Het pinkster weekend zit er helaas weer op. Het was een erg geslaagd weekend, met erg gunstige weersomstandigheden. Mijn trainingen leken deze keer precies afgestemd op het weertype per dag.

Zaterdag ochtend ben ik met John, Michel en Rob tegen 9 uur vertrokken voor een duurloop van 25K door de Rucphense bossen. Het liep heel erg lekker (na de eerste paar kilometers, want in het begin had ik wat last van mijn lies aan de rechter kant). Na een paar kilometer zijn we het bos in gegaan, en hebben daar de mountainbike route opgepakt.

Zondag de geplande fietstraining gedaan. Weer twee ronde’s van 60K en 1 van 30K want ik had nog steeds standby dienst. Het was windstil (de windmolens bij Meer stonden helemaal stil), en na een uurtje fietsen werd ook de temperatuur beter. Het eerste uur ging niet goed. Het gemiddelde lag net boven de 28K, en da’s vooral als het windstil is veel te laag. Gelukkig ging het na zo’n 60KM een heel stuk beter, en heb ik uiteindelijk het gemiddelde toch nog tegen de 30KM/u kunnen krijgen. Geen telefoontjes gehad onderweg, dus dat was weer een meevaller. S’middags lekker uitgerust in de tuin.

2e pinksterdag zijn Maaike en ik gaan wandelen in Breda. Een hele mooie en goed georganiseerde wandeltocht van 15KM van Breda naar Effen, en via het Mastbos terug. Flinke stukken door de bossen, en de meeste wegen/paadjes die we bewandelden kende ik nog niet. S’avonds nog een stukje hardgelopen van 7KM.

Op een liesblessure, pijn in mijn nek, en pijn in de beide schouders na ben ik gelukkig nagenoeg blessurevrij. De pijn in de lies is het meest vervelend, maar gelukkig gaat dat over na zo’n 20 minuten lopen. De schouders/nek zijn minder erg. Ik kan er mee zwemmen, dus mag niet klagen.

Vanavond weer eens een keer in Galder gaan zwemmen. Deze keer zal het een stuk beter aanvoelen, want de temperatuur is inmiddels flink gestegen. A.s. weekend wordt een aangepast schema. Mijn lange duurloop ga ik vrijdag doen, en op  zaterdag probeer ik 180K te gaan fietsen. De eerste twee weken daar op volgend er op heb ik beiden een wedstrijd. Moet nog even bekijken hoe ik daar nog een lange duurtraining voor het fietsen in plan. Daarna……..de Celtman!

Ondertussen zijn we de 40 dagen voor de Celtman gepasseerd, en dus komen de eerste triathlon’s voor 2015 ook al weer in zicht. Gelukkig heb ik de laatste weken goed kunnen trainen.

Vorige week o.a. gezwommen in Galder, een keer met de fiets op en neer naar Zaventem vanuit Schoten(120KM), een lange duurloop (25KM) op vrijdag, zondag een fietstraining van > 150KM met een gemiddelde van boven de 30KM/u, en maandag nog een duurloop van 23KM gedaan, want het zwemmen in Galder ging niet door.

Hopelijk heeft de tweede week standby dienst ook niet al te veel impact op de geplande trainingen. De bedoeling is om in ieder geval a.s. weekend 1 keer 160K te fietsen, en nog een lange duurloop te doen van c.a. 25K.

Het meeste heb ik ondertussen geregeld voor de Celtman. Ik wordt me wel steeds meer bewust van de zwaarte van deze wedstrijd, en ben benieuwd wat voor impact het koude water en de 22KM extra fietsen bijv. zal hebben op het verloop. De high mountain section op tijd bereiken wordt het doel, en daarna zal het vrijwel zeker flink afzien worden.

Ik heb de route van de high mountain section gevonden, en ook het GPX bestand gedownload. Zou mooi zijn als ik dat kan inlezen in mijn Garmin 910, want dat zou het navigeren tijdens de wedstrijd een stuk makkelijker kunnen maken.

Spidean Coire nan Clach (‘Peak of the Corrie of Stones’ in Scottish Gaelic), is the highest point on the main ridge itself. It stands at a height of 993m. You do not go to the absolute summit of this peak due to the technicality of the climb but you go as far as the trig point.

Ruadh-stac Mòr (‘Big Red Stack’ in Scottish Gaelic) is on one of the spurs off the main ridge of Beinn Eighe and stands at a height of 1,010m.
You will go all the way to this summit along an exposed ridge – if the wether gods are on your side you will be able to see for miles and miles!

Vorige week heb ik nog een rotor q-ring gemonteerd voor mijn kleinste blad (39t) voor, want ik verwacht dat ik daar starks in de Schotse heuvels een groot gedeelte van de ruim 200K fietsen op zal rijden. Omdat het van te voren een Q-ring op het grote blad, en gewone tandwielen op het kleinste blad was, zou anders de overschakeling wel eens te groot kunnen zijn. In de loop van de week nog een nieuwe ketting monteren, en dan is mijn fiets in ieder geval helemaal klaar voor het seizoen.

Afgelopen zaterdag kon ik voor het eerst mijn fiets (nieuwe carbon frame) testen. Rond half negen ben ik weg gereden, en eigenlijk was ik van plan om 150KM te gaan rijden. Alhoewel de weersverwachting vrij slecht was (er zou flink wat regen komen), gaf buienradar aan dat het in ieder geval een paar uur droog zou blijven. Het waaide flink, dus dat was goed! Zo kon ik gelijk zien hoe de fiets daar op reageert.

De eerste meters voelden niet goed, omdat ik behoorlijk wat meer in de Aero positie zat dan normaal het geval is. Mijn stuurtje is c.a. 3CM lager gemonteerd, en dat is behoorlijk veel. Na een half uurtje was dit gevoel wel over, en van lieverlee begon de fiets beter aan te voelen. Vooral de stukken tegen de wind in, merkte ik dat ik voor mijn gevoel gemakkelijker  vooruit kwam dan vroeger. Dit gold zeker voor de viaducten, want de eerste in Galder nam ik zonder terug te schakelen, en zonder uit het zadel te komen met 33KM/u op de teller. Wel wind in de rug, dus het is niet helemaal een goede test, maar toch…..

Toen ik een paar fietsers voor me zag met wind in de rug, schakelde ik naar mijn zwaarste verzet, en  haalde ruim 45KM per uur. Ik kon dit tempo volhouden totdat ik een eind verder de bocht om ging(c.a. 2,5KM), en daar weer zijwind kreeg. Deze actie had helaas wel tot gevolg dat ik door het flinke kracht zetten vanaf dat moment pijn in mijn rug begon te voelen. Dit werd naar verloop wat erger, dus toen ik twee rondjes van 60K gedaan had, besloot ik dat het goed geweest was, en ben ik er mee gestopt.

Sávonds het feestje van Maaike en mij omdat we dit jaar allebei 50 jaar worden. Was gezellig!

Vanaf nu dus helemaal mezelf gaan concentreren op de wedstrijden die komen gaan.
Maandag weer gaan zwemmen met Will in Galder, en dinsdag met de fiets vanaf Schoten naar Brussel.

En ondertussen zijn we al weer op minder dan twee maanden voor de Celtman!

