Afgelopen weken genoten van een wandelvakantie in Slovenie.
Na een tussenstop in Oosterijk (Kitsbuhel), vanuit Lesce een 10 daagse wandeltocht gedaan door de julische Alpen.
De bagage werd vervoerd van hotel naar hotel, zodat we de routes konden wandelen met alleen de noodzakelijke spullen en eten en drinken.

In grote lijnen zag de vakantie er zo uit:
Dag 1 Aankomst in Lesce bij Bled
Uw wandelocht start en eindigt in de buurt van het meer van Bled, één van de mooiste plekken in Slovenië, met middenin het fotogenieke kerkje.

Dag 2 Van Lesce naar Bohinjsko Jezero
De eerste wandeling begint na een korte busrit in Bohinjska Bela.
U wandelt over een bergrug naar het nog mooiere, maar minder bekende meer van Bohinj.
Onderweg heeft u prachtig uitzicht over de Karawanken en het meer van Bled.

Dag 3 Rustdag of rondwandeling rond het Bohinj-meer en naar de Savica-waterval
De wandeling is vrij lichte, mooie tocht.
U wandelt rondom het Bohinj-meer, zowel door het bos als vlak langs de oever. En u kunt de 60 meter hoge Savica-waterval bewonderen.

Dag 4 Van Bohinsjko Jezero naar Tolmin
De dag begint met een busrit naar Bohinjska Bistrica.
Over bospaden en door alpenweides klimt u geleidelijk naar een hoogte van 1273 meter.
Onderweg kunt u genieten van weidse uitzichten. Het is er zo stil dat u een grote kans heeft wild te zien.
Vervolgens daalt u af naar Podbrdo. Vanaf hier gaat u per openbaar vervoer naar Tolmin.

Dag 5 Van Tolmin naar Bovec
De volgende dag begint u in Kobarid, waar u per bus of met een transfer naartoe arriveert.
Hier kunt u een bezoek brengen aan het indrukwekkende Eerste ­Wereldoorlog-museum.
De nadruk in het museum ligt op de hevige gevechten in deze streek, welke door ­Ernest Hemingway is beschreven in ‘A Farewell to Arms’.
Bij Kobarid steekt u de Soča over en loopt u bovenlangs de snelstromende rivier naar Log ­Ceszoski en verder stroomopwaarts naar Bovec.

Dag 6 Rustdag of rondwandeling naar het fort Kluže en naar Kal-Koritnica
Vanuit uw hotel in Bovec loopt u naar het oude kerkje Sveti Lenart.
Vanaf daar gaat u verder naar het 19e eeuwse fort (Trndjava) Kluže.
Na het fort loopt u langs de andere kant van de rivier Koritnica naar het dubbeldorp Kal–Koritnica.
U daalt af naar de Soča en komt weer uit in Bovec. U loopt bijna de gehele route over mooie rustige voetpaden.

Dag 7 Van Bovec naar Kranjska Gora
Vanuit Bovec neemt u de bus naar Soča en ­wandelt u naar de bron van de wonderlijk blauwgroene ­Soča-rivier. Via hangbruggen steekt u meerdere keren de Soča-kloof over. Onderweg heeft u weer mooi uitzicht op de hoogste toppen van de Julische Alpen. In het dorpje Na Logu kunt u het Triglav Nationaal Park-museum bezoeken en even verder de botanische alpentuin. Per bus of lopend beklimt u de 1611 meter hoge Vršič-pas en daalt af naar Kranjska Gora.

Dag 8 Rustdag of rondwandeling
U kunt een afwisselende rondwandeling maken met prachtige uitzichten.
U loopt lange tijd op hoogte afwisselend door bos en velden via Gozd Martuljek naar Jasna.
Er ligt een schitterend meertje aan de rivier Pisnica. U kunt de tocht inkorten door in Gozd Martuljek de bus te nemen.

Dag 9 Van Kranjska Gora naar Bled, transfer naar Lesce
De laatste wandeldag begint, na een busrit, in Mojstrana.
De route is lang, maar zonder al te veel klimwerk.
U steekt een heuvelrug over en loopt door de bossen.
Via enkele kleine dorpen komt u bij de indrukwekkende Vintgar-kloof.
Na een wandeling door de kloof loopt u terug naar Bled. U krijgt een transfer naar het hotel.

Hele mooie vakantie, en ondertussen ben ik weer terug aan het werk.
Het trainen heb ik op Zondag terug opgepakt met een duurloop van 30KM.
Dit ging redelijk, want ik had wat last van mijn hiel. Waarschijnlijk veroorzaakt door het vele wandelen afgelopen weken…..

Vooral in de ochtenden wanneer ik uit bed kom heb ik er flink last van. Dus nog maar even een weekje rustig aan, en daarna moet ik er flink tegenaan, want de echte ultra’s komen er binnenkort aan.

Afgelopen zaterdag was het weer zo ver……voor de tweede keer meedoen aan de Kennedymars van Someren.

De week hiervoor was nogal druk vanwege het klussen bij Randy, maar zaterdag sliepen we uit, en hadden we een relaxt dagje.
Tegen het eind van de middag waren Maaike en ik op tijd vertrokken, en zoals vorig jaar waren we weer veel te vroeg in Someren.
Helaas werd deze keer regen voorspeld, en hoewel het de afgelopen 3 weken geen druppel geregend had, begon het uitgerekend zaterdag 19:00u met bakken uit de lucht te komen.

Dus daar sta je dan met ruim 1800 man. Een gedeelte was op tijd onder een tent gaan staan, maar wij behoorden tot de groep die nat geregend werden.
Maar dat mocht de pret niet drukken, en vooral niet toen we ook Maria en Jan weer gevonden hadden.
Vorig jaar hebben we deze grote tocht samen met hun gelopen, en ook dit jaar hadden we weer afgesproken om samen op pad te gaan.

Rond kwart voor 8 begon het al wat gezelliger te worden, en na “You never walk alone” werd het Kennedymars lied ingezet.
En een paar minuten later konden we eindelijk op pad.
Het tempo zat er lekker in, en de eerste kilometers vlogen voorbij. Nog steeds flinke buien, en alle kledingstukken die we bij hadden, konden ons net warm genoeg houden.
Bij de 8KM ongeveer was de eerste post, en helaas stond er een flinke rij voor de toilet wagen.
Toen we weer verder konden, hingen we zowat achteraan, en dan heb je vooral langzame lopers voor je, juist op een gedeelte waar het vrij smal is.
Dus dan maar wat rustiger op weg naar de volgende stop.
Na deze stop gingen we verder richting Deurne, en daar was het zoals vorig jaar ook weer heel erg gezellig.
Ondertussen was het al donker geworden, en de regen was gelukkig ook gestopt.
Tijdens de passage door het centrum zag ik ook Riny staan, en wel heel erg toevallig dat we elkaar zagen met zo’n hoop wandelaars en supporters.
Even snel een praatje gemaakt, en daarna weer door.

