Tja…het zat er in natuurlijk, maar ook de endurance day werd afgelast. Jammer, maar er zijn natuurlijk veel ergere dingen aan de hand momenteel. Omdat de wedstrijd niet doorging hadden Jan en ik afgesproken om zondag samen op pad te gaan voor een lange duurloop.

Het oorspronkeleijke plan van 50K hebben we iets bijgesteld, omdat er nogal wat wind stond, en ook omdat 50K wellicht een iets te grote aanslag op het lichaam is terwijl deze dagen extra weerstand nodig is. Jan had een dag van te voren al een flinke training gedaan, dus we vertrokken zo rond 7 uur, en het nieuwe plan was om er een uurtje of 3 – 4 van te maken.

Het grootste gedeelte over de weg deze keer, omdat de bossen er nogal drassig bij lagen, en ook omdat het met de harde wind al zwaar genoeg was. Buiten de wind waren de omstandigheden trouwens ideaal, want ik kon zonder jas, en na een uurtje ook zonder handschoenen deze training afwerken.

Zo rond de 40KM besloten we er nog een klein lusje bij te doen, en niet veel later sloeg Jan weer af richting Sprundel , en dribbelde ik het laatste stukje terug naar huis. De 40KM ging ruim binnen de 4 uur, dus als ik dat tempo nog een paar uurtjes langer vol zou kunnen houden zou een 100KM binnen de 11 uur er mogelijk wel ingezeten hebben. Voor 100K binnen de 10 uur moet ik in ieder geval nog heel veel trainen, want gisteren was na 43KM het beste er wel af….

En nou maar afwachten wat het coronavirus allemaal nog gaat veroorzaken komende weken/maanden. Hopelijk is de ergste piek al voorbij, maar ik vrees dat we nog hele spannende weken gaan beleven.
Deze week in ieder geval vanaf thuis werken….

Nog minder dan een week te gaan voor de eerste uitdaging van 2020.
Voorlopig wil ik de 100KM gaan doen, maar zondag zullen we pas zien of dat ook gaat lukken….. We starten zondag 15 maart 2020 om 8u30 (100 km) stipt…

Deelnemers van de 100 km kunnen tijdens de 4e ronde beslissen of ze uitstappen (50 mijl) of alsnog doorlopen. Zowel de tijd van de 50 mijl en de 100 km worden gebruikt in de uitslag.

Ik voel me goed, en heb weinig last van blessures, dus wat dat betreft zit het wel OK. Wel veel te weinig kilometers gemaakt laatste maanden, dus zal het vooral mentaal moeten doen deze keer.

Afgelopen weekend heb ik wel erg lekker gelopen op zondag, maar omdat het 1 week voor de wedstrijd was vond ik 31KM genoeg. De Zaterdag er voor had ik met Maaike 27KM gewandeld, en de week voorafgaand ook een paar lekkere trainingen af kunnen werken.

Deze week dus weer wat rustiger aan doen, zodat ik Zondag uitgerust aan de start sta. Hoe het precies in zijn werk gaat in Hamme weet ik nog niet. Zal woensdag even met Jan overleggen wat te doen met voeding etc. Volgens mij zijn er drinkposten om de 8KM ongeveer. Moet ook nog wat gels inslaan…

Zo….eindelijk weer eens lekker gelopen….

Afgelopen zaterdag op tijd mijn bedje uit gegaan, want Maaike moest op tijd starten. Zo rond kwart over 7 liep ik de deur uit, voor mijn lange duurloop. Eindelijk weer eens zin en tijd om een fink stuk te rennen, en ik voelde me goed.

Het was al licht toen ik vertrok, en het was in vergelijking met vorige weekenden lekker hardloop weer. Na 3 kwartier liep ik de pannehoef in, en door de vele regen van afgelopen weken stond het pad hier en daar onder water. En als je dan eenmaal natte voeten hebt, dan is het ook lekker om door de plassen heen te rennen.

En zodra de schoenen iedere keer bijna opgedroogd waren, kwam er weer wel een stuk waar je tot je enkels in het water zakte….dus het begon heel erg veel op een echte trail te lijken. Na twee uurtjes kwam de zon een beetje te voorschijn, en dan is het helemaal genieten. Dus bij de 27KM besloot ik in Schijf linksaf te gaan richting Roosendaal, en een paar kilometer later had ik besloten om er maar gelijk een marathon van te maken.

De kilometers vlogen voorbij, en terwijl bij een normale marathon de kilometer tijden na verloop van tijd langzamer worden, werden ze zaterdag steeds sneller. Na 42KM drukte ik mijn horloge af op 4u08m. Heel lekker gelopen, en blij dat ik weer eens een lange afstand heb kunnen doen zonder problemen. Geen last van mijn hiel gehad, en een beetje last van mijn lies, dus ook dat ging goed.

S’middags kwam Maaike met het idee om op en neer naar Kirr Royal te wandelen, dus toen nog ruim 10K er bij gewandeld.

Dus gelijk maar ingeschreven voor de 100KM van Hamme. Zin in!!

Geen Coronavirus, maar ik heb wel een flinke verkoudheid meegenomen uit India! Het positieve is dat het wel een goede verklaring is waarom de laaste duurlopen zo ontzettend beroerd gingen. Het jammere is natuurlijk wel dat ik na twee weken India + 1 week flink verkouden nu al 3 weken op rij geen echte lange duurloop meer gedaan heb.

Afgelopen vrijdag was het op zijn ergst, en daarom had ik besloten om een paar dagen rust te nemen, en mijn geplande duurloop te vervangen door een wandeling met Maaike. Ook zondag nog even uitgeziekt, en hopelijk kan ik maandag avond weer een duurloop doen, en sluit ik daarmee de “rust” periode af.

Ondertussen staat er ook waarschijnlijk weer een nieuwe wedstrijd op de kalender. Het is de endurance day in Hamme, en een beetje afhankelijk van hoe de lange duurlopen komende weekenden gaan, wordt het daar de 50, 80 of 100 Kilometer. Ik hoop uiteraard dat ik fit genoeg ben voor een 100K, maar met een finish op 1 van de andere afstanden ben ik ook al heel tevreden want zal toch vooral een training zijn.

Dus hopelijk komende weken nog flink wat kilometers maken, en dan proberen blessure vrij te blijven. Ik zag oog dat er 1 Juni eenmalig een marathon in Breda georganiseerd wordt, Mogelijk gaat die ook op de planning. Omdat er kort daarna geen ultra’s gepland staan, zou ik dan eens kunnen proberen mijn PR op de marathon wat te verbeteren.

Maar eerst dus even de focus op komende maand….komende wedstrijd…

En we zijn ondertussen al weer bijna een week terug thuis…
Een heel geslaagde training gehad, en beide cursussen goed kunnen volgen. Voorlopig ook nog zonder virussen/parasieten etc., maar ik ben nog wel heel erg vermoeid, enb ben de laatste twee dagen ook flink verkouden.

