Zoals vorig jaar, ook dit jaar weer mooi lenteweer tijdens de wandeltocht in Kruiningen. Maaike en ik zijn hier afgelopen zaterdag weer naar toe gegaan, omdat deze vorig jaar ook heel goed bevallen was….Lekker gewandeld, in een heel mooi gebied, en uiteindelijk bijna 35KM in totaal gelopen. Alleen vorig jaar sloeg het weer even later weer terug om, en hadden we nog even een flinke vorst periode eind Februari….Maar voorlopig lijkt het daar gelukkig nog niet op.

Verder heb ik afgelopen week nog wat traininkjes afgewerkt, en omdat er even heel drukke tijden aanbreken(zowel zakelijk als prive nu Randy de sleutel van zijn woning heeft), ga ik deze maanden een beetje meer snelheid doen, en zullen de hele lange duurlopen meer een combinatie worden van wandelen met Maaike, in combinatie met een lange duurloop.

Vrijdag heb ik nog een rondje gelopen met Levi, en het leek hem leuk om de have van Roosendaal te doen dit jaar. Ook Randy wil mee doen, dus ik ga binnenkort weer eens een paar teams inschrijven. Het is ook wel leuk om in de aanloop daar naar toe rondje Sprundel mee te lopen, zodat ik in ieder geval toch iets op de kalender heb staan om voorlopig naar uit te kijken. Dit past ook wel goed in de lange termijn planning, want het zwaartepunt komt pas eind dit jaar met de lange ultra’s, een aantal maanden daarvoor zal ik specifieker voor de hele lange afstanden gaan trainen, en nu dus een soort van periodisering. Maar wie weet, misschien nog eens proberen een PR te lopen op de korte (10K halve M.) afstanden, want met mijn leeftijd wordt die kans natuurlijk ook steeds kleiner.

Dus in het voorjaar vooral snelheid en wandelen vanwege de eerstkomende doelen, en daarna specifiek voor de hoofd doelen. Misschien de Great Escape nog toevoegen aan de lijst met uitdagingen, maar eerst even met Jan kijken of het verstandig is een 100 Mile zo kort voor de ISU.

En even kijken of de brabantse wal marathon er nog ergens tussen past….

Deze keer duurde het nog vrij lang voordat ik hersteld was, dus achteraf een extra bevestiging dat het toch de juiste beslissing was om het bij 1 ronde te laten vorig weekend.
Zondag leek het aanvankelijk mee te vallen, en nadat ik een paar uurtjes geslapen had, ben ik nog samen met Maaike gaan wandelen, en dat voelde goed.De pijn aan mijn heup viel mee, en een dag later was er eigenlijk alleen nog een blauwe plek te zien.

Maar….mijn bovenbenen deden op maandag wel verschrikkelijk veel pijn. Het afdalen met de rem er op, had dus duidelijk nogal wat schade aangericht in mijn spieren, want lopen ging nauwelijks.Deze keer was alles zelfs nog op donderdag heel erg gevoelig, en pas vrijdag was ik weer in staat om voorzichtig een rondje te rennen.Gelukkig maar, want als ik een dag of 5 aaneengesloten niet kan lopen krijg ik weer allerlei andere klachten….

Ondertussen heb ik al wel heel veel nagedacht over de planning voor 2019.Op korte termijn is het lastig om wedstrijden in te plannen, omdat van de ene kant Maaike flink wat wandelevenementen wil gaan doen als voorbereiding op de Kennedymars van Someren.En van de andere kant zit er zakelijk nogal wat in de weg…binnenkort nog ruim een week naar India, en ook een paar weekenden waarin gewerkt moet worden bij de klant.Randy krijgt ook binnenkort de sleutel van zijn huis, dus ik vermoed dat daar ook nog wat flink wat uurtjes gespendeerd moeten gaan worden.Kortom….moeilijk om komende paar maanden iets te vinden wat past, dus voorlopig gewoon proberen tijd te vinden om flink wat kilometers te maken in de buurt.
Zoals het er nu naar uit ziet is de kans dat we naar Roemenie of de Zugspitz gaan ook heel erg klein, en daarom heb ik in ieder geval een paar hoofddoelen voor dit jaar al veilig gesteld.
Ik was al ingeschreven voor de Indian Summer, en zojuist ook weer voor de Bello Gallico 100 mijl!

Nou dus zorgen dat ik beide wedstrijden zonder problemen tot een goed einde kan brengen, en dat betekend dus vooral:

• De problemen met mijn voeding onder de knie krijgen
• De problemen met mijn voeten (blaren etc.) voorkomen
• trainen
• trainen
• trainen
• trainen

Ik denk dat de recente wedstrijden ondanks een DNF mij heel veel geleerd hebben, en vooral nu ik weet wat ik kan verwachten ga ik straks deze wedstrijden een stuk geruster starten, ….dus nog 35 weken en 5 dagen voor de eerste van de twee hoofddoelen voor 2019….

Mijn tweede trail van 2019 zit er op, en wat voor een…….
Deze keer dus een nacht trail in Durbuy.

Zaterdag vertrek ik om kwart voor twee in de middag samen met Jan naar Durbuy in de Ardennen.
Op studio Brussel wordt gewaarschuwd voor sneeuwval, en er wordt een code Oranje afgegeven.
We vragen ons dus nog even af, of het wel verstandig is om te gaan starten, maar zijn het er over eens dat we gewoon gaan proberen, en kijken hoe ver we komen. Het is tenslotte een trail in Februari, dus je kunt van alles verwachten.

We komen op tijd bij de herberg aan, waar de start / finish is, en na het registreren etc. vinden we een “rustig” plekje om ons voor te bereiden.
10 voor half 6 gaan we de kou in, en precies 1 minuut over half 6 is de start.

Het is nog licht, en na een eerste klimmetje komt ook al snel de eerste afdaling.
Deze gaat erg lekker, en het vertrouwen stijgt met de minuut. Later blijkt afdalen in het donker echt een heeel stuk lastiger.

Na een half uurtje ongeveer is het echt donker, en heeft iedereen zijn lampje aan.
Dat blijft een prachtig gezicht, al die lampjes die je voor en achter je ziet, en tot nu toe geniet ik volop van het parcours.

Het is heel erg afwisselend, en er zitten flinke klimmen in, en afdalingen die ik vrij beheerst neem, omdat ik merk dat ik regelmatig bijna struikel.
Dat bijna struikelen gaat een keer of 10 goed, maar daarna is het prijs, en vlieg ik voorover tegen de grond.
De trail runners voor en achter mij vragen of het gaat, en ik probeer zo snel mogelijk weer de draad op te pakken.
Ik check mijn Garmin, en zie dat ik nog geen 10 kilometer gelopen heb, terwijl het lijkt of ik er al een halve nacht op heb zitten.
Maar goed…tijd is niet belangrijk, en ik vind het nog steeds erg leuk.

De kilometers gaan voorbij, en sommige klimmetjes worden al een echte uitdaging. Af en toe met handen en voeten zijwaarts proberen omhoog te komen, en gelukkig ben ik niet de enige die op deze manier probeert te klimmen. Daarna weer een heel mooi stuk, en van lieverlee begin ik de eerste post van 17KM te naderen. Het is een beetje open terrein, en het valt me op dat ik ondanks dat ze drijfnat zijn, gewoon warme voeten heb…

Bij de eerste post neem ik wat sportdrank, en wat rozijnen, en daarna pak ik nog een gelletje. En weer verder…
Eerst een flinke geleidelijke afdaling die heel lekker gaat. De kilometers gaan nu sneller, en er zitten ook minder lastige klimmen in.
De stukken waar sneeuw ligt gaan heel goed, maar de stukken waar het half gesmolten is blijven erg glad.
Ook hier ga ik, ondanks dat ik voorzichtig ben, een paar keer flink onderuit.
Een keer land ik op mijn linkerheup, en even later merk ik bergop lopend dat ik daar wat schade opgelopen heb. Stijle klimmen zijn best pijnlijk, dus ik neem hele kleine pasjes met de hoop dat het later beter gaat.

Bij de tweede post op c.a. 30K neem ik wat langer pauze. Even de waterzak bijvullen, en even een en ander van het “buffet” genomen.
De vrijwilligers zijn erg behulpzaam, en nadat ik ze bedankt heb, roep ik nog “tot straks”.
Het derde stuk begin ik toch te twijfelen of er wel een tweede ronde komt voor mij, en alhoewel het een ontzettend leuk parcours is, besluit ik dat het met deze omstandigheden iets te technisch is voor mij, en dat ik weinig plezier ga beleven aan nog zo’n rondje. Dus de knop om gezet, en weer verder.

Ook hier zitten hele mooie stukken in, maar het stijgen blijft toch een beetje pijnlijk. En afdalen wordt ook steeds moeilijker, omdat ik nu alleen loop, en door het wat wazige mistige zicht vrij weinig zie. Er zit ook nog een afdalinkje in, die ik praktisch glijdend neem, en wonder boven wonder toch nog verticaal kan beeindigen. Soms zit het mee….

Ook kom ik door een beekje, en denk bij mezelf…zo die rivier oversteek valt mee, maar iets te vroeg gejuicht, want die oversteek kwam pas net voor de herberg. Die was trouwens wel heel goed te doen en erg leuk. Daarna kwam ik bij CP3, dus eigenlijk halverwege, na zo’n 5u en 50 minuten, maar besloot het hier bij te laten.

Ondanks dat ik i.p.v. 86KM “slechts” 43KM gedaan heb, ben ik wel heel erg blij met deze ervaring.
Ik weet nu in ieder geval dat ik nog niet helemaal klaar ben voor een lange nacht trail in deze winterse omstandigheden.
Wie weet komt er nog wel een keer een moment dat ik nog een poging ga doen, maar voorlopig eerst flink wat trail kilometers maken om vooral de afdalingen wat onder de knie te krijgen.

Jan heeft wel de volle 86KM gedaan, en dat is weer een geweldige prestatie!!!

Het was weer een heel leuk avontuur, en zowel Jan als ik hebben genoten. Hele gezellige boel daar in de herberg, en qua organisatie en vrijwilligers weer super geregeld! Voorlopig de eerste maanden even niets gepland, dus moet nog even op zoek naar een leuke trail…

En…nog nooit zulke schone schoenen gehad na een trail! Die waren na het stukje rivier weer als nieuw, en zijn inmiddels al weer opgedroogd!

Zo…nog een paar dagen, en dan staan we aan de start voor de tweede trail van dit jaar. Dat zal een hele aparte ervaring worden, want zowel het tijdstip(s’nachts), de omgeving (veel hoogtemeters) als het weer (slechte voorspellingen) en de twee rivieroversteken zullen deze 86KM lange tocht een flink stuk zwaarder maken dan de trails die ik tot nu toe de laatste tijd gedaan heb. Maar…daarom hebben we hem natuurlijk ook gekozen…, dus nou maar hopen dat het allemaal wel een beetje verantwoord blijft, en niet te extreem is vanwege sneeuw en vorst.

De weersverwachtingen zijn eigenlijk wel wat je daar kunt verwachten rond deze tijd van het jaar , en omdat dat geen verassing is, kan ik me daar op kleden. Ik weet niet wat het effect zal zijn van de natte voeten na de rivier oversteek, maar hopelijk valt dat mee… enige waar ik me echt zorgen over maak, is wanneer het extreem glad is, want dan kan het hier en daar gevaarlijk worden, voor zover ik het parcours kan beoordelen.

Ik zag dat ik een dropbag mag gebruiken, dus daar zal ik voor de zekerheid mijn poles in stoppen voor het tweede gedeelte van de trail. Verder wordt het dus vooral heel blijven, en staat de veiligheid voorop. Finishen (zonder blessures) wordt het doel.

Na de DtD staan er voorlopig nog geen trails op het programma. Daarom heb ik besloten in April toch naar India te gaan voor een cursus, want anders zou het pas November worden, en dat zou eigenlijk te lang duren. Deze keer is het in Chennai. Minder druk en minder smog als in Delhi, en makkelijker reizen dan GOA, Shimla of Dehradun waar ik in het verleden al geweest ben. wel een stuk warmer….

Trainen gaat heel lekker. Geen last gehad van de recente 45KM trail, en afgelopen weekend een rust weekend gehad. Alleen gewandeld, en dat ik ook wel eens lekker. Maandag avond wil ik nog een 20KM doen, en woensdag hopelijk nog even met lampjes op de Rucphense bossen in. Daarna rust en aftellen naar zaterdag avond 17:31u….

Zo….ik heb alvast ingeschreven voor mijn hoofd doel van dit jaar. Deze 120K Ultra wordt absoluut mijn A-wedstrijd, en ik heb er dan ook heel erg veel zin in!

