet komen we ook nog op TV. Josta en Joop treffen we ook, en gezamenlijk gaan we nog op de foto. Niet veel later gaan we het water in, en start het eerste onderdeel.
Ik vertrek heel erg rustig, en probeer te wennen aan de kou. Gelukkig weinig kwallen en buiten de kou valt het in eerste instantie nogal mee. Ik kan een beetje bij een groepje blijven, en zwem af en toe naar iemand toe, en even later wordt ik weer voorbij gezwommen. Na een half uurtje begint mijn linkerhand gevoelloos te worden, en het geen waar ik me al zorgen over maakte (mijn vingers niet meer bij elkaar kunnen houden, dus ook geen grip op het water) bleek dus al vrij vroeg te gebeuren.
Gelukkig was dit dus ook al in de voorbereiding in Galder een paar keer voorgekomen, en kan ik dan redelijk door blijven zwemmen. Halverwege (het diepste punt) is de temperatuur op zijn laagst. Niet te veel bij nadenken, en proberen zonder al te veel problemen verder te raken. De verhouding kwallen per kubieke meter is ondertussen kwadratisch gestegen, en hoewel ik weet dat ze niet schijnen te prikken, probeer je automatisch toch deze “Jelly Fish” te ontwijken. Ook het tij wordt goed voelbaar, en ik merk dat ik gemakkelijk uit koers raak, maar tijdens de briefing vertelde men dat dit slechts enkele minuten uit zou moeten maken op de totale zwemtijd. Ondertussen heb ik al heel wat slokken zout water binnengekregen, want af en toe komt er onverwachts een golf. Op een gegeven moment zie ik in de verte mensen het water uit gaan. Nog even doorzwemmen, en dan heb ik het gehaald.
T1
Ik probeer uit het water te komen, en merk gelijk dat mijn voeten gevoel loos zijn. Ook dat heb ik gelukkig al vaker meegemaakt, en het lukt in ieder geval (weliswaar ondersteund) om naar mijn fiets te komen. John heeft alles klaar gezet, en o.a. voor een bakje lekkere warme thee gezorgd. De plastic wisselbak wordt gevuld met warm water, zodat mijn voeten een beetje op kunnen warmen. Tegelijkertijd verkleed ik me, en begin al vrij snel weer terug op temperatuur te komen. Het kost wel wat moeite om mijn vingers in mijn handschoenen te krijgen, maar nadat dat uiteindelijk ook gelukt is, pak ik mijn fiets, en begin aan het fietsonderdeel.
Bij het uitgaan van de wisselzone moet de “dipper”, dat is het chipje aan je polsbandje in een kastje gestoken worden, en daarna ga je op weg. Eerst over een “Cattle Grid”, dat is een soort van wild rooster, maar dan een heel stuk groter dan wij gewend zijn. We beginnen gelijk aan een vrij steile klim, en het is ondertussen ook wat gaan regenen. Het eerste stuk van c.a. 60KM is vrij smal. Je fietst hier tussen het verkeer in, en de auto’s belemmeren helaas de doorgang nogal eens. Op een gegeven moment heeft zelfs een support team de bus onderaan een afdaling links tegen de weg geparkeerd, zodat je flink in de remmen moet om niet helemaal op de rechtse helft terecht te komen. Na 1 uur en 50 minuten zie ik John en Paul langs de kant van de weg staan, en ik stop om mijn Aero bidon bij te laten vullen. Even snel gebrieft dat alles goed gaat, en na het aannemen van een “Snele Jelle” ga ik weer verder. Het fietst lekker, en het is ondertussen ook gestopt met regenen.
Vooral de stukken berg op haal ik veel mensen in, en afgeleid door de hele mooie natuur, en door de aanmoedigingen van de diverse support teams die ik onderweg passeer vliegen de kilometers voorbij. Helaas begint mijn versnelling erg vreemd te doen op het kleine voorblad. Het tandwiel wat ik het meest gebruik (27 de allergrootste achter) gaat gelukkig goed, maar alles daaronder ratelt, en af en toe valt spontaan mijn ketting naast het voorblad als ik probeer een andere versnelling te gebruiken. Ik haal mensen in, en wordt door dezelfde mensen iedere keer weer voorbij gereden wanneer ik de ketting terug aan het leggen ben. Op een gegeven moment ben ik het beu, en besluit mijn derailleurkabel een paar slagen strakker te zetten. Dit helpt, en vanaf dat moment schakelt mijn fiets weer goed. Bij de 90KM staan John en Paul bovenaan een klim, en na een plaspauze neem ik een energiereep aan. Met een volle bidon ga ik aan een lange afdaling beginnen, en dat voelt heel lekker. De zon komt nu ook door de wolken, en ik geniet van de hele mooie omgeving….Na diverse klimmetjes en afdalingen, start ik een klim die heel lang blijft duren. Hoewel het door opties bedrog mee lijkt te vallen, moet ik in het aller lichtste verzet op mijn pedalen staan om rond te kunnen blijven trappen. Af en toe neemt de helling iets af, en kan ik vanuit mijn zadel trappen, maar ik twijfel of ik dit nog lang vol zal kunnen houden. Gelukkig stopt John een eindje verder, en vult opnieuw mijn bidon. Na deze korte onderbreking klim ik verder omhoog. Daarna een hele lange afdaling, waar ik vele minuten 45+ KM/u aan kan houden. Op het 140KM punt lijk ik flink voor op het schema te liggen. Nog maar 60 roept John, en hoewel het normaal gesproken nog zo’n c.a. 2 uur fietsen is, voelt het alsof het bijna afgelopen is. Helaas gaat het na het afdraaien van de hoofdweg richting Torridon een beetje anders dan verwacht. Een hele sterke wind haalt volledig de snelheid er uit. Zelfs stukken bergaf haal ik met moeite 25KM per uur, en omdat ik nog steeds mensen inhaal, weet ik dat iedereen er flink last van heeft. Ik ben nu echt aan het aftellen, en de kilometers gaan heel langzaam richting de 200. Het sukje na de 200 bevat ook nog een klimmetje, en de afdelinkjes de laatste kilometer (mijn Garmin geeft 203,8KM aan, en die heb ik iets later aangezet) heb ik mijn fietsje gewoon uit laten rollen. Het steile stukje voor de wisselzone ben ik van mijn fiets gegaan en heb ik lopend genomen.
