.Nog een paar dagen en dan is het zo ver. De NK 24u van Sittard.

Na lang twijfelen, heb ik toch vorige week besloten te gaan starten op de 24 uur. Alhoewel je niet aan een dergelijke wedstrijd moet beginnen als je niet 100% fit bent, zijn de klachten momenteel niet heel ernstig, en tijdens de laatste trainingen nauwelijks merkbaar. Het is alleen de vraag hoe het zich ontwikkeld tijdens de 24u.

Voor de nek klachten probeer ik nog een afspraak te maken bij de fysio. De knieën geven ook weinig klachten meer, dus de ontstekingen lijken voorbij, en ik vermoed geen blijvende schade. Buiten deze problemen hoop ik dat deze week alles goed blijft gaan bij de klant, want ik heb stand-by dienst, en hoop in ieder geval wel min of meer uitgerust aan de start te verschijnen. Jan gaat waarschijnlijk starten bij de 6 uurs wedstrijd, dus dat zou heel mooi zijn, en voor de nodige afwisseling zorgen in het laatste stuk van de wedstrijd.

Het trainen gaat lekker, en ik heb een aantal weken geleden besloten om te investeren in een stryd powermeter. Ik had al wat boeken gelezen over lopen met een powermeter, maar een poging om dat met de powermeter van Garmin zelf te doen had ik al vrij snel opgegeven. Een boek waar men uitgaat van de mogelijkheden van Stryd was de aanleiding om eens te kijken of het werkelijk verschil uitmaakt, en ik moet zeggen dat ik voorlopig erg enthousiast ben.

Eerst de nadelen, want vooral die hebben me tot een paar weken terug er van weerhouden de investering te doen:
– Vrij prijzig (een powermeter kost c.a. 260 Euro, en het is ook aan te raden een lidmaatschap op het stryd powercenter af te sluiten van c.a. 100 euro per jaar, maar er bestaat een voordeliger optie stryd + 6 maanden ldmaatschap)
– Voorlopig alleen schema’s tot de marathon afstand, dus niet voor bijv. een 100KM
– De powermeter gaar maximaal 20 uur mee

Nou is dat laatste argument geen probleem omdat voor mij de ultra’s langer dan 20u heel zelden voorkomen, en na 20 uur ik al lang in de overlevingsmodus zit en niet meer op vermogen loop.

Waarom heb ik hem dan aangeschaft? De belangrijkste redenen zijn dat als ik de literatuur moet geloven het nieuwe PR’s op zou moeten leveren, en dat het een heel relaxte manier is om veel meer diversiteit aan de trainingen toe te voegen. Je selecteert een training, en deze verschijnt in je Garmin, en loodst je zo door de training heen. De grenswaardes worden automatisch bijgesteld naarmate je critical power toe of afneemt. Ik kan dus c.a. 12 weken voor een marathon een schema selecteren, en dan worden dagelijks de trainingen gepland, en is de progressie te volgen in het powercenter.

Op die manier heb ik al een paar trainingen geprobeerd, en dat is gewoon heel erg leuk om te doen.

Voorlopig een paar weken vooral data verzamelen, want een echte test kan ik pas doen een paar weken na een wedstijd als ik voldoende uitgerust ben. Vanavond een webinar, over de stryd, dus ben benieuwd of ik daar nog wat van op steek….

Het paasweekend zit er weer op. Omdat de zwelling aan mijn linkse knie maar langzaam minder werd, en alles vrij pijnlijk bleef, had ik besloten om nog een paar dagen te wachten voordat ik de hardloopschoenen weer aan trok.

Zaterdag gelukkig wel een mooie wandeling kunnen doen, en dat voelde goed, totdat ik na zo’n 15KM flink last van mijn nek kreeg. Dit werd steeds erger, en in de avond was het zelfs zo erg dat ik nauwelijks mijn hoofd nog kon bewegen. Slapen ging praktisch niet, maar gelukkig was er de andere dag (eerste paasdag) een beetje vooruitgang, en besloten we die middag nog een wandeling te doen. Niet te ver, want ik moest op tijd terug thuis zijn in verband met standby dienst.

Het voelde wel wat beter, maar nog steeds vrij zorgwekkend, omdat er af en toe flinke pijnscheuten door mijn nek gingen, en ik begon me serieus zorgen te maken. Gelukkig die nacht beter geslapen, en toen ik opstond was de pijn in min nek een heel stuk minder, dus het ging duidelijk de goede kant op. Omdat de wonden op mijn knieën ondertussen ook dicht waren, en mijn linkse knie ongeveer weer even dik als de rechtse besloot ik een stukje hard te lopen.

De eerste kilometer was alles nog wel erg gevoelig, maar daarna liep het lekker, en al vrij snel durfde ik weer wat snelheid te maken. Ook dat ging goed, dus iedere kilometer wat versneld, maar toch besloten het bij 5KM te houden en af te wachten wat de reactie van mijn lichaam was….

Vandaag een beetje pijnlijke knie, en nog een vrij stijve nek, maar beiden vallen gelukkig mee, dus vanavond weer iets langer proberen. Heel blij dat ik weer bezig ben, na bijna een hele week er uit te hebben gelegen.

Helaas is de kans dat ik ga starten in Sittard wel een heel stuk afgenomen. Als ik eind deze week pijnvrij ben, dan overweeg ik nog om te gaan starten, en bij problemen misschien alleen voor een 100KM te gaan. Als ik niet pijnvrij ben meld ik me af…….

Het nagenieten van de marathon was helaas van korte duur….Toen ik dinsdag mijn herstel loopje deed, struikelde ik net voor het einde. Deze keer een laag stoeprandje over het hoofd gezien, en met 10KM/u op het trottoir geland. Zoals vorige keer ook deze keer weer op beide knieën geland, en aan de schaafwonden op mijn elle bogen en handen te zien ook de kracht wat opgevangen met mijn armen.

Kon ik vorige keer nog gelijk opstaan en doorlopen….deze keer duurde het even voordat ik weer helemaal recht stond. Het zag er ook wat zorgwekkender uit, maar dat komt uiteraard omdat ik vorige keer een lange broek aan had, en dus later pas de schade zag. Ik heb even de balans opgemaakt voor 2025, en tot nu toe:

• Het jaar begon met flinke rugpijn
• Daarna griep
• Daarna gestruikeld
• Daarna spit
• nu dus weer gestruikeld

Dus kan ik wel concluderen dat 2025 (het jaar dat ik 60 wordt) een ontzettend vervelende start heeft. Daarbij opgeteld de slechte loting voor de Spartathlon is het wel een beetje om moedeloos van te worden. Maar zoals altijd probeer ik zaken te relativeren, en wanneer ik alles in het juiste perspectief plaats moet ik uiteraard al lang blij zijn dat ik op deze leeftijd nog steeds aan het sporten ben….

Niet zeuren dus, en gewoon weer vooruitkijken. Nou wordt ik natuurlijk ook niet blij van de korte tijd die er nog rest tussen nu en de eerstvolgende uitdaging, de 24u van Sittard, die over twee weken al gepland staat.