Afgelopen week een aantal dagen vakantie gehad. Levi ging een week op schoolreis naar Barcelona, dus hadden Maaike en ik besloten om samen een Citytrip naar Kopenhagen te maken. Randy vond het ook prima om alleen in Rucphen te blijven.

Kopenhagen is een hele mooie stad, en ook het weer zat mee. Heel veel gezien, veel gewandeld, en veel gegeten en gedronken….

De vakantie week begon helaas iets minder, omdat ik tijdens de fietstraining van vorige week zaterdag weer een keer erg vervelend gevallen ben. Ik was lekker op tijd vertrokken, en was van plan zo’n 120KM of meer te gaan fietsen. Na zo’n 40KM ging ik door een bocht, en gleed mijn achterwiel weg. Op zich kon ik dit nog net corrigeren, en bleef op mijn fiets zitten, maar vloog wel een voortuin in. De ijzeren paatljes die daar stonden kon ik helaas niet meer ontwijken, en ik raakte er 1 en sloeg vervolgens over de kop….

Met een flinke klap kwam ik op mijn linker schouder terecht (vorige keer was het mijn rechter schouder). Toen ik overeind gekomen was, dacht ik…….dit jaar kan ik de Celtman wel vergeten…… Mijn linkerbeen, linkerschouder en rechterhand deden heel erg pijn. Een automobilist die het had zien gebeuren vroeg of hij een ambulance moest bellen. Hij hielp nog even mee, om mijn fiets op te rapen, en mijn pompje en bidon etc. weer bij elkaar te zoeken, want die waren een flink eing weg geslingerd. Nadat ik hem overtuigd had, dat het wel ging, en dat ik niets gebroken had, bedankte ik hem, en ging hij weer verder.

Een paar minuten later, besloot ik om ook weer verder te gaan met de training. Eerst moest ik mijn wielen opnieuw inspannen, want deze stonden scheef. door de klap. Ook mijn carbon stuurtje stond helemaal gekanteld. Gelukkig niet beschadigd, en ik kon het zonder veel problemen weer terug zetten in de normale stand. De bidonhouder nog even terug gefatsoeneerd (was half doorgebroken), en toen maar weer op mijn fiets gestapt. In eerste instantie was het plan om recht naar huis te fietsen. Even later besloot ik om toch nog wat langer door te fietsen. Met net 100KM op de teller kwam ik weer terug thuis. Nu (9 dagen later) nog steeds last van mijn duim, en ook de schouder is nog niet helemaal hersteld. Mijn been is gelukkig wel weer helemaal in orde (alleen nog een beetje paars).

Mijn fiets was er achteraf gezien toch wat erger aan toe, dan ik eerst had gedacht. Een flinke deuk in het frame, en dat is wel heel vervelend. Sowieso jammer van het mooie Cube frame, zo’n deuk. Maar ik verwacht ook dat ik problemen ga krijgen bij de fietskeuringen tijdens een wedstrijd. Dus leek het me verstandig om op zoek te gaan naar een ander frame. Na lang googelen een full carbon frame in mijn maat gevonden. Gisteren gelijk opgehaald in Oldenzaal, en het frame ziet er helemaal als nieuw uit.

Deze week ga ik weer proberen een ronde te zwemmen in Galder. Hopelijk gaat het goed met mijn schouder…. Verder hoop ik wat tijd te vinden om mijn fiets op te gaan bouwen. Misschien ga ik voorlopig weer op de Prorace trainen.

Na de ronde van Vlaanderen en de marathon van Rotterdam, tijd voor wat herstel…..

Vorige week heb ik daarom nagenoeg niets gedaan. Slechts een paar duurloopjes van 7K op een heel laag tempo, en op zaterdag 1 keer een klein rondje op mijn Cube gedaan van 30K. Vooral de eerste dagen na de marathon voelde ik me heel erg moe. De spieren van mijn bovenbenen bleven ook heel erg pijnlijk. Misschien de combinatie RVV – Marathon op een te korte tijd, of anders omdat ik deze keer geen X-endurance genomen heb vooraf. Deze laatste zijn speciaal bedoeld voor het herstel, dus volgende keer maar weer innemen denk ik.

Weer aan het trainen met de tijdritfiets dus. Het was weer wel even wennen, want het stuurt en remt heel anders. Na een paar kilometer voelde het weer vertrouwd aan, en toen merkte ik al direct het verschil qua snelheid. Lekker op het ligstuurtje tegen de wind vlogen de kilometertjes voorbij, maar helaas begin na een half uurtje de zeem van mijn fietsbroek heel erg te irriteren. Ik voelde het flink schuren, en iedere kilometer werd het een heel stuk pijnlijker om in de tijdrithouding te blijven ziiten. Besloten om maar te stoppen na een uurtje……

Afgelopen dinsdag nog een keer gefietst, en uit voorzorg een trisuit met een dunne zeem aangeschoten. Dit ging een heel stuk beter. Heb me een beetje ingehouden, omdat ik nog steeds aan het herstellen ben, en blessure vrij wil blijven. Het viel me daarom op dat ik heel erg gemakkelijk een gemiddelde van boven de 32KM per uur aan kon houden op deze ruim 60KM, terwijl ik erg vaak uit de aero positie moest, en er toch behoorlijk wat wind stond.

Vanavond ben ik van plan om samen met Will voor de eerste keer buiten te gaan zwemmen in de Galderse meren. De watertemperatuur schijnt zo rond de 10 graden te zijn, dus precies de temperatuur die me in Juni tijdens de Celtman te wachten staat. Een ideale gelegenheid om mijn uitrusting alvast te testen, en te checken hoe ik zelf reageer op de lage temperatuur. Het enige wat ontbreekt zijn de vele kwallen, want dat schijnt het tweede minder plezierige (het eerste is de lage temperatuur) zijn het zwemonderdeel te zijn op de locatie in Schotland.

Swim 3.8 K in Loch Shieldaig

In 2012, 2013 and 2014 the water in Loch Shieldaig was below the seasonal average. This appears to be an ongoing trend.

In 2013 the wind added to the drama with strong Southerlys pushing the competitors off course.

We strongly advise cold water training for this race and to wear a heatseeker vest under your wetsuit.

Zondag ochtend ben ik samen met Michel en Rob om 7:00u vertrokken naar Rotterdam.
De verwachtingen waren niet hoog, dus de zenuwen vielen deze keer ook erg mee. Het doel was finishen binnen de 4 uur, en er een lekkere training van maken.

Zo rond kwart voor 8 waren we aangekomen in het hotel, waar we alle tijd hadden om ons te verkleden.
Omdat er nu een uur eerder gestart ging worden, vertrokken we om 9 uur met de metro vanaf station Leuvenhaven naar halte Stadhuis.
De meesten van ons groepje hadden allemaal een startnummer met “wave 2” er op, dus we zorgden er voor dat iedereen in dat vak stond.

Nadat Lee zijn liedje weer gezongen had, ging het startschot…….