Maar gelukkig kan ik weer gewoon hardlopen over de weg, met normale termperaturen, en dan neem ik die extra wind graag voor lief. Helaas was de lange duurloop van afgelopen zaterdag wel een beetje een domper, want hoewel ik er flink naar uitgekeken had, moest ik na ongeveer 10KM mijn plannen bijstellen, en er een 21KM duurloop van maken.

Daarna een dag niets gedaan, maar maandag nog een keertje gaan rennen, en dat ging al een stuk beter. Zal toch wel de combinatie jetlag en drukke werkzaamheden geweest zijn, want ik moet sinds afgelopen maandag volle bak aan de gang met een nieuw team, en ook de huidige werkzaamheden lopen door. De vrije dagen zijn voorlopig van de baan, en dat is egenlijk wel jammer. Qua timing wel goed, want gelukkig zijn de meeste werkzaamheden bij Randy afgerond, en probeer ik vanaf nu de vrije tijd wat meer te gaan wandelen en trainen.

Ja…en dan nog helaas steeds een beetje geblesseerd. Gelukkig niet heel veel last van tijdens het lopen, dus ik ga er van uit dat het vrij onschuldig is, en het gewoon lang duurt voordat het is genezen. Mocht het erger worden ga ik weer langs de huisarts, en dan maar weer verder kijken.

Dus eigenlijk is het moment nu aangebroken om de trainingen serieus op te gaan pakken, en ik ga dat vanaf nu ook doen. Zondag wil ik weer eens proberen een ontspannen 34K te lopen, en door de weeks een aantal keren 15K+

Ondertussen ben ik in GOA aangekomen voor een advanced Python en Mongodb training. Voor de tweede keer in GOA(Panjim), en er is in de tussentijd niet veel veranderd.

Onderweg heb ik niet veel gemerkt van maatregelen tegen het Coronavirus, en ook in de kranten krijgt het hier niet veel aandacht. Er staat af en toe iets vermeld op de vierde of vijfde pagina, dus blijkbaar maakt men zich hier een stuk minder zorgen dan de rest van de wereld. Dit komt denk ik omdat ze hier nogal wat gewend zijn, want de “Varkensgriep” is een N1H1 virus, en daar hebben ze zowel in 2009, 2018 als in 2019 een uitbraak gehad, en daar is het sterfte percentage een heel stuk hoger dan dat van van deze griep.

De temperatuur is hoog (c.a. 30 graden), maar het luchtvervuiingspercentage is hier ten opzichte van de rest van India heel erg goed. Vandaar de keuze voor GOA, want bijv. Shimla en Dehradun waar ik ook al een keer geweest ben zijn ook erg goed, maar een stuk moeilijker te bereiken.

Tot nu toe heb ik nog niet heel erg veel gezien, en buiten een paar wandelingen ben ik nog niet veel buiten het hotel of het studie centrum geweest.

Gelukkig hebben ze hier net zoals in Shimla een loopband, en deze heb ik ondertussen ook getest. Wel een beetje jammer dat er geen airco was, dus bij een temperatuur van 28-30 graden vond ik het na een uurtje goed geweest.

Daarna gelijk een liter water opgedronken, want die had ik er wel uitgezweten. Niet veel van de blessures gemerkt, maar dat komt vooral omdat er nogal wat demping in zo’n band zit denk ik.

De eerste cursus is ondertussen afgewerkt (Advanced Python), en daar heb ik veel van opgestoken. De tweede duurt 5 dagen. Als het goed is heb ik dus nog donderdag een halve dag vrij om bij te komen, en wat dingen te bekijken…..

Zaterdag avond direct na de les richting het strand gewandeld, maar het laatste stuk een taxi genomen omdat het donker werd, en dan is het levensgevaarlijk om langs de weg te lopen.

Vandaag (zondag) ook les, en ik hoop vanavond weer eenuurtje te kunnen rennen op de loopband….

De blessures lijken af te nemen, en ik heb ondertussen de draad weer goed opgepakt.

Ik moet nog wat voorzichtig blijven, want ik voel nog van alles wat niet helemaal klopt, maar dat is in ieder geval al een heel stuk beter dan de voorbije weken.

Afgelopen week dus lekker bezig geweest, en na lange tijd ook weer een rondje samen met Jan weg geweest. Op vrijdag mijn lange duurloop kunnen doen, en dat ging ook heel lekker. De snelheid lag iets hoger dan normaal, maar zo voelde het niet, dus dat is een goed teken. Weinig last van mijn hiel en lies, maar toch niet verder van 31KM gegaan, omdat ik pas half Februari de kilometers uit wil gaan breiden. Eerst nog een paar weken India, en dan komt er van trainen toch niet veel, maar hopelijk is die rust periode goed voor een volledig herstel van de blessures.

En dan dringend een trail plannen, want het wordt hoog tijd om weer eens een wedstrijdje te doen.

Gisteren nog 25KM gewandeld in Rhoon, en dat ging ook lekker. Geen extra last van mijn hiel, dus de zooltjes lijken hun werk te doen. Ze zitten niet lekker, maar dat voel je na een paar kilometer niet meer. Ik zit er over te denken de zooltjes ook een keer in mijn hardloopschoenen te stoppen voor een lange duurloop, en eens te kijken wat dat voor effect heeft.

De eerste helft van vorige week nog antibiotica, en vanaf woensdag dus weer klaar met de kuur. Ik denk dat het zowel psychologisch als fysiek een heel verschil maakt, want de 9K loopjes op donderdag en vrijdag gingen een heel stuk sneller en gemakkelijker dan het begin van de week. Maar…dat kan ook aan mijn nieuwe Hoka’s gelegen hebben, want die waren donderdag binnen gekomen.

Als ik mijn Garmin moet geloven is mijn VO2 max in ieder geval nog nooit zo hoog geweest, dus mogelijk heeft de infectie al lange tijd dwars gezeten. Ik had al een maand of 3 last van mijn lies, dus dat zou best kunnen.

Deze week iedere dag gelopen vanaf zondag, op zaterdag na, want toen ben ik met Maaike 22KM gaan wandelen. Deze keer wandelen met zooltjes in mijn schoen, en alhoewel deze flink vervelend aanvoelden bij het aanschieten van mijn schoenen, vielen ze tijdens de wandeling eigenlijk wel mee. Ik was wel heel blij dat ik eind van de middag mijn schoenen weer uit kon doen, maar de pijn in mijn hiel is weg gebleven, dus ik had de ongemakken van de zooltjes er graag voor over.

