Het heeft even geduurd, maar ik ben er uit….

De wedstrijd van het jaar wordt een 160KM ultraloop eind dit jaar.

Ik speel al heel erg lang met het idee om een 100 Mile een keer te proberen, maar na limburgs zwaarste had ik die plannen voorlopig weer even geparkeerd, en daarna vooral leuke (extreme) triathlons gepland.

Maar sinds vorig jaar (en dat heeft denk ik heel veel te maken met mijn gewicht, of misschien wel door het vele wandelen met Maaike) merk ik dat ik nog veel meer geniet van het hardlopen dan vroeger. De lange duurlopen kunnen me niet lang genoeg duren, en door de weeks ga ik eigenlijk niet snel de deur uit voor een loop korter dan 14KM. Dit gecombineerd met het vele wandelen (de laatste weken maak ik wandel + hardloop weken van >110KM), en na de geplande triathlon zal dit alleen maar toenemen met de wandelvakantie etc. in het vooruitzicht.

Het word de Bello Gallico Trail, en Jan gaat ook mee doen, dus nog een heel mooi doel waar we samen naar toe kunnen trainen.

Gelijk maar ingeschreven, dus na de Frysman ga ik de rest van het jaar alles om deze wedstrijd heen plannen.

Te beginnen met eind augustus de Ultra in Monschau.
In September nog iets leuks uit zoeken (misschien Winschoten?), en eind Oktober de marathon van Etten Leur. Dat weekend probeer ik ook wat lopers bij elkaar te krijgen voor een bedrijventeam(geen team in Roosendaal dit jaar, omdat ik er weer niet bij kan zijn vanwege de Frysman triathlon),

Dus geen Hel van Kasterlee dit jaar, maar een ultra die alhoewel het een niet al te zwaar parcours lijkt, zeker evenveel energie gaat kosten.

Het trainen voor de Frysman gaat redelijk. Vorige week lekker gezwommen in Galder, en afgelopen zaterdag met Rob, John en Michel lekker relaxed 33KM door de Rucphense bossen gerend. Helaas viel de geplande fietstocht in het water, want vrijdag (koningingsdag) was de bedoeling een rondje zeelandbrug, maar dit kon niet doorgaan vanwege problemen bij de klant.

Zondag ochtend deze training ingehaald, maar na 115KM besloot ik te stoppen, omdat het te nat en te koud was. Hopelijk volgende week beter….

Deze week staat er buiten zwemmen/fietsen lopen, ook nog een wandeltocht met Maaike (45KM) in Bouillon op de planning….

En we zijn weer een week dichter bij de Frysman triathlon.
Nog 9 weken te gaan, voor de A-wedstrijd van dit jaar.

Afgelopen vrijdag heb ik weer gemerkt dat er nog veel moet gebeuren, omdat ik na 140KM fietsen helemaal leeg van mijn fiets kwam.
De omstandigheden waren eigenlijk prima…niet te veel wind, lekker temperatuurtje en ik had er zin in.
Eigenlijk was de planning een rondje Zeelandbrug van 160KM, maar toen ik vertrok twijfelde ik al een beetje of dat wel zo’n goed idee was.
Gelukkig dus een alternatieve route gekozen, en na 4 uur lekker fietsen + 1 uur flink afzien weer 140 fietskilometers er bij.

Met de wandelkilometers er bij heb ik ook een loopweek van meer dan 110KM in de benen.
Afgelopen weekend op zaterdag 32KM en op zondag 40KM gewandeld, en dat was met het mooie weer heel erg lekker.
Twee verschillende en hele mooie tochten gedaan samen met Maaike, zaterdag in Boekhoute (in Oost Vlaanderen), en zondag vertrokken vanuit Etten Leur.
Helaas wel een paar insectenbeten, en een flinke blaar opgelopen, dus hopelijk is dat snel weer over.

Deze week staan een ronde zwemmen in Galder + een rondje Zeelandbrug + duurloop van 30KM aangevuld met wat hardloop trainingen op de planning.

Het triathlon seizoen is nu definitief begonnen……want de eerste zwemtraining in Galder zit er weer op. Wel flink koud…maar toch een stukje gezwommen samen met Marcel.

Het trainen gaat sowieso  lekker, en ik heb er weer heel veel zin in.
De drukke weekenden zijn gelukkig voorbij nu, dus wat dat betreft komt er weer wat (nodige) rust.
Ook heb ik vorige week nog een rondje van 120KM kunnen fietsen,  en dat viel niet tegen.
Het was lekker weer, en er stond niet al te veel wind, en de kilometers vlogen voorbij.

Volgend weekend ook ergens tijd proberen te vinden om 150KM te fietsen, want er staan ook wat wandelingen met Maaike op de planning.

Alles bij elkaar nog flink wat loop kilometers gemaakt vorige week, en zo het werkweekend toch nog een beetje af kunnen wisselen met wat ontspanning. En zondag met Maaike nog een flinke wandeling gemaakt,,,,

Na de Frysman wordt de volgende wedstrijd een ultra van 56KM in Monschau op 12 Augustus.

Dus na de triathlon nog een maandje om me voor te bereiden, maar om deze wedstrijd normaal te kunnen finishen moet dat wel voldoende zijn. Het zou dan een hele mooie training zijn voor eventuele nieuwe doelen in het najaar.

Ook de wandelvakantie voorafgaand kan ik dan combineren met voor of na de 25KM wandelen af en toe een duurloop te doen.

Verder is het me eindelijk gelukt om een keer op de racefiets wat kilometers te maken.
Het waren er net 100, maar het begin is er…zo’n. 11 weken voor de Frysman. Vorig jaar was ik al volop aan het trainen op de fiets, want toen stond Luik Bastenaken Luik half April op het programma.

Nog 1 werk weekend, en dan ga ik er weer flink tegenaan!

