Nog 2 dagen, en dan ga ik voor de 7e keer starten tijdens de marathon van Rotterdam.

Het wordt mijn 22ste marathon, maar het blijft nog steeds spanned….

Gisteren samen met de andere mannen nog een laatste rustige training gedaan van c.a. 7KM.
Voor de eerste keer dit jaar weer in korte broek en T-shirt.
Het werd een lekker ontspannen loopje, en het voelde goed.
Volgens mij ben ik dus best goed hersteld van de Ronde van Vlaanderen…

De collega die de standby over zou nemen a.s. zondag is ziek, dus ik hoop dat hij op tijd beter is, want anders heb ik nog een probleem a.s. zondag…. En hopelijk neemt de drukte iets af, zodat ik vandaag en morgen wat meer met rust gelaten wordt. Afgelopen week heel erg veel uren gemaakt (met reizen er bij kom ik aan de 15 uur per dag), en gemiddeld maar zo’n 5,5 uur per nacht geslapen. Geen goede voorbereiding voor een marathon, en er zijn meerdere factoren die een goed resultaat nadelig zullen beinvloeden vrees ik.

– De inspanning van vorige week (RVV)
– Gewicht (c.a. 2KG zwaarder dan normaal vlak voor een marathon)
– Voorbereiding (Eigenlijk maar 1 echte duurloop gedaan van >30KM)

Maar dat zegt uiteraard allemaal niets. 3 jaar terug liep ik in Rotterdam bijna een nieuw PR, terwijl ik het niet eens in de gaten had. Toen waren de verwachtingen ook laag, In de laatste 7 KM een paar keer gewandeld bij de drankposten, omdat de Red Bull toen slecht gevallen was. In de buurt van de finish zag ik dat een tijd onder de 3u30 er toen achteraf gezein gemakkelijk ingezeten had.

Zondag zet ik wat lager in. Ik hoop in ieder geval te vertrekken op c.a. 5 M / KM, en met een beetje geluk kan ik dan nog iets versnellen de eerste helft. Vanaf 25K gok ik dat het gedaan zal zijn, vanwege de weinige KM’s in de voorbereiding.en dan zullen van lieverlee de splits langzamer worden. Hopelijk nog wel een tijd van rond de 3u45. We zullen zien…..

Hopelijk is Michel ook genoeg hersteld om de marathon zonder problemen uit te lopen. Ook voor Rob hoop ik dat deze marathon weer mee valt, zodat hij weer gemotiveerd gaat worden om meerdere van dit soort uitdageningen aan te gaan.

En…..over 2 maanden en 17 dagen, dan ben ik bezig in de wedstrijd van het jaar….of eigenlijk denk ik zelfs de wedstrijd van mijn leven. De Celtman. Nog nooit zo uitgekeken naar een wedstrijd, en ook nog nooit zo’n schrik voor gehad. Weet gewoon niet voor welke van de onderdelen ik mezelf de meeste zorgen moet maken.

..Het ijskoude zwemonderdeel, wat er voor kan zorgen dat ik geen gevoel meer in de handen en voeten heb (syndroom van Raynaud), of erger nog…vanwege onderkoeling het zwemmen moet staken…de ruim 200KM fietsen met de nodige (2000!) hoogetemeters, of de zware afsluitende marathon, met hierin de twee hoge bergen…. En dan kan het weer of kunnen de mitches nog het feest verzieken. En uiteraard, het allerbelangrijkste niet vergeten, heel blijven in de voorbereidingen, dus vooral op mijn fiets blijven zitten.

En…dat het zwaar zal worden is zeker,want ik vond onderstaan artikel:

New record for Celtman! Extreme Triathlon
How did Johan Hasselmark take 30 minutes off the record time for what’s claimed to be the world’s most extreme triathlon?

Those that have raced such events, including the Norseman in Norway, report that the Celtman! Extreme Scottish Triathlon is the world’s toughest. The distances equate to an Ironman event, but the conditions and terrain make it far harder than an “ordinary” Ironman.

The extreme off-road ironman-style event takes place in the Torridon and Shieldaig area of Wester Ross.

Participants  begin with a swim of 3.8km in the freezing and jellyfish ridden waters of Loch Shieldaig. They must then ride 202km on Highland roads with a total ascent of 2,000m.

To finish, there is a marathon distance run of 26.2 miles that takes in two Beinn Eighe Munros, Spidean Coire nan Clach (993m) and Ruadh-stac Mor (1010m).

Added stress is provided by the “cut-off”. To complete the high route over the Munros and achieve the coveted blue t-shirt finish, triathletes need to meet a stringent cut-off point 11 hours after starting the swim, which is half way through the run. If they  miss the cut-off time, there is a lower level route to run, which, in itself, is very tough.

“All in all, the Celtman! is an extremely challenging event,” says Paul McGreal, the founder of the race and the owner of organising company, Durty Events. “People who have raced similar events, like the Norseman,  around the world reckon the Celtman! is the hardest.

“I think it’s because the conditions are so unpredictable, the loch is so cold, the bike ride is so hard and the run is on difficult terrain. Even without the two Munros it would be a very hard ironman-style event, but with those two mountains thrown in it is an immense challenge.”

…

Heel het artikel: