Jan en ik arriveren woensdag 3 Mei in Hongarije om een tweede poging te doen om de 211KM lange ronde om het Balaton meer te finishen binnen de voor mij vrij scherpe limiet tijd van 31 uur. Een wedstrijd waar ik alles voor heb gedaan en gelaten, en ook de overige voorbereidingen (dropbags etc.) heb ik tot in de puntjes geregeld.

We verblijven in een all inclusive hotel (Marina) niet ver van de start, dus kunnen nog ruim een dag relaxen en veel koolhydraten in nemen voor dat de wedstrijd begint.

Donderdag is de briefing, halen we het startnummer op, en leveren we de dropbags in.

De briefing is tevens een “all you can eat” pasta party, maar omdat we nog vol van de panekoeken en pizza’s zitten, besluiten we later bij het hotel nog een aantal borden koolhydraten weg te werken.

Een heel lang verhaal in het Hongaars, en daarna de Engelse versie: Slechts 1 zin: Any questions? Ik dacht nog dat het een grap was, maar dat was de briefing voor de buitenlanders dus, en je kon vragen stellen als je die behoefte had.

Vrijdag 5 Mei is het eindelijk zo ver….

Ik heb me voorgenomen dat dit de laatste poging is om een dergelijke afstand te proberen, en heb daarmee voor mezelf de druk om te finishen flink wat opgevoerd. Dat is goed merkbaar, want ik kan me niet herinneren ooit zo zenuwachtig geweest te zijn voor een dergelijk evenement, en ik heb in het verleden toch al heel wat extreme dingen gedaan. Ook Jan heeft er flink last van, en we zijn beide al lang wakker voordat de wekker gaat, en hebben dus ruim voldoende tijd om te eten, voor de toiletbezoeken, en om de verdere voorbereidingen te treffen.

Iets voor 7 lopen we het start vak in. We nemen een bescheiden plaatsje in achterin, zodat we rustig kunnen vertrekken. Wanneer “Highway to Hell” uit de boxen klinkt, wordt er in het Hongaars afgeteld van 10 naar 1, en kunnen we eindelijk starten voor een lange ronde rond het Balaton meer. We wensen elkaar succes, en gaan ieder op onze eigen manier proberen deze keer de finish te halen.

Een strakblauwe lucht, en weinig wind. Gelukkig hebben we ons goed ingesmeerd met zonnebrand olie, wat het beloofd een zonnige dag te worden. Er blijken meer Nederlanders mee te lopen, en na een kort praatje pak ik mijn tempo weer op en probeer ik in een ritme te komen wat goed vol te houden is, maar toch het eerste deel de tijden te halen voor een schema om te  finishen binnen de 30 uur.

De eerste 40KM herinner ik me het parcours nog goed van vorig jaar. Op een rustig tempo gaan die kilometers geleidelijk voorbij, en bij de eerste grote post – De Varga Wijn producent – zie ik dat ik iets sneller ga dan voorgenomen en probeer het tempo weer iets omlaag te brengen. Dat is vrij gemakkelijk, want er zitten een beetje verderop een paar klimmetjes in die  ik heel rustig joggend of wandelend neem.

Het loopt naar omstandigheden erg lekker, want afgezien van de warmte heb ik nergens last van. Ondertussen is de temperatuur namelijk opgelopen richting de 23 graden, dus ik moet voldoende drinken bij iedere post, en ook af en toe een zout capsule of tomaat gedompeld in tafelzout innemen om zo ook de noodzakelijke elektrolyten binnen te krijgen.

Er is van alles te krijgen bij iedere verzorgingspost, en bij de posten op de 40, 73.6, 89.6 , 135.1 en 178 KM kan een dropbag gelegd worden en is een warme maaltijd beschikbaar.

De post waar ik vorig jaar ben uitgevallen (73KM) bereik ik nu ruim een uur eerder, en ik neem daar even de tijd om schone sokken aan te doen, en mijn voeten opnieuw in te smeren. Daarna nog even een nieuwe voorraad gels in mijn shirt en vest gestopt en weer door. Vanaf nu dus onbekend gebied voor mij, en de volgende grote post met dropbags is slechts zo’n 16KM verderop.

Daar (89.6KM) aangekomen neem ik een warme maaltijd (rijst met kip in een kartonnen beker), en bezoek ik het toilet. Mijn pet wordt gewisseld voor een buff, omdat ik alvast mijn hoofdlampje op mijn hoofd zet. Daarna loop ik weer verder, en wanneer ik mijn horloge check, zie ik dat ik nog steeds een flinke marge over heb op het schema wat ik gemaakt heb om onder de 30uur te komen.

Ik loop door een vrij rustig gebied over brede straten, en het begint al een beetje af te koelen. Wanneer de avond valt en mijn lampje aan gaat weet ik dat ik al 1 belangrijke mijlpaal heb bereikt, en dat de kans dat ik ga stoppen in de nacht heel erg klein is. Soms loop je door een dorpje, waar het gezellig is, en wordt je wat afgeleid. Soms loop je ergens helemaal alleen, en dan is het weer genieten van de rust.

Bij de 105KM neem ik even de tijd om het thuisfront te appen tijdens een toiletbezoek, en begin opgelucht weer aan het tweede deel van deze tocht. De verzorgingsposten liggen maximaal 7 kilometer uit elkaar, en het plan om overal goed te drinken en iets te nemen lijkt te werken. Niet misselijk, geen buik klachten, geen dorst, en voorlopig nog energie genoeg en dat is bij andere ultra’s wel eens anders geweest.

De collega lopers zijn zoals bij ons een erg gemoedelijk volkje, dat elkaar blijft motiveren door Hajra, Hajra te roepen wat betekend:
^{_{hajrá () == reisdoel, bestemming, plaats van bestemming, finish}}

Sommige lopers hebben er nog plezier in, en maken luid lachend een grap in het Hongaars, maar helaas komt er geen vertaling wanneer ik aangeef een Nederlander te zijn. Engels is duidelijk geen standaard taal, en als ze al eens in een vreemde taal iets terug zeggen is het vooral (gebroken) Duits.

Het lopen is ondertussen een combinatie lopen/wandelen en op die manier bereik ik de 100 miles ruim binnen de 21uur. en “wat” later een PR op de 24 uur ruim boven de 183KM.[182.8 km] Balatonalmadi strand  na 23:40:29.

De zware klim en dito afdaling is inmiddels ook gepasseerd, en ondertussen is het al weer terug licht geworden. Wanneer ik deze laatste grote verzorgingspost  bereikt heb, neem ik een soep en begin ik me te beseffen dat ik mijn doel ruim ga halen. Het hardlopen lijkt nergens meer op, maar dat maakt niet meer uit, en wanneer na een paar kilometer ook mijn hamstring flink pijnlijk wordt, besluit ik geen risico te nemen en gewoon het laatste stuk van c.a. 23KM uit te wandelen.

Met een snelheid van c.a. 5KM per uur moet een finish onder de 29 uur er in zitten, dus rustig wandel ik dat laatste stuk uit. Ik probeer nog zo veel mogelijk van de omgeving op te nemen, want de kans is natuurlijk erg groot dat ik hier nooit meer terug kom.

Hier en daar prachtige witte Hongaarse koeien – met flinke horens op hun kop. Veel verschillende vogels. Heel veel platte Hazelwormen, en af en toe loopt er een flinke hagedis voorbij. 8 kilometer voor het eind bereik ik de 1 na laatste post, en daar geeft men aan dat er nog 1 post na 4KM is.

Het is ondertussen weer terug heet geworden, dus ik neem nog een paar bekers cola en eenmaal aangekomen bij de laatse post hoor ik dat aan het eind naar rechts gegaan wordt, en het daarna 1 rechte lijn naar de finish is. Op de boulevard is het vrij druk, maar er schijnen maar  weinig mensen te weten dat we een ultra aan het lopen zijn. De enkeling die het wel weet toont respect (Hajra Hajra).

Voor het hotel zie ik Jan staan, die me op stond te wachten en me doorgeeft dat hij gefinished is in een geweldige supertijd van c.a. 23u! Die was zo snel dat hij ondertussen al terug gewandeld, gedouched, ontbeten en een dutje gedaan had!! Voor mij was dit zelfs nog een mooier moment dan de finish zelf, want als je door hebt dat we deze keer beiden finishen dan komt dat flink binnen.

De resterende kilometer loop ik met een glimlach van oor tot oor, en wanneer ik net voor de finish voor de laatste keer mijn chip laat taggen zet ik mijn horloge stop, en mag ik doorlopen om te finishen. Onder luid applaus neem ik mijn finishers lint, medaille + T-shirt met tranen in mijn ogen in ontvangst.

Het zit er op…..210KM in 28:21:32  volgens de website. Mijn Garmin geeft iets meer, en volgens de organisatie is het 211KM.

Dolgelukkig met mijn tijd, want plan A was een finish binnen de 30 uur, plan B een finish binnen de limiet (31 uur) en plan C een finish na de limiet, en eigenlijk was de laatste optie degene waar ik het meeste geld op zou hebben gezet.

Daarna strompel ik terug nadat ik een paar pannenkoeken gegeten heb. Nadat ik een douche genomen heb gaan Jan en ik een Biertje pakken bij ons Hotel. Het is het eerste glas sinds 1 Januari….

Nog even voor de statistieken:
Plaats 84 van de 221 Gestarte deelenemrs (in totaal 138 finishers)

Met dit resultaat mogen we mee loten voor een start bij de Spartathlon.
Jan zou normaal gesproken een directe kwalificatie hebben, wanneer deze editie 221KM (10KM langer) geweest zou zijn, zoals in het verleden het geval was. Nu voldoen we aan deze eis:

e) Finish a non-stop 200-220 km race within 29:00 hours (men) or 30:00 hours (women).