Helaas mochten we nog niet weg, omdat we in de tweede wave stonden. We moesten nu dus exact 10 minuten voor de startlijn blijven staan, en om 10:10 precies werden wij dus los gelaten. Op zich geen probleem, want ik had gelijk ruimte genoeg, en ik vertrok helemaal van voor. Ik gok zo op de 10e positie ongeveer, en als je dan enkele duizenden mensen achter je hebt lopen, voelt dat best goed. Ik haalde nog een paar lopers in, en tot ruim voorbij de Erasmusbrug hield ik dit (te hoge) tempo vol. De splits lagen ergens rond de 4 en halve minuut, maar het liep heel erg lekker, omdat ik niemand in hoefde te halen. Helaas was dit niet van lange duur, want c.a. 1 KM later kwam ik in de staart van de eerste wave terecht. Tja….en dan ben je in een keer wel aan het slalommen om je tempo een beetje vast te kunnen houden. Helemaal vervelend is het wanneer je bepaalde groepjes gewoon niet voorbij kunt, en je jezelf dus in moet houden totdat je ergens een gaatje ziet. Maar ja….dat is Rotterdam……

Bij de eerste drankpost checkte ik mijn Garmin, en zag dat ik zo’n 4M38 per KM aangehouden had. Het liep heel erg lekker, en op een gegeven moment liep ik bij nog 2 jongens uit de 2e startwave, die ongeveer hetzelfde tempo liepen. Het tempo wat hun aanhielden was precies goed, dus ik dacht laat ik maar proberen daar bij te blijven. Vaak scheelt het in ieder geval met inhalen, en je loopt een beetje uit de wind Tot net voor de Erasmusbrug (27KM) ben ik er bij gebleven, en daar splitse hun zich, en zelf vond ik het ook tijd om mijn eigen tempo te gaan lopen. Heel rustig de Erasmusbrug weer over, want ik begon mijn rechtse lies, en vooral mijn twee bovenbenen flink te voelen. Dit laatste vrijwel zeker vanwege de ronde van Vlaanderen een week van te voren. Ondertussen had ik me wel gerealiseerd dat een tijd onder de 3u30 er misschien in kon zitten, dus had mezelf voorgenomen om voorlopig in ieder geval onder de 5 minuten te blijven. Helaas lukte me dit niet, en toen werd het rekenen. Had gezien dat 3u30 erg lastig zou worden, maar 3u33 misschien genoeg marge zou zijn om in ieder geval een nieuw PR te lopen. Toen ik bij het 35KM punt wist ik dat dit eigenlijk ook een onmogelijke opgave zou worden, en besloot ik om in ieder geval te blijven hardlopen, en hoopte zo onder de 3u40 uit te komen.

Dat ging deze keer gemakkelijker dan bij de meeste voorgaande marathons. De pijn in de bovenbenen bleef, maar werd niet echt erger. Toen ik de laatste 2KM zag dat het nog veel drukker op het 30KM punt was, dan op het 40KM punt waar ik liep, werden deze kilometers nog een stuk gemakkelijker. De laatse paar dus weer lekker op tempo uigelopen, want een beetje snel moest ik wel zijn om niet boven de 3u40 uit te komen.

Heel erg lekker gelopen, en een tijd van 3u39 die boven verwachting was. Heb wel eens beroerdere tijden gelopen met een perfecte voorbereiding, en nu dus nagenoeg geen specifieke marathon voorbereiding, en wel een voor mijn doen goed resultaat. Altijd fijn ook als er niet gewandeld hoeft te worden, en dat is me deze keer weer gelukt!

Rob en Michel finishten beiden rond de 4:00u, dus ook hun hadden het goed gedaan.

Info uit de pers:
De 35e marathon van Rotterdam was een “zonnige en geslaagde editie”, al werd er geen recordtijd neergezet.

Dat liet directeur Mario Kadiks zondagmiddag weten. Het totale aantal deelnemers voor het hele weekend was met 38.854 mensen overigens wel een record.

Kadiks schat in dat er ongeveer 925.000 toeschouwers op de been waren zondag, ongeveer net zo veel als vorig jaar.

De marathon werd gewonnen door de Ethiopiër Abera Kuma in een matige tijd van 2.06.47. Zo langzaam was sinds 2007 niet gelopen in de Maasstad. De 24-jarige renner kwam solo over de streep.

Bij de vrouwen was de zege in Rotterdam een prooi voor Asami Kato. De Japanse deed 2.26.29 over de klassieke afstand van ruim 42 kilometer.

Nog 2 dagen, en dan ga ik voor de 7e keer starten tijdens de marathon van Rotterdam.

Het wordt mijn 22ste marathon, maar het blijft nog steeds spanned….

Gisteren samen met de andere mannen nog een laatste rustige training gedaan van c.a. 7KM.
Voor de eerste keer dit jaar weer in korte broek en T-shirt.
Het werd een lekker ontspannen loopje, en het voelde goed.
Volgens mij ben ik dus best goed hersteld van de Ronde van Vlaanderen…

De collega die de standby over zou nemen a.s. zondag is ziek, dus ik hoop dat hij op tijd beter is, want anders heb ik nog een probleem a.s. zondag…. En hopelijk neemt de drukte iets af, zodat ik vandaag en morgen wat meer met rust gelaten wordt. Afgelopen week heel erg veel uren gemaakt (met reizen er bij kom ik aan de 15 uur per dag), en gemiddeld maar zo’n 5,5 uur per nacht geslapen. Geen goede voorbereiding voor een marathon, en er zijn meerdere factoren die een goed resultaat nadelig zullen beinvloeden vrees ik.

– De inspanning van vorige week (RVV)
– Gewicht (c.a. 2KG zwaarder dan normaal vlak voor een marathon)
– Voorbereiding (Eigenlijk maar 1 echte duurloop gedaan van >30KM)

Maar dat zegt uiteraard allemaal niets. 3 jaar terug liep ik in Rotterdam bijna een nieuw PR, terwijl ik het niet eens in de gaten had. Toen waren de verwachtingen ook laag, In de laatste 7 KM een paar keer gewandeld bij de drankposten, omdat de Red Bull toen slecht gevallen was. In de buurt van de finish zag ik dat een tijd onder de 3u30 er toen achteraf gezein gemakkelijk ingezeten had.

Zondag zet ik wat lager in. Ik hoop in ieder geval te vertrekken op c.a. 5 M / KM, en met een beetje geluk kan ik dan nog iets versnellen de eerste helft. Vanaf 25K gok ik dat het gedaan zal zijn, vanwege de weinige KM’s in de voorbereiding.en dan zullen van lieverlee de splits langzamer worden. Hopelijk nog wel een tijd van rond de 3u45. We zullen zien…..

Hopelijk is Michel ook genoeg hersteld om de marathon zonder problemen uit te lopen. Ook voor Rob hoop ik dat deze marathon weer mee valt, zodat hij weer gemotiveerd gaat worden om meerdere van dit soort uitdageningen aan te gaan.

En…..over 2 maanden en 17 dagen, dan ben ik bezig in de wedstrijd van het jaar….of eigenlijk denk ik zelfs de wedstrijd van mijn leven. De Celtman. Nog nooit zo uitgekeken naar een wedstrijd, en ook nog nooit zo’n schrik voor gehad. Weet gewoon niet voor welke van de onderdelen ik mezelf de meeste zorgen moet maken.

