Het was weer even geleden, maar deze week weer een keer standby dienst, of zoals de Belgen zeggen “Van wacht”.

Dat betekend weer wat aangepast trainen, en vooral niet te ver van huis.

Zaterdag eerst sinds lange tijd weer een keer wat later uit bed (iets na 8 uur), en nadat ik de alarmen en tickets gecheckt had bij de klant, op pad gegaan voor mijn lange duurloop. De temperatuur was prima, en er stond nagenoeg geen wind. Ideale omstandigheden voor een lange rustige training.

Onderweg dacht ik nog even na over de route, want alhoewel ik in de buurt moest blijven, was er nog keuze genoeg voor wat afwisseling.

Zou ik proberen zo veel mogelijk onverhard op te zoeken, in verband met de Ischias problemen, en de komende doelen? Of zou ik bijvoorbeeld een deel weer over de atletiekbaan gaan lopen? Uiteindelijk op de automatische piloot rustig aan een rondje van ongeveer 15KM gedaan, en ik was van plan dit nog twee keer te doen.

Helaas begon de pijn in mijn bil weer wat op te spelen, en ook de kracht in mijn linkerbeen nam flink af. Vooral goed merkbaar, omdat ook het evenwicht dan veel minder is zodat je af en toe het gevoel hebt dat je moet corrigeren bijvoorbeeld in de bocht. Ik moest dus de keuze maken: Door gaan met het risico dat het erger wordt, of stoppen en beter aandacht te geven aan oefeningen. Het werd het laatstee, en ik besloot na 30KM dat het mooi geweest was, en er een punt achter te zetten. Daarna de oefeningen gedaan, en in de avond nog een stuk gewandeld met Maaike.

Zondag heel rustig aan nog een 15KM gelopen, en dit voelde al weer een stuk beter. Voorlopig lijkt het dus de goede kant op te gaan. Niet heel pijnlijk, maar vooral het krachtverlies wat vervelend is, en uiteindelijk meer energie per kilometer kost. Gelukkig heb ik dit in het verleden na de hernia operatie vaker gehad, en toen is het meestal na een aantal weken weer af genomen, en na een aantal maanden weer over gegaan. Destijds heb ik ook gewoon voorzichtig door kunnen trainen. Ook lijkt het nu af te nemen, dus ik heb goede hoop dat het weer overgaat. Ik heb nog even nagedacht over fysiotherapie, maar de laatste paar keren dat ik met gelijke klachten kwam, werd ik ingetaped, of kreeg ik oefeningen mee, welke me ondertussen bekend zijn.

Van de carnaval heb ik niet veel mee gekregen. Het is vooral merkbaar omdat Levi nog wel op pad gaat en ergens in de ochtend weer thuis komt, maar verder niet veel van gemerkt.

Nog een paar weken, en dan worden de uitslagen van de loterij voor de spartathlon gepubliceerd. Ik ben benieuwd…..

De mooie alternatieven beginnen vol te raken, want helaas zit 100 Miles van de Kullamannen vol. De Ultra Ardeche 222KM komt misschien te vroeg (18/19 Mei), en er is nog wel een hele mooie 100M in Nice met 8400HM op 4 Oktober. Of 1 in de jura rond dezelfde tijd: https://www.ultra-trail-montagnes-jura.fr/en/the-utmj-run/

En in de UK zijn er ook nog wel een aantal hele mooie….

Nog een paar foto’s van de hoho100. De laatste foto haal ik Bram in 🙂 …..of was het omgedraaid 😉