Tja…………soms zit het tegen….

Drie weken op rij zowat de hele weekenden + diverse avonden gewerkt, om de problemen bij de klant op te lossen.
Buiten de geplande trainingen zijn ook de paasdagen compleet de mist in gegaan.
De voorgenomen wandeling met Maaike op tweede paasdag is helaas ook niet meer gelukt.
Kortom…de voornemens om er weer flink tegenaan te gaan zijn voorlopig weer even uitgesteld.

Nog twee werkweekenden te gaan in April, en er staan ook nogal wat prive activiteiten op de planning komende weekenden in de resterende tijd.
Met een beetje mazzel ga ik proberen binnenkort een ochtend vrij te plannen door de weeks, zodat ik eindelijk de nodige fiets kilometers kan gaan maken.

Maar….genoeg geklaagd….
Het voorjaar lijkt nu definitief te gaan beginnen, dus ik moet weer uit de schaats en mountainbike modus, en weer terug in de triathlon modus komen.
Van de 3 onderdelen gaat het lopen alvast heel lekker. Nog wel een stuk zwaarder als vorig jaar, maar het voelt wel heel goed aan.
Het fietsen op de Tacx eigenlijk ook wel, want ik heb de laatste trainingen alleen op het zwaarste vermogen getraind.
Alleen het zwemmen is niet doorgeaan afgelopen weken, maar wie weet, misschien vanaf volgende week al weer buiten zwemmen als de temperaturen nog een beetje verder stijgen.
En met Maaike nog flink wat wandelkilometers maken, want de Kennedymars is ook al in Mei.

Dus ik ga me volledig richten op de Frysman, en het zou toch mooi zijn als ik deze 10e editite een nieuw PR kan wegzetten.
Maar zoals met de vorige triathlons, ben je buiten de factoren waar je zelf invloed op hebt, afhankelijk van de vorm, het weer, het materiaal etc. etc.
In ieder geval een mooi streven de komende weken.

Als het me heel goed bevalt, dan misschien nog een hele in het najaar, maar ik heb eigenlijk ook heel veel zin om een paar mooie trails of ultra’s te gaan doen.
We zullen zien….

Het is onderrtussen al weer even geleden dat ik geblogd heb.

Er waren wat werkzaamheden bij de klant die voorrang hadden, en buiten de geplande akties in het weekend, kwamen er ook nog wat andere problemen bij.
Ook door de weeks had ik weinig tijd, want afgelopen weken heb ik een paar keer een etentje gehad met verschillende ex-collega’s.

En ook a.s. paas weekend moet ik weer werken, want dan ga ik vrijdag avond en zaterdag een paar belangrijke installaties doen bij de klant, die vorige week, en de week ervoor in de mist in gegaan zijn.

Vandaag stond er wel een flinke wandeling gepland samen met Maaike, en we zijn 42KM (een marathon) gaan wandelen rond Antwerpen met fantastisch weer! Hele mooie tocht, en Super goed georganiseerd,.

Het schaats seizoen zit er op voor mij, dus vandaar de afgelopen twee weken op maandag gezwommen. Alhoewel de eerste keer helemaal nergens op sloeg, begon ik afgelopen maandag weer een beetje beter te zwemmen.
Het was vanaf de Icon triahlon (September) geleden, dus moest ik weer even wennen.

Nog wel wat uurtjes op de Tacx doorgebracht, en ook de looptrainingen gaan steeds beter.
Maar helaas nog niet buiten gefietst. Hopelijk komt het er volgende week wel van want de klok staat weer een uurtje vooruit, dus blijft het wat langer licht
Een paar uurtjes zou dan eventueel in de avond kunnen.

Mijn wedstrijd planning is nog steeds niet rond.
Buiten de Frysman staat eigenlijk nog steeds niets vast. Vrijwel zeker ga ik met Maaike de Kennedymars doen in Mei, maar verder weet ik het nog niet.
Hangt ook een beetje van de plannen van de rest af….
Dussss eigenlijk weinig te melden…..

Helaas is het me niet meer gelukt om op natuurijs te schaatsen.
Van de ene kant erg jammer, maar van de andere kant wel heel goed om te weten dat het dus toch nog kan in 2018. Had het minder gewaaid, of wat langer gevroren, dan zou misschien een elfstedentocht toch doorgegaan zijn….Het is alweer van 1997 geleden, dus zou toch wel een keer tijd worden.

Voor mij staat in ieder geval vast, dat er volgend jaar een alternatieve of gewone elfstedentocht op het programma staat.
De gewone zou dus misschien eind van dit jaar eventueel ook al kunnen….
Vanavond de laatste schaatsles, en dan gaan de schaatsen opgeborgen worden tot oktober.

Verder gaat het trainen wel lekker.
Fietskilometers maak ik nog niet, want de meeste fietstijd breng ik op mijn Tacx trainer door.
Vooral voor het fietsen moet ik snel de weg op, want ik moet de zeelandbrug weer over, om op tijd klaar te zijn voor de triathlon.

Luik Bastenaken Luik gaat helaas dit jaar vrijwel zeker niet lukken, want dan moet ik dat weekend en mogelijk ook het weekend ervoor werken bij deklant.

Lopen gaat goed, en ik hoop binnenkort de trainingen weer wat verder uit te kunnen breiden.
Ondanks de kou lekker doorgetraind, en vooral woensdag was het koud, en toen heb ik samen met Jan gerend bij een gevoelstemperatuur van min 15.
Thuis hong het ijs letterlijk aan mijn jasje.

En een paar hele mooie wandeltochten gedaan samen met Maaike, maar vanwege de griep ging de wandeltocht van afgelopen weekend niet door voor ons.

Gelukkig worden de dagen al weer wat langer, en hopelijk wordt de temperatuur ook weer wat hoger.