Maaike heeft gisteren speciale gaasjes gehaald, en grotere pleisters, zodat ik minder last van de wonden zelf heb, en het kloppende gevoel neemt gelukkig al wat af. Ook de zwelling op mijn linkse knie is al iets minder, en twijfel een beetje of ik al eens heel voorzichtig een stukje op de loopband moet doen, of beter afwacht en zaterdag eerst een flinke wandeling met Maaike.

Bijkomend effect is dat ik al 3 nachten nagenoeg niet geslapen heb, omdat iedere keer als ik draai mijn knieën of ellebogen pijn doen, dus hopelijk wel de nodige rust tijdens het paasweekend. Helaas wel standby zijn op vrijdag avond, en zondag en maandag voor de klant vanwege een hele belangrijke release. Ook volgende weekend standby, want mijn normale wacht dienst begint volgende vrijdag. Al bij al geen beste voorbereiding, maar het zal niet de eerste keer zijn dat ik goed presteer ondanks wat tegenslagen….

Na de 65KM van Walcheren zijn we op zoek gegaan naar een wedstrijd die nog in te plannen was ergens voor de 24u van Sittard. De marathon van Zeeuws Vlaanderen leek een hele leuke, maar die zat helaas al vol. Toen bleek dat Enschede (tevens de oudste marathon van Nederland) nog inschrijvingen aan nam, zijn we voor die marathon gegaan.

Vanwege de recente blessures, en naderende doelen was het plan om zeker niet tot het gaatje te gaan, en er een goede training van te maken, en tegelijk eens te kijken waar we ergens staan qua belastbaarheid.

Zondag dus op tijd de auto in voor een flinke rit naar Enschede, die zonder al te veel oponthoud verliep. We vonden een parkeerplaats dicht bij de startnummer uitgave, die voorzien was van een laadpaal, dus ook dat was weer een zorg minder. Na het ophalen van het startnummer (een vrij ingewikkeld proces, omdat je eerst een marathon app moet hebben, om vervolgens daarin te zoeken welk nummer je hebt, en dan krijg je het startnummer). Daarna kwam de volgende uitdaging, de spullen (twee tassen) in een te klein kluisje zien te proppen, maar ook dat lukte gelukkig. Daarna de toiletbezoeken en het wachten op het startschot.

Rond 10u2 ging het hek open (geen startschot gehoord, dus besloten we maar met de meute mee te lopen), en een paar honderd meter later liepen we onder de startboog door, en was de wedstrijd officieel voor ons begonnen. De eerste 4 kilometers weer het gebruikelijke slalommen om in je ritme te blijven, of ruimte maken voor de lopers die heel snel starten. Daarna kwam weer wat meer ruimte, en dan krijg je ook wat meer plezier in zo’n drukke marathon.

Het tempo varieerde hierdoor in het begin nogal, en bij het 5KM punt zag ik dat ik een paar seconden onder de 5min/km zat, dus het tempo voor een 3u30. Al vrij snel waren we de stad uit, en liepen we door een heel mooi gebied. Sommige stukken kwamen bekend voor, waarschijnlijk stukken van het Pieterpad. Ik kon het tempo goed vasthouden, tot ongeveer het halve marathon punt. Daar kwam ik even in een dip, en werd ik ingehaald door de pacers van 3:30. Ik besloot aan te haken, maar bij de waterpost moest ik lossen om een gelletje te pakken en een paar bekers water te nemen.

Dus al vrij snel werd me duidelijk dat 3:30 ook deze keer niet ging lukken, en ging ik voor plan B, en dat was proberen voor de pacers van 3u45 te blijven. Dan veranderd er heel veel natuurlijk, want de druk om onder de 5M/KM te lopen vervalt en dan loop je een heel stuk meer ontspannen. Rond de 25KM nam ik een paar bekers sportdrank (ik dacht dat het water was, omdat het kleurloos was), maar die viel niet zo goed. Mijn darmen begonnen een beetje vervelend te doen, en op een stuk waar heel veel publiek stond, leek het er even op dat ik het niet meer op kon houden, maar gelukkig was dat maar van vrij korte duur. Daarna werd het iedere km zwaarder, maar ook dat kwam niet als een verassing. Rond de 35KM nog steeds geen last van mijn knie, en wat me ook verbaasde was dat de pijn die ik normaal in mijn rug aan de linkerkant ervaar ook weg bleef.

Af en toe kwam de zon er flink door, en ik gok dat de temperatuur dan boven de 20 graden uit kwam, maar dit werd afgewisseld door stukken waar een briesje weer voor wat verkoeling zorgde. Rond de 40KM nog een leuk stuk door de binnenstad, waar het heel druk en erg gezellig was. Ruim voor de finishbogen gaf mijn Garmin aan dat ik er al was, maar dat komt door het lange aanloopstuk voor de start.

Uiteindelijk gefinished met een netto tijd van 3u46:51. Geen supertijd, maar dik tevreden mee, want heel blijven was het belangrijkste doel, en dat is gelukt!! Ongeveer 2/3 van het veld achter me gelaten, terwijl de meesten een stuk jonger zijn.

Jan had het helemaal goed gedaan, want die was tweede met een geweldige tijd van 3u9!! Hij was zelfs sneller dan de Nr. 1 in zijn categorie, maar omdat hij verder achterin stond is men van de bruto tijd uitgegaan.

Weer een mooie dag, en allebei dik tevreden!!

Een volgende marathon zal ik (als ik blessure vrij ben) wat serieuzer aan gaan pakken, en in ieder geval de nodige variatie en snelheid gaan trainen. Als ik de km splits wat sneller krijg, en het wat langer volhoud moet een veel betere tijd er in zitten. En hopelijk wat meer kracht in mijn linkerbeen, want dat blijft vervelend.

Afgelopen week heb ik rustig aan gedaan, om mijn lichaam de kans te geven wat te herstellen. Kwam op zich goed uit, omdat we een weekendje Breskens gepland hadden, samen met Wilma en Ad.

Uiteindelijk is het toch nog een vrij actief weekendje geworden, met op Zaterdag een fietstocht van c.a. 60KM en Zondag een wandeling van ongeveer 15KM.
Het weer zat gelukkig mee, want volop zon en weinig wind.

Ook aankomende week staan niet te veel kilometers op de planning, omdat zondag de marathon van Enschede is. Heel benieuwd wat voor tijd het daar gaat worden, omdat ik nog steeds niet 100% fit ben, en ook pas sinds anderhalve maand weer normale trainingsvolumes afgewerkt heb. Heel blijven is belangrijk, dus ik zal zeker niet tot de max gaan, want daarmee zou ik de 24u van Sittard in gevaar brengen…

Volgens Runalyze ben ik qua fitness nog niet op het niveau van April 2023, de periode net voor de Ultrabalaton. Hopelijk gaat het me wel lukken om die trend nog wat verder omhoog te krijgen voor het weekend van 3 Mei….