Zondag ochtend weer op tijd op pad gegaan voor mijn eerste echte lange duurloop van 2020, en ik keek er deze week eigenlijk al een paar dagen naar uit. Maaike om 7 uur uitgezwaaid, want die moest op tijd gaan werken, en daarna lampje aan, de deur dicht getrokken, en op weg richting de pannehoef.

Na een half uurtje begon het even lichtjes te regenen, met wat ijzel tot gevolg. Ik was toen ergens op een asfaltweggetje (bakkersmeer), en dat was binnen no time spiegelglad, dus toen maar gelijk met de nieuwe Hoka’s de berm in. Daarna was praktisch heel de tocht onverhard, dus maakte het voor mij niet uit.

Heel de pannehoef voor mij alleen, en pas nadat het licht begon te worden zag ik de eerste mensen bij de parkeerplaats. Deze waren een post aan het opzetten voor de MTB tocht van Etten Leur. Deze tocht liep voor een groot deel over het parcours wat ik volgde, dus af en toe ben ik preventief van de ideale lijn af gegaan, om te voorkomen dat ik omver gereden werd.

De eerste 10KM extra voorzichtig gestart, en na ongeveer een uurtje begonnen de kilometer splits steeds sneller te worden, terwijl ik voor mijn gevoel nog steeds dezelfde inspanning leverde. Waarschijnlijk de omstandigheden, want het zonnetje was inmiddels een beetje op gekomen, en de combinatie weinig wind, nieuwe schoentjes etc. waren ideaal.

Ik hoop dat de Hoka Elevon’s lang mee gaan, want ik durf nu al te beweren dat het voor mij de beste schoen ooit is, en hopelijk krijg ik komende maanden nergens last van zodat ik deze voortaan altijd kan gebruiken. Met de dikke zool zien ze er nogal lomp uit, maar op 1 of andere manier hang je automatisch iets voorover, waardoor je iets harder lijkt te lopen met dezelfde inspanning…gratis wat extra snelheid dus. Ze voelen vrij licht aan, en zijn super stabiel. Na de duurloop van 31Km nergens last van (op de liesblessure na), alleen een klein beetje last van mijn hiel. Ik zit er daarom aan te denken de zooltjes voortaan ook in mijn hardloop schoenen te stoppen, en eens te kijken wat dat voor resultaat geeft.

Na 3 uurtjes stond ik weer terug in de van Hovedreef, en nog ongeveer even fris als toen ik gestart was. Wel verstandig om in ieder geval niet verder te gaan, want ik moet het wel voorzichtig op gaan bouwen, want de lies is nog aan het herstellen na de antibiotica, en ik voel dat de ontsteking in ieder geval nog niet genezen is.

En nou hopelijk snel een paar leuke trails, en af en toe een mooie training plannen in een andere omgeving. Bijvoorbeeld de woensdagen met Jan af en toe naar Col du Kragge :

Aard van de route

De mountainbikeroute Col du Kragge is een technisch parcours. Voor wie regelmatig wedstrijden rijdt is het tevens een goed trainingsparcours. Met een lengte van 5,3 kilometer en hoogteverschillen tot 25 meter is er uitdaging genoeg.

Het parcours bevat spectaculaire afdalingen en klimmetjes met een stijgingspercentage van 20 procent, een aaneenschakeling van kombochten, rotsformaties, vlonders en houten obstakels die voor extra uitdaging moeten zorgen.

Het gaat om een pittig parcours. Bij de start van het parcours staat dan ook een waarschuwingsbord. Het is niet geschikt voor minder geoefende mountainbikers.

De start – Parkeerplaats Bergsebaan (kruising Gareelbrug), Bergsebaan 27, 4622 RN in Bergen op Zoom

Yes!!! Alvast 1 hele mooie uitdaging voor 2020!

Geen doelen op de kalender maakte me de laatste tijd erg onrustig, en alhoewel ik nog niet helemaal hersteld ben verwacht ik eind deze week de trainingen weer uit te kunnen gaan breiden.

Het is de Great Escape geworden, en hiervoor zijn verschillende redenenen.
De belangrijkste is dat na 2 DNF’s een finish op een 100 Mile voor mij een serieuze uitdaging geworden is, en voorlopig daar de lat even moet blijven liggen totdat ik daadwerkelijk een keer deze afstand overbrugd heb.

Met de Indian Summer zat ik hiet al in de buurt met 126KM op mijn Garmin (de door mijn Garmin gemeten afstand + verkeerd gelopen kilometers). De mislukte pogingen tijdens de B.G. zijn in ieder geval terug te herleiden naar niet ideale omstandigheden, en vooral de laatste poging was ik niet voldoende fit om zoiets te proberen. Beide pogingen waren DNF’s, maar van beide hen ik geen spijt dat ik gestart ben, omdat ik rwee keer een leuke 80KM heb kunnen finishen.

Voor de G.E. zal ik me in ieder geval 100% gaan richten op dit doel, en een paar andere omstandigheden zullen zeker in mijn voordeel zijn:

• De kans op betere (warmere) weersomstandigheden zijn groter
• Meer tijd beschikbaar om me voor te bereiden
• Geen mogelijkheid om halverwege uit te stappen zoals bij de BG waar ik beide keren op CP 3 uitgestapt ben.
• En ik heb ondertussen veel geleerd van de 2 DNF’s!

Het zou ook zomaar heel mooi aan kunnen sluiten op de ISU die een paar weken later is.

Nou nog helemaal fit zien te worden, en samen met Jan een paar mooie kortere trails uitzoeken om me goed voor te bereiden.

Met nog 4 dagen antibiotica te gaan, merk ik helaas nog niet veel vooruitgang. Het voelt nog steeds niet goed, en ik had eigenlijk wel verwacht wat meer verbetering te merken.

De antibiotica zelf zorgt ook voor problemen, want ik heb nogal wat spierpijn, en vooral mijn kuiten zijn vrij pijnlijk. En verder af en toe wat buikpijn, soms wat misselijk en ook erg moe.

Dus hopelijk is dat over 4 dagen over, en kan ik in ieder geval weer wat langere duurlopen gaan doen. Nog steeds geen doelen voor volgend jaar, en daar baal ik wel een beetje van. Normaal gesproken helpt het flink voor de motivatie wanneer 1 of meerdere evenementen op de kalender staan. Ik zit er over te denken om me misschien gewoon in te schrijven. Mocht het niet lukken om op tijd fit te zijn kunnen de meeste startbewijzen over gedragen worden.

Ik denk dat het de Great Escape of/en Bello Gallico worden, en dan hopelijk af en toe een leuke andere als voorbereiding. Misschien past de ISU daar ook nog tussen. Deze week beslis ik…

Tja…verder dus rustig aan doen. Wel een plus puntje te melden, want de peesplaat ontsteking lijkt goed te genezen. De rust periode heeft in ieder geval daar zijn werk gedaan, en ook gisteren na een wandeling geen problemen gemerkt. Vrijdag zooltjes, en hopelijk voorkomt dat problemen wanneer ik de kilometers weer uit ga breiden….

Het zou ook aan de Hoka’s kunnen liggen, want ik merk dat die extra demping heel goed aanvoelt. Heb daarom een extra paar besteld, maar dan speciaal voor de weg, zodat de trail versie niet te snel verslijt tijdens mijn normale trainingen. Volgens de specificaties is de slijtzool zeer duurzaam.

Een paar gevonden in de aanbieding van 160 Eur voor 99 Eur…

Voor ik echt helemaal weer de trainingsomvang flink uit ga breiden is het weer een maand verder, want ik verwacht dat ik in India hooguit af en toe een loop band trainingkje kan doen.

Een ding is in ieder geval wel zeker……ik mis de trainingen > 30KM nu al flink, dus hopelijk kan ik snel weer op pad voor een flinke duurloop!

De pijn in de liesstreek was de laatste dagen van het jaar wat erger geworden, terwijl ik juist haast niet getraind heb vanwege de korte vakantie in Hamburg. De huisarts constateerde een ontsteking, en heeft antibiotica voorgeschreven – 500MG / 14 dagen.

Dit zal zeker effect hebben op de conditie, maar gelukkig mag ik wel door blijven trainen. Ik ben niet helemaal zeker van of daar ook lange afstanden onder vallen, dus zal ik me voorlopig beperken tot trainingen van maximaal 22KM.

Geen goed begin van het nieuwe jaar dus, terwijl ik juist van plan ben om in 2020 serieus veel te trainen. Doelen heb ik nog niet. Keuze genoeg, maar nog geen definitieve keuze gemaakt. De ultrabalaton gaat het niet worden, omdat er gewoon te weinig tijd voor een goede voorbereiding over is.

Ik denk dat de  Transylvania 100 nog steeds tot de mogelijkheden behoort op May 16th 2020 maar die begint ook al vol te lopen, dus binnenkort maar beslissen.

En voor een 100 miler denk ik aan de Great Escape. Geen mogelijkheid om halverwege uit te stappen, dus dat maakt de kans op een finish een heel stuk groter, en ook het parcours lijkt me geweldig. En de kans op goed weer is ook een stuk groter.

Vorig jaar in totaal 2443 kilometer hardgelopen, wat een stuk lager was dan vorig jaar. Maar daar moeten eigenlijk nog zo’n 600 wandelkilometers bij opgeteld worden,,, Dit jaar dus proberen het totaal flink op te schroeven.

Nu 2019 weer ten einde loopt, is het weer tijd om even terug te kijken naar afgelopen jaar.

2019 was een jaar waarin het prive en zakelijke leven veel meer prioriteit en aandacht kreeg dan de tijd die nodig was voor mijn sportieve ambities . De verbouwing bij Randy, diverse interventies bij de klant en een gebroken teen hadden nogal wat impact, en uiteindelijk ben ik blij dat ik toch nog wat van mijn doelen heb kunnen waar maken.

Het jaar begon met de “Drents Friese Wold” trail van 46KM, en een paar weken later de “from dusk till dawn nachttrail” .

Beiden erg mooie trails, en alhoewel ik bij de laatste halverwege gestopt ben, toch twee hele leuke evenementen .  Jammer genoeg wordt de nacht trail in 2020 niet meer georganiseerd…. 

30 Maart 2019 ben ik samen met Jan naar de Belgische Ardennen afgezakt voor de “Trail L’Elchertoise Nobressart” van 50 KM. Een hele mooie trail met flink wat hoogtemeters, waar je voor een paar euro kunt starten.

Daarna in mei de “Woluwe trail”, die met 25 KM dus een vrij korte trail is, en dat was ook wel een leuke ervaring.

Op 23 Juni ben ik samen met Levi gestart voor zijn debuut op de “Halve Marathon Roosendaal“. Twee weken eerder had ik mijn teen gebroken, en dat in combinatie met de hitte maakte het een hele zware tocht, en uiteindelijk had ik 1u52 nodig. Niet trots op mijn tijd, maar wel heel trots op Levi die me nog gekopt heeft voor de finish!!

Op 7 Juli ben ik voor de tweede keer gefinished op  “de  kennedymars van Someren”  samen met Maaike. Zoals vorig jaar weer een hele leuke ervaring.

Daarna in September de “Ecotrail van Brussel”  een  ultratrail van 80KM die ik ruim onder de 10 uur finishte, en dus mijn eerste PR voor dit jaar.

In Oktober de “Zeeuwse kust marathon“, en twee weken later de  “Indian Summer trail” waar ik mijn eerste finish op de afstand van 123KM gehaald heb.

En wat eigenlijk het hoogtepunt had moeten worden, was de “Bello Gallico” 100 Miles ultratrail, maar hier moest ik op hetzelfde punt als vorig jaar opgeven vanwege diverse problemen. Uiteindelijk denk ik dat deze problemen ook te wijten waren aan het gebrek aan training. Buiten de wedstrijden waren de Lange duurlopen maximaal 33KM, en ook het aantal trainingen per week was gemiddeld 3 a 4 keer per week en dat is veeeel te weinig voor dergelijke wedstrijden.

Vooruitblik:

….ja……moeilijk…..
In ieder geval geen Norseman, want ook volgend jaar geen startplaats voor mij. Eerst helemaal herstellen, want de problemen met de hiel en lies moeten opgelost zijn voordat ik weer doelen uitkies die 100% fitheid vereisen. Hopelijk schieten er nog wel leuke wedstrijden over, want het lijkt of dat ultra’s en trail’s tegenwoordig ook zo populair zijn dat ieder evenement binnen korte tijd vol zit. Eigenlijk wel jammer, want je ziet dat sommige evenementen ieder jaar een stuk duurder worden, naarmate er meer inschrijvingen verwacht worden.

Belangrijkste doel voor mij is, om in overleg met Jan structuur aan te brengen in de trainingen, en dit te combineren met kracht training om blessures te voorkomen. Na de geplande zakenreis naar India hoop ik fit genoeg te zijn om weer helemaal de focus op nieuwe doelen voor 2020 te kunnen leggen.

Voor de problemen met mijn hiel, heb ik alvast een bezoek bij de podotherapeut gehad, en het plan is om zooltjes te proberen, en het wandelen volgend jaar veel geleidelijker op te bouwen. Met hardlopen wordt de druk anders verdeeld, en dit verklaard ook waarom ik er tijdens trainingen etc. weinig last van mijn hiel heb, zolang ik niet ga wandelen.

Helaas….een DNF (did not finish) na een dagje flink afzien. Hieronder het verhaal….