Het plan om de Brutal xtreme triathlon te gaan doen lijkt toch niet door te gaan 🙁
John en Michel gaven al aan waarschijnlijk niet mee te kunnen, dus ik denk beter een ander doel uitzoeken voor het najaar.
Misschien de trail in Monschau die John op het programma heeft staan, en nog een paar leuke trails……

De training gaat verder wel lekker, en vorige week heb ik best wel wat kilometers gemaakt, en nog een paar keer op de tacx gezeten
Het buiten fietsen viel een beetje in het water, want alhoewel ik hem zaterdag avond klaar had gezet, toch zondag ochtend besolten een lange duurloop te doen.
Omdat ik nog een beetje stijf was van de wandeltocht van zaterdag in Kruiningen (33KM), begon het na een paar kilometer lekker aan te voelen, en werkte ik de 23KM af ruim binnen de twee uur.

Dinsdag avond weer geschaatst, en met nog twee lessen te gaan gaat het heel lekker.
De bochten gaan – afhankelijk van hoe druk het op dat moment in de bocht is – steeds beter.
Wel nog even gevallen tijdens een oefening (“visjes rijden, en toen iets te ver mijn been gestrekt”) maar gelukkig niet te hard.
Rechte stukken ging al goed, dus een tocht op natuurijs zou weinig problemen mogen geven….en…da’s maar goed ook, want het lijkt er op dat het ijs dik genoeg gaat worden.

Dus hopelijk binnenkort een schaatstocht op de planning, en daarna serieus gaan trainen voor de Frysman.

A.s. weekend zaterdag nog een flinke wandeling samen met Maaike doen in Prinsenbeek, en zondag eerst  in de ochtend flink trainen, en dan in de middag nog een wandeling (happen en stappen).

En we zijn weer een weekje verder. Terwijl iedereen bij mij in de buurt volop aan het carnavallen is, ben ik gewoon aan het werk. Bij LCM heb ik flink vooruitgang geboekt, want een probleem wat we al heel lang hebben, heb ik afgelopen weekend op kunnen lossen. Dus zakelijk gezien een flinke prestatie geleverd, en dat zal hopelijk komende weken wat meer rust gaan brengen, omdat de druk van dit probleem af is.

Lekker gesport deze week. Van fietsen is helaas nog niet veel gekomen, maar gelukkig is schaatsen een beetje een vervanger, en dat ging wel lekker vorige week.

Lopen gaat ook weer lekker, en nu nog wat kilootjes afvallen.
De laatste weken heb ik wat meer nagedacht over een leuke wedstrijd voor in het najaar.
Er is er 1 die ver bovenaan staat, maar ik moet nog even kijken of het misschien ook een interessante is voor John/Michel/Rob/John en Peter. (En ik moet natuurlijk thuis ook nog even de goedkeuring krijgen)

Het is de Brutal Xtreme triathlon in Wales. Volgens sommigen de zwaarste triathlon ter wereld, en …..eigenlijk wil ik gewoon weer een hele mooie extreme gaan doen, en dat is er 1 die binnen het budget past, en die ook logistiek gezien nog te doen is.

En als er een paar maten mee doen met een halve of hele, zou dat helemaal fantastisch zijn.
Er is ook een dubbele, dus kan ik ook gelijk een beetje kijken hoe dat er aan toe gaat, en wie weet, misschien volgend jaar terug voor een dubbele….

Snowdonia: Tough Score 88/10

Extremely cruel or harsh. Very bad or unpleasant. Harsh, burdensome, cruel, excruciating, grim, hard, rugged. The Merriam-Webster dictionary pulls no punches in its definition of ‘Brutal’ and its synonyms. And neither do the Brutal race organisers…

Launched in 2012 by ultra athlete Claire Smith, the Brutal is known for its low-key feel and friendliness. And yet there’s nothing welcoming about the course, which submerges athletes in the chilly Lake Padarn for 3.8km before subjecting them to over 3,000m of climbing on the 180km Snowdonian bike leg. The 1,394m of climbing on the run keeps the pain a coming, and all of this without a support crew, with athletes isolated throughout.

“The results say it all,” says the Lincolnshire Iron legend Anthony Gerundini who’s raced 108 Ironmans. “The Brutal winner’s time in 2015 was 12:22hrs with no support, 30mins slower than the Celtman’s supported winner. The full 3.8km swim has the potential to be damn cold and choppy, the bike stats tell you how hard it is and the run throws everything at you. Quite simply, it’s a true extreme triathlon.” 

THE STATS

Maar nog maar niet te ver vooruitlopen, en eerst eens kijken of het dit jaar allemaal gaat lukken.
Eerst overleggen met de mannen, en thuis eens kijken of het er in zit.
Anders hebben we plan B nog, en ga ik keihard trainen om een paar PR’s te verbeteren dit jaar.

Een PR op de hele (Frysman) wordt dan het hoofd doel.

Februari is begonnen, dus tijd om er weer flink tegenaan te gaan.

De verkoudheid is gelukkig over, en ik voel me weer lekker.
Geen reizen meer in het vooruitzicht, en hopelijk ook geen drukke werkweekenden meer.
Alhoewel, er zit er nog wel 1 aan te komen, maar hopelijk valt dat mee, en duurt het nog een paar weken voordat dat gaat gebeuren.

Vorige week heb ik weer wat gelopen, en geschaatst.
Lopen gaat weer terug erg lekker.
Maandag 10KM gelopen, Dinsdag geschaatst, woensdag met Jan c.a. 12KM, donderdag met John c.a. 10KM, vrijdag rust, zaterdag met John en Rob (21KM) en afgelopen zondag en maandag een tempoloop van 10KM.
De laatste tempoloopjes waren onder de 5 minuten per kilometer, dus dat begint weer ergens op te lijken.