Nu ook de klok weer een uur vooruit gezet is, en de dagen sowieso al wat langer werden kunnen de lampjes weer opgeborgen worden, en hopelijk binnenkort de handschoenen ook.

Afgelopen week wisselde het nogal van temperatuur, en ik heb trainingen in korte broek en t-shirt afgewerkt, en trainingen met jasje aan en handschoenen…

Zaterdag was het 4 graden toen ik de deur uit ging, dus ook toen gestart met handschoenen aan. Ik twijfelde wel even wat voor afstand ik zou moeten doen, omdat ik twee korte termijn doelen heb, en voor de marathon best niet al te veel kilometers, maar voor de 24 uur juist wel…. Ik besloot dus maar gewoon richting Zundert te gaan, en de beslissing later te nemen.

Het liep erg lekker, onder ideale omstandigheden, en al snel konden ook de handschoenen weer opgeborgen worden. Heel lang dacht ik 50KM te gaan doen, maar rond de 32KM begon mijn knie weer wat gevoelig te worden, en besliste ik definitief er een marathon van te maken.

Het weektotaal kwam hiermee op 104,8KM hardloopkilometers, en zondag kwamen daar nog 22 wandelkilometers bij.

Ik heb me al voorgenomen om in Enschede geen risico te nemen en goed te luisteren naar eventuele pijnsignalen, zodat mijn andere doelen niet in gevaar komen. Dus plan A – gaan voor een goede tijd, wanneer ik geen last krijg van mijn knieën of kuiten. Plan B de marathon uitlopen zo ver mogelijk onder 4 uur, maar zeker niets forceren.

Voor SIttard wordt plan A – proberen de eerste 100KM zo snel mogelijk te lopen, en daarna kijken hoe ver ik in de resterende tijd kom. Plan B – (als al vrij snel blijkt dat ik geen goeie 100 kan lopen, dan proberen boven de 180KM te komen. Plan C – Proberen verder te komen dan 3 jaar terug……

Afgelopen weekend was nogal druk, omdat we voor de klant een Datacenter verhuizing moesten simuleren. We hebben twee datacenters, en het is de bedoeling dat de belangrijkste applicaties door blijven draaien op 1 van de twee. Dat betekend op zaterdag alles stoppen in het ene datacenter, daarna testen. Op zondag alles weer aan, en nog een keer alles testen. Helaas schoot er niet heel veel tijd over om te trainen, maar ik was alvast vrijdag een ronde van 30KM gaan doen.

Dit ging eigenlijk vrij moeizaam, mogelijk door de hogere temperatuur, of toch te kort na de 46KM van de zondag er voor. Of omdat ik laatste weken wat gewicht kwijt geraakt heb. Ben ondertussen weer onder de 70KG geraakt, dus ongeveer op mijn streef gewicht. Net voor de marathon of 24 uur hoop ik nog wel een paar kilo er af te hebben, maar voorlopig voel ik me goed zo.

Het probleem met mijn knie is helaas nog niet over, maar na flink zoeken op het web kwam ik bij verschillende oplossingen. De volgende twee springen er voor mij uit:

Rust en krachtoefeningen- dat is uiteraard zoals altijd bijna overal het advies, maar voor mij voorlopig nog geen optie, omdat de eerste doelen er al een beetje aan komen.

Trainen op basis van pijnscore – Als je door kunt trainen totdat de pijnscore niet hoger is dan een 5, dan zou dat onder de categorie actief herstel vallen, en zou op den duur je lichaam het probleem op moeten lossen:

One group followed a strength-based rehab programme, while the other group followed the rehab programme and continued their sport, even if it involved tendon-loading activities like running. The rules were that their pain should not exceed a score of 5 out of 10 (see ‘Stop on red’ on the following page) and should have settled by the next morning. After six weeks, improvement in function and reduction in pain level were the same in both groups. Similar research in 2017 looked at runners with knee pain. They were either prescribed strength exercises or gait retraining to help improve their condition. Some were advised on how to modify their running to keep it within acceptable pain l

Dus hopelijk komt het goed, en kan ik door blijven trainen….

Het weektotaal komt hiermee op 83,5. Ik had gehoopt gisteren (zondag) dit nog boven de 100 te krijgen, maar helaas werd het te laat en was de ambitie over om mijn loop schoenen nog aan te trekken na een ontzettend druk en stress vol weekend.

Volgens Runalyze in ieder geval wel OK voor de marathon, want daar zat ik maar net onder de norm voor het ideale week afstansdoel:

Op beide grafieken is duidelijk te zien dat ik vanaf September nogal wat tegenslagen te verwerken heb gehad, en eigenlijk pas sinds anderhalve maand weer kilometers maak.

Jan stuurde nog een berichtje dat we het nog niet zo slecht gedaan hadden in Walcheren: Jan was namelijk eerst cat M60, en wanneer zijn finishtijd omgerekend was naar leeftijd zou hij daarmee 17 minuten!!!!!! voor de n.r. 1 binnengekomen zijn! Ik was 1 mannen 55 dus ook dik tevreden, gezien de erg lage verwachtingen die ik had. Dus al bij al nog wel iets positiefs te melden.

Komende week wordt ook heel lastig plannen, en hopelijk kan ik vanaf woensdag weer de draad goed op pakken….

Afgelopen donderdag was weer best een spannende dag, De loterij voor de Spartathlon begon om 18:00 onze tijd. Ik had voor de zekerheid een kaarsje voor Jan en mij opgestoken, en ongeveer een half uur later was de uitslag bekend. Deze keer ergens op positie 376. Vorig jaar was ik nummer 220, dus helaas ook dit jaar geen Spartahlon voor mij…..Heel even een flinke domper, omdat het vrij definitief is deze keer, maar daarna was het negatieve gevoel weer snel over. Eind December was ik eigenlijk vrij zeker dat ik niet in zou schrijven, en wat later heb ik die plannen bijgesteld, maar ik was nog steeds niet 100% overtuigd of het allemaal wel heel verstandig was. De kans op een DNF is voor iemand van mijn kaliber heel erg groot, en zeker wanneer de recente blessures daar bij opgeteld worden. Ik hoef dus nu ook geen rekening meer te houden met deze wedstrijd, wat ook weer wat voordelen bied.

Maar ja…..het blijft de ultraloop der ultralopen, en het zou voor mij wel eens de laatste kans kunnen zijn om überhaupt mee te kunnen loten. Niets aan te doen, focussen op andere leuke dingen, en weer vooruitkijken. Hoofddoel dit jaar wordt dus Winschoten en daar heb ik ook heel veel zin in!! Hotel is al gereserveerd door Jan!