..Het ijskoude zwemonderdeel, wat er voor kan zorgen dat ik geen gevoel meer in de handen en voeten heb (syndroom van Raynaud), of erger nog…vanwege onderkoeling het zwemmen moet staken…de ruim 200KM fietsen met de nodige (2000!) hoogetemeters, of de zware afsluitende marathon, met hierin de twee hoge bergen…. En dan kan het weer of kunnen de mitches nog het feest verzieken. En uiteraard, het allerbelangrijkste niet vergeten, heel blijven in de voorbereidingen, dus vooral op mijn fiets blijven zitten.

En…dat het zwaar zal worden is zeker,want ik vond onderstaan artikel:

New record for Celtman! Extreme Triathlon
How did Johan Hasselmark take 30 minutes off the record time for what’s claimed to be the world’s most extreme triathlon?

Those that have raced such events, including the Norseman in Norway, report that the Celtman! Extreme Scottish Triathlon is the world’s toughest. The distances equate to an Ironman event, but the conditions and terrain make it far harder than an “ordinary” Ironman.

The extreme off-road ironman-style event takes place in the Torridon and Shieldaig area of Wester Ross.

Participants  begin with a swim of 3.8km in the freezing and jellyfish ridden waters of Loch Shieldaig. They must then ride 202km on Highland roads with a total ascent of 2,000m.

To finish, there is a marathon distance run of 26.2 miles that takes in two Beinn Eighe Munros, Spidean Coire nan Clach (993m) and Ruadh-stac Mor (1010m).

Added stress is provided by the “cut-off”. To complete the high route over the Munros and achieve the coveted blue t-shirt finish, triathletes need to meet a stringent cut-off point 11 hours after starting the swim, which is half way through the run. If they  miss the cut-off time, there is a lower level route to run, which, in itself, is very tough.

“All in all, the Celtman! is an extremely challenging event,” says Paul McGreal, the founder of the race and the owner of organising company, Durty Events. “People who have raced similar events, like the Norseman,  around the world reckon the Celtman! is the hardest.

“I think it’s because the conditions are so unpredictable, the loch is so cold, the bike ride is so hard and the run is on difficult terrain. Even without the two Munros it would be a very hard ironman-style event, but with those two mountains thrown in it is an immense challenge.”

…

Heel het artikel:

Afgelopen zaterdag was het zo ver. De Ronde van Vlaanderen
Het eerste evenement voor 2015.
Kort samengevat: Nooit verwacht dat fietsen zo leuk kon zijn!

Een wat uitgebreidere samenvatting volgt hieronder…..

Vrijdag avond ben ik recht vanuit Brussel doorgereden naar Oudenaarde, om alvast mijn startnummer op te halen. Dit was nodig omdat ik de afstand terug had laten zetten van 245 naar 127KM in verband met de marathon van Rotterdam, die a.s. zondag weer op het programma staat.
Normaal gesproken zou ik geen marathon gedaan hebben, maar omdat ik toch te weinig fiets KM’s gemaakt had, en wel genoeg loopkilometers de e.e.a. dus aangepast.

Bij de Quibus (de hal waar de startnummers afgehaald kunnen worden) was het al erg gezellig, en op een paar minuten tijd, heb ik daar al fietsers van veel verschillende nationaliteiten gezein. Viel me op dat er vooral veel Engelse en Italiaanse deelnemers waren. Vanwege de vele files (voor de meeste Belgen begon juist dit weekend de vakantie)  was ik pas half 8 thuis. Eerst 3 borden spaghetty genomen, en daarna nog een filmpje gekeken. Nog een laatste controle van mijn fiets en gecheckt of ik alle spulletjes klaar had gezet, en toen mijn bed in.

Zaterdag ochtend 4u45 ging mijn wekker, want ik had afgesproken met Erwin dat ik om 6 uur in Schoten zou staan. Een beetje nerveus was ik wel, omdat ik niet helemaal gerust over mijn fiets techniek was, en de ronde van Vlaanderen niet zomaar de eerste de beste tocht is. De rit naar Oudenaarde ging vlot, en we waren ruim op tijd op de parkeerplaats. Daar kwamen we ook Dirk al tegen, dus ons groepje was compleet. We besloten daarom niet op Richard en Rens te wachten, want die zouden een half uurtje later arriveren. Nadat ik hun geinformeerd had, konden we vertrekken.

Ondertussen was het gaan regenen, en ondanks dat de temperatuur zo’n 6 graden was, voelde het een heel stuk kouder aan. De eerste stukken werd heel erg rustig gefiietst. Slechts enkele fietsers namen de moeite om in te halen, en de rest bleef gewoon achter elkaar op de fietspaden.

Toen ik na een paar flinke hellingen vroeg aan Erwin, hoeveel bergen we al gehad hadden van het lijstje, gaf hij aan……nog geen. Inmiddels was ik er achter gekomen dat mijn versnellingen niet goed werkte. Niet veel later volgde de eerste berg van de dag, de Wolvenberg. Het tripple blad voor wilde niet op het kleinste blad., en …die had ik eigenlijk hard nodig, dus ik haalde het maar net op het middelste blad. Daarna kennis gemaakt met de kasseienstroken, en….dat viel tegen. Ze lagen zo ongelijk dat je flinke klappen op moest vangen. Met mijn smalle bandjes, en hoge bandendruk haast niet te doen, maar omdat ik op ongeveer hetzelfde tempo vooruit ging als de mede fietsers, was dit normaal denk ik. Leerpuntje voor een volgende keer….helm wat strakker. Nu zakte hij door het trillen voor mijn ogen, en ik durfde amper mijn stuur los te laten om hem weer terug omhoog te duwen. Verder waren ze keien spiegelglad, dus vooral het afdalen op deze kasseien was erg gevaarlijk vond ik. Daarna nog de Molenberg beklommen.

Molenberg:

Toen via de Paddestraat (volgens mij de langste kasseinestrook van de dag, naar de eerste bevoorrading.

Hier hebben we wat gegeten, gedronken en mijn fiets af laten stellen zodat ook het kleinste tandwieltje op mijn voorste blad gebruikt kon worden. Na deze stop, wat het even erg koud, dus daar even het eerste stukje wat harder gefietst.

Hierna begonnen de Leberg, Berendries en Valkeberg..

…Eikenberg…

Bevoorrading 2, en daarna de Koppenberg. Dit was de eerste berg waar ik van mijn fiets moest. Niet zo zeer omdat het niet lukte, maar omdat iedereen hier al afegestapt was, en men heel de weg in beslag nam, zodat er geen strook meer over was om te fietsen. Daarna de kasseien van de mariaborrestraat, en de Steenbeekdries. Hierna de Taaienberg.

Deze berg was ondanks de kasseien goed te doen. Ik heb gebruik kunnen maken van het strookje beton, en dat scheelt flink. Daarna de Kaperij die ook heel goed te doen was. Op zo’n 84KM stond Redbull met een stand, dus daar hebben we ook wat gedronken. Direct hierna binnnen 10KM de Kanarieberg, Kruisberg en Karnemelkbeekstraat. Op dit stuk zaten ook mooie afdalingen, en ik had het gevoel ondertussen al een stuk beter naar beneden te gaan dan in het begin van de tocht. Ook het klimmen ging me ondertussen erg goed af, want ik merkte dat ik vrijwel iedere klim alleen maar mensen voorbijreed in plaats van andersom. Bij bevoorrading 3 zijn we iets langer gestopt. De bevoorrading was trouwens helemaal top! Suikerwafels/peperkoek/repen/rozijnen/diverse sportdranken/verschillend fruit etc. etc.