Het liep erg lekker, en alleen mijn grote teen deed een beetje pijn. Precies om 0:00u werd “lang zal tie leven” ingezet, en startte mijn 54ste levensjaar.
Dat was ook een geweldig moment, want buiten Maaike, Jan en Maria zongen ook een flinke groep wandelaars mee, en dat was fantastisch om mee te maken.
Bij de 31KM namen we een korte pauze, en toen we daar een stoel bemachtigd hadden, werden we nog even geinterviewd door de lokale radio.
Daarna weer door, en alhoewel we ondertussen weer redelijk opgedroogd waren, was het nog wel wat fris (c.a. 11 graden).

Zoals vorig jaar warne er ook nog ontzettend veel supporters op gebleven om de wandelaars aan te moedigen. Top!!
Met een lekker tempo wandelden we door tot de sporthal bij de 41KM, en daar namen we weer de nodige rust.
Helaas moesten we wel lang wachten in de rij voor het toilet, en toen we buiten kwamen begon het al weer licht te worden.
Over de helft dus, en weer een beetje terug uitgerust gingen we weer vol goede moed op weg.

We namen bij de splitsing (de keuze verhard/onverhard) de route, en dat bleek een goede keus.
Ondertussen hadden Wilma en Ad ook doorgegeven dat ze op weg waren naar de “Meet en greet”, en even later kwamen ze ons tegemoet gelopen, zodat we elkaar bij de 55KM troffen.
Gezellig met zessen het stuk naar de picknick plaats, kort nadat we het 60KM punt gepasseerd waren.
Even een paar boterhammetjes, en een lekkere bak met koffie, en toen namen we weer afscheid van mijn zus en zwager.

Nog maar 19 KM te gaan, en ik voelde me een heel stuk minder vermoeid dan vorig jaar.
Het stuk waar vorig jaar geen einde aan leek te komen, ging nu heel erg lekker, en dat kwam denk ik vanwege de veel betere temperatuur.
Net voor de 70KM hadden we de laatste echte rustpost, op een hele mooie lokatie.
Van hieruit dus nog 10KM te gaan, en nog steeds ging het lekker. Tot op het punt waar we dachten een kilometer verder te zijn dan we uiteindelijk waren (74KM), want daarna begon het toch weer wel wat zwaarder te worden.
Het was zoals vorig jaar weer een hele gezellige boel de laatste kilometers voor Someren. Geweldig al die mensen die je aanmoedigen!!
Daarna kwam de finishboog in zicht, en uiteindelijk liepen we om half 2 de finish over. Dus ondanks de wat langzame start, uiteindelijk toch nog 20 minuten korter over gedaan als vorige keer.

Was weer fantastisch om mee te kunnen nmaken, en geweldig om samen met Maaike zoiets te kunnen doen.
Blij dat we weer zonder problemen konden finishen, en ook heel mooi dat Maria en Jan weer samen met ons gefinished zijn.
Ondertussen kijk ik al weer uit naar volgend jaar, want dan hoop ik er weer bij te kunnen zijn!!

Levi heeft zijn debuut op de halve marathon geweldig gedaan!
Ondanks de hitte kwam hij in 1u52 over de finish, en was daarmee 134ste van de 352 gestarte deelnemers.

Voor mij zelf was het deze keer een hele zware tocht. De gebroken teen gaf gelukkig geen problemen, maar het warme weer wel! Normaal gesproken ben ik daar niet zo gevoelig voor, maar na c.a. 7 km begon ik flink last van de hitte te krijgen. De kilometer splits gingen gelijk van 4:30 naar 5 minuten, en niet veel later naar 5:30. Gelukkig stonden er om de 2KM drankposten, en bij iedere post heb ik wat gedronken en een spons gepakt als die mogelijkheid er was.

Levi kwam me rond de 18KM voorbij, en dat was een heel mooi moment! Ik was opgelucht dat hij geen problemen had gehad, en op een mooi tempo verder ging. Aanpikken was geen optie voor mij, want ik was ondertussen in de dribbel modus gegaan, en kwam uiteindelijk 1 minuut later over de finish.

De after party op de markt was ook weer heel gezellig, dus het was weer een top dagje!

Met nog twee weken voor de halve marathon van Roosendaal, ging het gisteren mis. Tijdens het klussen bij Randy viel er een boeiboard op mijn grote teen. Na een paar minuten was de meeste pijn weer over, en dacht ik dat het mee zou vallen, maar toen ik een uurtje later mijn teen bekeek bleek deze donker paars te zijn.

In de middag viel er nog een keer een grote waterpas op, dus dat was dubbele pech, en het duurde die keer wel heel erg lang voordat de meeste pijn verdwenen was.

Dus in de avond maar even langs de huisartsenpost gegaan, en de arts dacht dat het mogelijk een breuk was. Nadat er foto’s gemaakt zijn, bleek dit inderdaad het geval te zijn, en werd ik doorgestuurd naar de eerste hulp bij het Bravis ziekenhuis in Roosendaal. Onderweg daar naar toe vroeg ik me al af wat de consequenties zouden zijn. Gelukkig vertelde de arts dat de breuk net buiten het gewricht valt, en dus vrijwel zeker geen problemen gaat geven na genezing.

Ik kreeg zelf de keus om er wel of geen gips omheen te laten zetten, maar ze adviseerde me dit alleen te doen als ik veel pijn had. Voor de genezing maakt het namelijk niets uit, dus ik vond het zelf ook een heel goed plan.

Ik vroeg wanneer ik mijn voet weer kan belasten, en dat mag volgende week al weer(voorzichtig), dus dat valt me 100% mee. Dus als het een beetje mee zit, en ik ben pijn vrij, dan kan ik toch starten tijdens de halve marathon.

Dus dat is een flinke domper, net nu het trainen weer zo lekker ging! Voortaan werkschoenen aan bij het klussen dus.

Afgelopen week (met wandelen er bij) 113,5KM totaal gelopen, dus een top week. Een wandeling van 52,5 km in Stekene brengt het totaal natuurlijk wel snel flink omhoog.

Afgelopen week weer lekker getraind.
De lange duurloop van 31KM viel trouwens nog tegen, want die begon met het kapot trekken van mijn compressie kousen.
Daarna flink wat buik krampen, en een paar sanitaire stops.
En in tegenstelling tot vorige keer viel het niet mee om mijn hartslag heel laag (rond de 135 slagen per minuut) te houden.
Wel lekker gelopen verder, want een duurloop op zo’n lage snelheid is altijd wel fijn om te doen.

Ondertussen nieuwe compressie kousen aangeschaft. Deze keer Compressport R2 Oxygen

The best calf support for running, the R2 Oxygen is a must have for all athletes looking for high performances and superior comfort. Initially designed to meet the needs of our pro athletes racing in events as extreme as the IRONMAN® World championships in Kona, the R2 Oxygen are highly ventilated, ultra-light and exceptionally comfortable. Gear up with your R2 Oxygen during intense exercise under extreme heat, whether on the trails, for a triathlon or a marathon. They bring a new breath of life to your calf muscles. Compressport’s R2 Oxygen are incredibly light with only 11 grams, you won’t even notice them. The R2 Oxygen are ultra-fast drying and breathable thanks to the ventilation stripes directly woven into the compression. Your calves stay dry, fresh and protected. Made for the most extreme conditions, they will match the most demanding athletes expectations for intense and explosive performances! Their elegant design provides a more dynamic and reassuring look. Available in black, they will match all your outfits

Zondag was het plan om met een wat hogere hartslag te lopen, en dat ging juist wel heel erg goed.
Na wat rustigere eerste kilometers eindigde ik met een gemiddelde van 4:39 pm.

En dinsdag avond was de test voor Levi. We hadden een halve marathon ingepland, zodat hij deze afstand al een keer gedaan had in de voorbereiding naar de halve van Roosendaal.
Hij liep heel onstspannen, en na iets meer dan 2 uur waren we weer terug.
Dus ik denk dat 1u50 wel een mooie richttijd is voor Levi de 23ste (want een halve uitlopen heeft ie dus ondertussen al gedaan).
Maar dat zal ook heel veel van het weer afhangen denk ik…

Komende dagen werken,feesten,klussen en wandelen, dus ik hoop dat er nog ergens een duurloop van 3,5 uur in past.
We zien wel…..

..maar dan alleen op het gebied van hardlopen. Trainen staat momenteel even vrij laag op de prioriteiten lijst, en daarom heb ik afgelopen weken niet al te veel kilometers gemaakt.
Op zich wel goed zo’n rust periode, maar het moet niet te lang gaan duren natuurlijk. Helaas kan ik onder de meeste zaken niet uit, want drukte bij de klant, en de verbouwing bij Randy hebben nu eenmaal voorrang.

De eerste wedstrijd waar ik binnenkort ga starten zal vrijwel zeker de halve marathon van Roosendaal worden op Zondag 23 juni 2019, samen met Levi.
Levi en ik hebben er samen al wat trainingen op zitten, en het ziet er naar uit dat hij zonder problemen zijn eerste halve marathon zal gaan volbrengen.
Heb hem geadviseerd nog niet te veel op snelheid te letten, maar deze eerste gewoon te finishen, en wanneer het hem dan goed bevalt kan hij daarna bijvoorbeeld in Etten Leur proberen voor een mooie tijd te gaan.
Gisteren zijn we samen 17KM op een tempo van 6M/KM gaan lopen, en dat ging zonder problemen.
Zelf zal ik op de dag kijken hoe het bij mij gaat.

Daarna zal het even duren denk ik, want ben nog op zoek geweest voor een leuke wedstrijd, maar er zijn niet veel mogelijkheden meer over voor de vakantie.
Want een paar weken er voor is het Kennedy Mars, dus dan schieten er verder niet veel weekenden meer over.

Wel ben ik van plan zo snel mogelijk wat gestructureerder te gaan trainen.
Ook de lange duurlopen wil ik langzamer gaan doen, om de vetverbranding te stimuleren, en zo hopelijk de problemen met voeding ook tegen te gaan.
Afgelopen vrijdag voor de eerste keer op een hele lage hartslag 31KM gelopen, en dat beviel heel goed!
Ik zal samen met Jan kijken wat de beste strategie wordt, en zo de dagen dat ik beschikbaar heb om te trainen zo goed mogelijk in proberen te vullen. Want….de eerste doelen komen al een beetje in zicht. De ecotrail al in c.a. 3 maanden, en vrij kort daarna het echte werk!!

De voorbereidingen voor deze trail waren niet zo best…Vanwege allerlei omstandigheden (verkoudheid, klussen bij Randy, paar dagen Ierland) is het trainen er de laatste weken flink bij ingeschoten.
De verkoudheid was nog de meest vervelende, want hier was ik nog niet helemaal van af.Gelukkig wel een aantal dagen koorst vrij, want anders zou ik helemaal niet gestart zijn…
Dus samen met Jan naar Woluwe gegaan, om een  trail te gaan lopen in het gebied waar ik vorig jaar ook de Ecotrail heb gelopen.Omdat er meer wedstrijden waren, was het zo te zien een flink evenement.
Startnummer opgehaald, en na wat vertraging werden we rond half 10 weggeschoten.

Jammer dat een flink aantal deelnemers de regels niet respecteren, en de verplichte uitrusting niet mee namen.Voor een 25KM heb ik namelijk ook niets nodig, en zou een bekertje water op de verzorgingspost voldoende geweest zijn, maar volgens het regelement moesten er buiten 1 liter water nog wat zaken verplicht mee genomen worden.Maar goed….het zou voor mij dus toch een training worden, en dan is het juist goed om dat soort zaken mee te nemen.

De eerste kilometers gingen vrij zwaar. Mijn spieren deden nog flink pijn van het klussen de dag van te voren, en ik voelde dat mijn luchtwegen ook nog niet helemaal lekker functioneerde.Maar na een paar kilometers begon het beter te gaan, en al heel snel zat ik op 10 kilometer.Daar even een rekensommetje gemaakt, en zag dat de geschatte 2 en half uur wel wat sneller konden, ten minste….als de trail niet zwaarder zou worden.
Temperatuurtje was goed, parcours was schitterend, en zoals altijd bij een trail leuke mensen om me heen.De meesten waren overigens Franstalig….
De tweede helft was voornamelijk bergaf, en mijn kilometer tijden werden steeds sneller.Ik voelde me ondertussen heel lekker, en zag regelmatig stukken trail die ik vorig jaar gelopen had tijdens de ecotrail.Helaas ging het rond de 19KM mis. Ik zag een groepje lopers voor mij linksaf gaan, en ben die gevolgd.Maar toen ik hun voorbij ging, zag ik dat ze geen startnummer hadden. Enigzinds gerust gesteld toen er een loper achter mij aankwam liep ik weer verder.Tot er iemand op de MTB aangaf dat ik verkeerd zat. Hij vroeg of er nog meer voor mij zaten die fout waren gegaan, en begeleidde me naar het juiste punt op het parcours. Een extra bonus kilometer dus.

Na 2u18 kwam ik binnen op een 96ste plaats(ergens in het midden bij de uitslagen). Heel tevreden mee.Jan was toen al een tijdje binnen, en was daarmee eerste in de category 55M!!