Wel leuk is dat we ook nog een leuke marathon gevonden hebben op 13 April. Deze valt gelijk met Rotterdam, maar is bijlange na niet zo druk, en volgens mij ook een hele leuke. Gelukkig gaat het met de blessures ook een heel stuk beter, dus ben ik erg benieuwd of ik dan fit genoeg ben om een redelijke tijd weg te zetten. Nog minder dan een maand om me verder voor te bereiden, maar ondertussen heb ik al wel een paar weken behoorlijk wat kilometers kunnen maken.

Vandaag al weer een wat langere duurloop gedaan. Lekker op tijd weg (handschoenen aan, want het was nog aan het vriezen), en rustig aan vertrokken richting Zundert, met het idee om minimaal een marathon te lopen, maar wel op een rustig tempo.

Vlak voor Zundert moest ik nog even de bossen in voor een sanitaire stop, en daarna tegen de wind in richting Rijsbergen. Daarna alleen wind in de zij of in de rug met volop zon, dus was weer genieten. Af en toe wat last van mijn linkerknie, dus na 46 kilometer vond ik het goed geweest, en drukte ik mijn Garmin uit.

`Het weekgemiddelde voor hardlopen kwam hiermee net boven de 100KM, en verder nog wat wandel en fietskilometers.

Afgelopen vrijdag voor de laatste keer bij de fysio geweest, en ik ga proberen met de oefeningen wat meer kracht te ontwikkelen in mijn linkse been, en een paar specifieke kracht of core stability oefeningen niet meer doen, omdat deze voor mij juist een averechts effect hebben. Voorlopig lijkt dat goed te gaan, en nemen deze rugklachten wat af!!.

Na een paar dagen rust (herstellen van de 65KM van Walcheren), heb ik woensdag de korte broek weer opgezocht, want de trend van zon en hoge temperaturen hield afgelopen week aan. Mooie lente dagen dus, en dan zijn de trainingen gelijk een heel stuk leuker.

De pijn aan mijn knie was woensdag weg, dus toen heel voorzichtig alleen een rondje gedaan, en dat ging goed. Het plan was 9KM, maar het werden er uiteindelijk 13. Met op donderdag 18 en vrijdag 14KM er bij begon het toch al weer een beetje op een normale trainingsweek te lijken, en dat had ik eigenlijk niet verwacht na de inspanning van het weekend er voor.

Op zaterdag een mooie wandeling gehad in de buurt van Schoten, en ruim 26KM afwisselend door bossen en over rustige wegen gelopen.

Zondag eerst uitgeslapen tot 8 uur, en wat later vertrokken voor mijn lange duurloop. Heeeel voorzichtig de eerste kilometers gedaan, want de meeste gewrichten onder de gordel waren nog flink stram en pijnlijk van de wandeling van zaterdag. Een echt plan was er nog niet, omdat de marathon afstand eigenlijk te ver was zo kort na de ultra van vorige week, maar van de andere kant een dergelijke afstand wel nodig is in de aanloop naar Sittard. Maar ja….ik moet ook blessurevrij zien te blijven, dus besloot de beslissing pas te nemen rond de 22KM. Daar voelde alles nog prima, of beter gezegd, ik voelde me geweldig, want met volop zon, maar toch een lekker koel briesje af en toe, vlogen de kilometers voorbij. Af en toe een beetje dromend over de Spartathlon, of Winschoten gaf ook de motivatie een flinke boost, wat uiteindelijk resulteerde in 1 van de gemakkelijkste marathons ooit. Hopelijk wordt het alleen maar beter, en sluit ik hiermee een veel te lange periode van veel te veel blessureleed af.

Uiteindelijk toch nog een trainingsweek van 87,6KM (met wandelen er bij 123, 9KM) en dat valt niet tegen.

Net nog even de website van de Spartathlon gecheckt, maar helaas nog geen communicatie over de loterij. Vorig jaar viel deze op dinsdag 12 Maart volgens mij, dus ik verwacht toch binnenkort wat meer duidelijkheid…..

Voor de tweede keer gaan Jan en ik deze leuke ultra doen. De weersverwachtingen zijn prima, en we hoeven pas om 9:00u te starten, dus dat is ook meegenomen. Onderweg nog wat flinke mistbanken, en we zien de windmolens ook nog flink draaien, maar gelukkig blijkt het tijdens de wedstrijd alleen maar zon te zijn, en valt de wind mee.

Een paar honderd meter na de start gaan we een trapje op, en daar voel ik mijn knie al even protesteren, en ga heel voorzichtig naar boven. We lopen deze editie linksom, en ook de start locatie is veranderd. Hierdoor is de verdeling qua zwaarte, dat het zware gedeelte precies halverwege start, en de eerste 32KM dus vrij gemakkelijk gaan.

De kilometer splits liggen het eerste deel op zo’n 5m30 gemiddeld, wat voor mijn doen vrij snel is op een ultra, omdat er ook tijd verloren is gegaan bij de verzorgingsposten. Bij de 32KM gaat mijn jasje uit, en berg ik ook mijn drinkbeker op, omdat hier het drinken in kartonnen bekers uitgedeeld wordt.

Hierna gaan we gelijk het strand op, en na eerst een stuk ploeteren door het losse zand (de kustlijn ligt een behoorlijk stukje weg vanwege laag water) loopt het iets beter, maar verre van comfortabel. Ik moet goed mijn best doen om 6 minuten per kilometer aan te houden, en ben al snel buiten adem wat zo vroeg in de wedstrijd niet de bedoeling is. Het is continue zoeken naar de beste stukken, en soms op de wat slechtere stukken kan ik de verleiding niet weerstaan om een stukje te wandelen.

Op een gegeven moment gaan we het strand af, en kom ik weer in mijn ritme, maar….na een paar honderd meter gaan we weer terug het strand op. En wat later nog een keer hetzelfde. Op een gegeven moment staat de pijl weer richting het strand, maar deze keer een klim tegen een duin omhoog. Bovenaan heb ik de keuze rechtdoor door een hekje, of rechtsaf, maar er staat geen pijl. Voor de eerste keer moet ik het navigatie scherm van mijn Garmin raadplegen, en daar blijk dat ik, waar de pijl stond rechtdoor had moeten gaan. Dus weer terug omlaag, en op hetzelfde moment komt er een fietser van de organisatie om de pijl weer terug goed te zetten, want hij had al gemerkt dat een poosje niemand meer voorbij kwam. Jammer, maar aangezien ik niet voor het podium strijd maakt het eigenlijk helemaal niets uit (positief blijven).

Niet veel later gaan we serieus de duinen in, dus vooral hoogteverschillen, los zand, hier en daar een lange trap, en misschien nog wel het vervelendste, heel veel mensen die massaal de kust opgezocht hebben vanwege het prachtige weer. Sommige maken plaats, maar het zijn vooral de mensen met een hond en een veel te lange lijn die je uit je ritme brengen. Van de andere kant kun je het niemand kwalijk nemen, want voor hun is het waarschijnlijk ook vervelend dat er een hardloopwedstrijd door de duinen loopt…..