Het besef begint langzaam te komen dat we toch wel iets heel bijzonders gedaan hebben!

Heel trots op Jan die een ongelofelijke tijd weg gezet heeft, en op mezelf 🙂 !

Heel blij met mijn lieve vrouwtje, die gelukkig achter me staat en waar ik dit soort fratsen van mag uithalen! Bedankt!!!! En verder heel het thuisfront, heel erg bedankt voor het volgen en de felicitaties!!!! En uiteraard Jan Muller, bedankt voor het gezellige en onvergetelijke weekend!!! We hebben samen een super avontuur beleefd!

Het gaat flink opschieten nu:

XVII. NN ULTRABALATON
2023. május 4-7.

03Days22Hours18Minutes02Seconds

Mijn spulletjes liggen klaar, en de drop bags zijn zo goed als ingericht. Ter plaatse nog even kijken wat de uiteindelijke indeling wordt, maar voorlopig heb ik ze gevuld voor de huidige weersverwachting, die op zich erg goed is:

Temperatuur wat aan de hoge kant misschien, maar verder perfect weer.

Maar…het blijft natuurlijk een voorspelling, en er zijn ook minder gunstige weersvooruitzichten beschikbaar.

Afgelopen dagen nog wat lichte trainingen gedaan, en met Maaike gewandeld. Ik begin nu al te merken dat mijn lichaam reageert aan de mindere volumes, omdat ik vannacht met kramp in mijn kuit wakker werd, en deze nu nog steeds wat gevoelig is. Hopelijk dus vanwege het herstellen van de vele kilometers van afgelopen maanden…

Verder niet veel te melden. Ik voel me goed, en heb er heel veel zin in. Ben heel erg benieuwd of het me gaat lukken…. We gaan het zien.

Volgende week zijn we vertrokken….

Volgens mij heb ik er alles aan gedaan wat binnen mijn mogelijkheden ligt om me goed voor te bereiden op deze monstertocht. Het gewicht, de trainingsomvang (in combinatie met werk en prive) en de overige voorbereidingen lijken allemaal geslaagd.

Ben ik er klaar voor?…mijn gevoel zegt van wel, en dat is al heel wat, omdat dergelijke afstanden voor het grootste deel mentaal overwonnen moeten worden, en zelfvertrouwen een van de belangrijkste succes factoren is.

Uiteraard veel te veel zaken waar het nog mis kan gaan, maar een paar zijn gelukkig al min of meer uit te sluiten. Ondanks de standby dienst afgelopen week, gelukkig toch gemiddeld een redelijke nachtrust gehad, en het stress niveau ook gelukkig vrij laag kunnen houden. Vanaf vandaag is de bereikbaarheid weer over, dus weer een erg fijn gevoel van vrijheid, zonder verplicht overal de telefoon mee naar toe te hoeven nemen, en de onzekerheid of je wel/niet met rust gelaten wordt.

Ook ben ik nog blessure vrij, en dat is uiteraard ook niet vanzelfsprekend na de zware trainingslast van afgelopen 4 maanden. Wel wat pijntjes en vermoeidheid, maar dat zou komende week over moeten gaan, nu de trainingen helemaal drastisch afgebouwd gaan worden.

Over het weer valt nog niet veel te zeggen…. De verwachtingen liggen nog flink uiteen op de verschillende sites, en mijn voorlopige conclusie is dan ook dat het niet extreem zal zijn, dus ook niet veel uit zal maken. Uiteraard wel rekening houden met de uitersten, zodat bij hitte, regen of kou de juiste kleding beschikbaar is op de juiste tijdstippen bij de juiste wisselpunten.

Maar er blijven nog genoeg zaken over waar ik geen controle over heb. Kan mijn lichaam het aan, en komen er niet te vroeg in de wedstrijd problemen waardoor ik toch de wedstrijd moet staken? Ben ik in staat om voldoende voeding en vocht in te blijven nemen, of ga ik in de problemen komen met de nodige energie?

Het plan is in ieder geval om me hier niet druk over te maken, en lekker te gaan lopen en kijken hoe ver ik kom. Het landschap is prachtig, en aan de organisatie zal het zeker niet liggen. De cut-off tijden zijn over het algemeen goed te doen, maar kunnen een uitdaging worden wanneer op een bepaald moment ergens iets tegen zit. En nergens een controle punt missen, of drop bag vergeten! We gaan het zien… Goed omgaan met problemen en teleurstellingen zal ook weer belangrijk worden, want het gaat nooit zoals je verwacht, dus ook deze keer zullen er weer verassingen zijn.

De start van 2022 – toen wat kilo’s zwaarder, en minder kilometers gemaakt in de voorbereiding. Voordat ik uitstapte (73KM) alleen op gels gelopen (1 per uur), dus dat moet dit jaar in ieder geval beter!! Nu dus vooral ook voeding bij de verzorgingsposten proberen in te nemen.

Nog minder dan twee weken…. Het begint nu echt op te schieten… Na de lange duurloop van het vorige weekend heb ik al wat minder kilometers gemaakt door de weeks, en afgelopen weekend de lange duurloop beperkt tot 30KM. Het tempo lag op 6M/KM – ongeveer wat ik de eerste uren van de wedstrijd wil gaan aanhouden. Bij een dergelijk tempo zou de voeding geen problemen mogen geven, want om zowel fysiek als mentaal de wedstrijd tot een goed einde te brengen meet de focus op het tempo (niet te hoog) en de voeding gaan liggen. Tijdens de laatste 50KM training was weer eens gebleken hoe belangrijk het is om in ieder geval de tank zo vol mogelijk te houden, omdat anders na verloop van tijd de reserves op raken.

Bij iedere checkpoint zal ik me af moeten vragen:
-Moet de chip getagd worden?
-Is het een checkpoint met een dropbag?
-Een Gel nemen (ongeveer 1 per uur)?
-Genoeg Drinken!
-Proberen bij iedere post iets te eten!

De volgende zaken worden aangeboden:
BiotechUSA products will be served at all refreshment stations:
Water, Isotonic Sports Drink, Pepsi Cola, Tomato, Banana, Salted cracker, Sweet Biscuit, Olives, Trappist Cheese, Buttered Bread, Honey, Salt, Pineapple or Peach preserves, Dried Plum, Cranberry, Dill, Salt, Lemon, coffee at some of the refreshment points.

Verder zijn er warme maaltijden:
hot food and soup will be served at 5 points.
Each “hot food” point will also have a microwave for heating food.

1. at 39,5 km Badacsonyörs, Varga Pincészet
2. at 73,6 km Keszthelyen
3.  at 89,3 km Balatonmáriafürdő nyugatnál
4. at 134,9 km Balatonföldváron nyugatnál
5. at 176,3 km Balatonkenesén

Dit zijn tevens de plaatsen waar een dropbag afgegeven kan worden, en ik denk dat ik 5 drop bags maak zoals vorig jaar. Eventueel kan ik dan ook deze drop bags gebruiken om spullen terug in te doen, bijv. jack als het warm is, of race vest als het irriteert.

Ik heb nog geïnvesteerd in een Compressport trail shirt, met zakjes. Soort van wielershirt, maar dan speciaal voor (ultra) trail runnen.

Afgelopen zaterdag de 30K mee gelopen, en het is echt een geweldig shirt. Beetje dezelfde kwaliteit als mijn X-Bionic shirt wat ik bij de Swissman gekregen heb, maar dan veel lichter. Je merkt niet dat je het aan hebt, en het zou zowel moeten koelen als verwarmen wanneer het nodig is. Enig nadeel is dat de zakjes geen rits hebben, dus je telefoon er in stoppen tijdens een trail lijkt me gevaarlijk.

Verder voel ik me goed, en ben ik nog blessure vrij. Deze week heb ik wel standby dienst, en ik hoop dat dit niet te veel impact heeft. Normaal gezien een week van slecht slapen en redelijk wat stress. Enige positieve is dat ik Dinsdag niet naar Brussel hoef in verband met de bereikbaarheid…

De laatste lange training zit er voorlopig weer op. Nog precies 18 dagen en dan zijn we vertrokken voor de lange tocht van 211KM rond het Balatonmeer.

XVII. NN ULTRABALATON
2023. május 4-7.

17Days19Hours51Minutes04Seconds

Helaas verliep de laatste training wat moeizamer dan de overige trainingen van afgelopen weken….

Maaike moest weer op tijd beginnen, dus ik kon om 7:00u de deur uit. Ik besloot dezelfde route als vorige keer te nemen, zodat ik later wat vergelijkings-info had.Na een hele rustige start, vanwege de toch wel wat stramme spieren, begon het aanvankelijk lekker. Richting Zundert kwam links van mij de zon op, terwijl rechts langzaam de donkere wolken op losten.

In Zundert merkte ik pas dat er een beetje wind vanuit het zuid-oosten stond, ik gok hooguit windkracht 3 aan het rond draaien van de windmolens te zien. De kilometers vlogen weer voorbij, en het liep heel erg lekker, tot…..ongeveer de 31KM, want toen moest ik vrij lang stoppen om de weg van Rijsbergen naar Breda over te steken. Eenmaal overgestoken maar gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt de koek uit mijn rugzak te halen, maar toen ik de verpakking open maakte bleek deze geschimmeld…. Gelukkig zat er ook nog 1 mini snicker in, dus die maar gelijk genuttigd.

Het stuk richting Etten-Leur daarna ging ook nog redelijk, maar aan het einde moest ik weer een tijdje stoppen om over te steken, en omdat daarna het viaduct kwam besloot ik deze ook wandelend te doen, want ik voelde me heel erg slap en had een paar erg zere benen. Na het viaduct mezelf weer op gang geholpen, maar het bleef allemaal vrij zwaar en af en toe nog een stukje gewandeld tot ik in Rucphen na 5 uur en 6 minuten mijn Garmin uit drukte na exact 50KM.