En….mooi op tijd thuis, dus op tijd bji moeders want het was moederdag…
Samen met Jan nog even de planning voor het tweede gedeelte van het jaar door gesproken.Voor de vakantie plan ik niet veel meer, maar daarna moet ik flink aan de bak.Zal vooral veel klussen worden bij Randy.
De plannen voor Winschoten hebben we weer daarom aangepast, en zoals het er nu naar uit ziet zal het in September weer de Ecotrail worden van 80KM.Daana de 120 (Indian Summer) en de 100 mijler (Bella Gallico).

1 Mei….de dag van de arbeid. In Belgie een feestdag, en….voor mij gelukkig ook. Het plan was om zoals vorig jaar weer 43KM te gaan wandelen in Bouillon, maar toen bleek dat ik nog wat extra dagen op kon nemen bij de klant, hebben we de plannen wat bijgesteld. In plaats van Bouillon, werd het Dublin…

Zondag middag vertrokken, en via Brussel Charleroi het vliegtuig naar Dublin genomen. Daar aangekomen een “visitor leap card” genomen zodat we 72uur van het openbaar vervoer gebruik konden maken.
Dit kwam goed uit, omdat we buiten het vervoer van de luchthaven naar de stad, ook de bus moesten nemen heen en terug naar de Dublin Mountains Way, en naar het schiereilandje Howth.

Maandag dus op tijd met de bus vertrokken naar Tallaght (in het westen), en na kort zoeken naar het begin van de route en een supermarkt zaten we op het pad. De bewegwijzering was goed, want we zijn geen enkele keer fout gelopen (al scheelde het soms niet veel). Het pad loopt in het begin langs een rivier, en daarna wordt het afwisselend klimmen en dalen over goed begaanbare wegen.

Vanaf ongeveer halverwege worden het vaker singletracks, en worden de klimmen ook wat stijler. Gelukkig hebben we de route van Tallaght naar Shankill (in het oosten) genomen, want de route wordt steeds mooier.
Af en toe lopen we door de wolken die vrij laag hangen, en op een hele enkele Wandelaar na zijn we de meeste stukken alleen op de paden.
Met nog zo’n 16KM te gaan komen we voorbij een heel gezellige pub, met de naam “Jonny Fox”. Hier hebben we ons even opgewarmd, en daarna kwamen een paar gevaarlijke stukken om te wandelen, dus goed uit kijken voor het verkeer. Gelukkig daarna terug de natuur in, en na 44,5KM komen we aan in Shankill, en de tocht eindigt bij een Ierse pub.
Na een paar flinke glazen bier en een “Fish and Chips” stappen we de bus in, en niet veel later zijn we weer terug in Dublin.

De tweede dag hebben we ook nog een bezoek gebracht aan Howth (het schiereilandje), maar door een verkeerde afslag hebben we daar een stuk wandelroute gemist. Op zich niet erg, want we vonden al snel een leuke pub, en besloten op tijd weer terug naar Dublin te gaan.
Daar aangekomen naar de halve finale van de Championsleage gekeken.

Hele mooie dagen gehad samen met Maaike!

Nu weer snel terug gaan trainen, en weer wat pondjes kwijt zien te raken.
De laatste lange duurloop op vorige week zaterdag ging trouwens heel erg goed. Op een beetje pijn in mijn hamstring na, lekker gerend door de Pannehoef,Moerse bossen en Buissche heide.

Volgende week sta ik ingeschreven voor een 25KM trail in Woluwe, dus da’s ook een mooie training. Zin in….

Zo….ik ben ondertussen weer bijgekomen van de reis naar India.
De afgelopen week was ik best moe, dus deze keer heb ik toch wel een soort jetlag gehad.

Dinsdag/woensdag/donderdag heb ik weer lekker getraind, maar daarna kwam het er helaas niet meer van. Zaterdag in Brasschaat 42KM gewandeld met Maaike, en het plan was om zondag (eerste paasdag) een lange duurloop te doen, maar in plaats daarvan maar wat langer op bed gelegen.
In verband met de nodige verplichtingen zou ik anders weer heel vroeg op pad moeten, maar ik kon het niet opbrengen. Dus zondag – rustdag, en daarna Maandag (tweede paasdag) weer met Maaike op pad voor een wandeling van c.a. 30KM.

Alles bij elkaar dus wel wat beweging gehad, maar te weinig hardloop kilometers. Gelukkig dinsdag weer een rondje van 16KM kunnen doen, en dat voelde heel erg goed. Ondertussen zijn er weer wat pondjes bij gekomen, dus die moet ik er snel weer terug af trainen.
Gaat goed komen!

De geplande 100KM in Amstelveen ga ik niet doen. Daarvoor is mijn voorbereiding gewoon niet goed genoeg, en dan heeft het ook weinig nut.
Wel zit ik te denken aan Winschoten op ZATERDAG 14 september 2019, gewoon om eens te kijken of ik een mooie tijd weg kan zetten. Steeds meer wedstrijden hebben namelijk een bepaalde qualificatie eis, en het zou mooi zijn als ik weet waar bij mij die grens ongeveer ligt. Zal ook een beetje afhangen van de plannen van Jan.

En ik ben nog een beetje aan het zoeken naar een leuke korte trail voor de komende maanden. Heb er een gezien op 12 Mei 25,9 KM in Woluwe. Begint op tijd, en zou denk ik goed in te plannen zijn.
Afstand: 25,9km (1 punt UTMB – 490m D+ ITRA), Start: Fallonstadion om 9u20

Zo, even de tijd om mijn blog bij te werken, want heb nu c.a. 4 uur tijd om over tet stappen in Kuala Lumpur(Maleisie). De vlucht was omgeboekt, omdat de vlucht via Bombay gecancelled is.

Daana zometeen 13 uur vliegen terug naar Amsterdam. Helaas had dit wel wat consequenties, omdat het examen wat vanochtend gepland stond niet door kon gaan.

Gelukkig kan ik het wel in Nederland doen, dus wat dat betreft misschien zelfs beter, omdat ik me dan nog wat extra kan voorbereiden. Maar toch….eigenlijk kom je het liefste thuis met het extra diploma op zak.

Tja….na vorige week zondag dus niet meer gesport…. Er was wel een zwembad, en ook een “Fitness ruimte”, maar beiden nodigde niet echt uit om te gaan trainen. Het is dus gebleven bij een wandeling van 5KM, en op zondag ook een flinke wandeling in de hitte.