Zaterdag ochtend gaat de wekker al vroeg…1 uur had ik hem gezet zodat ik nog een bordje havermout weg kon werken voordat ik vertrok. De finish van de Indian Summer Ultra (123K) een paar maanden terug zat nog vers in mijn geheugen, en ik hoopte die 37KM extra er nog wel bij aan te kunnen plakken deze keer.  De voorbereiding was niet optimaal, en Jan moest helaas ook afhaken, maar ik had er alle vertrouwen in dat een finish er wel in zou zitten.

Het was iets voor drie toen ik arriveerde bij de start / finish en tevens het 4de checkpoint. Dus in alle rust mijn spulletjes gepakt en de nodige toilet bezoeken gedaan. Iets voor 4 de briefing, en daarna naar buiten voor de start. 

En zoals verwacht….stond het flink te regenen. Maar…de temperatuur was goed.

Ik vertrok heel rustig, en had bewust een loper uitgekozen die iets langzamer liep als dat ik eigenlijk zou willen, om zo in ieder geval niet te snel te starten. Na c.a. 10 kilometer besloot ik hem toch in te halen, en rustig de volgende 10KM tot het eerste checkpoint door te lopen.  Daar aangekomen een broodje kaas gegeten, en een plak cake en een suikerwafel weg gewerkt. Dat was de eerste keer dat ik tijdens een ultra normale voeding weg kon krijgen, dus dat voelde heel erg goed.

Het regenen was ondertussen gestopt, en nu alleen nog maar af en toe last van wat wind. Maar het parcours…..dat lag er een heel stuk zwaarder bij dan vorig jaar.

Daarna op weg naar checkpoint 2 (het 40KM punt). Ik had gehoopt dat het parcours er wat beter bij zou liggen, maar nog steeds grote stukken modder, waar je af en toe tot ver onder je enkels in weg zakte. Wel lekker voor 25 kilometer, maar daarna begon het voor mij toch wel een beetje eentonig te worden….

Het ging nog steeds goed, en aangekomen bij de 40KM nam ik tijd om mijn dropbag te pakken, en mijn gels etc. bij te vullen. Ook had ik de batterijen van mijn hoofdlampje alvast vervangen en een wrap genomen. Die kon ik ook zonder problemen wegkrijgen, dus qua voeding ging het super, want buiten de voeding bij de checkpoints had ik ook al 4 gelletjess weg gewerkt.

Dus vol goede moed ging ik weer op weg naar CP3, het 60KM punt. De eerste kilometers gingen nog lekker, maar zo rond de 50 kilometer begon het al een heel stuk zwaarder te worden, en besloot ik een klein stukje te wandelen. En dat viel tegen, want ik voelde direct flinke pijn aan mijn rechtse hiel.

Zo dus wat afwisselend hardlopend en wandelend door richting  de 60KM. Ondertussen nog een stukje van het parcours af gegaan, want door de storm was er een boom op een hoogspanningskabel terecht gekomen, en van de politie moesten we een stukje om lopen. Bij CP3 (60KM) had ik een extra fles gevuld want 1 liter was het vorige stuk net te weinig, Weer wat gegeten, en na een toilet bezoek weer verder op weg naar het 80 Kilometer punt. Ondertussen was de pijn aan mijn hiel erger geworden, en ook de grote teen die ik afgelopen Juni terug gebroken had begon wat pijn te doen.
Vrijwel zeker door het geglij door de modder, want tijdens de ISU heb ik er eigenlijk nauwelijks last van gehad

Dit stuk ging vele malen zwaarder dan vorig jaar, en ik moest flinke stukken gaan wandelen. Niet goed dus, want wandelen deed juist ook pijn vanwege de druk op mijn hiel. En zo rond de 70 kilometer ging het ook nog eens flink regenen. Ik begon de balans op te maken, en alhoewel ik me voor nam om pas te beslissen wanneer ik een tijdje in het volgende checkpoint zou zijn, geloofde ik eigenlijk al niet meer in een finish.

Mijn Garmin gaf aan dat er nog 5% energie in zat, en dat was nog wat meer dan bij mij. Niet veel later een shutdown en kort daarna stopte mijn horloge ook. Ondertussen kwam ik Irene en iets later Ivo tegen, en die lagen dus al zo’n 20 KM voor…onvoorstelbaar wat een kanjers!!

Het stuk tot het 80KM punt bleef maar duren, en het was eigenlijk alleen nog maar afzien, en dat kon niet de bedoeling zijn. Wandelen werd meer strompelen, en de stukken die ik hardlopend kon doen werden steeds kleiner. Loop ik normaal met een brede glimlach op mijn gezicht….nu bleken mijn lachspieren ook geblesseerd te zijn. T’is wat…

Om 10 voor drie liep ik het checkpoint binnen, en was dus al bijna 11 uur onderweg. Zoals ik me had voor genomen zou ik eerst tijd nemen voordat ik de tracker in zou leveren, om niet even later spijt te krijgen van mijn beslissing. Na een bord chili con carne, en na het aanschieten van verse kleding lag mijn besluit vast…..hier eindigt de tweede poging om de Bello Gallico te finishen.

Veel te veel afgezien, en veel te veel problemen. Verder gaan was deze keer geen optie, en ik heb ook nog geen minuut spijt gehad van mijn beslissing.

Resumerend…Ik heb de eerste 50KM genoten, en geloofde dat ik de 100 Mijl kon finishen.   Helaas daarna steeds meer afgezien, en halverwege uit moeten stappen… Ik moet dus nog een keertje terug 😉

In totaal 93 finishers, waar ik heeeeel veeeel respect voor heb!!! En niet minder voor de wandelaars die zowat een heel weekend in de weer geweest zijn!

Hopelijk gaat het mij volgend jaar lukken om ergens deze -voor mij ondertussen toch wel magische afstand- een keertje uit te kunnen lopen….

Ondertussen toch maar even bij de huisarts langs geweest(al veel te lang uitgesteld), en de diagnose is voorlopig hielspoor, maar dat komt niet als een verassing. Vrijdag even langs een podotherapeut, en daarna tijd nemen om te herstellen van de blessures…..

“Nothing hurts more than a DNF” ??

Bovenstaande quote is deze keer niet van toepassing. Als je de lat heel hoog legt, is de kans van slagen ook heel klein. Met een dergelijke afstand mag er gewoon niet te veel tegen zitten.

Weer een hele mooie ervaring rijker met fantastische mensen om me heen. Prachtig evenement, met geweldige vrijwilligers!!

Het vertrouwen stijgt….

De weersvooruitzichten worden gelukkig al wat beter en betrouwbaarder.
Het zou volgens de huidige berichten minder nat moeten worden, en iets minder koud, maar helaas voorspellen ze wel meer wind.

Vanochtend werd ik wakker met wat keelpijn, en het voelt als een opkomende verkoudheid. Maar afgezien daarvan voel ik me goed, en begin ik sinds een paar dagen te geloven dat het me wel eens zou kunnen lukken.