Zo lekker als het vorige keer ging, zo moeizaam ging het deze keer…. Een echte duidelijke verklaring heb ik niet, maar omdat het vorige keer juist wel heel goed ging, moet ik het vooral zoeken in:

• Vermoeidheid…misschien zat ik aan de limiet qua trainingsomvang/intensiteit
• Voeding – Vorige keer had ik nog en paar gels mee genomen voor onderweg, nu 1 mini snicker
• Gewicht – Deze keer was ik 68,1KG. Het laagste gewicht in jaren, en mogelijk dus al heel snel door mijn reserves heen
• Virus / verkoudheid – nu twee dagen later nog geen symptomen, dus deze laatste zal het niet geweest zijn.

Voor mij is het vrij duidelijk dat het in een deel of combinatie van de eerste 3 zal liggen, dus een heel erg duidelijk signaal dat ik de weken vooraf voldoende rust moet gaan nemen, en voldoende koolhydraten op moet slaan de dagen voor de wedstrijd. Allemaal niets nieuws natuurlijk, maar wel heel belangrijk om hier deze keer voldoende aandacht aan te geven, omdat anders de kans op een mislukking wel heel erg groot wordt.

Buiten deze vermoeidheid en gewicht gerelateerde oorzaken zal de aller belangrijkste les moeten zijn dat ik heel rustig moet gaan starten, en bij iedere post moet proberen iets te eten en te drinken.

Bij de grote posten zal ik dan c.a. 10 minuten incalculeren om een kleine warme maaltijd te nemen en eventueel de drop-bags te pakken.

Het schema wat ik voor ogen heb zal er dan ongeveer zo uit komen te zien, waarbij ik 1 uur marge houd (+/- 30 u finish) en een sterke positieve split, dus de kilometertijden zullen veel sneller zijn in het begin en ongeveer wandeltempo tegen het einde.

Wijk ik af van deze richttijden is er nog niet heel veel aan de hand, maar ik hoop rond middernacht in de buurt van de 135KM te zijn.

Hier hield het voor mij vorige keer op, na zo’n 9u en 10 minuten wedstrijd. Ik heb toen eerst een maaltijd en wat rust genomen, voordat ik definitief besliste om uit te stappen en mijn Garmin uit drukte.

Na alle regen en wind van afgelopen weken, lijkt eindelijk gelukkig het weer wat te veranderen. De korte broek ligt nog steeds in de kast, maar vandaag (1e paasdag) had hij aan gekund.

Vanochtend vroeg uit bed, want om 12:00u moest ik terug zijn omdat dan de paasbrunch zou starten. De eerste kilometers gingen wat stroef, omdat ik gisteren samen met Maaike 28KM van het mooie Biesboschpad gewandeld had. (Tegenwoordig heb ik meer spierpijn van een flinke wandeling, dan van mijn lange duurloop.)

Al snel voelde ik dat het een lekkere training zou worden. Gelukkig maar, want afgelopen donderdag en vrijdag liep het heel erg zwaar, terwijl de trainingen tot en met woensdag juist wel heel erg lekker gingen. Mogelijk iets te veel op mijn voeding gelet die dagen…

Nu liep het dus wel lekker, en ik besloot het rondje te doen wat ik tegenwoordig loop, Zundert, Rijsbergen, Etten-Leur, Hoeven en via pagnevaart en Bosschenhoofd weer naar huis. Ruim op tijd voor de brunch, met het gevoel dat ik nog een heel stuk door had kunnen gaan, dus weer heel goed voor het zelf vertrouwen.

Morgen met Maaike nog een etappe doen van het Biesboschpad, dus zal ik die maar als herstel training beschouwen….

Weer een week dichter bij de Utrabalaton. Gelukkig ben ik nog steeds blessurevrij… Nog te vroeg om de weersverwachtingen te gaan volgen, want dat is 1 van de factoren waar we zelf geen grip op hebben, maar kan nogal wat gevolgen hebben. Sommige edities zijn erg warm geweest, en sommige edities was er onweer. Afgelopen editie was het perfect weer, en wat mij betreft mag het hetzelfde zijn.

Over een maand is het al weer zo ver…. Wellicht op sportief gebied de allergrootste uitdaging uit mijn leven tot nu toe.

Afgelopen week/weekend nog maar eens flink wat kilometers gemaakt, om zowel fysiek als mentaal nog wat meer vertrouwen te krijgen.Dat laatste is nodig, want het ene moment geloof ik heilig in een finish wanneer alles mee zit, maar het andere moment ga je doom denken en alles wat mis kan gaan op een rijtje zetten, en dan is het natuurlijk straks nog maar de vraag of ja na een x aantal uren nog met tegenslagen om kunt gaan.

Ook heb ik alvast een vergelijking gemaakt met de status vorig jaar en dit jaar tot nu toe, en voorlopig ziet het er allemaal gelukkig een heel stuk gunstiger uit.

• Sinds vorige week ruim onder de 70KG, en ik hoop tegen de UB onder de 68KG te zijn, dus dat zou meer dan 5KG lichter zijn dan tijdens vorige poging. Ik denk dat ik zelfs c.a. 2KG onder mijn laagste gewicht (2017) uit ga komen als alles mee zit.

• Vanwege de DNF in Sittard heb ik minder schade opgelopen, en door kunnen trainen, en is de vo2max ondertussen richting 52 gegaan (april 2022 was deze 49)
• Vanaf begin dit jaar heb ik vrijwel dagelijks oefeningen (Calastenics) gedaan om met name de rugspieren en core sterker te maken.  Het lukt me ondertussen om een 4 min plank/30 pushups/8 pull ups/9 chin ups per dag te doen + aanvullende oefeningen. De oefeningen voor gevorderden laat ik nog even achtewegen om blessures of ongelukken te voorkomen.
• De laatste 51KM training heb ik met een gemiddelde hartslag van 142 slagen per minuut < 6M/KM gelopen, dus het tempo ligt een heel stuk hoger dan vergelijkbare 50K trainingen met ongeveer dezelfde hartslag. Dat merk ik ook bij de kortere trainingen. De 16K herstelloop gisteren met ongeveer hetzelfde tempo ging op 126 bpm.
• Ik weet nu wat me in het eerste deel te wachten staat en dat ik de hoogteverschillen erg voorzichtig moet lopen, zowel op als afdalend.
• We komen een dag eerder aan, dus wat meer rust een dag voor de wedstrijd.

Ik maak me wel wat zorgen over de pijn in de lies streek en heup. Gelukkig zaterdag pas vooral merkbaar na de training.

Van de andere kant is het wel een blessure waar ik al jaren last van heb, en meest voor de hand liggend is dat het beenlengte verschil, of krachtverschil in het linkse been de oorzaak is.

De problemen van de hamstring (scheurtje in de spier) zijn opgelost en de zwelling is helemaal weg, dus ook de peesschede ontsteking wat het gevolg was lijkt verleden tijd.

Alhoewel mijn Garmin al weken aangeeft dat ik moet rusten, zijn de hrv en rusthartslag nog in orde, dus geen duidelijke signalen van overtraining. Belangrijkste is de motivatie om te gaan hardlopen, want die is nog nooit zo goed geweest als de laatste maanden,  en dat is voor mij altijd de belangrijkste graadmeter om overtraining te herkennen. Wel voel ik dat de trainings volumes algemene moeheid veroorzaken, omdat de batterij nooit helemaal opgeladen wordt en na iedere training weer vrij leeg is, en vanwege het afvallen zijn de koolhydraat voorraden ook minimaal.

Afgelopen weekend heb ik in ieder geval weer heel lekker gelopen, na een erg drukke en stressvolle werkweek met heel veel problemen. Het weer was slecht….maar om te hardlopen zou ik het toch een ruime voldoende willen geven. Eigenlijk pas voorbij Zundert had ik in de gaten dat ik het eerste deel de wind vol in de rug had gehad, en dat later pas wind op gelopen ging worden.

Verder motregen afgewisseld met gewone regen en een lekker loop temperatuurtje.

Voor de zekerheid een paar mini snickers en twee gels mee genomen, en in totaal 1500ml sportdrank, en deze keer was alles op toen ik weer terug thuis kwam.

Geen last van mijn maag of misselijkheid, en verder ook geen noemenswaardige problemen. Praktisch alles hardlopend kunnen doen, en alleen voor het wisselen van mijn flesje en in Hoeven de weg gewezen aan een paar bejaarde dames vanwege de afsluiting van de weg naar Etten Leur, wat me uiteindelijk zo’n 3 seconden van mijn gemiddelde kostte.

Maar een paar minuten stoppen en daarna starten is ook een goede training.

Zaterdag dus een kwaliteits training van >51KM, en zondag ochtend rustig uitgelopen op een lage hartslag wat het weekend op 67KM en het weektotaal op 127,18 KM bracht.

Zondag was ik mooi op tijd terug thuis om nog wat geplande werkzaamheden voor de klant te kunnen doen.

Dit jaar tot nu toe 1329 hardloop kilometers gemaakt, dus nog maar een paar hoka’s extra aangeschaft welke ik na een paar trainingen zal reserveren voor de wedstrijd.

Ik zag dat Jan ook lekker bezig is geweest! Hij was weer 1e tijdens een zware 100KM!!  Top!

Jammer dat ik er niet bij kon zijn…

Foto van het Balatonmeer vanuit de ruimte….zo lijkt het nogal mee te vallen…

Nog minder dan 6 weken te gaan vanaf nu, wat neerkomt op nog  5 trainings weekenden, waarvan 1 rustig weekend de week voor de U.B.. Proberen dus nog even flink er tegen aan te gaan komende weken, maar wel blessure vrij zien te blijven.