De afgelopen twee weekenden waren heel erg druk, op zakelijk gebied, en vanwege diverse verplichtingen, en hopelijk is dat nu dus even voorbij.

Vanavond schaatsles, en a.s. weekend zal ik waarschijnlijk alleen zaterdag trainen, want zondag gaan Maaike en ik op tijd weg om te wandelen.
Daarna ga ik het fietsen weer snel terug op pakken.

Ik heb nog steeds de planning voor 2018 niet rond.

Buiten de Frysman heb ik nog niets concreets gepland, en ik twijfel of ik misschien dit jaar eens moet gaan proberen wat PR’s te gaan verbeteren.
Omdat ik steeds ouder wordt, zal dit steeds moeilijker gaan worden, dus misschien moet ik in de voorbereidingen naar de Frysman wat wedstrijdjes mee pakken, en bijv. proberen een marathon onder de 3u15, een halve onder de 1u30 een 10K onder de 40 etc. Na de triathlon dan vooral wat gaan trailrunnen, en eventueel wat meer ultra werk gaan doen. eind van het jaar dan een ultra of de Hel van Kasterlee.

….ik ben er nog niet helemaal uit…..

De schaats marathons in het buitenland komen iets te snel, en ook de wintertriathlon ben ik nog niet klaar voor. Hopelijk volgend jaar. En wie weet…misschien een paar mooie schaatstochten op natuurijs, als de vorst nog een beetje doorzet.

Wat een week….

Woensdag dus nadat ik terug gekomen ben uit India een stukje hardgelopen met Maaike, en dat voelde al vrij zwaar aan.
Wat blijkt…een dag later ben ik snot verkouden. Snotneus, keelpijn, hoesten, kortom een flinke verhoudheid te pakken.
Zo erg zelfs dat ik besloot donderdag niet de schaatsles in te gaan halen, maar in plaats daarvan voor pampus in de bank te gaan liggen.

Vrijdag nog steeds geen verandering, en dat kwam slecht uit, want er stond een heel druk weekend voor de boeg, zowel zakelijk als prive.
Bij de klant moest ik samen met een collega de nodige akties uitvoeren vanaf vrijdag avond tot zondagavond.
En ik had ook beloofd het parcours mee uit te zetten voor de Kwekerijloop, dus daar ging de overige vrije tijd zowat aan op.
Uiteindelijk slechts een paar uurtjes over op zondagmiddag, en die samen met Maaike besteed aan een rommelmarkt bezoek.

Dus vanaf woensdag niet meer getraind, tot gisteren (maandag).
En maandag was ook al zo’n ongeluksdag….zakelijk liep e.e.a. flink mis…bij de boekhouder was ook iets fout gegaan, en er viel een fles water over mijn laptop….
Dus ondanks dat ik nog niet helemaal hersteld van de verkoudheid was, moest ik toch de deur uit om een rondje te rennen.
In die staat had ik verwacht dat het heel erg zwaar zou zijn, maar de 9,5 KM liep ik ongeveer in 45 minuten, dus dat viel eigenlijk wel mee.
Vanavond naar schaatsles….

En dan….genoeg gerust 🙂

Voor mezelf besloten om vanaf 1 Februari (a.s. donderdag) er weer flink er tegenaan te gaan.
Vooral veel gaan fietsen, en de loop kilometers weer flink uitbreiden.
Zwemmen laat ik nog even achterwege, want eerst moet de schaatsles afgelopen zijn. Ergens in Maart pak ik dan het zwemmen weer terug op, zodat ik in Juni weer wel in staat moet zijn om de 3,8KM in c.a. 1u15 moet afleggen tijdens de eerste echte uitdaging dit jaar, de Frysman!

De offshore Oracle training in India zit er weer op. Deze keer had ik Shimla gekozen, een mooi stadje op 2200 meter hoogte in de Himalaya’s.
Vanwege de smog/drukte etc. plan ik dergelijke trainingen de laatste jare buiten Delhi, en nu dus in Shimla niet zo heel erg ver van de Tibetaanse grens.

In het kort een verslagje van deze reis…
Ma – 15 Jan vertrok ik rond de middag vanaf schiphol naar Delhi, en pas de andere dag om 13:00 nam ik vanaf de nationale luchthaven (bereikbaar via een shuttle) de binnenlandse vlucht naar Chandigarh.
Ik was in de veronderstelling dat dit de luchthaven van Shimla was. maar het bleek nog zo’n 4 uur rijden te zijn.
Na een heel spannende rit, arriveerde ik eindelijk rond 18:30 in Hotel Combermere in Shimla.

Vanaf woensdag begon de Oracle cusrsus (Patch and maintain Oracle EBS R12.2), en deze zou tot en met Zondag duren (5 dagen totaal).
De dagen les waren van 9:00 tot c.a. 19:00, met tussen de middag 1 uur pauze. Zoas altijd een 1 on 1 training, zodat je een prive leraar ter beschikking hebt(1 van de meest belangrijke redenen om de training in India te doen).
Nadat ik succesvol de training had afgerond, had ik maandag nog om wat rond te gaan kijken. Geregeld met Koenig dat Gobin en ik in een Taxi naar Tattapani zouden nemen om dat dorpje wat te gaan verkennen.
Alhoewel het slechts 60KM van Shimla ligt, kost het ongeveer 3 uur om daar te raken.
Ter plekke een boot tochtje gemaakt, en wat rondgekeken, en na een bord friet (de eerste keer dat ik iets anders dan indiaans at) besloten we weer terug te rijden.

Dinsdag’s weer terug, en na een tussenstop in Delhi in het Koenig inn deluxe hotel, weer met KLM terug naar huis.

Zeer goeie Oracle cursus in een zeer mooie omgeving, met erg goede trainers!
Niet ziek geworden, en ik heb zelfs 3 keer een training van +/- 10KM gedaan op de loopband, wat vrij zwaar is op 2200M hoogte.
Soort van hoogtestage dus.

Woensdag na thuiskomst samen met Maaike een flinke wandeling gemaakt en in de avond nog een klein rondje gerend.

Dus….nu dat ook afgewerkt is nog een paar zaken voordat ik weer echt volop kan gaan trainen.
1 – een aantal werkzaamheden bij de klant die a.s. weekend uitgevoerd meoten gaan worden (vrij sapnnende ingreep).
2 – hulp bij het uitzetten van de Kwekerij loop op Zaterdag en zondag (een belofte die ik nog nakom voordat ik definiteif de WBTV verlaat).
Dus heb ik voor mezlf besloten deze “rustperiode” af te laten lopen op 31 Januari, zodat ik vanaf Februari er weer volop tegenaan kan gaan.

Tot nu toe wordt mijn A – wedstrijd dit jaar de Frysman op 24 Juni, en wanneer het een beetje meezit wil ik daar een poging doen om binnen de 11 uur te finishen.
Omdat ik niet verwacht veel cooruitgang te boeken met zwemmen, moet ik dus vooral proberen een snelle fietstijd i.c.m. een marathon finish van rond de 3u50 te realiseren.
Niet onmogelijk, maar uiteraard wel helemaal afhankelijk van de omstandigheden op de wedstrijd dag.
Nog 22 weken te gaan dus.

Het nieuwe jaar is weer begonnen, dus ben ik al weer druk bezig met het na komen van mijn goede voornemens.
Op zich scheelt het niet zo heel erg veel van vorig jaar, want toen was het voornemen flink af te vallen, en dat is nu ook het geval.
Gelukkig heb ik deze keer zo’n, 6KG voorsprong, dus maar goed 4KG te gaan, en ik heb er alle vertrouwn in dat dit gaat goedkomen.

Verder hoop ik het zakelijker wat rustiger te hebben dan de afgelopen jaren, zodat er buiten sporten ook wat meer tijd voor ontspanning is.
Ik wil ook weer veel gaan wandelen met Maaike, en als het weer een beetje meezit wil ik ook nog een of meer schaats toertochten mee rijden.

Afgelopen week lekker getraind, en alhoewel ik nog een beetje in de onderhousmodus zit, heb ik een beetje geschaatst, wat getraind op de Tacx, en een paar duurloopjes gedaan.
Een MTB tocht op zondag was het plan, maar omdat ik een setje hele mooie schaatsen had gezien op MP, heb ik besloten die op te gaan halen en uit te testen op zondag.
Het zijn Salomon Pro Carbon’s geworden in combinatie met MenM ijzers(clicknoren).
Ze zijn in absoluute nieuwstaat, en passen perfect, en ik heb ze gelijk getest gisteren op de ijsbaan van Breda.
Heel even wennen, maar daarna heel lekker geschaatst.
Het bochtenwerk nog niet heel erg goed getest, want eerst wilde ik wat meer vertrouwen opbouwen, omdat het toch allemaal wat anders aanvoelt.
Slechts een keer het ijs van dichtbij bekeken, maar ging gelukkig niet hard..

Ook komende weken zullen nog vrij rustige weken worden, in verband net de BT naar Shimla (India), en wat andere geplande dingen.
Dus pas vanaf Februari er weer volop tegenaan.

Zo…..het is al weer zowat eind 2017….tijd om weer eens terug en vooruit te kijken

Het jaar 2017 was niet best begonnen, want vanwege een hardnekkige blessure viel het niet mee om goed te trainen.Heel weinig kracht in mijn linkse been, wat nogal wat beperkingen gaf bij het hardlopen en fietsen.Ook qua gewicht begon het niet goed, en ook dat had alles te maken met de blessure.

Maar met een paar hele mooie doelen in het vooruitzicht, kon ik mezelf voldoende motiveren om er weer link tegenaan te gaan!

Op 22 April de eerste test, de wielertocht Luik Bastenaken Luik (273KM), en daar kwam ik er al vrij snel achter dat er nog flink wat moest gebeuren om in Juni fatsoenlijk te kunnen finishen in Zwitserland. Wel een hele leuke dag gehad (ondanks de kou), samen met Joop!

Op 4 Juni had ik na lange tijd weer eens een triathlon gedaan, de triathlon van meer (1/4) en voelde het allemaal al een heel stuk beter aan.

Daarna eind Juni de Swissman Xtreme triathlon gedaan, samen met coach John, en daar een fantastische wedstrijd meegemaakt.

Helaas lukte het me niet om dat nog een keer over te doen in Livigno, want daar moest ik helaas opgeven tijdens de “Icon xtreme triathlon” vanwege onderkoelings verschijnselen.

In October nog wel een lekkere wedstrijd gelopen tijdens de Singel loop in Breda (halve marathon) 1u37.

En 17 Dec de Hel van Kasterlee gefinished in 11:49, wat me heel erg mee viel, gezien de omstandigheden dit jaar.

Dus alles bij elkaar een jaar met hoogte en dieptepunten…

2018
Ondertussen ben ik al weer ingeschreven voor een hele triathlon, en dat gaat de Frysman worden in Juni (als ik finish wordt het mijn 10e hele, dus een jubileum).

Verder hoop ik op een elf-stedentocht, want nu ik startrecht heb, en het schaatsen aan mijn trainingsprogramma heb toegevoegd zou het toch fantastisch zijn als de tocht een keer door gaat.
En ik hoop nog te kunnen starten in een mooie bergmarathon of ultra.
Dus in tegenstelling tot andere jaren heb ik nog niet veel gepland, maar dat kan snel veranderen….