Dat blijkt ook wel, want ik ben de eerste inschrijver 🙂

In tegenstelling tot andere jaren, nu dus alle voorbereidingen voor ultra trails, dus op af en toe een zwem of schaats training na, geen triathon training, maar helemaal de focus op het ultralopen.

Wel nog even rustig aan nu, want ik ben nog flink verkouden….

De planning is dus zowat helemaal bekend voor dit jaar, dus hierop kan ik mijn trainingen af gaan stemmen. Dit in combinatie met de wandelplannen, want Maaike wil de Kennedymars, en de dodentocht gaan doen, maar gelukkig is dit perfect te combineren met de ultra trainingen.

Maar eerst weer even beter worden….Hopelijk gaan we wel wat beter weer krijgen, want ik ben bang dat de Dusk till Dawn anders een barre tocht gaat worden.

Zondag op pad gegaan voor een lange duurloop. Maaike moest op tijd gaan werken, dus die eerst uitgezwaaid, en daarna gelijk vertrokken richting de pannehoef. Het was iets voor half 8, en het begon al een klein beetje licht te worden. Ik ben heel rustig vertrokken, want het doel was de vetverbranding te trainen, en dus op een laag tempo deze training af te werken.

Onderweg een beetje gespeeld met mijn nieuwe Gamin, en even op “power” gelopen. De combinatie HRM-tri met de Garmin berekend namelijk buiten de verticale oscillatie, cadans, staplengte ook de Power. Beetje te vergelijken met de powermeter die ontzettend populair is bij het fietsen, met als verschil dat dit soort hardloop power een berekening is in plaats van een echte meting zoals het bij het fietsen. Uiteraard moet ik me nog wel wat verdiepen in die materie, maar ik vind het wel een heel interessante optie.

Aangekomen in het bos (na c.a. 8KM) besloot ik een slokje water te nemen, maar….dat ging niet. De slang was compleet bevroren, vanaf het mondstuk tot waar hij mijn racevest in verdween. “Droog” trainen dus, en daarom ook maar geen gel gepakt, want dat werkt niet goed zonder water. Gelukkig had ik wel een knijpfruitje bij me, dus die maar gepakt.

De kilometers vlogen voorbij, en bij de 20 kilometer vroeg ik me af hoe ver ik het zou gaan maken zonder water vandaag, en besloot dat 30KM wel een mooie afstand zou zijn, zo twee weken voor de geplande 86KM. De laatste 10 lekker uitgehobbeld, terwijl ondertussen de zon volop scheen. Lekker gelopen! Nou weer even gas terug, ook omdat ik al een paar dagen tegen een verkoudheid aan zit. Maaike heeft al een flinke verkoudheid te pakken, maar bij mij blijft het tot nu toe gelukkig bij wat keelpijn en af en toe een niesbui.

Ja….en met die temperaturen begint de kans op een elfstedentocht ook weer toe te nemen. Eens kijken hoe ik dat weer op kan gaan pakken komende weken…… Deze week in ieder geval nog niet, maar ik denk dat ik na de Dusk till dawn de draad weer op ga pakken. Hopelijk is het trouwens de 2e Februari wel een beetje verantwoord om te gaan trailen door de heuvels, en ligt er niet te veel sneeuw, en is het niet al te kou, Enige voordeel is dan misschien dat de rivieroversteek over het ijs gedaan kan worden, maar verder…..

Zo…de eerste “wedstrijd” van dit jaar zit er op. Het was een eindje rijden, maar het was zeker de moeite waard. Gelukkig viel het weer ook een beetje mee, en de verwachtte hoosbuien en storm bleven gelukkig achterwege tot ik gefinished was. Het bleef niet helemaal droog, maar normale regen maakt eigenlijk voor mij niet zoveel uit. Gewoon een regenjasje aan, en lekker rennen door de bossen. Alleen op de open stukken is het af en toe vervelend wanneer je tegen de wind in loopt, en de regen recht in je gezicht komt…

Jan en ik arriveerden zowat als eerste deelnemers bij de start (iets wat Jan ook daarna bij de finish herhaalde 🙂 ), en dan merk je weer hoe relaxed het er op een trail aan toe gaat. Iedereen staat vrij ontspannen te wachten totdat het tijd is om te vertrekken, en dan worden we een voor een ingescand, en kan de tocht beginnen.

Geen geduw…geen getrek…gewoon rustig vertrekken en samen de bossen in. Tja…wat zal ik doen… Het blijft natuurlijk een flink stuk 45KM, en over een paar weken is de Dusk till Dawn al, en daar moet dit als training voor dienen Dus.. sowieso proberen verticaal te blijven, en dus niet struikelen, want dat overkomt mij nogal eens.

Al bijna gelijk komen de singletracks, en op 1 of andere manier gaat dan automatisch de snelheid omhoog. Na een paar kilometer kijk ik op mijn horloge, en zie dat ik sneller ga dan gepland, maar besluit nog een tijdje zo door te gaan, en dat ik dan later de prijs maar moet gaan betalen, want ik vind het veel te leuk.

Mooie tracks, mooie meertjes, spaanse koeien, schapen, slingerpaadjes, heuveltjes, diepe plassen, modder, zandvlaktes…alles zit er in. Ik heb mijn Gramin Etrix bij me, maar deze kan gelukkig het grootste gedeelte in mijn racevest blijven zitten, want alles is weer perfect aangegeven. 1 keer twijfel ik een beetje, maar er blijkt in de verte een lintje op de grond te liggen. deze even snel opgehangen, en weer verder. Ook staan er verzorgingsposten, maar omdat ik alles bij heb, hoef ik alleen bij de laatste even te stoppen. Even 4 berkertjes cola weg gewerkt, maar dat was denk ik 1 beker te veel…

Even later…precies midden op de hei kreeg ik wat buik krampen, en besloot ik even te wandelen tot het zakte. Gelukkig was het daarna over, maar ja…eenmaal een stukje gewandeld ben je toch uit je ritme. Even later een erg glibberig stuk , en ook daar maar even gewandeld, want hier lieten mijn trail schoenen qua grip flink verstek gaan…

Dus de snelheid was er nu volledig uit, maar dat kon me niets schelen, omdat ik al een heel stuk sneller dan gepland zou gaan finishen. Daarna terug de bossen in, en…de dip was weg, uiteraard omdat ik wist dat de finish ook niet lang meer zou duren. Nog een fikse klim, en niet veel later de finish…

4 en half uur over 45KM gedaan, dus ik ben zeer tevreden. Sylvia kwam een paar minuten na mij binnen, dus wij hebben elkaar net gemist bij de finish. Jan was als eerste overall binnen gekomen, en had er een uur korter over gedaan!!!