Afgelopen week kom ik aan c.a. 100 kilometer hardlopen, maar wanneer ik de wandel kilometers er bij optel kom ik aan 127. Op zich nog niet zo slecht, aangezien het eigenlijk een herstel week was na de inspanning van vorig weekend. Nadeel van zo veel kilometers is dat mijn loopschoenen al zowat aan vervanging toe zijn. De Hoka Rincon’s staan er om bekend niet zo heel erg lang mee te gaan, en ik heb uitgerekend dat ik er nu ongeveer 800KM mee gelopen heb. Ik denk dat ik tegen de wedstrijd een paar nieuwe bestel, en er dan een paar keer op train en daarna bewaar voor de wedstrijd zelf.

Ondertussen ook een nieuw doel er bij, want Maaike en ik hebben ons ingeschreven voor de Dodentocht in Augustus. Deze wandeltocht van 100KM willen we al jaren doen, en eindelijk is het nu gelukt om in te schrijven. Na de Ultrabalaton, moet er dus flink gewandeld gaan worden, maar gelukkig is dat goed te combineren met de hardloop trainingen. Zaterdag dus eerst ingeschreven (met 3 computers tegelijk en per computer twee verschillende web browsers), en na zo’n uurtje was het gelukt en niet veel later kwam de bevestiging per email binnen. Meestal zit dit evenement binnen enkele uren vol, want dat was de reden dat het vorige keer niet gelukt was.Toen waren we te laat….

Zaterdag met Maaike gewandeld, en de tweede etappe van het Biesboschpad gedaan. Deze keer van Hoge Zwaluwe naar Moerdijk, maar om kilometers te maken eerst van Moerdijk naar H.Z. via een andere weg. Een hele mooie route, maar door de erg harde wind wel een vrij zware wandeling.

Zondag mijn lange duurloop gedaan, en met een voor mijn doen vrij lage hartslag van 133 gemiddeld, 98,7 % in Zone 2 afgewerkt.

Veel regen, maar dat mocht de pret niet drukken, want ik voelde me geweldig, en na 4 uur en 3 minuten was ik weer terug thuis.

Helaas wel een beetje last van mijn heup gehad, zowel tijdens als na de training. Op korte termijn valt hier denk ik weinig aan te doen, want na een beetje googelen zie je dat in de meeste gevallen rust voorgeschreven wordt, en dat kan nu juist niet. Als oorzaak wordt o.a. versleten schoeisel, beenlengte verschil, onvoldoende heupstabiliteit en immobiliteit genoemd, welke allemaal voor mij van toepassing kunnen zijn. Dus hopen dat het nog afneemt komende weken, en vooral tijdens de Ultrabalaton weg blijft.

Zaterdag 18 Maart. De dag waarop de 24 uur van Sittard start. Hier heb ik heel lang naar uitgekeken, en ik ben blij dat het eindelijk zo ver is. Volgens mijn Garmin heb ik een slechte kwaliteit nachtrust gehad, en is de “Body Batterij” nog maar half opgeladen, ondanks de vrij rustige week hiervoor. Waarschijnlijk vanwege de zenuwen, want dat blijft altijd wel een dingetje zo net voor zo’n wedstrijd.

We vertrekken half 2 naar Sittard, en hebben een mooi plaatsje om de auto weg te zetten. Ruim voor het startschot is alles geregeld, en hebben we nog een kwartiertje over om in het start vak in het zonnetje te gaan zitten. De kledingkeuze is een lange broek, met dun truitje, maar had ook korte broek en t-shirt mogen zijn, want de temperatuur was goed.

16:00u valt het startschot, en we zijn vertrokken. Na de eerste bocht voel ik de toch nog wel redelijk sterke wind, maar een stuk minder dan vorig jaar na de start, dus dat is alvast positief. De eerste kilometer gaat in 5:23, de tweede in 5:26 ==> dat is dus alvast mijn eerste hele grote fout.

Vorig jaar was de eerste kilometer 6:20, en de tweede 6:15, dus toen was ik rustig gestart zoals het hoort bij een 24 uurs wedstrijd.

Ik ben toen heel de 24 uur niet onder de 6M per kilometer geweest, en afgelopen zaterdag op een paar kilometer na (door de dixie bezoeken) alleen maar ruim onder de 6M/KM.

Het loopt lekker, maar op een gegeven moment begin ik wat buikkrampen te krijgen. Gelukkig is er altijd binnen 2KM een Dixie, en wanneer het niet overgaat besluit ik “snel” een sanitaire stop te doen. Helaas tevergeefs, want het lukt me niet, dus ik loop weer verder. Het vervelende gevoel in mijn buik blijft, en iets later probeer ik weer, maar ook dat was tevergeefs. Erg vervelend, wanneer je de minuten voorbij ziet gaan en het niets opgeleverd heeft….

Ondertussen heb ik ook een vervelende pijn in mijn heup rechts. Vorig jaar ook last van gehad, maar toen was het later weer voorbij, en toen was het alleen aan de binnenkant bij de lies, nu zowel aan de binnenkant als aan de voorkant.

De tailwind sportdrank van de organisatie is voor mij wat aan de sterke kant, maar omdat er ook bekertjes water staan besluit ik ze op een gegeven moment te mengen en is het dezelfde verhouding als ik normaal heb ongeveer. Iedere 10KM neem ik een gel, en wanneer de meeste 24u lopers aan de pasta maaltijd beginnen besluit ik een eierkoek te nemen, en die gaat zonder problemen naar binnen.

De 40KM gaan binnen de 4 uur, maar bij de 44KM blijf ik net zo lang op de Dixie zitten totdat ik eindelijk bevrijd ben en weer een beetje opgelucht verder kan. Helaas voel ik me daarna toch nog flink beroerd, heb ik al te veel pijn, en mijn hartslag zit ook veel te hoog. Dit gaat niet goed…

In Walcheren liep ik met gemiddeld 30 hartslagen per minuut minder en had ik een veel betere tussentijd op een zwaarder parcours, terwijl het nu juist veel gemakkelijker moet gaan (vlak parcours, minder wind dan in Walcheren, en geen rugzak om). Enige positieve is dat ik nog niet heb hoeven wandelen, maar wanneer dat nu al zou moeten gebeuren zo vroeg in de wedstrijd, dan zou sowieso mijn doel mislukt zijn, want dat zou juist zo lang mogelijk hardlopend afleggen zijn. Allerlei negatieve gedachten gaan door mijn hoofd, en bij 48KM besluit ik een Radler 0,0 uit mijn koelbox te halen. Ik loop op dat moment op de 30ste positie.

Terwijl ik daar sta gaat mijn auto alarm af, en zie ik Jan in de auto zitten. Jan had besloten te stoppen, en ik besluit dat het voor mij ook genoeg geweest is, nadat ik nog een klein stukje geprobeerd heb. Eenmaal in de auto op weg naar huis merk ik dat de buik klachten zo goed als over zijn, maar de pijn in de heup is nog goed aanwezig, en ook mijn achillespees is vrij pijnlijk.

Zondag ochtend loop ik uit, en afgezien van dat ik me heel erg moe voel, valt de pijn gelukkig mee. Ook van Jan kreeg ik een bericht dat hij nog een flinke duurloop pijnvrij af heeft kunnen werken, dus we zijn er denk ik ongeschonden uit gekomen.

Zoals altijd na een DNF ga je nadenken en twijfelen of je misschien toch niet door had moeten gaan, maar toen ik weer thuis kwam na de herstel loop en alles op een rijtje had gezet voor mezelf was ik er van overtuigd dat ik de juiste beslissing genomen had. Op zijn Cruijffieaans….Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Het nadeel is vrij duidelijk een flinke kater, maar het voordeel is dat ik na een paar dagen rustig aan weer voluit kan gaan trainen en dat was vorig jaar wel anders. Toen was ik een week lang letterlijk helemaal uit de running, en duurde het wel even voor ik weer terug op nivo was.

Waar ging het mis?

1:Een veel te snelle start: Stel je start met 10 km per uur dan is 216 km normaal gesproken je uitgangspunt, bij een verlies van 10% (24 x 10 = 240 – 24 = 216). Ik startte nog veel sneller, met 11,5KM/U terwijl mijn ambities heel veel lager lagen.

2:Ondanks dat ik zelf de vertrouwde sportdrank bij me had, nam ik die van de organisatie (zelfde merk Tailwind, maar andere smaak), omdat die binnen handbereik was. Ik weet alleen niet 100% zeker of ze de caffeine variant hadden, want dan is vrij zeker dat dat de oorzaak van de veel te hoge hartslag en buik klachten is.

3:Ondanks dat ik nog twee paar schoenen bij me had, heb ik niet de moeite genomen om mijn Hoka’s om te wisselen en te kijken of dat verschil uit maakte voor de heup en achilles klachten.

Ik denk dat ik dus ooit nog een keer terug naar Sittard moet om een poging te doen mijn ideale 24uur te lopen, want in theorie zou ik een heel stuk verder moeten kunnen komen dan de afstand van vorig jaar. Voorlopig nu de focus op de Ultrabalaton, want eigenlijk is dat hetgeen waar afgelopen jaren alles om draait.

Nog  iets meer dan 6 weken, en dan is het zo ver…

Even de weersverwachting voor SIttard gecheckt, en zoals altijd zijn er verschillende versies beschikbaar. Mij lijken weeronline en buienradar de meest betrouwbare, en gelukkig liggen de verwachtingen daar niet al te ver uit elkaar. Als die voorspellingen uitkomen zijn in ieder geval de weergoden ons gunstig gestemd, want alhoewel het altijd beter kan, kun je in Maart natuurlijk van alles krijgen, van elf-stedentocht weer tot voorjaars storm. Met temperaturen in de dubbele cijfers, en grotendeels windkracht 2 zullen die paar millimeter regen wel mee vallen, en zou vooral het eerste deel beter moeten gaan dan vorig jaar.