Gefinished

Onderweg naar mijn derde Hel van Kasterlee (15KM RUN-117KM MTB-30KM RUN) vraag ik me voor de zoveelste keer af of het vandaag wel verstandig is om te starten.
Die vraag houd mij al ruim twee weken bezig, en het vertrouwen in een finish is eigenlijk niet al te groot.
En nadat ik in Livigno uitgevallen ben tijdens de Icon, zou een tweede DNF een enorme domper zijn om het jaar mee af te sluiten.

Rond half 7 stap ik in Kasterlee uit mijn auto, en ik merk dat het spiegelglad is. Onderweg niets van gemerkt, dus…flink geluk gehad.
In de sporthal kom ik Johan tegen, een collega die zijn debuut gaat maken op de HvK.
Even gezellig bijgepraat, en daarna de spulletjes klaar gezet, fiets ingecheckt etc.

Om 8uur gaat het startschot(nadat een paar vuurpijlen de lucht in geschoten zijn), en volgens traditie vertrekken we (299 deelnemers) met “highway to hell” van AC/DC.
Alleen deze keer is die highway spiegelglad!!
Goed uitkijken, en toch proberen een beetje een redelijke tijd weg te zetten wordt het doel.
Na ongeveer 1 uur en 12 minuten loop ik weer de wisselzone in, en ik ben heel erg tevreden over mijn tijd gezien de omstandigheden.

De wissel gaat een stuk langzamer, want ik ga er alles aan doen om geen kou te krijgen op de MTB.
Dus warmhoudcreme op mijn voeten en handen, vaseline op mijn gezicht, verwarmde zooltjes in mijn schoenen etc. etc.
Daarna spring ik op mijn fiets, en begin aan de eerste ronde.

Helaas….het is nog steeds glad, en we worden op alle verharde stukken er op gewezen dat het erg gevaarlijk is.
Dat is niet de enige verassing, want het parcours wijkt toch een beetje af van de route die ik al een paar keer gereden heb.

Vooral een vrij spannende afdaling, en een beetje verder een paar vervelende klimmen die ik nog niet geoefend heb.
Maar alle klimmen en afdalingen gaan gelukkig fietsend, en pas nadat ik in het tweede gedeelte van het parcours zit, gaat het voor de eerste keer mis.
In een bocht naar links is het spiegelglad, en ik ga daar keihard onderuit. Een toeschouwer haalt mijn fiets een paar meter verderop uit de berm, maar zelf twijfel ik nog even of ik er weer op ga stappen.

Mijn linkse heup en rechterkuit doen pijn, maar even later stap ik weer op mijn fiets, en al snel is de pijn weg, en ben ik weer onderweg.
Na c.a. 1uur en 18 minuten begin ik aan de tweede fietsronde(c.a. 3 uur na de start van de wedstrijd), maar de omstandigheden zijn nog niet veel beter, en ik ga later in precies dezelfde bocht nog een keer onderuit.

Daarna zijn de problemen met de gladheid weg, en werk ik ronde drie af.
Nadat ik de verzorgingspost verlaat, zie ik John, Maaike en Levi, en stop ik even om door te geven hoe het gaat.

Daarna ronde 4, en die begint al behoorlijk zwaar te worden. Vanaf de tweede ronde krijg ik geen vast voedsel meer naar binnen, en ben ik overgestapt op AA (ronde 3) en cola vanaf deze ronde.
Wanneer deze ronde klaar is, dan is het 14:55 en dat betekent dat ik 35 minuten voor de cutoff tijd aan mijn aatste fietsronde mag beginnen.
Die ronde gaat nog redelijk, en ik kan nog steeds alle hellingen fietsend nemen, ook al gaat dat soms maar net.
Ik stop net voor het tweede gedeelte van deze 5e ronde nog even bij mijn supporters, om wat spullen van mijn fiets af te halen, die de laatste crash (onderuit in een bocht) niet overleefd hebben en aan de buis van mijn fiets bengelen.
Wanneer ik deze ronde klaar heb zitten de (loodzware)117KM’ers mountainbiken er op, en neemt John mijn fiets mee om af te spuiten.

Zelf loop ik met Maaike mee, voor de tweede wissel in de sporthal.
Oooo wat voelt dat lekker….niet meer fietsen, en verse loopkleding aan.
Maaike poetst nog even mijn gezicht en startnummer schoon, en ik ga weer op pad voor de laatste 30 kilometer hardlopen.
De eerste kilometer gaat vrij zwaar, maar dat is normaal wanneer je van de fiets af komt.
De volgende kilometers gaan een stuk betere, en John haalt me pas in op de MTB na c.a. 7 kilometer.
Een paar kiometer verderop sluit ik bij iemand aan die een lekker tempo loop, en al vrij snel zit de eerste loop ronde er op.
De tweede loopronde verloopt wat moeizamer, maar John coacht me er goed doorheen, en ondanks dat het nu een combinatie wandelen lopen geworden is, gaan de kilometers nog steeds snel voorbij.
Deze ronde haal ik nog diverse lopers in, en zelf wordt ik 1 keer ingehaald.
De allerlaatste kilometer zie ik nog een loper voor mij, en ik besluit hem ook nog voorbij te gaan, en daarna kan ik finishen.

Ik finish op een 234-ste plaats na 11 uur en 49 minuten
Totaal aantal starters: 299
Totaal aantal finishers 252
(47 uitvallers dus!!)

Daarna een paar hele lekkere Leffe Blond biertjes…..en dan mijn finishers shirt in ontvangst nemen 🙂

John/Maaike/Levi heel erg bedankt voor het supporteren en coachen!!