En de alcoholvrije periode vanaf januari heb ik ook maar even onderbroken. want in het vliegtuig op de heenreis kon ik de verleiding niet weerstaan een wijntje te nemen. Dus af en toe bij het eten (roomservice) ook maar een koud glas bier mee besteld, alhoewel ze achteraf gezien nog best prijzig waren (zeker voor Indiaanse standaarden). Maar goed…er zit een weekendje Ierland aan te komen, en een feest, en dan komt de vakantie er weer aan, dus zal ik nog wel af en toe een biertje nemen komende maanden.

En dan Chennai zelf. Eigenlijk is het een beetje het zelfde idee als Delhi en Bombay. Het is ook de op 4 na grootste stad, dus dan kom je in een flinke drukte terecht. En da’s altijd weer flink wennen, want de drukte, de herrie, de hitte en vooral de chaos op straat zijn zaken die je even op je in moet laten werken.

Veder heb ik nog een beetje gezocht naar bezienswaardigheden, maar ook dat valt eigenlijk flink tegen in zo’n grote stad. Als je van tempels houd, dan vind je er genoeg. En het zijn stuk voor stuk nog eens prachtige bouw werken ook. Helaas kun je niet alle tempels in, zonder dat jet het risico loop dat je schoenen gestolen worden, want de mijne was ik 1 keer bijna kwijt toen een paar kinderen er op af liepen.

…oftwel de trail de Nobressart

Een kort verslag van deze prachtige trail…

Zaterdag ochtend kwart over 4 gaat de wekker. Vandaag staat de Trail L’Elchertoise de JPP op het programma, en dat betekend op tijd vertrekken, want de start is om 9 uur, en de start locatie ligt tegen de Luxemburgse grens.

Nadat ik in Sprundel Jan opgepikt heb, rijden we rustig aan door Belgie, en komen via een kleine omweg aan in Nobressart. We zijn toch nog goed op tijd, en kunnen dus in alle rust ons goed voorbereiden op de 50KM trail die we gaan doen. Ondanks het erg lage inschrijf geld (8 euro bij voorinschrijving), is alles rondom de start perfect geregeld!!

Ik ben heel erg ontspannen, en dat geld ook voor de mensen van de organisatie, want rond 9 uur is er een briefing, en nadat men alles uitgelegd heeft (90%Frans/10%Engels) worden we weg “geteld”.

3…2….1…. en weg zijn we….

De eerste kilometers voelen een beetje zwaar aan, maar gaan ook voornamelijk heuvel op. Al heel snel zie ik collega lopers kledingsstukken uitschieten, want de temperatuur loopt snel op. Het parcours is lekker afwisselend, en de eerste 10 kilometer vliegen voorbij. De klimmen zijn niet al te lang, en de afdalingen gaan ook lekker. Ik twijfel even of ik goed zit, want zie op een lang stuk geen lintjes of bordjes. Achter me loopt nog iemand, dus het zal wel kloppen, en er zijn nog geen afslagen geweest, dus zal wel goed gaan. Nog wat minuten later zie ik een pijl (met kalk getrokken) op de grond. Mooi!

Daarna de tweede drinkpost, en ik neem mijn tweede gelletje en twee bekertjes water. Hier maak ik (blijkt later) een flinke fout….ik vul mijn waterzak niet bij…

En weer verder..mijn dag kan nu al niet meer kapot, want het is werkelijk een fantastisch gebied om doorheen te rennen. Voor mij de ideale trail, niet te extreem, maar wel alles er op en er aan.

Even niet goed opgelet, en ik struikel ergens over. De landing is vrij hard, maar mijn knie en elleboog vangen de klap op. Ik klop het zand van me af, en loop weer verder, maar nu iets voorzichtiger.

Af en toe over een vlonder, dan weer een klein stukje asfalt, soms een beekje, een mooie klim over een smal paadje en ga zo maar door.

Weer struikel ik, maar nu over een tak. Met mijn rechtse voet sta ik er op, en met mijn linkse zit ik er onder, dus dan vlieg je voorover. Weer val ik op dezelfde knie en elleboog. De 3 lopers voor en 1 loper achter mij bieden allemaal tegelijk hulp aan, en dat bevestigd maar weer dat we hier met een hele mooie tak van sport te maken hebben. En tot nu toe ook nog geen gelletje of plastic beker op het parcour zien liggen! Top

Op een gegeven moment via een soort klimtoren naar een bruggetje over het water, en weer wat later een hele mooie lange afdaling met een ontzettend mooi uitzicht. De kilometers gaan snel voorbij, en ik voel me goed. Alleen is het ondertussen erg warm geworden, en…is mijn water op. Als de verzorgingspost werkelijk pas op 42KM is, moet ik nog een paar kilometer door voordat ik mijn waterzak bij kan vullen. En dit blijkt dus ook zo, want wanneer mijn Garmin 43KM aan geeft zie ik de verzorgingspost. Opgelucht dat ik mijn waterzak bij kan vullen, neem ik ook 3 bekers cola en bedank de aardige vrijwilligers.

Gelijk na deze post nog een pittige klim, waar poles goed van pas zouden komen, maar dat is na 3 bekers cola geen probleem. Ik begin wel te merken dat ik ruim boven de 40K zit, want alles gaat toch al wel wat pijn doen.

Maar verder gaat alles goed, en ik loop rustig verder. Omdat Nobressart in een dal ligt gaan de laatste kilometers bergaf, en zodra ik op het asfalt kom versnel ik nog een beetje.

Niet veel later loop ik de finish in, en na een high-five van de speaker druk ik mijn horloge uit. 50,5K

Jan is ondertussen al gedouched, en we drinken samen nog wat, daarna douche ik en drinken we nog wat, en gaan we weer naar huis. Daarna frietjes en nog een gezellig avondje met de vrouwen erbij.

Geweldige dag gehad! Een van de mooiste en leukste trails die ik ooit gedaan heb, met geweldige vrijwilligers. Als je de prijs/kwaliteits verhouding neemt dan staat deze veruit op nummer 1, want voor 8 euro zo’n 50KM trial maak je denk ik nergens mee!! En…geweldig weer natuurlijk.

Nog iets minder dan een week voor de derde uitdaging dit jaar.

Een 50KM trail (de trail L’Elchertoise in de Belgische Ardennen), met in totaal 1060 hoogtemeters. Niet extreem zwaar, maar toch genoeg klimmen en dalen om flink wat af te zien gok ik.

Dus eigenlijk de eerste keer sinds lange tijd dat ik kan kijken hoe het er bij staat. Ik voel me goed, en heb er heel veel zin in.

Vorig weekend nog iets meer dan 40KM getraind in net geen 4 uur, dus ondanks het drukke werkweekend toch nog even genoeg ruimte gevonden om te kunnen hardlopen, en dat beviel me heel erg goed. Afgelopen week/weekend niet veel getraind, dus op dat gebied in ieder geval voldoende rust gepakt. Eigenlijk alleen met Maaike een wandeling van 27KM gedaan, en verder geen enkele keer boven de 20KM uitgekomen.