Mijn streefgewicht voor de 24 uur heb ik gehaald, en het is me gelukt om het wintervet maandag 2 januari omlaag te brengen van 76,1 naar precies 71KG

Nog niet op het gewicht van 2017 (tijdens de Swissman xtreme triathlon, maar ik hoop daar tegen de Ultrabalaton nog een kilogram onder te komen.

We zitten op ongeveer 100 deelnemers, dus het drie dubbele van vorig jaar. Ongeveer 1 derde Nederlanders, dus met al die buitenlanders ga ik er vanuit dat het een behoorlijk sterk deelnemers veld is dit jaar. 14 verschillende nationaliteiten, en dat is altijd leuk!

En dan is het ineens weer bijna zo ver. Nog minder dan een week voordat de 24u van start gaat.

Ik ben ondertussen goed hersteld van de 65KM. Het streefgewicht voor de 24 uurs wedstrijd heb ik gehaald (c.a. 5KG minder dan in januari), en de blessures lijken voor het grootste deel opgelost. De pijntjes die ik nu nog voel zijn denk ik vooral te wijten aan vermoeidheid veroorzaakt door de vele kilometers van de afgelopen twee maanden. Helaas zijn de weersvooruitzichten minder goed, maar er kan nog veel veranderen voor het zaterdag wordt.

Volgens een schema wat voor een 24u is samengesteld zou ik in deze laatste taper week nog deze trainingen moeten doen:
Loper categorie B (marathontempo 5.00 min/km): 
Zaterdag: 30 km in tempo 6.15 
Zondag: 9 km in tempo 6.00 
Maandag: rust 
Dinsdag: 5 km in tempo 6.00 
Woensdag: 7 km in tempo 6.00 met 4 x 200 meter versnellingsloop (steigerung) 
Donderdag: 5 km in tempo 6.00 
Vrijdag: rust 

De zaterdag training was wel wat korter (21K) maar sneller bij mij, wat ongeveer hetzelfde effect zou moeten geven.

Het wedstrijdplan:
Ik heb de laatste weken erg goed nagedacht over hoe ik deze keer de wedstrijd in ga delen, en deze keer laat ik ook de “weer” factor flink mee wegen in het plan.

Wanneer het een normaal weerbeeld betreft, en niet te veel regen/wind verwacht wordt, dan ga ik proberen zo constant mogelijk te lopen en proberen de 100EM binnen de 21uur te halen. Alles daarna is dan mee genomen, en een 180KM zou dan zeker mogelijk moeten zijn. Een hele rustige start, en daarna zo lang mogelijk door blijven gaan zonder veel verval en zonder wandelen is dan de taktiek.

Zijn de vooruitzichten minder gunstig (heel veel regen en/of veel wind verwacht, vooral op zondag), dan ga ik het anders aanpakken. In dat geval ga ik proberen de eerste 100 – 120KM zo snel mogelijk te doen, en eens kijken of ik bijvoorbeeld een PR  op de 100KM kan lopen, of een mooie afstand in 12uur. Daarna een rustpauze, en alles daarna wordt dan hopelijk ook nog een mooie afstand, maar de verdeling zal dan totaal anders zijn en ik verwacht het totaal ook een stuk minder.

Dus zeker geen korte slaap pauze, maar proberen zo geleidelijk mogelijk naar een 100EM en daarna proberen op 180K uit te komen, of zo snel mogelijk de eerste 12u door zien te komen, en dan maar kijken wat de rest gaat worden…

Er wordt officieel gemeten, dus komt ook zo per categorie in de uitslagen –  Officiële timing punten:

– Alle ronde tijden
– 50km
– 100km- 100mijl

Voeding:
Vorig jaar had ik ontzettend veel bij me, maar bleef de inname vooral beperkt tot de Maurten gels en gele  vla. Ik heb verder wat repen (Knopper / kitkat / oreo / mini snickers) klaar liggen. Bij de verzorging is o.a. verkrijgbaar:
– Bananen
– Sinaasappels
– Rozijnen
– Zoute chips
– Zoute drop
– Wine Gums
– Chocolade
– Water
– Coca Cola®
– Sportdrank (tailwind nutrition)
– Bouillon

Extra voor de 24 uurs:
– Pasta (tussen 18u00 en 20u00)
– Koffie en Thee
– Rijstepap
– Broodjes met ham of kaas

Omdat dit jaar ook tailwind bij de verzorgingspost te krijgen is, zal ik deze keer wat minder mee nemen. Voor de zekerheid wel een paar verschillende smaken, in de voor mij beste meng verhouding (niet te sterk). Ook genoeg Radler 0.0 deze keer, want die bevielen me heel erg goed.

Overige + Kleding:
Wat wel een groot verschil zal zijn met vorige keer is de kleding die ik deze keer ga mee nemen. Bij een verwachting boven de 14 graden, ga ik starten in korte broek en t-shirt. Niet alleen beter voor de temperatuur, maar ook het opgenomen gewicht door de regen blijft dan beperkt. Ik neem dan voldoende shirts en shorts mee, en voor de nacht een paar lange tight’s  + truien zodat ik af en toe wat droogs aan kan schieten. De voeten en grote delen van het lichaam die gevoelig zijn voor schuurplekken zullen extra aandacht krijgen, en goed in de anti schaafwonde gel gezet worden voor de start. Tepels plak ik af, en ik twijfel nog of ik mijn borstband aan ga schieten, omdat deze soms ook gaat irriteren.

Verder ga ik nog wat “play-lists” samenstellen en op mijn mp-3 spelertje zetten. Vorig jaar niet gebruikt, maar misschien dit jaar….

Ondertussen staan er 96 geregistreerde deelnemers, waarvan zo’n 30% Nederlanders, dus een erg internationaal deelnemersveld. Een flink verschil met vorig jaar, want toen zijn er 32 gestart, en zijn er uiteindelijk maar 13 boven de 100 Mile geraakt.

Tja, afwachten dus wat het weer gaat doen komende dagen. Als de regen verdeeld wordt, bijv 0,1mm/u dan is het zelfs lekker met de verwachte temperaturen, en maak ik me niet veel zorgen. En dat geld ook voor de wind. Het kan een flink verschil uitmaken, dat heb ik vorig jaar wel gemerkt.

Dus als ik zou mogen kiezen, beter regen en weinig wind, dan veel wind de eerste uren na de start, zoals het eerste deel vorig jaar.

Ik denk dat vrijwel zeker daarom een groot deel al na zo’n 50KM de handdoek in de ring gooide.

Daarna nog 6 weken voor de Ultra balaton 🙂 Volgens onderstaande grafiek zou ik er nu in ieder geval een stuk beter voor moeten staan dan vorig jaar!

Zondag 5 Maart – Mijn eerste wedstrijd dit jaar, de 65KM van Walcheren.

Samen met Jan rijden we zondag ochtend rond 7 uur richting Vrouwenpolder voor de eerste ultra dit jaar. De laatste waar ik gefinisht ben, was de 24 uur van Sittard, ongeveer een jaar geleden, dus het werd wel een keer tijd voor een serieuze wedstrijd.

Deze keer geen echt wedstrijdplan, alleen een richttijd van 6uur en 30 minuten, wat gezien de zwaarte van het parcours redelijk optimistisch bleek te zijn. Doel was om zo weinig mogelijk te wandelen en blessure vrij te blijven, en op die manier er een mooie lange training  van te maken.

We staan met c.a. 45 lopers in het startvak, en om 9:00 worden we los gelaten voor de tocht van 65KM rond het eiland Walcheren. Voor een ultra vertrek ik vrij snel voor mijn doen, want na twee kilometer staat het gemiddelde op 5:20 per minuut. Ik laat het tempo een beetje zakken, en probeer voorlopig 5:30 aan te houden. Ongeveer tot de eerste verzorgingspost loop ik voorop in een groepje van 4. Daarna wisselen we af en toe van positie, en na de post op 15KM besluit ik solo verder te gaan, omdat het tempo af en toe omhoog gaat.

Ondertussen zijn we mooie dorpjes gepasseerd, en het parcours wordt af en toe afgewisseld met een stukje onverhard over een dijk, of langs een akker. Ik begon me af te vragen wanneer het traject zwaar zou worden, want dat was tot de 30KM zeker nog niet het geval, en ook mentaal en fysiek voelde het allemaal heel goed aan.

Precies op de helft (32,5KM) stond het gemiddelde nog exact op 5:30, maar iets later bleek dat niet voor lang. Na de boulevard van Vlissingen begonnen de trappen, duinen en af en toe wat strand, en dan ook nog eens een flinke harde wind flinke lange stukken recht op kop. Het voornemen om niet te wandelen, was gelijk om zeep na de eerste lange trap, en dat doet mentaal nogal wat.

De combinatie vermoeidheid + zwaar parcours aan de ene kant, maar de mooie omgeving aan de andere kant zorgden wel voor een goede balans, en de kilometers gingen gelukkig zonder problemen voorbij. Bij de 42KM zat ik precies op 4 uur, en bij de 50KM precies op 5 uur.

Toen ik daarna gemiddeld boven de 6 min per kilometer uitkwam, en wetende dat het zwaarste stuk van c.a. 7KM strand nog moest komen nam ik wat langer de tijd bij de verzorgingsposten, en ging ik nog rustiger de trappen op en af. Na de laatste post het strand op, en gelukkig wind in de rug, wat gezien de status van het strand maar goed was, want het liep ontzettend zwaar. Soms een stuk waar je niet weg zakte, maar over het algemeen zakte je schoenen net te diep om lekker te kunnen lopen.

Maar dat maakt dan eigenlijk allemaal niet zo veel meer uit, want de finish komt er weer aan, en dat zit ook deze uitdaging er weer op. Voor een 6u30 had ik 14 minuten verspeeld in de laatste 15KM, maar ik ben erg tevreden met mijn tijd van 6:43:57, vanwege de zwaarte van het parcours.