T2a
John heeft weer goed zijn best gedaan, en alles staat netjes klaar voor de wissel fietsen/lopen. Nog even mezelf ingespoten tegen de Midges (kleine vervelende muggen), en een dikke 5 minuten na het binnenkomen ga ik op weg voor de eerste 18KM van het loop onderdeel. Wanneer je dit afsluit binnen 11uur na de start van de wedstrijd, mag je de “High mountain section” doen, en ga je voor het blauwe T-shirt, zo niet ga je voor het witte T-shirt. Arriveer je na 13 uur dan is het einde wedstrijd, en houd het op. Ik heb nog c.a. 1u55 over om de 18KM binnen de 11 uur te bereiken, en ga met een tempo van c.a. 6Min/KM op weg. Na een kilometer loopt eerst het middel tegen de muggen vanaf mijn voorhoofd mijn ogen in. Ik moet gelijk stoppen, want beide ogen staan in brand. Met mijn T-shirt poets ik alles vanaf mijn voorhoofd tot onder mijn ogen droog, en niet veel later ben ik weer aan het hardlopen. Maar het pad loopt omhoog, en na enkele honderden meters wordt het hardlopen wandelen. Dit duurt veel te lang, en na een kilometer of 4 klimmen worden de ambities voor het blauwe shirt bijgesteld. Afwisselend hardlopend en wandelend (het is een vrij ruig terrein) kom ik na een kilometer of 14 op het asfalt, en vanaf hier loopt het weer wat beter. De 18KM voltooi ik uiteindelijk ruim boven de 2 uur, en in het T2B checkpoint wordt de uitrusting voor de Mountain section opnieuw gecheckt.
T2b
Vanaf dit punt moet John verplicht meelopen, en samen gaan we op pad voor de “Low mountain”. Men had al aangegeven dat dit ook erg zwaar was, en inderdaad…. Heel optimistisch gokken we dat de laatste c.a. 24K wel binnen een uurtje of 3 er op zal zitten. Al na een paar honderd meter klimmen op rotsachtige “paadjes” besluiten we niet meer naar de tijd te kijken, maar vooral te proberen heel te blijven op dit stuk. De definitie van een pad, is in Schotland heel anders dan wij gewend zijn blijkt al snel. Naar mate we stijgen, wordt het ook frisser. De rugzak met hierin 2 liter water, + 1 liter cola begint ook een beetje te vervelen. Niet zo zeer door het gewicht, maar vooral door het omhoog wandelen krijg ik het flink in mijn rug. Sommige stukken is er een pad zichtbaar, andere stukken volgen we voetsporen, of zien we triatleten voor ons die we kunnen volgen. John wijst me nog even op een hele mooie waterval, waar ik zo voorbij gelopen was. Er lijkt geen einde aan het pad te komen, maar gelukkig praten John en ik over van alles, en gaat er toch af en toe een kilometer voorbij. En dan in een keer komen we in een bosje, en vandaar gaan we over op asfalt. John geeft wat druivensuiker, en daarna gaan we weer hardlopen. Kleine stukjes hardlopen, en daarna weer stukjes wandelen, bergop en bergaf.
En dan zien we Torridon liggen. De finish komt in zicht, en er staat een mix van supporters en plaatselijke bevolking klaar om ons binnen te halen. Onder luid applaus, en na vele “well done’s” finish ik samen met John. In plaats van een medaille ontvang ik een Celtman biertje. Helaas geen bier voor de support runner, maar dat hebben we even later ingehaald.
John, nogmaals bedankt voor de fantastische support tijdens deze wedstrijd!!
Maaike, bedankt dat ik aan deze fantastische wedstrijd mee mocht doen!!
28ste van de White mountain section finishers
28 Hans Schoonen WBTV MV NED White 15:15:08 01:17:30 00:11:14 07:31:16 03:47:52