Ook deze week voorafgaand aan de trail zal ik niet veel meer doen, alhoewel Maaike nog een flinke wandeling wil gaan doen op de vrijdag er voor. Die dag heb ik vrij genomen ter compensatie van alle uren die ik gemaakt heb op de avonden en weekenden.

Helaas waren we te vroeg (en daarna te laat) voor de inschrijving van de Dodentocht. In eerste instantie hebben we om half 8 een poging gedaan, maar toen bleken de inschrijvingen pas te starten na 9:00u. Dus eerst maar 27KM gewandeld in Steenbergen, en toen we terug kwamen zat het helaas al vol…..

Na de 50KM nog eens opnieuw kijken naar de planning…

Waarschijnlijk wordt de eerstkomende ultra de: Trail L’Elchertoise Nobressart. Een Trail van 50 km met 900 hoogtemeters.

Qua afstand is 50KM meer een maratthon dan een ultra, maar het is een trail met hoogtemeters, dus dat lijkt me dan ook heel erg leuk!

Ja….en dan het inschrijfgeld. 8Euro!!! bij voorinschrijving…..voor een 50KM….dat is nogal een verschil met vele andere trails, en helemaal een groot verschil met triathlons.
Een voorbeeldje, zou ik nu op dit moment in schrijven voor de hele van Almere dan betaal ik: € 419, en vanaf 1 Augustus zelfs € 479!! Bij een Extreme of Ironman komen er dan nog minimaal 100 euro’s bij….
Raak je geblesseerd dan ben je gewoon alles kwijt, zoals vorig jaar toen ik niet kon starten bij de Frysman.

Nou nog even kijken hoe ik in kan schrijven, want tot nu toe heb ik alleen nog maar een email adres kunnen ontdekken.

Afgelopen week toch nog een lange duurloop kunnen doen, omdat ik afgelopen vrijdag had vrijgenomen.
36KM gelopen op een tempo van 6M/KM, en het voelde heel erg goed.
Na vrijdag helaas niet zo heel erg veel meer gedaan, want zaterdag heb ik heel de dag geklust bij Randy, en zondag kwam het er ook niet van.

Maandag heb ik nog wel even een stukje gerend samen met Levi.
Een wat rustiger week zullen we maar zeggen, op sportief gebied dan toch, want verder is het helaas wel heel erg druk….

Helaas wat slecht nieuws van een paar loop maatjes.
John ligt er uit met hardlopen, vanwege slijtage aan de knie.
Gelukkig mag hij nog wel fietsen/zwemmen/wandelen, maar toch heel er jammer dat hardlopen niet meer mag!!
Michel is nog aan het bijkomen van de operatie, maar daar zit ook al vooruitgang in gelukkig. En Rob hersteld nog van een gebroken enkel.
Jan is gelukkig ook vrij goed aan het herstellen, want die had ook last van zijn kuit.
Dus hopelijk is binnenkort iedereen weer fit, en pakt John het zwemmen weer op. Want eind April wil ik ook weer een poging gaan doen een stukje te zwemmen in de Galderse meren.

Vanaf morgen ben ik een paar dagen bezig met een upgrade bij de klant, en dat wordt samen met een collega op 3 dagen tijd flink wat werkzaamheden er doorheen zien te krijgen.
Dag en nacht door werken dus, en hopelijk blijft er wat tijd over om een stukje te hardlopen of wandelen.

Zoals het er nu naar uitziet, ga ik misschien een westrijd doen op 30 Maart (50 of 55KM ultra).
Verder gaat het voorlopig niet meer lukken om iets in te plannen, maar met een beetje geluk kan ik dan ook nog die 100KM in Mei doen.

Ben wel benieuwd hoe een wedstrijd nu zal gaan. Trainen gaat goed…gewicht gaat goed…en ik heb er heel veel zin in. Dus hopelijk binnenkort weer iets om op korte termijn naar uit te kijken.

Vandaag begon heel erg spannend, want ik moest eerst vanochtend vroeg met Maaike naar het ZKH.
Gelukkig een goede uitslag, dus mijn week kan niet meer stuk!

Dat had eigenlijk nogal wat invloed op de planning en ook op de trainingen van afgelopen weken.
Je houd rekening met het slechtste scenario, en dan hadden we hetzelfde traject van 2010 weer opnieuw door gemoeten, en dan is het natuurlijk nog maar de vraag of het dan ook weer goed af loopt….

Dus……enorm opgelucht, en dan besef je maar weer eens hoe belangrijk je gezondheid is.

Nu dat probleem de wereld uit is, kun je ook gemakkelijker omgaan met de wat drukkere tijden op het werk (vanwege de geplande upgrade in het weekend), en het klussen in Randy’s huis wat ook nogal wat energie kost.
Weer flink zin om te gaan rennen straks, en zodra ik klaar ben met werken ga ik weer een mooi ronde doen.

Afgelopen week trouwens nog wel wat leuke traininkjes af kunnen werken.
Donderdag nog een interval via mijn Garmin gedaan, en dat was even flink afzien.
Welliswaar niet helemaal tot de max gegaan, maar intervallen van 3KM zijn toch vrij lang.
Maar….wel lekker als je na zo’n sessie de klok stil kunt zetten en voelt dat je wat gedaan hebt.

Zaterdag ook lekker gelopen. Eerst een uurtje alleen op een heel rustig tempo, en daarna c.a. 2 uurtjes samen met Jan.
Hij was weer voorzichtig aan het opbouwen na de kuitblessure, en gelukkig kwam hij ook zonder problemen de training door.

In totaal (met wandelen er bij) 108KM, en op vrijdag een “rustdag” genomen.

Voor de tweede keer in 2019 was ik afgelopen dagen weer flink verkouden.
Alles zat zo’n beetje dicht, en vanwege het vele niezen had ik ook regelmatig een bloedneus.
Dus weer een paar dagen goed beroerd, maar gelukkig heb ik nog wel een beetje door kunnen trainen.
Ook een paar flinke wandelingen gemaakt met Maaike, en dat was met dit weer ook erg leuk.

Lopen gaat weer steeds beter, en de 6KG verschil ten op zichte van 1 Januari begin ik goed te merken.
Nou nog een paar kilootjes door, en dan ben ik weer ongeveer op mijn streefgewicht van 70KG.
Deze keer dus niet meer verder afvallen zoals in 2017, want dat begon problemen te geven.