De kiespijn is weggebleven, en de pijn in mijn hiel en lies zijn ook minimaal, en dat laatste komt vooral omdat ik niet veel meer gelopen heb sinds afgelopen zondag.

En nu vooral proberen wat rust te vinden.
Vrijdag ben ik vrij, dus dan hoop ik uit te kunnen slapen want ik vertrek half 2 snachts richting Oud Heverlee.

Veder heb ik alles al zowat geregeld.
Qua voeding heb ik alles, en ook de overige zaken die mee moeten liggen al verspreid over de diverse drop bags en rugzak

Alleen voor de kleding ben ik er nog niet helemaal uit.
Ik denk dat ik ga starten met mijn regenjas aan als de buienradar regen voorspeld. Als dat zo is stop ik een gewoon loopjasje in mijn rugzak. Zo niet gaat de regenjas er in.

In de dropbags dan nog een iets dikker jasje voor halverwege, en op het 120KM punt een nog wat dikkere jas vooor de laatste 40KM.
Halverwege wil ik sowieso andere kleding aanschieten, en hier en daar wat anti schaaf gel aanbrengen want het zal met de te verwachte regen nodig zijn.

En dan maar hopen dat ik halverwege bij het 80KM punt geen problemen heb, want daar is de verleiding om uit te stappen het grootst. Als ik daar voorbij geraak, stijgt de kans dat ik ga finishen flink…….

Helaas zijn alle tegenslagen nog niet voorbij, want gisteren kreeg ik een bericht van Jan dat hij niet kan starten.Heel erg jammer voor Jan, want hij had er heel veel zin in.Hopelijk is hij snel helemaal hersteld van de problemen, en kunnen we in ieder geval vanaf begin 2020 samen  er weer tegenaan.Alhoewel…..zoals het er naar uit ziet zullen we Januari ook nog een maandje aan het klussen zijn, en ben ik in Februari nog een paar weken in India, maar…….afgezien daarvan….En…. ik moet sowieso eerst rust pakken na de BG, en de problemen aan mijn hiel en lies oplossen….

Zoals bij iedere grote wedstrijd, stijgt de spanning weer flink de week er voor.Maar bij een 100 mijl is het toch wel bijzonder, omdat (voor mij persoonlijk) de kans van finishen een heel stuk kleiner is dan bijvoorbeeld het finishen van hele triathllon.
Ik had na de DNF van vorig jaar als leerpunten meegenomen, dat ik een oplossing zou zoeken voor de:

-problemen met mijn voeten (blaren)

-rugpijn

-problemen met de voeding

…en verder voldoende zou trainen om de afstand aan te kunnen.
Ik denk dat ik de eerste twee problemen opgelost heb (geen blaren meer tijdens de laatste ultra’s, en ik hoop dat de rugpijn wegblijft met mijn Salomon racevest met soft flasks van voor in plaats van een waterzak op mijn rug).Het voeding’s probleem ging bij de ISU ook goed, en die heb ik zonder al te veel problemen kunnen finishen.Maar dat is geen garantie dat nu alles goed zal gaan, want de volgende problemen zijn er in de loop van dit jaar ondertussen bij gekomen:

-pijn in mijn lies

-pijn in mijn hiel

-en …….veel te weinig kilometers gemaakt.

Maar goed…..je doet zo’n 100 mijl vooral mentaal volgens de vele artikelen die ik ervoer heb gelezen, dus hopelijk mag dat geen reden voor een DNF zijn.De cut off tijden zijn erg ruim, dus daar ligt het ook niet aan. Het is meer de vraag of je er wel zo lang over zou willen doen.

Zondag ochtend heb ik mijn laatst langzame duurloopje gedaan, en dat voelde goed.Omdat de temperatuur mee viel was ik veel te warm gekleed, en de nieuwe rugzak had ik gepakt zoals hij volgende week omgehangen gaat worden..Dus vertrokken in het donker, en via de pannehoef terug naar Rucphen. Een rondje van 21KM, op een hele lage hartslag.Ik wilde het tempo lopen waarmee ik zaterdag zou moeten starten, maar dat valt niet mee, en liep toch nog  iets te hard.Uiteindelijk liep ik zowat dezelfde tijd als waar ik ooit mijn eerste have marathon (14 jaar geleden) mee finishte, terwijl nu juiste de bedoeling was zo langzaam mogelijk te lopen.
Dus…..het kan vriezen en kan dooien (letterlijk). Deze week nog proberen wat rust te vinden, maar dat zal ook niet mee vallen.

En….het weer……

De verwachting is niet best! Een hele dag regen bij windkracht 4 🙁

Helaas een beetje tegenslag afgelopen week.
Weer te weinig tijd om te trainen, en daar bovenop kwam ook nog eens flinke kiespijn.

De kiespijn begon eigenlijk al op dinsdag, met af en toe een stekende pijn.
Donderdag maar een afspraak gemaakt, en gelukkig kon ik vrijdag terecht.
Daar werd gelijk een kies aangepakt, maar later toen de verdoving uitgewerkt was, had ik nog steeds flinke pijn.
Maar goed….volgens de tandarts kon dit wel een paar dagen aanhouden, dus even afgewacht.

Zaterdag leek het iets beter te gaan, en was de pijn vooral na het eten.
Dus zondag besloten mijn lange duurloop te doen (32KM) en ook dat ging goed.
Maar toch kwam in de loop van de dag af en toe de kiespijn weer flink opzetten.
Helaas maandag een belangrijke afspraak in Brussel, dus ga ik proberen een afspraak te maken voor morgen, en dan wordt het probleem hopleijk goed opgelost.

Afgezien daarvan, ook nog steeds wat last van de pijn in de lies streek.

Gelukkig ook wat positief nieuws.
Vrijdag een nieuwe rugzak besteld, omdat ik vorig jaar flink last van mijn rug had tijdens de Bello Gallico.
Het is de Salomon Advanced Skin geworden (geel), omdat daar het gewicht goed verdeeld wordt, en deze bij heel veel testen als beste uit de bus komt.
Deze wordt geleverd inclusief 2 “soft flasks”, en dat betekend dat er veel minder water op de rug meegenomen heoft te worden als je daar gebruik van maakt.
Zondag dus gelijk deze uitgeprobeerd tijdens de lange duurloop, en het is me heel goed bevallen.
Ben erg blij met deze investering, en het drinken uit de flesjes is me ook heel goed bevallen.
Ik zit er over te denken mijn waterzak pas halverwege te gaan gebruiken, en tot die tijd zou 1 liter (of misschien nog een extra 500ml flesje in de rugzak) voldoende moeten zijn om de checkpoints te overbruggen.
De rugzak zit verder perfect, en sluit helemaal rondom goed aan.
Ook de vele zakken zijn goed bereikbaar….dus heel blij mee.