Daarna gedoucht, en nog een bak koffie gedronken, en weer naar huis…

Dat was dus de eerste trail die ik met mijn nieuwe Garmin heb gelopen, en ben er zeer tevreden over. Goed af te lezen, en eenvoudig te bedienen. Alleen de hartslag meter op de pols is veel te onnauwkeurig, dus volgende keer de externe HSM aan doen. En….de Garmin app gaf aan dat ik 130 verdiepingen genomen had, dus ook daar rammelt het een beetje, maar die info komt mogelijk uit mijn telefoon zelf…

Afgelopen weken heb ik rustig aan gedaan, want de eerste serieuze trail van dit jaar staat voor de deur.
A.s. weekend staat namelijk een 45KM trail in Drente op de planning.
Eens kijken hoe die gaat, na een rustige herstelperiode van een paar weken na de BG.
Zaterdag heb ik een 27KM gelopen, maar daarna weer rustig aan gedaan.
De weerberichten in zijn in ieder geval redelijk, dus eigenlijk zijn de omstandigheden vrij gunstig.

De kerst en nieuwjaars kolo’s zijn gelukkig ook al weer aan het verdwijnen, en da’s maar goed ook, want ik ben in vergelijking met vorig jaar weer wat aan de zware kant.
Het doel is weer terug naar ongeveer 70KG, zodat vooral trailen in de bergen en heuvels straks wat gemakkelijker moet gaan.
Ik blijf namelijk hopen op een mooie bergtrail dit jaar, maar we zijn er nog niet uit welke het gaat worden.

Omdat mijn Garmin 910 ondertussen in vergelijking met andere sporthorloges wat beperkingen had, ben ik gaan zoeken naar een vervanger.
In eerste instantie gezocht naar een betaalbare iwatch, maar al snel viel mijn oog op de Garmin Fenix 5s, die toch wel een beetje prijzig is.
De s slaat op het formaat “small”, en dat is voor mijn relatief kleine polsen het meest geschikt.
Ook vooral bijvoorbeeld bij aanschieten van een wetsuit etc. wel handig, en ook in het dagelijkse gebruik blijft het een “normaal” formaat.
Nadeel is natuurlijk wel dat de lettertjes ook wat kleiner worden en dus iets moeilijker af te lezen zijn.
Je hebt ook de 5s plus, maar die was in verhouding ruim 35% duurder, en omdat de Fenixen vrij prijzig zijn, heb ik toch gekozen voor de gewone 5s.

Heel veel mooie extra functionaliteit, en vooral in combinatie met de HRM-tri sensor komt er ontzettend veel data binnen die geanalyseerd kan worden.

Wat helemaal mooi is, is de mogelijkheid zelf extra functionaliteit te programmeren welke daarna voor diverse modellen ingezet kan worden!!!

O.a.:
DATA FIELDS
Customize built-in features
Present activity information in a new, creative way
Access the ANT+ sensors and ANT generic channel
Capture, display, record and share data with FIT recording

DEVICE APPS
Get extended access to the wearable device
Read and record the FIT file
Access accelerometer
Access the ANT+ sensors and ANT generic channel
Leverage GPS and sensor data
Use BLE to communicate with mobile phones/Internet
Capture, display, record and share data with FIT recording
Connect to authenticated web services through OAuth

WATCH FACES
Customize the default watch face
Build colorful, always-on watch faces
Use drawing tool kit, custom fonts and custom bitmaps

WIDGETS
Provide information at a glance
Add custom cards to the main carousel
Respond to user interaction and create custom interfaces
Access the ANT+ sensors and ANT generic channel
Leverage GPS and sensor data
Use BLE to communicate with mobile phones/Internet
Connect to authenticated web services through OAuth

Dus mogelijk kan ik hier in de toekomst ook zakelijk wat in gaan betekenen, en dat zou aansluiten bij mijn plannen om de combinatie data-analyse/applicatie ontwikkeling en sport verder te gaan combineren!

En…..het is weer 2019!
Het nieuwe jaar is weer begonnen, dus ook weer vooruitkijken naar de nieuwe doelen. Zojuist ingeschreven voor een trail in het noorden van het land op 12 December. 46Km is wel een mooie afstand zo twee weken voor de Dusk till Dawn trail van 86Km.

Buiten bovengenoemde trails heb ik me nog nergens voor ingeschreven, omdat een paar keuzes afhangen van wat de rest van de loop maten doen. 1 ding is wel zeker…zodra de inschrijvingen geopend worden voor de ISU en de BG schrijf ik me gelijk in. Zou ook heel mooi zijn als de Zugspitze daar aan toe gevoegd kan worden, omdat ik met alle drie de wedstrijden nog iets heb goed te maken.

Ondertussen net terug uit Bernkastel-Kreuz waar we oud en nieuw doorgebracht hebben. Was weer heel erg gezellig. Helaas iets te veel gedronken en gegeten, dus moet weer wat aan mijn gewicht gaan doen. Wel goed uitgerust, want na zaterdag ochtend heb ik nauwelijks meer bewogen…

Het jaar zit er bijna al weer op, dus weer tijd om terug en vooruit te blikken.

2018 is uiteindelijk dus een “triathlonloos” jaar geworden….

De Frysman triathlon in het voorjaar, en dan kijken voor een mooie hele in het najaar was het plan, maar twee weken voor de wedstrijd werd ik ineens verrast door een rode plek op mijn huid.
Het bleek een tekenbeet te zijn en om een Lyme besmetting te gaan.
Tja, dus een zware peniciline kuur, en dus ook einde Frysman.
Jammer, want ik had hier heel het voorjaar naar toe getraind, en een leuke alternatieve daarna was heel lastig te vinden.

In Juli even heel iets anders. Samen met Maaike heb ik toen de Kennedymars in Someren gedaan, en dat was ook fantastisch om mee te maken.

Daarna kwam pas de eerste wedstrijd in beeld, en dat was de ultramarathon van Monschau. Geen ultrakilometers in mijn benen, maar wel enorm veel zin.
Samen met John, Jan en met de vrouwen een fantastisch weekend gehad, en voor mij een PR op de 56KM.

Ondetussen had ik mezelf nog ingeschreven voor een 80KM, een 120KM en een 160KM ultratrail.