Een 17e plaats van de 45 gestarte deelnemers (31 finishers) dus ongeveer op de helft:
017 Schoonen Hans 067 6:43:57

Jan mocht weer het podium op, met een geweldige tijd van !!!!5u13!!!! om zijn mooie trofee voor de tweede plaats in ontvangst te nemen. Geweldig gedaan!

Deze week kwam het totaal op 122KM, en met wandelen erbij ben ik dit jaar de 1000KM al ruim gepasseerd…

https://www.pzc.nl/video/productie/tweede-editie-65-van-walcheren-groot-succes-361312

Ondertussen zijn we weer aanbeland in week 9 van 2023.De dagen worden gelukkig al weer wat langer, en ook de temperaturen blijven voorlopig nog gunstig.Wat mij betreft hebben we de meeste kou gehad, want een Elfstedentocht in Maart zou mijn wedstrijdplanning behoorlijk in de war gooien.

Even de kalender gecheckt, en daar zag ik dat nog minder dan 10 weken liggen tussen vandaag en de start van de Ultrabalaton. Ongeveer net zo veel tijd als tussen de Marathon van Leeuwarden eind vorig jaar, en nu, dus als ik het zo bekijk begint het al heel erg op te schieten, want dat lijkt allemaal nog heel erg kort geleden. Gelukkig is er in die tijd veel veranderd, want eind December was ik fysiek en mentaal op een dieptepunt beland, vanwege o.a. ziekte en werkdruk de weken er voor.

De tegenvallende marathon (qua resultaat), heeft me gelukkig op tijd in laten zien dat er nog flink wat moest gebeuren, en dat in combinatie met de analyse begin Januari heeft er voorlopig voor gezorgd dat ik me nu een heel stuk beter en fitter voel. De blessure is nagenoeg genezen. Het blijft nog een beetje gevoelig, maar ik heb er wel vertrouwen in dat het hier bij blijft. Ik durf dus weer een beetje te variëren qua snelheid, maar zal het beperken tot af en toe een kilometer “snel”, om zo toch af en toe wat kilometers in een wat hogere zone te trainen.

Nog 1 week voor de 65K ultra in Zeeland….Ik ben een beetje in tweestrijd met mezelf, want ik weet nog niet goed wat het wedstrijdplan wordt. De UB is mijn A wedstrijd, en die is nog ver weg, maar de 24u van Sittard wil ik ook graag een beter resultaat halen dan vorig jaar. Dus zou ik eigenlijk heel voorzichtig moeten zijn, en vooral moeten proberen zeker niets te forceren, en het echt als een training moeten doen. Van de andere kant ben ik ook wel benieuwd waar ik nu sta, en eens willen zien hoe ik het er ten opzichte van de overige deelnemers van af breng. Misschien gewoon best afwachten hoe het de eerste kilometers gaat, en hoe de knieholte zich houd tijdens deze wedstrijd… De weersverwachting lijkt voorlopig redelijk. Droog, windkracht 4 en een maximum temperatuur van 6 graden.

Afgelopen week ging het trainen ook redelijk. De trainingen door de weeks allemaal iets korter dan de week er voor, en ook de lange duurloop van zaterdag niet verder dan 30K gedaan. Niet alleen vanwege de komende wedstrijd, maar ook omdat ik sowieso toe was aan een wat rustigere week.

Ik vermoed dat de maand Februari met nog twee trainingen te gaan, uit gaat komen op c.a. 450 hardloop kilometers + 50 wandelkilometers en het is weer even geleden dat ik een maand met zo’n volume gehad heb. Gelukkig dus niet veel impact van de blessure die begin deze maand ontstond.

Terwijl hier in het zuiden volop carnaval wordt gevierd, ben ik afgelopen weekend weer op pad geweest om wat kilometers te maken. Eerst afgelopen vrijdag samen met Maaike het mooie Brabantse wal streekpad afgemaakt. Deze laatste etappe liep van Hoogerheide naar Bergen op Zoom, en was erg mooi. Ondanks de harde wind lekker gewandeld door een prachtig gebied.

Zaterdag ochtend was het weer tijd voor mijn duurloop, en kon ik weer vroeg de deur uit, want Maaike moest werken. 7u stapte ik buiten, en ging ik op pad. Omdat ik nog niet helemaal blessure vrij ben, besloot ik het “gewone” rondje te doen, en dan later te beslissen hoe veel kilometer het uiteindelijk gaat worden. De fysio had met een nieuwe scan gezien dat het scheurtje en de zwelling in de Hamstring al behoorlijk verbeterd zijn, maar dat er wel een pees schede ontsteking door veroorzaakt is in de knieholte. In Zundert voelde ik al wel dat het lekker ging, dus de marathon afstand leek me daarom een goed plan. Even twijfelde ik nog, of ik er een 50K van zou kunnen maken, maar met de ontsteking leek me dat te veel risico.

Zoals vorige keren bleef de hartslag lekker laag, en pas de laatste 10K ging deze wat omhoog.

De laatste kilometers nog wat versneld, zodat ik net binnen de 4u mijn Garmin af kon drukken. Een vergelijking van de laatste 4 marathons laat zien dat ik met gemiddeld c.a. 4 slagen per minuut lager nu ongeveer 15 minuten sneller ben, dus dat is goed nieuws. En de marathon in Leeuwarden met exact dezelfde minuten per kilometer had ik met een gemiddelde hartslag van 154 gelopen, dus een verschil van 18 slagen per minuut.

Jan gaf aan dat hij mogelijk aan de 65KM van Walcheren wilde deelnemen, en hoewel ik aanvankelijk nog twijfelde, heb ik deze week de knoop door gehakt, en toch ingeschreven. Er moet sowieso nog een wat langere duurloop gedaan worden, en dan maar beter met verzorging. Hopelijk tegen die tijd al helemaal blessure vrij, en zo niet, dan voorzichtig zijn.

Verder lopen de voorbereidingen prima! Sinds 1 Januari ben ik c.a. 4,5KG lichter, en het zou mooi zijn als er nog 3 extra af gaan tegen de Ultra Balaton.

Met 1 KM meer dan in week 5 afgelopen week de week met de meeste kilometers dit jaar gemaakt. (118,75). Met de wandel kilometers er bij opgeteld een week van c.a. 140KM. En voor wat het waard is, de vo2max van Garmin is ondertussen met twee punten om hoog gegaan, en ook de vo2max van Runalyze. Beiden kwamen ongeveer overeen met de meting op de loopband, dus ik ga er vanuit dat ook daar progressie is (normaal gezien wel, omdat het lichaamsgewicht onderdeel van de formule is).

Dinsdag kon ik terecht bij de fysio voor een scan van de spieren aan de achterkant van mijn linkse been. Het vermoedde wat ik had, werd helaas bevestigd, want er bleek inderdaad iets aan de hand te zijn. Volgens Meindert was er vrij duidelijk een scheurtje zichtbaar aan de onderkant van de hamstring, en ook de pees schede (het deel daar net onder) was daardoor wat opgezet. Zelf kon ik niet veel maken van de beelden, maar toen een vergelijking getoond werd van rechts met links was er wel een verschil te zien.

Sommige mensen met een gelijkaardige blessure komen op krukken binnen, dus bij mij lijkt het dan in verhouding mee te vallen, want ik had een dag later nog een marathon gelopen. Wat ook nog zou kunnen, is dat er al iets van een klein scheurtje ontstaan is een paar weken terug, toen ik ontzettende kramp gehad heb in het zelfde been tijdens het zwemmen, en dat vorige week vrijdag bij een misstap of i.d. daar nog wat extra schade ontstaan is. Normaal gesproken staat er 6 weken rust, en goed koelen als genezing’s proces, maar gezien de huidige status, hebben we doorgesproken wat in mijn geval de beste oplossing is.

Optie 1:De normale procedure volgen, en een aantal dagen helemaal niets doen, en daarna beginnen met oefeningen, en pas daarna weer voorzichtig beginnen. Omdat ondertussen de klachten al afnemen, terwijl ik toch behoorlijk door getraind heb met de blessure (marathon + herstel loop) zijn we het er samen over eens dat dit voorlopig een iets te voorzichtige aanpak is, en we eerst eens kijken of 1 van de andere opties wellicht in mijn situatie beter is.

Optie 2: Voorlopig op de Tacx trainer verder te gaan, maar dan zonder klick pedalen omdat bij de trekkende beweging de hamstring ook juist belast zou worden. Wanneer de zwelling helemaal weg is, dan gaan afwisselen met lopen en zwemmen.

Optie 3:Omdat er dinsdag al duidelijk verbetering zichtbaar was ten opzichte van de foto’s van zaterdag, is het gebied rondom de blessure gemasseerd voor een betere doorbloeding. Meindert zag geen probleem om voorzichtig door te trainen, zo lang de pijn niet erger word, en zo lang er verbetering zichtbaar blijft. Omdat mogelijk een kramp aanval de zaak weer kan verslechteren, is het ook verstandig om nog even uit het zwembad te blijven. Dus afgesproken om niet de intensief te trainen, en zodra het niet goed voelt direct te stoppen en rustig naar huis wandelen. Actief herstel dus.

Uiteraard koos ik voor optie 3, want dat heeft de minste impact op mijn doelen. Dus dinsdag avond op tijd naar buiten (de standby dienst gaat iedere dag in om 18:00u, dus ik besloot om 15u30 te stoppen met werken omdat ik ook in de avond uren moest weken), en lekker in de zon voorzichtig gaan lopen. De eerste kilometers voelde ik nog wel wat pijn, maar van lieverlee werd dit minder, en regelmatig moest ik het tempo weer een beetje naar beneden bijstellen. Na 15KM ging het nog steeds goed, maar ik besloot het daar wel bij te laten, want te lang is natuurlijk ook niet zonder risico. Dit was me zo goed bevallen dat ik vrijwel iedere dag hetzelfde gedaan heb, en zo toch nog flink wat kilometers bij elkaar gesprokkeld heb.

Onder het lopen had ik wat nagedacht, en het leek me wel een goed idee om weer een paar Hoka’s aan te schaffen, zodat ik in ieder geval de komende weken meer demping heb. Deze keer na het lezen van wat reviews de heel erg gunstig geprijsde Rincon 3 gekozen, en ik moet zeggen dat ik tot nu toe heel erg tevreden ben met deze aankoop.

Zaterdag mijn lange duurloop gedaan, en omdat mijn standby dienst voorbij was, bleek het effect van minder “stresshormomen” goed te helpen, want het is al heel lang geleden dat ik nog zo lekker gelopen heb. Heel af en toe nog een beetje gevoelig links, maar in vergelijking met het vorige weekend is dat eigenlijk te verwaarlozen. Ook de 42K op nieuwe schoenen ging perfect. Geen blaren, geen knie pijn, en ook aan het einde van de 42K nog ruimte genoeg bij de tenen. Wel even last van de teen welke ik een paar jaar terug gebroken had, maar gelukkig was dit weer weg na een tijdje.

Dus hopelijk is het ergste achter de rug, en kan ik voorzichtig doorgaan. Snelheid dus even achterwege laten, en proberen de wekelijkse volumes te halen. Ik twijfel nog wel of het verstandig is om de 65K van Walcheren te doen, maar heb nog even om te beslissen, want voor 20 Feb moet de betaling binnen zijn. Voorlopig is het beter denk ik om een rustige 50K op de weg te doen, maar….dat is natuurlijk bijlange na niet zo leuk…

Nog 1 maand, en 5 dagen dus het begint al flink op te schieten, en afgezien van de blessure gaat het heel erg goed. 4KG afgevallen, vrijwel dagelijks de oefeningen, en volgens runalyze is de vo2max ook toegenomen. En het is ook goed zichtbaar wanneer ik de laatste 4 marathons met elkaar vergelijk:

Dus met een ongeveer gelijkwaardige of lagere hartslag al behoorlijk sneller terug thuis.

Een korte samenvatting van de bevindingen welke ik doorgesproken heb met Eric.

Hartslag / vo2max / IAT/maximale vetverbranding
Maximale hartslag: 174
Minimale hartslag: 48
Maximale vetverbranding op HF 148 819Kcal – 60GR vet / Uur

IAT (individual Aerobic Treshold): HF 156 Lactaat 2,2 12,1KM/U 4m57 per KM
VO2MAX 48,1 (3,55 lit minuut).

Interval tempo: 136 – 156
Duurloop 136 – 148

Welness score:

Het meeste dus goed, zeer goed of uitstekend.
Redelijk: Rug, herstelcapaciteit(absoluut redelijk, relatief goed 1’30” stop 4,6 – 5′ stop 3,9), evenwicht borst – rug
Zwak: links/rechts verschil benen (Vrijwel zeker veroorzaakt door de hernia geschiedenis)

Vetpercentage ==> 23% Voor een hardloper ruim boven de norm, maar in de gezondheids score goed, en de gewichtsklasse = normaal en vetverdeling ook.

Specifieke lichaamsbouw:
De kuitfactor blijkt ongunstig te zijn met een score van 5,8
En alhoewel de BMI voor een normaal mens op een gezonde waarde ligt (= ruim onder de 25) wordt deze voor hardlopen als zeer ongunstig beschouwd. De kuitfactor is dus iets wat genetisch bepaald is, en waar ik verder geen invloed op heb. De BMI heb ik uiteraard wel invloed op, en dat is tevens de belangrijkste boodschap uit dit onderzoek (maar dat kwam niet als een verassing).

De loophouding/style zijn voor een ultraloper goed bevonden, en ook de energy cost is met een factor van 0,180 goed. Voor een 10K wedstrijdloper of sprinter zou dus mijn loopstijl aangepast moeten worden, omdat dan snelheid belangrijker is en zuinigheid ondergeschikt is. De afzet impuls, grond contact tijd, Opvering, en pasfrequentie lagen allemaal binnen of zelfs boven de norm wat gunstig is. De paslengte ligt op lage snelheid onder de norm, maar boven de 13KM/U weer binnen de norm.

Huidige status op basis van voorspelde marathon finish tijd
Wanneer ik volgens de berekeningen op het moment van de meting (maandag 23Jan) de marathon van Rotterdam zou lopen zou ik volgens deze metingen een tijd van 3u36 halen. Wanneer ik 68KG weeg (5,8KG lichter dan het meet moment, 4KG lichter dan nu) zou het 3u24 kunnen zijn.

Als ook de beenkracht in orde zou zijn, dan zou 3u19 kunnen, en wanneer de temperatuur 13 graden is 3u12.

Alle berekeningen dus op basis van de toen geldende conditie en gewichts/vet percentage’s en met nog 10% marge m.b.t. het omslagpunt. Er moet dus zelfs bij ideale omstandigheden nog meer te halen zijn.

Kort samengevat is de uitslag erg gunstig te noemen, omdat de meeste waarden goed of zeer goed zijn. Voor ultra’s valt er op het gebied van looptechniek voor mij helaas weinig winst te behalen. De meeste aandacht moet daarom uitgaan naar gewichts en vetprecentage -vermindering en specifieke training. Verder werken aan een sterke core + extra aandacht aan de rugspieren. Uiteraard komt het niet als een verassing, maar is het wel een extra bevestiging dat met bovengenoemde zaken nog erg veel winst te halen valt.

Training afgelopen week:

Deze week is het gelukt een totaal van 117,6KM bij elkaar te lopen. Een flinke meevaller, omdat ik vanwege de standby dienst vreesde dat mijn lange duurloop er bij in zou schieten of in ieder geval flink ingekort zou moeten worden.

Zaterdag ochtend moest ik wel een installatie doen, en deze duurde langer dan verwacht. Uiteindelijk kon ik rond half 1 de pc uitzetten, en na een paar boterhammetjes ging ik op weg voor mijn duurloop. Vanwege de standby dienst dus niet te ver weg, en tijdens het lopen dacht ik dat het misschien wel leuk zou zijn om te checken of de atletiekbaan vrij was. Niemand te zien, dus ik besloot wat rondjes af te werken. Uiteindelijk werden het er c.a. 80, en in de buurt van de 40K besloot ik dat het goed geweest was, en weer naar huis te gaan.

Knieholte:
Helaas sinds afgelopen vrijdag wel pijn in de knieholte 🙁 Tijdens het lopen een stekende pijn zo rond de 12KM, en daarna nam de pijn weer af. Rijdens de 42K voelde ik de spier ook goed, en vandaag tijdens het herstel loopje leek het al weer wat minder te zijn, vooral wanneer de snelheid zo rond de 6m15 lag. Maar toen ik thuis kwam schrok ik wel, want er is een flinke blauwe plek ontstaan, en het is ook flink wat dikker geworden. De meeste blessures die ik vind zijn zweepslag achtig, dus ik vermoed dat er bij mij ook een klein scheurtje ontstaan is. Komende dagen even wat gas terug, om in ieder geval het herstel wat te bevorderen. Mijn standby dienst loopt nog tot vrijdag, dus op zich qua timing wel goed.

Ondertussen heb ik alvast een rapport ontvangen van Sport Assistance. Een beetje vooruitlopend op het advies gesprek wat dinsdag avond volgt,  ben ik alvast vrij gelukkig met de resultaten welke betrekking hebben op de algemene gezondheid en conditie. De VO2MAX is vastgesteld op 48,1 terwijl ik als het geen loopband geweest zou zijn nog iets meer gegeven zou kunnen hebben. En omdat mijn Garmin ook sinds een paar weken 49 aangeeft, kan ik alvast concluderen dat de waarden aardig overeen komen. Runalyze zit daar iets onder, maar daar is de vo2max ook gebaseerd op recente wedstrijden, dus nu nog onbetrouwbaar. Er bestaat overigens een mogelijkheid om een correctie factor in te geven, maar voorlopig laat ik het zo staan. Het vetpercentage ligt met 23% nog net boven de norm, terwijl de gewichtsklasse/bmi er gelukkig binnen ligt. Nog flink afvallen dus, want er worden behoorlijk betere resultaten voorspeld bij een 15% percentage en een gewicht van c.a. 5KG minder. Verdere conclusies laat ik nog even achterwege tot na het gesprek.

Zwemmen

Na een paar keer uitstellen was het donderdag gelukt om samen met Levi naar de Banakker in Etten-Leur te gaan voor een zwem training. Gelukkig had ik destijds de zwemspullen bij elkaar in een bak gelegd, en had ik nog een paar zwembrilletjes en badmutsen. Na een paar banen tussen de schoolslag zwemmers, even de snelste baan in gegaan, en wonder boven wonder kon ik na (ik gok ongeveer 6) jaren nog redelijk bij blijven. Maar na een baantje of 7 merkte ik dat het ademen wat zwaar begon te gaan, en besloot ik een baan naar rechts te schuiven. Daar was Levi ook bezig, en het lukte hem vrij goed om baantjes af te werken met borstcrawl. Af en toe wat tips uitgewisseld, en een korte pauze genomen. Wel een keer moeten stoppen vanwege kramp in mijn kuit. Ik kan met niet herinneren dat ik het zo erg mee gemaakt heb als afgelopen donderdag, en ik had er zelfs de dag later nog flink last van. Na ruim 45 minuten brak mijn zwembrilletje in tweeën, dus nog maar wat schoolslag en daarna weer onder de douche. Levi vond het leuk, dus volgende week gaan we nog een keer….

50K
Omdat ik Zondag andere verplichtingen had, en het lopen er vrijwel zeker bij in zou schieten moest ik zaterdag nog flink aan de bak. Om aan 100KM te komen deze week (donderdag vanwege het zwemmen niet meer gelopen), moest ik nog precies 50KM maken. Dat was sowieso de bedoeling, aangezien ik nog geen ultra afstanden gedaan heb afgelopen tijd. Rond half 8 ben ik vertrokken (Maaike was vrij), en met c.a. 1,5 liter Tailwind sportdrank op pad voor deze duurloop. Het was nagenoeg windstil, en al vrij snel werd het weer licht. De temperatuur was perfect, en het liep lekker. Met een hartslag van c.a. 140 gemiddeld werkte ik de eerste 40KM af en de laatste 10KM iets hoger wat het gemiddelde op 142 bracht. De snelheid lag met gemiddeld 5:53/KM normaal gesproken voor mij iets te hoog voor de langzame duurloop, maar omdat mijn hartslag relatief laag is gebleven wel OK denk ik.

Omdat mijn hartslag meter voor mij ondertussen een heel belangrijk instrument is geworden, had ik al lange tijd nogal wat vraagtekens bij de nauwkeurigheid van de ingestelde zone’s. Ergens heb ik ooit jaren terug waarden in gegeven aan de hand van een sport keuring, maar ook die waren discutabel, want waren destijds vastgesteld op een fiets in plaats van een loop band.

De max hartslag staat namelijk nog steeds op 180bpm, en dat is vastgesteld in 2004, dus in theorie zou ik daar ruim 10 slagen onder moeten zitten nu. Na wat zoeken op internet bleek de dichtstbijzijnde waar het op een loop band kan bij sport assistance in Breda te zijn. Je kunt daar dan terecht voor bovenstaande metingen + kracht en stabiliteit ’s meting van armen / benen / romp.

Een complete check dus, en aangezien ik bij geen enkele vereniging aangesloten ben leek het me verstandig toch ergens een test te laten doen zodat ik wat meer gestructureerd en beter onderbouwd op  hartslag kan gaan trainen. Het plan is, om zodra ik de uitslagen heb ok de diverse testen die op de Garmin beschikbaar zijn uit te voeren, en wanneer de afwijkingen bekend zijn, kan ik die ook op een betrouwbare manier interpreteren.

Mijn lange duurloop die ik op Zondag had gepland heb ik daarom bewust niet verder gedaan dan 30KM, omdat anders de Vo2 max meting mogelijk niet goed zou gaan, en de resultaten dus onbetrouwbaar zouden zijn.

En na twee weken met een marathon er in, misschien juist goed om weer een weekje iets terug te gaan, zodat ik deze week weer goed opgeladen ben om daarna weer wat meer te doen. Gelukkig kom ik wel in de buurt van de 100KM deze week, dus qua omvang misschien nog wat aan de lage kant, maar komende weken dan proberen weer uit te breiden en vooral in het weekend een flinke lange duurloop.

Ook heb ik Levi beloofd om een avond mee te gaan zwemmen. Hopelijk bevalt dat goed, en helpt het mee om weer wat flexibeler te worden. Tijdens de kracht-test was het in ieder geval heel goed te zien dat mijn linker been heel veel minder kracht had dan de rechtse. (Het is uiteraard vrij normaal dat je ene been sterker is dan de andere, maar procentueel gezien lag de kracht van mijn linkerbeen wel een flink stuk lager).

Volgende week krijg ik de resultaten doorgestuurd, en wordt ik nog tijdens een gesprek bij gepraat over alle bevindingen.

Deze week trouwens wel een hele drukke week bij de klant, dus hopelijk lukt het me om door de weeks voldoende kilometers te maken…

Na een veel te korte nachtrust ga ik zaterdag te laat uit mijn bed uit voor mijn lange duurloop. Even met Maaike onderhandelen over hoe lang ik weg mag blijven, want we hebben die dag nog een vrij drukke agenda. Aanvankelijk zou ik om 12:00u terug moeten zijn, maar ik heb er tijdens het ontbijt nog 45 minuten bij kunnen praten.Moet precies genoeg zijn voor een marathon dacht ik.

Even de buienradar gecheckt, en ik zag dat het wel eens de natste dag van het jaar zou kunnen worden. Nou is het jaar nog maar net begonnen, maar….

Dus regenjasje aan, Garmin aan(die gaf het de-motiverende advies “Rust”), en 8u27 de deur uit.Hmmmm….niet alleen regen dus, maar ook nog eens flinke wind. Ik besluit het eerste stuk tegen de wind in te gaan richting Zundert.Na een paar honderd meter is al duidelijk dat trainen op hartslag vandaag geen goed idee is, dus ik besluit om op gevoel niet al te diep te gaan.

Mijn eerste plaspauze stop ik in de buurt van Zundert, en ik zie dat “De kleine beek” – een zijtak van de rivier de AA al zowat overstroomt door de vele regen van afgelopen dagen.Niet veel later draai ik in Zundert richting Rijsbergen, en nu de wind uit een andere hoek komt, loopt het weer een heel stuk gemakkelijker.

De kilometer splits dalen, en wanneer ik door Rijsbergen kom, zie ik, dat als ik dit tempo aanhoud precies een marathon van 4u15 zou passen voor kwart voor 1.Vandaag loop ik alleen op tailwind-sportdrank,  want mijn Maurten gels zijn op. Ik heb voor de zekerheid een Knopper en een paar Oreo’s bij, maar deze blijven tot het eind in mijn rugzak.Vanwege de hoge luchtvochtigheid, de lage temperatuur, en het vrij lage tempo zit een tweede plaspauze er aan te komen, en ik stop bij “De Naald”. Een goed moment om een drinkflesje te wisselen, en nadat ik mijn rugzak weer om hang probeer ik terug in mijn ritme te komen.

Ik hoor iemand achter me roepen, en schrik me een ongeluk, maar…het blijkt Jan te zijn🙂We lopen een stukje samen op, en zijn het er over eens dat dit een echte kwaliteits- training aan het worden is, wat met de ultra Balaton in het vooruitzicht goed van pas komt.Bij de rotonde tussen Etten-Leur en Rijsbergen splitsen onze wegen zich weer, en is het voor Jan nog maar c.a. 5KM (hij was wel op tijd vertrokken) voordat hij in een warm bad kan stappen.

Voor mij nog 19K dus nog een paar uurtjes die ik moet vullen, en daarom het plan om Pagnevaart weer op te nemen in de route.Eenmaal daar aangekomen gaan mijn voeten soms tot boven mijn enkels in het water, maar dat voelt op zich niet slecht. Even later helaas wel, want dan voel ik een paar blaren ontstaan. Dus erg vervelend op dat moment, maar qua mentale training des te beter…

Het laatste stuk richting Rucphen nog even flink moeten beuken tegen de wind, en na 4u9 druk ik mijn klok af na 42,25KM Omdat ik zondag helaas verstek moest laten gaan, is het week gemiddelde op 87KM blijven staan. Hopelijk volgende week weer een week van +100K

Nog iets minder dan 9 weken voor de 24u van Sittard (= <16 weken voor de UB).

Week 1 zit er gelukkig weer op. Zoals ieder jaar is de eerste week van januari voor mij zo ongeveer de saaiste week van het jaar….De verplichte nieuwjaarsbezoeken, bijkomen van de feestdagen, korte donkere dagen,  en proberen de voornemens waar te maken wanneer ik qua gewicht weer de top van het jaar bereikt heb.

Voor mij dus vooral proberen het gewicht weer flink terug omlaag te krijgen, en blessurevrij de wekelijkse kilometers flink uit te breiden.In beide gevallen is geduld overigens wel een belangrijke factor, want te snel afvallen of te snel de kilometers uitbreiden is ook niet helemaal zonder risico’s.Gelukkig geeft de weegschaal al 1,6KG minder aan, dus het begin is er. En de eerste week (als maandag als eerste dag geteld wordt) in totaal 114,98KM hardgelopen en 14,47KM gewandeld.Dus 1 rustdag (vrijdag), maar omdat maandag een vrije dag was, heb ik hier een wat langere duurloop kunnen doen dan wat ik normaal op een maandag zou doen.

Zaterdag mijn lange duurloop geprobeerd op een hele lage hartslag te doen, maar na zo’n 27Km was ik daar wel klaar mee, en toen heb ik het tempo maar weer wat omhoog gegooid.Niet goed natuurlijk, maar uiteindelijk gelukkig het grootste deel van de 43KM wel op een hele lage hartslag afgewerkt.

Zondag kon ik weer op tijd de deur uit, en toen heb ik nergens naar gekeken, en ben ik lekker gaan lopen. Deze training afgerond op 21K en precies om 9 uur mijn hartslag meter weer uitgedrukt.

In de middag nog een mooie wandeling met Maaike gedaan (die jarig was) in de buurt van Baarle Nassau.

Dus het begin is weer gemaakt, en ik hoop dat ik komende weken ook weer flink wat kilometers kan gaan maken, want ik verwacht dat voor mij vooral het totaal aantal uren hardlopen het belangrijkst zijn.Snelheid is voorlopig ondergeschikt, dus hopelijk blijft daarmee ok de kans op blessures achterwege.

En mijn oefeningen heb ik ook weer opgepakt.Om de dag rol ik mijn matje uit in de garage en werk ik een setje oefeningen af, maar buiten dat probeer ik ook nog diverse oefeningen gewoon overdag (een tip die ik gelezen had).Bijvoorbeeld balansoefeningen tijdens een teams meeting, op 1 been staan tijdens tanden poetsen of als je ergens op staat te wachten, squat’s wanneer je iets opraapt of veters strikt etc. etc.Dus nu maar hopen dat dat voldoende is om  heel te blijven, en extra kracht en balans te ontwikkelen.

The primary goal of training is to stay injury free so you can continue training