Dus zondag zowel mijn nieuwe HOKA’s als mijn nieuwe rugzak uitgetest.
En voor wat betreft de HOKA’s, lijkt het ook goed te gaan.
Geen blaren in ieder geval, en afgezien van een beetje zeurend gevoel in mijn rechtse kleine teen liep het goed.

Dus het plan is om de Bello Gallico te starten op mijn Inov8 trail schoenen, met in mijn rugzak 2 flesjes van 500ml water.
Dat moet zeker voor het eerste stuk van c.a. 20KM voldoende zijn.
Bij het wisselpunt zal ik dan 1 extra flesje vullen, zodat ik 15ooml bij me heb.

Eventueel zal ik dan halverwege wel/geen drinkzak extra meenmen, en van schoenen wisselen.
Dus qua plannen en organiseren begins alles een beetje vorm te krijgen.
Heb al een lijstje gemaakt van spullen die ik mee neem in mijn rugzak, en zaken die in de drop bags gaan.
Ook een voedingsplan ben ik aan het uitwerken, dus aan de voorbereiding mag het niet liggen.

Nou hopelijk snel (kies)pijn vrij, dan kan denk ik alleen nog maar het weer voor problemen zorgen…..

En dat zou volgens de huidige voorspelling een temperatuur van minimaal 3 en mximaal 7 graden moeten zijn, met af en toe een bui en windkracht 4. Alles bij elkaar vrij gunstig denk ik, maar uiteraard nog absoluut onbetrouwbaar.

De huidige schoenen zijn al een tijdje aan vervanging toe volgens strava, en aangezien ik nogal wat klachten heb denk ik dat het inderdaad nodig is.

Dus vorige week ben ik op zoek gegaan naar andere schoenen, en wat rond gezocht naar schoenen die vooral voor de lange afstanden gemaakt zijn, en genoeg demping hebben, omdat ik nogal blessure gevoelig ben de laatste tijd.

Bij veel ultrarunners zijn Hoka’s vrij populair, dus ik dacht….laat me ook maar eens een paar proberen. Ik heb gekozen voor de HOKA ONE ONE – Challenger ATR 5 wide, wat volgens Hoka een lichte “all terrain” schoen moet zijn die zowel op asfalt als (niet te technische) trails gebruikt kan worden. Het lijkt een vrij zware schoen vanwege alle demping die er onder zit, maar toch valt deze schoen onder de categorie lichte schoenen.

Met nog een paar weken te gaan voor de BG, nog voldoende tijd om ze in te lopen. Ben benieuwd…..

Verder helaas nog steeds pijn aan de hiel en lies. Gelukkig tijdens de duurloop van zondag (31KM) weinig last van gehad. Helaas daarna wel, en dat is vervelend natuurlijk. Dus na de BG na laten kijken, en hopen dat het snel opgelost is. En wie weet…misschien wordt het met de nieuwe schoenen al een stuk beter.

Afgelopen week is het trainen vanwege diverse redenen minimaal geweest, en ik ben eigenlijk heel blij dat ik gisteren nog een flinke ronde heb kunnen doen. Prachtig weer, en ik was al heel vroeg op pad. De Pannehoef en Moerse bossen had ik helemaal voor mezelf alleen. De eerste mountainbikers/wandelaars en hardlopers kwam ik pas tegen op de Buissche heide. Ik moest op tijd stoppen, en dat was jammer. Was een mooie dag om er nog een uurtje bij aan te plakken, maar helaas…

Verder gaat alles zijn gangetje. Deze week nog wat kilometers maken, en dan na volgend weekend weer flink gaan afbouwen.

Ondertussen is de tegenvaller (niet ingeloot voor de Norseman) weer verwerkt, en ben ik al weer volop aan het nadenken over mooie doelen voor 2020.
Eigenlijk zijn er nogal wat factoren die mee spelen in een dergelijke beslissing (prive plannen – vakanties etc. / zakelijke planning – interventies bij de klant, training in India etc. / wie gaat er mee / en uiteraard moet Maaike het ook goed vinden).

Ik hoef dus alvast geen rekening meer te houden met een A wedstrijd (Norseman) in Augustus, dus wat dat betreft ligt alles open.

Omdat het inschrijven voor een echte lange ultra nog afhangt van hoe de Bello Gallico bevalt, en of ik uberhaupt kan finishen, ben ik toch stiekum al een beetje aan het zoeken.
En dan staat tot nu toe de ultrabalaton in Hongarije vrij hoog op de lijst, samen met de Transylvania 100 (in Roemenie, en ook in het weekend van 16 Mei).
Gelukkig 1 week na moederdag, anders was het een “NO GO” geweest van Maaike, want moederdag is 1 van de weekenden dat ik zeker geen wedstrijden mag plannen.

Mocht het me lukken de 100 Mile te finishen in een redelijke tijd, dan zou dit een optie kunnen zijn:
De ultrabalaton is een wedstrijd over 221KM rond het Balaton meer, met een limiet van 32 uur.

Doe je er minder dan 31 uur over, dan heb je ook een kwalificatie wedstrijd voor de Spartathlon gedaan, en mag je mee doen aan de loterij…
En…..geen kwalificatie nodig voor deze wedstrijd, in tegenstelling tot de 120 van Texel, Spartathlon of 11stedenultra.
Verder heb ik wat youtube materiaal bekeken, en wordt de wedstrijd in een heel mooie omgeving gehouden, welliswaar met vrij hoge tempereaturen, maar daar kan ik normaal gesproken goed tegen.
Qua kosten heel goed te doen. Een ticket kost c.a. 100 Euro, en inschrijven 125. Ik denk dat de totale kosten inclusief reis en verblijf minder zullen zijn dan alleen het inschrijfgeld al voor de meeste triathlons.

Als 100 Mile in December toch iets te veel van het goede blijkt te zijn, dan zou ik beter uit kunnen kijken naar wedstrijd a la Zugspitze, en dan zou Transylvania 100 weer een hele mooie kunnen zijn.
Wanneer het 1 van die twee wordt, dan kan in het najaar nog wat leuks gedaan worden, bijvoorbeeld Winschoten.

Maar nu eerst de voorbereidingen voor de Bello Gallico, en tot nu toe gaat het goed, ondanks de beperkte tijd die ik heb om me ideaal voor te bereiden.
Alleen maak ik me een beetje zorgen over de blessure aan mijn hiel, en sinds een paar weken de pijn in mijn lies.
Beiden worden minder zodra ik aan het hardlopen ben, maar na een tijdje begin ik het weer goed te voelen.
Verder lijkt het aardig te lukken allemaal. Omdat ik nu wat rustiger train, ben ik niet misselijk meer tijdens de lange duurlopen, dus dat zou wellicht mijn voedings probleem op kunnen lossen.
Ik gebruik ook gels, en dat lijkt dus goed te werken.