Pl. 234
Run 1 (15KM lopen): 1:12:31
Wissel 1: 0:9:17
Fietsen (117KM) : 07:04:36
Wissel 2: 00:09:23
Run 2 (15KM lopen): 01:34:51
Run 3 (15KM lopen): 01:39:08
Totaal:11:49:46

Nog een mooi filmpje over deze wedstrijd:

Het zware werk zit er weer op, dus weer tijd om af te tellen….

http://www.winterduathlonkasterlee.be/

De vooruitzichten zijn niet ideaal (en dat is nog een beetje een understatement denk ik)
De minnen en plussen:

-De laatse maand veel te weinig kunnen trainen ivm lichte blessure en buikgriep
-Hele slechte weersvooruitzichten deze week
-Parcours ligt er heel zwaar bij
-Langere afstand(12KM mtb extra) en een technischer parcours dan vorige edities

+Deze keer vroeger gestart met trainen
+Andere MTB (29er)

Maar ja, de Hel van Kasterlee hoort natuurlijk ook heel zwaar te zijn, want het is nou eenmaal de zwaarste duathlon ter wereld.
Van de andere kant…nog een DNF dit jaar zou ik wel heel erg jammer vinden, dus als ik start, dan ga ik er alles aan doen om zondag over de finish lijn te komen.

Deze week nog een paar rustige trainingkjes afwerken, en dan moet het gebeuren.

De schaatstraining ging heel erg lekker afgelopen dinsdag, en ik heb het gevoel dat ik het schaatsen wat beter onder de knie begin te krijgen.
Steeds langer glijden, niet meer gevallen en ook het bochtenwerk begint een klein beetje ergens op te lijken.
In tegenstelling tot de andere sporten, is schaatsen voor mij een heel andere intensiteit.
Afgezien van dat bepaalde spieren pijn doen, kan ik uren schaatsen zonder moe te worden.
Nog geen zweetdruppel gehad afgelopen 6 weken tijdens het schaatsen (t’is natuurlijk ook een stuk kouder op zo’n ijsbaan), en ik kom uitgerust terug thuis.
Nou nog proberen wat dieper te zitten, en wat meer ontspannen te schaatsen, en dan moet een schaats marathon geen probleem zijn (finishen dan, want veel snelheid heb ik nog niet)

De weersvooruitzichten voor a.s. zondag:

Zo…..alvast 1 doel is helder voor 2018!

Het is de Frysman geworden!!
In 2018 hoop ik fit genoeg in Friesland aan de start te staan om daar mijn 10e hele triathlon te doen.
Deze keer eens kijken of ik onder de 11 uur kan finishen…

Zou natuurlijk helemaal mooi zijn als 2018 de combinatie elf-steden tocht/Frysman wordt, maar voorlopig lijkt het daar nog niet op(alhoewel eind deze week al wat winterse buien voorspeld worden).
De tweede helft van het jaar wil ik dan vooral mooie trails gaan doen.

Tja, …de laatste weken heel veel nagedacht over mijn doelen voor volgend jaar, en alvast 1 doel geschrapt.
Een 100KM ultraloop binnen de 9,5 uur finishen om me te kunnen plaatsen voor de 120KM van Texcel.
Dat zou namelijk betekenen dat ik een heel groot deel van 2018 op die ene wedstrijd af zou moeten stemmen(heel veel lopen op asfalt), en de teleurstelling zou dan des te groter zijn wanneer ik in Winschoten de limiet niet zou halen.
Nu dus een vroege hele triathlon, en verder hopelijk een paar mooie trails samen met de loopmaatjes doen.

Nou eerst dit jaar nog even vooruitkijken naar de hel van Kasterlee.
De griep heeft de plannen flink in de war gegooid, en nadat ik maandag een paar dagen griepvrij was, heb ik mijn laatste zware MTB training afgewerkt.
Maar…..dat was serieus afzien. Na c.a. 80KM kwam ik meer dood dan levend van mijn fiets, en de gemiddelde snelheid was ver onder de maat.
Niet zo goed voor het zelfvertrouwen dus, en ik ben bang dat het deze keer gruwelijk afzien wordt in Kasterlee over 2 weken.
Hopelijk wel redelijk weer, want ook die verwachtingen zijn niet al te best…..

Wat wel heel goed ging, was het schaatsen gisterenavond!
Geen last meer van de blaar op mijn voet, en de schaatsen voelden heel goed aan.
Deze heb ik afgelopen dinsdag voor de eerste keer zelf geslepen, met mijn slijpsteen/afbraamsteen/schaatsenslijpset die ik van de sint gekregen heb.

Helaas….de voorbereidingen voor Kasterlee zitten wel heel erg tegen…

Heb nu een flinke buikgriep te pakken, en lig er al weer een paar dagen uit met trainen, en dat zal ook nog wel een paar dagen duren voordat ik het weer terug kan op pakken.

Vrijdag avond had ik al wat last, maar zaterdag ging het weer beter.
Zondag ben ik met Rob naar Woensdrecht gegaan voor een veld toertocht. De bedoeling was 55KM, maar halverwege besloot ik al om de afstand wat naar beneden bij te stellen.

Toen ik weer thuiskwam, begonnen de klachten opnieuw, en vandaag (woensdag) heb ik nog steeds buikgriep. Gisteren een dag alleen  op beschuiten geleefd, en hopelijk vandaag wat verbetering, want van dat stil zitten gaat ook de rest (rug etc.) flink pijn doen.

Gelukkig kan ik vanaf thuis werken, want op en neer naar Brussel zou erg vervelend zijn.

Dus ik lig er ongeveer een week uit met trainen, juist op het moment dat ik de meeste kilometers moet maken….

Hopelijk snel verbetering….

En de planning voor volgend jaar ben ik ook nog niet uit.
Mooiste zou zijn de Frysman en een mooie ultra, liefst in de bergen, zoals die in Zuid Tirol.
-Of terug naar de Zugspitze, en daarna Almere.