Na deze bevoorrading gingen we op weg naar de Kwaremont:

Dit vond ik de mooiste beklimming van de dag. Alhoewel hij heel erg lang is, en ook een Kasseien berg is, gaat de steiging iets geleidelijker dan de meeste voorgaande bergen. Bleef overigens wel heel  uitkijken, want de kasseien waren heel erg glad door de regen en de modder. Daarna nog een aantal hele leuke afdalingen gehad.

De Paterberg most ook bewandeld worden, want ook hier was geen ruimte om een poging te doen hem fietsend te nemen. Op zich had ik niet verwacht helemaal tot boven te komen, maar toch…je wilt het in ieder geval proberen…

Daarna op weg naar de FInish. De laatste 10KM in eerste instantie achter elkaar gaan rijden, om uit de wind te kunnen fietsen, maar na het 5 KM punt ging de snelheid flink omhoog. Zeker toen de finish in zicht kwam, en het was dan ook een super gevoel om samen met nog een hele groep een soort massasprint te doen richting de officiele finish. De echte finish lag nog 2KM later, maar dat was meer uitfietsen….

Officiliele Finish:

Een hele mooie dag gehad, en heel erg van genoten. Was erg leuk fietsen met het gezelschap (Erwin en Dirk), in een hele mooie omgeving!

Zondag (eerste paasdag) op wat hoofdpijn na, nergens last van. De hoofdpijn zou door de inspanning, of het slaap tekort van de voorbije week kunnen komen. S’middags zowat heel de wedstrijd gevolgd samen met Maaike, en dan is het heel erg leuk om te zien hoe de prof’s tegen de diverse bergen op vliegen. Diep respect voor deze renners, zeker als je in beschouwing neemt met wat voor snelheden ze vanaf Brugge naar Oudenaarde gevlogen zijn, voordat ze aan de diverse bergen beginnen. Het gestuntel met de volgwagens en de finishboog was wel wat minder, maar verder was het heel erg mooi om te zien hoe men over hetzelfde parcours gaat.

Maandag (tweede paasdag) een duurloopje van 8KM gedaan, Nu rusten, en dan zondag de marathon (nog precies 5 dagen)

Zo, vandaag ook maar gelijk voor Almere ingeschreven. De laatste paar jaren een combi gedaan, en dat bevalt me wel goed. Een buitenlandse triathlon in het voorjaar, en dan eind van het seizoen afsluiten in Almere. Ben natuurlijk wel heel erg benieuwd hoe ik dit jaar uit de Celtman zal komen, want dat is natuurlijk wel een extreem zware triathlon. Maar ja…dat was de Bigman in Tjechie vorig jaar eigenlijk ook, en daar was ik goed van hersteld vorig jaar. Hopelijk wordt Almere dit jaar een keer een editie met wat minder wind, zoals in 2011, zodat ik mijn PR nog eens bij kan gaan stellen.

En dan het trainen van afgelopen week…..

Het zware werk zit er weer op. Afgelopen zaterdag een duurloop gedaan van krap 22KM, en verder eigenlijk ook niet heel veel gedaan. Voelt aan als veel te weinig, maar wie weet….misschien toch goed om even rust te nemen voor de komende twee weekenden.

Voorlopig is de weersverwachting redelijk voor de Ronde van Vlaanderen. Hopelijk niet te veel wind, en droog, anders wordt het toch vrij gevaarlijk op die kasseien denk ik. Ben benieuwd hoe het gaat bevallen….

De week daarna de marathon van Rotterdam. Het wordt de 7e keer dat ik in Rotterdam ga starten zag ik net. Gisteren een duurloopje gedaan van 7K, begonnen op c.a. 5M/KM en hierna versneld naar 4:30M. Dit voelde goed, dus hopelijk voel ik me hetzelfde op 12 April. Plan is weer om op c.a. 5M per kilometer weg te gaan, en dan halverwege even kijken of ik dat vol kan houden. Zal er ook een beetje aan liggen hoeveel energie het kost om de eerste c.a. 5 KM slalommend voorbij de massa te geraken.

Daarna beginnen de triathlon wedstrijden eindelijk!!!

Nog minder dan 3 maanden en dan…….

De zwaarste training voor de marathon zit er weer op. Afgelopen zaterdag ben ik op tijd vertrokken, samen met Michel en Rob. Ik hoorde net voordat we vertrokken dat de voetbal wedstrijd van Levi niet door ging, dus we konden het rustig aan doen (was sowieso de bedoeling van deze lange duurloop was).

Het werd een duurloop van 35K op 6:11 per  minuut. 8KM langer dan de langste duurloop tot nu van dit jaar (die was 27K), maar zo voelde het niet. Geen vermoeidheid, en geen pijn, op alleen wat zere voeten na. Dus alles bij elkaar voel ik me nog steeds in goede vorm voor de marathon van Rotterdam. Blijft natuurlijk wel afwachten hoe ik uit de ronde van Vlaanderen kom, die een week van te voren gepland is…..

Zondag ochtend ben ik na het zwemmen op de fiets gestapt met Rens en Richard.Rondje Oesterdam was de bedoeling, maar zowel Rens als Richard wisten niet helemaal precies de weg er naar toe, en ik had hem ooit ook nog maar 1 keer gefietst, dus wilde niet het risico nemen om verkeerd te fietsen. Er stond ook een vrij stevige oostenwind, en daarom hadden we besloten om eerst richting Belgie te gaan, zodat we het tweede gedeelte minder last van de wind zouden hebben.

Alhoewel we een redelijk tempo aan konden houden, merkte ik al na zo’n 60KM dat het wat zwaarder begon te worden.

Vrijwel zeker vanwege de 35K duurloop van een dag van te voren, dus ik was blij dat ik niet voor een 160K tocht weg gegaan was. Na 88KM was ik weer terug thuis, en later bleek dat het gemiddelde toch nog ruim 29KM per uur was geweest, ondanks de vrij harde wind. Ik merk wel heel erg goed het verschil tussen deze trainingsfiets, en mijn tijdritfiets.

Ondertussen nog de volgende aanpassingen aan mijn fiets gedaan:

Andere bandjes – Vittoria Zaffiro Pro Folding Clincher Road Tyre 700 x 23c Black/Black
Goedkope bandjes, die lek bestendiger zouden moeten zijn. Om te trainen beter dus. omdat ik op die paar ritten dit jaar al 2 keer lek gereden heb op de Ultremo’s.

Andere bidonhouders- Tacx bidonhouders, omdat mijn bidon afgelopen zondag van mijn fiets viel. Dat kunnen we dus niet hebben tijdens de RVV

Afgelopen week heb ik standby dienst gehad, en dus mijn trainings schema weer flink aan moeten passen. Gelukkig heb ik de meeste trainingen wel een beetje goed af kunnen werken. Zaterdag liep een en ander helaas wel een beetje uit, en kon ik pas tegen half 11 vertrekken. Omdat Levi kwart voor 1 moest voetballen, had ik dus niet veel tijd over om mijn duurloop te doen. Daarom had ik besloten om er een snelle training van te maken, in mijn eentje, en dan proberen toch zo veel mogelijk kilometers af te leggen binnen de 2 uur. Het werden uiteindelijk zo’n 23KM in 1u54. Een gemiddelde van 5 minuten per kilometer, en dat terwijl het heel erg gemakkelijk liep. Zo gemakkkelijk zelfs dat ik zonder al te veel problemen hier nog flink een aantal kilometers bij aan had kunnen plakken. En dat is eigenlijk lang geleden dat ik me met het lopen zo gevoeld heb.

Lopende weg begon ik eigenlijk steeds meer zin te krijgen om ook dit jaar weer in Rotterdam te gaan starten. Maar de ronde van Vlaanderen staat dus 1 week eerder gepland, en om nou een marathon te doen na een hele zware fietstocht van 245KM….

Zondag vertrok ik in de regen voor een lange fietstocht. Ondanks de standby zou ik toch proberen om er een lange training van de maken. Helaas na 20KM al lek. Ik had nog 1 reservebandje over, en besloot na 60KM dat het goed geweest was. Een goed besluit bleek later, want eenmaal thuis werd ik opgebeld voor een probleem.

Nog even een beetje over nagedacht later, en……in een keer had ik de oplossing…..:
Ik ga de organisatie van de R.V.V. een mailtje sturen, met het verzoek of ik de afstand aan kan passen naar de midden afstand. Voor mijn gevoel komt die lange afstand toch iets te vroeg voor mij, en ik ben bang dat ook andere factoren (kou / wind / drukte) het nog een stuk zwaarder kunnen gaan maken. En als ik dan een kortere afstand doe, kan ik de week er op starten voor Rotterdam. Het was toch vooral bedoeld als training, en om me te motiveren de fiets te pakken om te trainen vroeg in het jaar. En dat is in ieder geval wel gelukt. Maaike vond het ook OK, dus toen heb ik gelijk ingeschreven voor de marathon van Rotterdam. Het kon n.l. nog, en uiteraard wou ik niet het risico lopen dat het vol zat. Even niet bij stil gestaan dat ik juist dat weekend ook weer standby dienst heb. Probeer deze dienst nu te ruilen, en misschien gaat een collega het doen. Even afwachten dus, maar zoals het er nu naar uit ziet, ga ik dus voor de 7e keer starten in Rotterdam voor de marathon.

A.s. weekend wil daarom nog een keer flinke duurtrainingen doen. Zaterdag een gezamenlijke training van c.a. 33KM op een laag tempo, en dan zondag de Zeelandbrug nog een keertje over (160K fietsen). Morgen ga ik nog een keer vnauit Schoten naar Brussel op en neer, dus qua fiets kilometers zou het toch nog goed moeten komen deze week.

De doelstellingen voor deze week zijn behaald, en dat voelt heel erg goed. Gelukkig maar, want de ronde van Vlaanderen en de Celtman beginnen al erg dichtbij te komen.

Afgelopen week begonnen met een rustdag op maandag. Daarna:
Dinsdag tempoloop – 7K
Woensdag – Zwemmen
Donderdag – 13K duurloop
Vrijdag – 37K Fietsen
Zaterdag – 27K duurloop
Zondag 160K Fietsen (Zeelandbrug)

Zaterdag op een heel rustig tempo de 27K duurloop afgewerkt. Gestart met Michel en Rob, en onderweg sloot John weer aan na 3KM. Het liep weer heel erg lekker, en aan het einde van de training had ik het gevoel dat ik zonder problemen nog wel een flink aantal kilometers extra had kunnen doen. Waarschijnlijk door het lage tempo, want ook de rest van de dag, en de andere ochtend niet het gevoel gehad dat ik een lange duurtraining had gedaan. Volgens mij zou ik zonder problemen kunnen starten in de marathon van Rotterdam, maar toch vanwege de Ronde van Vlaanderen dit jaar maar niet doen….

Zondag ochtend had ik de wekker om 6 uur gezet. Ik had met Rob, Rens en Richard afgesproken om de Zeelandbrug ronde te gaan fietsen. De weersverwachting was heel erg gunstig, dus ik had er zin in. 5 voor 7 vertrok ik richting Bosschenhoofd, en daar ston Rob al klaar.Daarna via Fijnaart om Rens en Richard op te halen. Vanaf dat stuk was het eigenlijk wind op kop, tot ver voorbij de zeelandbrug. Gelukkig namen we om beurten de kop, behalve Rob, want die heeft zo ongeveer continu voorop gereden. Vlak na de zeelandbrug (zo ongeveer halverwege de tocht) wel wat last van mijn linker bil. Gelukkig was dit na een uurtje weer over, toen we met wind in de rug aan het rijden waren. Misschien toch iets te veel kracht moeten zetten op bepaalde stukken.

Na zo’n 130KM zijn we even gestopt in woensdrecht. Het zag er toch al naar uit dat ik ruim op tijd weer in Rucphen terug zou zijn, want we waren zonder problemen met een gemiddelde van tegen de 30KM/u weer Brabant binnen gereden. Na 2 bakken koffie via Nispen weer terug naar huis. Ondertussen scheen de zon al flink, en was de temperatuur al flink opgelopen.

Met 160,5KM en een gemiddelde snelheid van 38,7 weer terug thuis. Heb me wel eens beroerder gevoeld na een rondje zeelandbrug. Vooral weinig last van de rug/nek/schouders etc., dus dat scheelt wel zo’n gewone racefiets i.p.v. een tijdrit fiets.

Ik had genoeg sportdrank bij me (in totaal iets meer dan 3 liter, maar aan het eind van de rit nog 1 bidone van 0,75 CL over). Onderweg ook 3 stukken ontbijtkoek opgegeten. Geen honger/dorst gehad.

Vandaag nog precies 1 maand te gaan voor de Ronde van Vlaanderen.

Gelukkig was het de laatste weekenden wat beter weer, en heb ik ieder geval een paar langere trainingen af kunnen werken.

Afgelopen weekend op zaterdag een rustige duurloop gedaan van 26K, en zondag 120K gefietst.
Er stond een behoorlijke wind, en ik had tegen het einde een lekke band, maar ondans beide minpuntjes toch heerlijk gefietst. Omdat mijn Aero bidon niet op mijn trainingsfietsje kan, heb ik afgelopen zondag mijn drinkzak meegenomen. In totaal 1,5L sportdrank op mijn rug dus, en 0,75L in mijn bidon. Precies genoeg voor deze afstand in deze omstandigheden. Wanneer ik verder ga, zal ik mijn fiets spullen ook ergens anders stoppen, en een extra bidon meenemen.

Ook ontbijkoek i.p.v. gells en repen is me heel goed bevallen. Geen honger gehad op de fiets, en ook tijdens de duurloop zaterdag nergens last van gehad (daar had ik ook een ontbijtkoek bij me).

Misschien volgende keer ook een banaan mee…..

Afgelopen maandag een rustdag genomen, omdat we naar Levi zijn school moesten voor een presentatie van zijn maatschappelijke stage. Gisteren dus weer goed uitgerust een tempoloopje gedaan van 7K op 4u45M/KM. Dit voelde heel erg goed. Vanavond een herstel loop trainingkje plannen, en daarna nog even met Michel naar het zwembad.

Het vertrouwen komt een beetje terug v.w.b. de  Ronde van Vlaanderen. Het aantal kilometers tijdens de lange trainingen nog een stukje uitbreiden, dan moet het goedkomen. Ook qua gewicht gaat het goed. Ben vanaf de eerste week van Januari nu 5KG kwijt, en hoop tegen de Celtman nog 2 KG lichter te zijn.

Ook de drukte op mijn werk nam iets af, zodat ik weer een paar keer een goede nachtrust heb kunnen nemen. Volgende week weer wel een standby week, dus dan mogelijk wat minder hard trainen.

Planning voor de rest deze week:
Vanavond zwemmnen
Donderdag lopen
Vrijdag uurtje fietsen?
Zaterdag lange duurloop (30K?)
Zondag lange fietstraining (150K?)
Misschien verzet ik de lange fietstraining nog naar zaterdag, en ga ik zondag mee om 100K te fietsen over het parcours van de Amstel Gold race. Hangt er een beetje vanaf hoe laat we weer terug zijn, maar dat hoor ik vanavond.

Gisteren mijn nieuwe schoenen ontvangen, die ik zaterdag besteld had. Het zijn weer opnieuw de Brooks Adrenaline’s model 2014 geworden, exact dezelfde als degene die ik al had. Deze keer 79 Euro i.p.v. 140, dus flink wat euro’s verdiend. Gisteren heb ik ze gelijk weer geprobeerd. Het vorige paar moet ongeveer 2500KM gebruikt zijn, dus het werd wel tijd voor vervanging. Ze voelden erg goed aan, en tijdens het lopen vroeg ik me af hoeveel paar ik inmiddels versleten heb in de c.a. 10 jaar dat ik hardloop. Het moeten er minstens een stuk of 15 zijn, omdat ik tot een aantal jaren terug maximaal 1000KM met een paar liep. Tegenwoordig dus 1 paar per jaar, maar dit paar was al 14 maanden oud.

Afgelopen week erg lekker getraind. Vorige week door de weeks een paar pittige looptrainingen gedaan, ondanks de hoge werkdruk.De zwemtraining viel hierdoor helaas wel in het water, want woensdag avond moest een heel erg urgent probleem gefixt worden bij de klant. Ook de dagen er na was het veel te druk, en o,.a. de nacht van vrijdag  op zaterdag ook nauwelijks geslapen.

Zaterdag wel erg lekker gelopen met Rob, Michel en John. Ruim 26KM. Zondag semen met Maaike de racefiets gepakt, en samen 60K gereden. Hierna heb ik er alleen nog zo’n 20 achteraan geplakt. Maaike was helaas de man met de hamer tegen gekomen, en voelde zich flink beroerd na de training.

Verder heb ik ondertussen al een beetje nagedacht over de planning voor de Celtman.

In grote lijnen zal het er zo uit zien:

Globale Planning:

Wedstrijdplanning:

Nog even kijken in welke onderdelen nog wat extra gewonnen kan worden, want ik wil wel proberen deze wedsrtrijd binnen de 15 uur te finishen. Van de andere kant doet de winnaar van vorig jaar er c.a. 12 uur over. Belangrijkste wordt voor 4 uur smiddag’s de zone T2A te bereiken (oftwel 18KM van de marathon afgelegd hebben).

Nu nog na gaan denken over een voedingsplan.
Ik ga trainen met sportdrank, zodat ik tijdens de wedstrijd al gewend ben an deze manier van koolhydraten op nemen.  Heb ondertussen een bus CYTOMAX van CYTOSPORT besteld.
(Aanbevolen door John, die goeie ervaringen hier mee heeft).

Een review dat ik vond:

Cytomax Performance Drink is a  blend of complex carbohydrates and sugars work to sustain energy to help you can train harder, build stamina, and achieve superior results.

CYTOMAX SPORT ENERGY DRINK

Cytomax Performance Drink has less sodium and sugar as compared to many of the sport drinks with no sugar crash. Its electrolyte and complex carbohydrate combination was very easy on the stomach, absorbed quickly due to optimal osmolality (similar to H20) and the tastes very good.

I used the performance drink during the hot summer days with an excellent response and no muscle or digestive cramping. The hydration and lactate buffering ability was very beneficial for the summer interval cycling training (Beat the Burn), improved sustained levels of continued power and reduced post lactate soreness. Added Antioxidant nutrients to help prevent free radical cellular damage during intense exercise.

Exclusive to Cytomax products, Alpha-L-PolyLactate™ is a proprietary energy source that provides sustained energy longer and faster. Enhanced oxygen delivery thru Succinates up to 11% during exercise, which decreases muscle damage and reducing perceived exertion. Cytomax helps reduce soreness and speeds recovery and also lowers the lactic acid in muscles, which prevents burning and cramping during training.

Afgelopen weekend was het weer carnaval. Zoals de laatste jaren laat ik het ook dit jaar weer aan me voorbij gaan.

Wel  2 hele goeie trainingen af kunnen werken!! Zaterdag samen met Michel en Rob een lekkere duurloop van c.a. 26KM afgewerkt, en zondag ochtend de eerste lange fietstraining (93KM) van 2015 gedaan. Daarna zondagmiddag nog lekker 12KM gewandeld samen met Maaike in de buurt van Heusden.

Ik moest nog wat dingetjes opstarten voor een klant, voordat ik kon gaan fietsen, maar dit zat gelukkig mee, zodat ik vroeg weg kon. Het was echt schitterend weer, en alhoewel het zondag ochtend rond 8u nog wel vrij fris was (volgens mij nog rond het vriespunt), was ik van plan om 90K af te werken. De ronde van Vlaanderen duurt nog maar iets langer dan een maand, dus wordt het wel tijd voor wat fietskilometers. De eerste twee uur was er ook nauwelijks verkeer op de weg, en vanaf tien uur begon het wat drukker te worden. Toen waren ook de meeste fietsers opgestaan, want ik kwam er heel veel tegen.

De 3 uur fiietsen waren voorbij gevlogen, en ik had er nog wel een uurtje bij aan willen plakken. Maar omdat het de eerste lange duurtraining voor dit jaar was, besloot ik om bij de 90 te stoppen. Volgend weekend proberen een 120KM af te werken, maar dan moet ik wel standby staan, dus hopelijk wordt ik met rust gelaten. De weken er op iedere keer 30K er bij, zodat ik eind Maart een of meer 180K trainingen gedaan heb. Mijn trainings fierts bevalt me trouwens heel erg goed. De gemiddelde snelheden liggen wel een stuk lager, en vooral de stukken tegen de wind in zakt het tempo behoorlijk. Maar het comfort is weer een heel stuk beter dan mijn tijdrit fiets, en da’s wel zo lekker tijdens de lange trainingen. Gisteren geen slapende voeten etc. en geen last van mijn nek/schouders/rug.

Ik moet wel weer wat beter gaan letten op de voeding tijdens de trainnig. Omdat ik geen aero bidon op deze fiets kan monteren (bij gebrek aan aero bars), ga ik volgende keer mijn waterzak weer op mijn rug hangen. Moet alleen nog even uit zien te vinden wat voor koolhydraten ik ga nemen.