Ik ben er nog steeds niet helemaal uit, wat de planning gaat worden voor koende maanden.
Het najaar staat dus voor een groot gedeelte al gepland, en ook voor de zomermaanden staan de Kennedymars en Dodentocht op het programma, maar tot die tijd staat nog niets vast.
Rondje Sprundel, Brabantse wal marathon en halve marathon van Roosendaal zou het kunnen worden, maar een leuke trail zou ik eigenlijk ook heel graag doen.
Nog even zoeken, en kijken wat ik kan in kan plannen, zodat ik nog bij Randy kan klussen en met Maaike kan wandelen.
En er zit nog een werk weekend aan te komen ook….

Eerst maar eens even kijken of ik de brabantse wal marathon ingepland kan krijgen op Zondag 2 Juni 2019.

En geleidelijk aan de kilometers op gaan voeren om in het najaar wat flinke ultra’s te kunnen doen. Zou mooi zijn om zoals vorig jaar weer een 56 en 80KM te doen voordat ik aan de start sta voor de 120KM ISU.

Zoals vorig jaar, ook dit jaar weer mooi lenteweer tijdens de wandeltocht in Kruiningen. Maaike en ik zijn hier afgelopen zaterdag weer naar toe gegaan, omdat deze vorig jaar ook heel goed bevallen was….Lekker gewandeld, in een heel mooi gebied, en uiteindelijk bijna 35KM in totaal gelopen. Alleen vorig jaar sloeg het weer even later weer terug om, en hadden we nog even een flinke vorst periode eind Februari….Maar voorlopig lijkt het daar gelukkig nog niet op.

Verder heb ik afgelopen week nog wat traininkjes afgewerkt, en omdat er even heel drukke tijden aanbreken(zowel zakelijk als prive nu Randy de sleutel van zijn woning heeft), ga ik deze maanden een beetje meer snelheid doen, en zullen de hele lange duurlopen meer een combinatie worden van wandelen met Maaike, in combinatie met een lange duurloop.

Vrijdag heb ik nog een rondje gelopen met Levi, en het leek hem leuk om de have van Roosendaal te doen dit jaar. Ook Randy wil mee doen, dus ik ga binnenkort weer eens een paar teams inschrijven. Het is ook wel leuk om in de aanloop daar naar toe rondje Sprundel mee te lopen, zodat ik in ieder geval toch iets op de kalender heb staan om voorlopig naar uit te kijken. Dit past ook wel goed in de lange termijn planning, want het zwaartepunt komt pas eind dit jaar met de lange ultra’s, een aantal maanden daarvoor zal ik specifieker voor de hele lange afstanden gaan trainen, en nu dus een soort van periodisering. Maar wie weet, misschien nog eens proberen een PR te lopen op de korte (10K halve M.) afstanden, want met mijn leeftijd wordt die kans natuurlijk ook steeds kleiner.

Dus in het voorjaar vooral snelheid en wandelen vanwege de eerstkomende doelen, en daarna specifiek voor de hoofd doelen. Misschien de Great Escape nog toevoegen aan de lijst met uitdagingen, maar eerst even met Jan kijken of het verstandig is een 100 Mile zo kort voor de ISU.

En even kijken of de brabantse wal marathon er nog ergens tussen past….

Deze keer duurde het nog vrij lang voordat ik hersteld was, dus achteraf een extra bevestiging dat het toch de juiste beslissing was om het bij 1 ronde te laten vorig weekend.
Zondag leek het aanvankelijk mee te vallen, en nadat ik een paar uurtjes geslapen had, ben ik nog samen met Maaike gaan wandelen, en dat voelde goed.De pijn aan mijn heup viel mee, en een dag later was er eigenlijk alleen nog een blauwe plek te zien.

Maar….mijn bovenbenen deden op maandag wel verschrikkelijk veel pijn. Het afdalen met de rem er op, had dus duidelijk nogal wat schade aangericht in mijn spieren, want lopen ging nauwelijks.Deze keer was alles zelfs nog op donderdag heel erg gevoelig, en pas vrijdag was ik weer in staat om voorzichtig een rondje te rennen.Gelukkig maar, want als ik een dag of 5 aaneengesloten niet kan lopen krijg ik weer allerlei andere klachten….

Ondertussen heb ik al wel heel veel nagedacht over de planning voor 2019.Op korte termijn is het lastig om wedstrijden in te plannen, omdat van de ene kant Maaike flink wat wandelevenementen wil gaan doen als voorbereiding op de Kennedymars van Someren.En van de andere kant zit er zakelijk nogal wat in de weg…binnenkort nog ruim een week naar India, en ook een paar weekenden waarin gewerkt moet worden bij de klant.Randy krijgt ook binnenkort de sleutel van zijn huis, dus ik vermoed dat daar ook nog wat flink wat uurtjes gespendeerd moeten gaan worden.Kortom….moeilijk om komende paar maanden iets te vinden wat past, dus voorlopig gewoon proberen tijd te vinden om flink wat kilometers te maken in de buurt.
Zoals het er nu naar uit ziet is de kans dat we naar Roemenie of de Zugspitz gaan ook heel erg klein, en daarom heb ik in ieder geval een paar hoofddoelen voor dit jaar al veilig gesteld.
Ik was al ingeschreven voor de Indian Summer, en zojuist ook weer voor de Bello Gallico 100 mijl!

Nou dus zorgen dat ik beide wedstrijden zonder problemen tot een goed einde kan brengen, en dat betekend dus vooral:

• De problemen met mijn voeding onder de knie krijgen
• De problemen met mijn voeten (blaren etc.) voorkomen
• trainen
• trainen
• trainen
• trainen

Ik denk dat de recente wedstrijden ondanks een DNF mij heel veel geleerd hebben, en vooral nu ik weet wat ik kan verwachten ga ik straks deze wedstrijden een stuk geruster starten, ….dus nog 35 weken en 5 dagen voor de eerste van de twee hoofddoelen voor 2019….

Mijn tweede trail van 2019 zit er op, en wat voor een…….
Deze keer dus een nacht trail in Durbuy.

Zaterdag vertrek ik om kwart voor twee in de middag samen met Jan naar Durbuy in de Ardennen.
Op studio Brussel wordt gewaarschuwd voor sneeuwval, en er wordt een code Oranje afgegeven.
We vragen ons dus nog even af, of het wel verstandig is om te gaan starten, maar zijn het er over eens dat we gewoon gaan proberen, en kijken hoe ver we komen. Het is tenslotte een trail in Februari, dus je kunt van alles verwachten.

We komen op tijd bij de herberg aan, waar de start / finish is, en na het registreren etc. vinden we een “rustig” plekje om ons voor te bereiden.
10 voor half 6 gaan we de kou in, en precies 1 minuut over half 6 is de start.

Het is nog licht, en na een eerste klimmetje komt ook al snel de eerste afdaling.
Deze gaat erg lekker, en het vertrouwen stijgt met de minuut. Later blijkt afdalen in het donker echt een heeel stuk lastiger.