De 80Km (ecotrail van Brussel) werden er uiteindelijk 84 vanwege mijn niet zo beste navigatie skills, maar was wel een hele leuke trail.
Hierna in Oktober de 120KM Indian Summer Ultra, en ondanks dat het heel erg ekker ging, heb ik besloten er 100KM van te maken, vanwege het ontbreken van genoeg trainings kilometers. (Overstappen kan hier op het 80KM punt)

En vorige week dus de Bello Gallico. Een 100 Miler, maar ook hiervoor miste ik de juiste voorbereiding, en dus werd het een 50 miler.
Wel een hele mooie trouwens, en ik weet eigenlijk vrijwel zeker dat ik volgend jaar weer een nieuwe poging ga doen.
Een elfsteden tocht in 2018 gaat ook niet meer lukken dussss 2018 zit er qua uitdagingen nu wel op.

Nu ondertussen ook bekend is dat de Norseman ook in 2019 niet op de kalender komt (helaas weer niet ingeloot), wordt het vrij lastig om een nieuw hoofd doel te kiezen.
Ik heb nog even een ultra triathlon overwogen, maar ben bang dat ik dat qua planning(trainingsuren)gewoon niet rond ga krijgen.
Dus ga ik me een jaar helemaal toeleggen op ultralopen.
Ander jaren iets wat ik altijd combineerde met triathlon, maar juist daarom schoot ik ook vaak te kort tijdens ultra’s.

Dus ik zie afgelopen jaar meer als een opstap naar serieuzer voorbereide ultra’s in 2019.

Misschien gaat het er zo uit zien:
…ik blijf hopen op een elfstedentocht natuurlijk…hopelijk being 2019….
2 februari 2019 from dusk till dawn 86KM ultra Trail (nacht trail met twee rivier oversteken)
18 Mei Transsylvania 100KM Berg Trail (Roemenie)
14-16 juni Zugsptitztrail 100KM Berg Trail (Duitsland)
6 en 7 Juli 2019- kennedymars Someren 80KM wandelen met Maaike
9 AUGUSTUS 2019 100KM Dodendtocht wandelen met Maaike
19 Oktober 2019 120KM Indian Summer trail (NK – A wedstrijd)
16 Dec Bello Gallico 100 Miles trail

Het NK ultratrail(120KM) tijdens de ISU gaat mijn hoofddoel worden, en ondanks dat het nog ver weg is, heb ik er wel heel erg veel zin in!.

In 2020 weer eens kijken of ik ingeloot wordt voor een mooie extreme triathlon.
Eind 2019 dus inschrijven voor meerdere, zodat de kans op 1 van deze speciale wedstrijden wat goter wordt.
De Norseman zou toch een keer moeten lukken, want ik hoop hiermee de laatste van de grote 3 (Swissman/Celtman/Norseman) ook te finishen.
Als het geen Norseman wordt, dan mogelijk de Brutal.

Zaterdag ochtend gaat de wekker al vroeg, want ik heb met Jan afgesproken dat ik hem half 2 op pik. Ruim op tijd zijn we in Oud Everlee, en we konden in alle rust alle voorbereidingen treffen.

4:00u mochten we vertrekken, en dan valt er een flink stuk spanning van je af. De eerste 20KM gaan heel lekker. Niet gevallen(want het blijft opletten, lopen in het donker), lekker rustig tempo, en een leuk parcours.

Bij het eerste checkpoint zie ik Jan zitten….dat is niet goed…. Hij heeft een flinke bult op zijn voet, en voor hem is het einde wedstrijd. Na deze eerste teleurstelling, vertrek ik richting de tweede controlepost. Een paar keer loop ik een stukje verkeerd, maar gelukkig heb ik mijn Garmin Etrix, en zit telkens weer snel terug op de route. Een paar keer kan ik ook lopers nog even terugroepen die al een stuk te ver gegaan zijn. 

Bij post 2 (40KM) wilde ik wat eten, maar buiten een paar plakjes cake en een bekertje cola kreeg ik niets naar binnen. Dus daarna maar een paar gelletjes gepakt, en door naar checkpoint 3. Het liep nog steeds lekker, en ik lag ook precies op schema, dus alles zag er goed uit. Bij Checkpoint 3 nam ik een paar bekers cola, maar kon weer geen eten weg krijgen Alleen een handjevol chips. Nog even mijn schoenen uitgedaan, want daar zaten een paar steentjes in.Kort na het 60KM punt was er een vrij lange afdaling, en de kilometers gingen snel voorbij.  Tot de 72 kilometer…..hier kreeg ik een vrij zwaar stuk, en dacht dat het even een dipje was, maar helaas…

Ik voelde me slap en misselijk, omdat ik veel te weinig gegeten en gedronken had. Volgens mij was toch de kou hiervan de oorzaak. Ook mijn linkse voet deed pijn, en mijn rug. De rugpijn kwam denk ik omdat ik een ander type drinkzak gebruikt heb, die vooral onderin mijn rug drukte.

Nog steeds volgens schema ging ik verder, maar toen een half uur later nog geen verbetering was, begon ik na te denken over het vervolg van deze trail. Ik zou halverwege (80KMpunt) op c.a. 10u15 zitten, dus nog 26 uur over hebben voor de volgende 80KM om de 100 mijl te finishen. Maar…ik voelde me vrij beroerd, en denk dat als alles volgens plan zou gaan, ik nog ongeveer 14 uur door zou moeten, en dat zou in deze toestand niet verstandig zijn. Ook de weersverwachting was niet best, en dat gaat dan ook nog een beetje mee spelen in de beslissing. En…als je dan bij toch uit moet stappen kun je dat het beste op het 80KM punt doen, want daar was ik  ook gestart.

Even met Jan gebeld, en doorgegeven dat ik het bij 80KM ging laten vandaag. Jan was gelukkig ook nog in de hal bij de start/finish lokatie. Hij was als vrijwilliger de rest van de dag in weer geweest, en was aan het wachten tot ik hier door zou komen. 

In de sporthal even uitgerust, en daarna kon ik gelukkig wel een boterham met een beetje rijstepap weg krijgen. Hier hield dus de BG dit jaar op. Voor mij was het ondanks de DNF toch een geslaagde dag, want ik heb in ieder geval een hele mooie afwisselende trail van 80KM gedaan. De verzorging was fantastisch, en de vrijwilligers waren ook geweldig. Ik vind het wel heel erg jammer voor Jan, want voor hem hield het na 20KM al op…..