Naarmate de kilometers vorderen (42KM in 4u8 en 50KM in 5u) begint mijn knie al weer wat meer te protesteren, maar bedenk ik me dat van de spit geen enkel pijnsignaal komt, dus dat valt reuze mee. Wel een beetje last van de normale rugklachten links, maar dat is tegenwoordig altijd wanneer er hoogteverschillen zijn.

Helaas heb ik wel een ander probleem, en dat is namelijk niet door blijven lopen, maar te vaak een korte wandelpauze inlassen. Ook dat is achteraf goed verklaarbaar, want ik heb natuurlijk na de Bello Gallico veel te weinig getraind, vanwege de diverse tegenvallers. Dat laatste is dus vooral het mentale stuk wat nog flink te kort schiet.

De laatste 3KM is het ook vrij druk op de boulevard in Vlissingen, en zodra ik dat achter me gelaten heb, nog een mooi stukje richting de finish, waar deze keer nog flink wat volk stond.

07:06:07 Finished 65.0 KM Speed 9.15 km/h Pace 06:33 min/km, dus ongeveer 20 minuten langzamer dan in 2023, maar het parcours was c.a. 2KM langer. Uiteindelijk 28ste van de 56, dus precies op de helft van alle deelnemers, en dat is dan weer wel leuk.

Jan heeft er ruim anderhalf uur minder voor nodig gehad, en is nog onder de 5m/KM gebleven wat op deze toch wel zware ultra een geweldige prestatie is!!

Dus……allebei weer een hele mooie dag gehad, en weer tevreden terug naar huis.

Vandaag mijn tube Voltaren gel opgezocht, en mijn knie weer ingesmeerd, want die heeft wel wat geleden. Hopelijk weer snel over….

Tja……2025 is nou niet bepaald goed begonnen. Eerst de problemen met de rug, daarna een vervelende griep, toen de val op mijn knie, en nou….spit….

Geheel onverwachts schoot het vrijdag in mijn rug, en mijn eerste gedachte was….weer een hernia er bij, maar nu aan de andere kant. Na een half uurtje flink pijn lijden, nam de pijn wat af, en kwam ik er achter dat vooral tijdens het zitten de pijn op zijn ergst was. Maar ja……een weekend werken voor de boeg, dus daar viel weinig aan te doen.

Gelukkig vond ik vrijdag avond tussen de werkzaamheden door een uurtje om een wandeling te doen, en dat gaf nogal wat verlichting. Daarna het zitten regtelmatig afgewisseld met wat bewegen en oefeningen. Zaterdag kon ik ook een paar uur lopen, dus besloot ik een duurloop van c.a. 19KM te doen (moest binnen twee uur terug aan het werk zijn, maar veel langer was ik toch niet van plan i.v.m. de wedstrijd van a.s. weekend). Dit ging boven verwachting goed. Wel wat last van mijn knie, maar daar maakte ik me minder zorgen om.

Zondag kreeg ik helaas weer meer last van mijn onderrug, en omdat de klachten vooral rechts zaten en af en toe behoorlijk heftig voelden, begon ik me wat meer zorgen te maken. Tussen de bedrijven door zowat alles gegoogeld wat er mee te maken kon hebben, en dan kwam er ook regelmatig nierfalen boven water met nagenoeg dezelfde symptomen.

Dus maandag ochtend vroeg direct een afspraak gemaakt bij de fysio, en gelukkig kon ik maandag avond gelijk terecht. Menno heeft uitgebreid onderzoek gedaan, en de voorlopige conclusie is dat er geen sprake is van orgaanpijn, en ook waarschijnlijk geen zenuwpijn, en dus geen zorgwekkende situatie. Dat was alvast een flinke opluchting!!! Na een vrij pijnlijke behandeling nog wat oefeningen doorgekregen en uitgevoerd.

De oorzaak zou kunnen zijn de intensieve trainingsweek, daarna de periode van rust vanwege de knie, en daarna weer een intensieve week, in combinatie met stress (standby-dienst).

De wedstrijd van zondag wil ik sowieso gaan doen, en in de loop van de week kijk ik nog even wat het effect is van een duurloop van c.a. 14KM. Deze wil ik vanavond inplannen tussen 16:00 en 17:30, want vanaf dan gaat mijn standby dienst weer in. Afgelopen nacht twee keer opgeroepen, dus hopelijk blijft het daar bij de rest van de week…

Vrijdag 21 Feb begon mijn stand-by dienst weer. Helaas is de agenda weer flink gevuld met releases, en ook worden er in het weekend een paar spannende acties uitgevoerd op de infrastructuur.

Het herstel van de knie gaat naar omstandigheden redelijk (steeds wat vooruitgang, ondanks de lange afstand van vorige week, en het redelijke trainingsvolume).

Helaas vrijdag ineens last van mijn onderrug aan de rechtse kant in mijn zij. Dus niet aan de “hernia” kant, waar ik al jaren last van heb. Een vrij scherp vervelend gevoel, een beetje spit achtig, wat best pijnlijk is. Hopelijk snel over, want de eerste wedstrijd is al binnen een week….

Gisteren (zaterdag) een rustige duurloop gedaan van 19KM, tussen de installaties door. Niet te ver dus vanwege bovenstaande klachten en de stand-by dienst. Tijdens het lopen alleen wat last van mijn knie tegen het einde, en af en toe wat pijn in mijn rug. Nu ik weer achter mijn bureau zit, voelt de rug een stuk beter dan gisteren, maar is nog wel gevoelig. Hopelijk is het gewoon een spier die door een verkeerde beweging geïrriteerd geraakt is….

Dus alles bij elkaar verre van ideaal zo kort voor de eerste ultra van dit jaar. Deze week erg voorzichtig nog wat kilometers maken, en hopen dat ik (stand-by dienst) ook de nodige rust kan vinden. We zullen zien….

Qua motivatie zit het wel goed, want ondanks de fysieke ongemakken heb ik heel veel zin in de doelen van dit jaar. De eerste wedstrijd dus vooral uitlopen als doel, en hopen dat het de klachten niet erger maakt. We zullen zien….

Gisteren getest hoe het er bij stond, en alhoewel het nu nogal pijnlijk aanvoelt, heb ik er wel vertrouwen in dat het begin Maart goed gaat komen in Walcheren.

Om 7 uur ben ik de deur uitgegaan, en mijn horloge gaf de niet zo motiverende tekst “Rust”, terwijl ik eindelijk weer eens een lange duurloop van plan was. Uiteraard dat advies met een pak zout genomen, want alhoewel de enduro2 speciaal voor ultra atleten gemaakt is, slaan zowel de adviezen als de voorspellingen nergens op….

Nog donker, dus lampje op, en deze keer het pad voor me goed gescand om een nieuwe val te voorkomen. Al vrij snel kon het lampje weer uit, want de dagen zijn al merkbaar aan het lengen en dat is wel fijn.

Zoals eigenlijk bij iedere training na de val, is de knie in het begin vrij pijnlijk, maar na een paar kilometer is dat nog nauwelijks merkbaar. Ik had me als doel gesteld om kilometersplits te lopen van 5M50 wat bij een finish van 9u45 op 100K ongeveer het gemiddelde zou moeten zijn.