Na een half uurtje ongeveer is het echt donker, en heeft iedereen zijn lampje aan.
Dat blijft een prachtig gezicht, al die lampjes die je voor en achter je ziet, en tot nu toe geniet ik volop van het parcours.

Het is heel erg afwisselend, en er zitten flinke klimmen in, en afdalingen die ik vrij beheerst neem, omdat ik merk dat ik regelmatig bijna struikel.
Dat bijna struikelen gaat een keer of 10 goed, maar daarna is het prijs, en vlieg ik voorover tegen de grond.
De trail runners voor en achter mij vragen of het gaat, en ik probeer zo snel mogelijk weer de draad op te pakken.
Ik check mijn Garmin, en zie dat ik nog geen 10 kilometer gelopen heb, terwijl het lijkt of ik er al een halve nacht op heb zitten.
Maar goed…tijd is niet belangrijk, en ik vind het nog steeds erg leuk.

De kilometers gaan voorbij, en sommige klimmetjes worden al een echte uitdaging. Af en toe met handen en voeten zijwaarts proberen omhoog te komen, en gelukkig ben ik niet de enige die op deze manier probeert te klimmen. Daarna weer een heel mooi stuk, en van lieverlee begin ik de eerste post van 17KM te naderen. Het is een beetje open terrein, en het valt me op dat ik ondanks dat ze drijfnat zijn, gewoon warme voeten heb…

Bij de eerste post neem ik wat sportdrank, en wat rozijnen, en daarna pak ik nog een gelletje. En weer verder…
Eerst een flinke geleidelijke afdaling die heel lekker gaat. De kilometers gaan nu sneller, en er zitten ook minder lastige klimmen in.
De stukken waar sneeuw ligt gaan heel goed, maar de stukken waar het half gesmolten is blijven erg glad.
Ook hier ga ik, ondanks dat ik voorzichtig ben, een paar keer flink onderuit.
Een keer land ik op mijn linkerheup, en even later merk ik bergop lopend dat ik daar wat schade opgelopen heb. Stijle klimmen zijn best pijnlijk, dus ik neem hele kleine pasjes met de hoop dat het later beter gaat.

Bij de tweede post op c.a. 30K neem ik wat langer pauze. Even de waterzak bijvullen, en even een en ander van het “buffet” genomen.
De vrijwilligers zijn erg behulpzaam, en nadat ik ze bedankt heb, roep ik nog “tot straks”.
Het derde stuk begin ik toch te twijfelen of er wel een tweede ronde komt voor mij, en alhoewel het een ontzettend leuk parcours is, besluit ik dat het met deze omstandigheden iets te technisch is voor mij, en dat ik weinig plezier ga beleven aan nog zo’n rondje. Dus de knop om gezet, en weer verder.

Ook hier zitten hele mooie stukken in, maar het stijgen blijft toch een beetje pijnlijk. En afdalen wordt ook steeds moeilijker, omdat ik nu alleen loop, en door het wat wazige mistige zicht vrij weinig zie. Er zit ook nog een afdalinkje in, die ik praktisch glijdend neem, en wonder boven wonder toch nog verticaal kan beeindigen. Soms zit het mee….

Ook kom ik door een beekje, en denk bij mezelf…zo die rivier oversteek valt mee, maar iets te vroeg gejuicht, want die oversteek kwam pas net voor de herberg. Die was trouwens wel heel goed te doen en erg leuk. Daarna kwam ik bij CP3, dus eigenlijk halverwege, na zo’n 5u en 50 minuten, maar besloot het hier bij te laten.

Ondanks dat ik i.p.v. 86KM “slechts” 43KM gedaan heb, ben ik wel heel erg blij met deze ervaring.
Ik weet nu in ieder geval dat ik nog niet helemaal klaar ben voor een lange nacht trail in deze winterse omstandigheden.
Wie weet komt er nog wel een keer een moment dat ik nog een poging ga doen, maar voorlopig eerst flink wat trail kilometers maken om vooral de afdalingen wat onder de knie te krijgen.

Jan heeft wel de volle 86KM gedaan, en dat is weer een geweldige prestatie!!!

Het was weer een heel leuk avontuur, en zowel Jan als ik hebben genoten. Hele gezellige boel daar in de herberg, en qua organisatie en vrijwilligers weer super geregeld! Voorlopig de eerste maanden even niets gepland, dus moet nog even op zoek naar een leuke trail…

En…nog nooit zulke schone schoenen gehad na een trail! Die waren na het stukje rivier weer als nieuw, en zijn inmiddels al weer opgedroogd!

Zo…nog een paar dagen, en dan staan we aan de start voor de tweede trail van dit jaar. Dat zal een hele aparte ervaring worden, want zowel het tijdstip(s’nachts), de omgeving (veel hoogtemeters) als het weer (slechte voorspellingen) en de twee rivieroversteken zullen deze 86KM lange tocht een flink stuk zwaarder maken dan de trails die ik tot nu toe de laatste tijd gedaan heb. Maar…daarom hebben we hem natuurlijk ook gekozen…, dus nou maar hopen dat het allemaal wel een beetje verantwoord blijft, en niet te extreem is vanwege sneeuw en vorst.

De weersverwachtingen zijn eigenlijk wel wat je daar kunt verwachten rond deze tijd van het jaar , en omdat dat geen verassing is, kan ik me daar op kleden. Ik weet niet wat het effect zal zijn van de natte voeten na de rivier oversteek, maar hopelijk valt dat mee… enige waar ik me echt zorgen over maak, is wanneer het extreem glad is, want dan kan het hier en daar gevaarlijk worden, voor zover ik het parcours kan beoordelen.

Ik zag dat ik een dropbag mag gebruiken, dus daar zal ik voor de zekerheid mijn poles in stoppen voor het tweede gedeelte van de trail. Verder wordt het dus vooral heel blijven, en staat de veiligheid voorop. Finishen (zonder blessures) wordt het doel.

Na de DtD staan er voorlopig nog geen trails op het programma. Daarom heb ik besloten in April toch naar India te gaan voor een cursus, want anders zou het pas November worden, en dat zou eigenlijk te lang duren. Deze keer is het in Chennai. Minder druk en minder smog als in Delhi, en makkelijker reizen dan GOA, Shimla of Dehradun waar ik in het verleden al geweest ben. wel een stuk warmer….

Trainen gaat heel lekker. Geen last gehad van de recente 45KM trail, en afgelopen weekend een rust weekend gehad. Alleen gewandeld, en dat ik ook wel eens lekker. Maandag avond wil ik nog een 20KM doen, en woensdag hopelijk nog even met lampjes op de Rucphense bossen in. Daarna rust en aftellen naar zaterdag avond 17:31u….