Het schema wat ik voor ogen had:

En de tijden die ik liep:

De 20, 40 en 60KM dus allemaal iets voor op schema, en de 80KM iets achter, maar daar heb ik de laatste 5KM gewandeld.

Na deze ervaring, weet ik weer waar ik aan moet gaan werken.
De problemen met eten moet ik op gaan lossen, anders zal ik nooit veel verder dan 100KM kunnen gaan lopen.
Ook moet ik wat aan mijn voeten gaan doen, want ik had weer wat blaren, en dat is bij dergelijke afstanden een flink probleem.
En een typische beginnersfout is aanpassingen doen net voor een wedstrijd (veranderen van een drinkzak in dit geval), waardoor ik vrijwel zeker last van mijn rug gekregen heb.

Wat wel heel goed was deze keer was de voorbereiding. Ik had werkelijk aan alles gedacht, en de meeste zaken ook nog als reserve in de drop bags zitten. Ook was het me gelukt de week van te voren genoeg rust te pakken.

Ja…en 100 Miles is natuurlijk ook een afstand waarbij niets tegen mag zitten. Een groot gedeelte moet hardlopend kunnen, want na bijvoorbeeld 80km nog een Kennedymars wandelen gaat ook heeel veel pijn doen. Dat is natuurlijk ook het gevolg van de lat steeds hoger leggen, als je de uitdagingen steeds extremer gaat doen wordt de kans op een DNF natuurlijk ook steeds groter. Maar dat is juist het mooie van nieuwe doelen!  Ongeveer de helft van de ingeschreven deelnemers is gefinished.

Voorlopig weer eens wat korte afstanden doen. Misschien de dusk till dawn van 86Km op 2 Februari 😉 . Daar zitten twee “river crossings” in midden in de winter, dus da’s ook wel spannend.

…en dan is het zo ver.
Ben ik er klaar voor….ik weet het niet. Ik ben niet bang voor de afstand zelf, want er zit een hele ruime cutoff tijd op. Waar ik wel bang voor ben zijn de elementen die voor problemen kunnen zorgen. Vooral het weer, en de status van het parcours kunnen er voor zorgen dat het een hele zware tocht gaat worden.

Ook hoop ik dat ik kan blijven eten, en dat andere ongemakken (maagklachten, blaren, etc.) uitblijven…

Aan de voorbereiding mag het niet liggen. Voor mijn gevoel zit dat wel goed, en zowel de trainingen als het uit testen van materiaal, parcoursverkenning etc. geven veel vertrouwen. Van de ander kant is tot nu 103KM het verst wat ik ook ooit lopend af heb gelegd, en dan komen er nog zo’n 60KM-ers bij.

Ik verwacht ook dat de lage temperatuur flink wat extra energie gaat kosten. De verwachtingen zijn niet optimaal….kou, wind en regen, maar dat had ook  een heel stuk erger gekund.

Komende week nog wat voeding intlaan, en nog een paar rustige traininkjes afwerken….

Gisteren avond een stukje gelopen van het parcours, samen met Jan.

De eerste indruk is goed, alhoewel het lopen in het donker niet meeviel, maar dit had ook met het navigeren te maken. In de ene hand mijn Garmin, en een lampje met bijna lege batterijen over paden met kuilen, stenen, boomwortels etc.

Na c.a. 6KM zijn we terug gedraaid, en na 12KM hielden we het voor gezien.
Zoiets maal 14 dus op 15/16 December….

Goed dat we gegaan zijn, want de start blijkt toch iets verder rijden dan we dachten.
Dat wordt rond half 2 vertrekken op vrijdag, dus vroeg naar mijn bedje toe.

Inmiddels staat de nieuwe route ook online, dus die moet ik nog even naar mijn Garmin uploaden.

http://bellogallico.legendstracking.com/#

En we zijn weer een weekje dichter bij de Bella Gallico…het hoofd doel voor dit jaar.

Afgelopen week zijn de trainingen een beetje in het water gevallen, vanwege verplichtingen bij de klant, en met de planning die Maaike had…. Gelukkig heb ik deze trainingsweek gisteren toch nog goed af kunnen sluiten met een perfecte lange duurloop.

Na een feestje op zaterdag avond ging ik veel te laat naar bed, dus niet de ideale voorbereiding voor de lange duurloop van zondag ochtend. Direct nadat Maaike vertrok om te gaan werken vertrok ik in het donker richting de pannehoef. Het plan was c.a. 4 uur gaan lopen, op een laag tempo. Na een paar kilometer zag ik op mijn horloge dat het tempo wel heel erg laag was, en besloot weer iets te versnellen naar 6:30 / KM.

In het begin had ik wat last van mijn buik, maar dat was gelukkig na een sanitaire stop weer opgelost. Vanwege de kou moest ik trouwens regelmatig ook even een korte plas pauze houden, maar verder ging alles goed.

Onderweg ook wat gegeten, en nu werd ik niet misselijk. Dus bij laag tempo eten moet straks geen problemen geven, en dat is alvast een grote zorg minder. Ook de vermoeidheid bleef uit, en na 4 uur besloot ik om er dan ook maar gelijk een hele marathon van te maken. Zo gezegd, zo gedaan, en na 4u25 zat mijn training er op. Heel lekker gelopen, niet misselijk, niet overdreven moe….klaar voor de wedstrijd denk ik.

Het plan is om a.s. woensdag avond samen met Jan alvast eens een kijkje te nemen in Oud Heverlee en een stukje van de route te doen. De route van 2017  heb ik al op mijn telefoon en in mijn Garmin Etrix gezet. In mijn horloge zou ook moeten kunnen, maar die zal halverwege leeg zijn tijdens de wedstrijd denk ik, dus geen goed plan.

Nou nog even kijken wat allemaal in de drop bags moet, en  een voedingsplan maken……

En de plannen voor volgend jaar….daar ben ik nog steeds niet uit….

Nu begint het ook in Nederland een beetje op winter te lijken. En toevallig viel deze week ook weer de post van de elf steden vereniging binnen. Dit jaar zit ik in startgroep 20, dus hopelijk ben ik qua groep een beetje naar voor geschoven, want hoe eerder je kunt starten, des te meer tijd je hebt om de tocht uit te rijden. Voor mij begint het schaats seizoen pas eind December, want ik wil geen risico nemen met de geplande ultra trail in het vooruitzicht.

Afgelopen week wel kilometers gemaakt, maar het ging niet helemaal lekker.
Vrijdag avond had ik eigenlijk gepland om 30+ kilometers te maken(Maaike moest die avond werken), en dan in het weekend nog een keer 3,5-4 uur.
Maar toen het eenmaal vrijdag avond was, besloot ik maar om een warm bad te nemen en voetbal te kijken.
Ik had een beetje last van mijn keel. en was best wel moe, dus leek me dat het verstandigst.
Gelukkig won Nederland van Frankrijk, dus dat maakte mijn avond weer helemaal goed, en zaterdag ben ik weer met John, Michel en Rob gaan lopen, met fantastisch weer.

Dat ging gelukkig heel lekker, en ondanks dat ik laat gestart was, en op tijd weer moest stoppen, toch nog 32KM kunnen maken. In totaal dus die week nog wel wat kilometers gemaakt, al waren het er natuurlijk veel te weinig.

Hopelijk deze week nog wel een flink totaal, want dit is eigenlijk de laatste echte zware week, want daarna moet al weer afgebouwd gaan worden. Ook deze keer weer te weinig kilometers in de opbouw voor zo’n lange ultra, maar zo is het tot nu toe dit jaar iedere keer gegaan, en uiteindelijk viel het telkens weer mee.

Voor de planning van volgend jaar ben ik er nog steeds niet uit.
Misschien is het gewoon verstandig eersst de 100 mile af te wachten, en daarna kijken wat het vervolg wordt.
Een hele triathlon is al weer even geleden en ik heb ondertussen al wel een paar leuke gezien.
Misschien weer een keer terug naar Hannover, en dan in het najaar een wat extremere bijvoorbeeld.

Maar ook een mooie ultra trail zou zo maar kunnen….dat hangt een beetje af van hoe de 100 milesme gaan bevallen denk ik.
Ik ga in ieder geval voorlopig even nog nergens voor inschrijven..

Ondertussen ben ik weer terug van een reis naar Ijsland.
Deze reis stond al erg lang op ons verlanglijstje.

Ijsland overtrof al mijn verwachtingen, en die waren al heel erg hoog.
In de korte tijd dat we er waren (8 dagen) hadden we veel te weinig tijd om alles goed te kunnen bekijken.
Vanwege de late zonsopgang (9u30), en vroege zonsondergang (16:30) is de tijd sowieso beperkt, en er is echt heel erg veel te zien.

Voordeel is natuurlijk dan wel dat je meer kans hebt om het noorderlicht te spotten.

En gelukkig was dat al gelijk de tweede dag raak! Heel mooi dat Noordelicht, alleen heeeel moeilijk te fotograferen.
Daarna op donderdagavond nog een keer het noorderlicht gezien, maar toen was het een stuk minder sterk dan op zondag.

De rondreis zelf was dus schitterend….vulkanen, geisers, hete bronnen, watervallen, gletchers, ijsmeren en vooral heel veel mooie bergen!
Tot nu toe nog nooit zo’n mooi land gezien. Ongeveer 1150 foto’s in totaal gemaakt!!!
Wel jammer dat alles er zo duur is…..

Nou dus weer terug aan het werk, en ook het trainen heb ik weer opgepakt.
8 dagen eigenlijk niets gedaan, maar gelukkig wel wat wandelkilometers gemaakt.
Gisteren c.a. 10K gerend, en dat voelde heel erg goed, dus zo’n week rust kan ook misschein een positief effect hebben.

Gisteren avond was ook de loting voor de Norseman. Voor de tweede keer heb ik een poging gedaan, maar de kans was wel heel erg klein dat er uit geloot zou worden……. En helaas zat ik er dus ook deze loting niet bij. Maar…niet getreurd, want er zijn natuurlijk nog mooie evenementen genoeg, en volgend jaar ga ik gewoon weer een poging doen.

En vanaf nu moet ik serieus aan de bak!
Ongeveer 3KG weg zien te werken, en weer flink wat kilometers maken komende weken, want over iets meer dan een maand is het zo ver…

Deze week starten de inschrijvingen voor de xtreme triathlons weer!

Ik ga weer inschrijven voor de Norseman, en mogelijk ook voor de Celtman.
Die laatste twijfel ik nog wel een beetje over, omdat ik die al een keer gedaan heb, en dus eigenlijk liever een ander doel, maar van de andere kant was het een geweldige wedstrijd.

Omdat mijn 10e (en misschien wel de laatste) hele triathlon eigenlijk iets heel speciaals moet worden, zou ook nog een ultra triathlon tot de mogelijkheden kunnen behoren. Qua budget goed te doen, en er zijn nog plaatsen beschikbaar. Eerst de inschrijvingen voor de Norseman afwachten, en daarna kijken wat het definitieve plan gaat worden… Spannend dus weer komende weken….

Verder komt de 100 Mijl al behoorlijk dichtbij, en ik krijg er steeds meer zin en vertrouwen in!!
Het herstel ging heel goed na de 100K van vorig weekend, en de lange duurloop van zaterdag ging ook lekker. Het doel was om niet harder te gaan dan 6:30/Km en dat heb ik dan ook precies gelopen op die 30KM.

Gisteren nog naar E.L. gegaan met Maaike om Randy en Jan aan te moedigen.
Bij de finish van de 10 kwamen we ook Els en Michel tegen, dus dat was weer heel gezellig!
Hele leuke dag gehad, en mooie prestaties van Randy en Jan!
Ik had wel een beetje spijt dat ik zelf niet ingeschreven had, maar….supporteren was ook heel leuk.

Deze week gaat het vroeg donker zijn, dus….weer tijd om met een lampje op de bossen in te gaan.

De ISU zit er weer op.

Eigenlijk verliep alles in de voorbereidingen perfect.
Vrijdag na een beetje file hier en daar waren we aangekomen bij ‘De Pompstee’, het B&B waar we twee kamers geboekt hadden. Na het ophalen van de startnummers zijn Maaike, Marian, Jan en ik gaan eten bij de “3 Heren”. Hierna terug, en de spulletjes weer klaar gezet, en niet veel later (rond 21:00u) naar bed gegaan

Zaterdag ochtend half 5 liep de wekker af, en kort daarna zaten Jan en ik aan een lekker ontbijtje.
Ondanks de zenuwen smaakte het goed, en in ieder geval al wat koolhydraten ingenomen voor het eerste stuk van de lange tocht die ons te wachten stond.

6 uur werden we weg geschoten. De ultratrail was begonnen. Op een paar snelle starters na, ging een grote groep weg op een tempo van rond de 6 minuten per kilometer. Na ongeveer een half uurtje begon het veld zich al een beetje te splitsen, en niet veel later liep ik vooraan in een groep van c.a. 15 man.