De connectie met de hartslagmeterband viel tegen het einde af en toe even weg, dus ik denk dat de batterij aan vervanging toe is.

De eerste kilometers moest ik op gang komen, en gingen erg voorzichtig vanwege de knie en de ongelijke betonplaten, maar daarna vielen de meeste kilometers binnen deze marge. Een plaspauze gooide het gemiddelde wat omlaag, maar het is uiteraard een training, en hopelijk komt daar komende maanden nog flink wat verbetering in.

Deze keer dus een poging gedaan om zo vlak mogelijk te lopen, en rustig te starten. In vergelijking met een paar andere gelijkwaardige trainingen uiteindelijk hetzelfde resultaat, maar heb ikhet gevoel dat ik het een stuk langer vol kan houden.

De training heb ik dus na de beetje moeizame start wel lekker af kunnen werken, en de pijn die ik verwachtte als de kilometers vorderden bleef tijdens deze training weg. Deze week dus afgesloten met een rustige marathon, en uiteindelijk de week totaalteller op 111,46KM gezet. Nou weer een paar weken rustiger aan….

Maandag:
Helaas doet nu de knie nu weer wel meer pijn dan de afgelopen dagen, maar dat komt niet helemaal als een verassing, en hopelijk is dat snel weer over…De trainingsomvang kan weer afgebouwd worden richting Walcheren, dus moet goed komen.

Na lang wikken en wegen besloot ik afgelopen vrijdag voorzichtig een poging tot hardlopen te doen op de loopband. In dit geval de beste optie, omdat ik op de loopband de meeste demping heb, op ieder moment kan stoppen wanneer het te pijnlijk wordt, en de kans op struikelen een stuk kleiner is.

De eerste 300 meter voelde niet goed, en de pijn leek vooral van de knieschijf zelf te komen in plaats van de binnenste knieband. Van lieverlee werd de pijn minder, en ik besloot het tempo zo te laten (c.a. 10KM per uur). Op mijn ipad een filmpje van de Spartathlon, en dat pepte de motivatie nog een beetje extra op, want lopen op een loopband blijft natuurlijk een vrij saaie bezigheid.

Na 6KM besloot ik de band uit te zetten, omdat ik eerst de reactie van deze actie de dag er na af wilde wachten. Dat bleek achteraf mee te vallen

Nog steeds wel af en toe een kloppend gevoel in de knie, vrijwel zeker veroorzaakt door de ontsteking. Omdat ik de ontstekingsremmer niet meer durf te gebruiken, heb ik een nieuw plan bedacht, in de vorm van Voltaren…..Voltaren Emulgel is een gel die op de huid wordt toegepast om pijn te verlichten en ontsteking en zwelling tegen te gaan bij milde tot matige gewrichtspijn van knie of vingers. Dus zaterdag ochtend langs de DA, en een tube gehaald.

Zaterdag met Maaike nog 20KM gewandeld, en ook dat gin g goed. Eenmaal in beweging is het gewoon wandelen in plaats van strompelen zoals vorige week. Ook zondag een wandeling van >20KM gedaan, en thuis aangekomen besloot ik ook nog een stukje loopband te doen. De ipad weer opgezocht, en een uurtje rustig gelopen, zodat ik weer 10KM bij kon schrijven. Het toaal (wandelen + hardlopen) was iets te veel, maar uiteindelijk denk ik dat er geen echte terugval is. Als het mee zit vanavond weer eens op de weg proberen….

Dus….voorzichtig optimistisch. Hopelijk kan ik deze week nog wat langere duurloopjes doen, en in het weekend weer een keer boven de 30KM uitkomen. Lukt dit zonder al te veel problemen dan ga ik starten in Zeeland.

Het zit me ook niet mee….Was ik eindelijk aan het herstellen van de vervelende rugklachten, kreeg ik de griep, en toen dat over was en ik de draad juist weer lekker aan het op pakken was ben ik dus flink gestruikeld.

Achteraf gezien had ik beter gestart tijdens de hoho100, dan zou ik in ieder geval deze blessure niet opgelopen hebben. Ook achteraf gezien had ik nooit 40KM door moeten lopen na de val…En ook achteraf gezien had ik niet de andere dag 17KM moeten gaan wandelen terwijl ik veel pijn had. Maar ja…..dat soort gedachtes schieten we niet veel mee op… Het is wat het is, dus ik moet er alles aan gaan doen om zo snel mogelijk weer helemaal hersteld te zijn. Helaas is alles er aan doen in mijn geval bijna niet veel doen, dus vooral niet te veel bewegen. Gelukkig had ik een hele aardige huisarts, die begreep hoe belangrijk sporten is, en mee dacht om me zo snel mogelijk terug aan het hardlopen te krijgen!!

De diagnose:
EvaluatieTrauma knie:Verdenking bandletsel, geen verdenking op ossaal letsel. Start NSAID komende 14 dagen, rust, belasten op geleide van de pijn. Indien onvoldoende verbetering en ontzwelling komende 14 dagen, retour su. PM laagdrempelig orthopeed gezien trauma en hardlopen van meneer

Het betreft vooral de binnenste knieband, en de spieren die bij de knieschijf lopen.

Het behandelplan is dus voorlopig niet te veel belasten, totdat de zwelling en pijn weg is. Wandelen en fietsen dus, maar wel gematigd….En hopen dat de ontsteking (vrijwel zeker veroorzaakt door de te zware belasting zaterdag en zondag na de val) ook snel weg is.

Vandaag (donderdag – ruim 5 dagen na de val) :
Het bloeden van de wond is inmiddels al een paar dagen gestopt. De pijn wordt iedere dag wat minder, en ik wordt gelukkig steeds mobieler. Vooral het opstaan vanuit zitten, of omgekeerd gaat steeds beter, en ook trap lopen doet minder pijn. Gisteren 4KM gewandeld en dat gaat goed, wanneer ik eenmaal een paar 100 meter op weg ben. Dus voorlopig even niet hardlopen, en ik moet de verleiding weerstaan om niet te vroeg daarmee te starten om terugval te voorkomen.

Afgelopen week heb ik me weer ingeschreven voor de 24u van Sittard, waar ik in Mei als alles goed gaat voor de derde keer ga starten. Deze keer is het een NK, dus een extra motivatie om me goed voor te bereiden. Gelukkig heb ik veel geleerd van voorgaande keren, en hopelijk gaat het me lukken om een stuk verder te komen als tijdens de eerste editie. Dat is me tijdens de Ultrabalaton in 2023 eigenlijk wel gelukt, want  daar bereikte ik de 100 miles ruim binnen de 21uur. en “wat” later halde ik binnen 24 uur de 183KM.[182.8 km] het Balatonalmadi strand  na 23:40:29. Uiteraard waren daar de omstandigheden niet vergelijkbaar, omdat de vrij scherpe “cutoff ” tijd er daar voor zorgde dat je tempo moest blijven houden, en bij een 24u is dat uiteraard heel anders…..