Nog 3 weekenden om me voor te bereiden, dus concreet betekend dit dat ik eigenlijk deze week en a.s. weekend de meeste kilometers moet gaan maken.
Helaas moet ik voor de klant (gisterenavond, vanavond, en a.s. zaterdag en zondag) wat werkzaamheden doen, heb ik woensdag een etentje, en ook bij Randy moet nog flink wat gedaan worden.
Daarom zal ik blij zijn als ik zondag nog ergens een uurtje of 4 kan vinden om wat kilometers te maken, en zal het door de weeks bij af ten toe een uurtje blijven.
Maar misschien is het wel goed voor mijn blessures om komende dagen qua training wat rust te pakken.

….met c.a. 5200 inschrijvingen, en slechts 191 slots voor de mannen, is het geen verassing dat ik er niet bij zit, maar….toch wel een flinke tegenvaller. De laatste dagen had ik toch sterk het gevoel dat het deze 4e poging eindelijk zou lukken om ingeloot te worden. Ik had zelfs alvast het Hardanger hotel en een huisje op de Sandviken camping geboekt via booking.com, want ook voor de Norseman liggen start en finish een flink stuk uit elkaar, zoals bij de Swissman. Uiteraard wel boekingen gedaan die gratis te annuleren zijn, en dat heb ik nu dus ook alvast maar gedaan, omdat ik er vanuit ga dat ik niet op de reservelijst sta.

Maar….ieder nadeel heeft zijn voordeel, en omdat ik vrees dat de Norseman voor mij altijd een droom zal blijven, heb ik eigenlijk ook geen ambities om een andere hele te kiezen. 9 hele triathlons, waaronder de Celtman en Swissman, en niet te vergeten de Bigman zal voorlopig het aantal worden van full distance triathlons waarin ik gefinished ben. 10 had mooier geweest, maar dat had dan wel een bijzondere moeten zijn, en ik ga geen belachelijke bedragen betalen om te starten in een “normale” hele triathlon.

Nog een start bij de Celtman heb ik overwogen, puur omdat het zo’n fantastisch evenement is, maar ik ben bang dat het mogelijk tegen gaat vallen. Voor mij blijven de herinneringen aan deze geweldige wedstrijd nog steeds de mooiste van alle evenementen die ik heb mogen doen, dus dat moet zo blijven!!

Dus dat betekend dat de agenda voor 2020 helemaal leeg is, en dat met potlood alvast de Dusk till Down op het programma staat.

En eigenlijk vind ik dat prima, want ik wil eerst eens kijken of ik in December de 100 Mijl lange Bello Gallico zonder veel problemen kan finishen, en (ook niet onbelangrijk) of ik daarna nog steeds ambities heb om dergelijke lange afstanden te doen.

Lopen is sowieso wat ik het liefste doe, en eigenlijk zou de Norseman wat dat betreft het ultraloop programma flink overhoop gooien. Nu kan ik dus met een beetje geluk me goed gaan voorbereiden en gericht gaan trainen op de doelen die komen gaan. Tot nu toe is er altijd weinig structuur geweest in de trainingen die ik gedaan heb, en dat wil ik voor 2020 anders gaan doen, en minimaal 1 doel uitkiezen waarop ik kan pieken, en misschien eens kijken of ik me kan kwalificeren voor een speciale ultra.

En misschien komt het er dit jaar van om onderstaande Ultra een keer te doen:

Geen extreme triathlon, maar mogelijk wel een extreme ultra als dat doorgaat……

Ondertussen ben ik weer terug van een weekje Schotland samen met Maaike.

Deze keer was de bestemming Fort William, en aansluitend hebben we nog een bezoek gebracht aan Glasgow en Edinburgh.Fort William, ook wel de wandelhoofdstad van Schotland genoemd, is een klein dorpje in de Schotse hooglanden, en ligt aan de voet van Ben Nevis (de hoogste berg van Schotland).Vanaf Glasgow c.a. 4 uur treinen, en dan stap je uit in een fantastisch mooie omgeving.
Alhoewel het hier zowat heel het jaar regent, hadden we geluk, en scheen de zon toen we aankwamen.

De dag na aankomst zijn we gelijk op pad gegaan om Ben Nevis te beklimmen.Wel eerst even gecheckt bij het informatie punt of het te doen was, omdat er jaarlijks diverse toeristen verongelukken op deze berg.Er zouden die dag meerdere mensen de berg opgaan, dus besloten wij ook te gaan.Een voorbijganger waarschuwde ons wel dat er “6-7 Inch” zneeuw zou liggen, en dat bleek later ook het geval te zijn.

Na een hele mooie en vrij zware klim, stonden we na zo’n 4,5 uur op de top.Zonder veel problemen kwamen we weer terug beneden(het was wel spiegelglad het eerste stuk), en blij dat we heel terug waren hebben we wat gegeten en gedronken in de pub. 

De dag later hebben we  rondgewandeld, en een whisky brouwerij bezocht.En donderdag zijn we naar Glenfinnan gegaan, om de bekende spoorbrug  te bekijken, en wat rond te lopen in de omgeving.In de middag zijn we in Fort William nog de route naar de top van de “Cow Hill” gaan lopen,en dat was ook prachtig.

Daarna zat het active gedeelte er op, en zijn we nog Glasgow en Edinburgh gaan bezoeken.Geweldig weekje gehad, en voor mij staat Schotland samen met IJsland op 1 waar het de geweldige uitzichten betreft.Alleen in Schotland is het bier en wiskey klimaat een stuk beter, want dat scheelt nogal qua prijs.

Een hele week niet hardgelopen, dus maandag avond een rondje van 15KM gedaan, en dat voelde goed.Wel wat pijn in mijn lies, en ook mijn hiel is nog steeds heel erg gevoelig, maar verder ging het lekker.Beide klachten zijn denk ik een beetje erger geworden door het vele wandelen, en hopelijk wordt het snel minder.

Nou dus weer flink er tegenaan, want er staat nog een flinke uitdaging te wachten. Half December mijn tweede poging om een 100 miler te finishen….

Ondertussen heb ik ook weer ingeschreven voor de Norseman. Mijn 4e poging, en ik hoop dat ik deze keer toch echt ingeloot wordt. Zo niet, dan houd ik voorlopig ultralopen, want dat vind ik veel te leuk!! Mocht ik 1 van de gelukkigen zijn, dan moet ik voor de volle 100% storten op dat doel, want die kans krijg ik maar 1 maal in mijn leven. Maandag 11 November de loterij, dus ben benieuwd. En…mocht ik er weer niet bij zitten dan wordt het zoeken naar nieuwe uitdagingen voor 2020, en daar heb ik ook heel veel zin in!