(Vorige keer ben ik tot aan de rode pijl gekomen (56KM) tijdens de Zugspize trail, en net voor het “vlakke”gedeelte uitgestapt)

-Of alleen ultralopen….
-Of toch een mooie extreme….

Afgelopen week was niet helemaal lekker gegaan….
Hele drukke dagen gehad bij de klant, en een lichte blessure gooide een beetje roet in het eten.
Af en toe in de avonduren moeten werken, en de resterende tijd heb ik geprobeerd voldoende tijd te vinden om te trainen, maar dat viel niet altijd mee.
Soms was de tijd er trouwnes wel, maar dan was ik te moe om een lekkere training te doen, en besloot ik wat rust in te plannen.

De schaatsles vorieg week dinsdag ging wel lekker, maar toen ik donderdag een keer terug ging om te oefenen besloot ik om het na een uurtje al weer voor gezien te houden.
Ik heb namelijk al een paar weken last van een blaar op mijn voet die gaan ontsteken is.
De wond geneest eigenlijk niet, en dat komt natuurlijk omdat ik mijn voeten flink beweeg tijdens het sporten, en ook nog steeds schaatslessen heb.

Hopelijk wel snel wat verbetering, want ik maak me wel een beetje zorgen.

Ik ben er ook nog iet uit, wat volgend jaar moet gaan worden.
Er zijn eigenlijk twee evenementen die ik beide wil doen, maar die vallen zowat in dezelfde week (Friesman en Zugspitztrail).

Als ik een triathlon in wil plannen, dan moet het in het voorjaar, zodat ik na Juni me volledig kan richten op ultralopen.
Het uitbreiden van de kilometers kan dan al tijdens de voorbereiding van de triathlon, en dan in September een paar keer flink pieken tijdens een 100K of langer.
Een mooie trail moeten we dan nog ergens in plannen, en ik heb er wel een gevonden die we misschien met zijn allen kunnen doen:
http://www.suedtirol-ultraskyrace.it/

Ik zal het in de groep gooien, en kijken of de rest er voor te porren is..

Afstand: 121,0 km
Hoogtemeters: 7.554,0 m

Maar er zijn ook kortere afstanden.

Helaas….geen Norseman voor mij in 2018. Geen verassing, want met > 4400 inschrijvingen en slechts 250 startplaatsen is de kans heel erg klein om er bij te zitten.Dit heeft natuurlijk wel flink wat consequenties voor de planning van 2018.

Deze keer wil ik niet overhaast een andere kiezen, want alhoewel er nu duizenden atleten in gaan schrijven voor de overige interessante en mooie xtreme triathlons, twijfel ik nog wat ik volgend jaar ga doen.Het grote nadeel als je multi sporter bent, en dan ook nog lange afstanden doet, is dat er veel te veel te kiezen is, en je uiteindelijk maar een paar wedstrijden op een jaar kunt doen.De A-wedstrijd moet dan in ieder geval bijzonder zijn, zodat je daar naar toe kunt trainen, en de nodige motivatie op kunt brengen tijdens periodes wanneer je even wat minder zin hebt om te sporten.

Het zou er bijvoorbeeld  zo uit kunnen zien:
Als het een of meer “normale” hele triathlons wordt, dan ga ik denk ik kiezen uit deze:
-Frysman of Wasserstadt(Hannover) en Almere

Als het een extreme wordt, dan wordt het misschien 1 van deze:
-Austria xtreme triathlon/Brutal xtreme triathlon/Embrunman

Maar mogelijk wordt het een hele mooie ultraloop of bergmarathon(Zugspitze, daar heb ik nog wat goed te maken), en mezelf proberen te plaatsen voor de 120KM van Texcel.
Voor de 120 km gelden de volgende toelatingseisen:
100 km wedstrijd in 9:30 of sneller (wat neerkomt op 5M42 per kilometer, oftwel 57minuten per 10 Kilometer)
12 uursloop 120 km of meer (6 min/kilometer)
24 uursloop 200 km of meer (7M12/kilometer – 1u12 op 10KM)

Maaike wil misschien de Kennedymars meelopen, en dat wandelen zou ook perfect in de voorbereiding voor die Ultra’s passen.

Daar komt nog bij dat ik, nu ik rijdend lid ben van de elf steden vereniging mezelf optimaal wil voorbereiden, zodat ik wanneer er ooit een elf stedentocht komt, zonder problemen deze tocht kan uitrijden.Bijvoorbeeld het rijden van een alternatieve elf steden tocht in het voorjaar zou kunnen (Oostenrijk of Zweden), of een wintertriathlon, of gewoon een prestatie tocht op natuurijs in Nederland als het flink gaat vriezen.

En dan hebben we nog het off-road duursporten, want eerst krijgen we natuurlijk de hel van Kasterlee nog, en het mountainbiken bevalt me heel erg goed.Dus……..kort samengevat, ik ben er nog niet helemaal uit.

Afgelopen week een beetje andere training dan anders, want ik heb me dus ingeschreven voor een schaatscursus.En achteraf gezien maar goed ook, want na een paar slagen op het ijs blijkt het toch een stuk lastiger dan ik vooraf gedacht had. Ik ben alleen natuurijs gewend, en dat is al jaaaren geleden, en zo’n binnen schaatsbaan is spiegelglad wanneer hij net geveegd is, dus dat was wel even schrikken.Gelukkig ging het na een paar ronden al wat vlotter, maar tijdens een oefening (op 1 been schaatsen) vloog ik een keer flink tegen het ijs, en dat is hard….Maar….wel heel leuk. Zo leuk zelfs dat ik vrijdag avond nog een keer gegaan ben om te oefenen, en eerst even de schaatsen laten slijpen heb. Alleen wel een flinke blaar op mijn rechtse voet nu.

Verder een paar keer hard gelopen, en zondagochtend nog 4 rondjes gefietst over het MTB parcours van Rucphen (60KM).