Alvast twee mooie korte termijn doelen, en dat motiveert enorm…. Dat blijkt wel, want het is me deze week ook gelukt om weer eens een deftig aantal kilometers te maken(107,4 in totaal), en ik hoop dat die trend zich weer door zal zetten. De Garmin data ziet er alvast gunstig uit, want de slaapscores gaan flink omhoog, en de rustpols is weer terug rond de 50. De Vo2max is nog steeds knudde, maar ik verwacht met de huidige volumes weer snel een beetje terug normaal of liefst wat hoger dan vroeger.

Wat nog veel meer motiveert is dat mijn lichaam weer een beetje mee werkt. Het gaat nog steeds iedere week een beetje beter, en ik hoop dat het zo nog een tijd door gaat. 100% zal het nooit worden, want dat is het nooit geweest na mijn hernia verleden, maar ik hoop weer ongeveer terug op het niveau van 2023 te komen.

Tijdens de ultrabalaton had ik Hoka Rincon 3 schoenen aan, dus het leek me een goed idee om dezelfde te bestellen want die waren me heel goed bevallen voor die specifieke afstand. Ondertussen is er een nieuwe versie, de Rincon 4, dus gezocht naar een voordelig paar, en uiteindelijk gevonden. Exact dezelfde maat besteld, maar toen ik ze aanschoot zaten mijn tenen zowat dubbel, en ook de zijkanten voelden veel te strak. De maat op de doos en in de schoen dubbel gecheckt, maar daar stond toch echt 42 2/3. Na wat speurwerk gevonden dat best twee maten groter besteld kunnen worden, omdat de maatvoering bij Hoka per 1/2 maat gaat vanwege het Amerikaanse stelsel.   “Let me start with the fit. When it comes to Hoka sizing, I always order my footwear a half size larger. The Rincon model is even smaller than the average Hoka, so I would recommend that you try on shoes a full size larger than usual.”   Dus de schonen terug gestuurd, en gelukkig had men ook een maat 44 op voorraad.

Verder zijn er ook wat wijzigingen aan de BG, en begint ook die wedstrijd weer interessanter te worden, omdat het geen gewone 100 Miler meer is, maar nog een stuk verder…..Als mijn andere doelen een beetje lukken, dan ga ik misschien een start dit jaar toch heroverwegen :-).

Zaterdag op tijd op pad gegaan voor mijn duurloop. Mijn lampje opgedaan, en nadat ik Maaike uitgezwaaid had vertrok ik richting Zundert. Het was -3, maar windstil ,en het zou zonnig worden.

Na anderhalve kilometer struikelde ik over een betonplaat die me al vaker verrast heeft. Ik dacht van te voren nog dat ik daar uit moest kijken, maar wist niet dat ik al zo ver was, want zat met mijn horloge te spelen

Gelijk opgestaan, en door gelopen, en na een paar kilometer zakte de pijn weer, en kon ik weer gaan genieten van de opkomende zon, wat er geweldig uitzag met de bevroren bomen en hier en daar nog wat mist. Bewust op een lage hartslag gelopen, want het was weer even geleden dat ik een echte lange duurloop gedaan had.

Bij het opgaan en dalen op het viaduct van Bosschenhoofd, begon mijn linkse knie weer flink pijn te doen, dus heel voorzichtig de laatste uitgelopen. Blij dat ik weer eens een marathon heb kunnen lopen, met geweldig weer. Hopelijk is mijn knie weer snel hersteld, want ik wil zo graag weer veel kilometers maken….

Ik ben voorzichtig optimistisch over hoe het momenteel gaat, want alhoewel het heel erg langzaam gaat, merk ik vooruitgang en nemen de klachten wat af. Niet zo snel als ik zou willen, maar ik begin weer een beetje te geloven dat de kracht in mijn linkerbeen weer terug aan het komen is, en hopelijk weer op het nivo van tijdens de Ultrabalaton komt. Waarschijnlijk de combinatie van nieuwe oefeningen, en (misschien zelfs belangrijker) het stoppen van de plank oefening hebben zo zijn effect!!

Ook heeft Menno afgelopen vrijdag mijn Kuitspieren flink onder handen genomen, wat tijdens de behandeling erg pijnlijk was, maar ook daarna behoorlijk gevoelig. Ik besloot daarom mijn lange duurloop flink in te korten. Op zich kwam dit wel goed uit, want in de nacht van vrijdag op zaterdag lag ik pas rond half 3 in mijn bed, en kon wat langer blijven liggen.

Dus…..toch maar weer ingeschreven voor de Spartathlon. Alhoewel de kans natuurlijk heel erg klein is dat ik weer opnieuw ingeloot wordt, en Maaike nog niet helemaal om is voor wat betreft de datum zo kort na onze vakantie, zijn dat zaken die later aan de orde komen, mocht ik rond die tijd fit genoeg zijn en de uitdaging aan durf te gaan.

Ik werd ook nog gevraagd om zaterdag bij Rucphen FM even langs te komen, om kort samen met de wethouder en Ron (wereldkampioen veldrijden cat 60+) een interview te geven. Twee blokjes van 5 minuten, waarin we aan konden geven waarom het belangrijk is om de sport prestaties van mensen uit onze gemeente onder de aandacht te brengen.

Dus nou weer er tegenaan, want ik haal nog steeds niet de volumes die ik normaal doe. Afgelopen week 77KM totaal, terwijl ik weer boven de 100KM per week uit wil komen zoals in 2023 in de aanloop naar de UB het geval was. Ook de VO2MAX is en flink stuk terug gevallen van 53 naar 47, wat voor een heel groot deel aan de recente griep te danken is.

Runalyze laat alvast een lichte stijging zien, en verwacht op termijn weer een flinke verbetering. We gaan het zien……

Binnenkort de kans om het te testen in Zeeland …

Na een vrij slechte start van het jaar, vandaag eindelijk weer een keer lekker gelopen….

Er moest eerst iets getest worden voor de klant, maar helaas blaak dat niet te werken. Ik had doorgegeven dat ik rond 10u30 weer een nieuwe poging zou doen, dus had ik ongeveer 3u30 om mijn lange duurloop te doen. Lang genoeg, want ik was van plan om heel voorzichtig de draad weer op te pakken na al het blessureleed en na de recente griep periode.

Dus om 7 u het lampje op mijn hoofd gezet, de horloge aangedrukt, en op een heel rustig tempo de kou in. Een beetje mistig nog, dus het zag er naar uit dat het weer een droevige dag zou worden zonder zon, zoals laatste weken vrijwel dagelijks het geval is. Gelukkig begon ik er al vrij snel plezier in te krijgen, want kilometers helemaal alleen in het donker vind ik geweldig, en ik geniet volop van de stilte en de rust.