De trainingsplanning zou er zo ongeveer uit moeten gaan zien:

21 Feb 120K (4u)
28 Feb 150K (5u)
07 Mar 150K (5u)
14 Mar 180K (6u)
21 Mar 200K (7u)
28 Mar 150K (5u)
04 Apr 245K Ronde van Vlaanderen
+ misschien een paar keer vanaf Schoten naar Brussel op en neer door de weeks.
Uiteraard is het wel afhankelijk van het weer/de standby/ de voetbal etc.

Lopen zal Maximaal 25K als lange duurloop zijn, en die moet ik er proberen een keer door de weeks op een avond tussendoor te doen. Daarna vanaf Mei de trainingsfiets ruilen voor de tijdrit fiets, en daar nog een paar flinke trainingen op af werken voordat het triathlon seizoen echt gaat beginnen.

Belangrijkste doel wordt dan bovenstaand fietsparcours zo znel mogelijk af te werken tijdens de Celtman (202KM met bijna 2000 hoogtemeters), zodat ik ruim voor de cut off tijd aan de “high mountain” sectie kan beginnen.

De wedstrijden zijn nog een paar maanden uit beeld, en er is meestal rond deze periode ook niet al te veel te melden. Afgelopen dagen heb ik wel goed kunnen trainen.

Mijn Garmin heb ik ondertussen ook weer terug ontvangen. Helaas niet compleet, want de oplader is niet terug gekomen van de reparatie. Jammer dat Garmin geen betere service levert op hun producten…..

Afgelopen zaterdag samen met Rob en Michel nog een lange duurloop van c.a. 25K afgewerkt. Lekker rustig tempo’tje van zo’n 6 minuten per kilometer, met heel erg lekker weer.

Gisteren ben ik met de vereniging gaan zwemmen, en hierna voor de eerste keer dit jaar naar buiten gegaan voor een (korte) fietstraining. Dit was ook de eerste keer dat mijn trainingsfiets buiten getest werd. De Prorace voelt erg licht aan. Na een uurtje fietsten had ik nog nergens klachten (geen slapende voeten etc.), en de fiets voelt comfortabel aan.

Wel merkte ik dat de lagers in het balhoofd vrij zwaar gaan. Misschien die nog eens vervangen binnenkort. Het valt wel enorm tegen met zo’n fiets tegen de wind in te fietsen, ten opzichte van mijn tijdritfiets. Op mijn Cube ga ik dan gewoon op mijn aerobars liggen, en dan trap je toch een stuk sneller tegen de wind in. Nu vielen de snelheden flink terug, zodat het gemiddelde aan het eind van de rit slechts 27,2KM/u was. Er stond wel een zeer straffe wind.en het was ook de eerste training buiten met de fiets dit jaar, maar toch…. Hopelijk a.s. weekend ongeveer hetzelfde weer, en dan zal eens kijken of ik een paar uurtjes langer kan.

En…..nog 4 en halve maand, en dan….de Celtman…

Vandaag nog precies 5 maanden voordat ik ga starten in de Celtman!!!

De trainingen gaan alweer iets soepeler, dus volgens mij ben ik weer voldoende hersteld van de Trail in December om er weer tegenaan te gaan. Afgelopen week ben ik alvast goed begonnen, met flink wat loop kilometers. Slechts 1 Tacx training, want ik had eigenlijk gehoopt in het weekend een keer naar buiten te kunnen met de racefiets.

Ondertussen ben ik ook al weer een paar keer gaan zwemmen, dus begint het trainen weer ergens op te lijken. Moet ook wel, want vooral het zwemmen en fietsen zal dit jaar beter getraind moeten worden dan andere jaren. Bij het zwemmen moet ik sowieso dit keer proberen wat tijd te winnen, zodat ik zo snel mogelijk het koude water weer uit kan.

En dan het fietsen….ik heb eerlijk gezegd wel een beetje schrik voor de 245 KM tijdens de Ronde van Vlaanderen. Vooral de kou, de drukte en de heuvels schrikken me nogal af (en uiteraard ook de afstand/kasseien etc. etc.). Ik hoop dat het weer wel heel snel beter wordt, zodat ik snel een aantal keren de Zeelandbrug over kan fietsen.

Afgelopen zaterdag nog samen met Rob en Michel ruim 21 kilometer door het Rucphense bos gerend. Liep erg lekker in de sneeuw.

Zondag heb ik meegeholpen bij de Cross Duathlon. Gelukkig viel de kou mee, Alleen tijdens het rondetellen begon ik af en toe koude handen en voeten te krijgen. Wel had ik veel last van mijn rug. Dat stilstaan is gewoon niet goed, en ik was dan ook blij dat het tellen gedaan was. Alles bij elkaar was het weer een heel geslaagde Duathlon. De sponsoring door ICT-OKE is dus weer goed besteed!!

Ondertussen zitten we al weer een aantal dagen in 2015.
Wat gaat de tijd toch snel…
Een jaartje terug was ik aan het aftellen voor de Marathon van Rotterdam, en was mijn hoofd doel de Bigman in Praag. Nu ben ik me aan het voorbereiden voor de Ronde van Vlaanderen, en is mijn Hoofd doel de Celtman. Beide doelen dus nog wat zwaarder, dus wordt het jaar waarin ik 50 wordt op sportief gebied weer een flinke uitdaging.

Het is een vrij drukke tijd geweest afgelopen weken, want na de kerst en oud en nieuw waren er nog een paar feestjes. Nu heb ik de trainingen weer een beetje terug opgepakt, en de laatste week voornamelijk wat Tacx trainingen gedaan.Heb een paar leuke indoor trainingen gevonden op Youtube, en een paar van deze interval sessies heb ik ondertussen afgewerkt. Omdat je op de Tacx continu weerstand hebt, en niet op het verkeer hoeft te letten, kun je de training heel erg zwaar maken.

Helaas is mijn Garmin Edge 810 stuk gegaan (da’s al de tweede Edge die er mee gestopt is). Ik heb hem vorige week gelijk opgestuurd, want ik zal hem hard nodig hebben de komende tijd. De 910XT kan ik uiteraard nog steeds gebruiken voor het fietsen, maar dit is een stuk onhandiger.
De laatste Tacx training van gisteren heb ik hem wel gebruikt in combinatie met de cadans/snelheids sensor en hartslagemeter.

Zaterdag ben ik samen met Michel nog 23K gaan lopen door de vrij harde wind (storm). Omdat het flink geregend had, besloten we om zo veel mogelijk beschut te gaan lopen in de bossen, maar dan in ieder geval over verharde stukken.

Omdat ik nu weer een beetje in mijn normale doen ben, begin ik ook weer wat gewicht te verliezen.
Het streven is rond de 74KG uit te komen, dus nog ruim 4 te gaan. Maar…het begin is weer gemaakt, dus nu nog een paar maandjes vol zien te houden.

De plannen voor deze week:
– Weer eens gaan zwemmen op woensdagavond
– Mijn trainingsfiets uit proberen buiten
– …nog wat duurloopjes.

Helaas heb ik nog steeds flink last bovenin mijn bil. Vrijwel zeker veroorzaakt door de val van mijn fiets een paar weken terug. Lijkt een beetje op de hernia klachten die ik al een paar keer eerder heb gehad, dus het zou vanzelf weer over moeten gaan. Voorlopig dus iedere training heel erg rustig beginnen, en pas na een goeie warming up de zaak gaan belasten…..