Gelukkig werd ik iets later weer ingehaald, want navigeren in het donker is niet mijn sterkste kant, dus ik was blij dat iemand anders dit verder op pakte.
De eerste 15 kilometer waren zo voorbij, en toen het op een gegeven moment wat lichter begon te worden besloot ik mijn hoofdlampje uit te zetten.
Of het door het gefriemel aan het lampje kwam, of door het mindere zicht in de toch nog wat schemerige omgeving weet ik niet, maar ik zag een wortel over het hoofd, en lag weer eens in de berm. Mijn rechtse knie had de klap opgevangen, en…dat deed pijn….
Even hinkelen, daarna weer lopen, en na een paar minuten was de pijn gelukkig weer overgegaan in een beetje een branderig gevoel op mijn knie.

Bij WP1 even gestopt voor een paar bekers sportdrank, en mijn hoofdlampje weer opgeborgen.
Daarna kwam best een zwaar stuk, met flinke stukken los zand. Bij 43KM stond WP2, en daar heb ik mijn waterzak bijgevuld, en wat gegeten.
En weer verder…. Een paar kilometer verderop stonden Maaike en Marian, dus even kort doorgegeven hoe het ging, en weer door.

Dit traject werd op een gegeven moment ook vrij zwaar, vanwege de lange stroken gras waar we overheen moesten.

De laaste kilometers voor WP3 ging het tempo al flink achteruit, en ik was blij dat ik bij de post even kon stoppen. Helaas was de cola op, waar ik eigenlijk de laatste kilometers wel naar uitgekeken had, dus toen maar wat sportdrank genomen.
De waterzak weer bijgevuld, en weer door naar WP4. Ik had uitgerekend dat ik op 9 en half uur in totaal bij de 80KM zou zijn, en dat klopte precies.
Als ik door zou gaan, zou ik dus nog ruim 8,5 uur over hebben voor de overige 47KM.

De kilometers tussen de 60 en de 80KM gingen niet meer zo lekker, en ik voelde ook al wat blaren ontstaan op mijn voeten. Marian en Maaike vertelden me dat Jan helaas buiten zijn schuld om, moest besluiten om verder te gaan met de 102KM ipv de 127KM, en zo een tweede plaats op moest geven vanwege ontbrekende lintjes op de route.

Zelf twijfelde ik al even wat ik zou gaan beslissen bij de 80KM, maar eenmaal daar aangekomen kon ik de verleiding niet weerstaan om verder te gaan naar de 102KM. De lus van 25KM zou nog veel tijd gaan kosten, en alhoewel een finish ruim binnen de 18uur zelfs rustig wandelend nog moest kunnen leek het me niet verstandig om het nu te doen. Alles deed al flink pijn, en dingen forceren voor een 127KM finish zou ik gedaan hebben als dit de laatste wedstrijd was, maar het hoofddoel moet natuurlijk nog komen. Even doorgegeven aan de organisatie dat ik ging wisselen naar de 102KM, en toen dat geregeld was vertelde men dat ik op dat moment 10e lag.

Dus bij WP4 even bijgetankt, en een praatje gemaakt, en daarna rustig verder, met nog een 100KM loper.
De eerste paar KM gingen weer wat beter, maar daarna werd het de combinatie wandelen-lopen, en uiteindelijk vooral wandelen.
Een paar uur later ging ik na 12:46:21 over de finish. Mijn PR van 2016(101KM tijdens Limburgs Zwaarste) in ieder geval ruim verbeterd, en heel tevreden dat ik zonder veel problemen deze 100KM uit kon lopen.

3 42 Hans Schoonen 12:46:21

Dus…weer een heel leuk weekend gehad, lekker gesport in een hele mooie omgeving, en met een heel goed gezelschap, en heel erg tevreden met mijn finish!!

Ook nog even wat gerekend, en dit zou voor de 100 Mijl kunnen betekenen dat ik, als ik binnen 24uur wil finishen, c.a. 11 uur over zou hebben voor de resterende 60KM wat neer komt op 11 minuten per kilometer(makkelijk rekenen). Dus als ik het tempo nog wat laat zakken in de eerste helft, moet een finish binnen de 24uur misschien lukken, maar sowieso is finishen het doel.

Gisteren (14 Oktober) was wel een hele speciale dag, want toen was het precies 30 jaar geleden dat ik getrouwd ben met Maaike!!
Dit konden we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan, en we hebben er samen met de kinderen en aanhang een hele leuke dag van gemaakt.
We zijn naar Lieshout gegaan, het dorp waar de Bavaria brouwerij staat, en nadat we eerst een hele leuke kevertocht gedaan hebben, kregen we een rondleiding, en hierna afgesloten met (flink wat) bier, en een Brouwerij burger.
Prachtig weer, en super gezellig. Hele leuke dag gehad!

Vorige week al een beetje gas terug genomen na de singel loop.
Dinsdag ben ik samen met Marcel nog een keer naar de Galderse meren gegaan om te zwemmen.
Ik denk voorlopig de laatste keer dit jaar, want het werd al erg vroeg donker, en het was ook al vrij koud.
De rest van de week dus niet te veel gedaan, en op zaterdag mijn lange duurloop ook nier verder dan 21KM gelopen.
Deze begon trouwens heel erg zwaar, maar na verloop van tijd ging het lekkerder.

En dan wordt het nu flink spannend, want nog een paar dagen, en dan is het tijd voor de eerste echte uitdaging van dit jaar….

Indian Summer Ultra:
Nog:weeks 00 days 0 4 hours 2 0 minutes 2 9

Voor de geplande 100 mijl in December maakt het denk ik niet veel uit, alhoewel het natuurlijk wel goed zou zijn om te weten hoe ik me voel na 127KM trailen.
Van de andere kant moet ik niet helemaal gebroken aankomen, dus een nieuw PR op de 100KM is misschien ook een leuke uitdaging.

Ik moet nog wel wat een paar dingen uitzoeken en regelen voor de wedstrijd…
*Wat stop ik allemaal in de drop bag
*batterijen voor mijn hoofdlampje
*Voeding
*Wel of geen sport drank
*Welke kleding
enz. enz.

Hopelijk kan ik volgende update in ieder geval samenvatten hoe ik gefinished ben tijdens de ISU, want uistappen vanwege een blessure heb ik daar al een keer gedaan in 2016.
We gaan het zien…