Het wordt nog leuker wanneer ik merk dat ik minder last heb van het krachtverlies in mijn linkerbeen, want door die miserie was de motivatie de laatste weken op zijn dieptepunt. Op een lekker rustig tempo dribbel ik richting Zundert, en bedenk dat ik voorlopig komende weken iedere week een paar kilometer er bij ga doen. Niet te snel opbouwen komende weken dus, maar hopelijk wel klaar voor de 65K van Walcheren begin Maart.

De grond – contact balance (zie bovenstaande grafiek) was gemiddeld ok, maar tegen het einde ging het wat achteruit. Maar al bij al lagen de gemiddelden veel slechter dan deze keer de afgelopen maanden en hopelijk blijft dat zo!!

De oefeningen van de fysio doe ik nu regelmatig, maar ik merk dat ik heel voorzichtig moet zijn, omdat iedere keer de dagen er na flink wat reactie in de kuitspieren voelbaar is.

Dus eindelijk hoop ik weer een beetje opbouwend bezig te zijn, en wil ik van lieverlee de volumes weer uit gaan breiden. Door de griep is gelukkig het gewicht wel in orde, want op een paar kg na ben ik weer helemaal op mijn streef gewicht van c.a. 69KG.

Sinds vorige week Zaterdag was ik dus geveld door de griep. De eerste dagen had ik regelmatig koorts, spierpijn, hoofdpijn en vooral heel veel en heel zwaar hoesten. Gelukkig was na een paar dagen het meeste al weer wat beter, maar het hoesten bleef…. Omdat ik bang was dat het misschien een longontsteking zou zijn, maar even bij de huisarts laten checken, maar de longen waren verder OK, en het zou om een virus gaan.

Zaterdag middag was het nog niet helemaal over, maar ik besloot toch een poging te doen om rustig een rondje te lopen, en het viel nog niet tegen. Alles kwam goed los, en afgezien van een paar hoestbuien leek het eerder beter dan slechter te gaan. Zondag met Maaike een flinke ronde gewandeld, en de buitenlucht deed me ook goed. Wel af en toe nog veel last wanneer ik van de kou naar binnen ga, of omgekeerd. Vandaag (maandag) gaat het weer een stuk beter, dus ik vermoed dat ik er deze week van af ben, en de draad vanaf vandaag weer voorzichtig op kan gaan pakken.

Het “stil zitten” heeft ook zo zijn effect op de rugklachten, want die zijn nog wat erger geworden. Hopelijk ook daar snel verbetering, zodat in ieder geval weer pijnvrij getraind kan worden, en de volumes weer toe kunnen gaan nemen.

De hoho100 heb ik inmiddels afgezegd, dus wordt het aftellen naar de 65KM van Walcheren, want zoals het er nu naar uitziet gaat dat de eerste uitdaging worden.

Met de oefeningen van de fysio moet ik wel een beetje voorzichtig zijn, want een dag later zijn de spieren erg stijf en pijnlijk, dus wanneer ik ga hardlopen heel goed de tijd nemen om alles op te warmen.

Dus inmiddels ongeveer twee weken in het nieuwe jaar, en eindelijk kan ik beginnen om terug fit te worden……Gelukkig is het gewicht weer een terug in orde, en sinds vandaag is ook de HRV weer normaal.

Afgelopen vrijdag langs de fysio geweest, voor een analyse wat er allemaal aan de hand is, en een behandelplan. Het slechte nieuws was dat aan de beknelde zenuw zelf niet veel te doen is. Dus een beetje dezelfde situatie als in 2004, toen ik uiteindelijk geopereerd ben. Het grote verschil is dat ik toen veel pijn had, en nu dus alleen een doof gevoel, en kracht en evenwichtsverlies.

Om te kijken hoe het er bij staat met de kracht, bleek ook het krachtverlies nogal mee te vallen. Dit was te meten met de kracht van beide benen, zowel recht naar voren, als zijdelings, en hiermee viel ik precies binnen de norm voor mijn leeftijds categorie. Helemaal opmerkelijk was dat de zijdelingse bewegingen zelfs mijn slechte been (links) beter scoorde dan mijn rechterbeen. Nou is natuurlijk te verwachten dat als je vrijwel dagelijks hardloopt je ruim binnen de norm zou vallen, maar net binnen de norm is in ieder geval ook al weer een meevaller.

Na deze metingen wat andere zaken onderzocht, en bij een beweging waarbij de kuitspieren getest werden, bleek links een heel erg groot verschil te zitten met rechts. Een beetje “klapvoet” achtig, wat veroorzaakt word door een beknelling tussen l5 en het SI gewricht. Dit zou ook kunnen verklaren waarom ik bijvoorbeeld een zweepslag aan het andere been gekregen heb, vanwege de compenserende functie.

Het behandelplan: Omdat aan de beknelling zelf niet veel gedaan kan worden hebben we besloten het volgende te doen:

1. Ga het voorgeschreven programma 2x/week uitvoeren.
2. Stop volledig met de core-stability-training:
– Het heeft geen duidelijke toegevoegde waarde.
– (!) Het lijkt naar jouw ervaring de klachten eerder erger dan beter te maken.
– Je “ochtendroutine” van rugoefeningen zijn prima om te blijven doen.
3. Probeer de hardlooptraining zo te plannen, dat je niet langer dan 24u toename hebt van klachten.

De oefeningen bestaan uit: Touwspringen, Squats met Theraband – Spanish Squat, Eenbenige calf raise en de Crabwalk (Monsterwalk variant 3).

Ik verwacht dat vooral de Eenbenige calf raise snel resultaat zal geven…

Dus helaas geen echte oplossing voor de beknelling, maar van de andere kant lijkt de schade mee te vallen, en is vooral het dove gevoel en het krachtverlies in de kuit voorlopig het enige echte probleem. Hier gaan we dus aan werken.

vooral de focus gelegd op het sterker maken van de spieren en dan vooral de kuitspieren: Ook heb ik even het lopen op trailschoenen gemeld in verband met de recente ervaringen tijdens de laatste twee trails, en vrijwel zeker is het gebrek aan demping in combinatie met ongelijke ondergrond , kasseien etc. de oorzaak dat de klachten erger werden, en na een paar dagen zich weer min of meer stabiliseerde.

Afgelopen zaterdag nog een 33KM afgewerkt, maar deze ging vrij zwaar. Later op de dag bleek waarom, want het kriebelhoestje wat ik eigenlijk al sinds vrijdag avond had, ontwikkelde zich tot zware hoestbuien, spierpijn, hoofdpijn en ik zat te rillen van de kou. De tweede keer griep dus op een maand tijd. Vandaag (maandag) gaat het iets beter, maar de hoestbuien zijn nog steeds hetzelfde, en de spierpijn ook. Zwaar kl@@te dus, omdat ik juist weer zin had om alles op te pakken en snel weer fit te worden en vooruit te gaan kijken naar volgende doelen.

Garmin heeft ook opgemerkt dat het niet goed gaat

En de rustpols:

Terwijl dit het normale beeld ongeveer is: