Zaterdag  9 November

Rond half 3 vertrekken we (Randy, Levi en ik) vanuit Rucphen  richting Schiphol, want we hebben een hele vroege vlucht naar Athene. Zonder problemen komen we wat uurtjes later aan, en pikken de huurauto op, zodat we direct door naar de expo kunnen om het startnummer op te halen.

Daar aangekomen moeten we even aanschuiven, voordat we naar binnen kunnen, maar uiteindelijk lukt het ons om via de diverse stands bij de uitgifte van het startnummer te komen. Het T-shirt, handdoekje, rugzakje en metropas krijg je pas helemaal aan  het eind, dus je bent wel even onderweg voordat je uiteindelijk weer naar buiten kunt. Halverwege wel even een pasta maaltijd genuttigd, want ondertussen hadden we al wat honger gekregen.

Daarna het Candia hotel opgezocht, en na een wandeling door Plaka in Athene nog een pasta maaltijd genomen in de avond, en op tijd naar bed gegaan want de andere dag kun je al vanaf half 6 de transfer nemen richting de start.

Zondag 10 November, Wedstrijd dag

Het vervoer met de shuttle bus verliep ook soepel, want men had zowat alle bussen ingezet die in Athene beschikbaar waren. Onderweg ook even wat krentenbollen en eierkoeken genuttigd, want het zou nog een hele tijd duren voordat gestart kon worden.

Langzaam werd het steeds drukker, en na de nodige toiletbezoeken, konden we dan eindelijk tegen 9:00u het start vak in. Eerst werden de profs weg geschoten, en 4 minuten later waren wij aan de beurt. Snel elkaar succes gewenst, en daarna ging ieder voor zich proberen heel aan de finish te komen. De eerste kilometers gingen dalend, en daarom heel gemakkelijk, op een tempo wat ik natuurlijk nooit vol kon houden, maar het was wel goed voor het zelfvertrouwen. Daarna relatief vlak, tot ongeveer 10KM, want vanaf toen was het bijna continu klimmen (op 2KM na), tot de 32KM. In het begin ging dit eigenlijk nog boven verwachting goed, maar omdat het blijft duren, verzuur je op een gegeven moment en gaat je hartslag flink omhoog. Tussen de 16 en 18 kilometer zit er wel even een erg steile afdaling, waar je lekker bij kunt komen, maar ook dat ga je flink voelen.

Daarna een 13KM durende klim, en na iedere kilometer ging het tempo verder omlaag. Aftellen tot de 32 dus, en toen dat punt gepasseerd was, begon het laatste stuk omlaag. Ik had eigenlijk gehoopt hier een lekker tempo op te pakken, maar ondertussen was alles flink pijn gaan doen en vooral mijn rug moest het ontgelden. Het lukte me nog om er een paar snelle kilometers uit te persen, maar daarna was het klaar, en moest ik in de overlevingsmodus en besloot rustig deze marathon uit te lopen. Dat werden gelijk de langzaamste kilometers van de dag….

Ik was ondertussen wel heel erg benieuwd hoe het met Randy en Levi ging, want die moesten het ongetwijfeld veel zwaarder hebben dan ik tijdens hun debuut. De weersvoorspellingen bleken helaas ook niet te kloppen, want het was ook al flink warm geworden.

Langzaam gingen de resterende kilometers voorbij, en na zo’n 4u5 kon ik mijn horloge uitdrukken. Een prachtige finish in een stadion wat helemaal van marmer is gemaakt! Gelijk bij de finish Maaike gebeld, en ze vertelde me dat Randy en Levi ook al in de buurt van de finish kwamen, dus alle 3 een finish op deze toch wel vrij zware marathon.

Participant

Totals

Ongeveer bij de eeste 25% van de meer dan 22500 starters. Naar omstandigheden heel erg tevreden met dit resultaat, maar vooral dolgelukkig en supertrots dat beide jongens ook gefinished zijn!!! Ze zaten bij de eerste helft van de finishers, en hebben c.a. 120000 lopers achter hun gelaten met een minimale voorbereiding.

Een dag later Athene verkend, en dinsdag zijn we nog een paar dorpjes gaan bekijken voordat we weer terug het vliegtuig in gegaan zijn. Super weekend gehad met de mannen!!

De laatste week voor Athene is begonnen. Afgelopen weekend de relatieve rust goed begonnen, na een 25KM lange duurloop van afgelopen vrijdag ochtend. Omdat 1 November in Belgie een vrije dag is, hadden Maaike en ik besloten nog een paar etappes van het Nederlandse kustpad te doen. Deze keer een paar nachten in Haarlem geboekt, zodat we de tweede etappe bij het hotel eindigden.

Tot nu toe de mooiste etappes van alle paden die we tot nu toe in Nederland gewandeld hebben! De eerste startte in Katwijk aan Zee, en eindigde in de Amsterdamse waterleidingduinen, en de tweede startte ook in de Amsterdamse waterleiding duinen (ingang “De Zilk”) en eindigde dus in Haarlem.

Voor een groot deel ook te danken aan het mooie weer, want we hebben twee dagen mogen genieten van weinig wind en volop zon. Heel veel damherten gespot, afwisselend duinen en bos, en honderden mooie paddenstoelen gezien. Ook heel veel vogels die we hier niet zien. Kortom, een heel geslaagd weekend, en ik ga zeker nog vaker terug want het is zo uitgestrekt dat we slechts een klein deel gezien hebben.

De duurloop van vrijdag ging lekker! Op een rustig drafje gestart, en van lieverlee het tempo wat opgevoerd.25KM leek me voldoende, omdat ook in het weekend nog twee flinke wandelingen op de planning stonden, dus voldoende langzame kilometers.

Nog een paar trainingkjes, en dan zou ik er klaar voor moeten zijn. Ik voel me goed, en heb gelukkig nauwelijks last van mijn rug en kuit. Hopelijk blijft dat zo, en kan ik zonder veel problemen finishen. Een mooie tijd zal het niet worden, maar dat zal helemaal afhangen van hoe ik de hoogtemeters kan verwerken, en hoe mijn lichaam het verdraagt.

Parcours Athene marathon

Het parcours van Athene begint in het dorpje Marathon en je finisht in het Panathinaiko-stadion, het stadion waar ook de Olympische Spelen in 2004 zijn gehouden. De marathon staat bekend als een pittige marathon wegens het heuvelachtige parcours. De eerste 4 kilometers ga je vooral heuvelafwaarts, waar je langs de ‘Marathon Tomb’ loopt. Tussen de 6 en de 10 km is de route vlak. Van 11 km tot 17 km is het afwisselend heuvelop, tot de steile afdaling bij Rafina Junction. Van 18 tot 31 km is het grotendeels heuvelopwaarts. Bij Stavros Junction heb je het pittigste gedeelte overwonnen en staat je een afdaling te wachten. Daarna kom je vooral op vlakke en dalende delen van het parcours tot aan de finish. De prachtige finish in het Panathenaic Stadium maakt de race meer dan de moeite waard!

Gelukkig zit de standby dienst er weer op. Deze keer waren er helaas veel te veel problemen, en moest ik zowel overdag als in de avonden nogal eens de “war-room” in, wat betekend werken onder grote druk. Een vervelend neven effect is dat je de momenten daar tussen ook niet tot rust komt, en uiteindelijk dus ook de nachtrust van slechte kwaliteit is.

Afgelopen vrijdag zat de wachtdienst er op, maar zondag stond er nog een flinke installatie op het programma. Het gewonnen uurtje vanwege het verzetten van de klok kwam goed van pas, want ik moest ruim voor 7 uur ingelogd staan omdat het EBS systeem als eerste aan de beurt was. Aanvankelijk leken we goed op schema te liggen, maar door een foutje van een collega, moest een deel opnieuw gedaan worden. Uiteindelijk werd het helaas ook een stressvolle dag van 14 uur, want niet alles was goed opgestart. Nu maar afwachten of vandaag alles goed loopt. Maar…genoeg geklaagd, en weer vooruitkijken, want de marathon komt er al weer aan.

Zaterdag trouwens gelukkig nog wel een leuke dag gehad, want toen zijn we met Els en Peter een ronde gaan fietsen, nadat ik 10KM wat snelheid getraind had op de atletiekbaan. Jammer genoeg geen lange duurloop kunnen doen, dus hopelijk kan ik vandaag op tijd stoppen en dan alsnog een paar uur op pad. Hoeft geen hele lange te zijn, want de taper weken zijn begonnen.

De voorbereiding is knudde geweest, want vooral door de blessure heb ik nauwelijks iets van snelheid getraind. Finishen zal wel lukken, maar ik hoop ook een beetje op een nette tijd, maar dat zal veel pijn gaan doen ben ik bang voor. Aan staand weekend kan ik in ieder geval wel tot rust komen, want omdat in België vrijdag een feestdag is, heb ik een lang weekend.

Afgelopen weekend was ook de Grizzly 100. Jan heeft meegedaan en zijn tijd daar verbeterd!! ik zag dat het parcours er niet veel beter bij lag dan vorig jaar. Ik had wel een beetje spijt dat ik niet mee gedaan heb aan een kortere afstand, maar ik denk dat het toch een verstandig besluit geweest is om geen risico te nemen.

Dus nou af gaan tellen naar de 10e November. Alvast heel goed nieuws, want het verzoek om in het zelfde startvak te mogen staan is goedgekeurd zo te zien! In block 2 van de 12 blokken, dus ik vermoed dat we niet veel mensen in hoeven te halen 😉 We hoeven in ieder geval niet lang te wachten voordat we kunnen starten….

Gelukkig werpen de oefeningen hun vruchten af, want langzaam gaat het de goede kant op. Ik moet nog wel erg voorzichtig opstarten, maar zodra ik in beweging ben gaat het na een paar kilometer al weer beter met zowel mijn rug als mijn kuit.

Afgelopen week daarom het volume weer wat omhoog gegooid, en een paar dagen wat sneller gelopen, en dat gaf niet veel problemen. Hopelijk sluit ik hiermee een lange periode van blessureleed af, en kan ik weer normaal proberen in vorm te komen voor de komende doelen.

Een goede tijd op de marathon is sowieso niet haalbaar, want daarvoor heb ik niet specifiek kunnen trainen, en de omstandigheden zijn er niet naar. Het parcours van Marathon naar Athene heeft maar liefst 332 hoogtemeters en je stijgt vrijwel alleen maar tussen de 19 en 31 kilometer. En hier hier zitten ook meerdere steile hellingen tussen met een hellingspercentage van wel 9%.

Voor een trail is dat misschien vrij weinig, maar voor een marathon heeft dat een serieuze impact op de totale tijd. Dus hier wordt mijn doel finishen onder de 4 uur, en mocht alles mee zitten hoop ik op een < 3u45 finish, maar dat gaat erg lastig worden denk ik.

Levi heeft last van zijn voet, en heeft deze week rustig aan gedaan om niets te forceren, en Randy had vorige week griep. Zaterdag heb ik nog een klein stukje mee gelopen met Randy, toen hij aan zijn laatste kilometers bezig was van de 32K, dus die is weer terug aan het trainen.

Zelf heb ik het ook bij 32KM gelaten, want ik was van te voren al twee uur aan het snoeien geweest in de tuin, en wilde niet te laat terug zijn. Deze week stand-by dienst, dus maximaal c.a. 4-5KM van huis….Na een stressvolle vrijdag, ben ik gelukkig de rest van het weekend met rust gelaten, en hopelijk blijft dat de rest van deze week ook zo.

De 50KM trail van vorig weekend was toch wat harder aangekomen dan ik in eerste instantie had verwacht…. Zaterdag avond viel het me in eerste instantie reuze mee, maar zondag ochtend had ik flink last van spierpijn. Mijn onderrug en vooral mijn bovenbenen deden pijn. Normaal gesproken wandel of loop je dat er dan de andere dag wel uit, maar tijdens de wandeling van zondag bleef het gevoelig. Ook de dagen er na was het allemaal erg gevoelig, en uiteindelijk heb ik woensdag avond voor de eerste keer mijn hardloop schoenen weer aangeschoten, en ook dat werd een pijnlijke .training.

Donderdagavond ging het al iets beter op de loopband, met een rustig tempo en een beetje helling training. Vrijdag avond een wandelingetje, en zaterdag mijn lange duurloop. Die ging gelukkig weer als vanouds, alhoewel de eerste kilometer de problemen met de rug nog goed merkbaar waren. Na een paar kilometer was dat weg, en begon ik er weer plezier in te krijgen.

In T-shirt en korte broek besloot ik om het rondje Rijsbergen te doen. Even had ik spijt van deze keuze, want het was vrij fris. Vooral jammer dat ik geen handschonen aangeschoten had, maar gelukkig warmde alles na verloop van tijd weer een beetje op. Voordeel is wel dat je geendorst krijgt met dit weer. Nadeel is dat je iets meer energie gebruikt vanwege de kou. Na 32K besloot ik dat het genoeg was, en mijn horloge af te drukken. Niet forceren, en blessurevrij blijven nu, want binnen 4 weken is de marathon al weer.

Randy en Levi hebben ondertussen beiden al wat 30 plussers gelopen, en hopelijk blijven ze ook heel tot (en met) de 10de November!! Nog twee weekenden rond de 30K en daarna afbouwen. Hopelijk kan ik zonder problemen de “doordeweekse” volumes nog een beetje omhoog gooien komende twee weken..

Tegelijkertijd kijk ik al een beetje vooruit naar de Bello-Gallico, want alhoewel het nog ver weg lijkt, heb ik na de marathon nog maar 5 weken om me daar fysiek op voor te bereiden, want de mentale trainingen zijn al begonnen.

Zoals vorig jaar gaat ook zaterdag de wekker om kwart 5 en pik ik Jan om half 6 op. Het is iets boven het vriespunt, en hier en daar een beetje mistig, maar het beloofd een mooie dag te worden.

Deze keer waren de voorbereidingen een stuk slechter dan vorig jaar. 2 KG zwaarder, 1 jaar ouder, en een periode van een aantal weken op quasi – non actief vanwege de zweepslag , maar vooral de angst om terug geblesseerd te raken zouden zijn stempel drukken op deze editie. Dus het plan was om binnen 6 uur proberen te finishen, en vooral heel te blijven.

Dat het een mooie trail zou worden wisten we gelukkig al, dus ondanks de lage verwachtingen, zou het in combinatie met het weer toch flink genieten worden (maar uiteraard ook het nodige afzien).

Rond acht uur werd terug geteld (dix, neuf, huit etc.) en mochten we vertrekken. Jan en ik wensten elkaar succes, en op een drafje begon ik aan de 50KM lange tocht. In ultra kringen ook vaak de kids run genoemd, maar in combinatie met dit parcours en hoogtemeters een serieuze trail.

We begonnen iets anders dan vorig jaar, want deze keer moest eerst wat door de ruïne gelopen worden, en daarna de nodige trappen. Heel voorzichtig allemaal, en toen we de kasseien op gingen hing ik aan de staart van de groep. Precies waar ik moest zijn, want ik wist nog van vorig jaar dat er een best wel flinke afdaling aan zat te komen, en die moest ik erg voorzichtig gaan nemen. Heel terug komen was het aller belangrijkst, en het plan was om na deze afdaling voorzichtig weer wat mensen in te gaan halen.

Makkelijker gezegd dan gedaan, want bijna iedereen was uit het zicht verdwenen, en het duurde even voordat ik het eerste groepje weer in het vizier kreeg. Heel rustig naar doe gelopen, en zo van lieverlee weer wat lopers in gehaald.

Maar wat was het prachtig, de combinatie mist, heuvels, en hier en daar al de herfstkleuren. Bij zonsopgang zou je een paar prachtige foto’s kunnen maken…..

Op een gegeven moment kwam ik op het stuk waar de andere afstanden er bij kwamen. Vorig jaar haalde ik daar iedereen in, nu was het omgekeerd en moest ik vaak plaats maken.Bij de eerste verzorgingspost gelijk doorgelopen, en die tijd besteed aan het heel voorzichtig nemen van het technische stuk daarna.

Na de splitsing van de 50KM kwam er een relatief vlak stuk, waar ik vele kilometers alleen liep. Mijn horloge deed wel een beetje raar, want af en toe bleef mijn navigatie hangen. Op een gegeven moment zag ik in de verte een paar lopers, en heel langzaam kwam ik steeds dichterbij. Ondertussen begon mijn rug ook problemen te geven, en realiseerde me dat ik een grote fout gemaakt had. Vorig jaar kreeg ik op namelijk een gegeven moment ook rugpijn, en dacht toen dat het van de schoenen kwam. En nu had ik weer dezelfde schoenen zonder demping aan…..stom….

Ook deze keer was de tweede verzorgingspost in de berm, en ook daar heb ik flink wat tijd genomen om alles bij te vullen, mijn jasje uit te schieten etc. Toen ik de resterende kilometers checkte viel het me reuze mee, maar later bleek dat ik een stuk gemist had ergens, en c.a. anderhalve kilometer afgesneden. De meest voor de hand liggende verklaring is dat ik een andere loper gevolgd heb zonder op mijn horloge te kijken, dat mijn horloge is blijven hangen, of dat ik gewoon niet opgelet heb.

Ondertussen deed alles pijn, en ook het energie niveau stond al in het rood ondanks de in rustige start en lage gemiddelde hartslag. Nog even mijn poles gebruikt, maar dat mocht ook niet baten, dus die later maar weer terug gestopt. Flink afzien dus, en ik was weer kilometers aan het terug tellen, wat geen goed teken is. Op heel het stuk ben ik door slechts een paar lopers ingehaald, dus ik denk dat bij de meesten de fut er uit was.

Net voor het einde nog even de steile berg over, en daarna via het maisveld weer de Abdij in, en gefinished net binnen de 6 uur. Volgens de uitslagen 5u51, dus ik denk dat ze de startmat pas na het stuk met de trappen etc. weg gelegd hebben. Als ik daar de tijd bij optel die ik normaal gesproken over het gemiste stukje zou doen, zou ik ongeveer op 6 uur uitkomen. Een half uur langer dan vorig jaar….

Gelukkig ben ik heel gebleven, dus het doel was bereikt, en dat ik een stuk langzamer zou zijn kwam ook niet als een verassing. Wel jammer van het gemiste stukje.

Jan had er anderhalf uur minder voor nodig, en was als 5e man binnen gekomen! Geweldige prestatie, want zo’n tijd op zo’n parcours met deze hoogtemeters is ontzettend snel.

De dag later flinke spierpijn, en ben ik c.a. 24KM gaan wandelen met Maaike in de buurt van Mechelen.

Vandaag (Maandag) doet alles nog een beetje meer pijn, en vooral de pijn in de onderrug is nog niet afgenomen. Een paar dagen rust, en mijn oefeningen weer oppakken, en daarna me gaan voorbereiden op de komende doelen.

Voor mij wordt het de marathon van Athene, voor Jan de Grizzly 100 welke 50KM langer is en ruim 3000!!!! hoogtemeters heeft.

Qua planning had het niet beter uit kunnen komen, want door verschillende omstandigheden, zowel zakelijk als prive, was het lastig om afgelopen week genoeg tijd te vinden om te trainen. Dus gelukkig moest ik deze week sowieso terug qua trainingsomvang, maar afgezien daarvan is de nodige rust helaas wel er bij ingeschoten.

Ook ben ik nog niet helemaal 100% fit, want af en toe is mijn kuit nog best gevoelig en ook regelmatig heb ik weer wat meer last van mijn rug. En een paar dagen wat grieperig geweest…. Gelukkig zit het qua motivatie wel goed, want ik heb zin om weer eens een leuke trail te lopen, en dit is in ieder geval een prachtige en goed georganiseerde wedstrijd.

Afgelopen weekend was ook het Spartathlon weekend. Omdat deze editie weer een erg hete was, en c.a. de helft niet gefinished is, nogmaals een bevestiging dat mijn beslissing van afgelopen Juni om niet te starten de enige juiste was. In deze staat zou ik het zeker niet gered hebben. Uiteraard zou het wel leuk geweest zijn om het spektakel van dicht bij mee te maken, maar dan liever tijdens een poging waar de kans om te finishen een stuk hoger ligt. Helaas gaat de leeftijd nu ook een rol spelen, dus veel kansen zullen er niet meer komen.

Wanneer ik alles in het juiste perspectief plaats zijn er uiteraard nog genoeg andere (en veel mooiere) wedstrijden, die weliswaar minder legendarisch zijn, maar ook een grotere finishkans hebben…..Eerst de focus op komende doelen, en nog belangrijker weer 100% fit worden!

Foto’s van de trail vorig jaar.

Afgelopen week heb ik af en toe weer wat last gehad van mijn kuit. Het voelt een beetje kramp achtig, maar gelukkig is het vaak maar van korte duur, en heb ik er daarna geen last meer van. Ik besloot om daarom weer wat meer onverharde paden op te zoeken, en sinds lange tijd weer eens de pannehoef in te gaan.

Omdat ik vorige week een marathon gelopen had, en daarna dus terug last van mijn kuit had, besloot ik om nu niet te ver te gaan, zodat ik de weken voor de 50K trail voldoende hersteld ben. Al na een kwartiertje zat ik weer lekker in mijn ritme, en al heel snel was de stress van de drukke werkweek weer weg.

Het viel me weer op hoe rustig het was, slechts twee auto’s op de parkeerplaats en dat was een paar jaar geleden wel anders tijdens de corona jaren. En dat is ook merkbaar aan de reeën, want ik kwam er twee tegen midden op het pad, en ze bleven rustig staan totdat ik er slechts een paar meter vandaan was. Genieten dus…

De meeste paden lagen er goed bij, totdat er een modderig stuk was, met vrij diepe kuilen, en op 1 van die stukken gleed ik onderuit en kwam ik met mijn heup nogal hard tegen de grond. Dat was flinkschrikken, want in 2016 ben ik ook eens op mijn heup gevallen, en door die klap was toen mijn SI gewricht van slag af, met als resultaat maanden ischias klachten.

Gelukkig was de pijn na een paar minuten weer een stuk minder. Dus van onder tot boven onder de modder weer verder, en nog een mooi stukje Buissche heide mee gepakt voordat ik uiteindelijk het laatste stuk van de Zundertseweg weer de betonnen fietspad op ging.

In de middag nog op en neer gefietst naar Schoonmoeder, en zondag weer een stukje gewandeld met Maaike. Volgend weekend zal ik mijn lange duurloop nog wat inkorten, zodat ik fit genoeg aan de start sta over twee weken….

Na een vrij drukke week, was het zaterdag eindelijk weer tijd voor mijn lange duurloop.

Omdat die van vorige week zondag nogal tegenviel was ik benieuwd hoe het deze keer zou gaan, omdat ik ook de dagen er na flink wat spierpijn had. Dus vorige week het trainingsvolume nog niet uitgebreid, en de focus op herstel gelegd.

Zaterdag dus goed uitgerust op pad gegaan, en na een paar voorzichtige kilometers begon het steeds beter te voelen. De mist op het land in combinatie met het opkomende zonnetje was prachtig, en dit in met diverse luchtballonnen op de achtergrond zorgde voor genoeg afleiding onderweg, en al vrij snel liep ik door Zundert en zaten de eerste kilometers er op.

Ik vroeg me af of het verstandig was om er een marathon van te maken, want na vorig weekend maakte ik me toch wel een beetje zorgen. Maar aangezien de omstandigheden ideaal waren om te lopen, besloot ik een poging te doen, en wanneer ik zou merken dat het fout dreigt te gaan zou ik de kortste weg naar huis dribbelen.

Gelukkig bleven deze signalen weg, en kwamen alleen de normale pijntjes bij een dergelijke afstand, en kon ik rustig deze duurloop afwerken. Nu voorzichtig de volumes weer wat uitbreiden, en wat meer variatie aanbrengen.

Zondag samen met Maaike nog een mooie wandeling gemaakt (22KM) in de buurt van Brussel.

Het lijkt dus gelukkig eindelijk weer de goede kant op te gaan. De 50K in LÁbbye zou niet veel problemen moeten geven, tenzij de klimmetjes te veel belasting zijn voor mijn kuit. Daar ga ik dus erg voorzichtig zijn….

Afgelopen twee weken hebben we weer een heel stuk gewandeld van de Via Francigena. We zijn tot in het mooie stadje Pavia geraakt, wat netto qua etappes zo’n 240KM is, maar omdat we vaak nog een stukje er bij hadden om op de route te raken denk ik dat het totaal eerder op 260KM uitkomt.

De temperatuur was wat aan de hoge kant (piekte dagelijks richting de 35 graden), maar gelukkig waren vooral de eerste dagen in de bergen, waar als je wat hoger kwam een lekker briesje was.

Hopelijk kunnen we volgend jaar weer de draad op pakken, en een begin maken om de resterende 704KM’s uit te wandelen.

Alhoewel ik mijn loopspullen bij had, is van hardlopen niet veel gekomen. Zowel de temperatuur, als ook de vermoeidheid van de etappes zorgde er voor dat de ambitie om te gaan rennen minimaal was. In totaal 1 training van 10K in Pavia gedaan tegen het einde van de vakantie.

Zaterdag avond moest ik terug zijn in verband met geplande werkzaamheden bij de klant, en ook zondag moest ik al vroeg aan de bak. Gelukkig met succes afgerond, en rond 14u15 had ik mooi even de tijd om nog een lange duurloop te doen. Eerste stuk ging lekker, maar na zo’n 20KM werd het afzien, en ik was dan ook blij dat het er na 30KM weer op zat. Behoorlijk pijnlijke benen, dus dat zal het effect zijn van twee weken nauwelijks hardlopen, en veel wandelen.

Onderweg kwam ik Maaike nog tegen, want die was naar schoonmoeders gefietst….

Het lijkt er op dat de blessure weer definitief voorbij is. Eigenlijk geen last meer van, maar voor de zekerheid blijf ik voorlopig nog wel een tijdje met compressie kousen trainen.

De dip die het veroorzaakte in de marathonconditie is ook weer weg gewerkt, al hoewel de prognose nogal aan de optimistische kant is. Als alles mee zit zou een 3u30 wel moeten lukken denk ik, maar dan moet ik nog wel snelheid gaan trainen, want tot nu toe alleen de laatste maanden langzame trainingen gedaan.

Afgelopen zaterdag rustig vertrokken, en na 1 kilometer dacht ik nog even dat het een hele zware tocht zou worden. Vrijdag ervoor ook al verschrikkelijk zware benen, maar mogelijk toch een beetje vanwege de stress geweest van de standby dienst. Die is gelukkig weer voorbij. Eerst dacht ik nog dat het bij 30KM zou blijven, maar even later had ik mijn plannen al weer wat bijgesteld, en zou ik voor een marathon gaan op een hel rustig tempo.

Uiteindelijk is dat gelukt, en vooral het tweede deel liep erg lekker en vrij relaxt. Dus dat is goed voor het vertrouwen, en dat is nodig want we zijn al weer ingeschreven voor een mooie trail begin Oktober!

In de middag naar Jan en zijn schoonzus Adriënne voor een BBQ vanwege hun 60 jarige verjaardag. Lekker weer, lekker gegeten, flink gedronken, en het was erg gezellig!.

Zondag met Maaike nog een stuk gewandeld, en we zijn ondertussen aanbeland bij Katwijk aan Zee met het Nederlands kustpad. Komende weken zal het trainen wel even wat minder zijn, vanwege de vakantie vanaf volgend weekend. De loop schoentjes gaan wel mee, maar ik vrees dat het aantal trainingen vrij beperkt zullen blijven, maar gelukkig wordt het wel gecompenseerd met het vele wandelen.

Deze week weer een weekje standby dienst voor de klant. Dit heeft toch altijd wel de nodige impact op de trainingen, omdat niet alleen de afstand vanaf thuis binnen 20 minuten te overbruggen moet zijn, maar het ook wat stress veroorzaakt.

Hogere stresswaarden en lagere slaapscores zijn dus het gevolg, en ook de trainingen lijken zwaarder te gaan. Zaterdag ochtend was ik al wat later vertrokken, omdat ik eerst wat zaken gecontroleerd en opgelost had (preventief voordat het een probleem geeft, en ik alsnog opgeroepen wordt). Daarna rustig vertrokken, eigenlijk zonder echt plan. Eerst richting Schijf, en daarna het bos in, stukje rode route en daarna overgestapt op de gele route.

Hierna weer terug de weg op, en het begon al behoorlijk warm te worden. Nog een rondje in de buurt van Sprundel er aan vast geplakt, maar daarna weer naar huis gelopen en op 31KM mijn horloge afgedrukt.

Zondag eerst de Marathon van Sifan afgekeken, en genoten va deze wedstrijd! Hierna mijn schoentjes aangedaan en voor de zekerheid mijn racevest aangeschoten zodat ik wat drinken mee kon nemen. De temperatuur was inmiddels al flink opgelopen, dus het was nodig.

Na 1 KM kwam ik Jan tegen, en samen liepen we het eerste stuk. Die 8K vlogen voorbij, en toen ik weer alleen verder ging, besloot ik richting de molen te gaan, en zo een lus er aan te maken. Weer in de buurt van de van Hovedreef drukte ik mijn Garmin uit op zo’n 19,5KM

Jan vertelde me nog dat de trail L’Abbaye dit jaar op 5 October valt, en gelijk even met Maaike gecheckt of dit in te plannen is. Was goed, dus weer een hele mooie wedstrijd er bij op de kalender.

Voorlopig dus nog even rustig aan opbouwen. Het gewicht is ondertussen weer wat omlaag, en de motivatie is weer helemaal terug. De verloren weken vanwege de zweepslag zijn helaas nog steeds heel goed merkbaar, dus ik moet nog heel voorzichtig zijn. Nog zo’n twee maanden voor de 50K trail, dus in ieder geval tijd genoeg om klaar te zijn voor dat doel.

Het was geleden van de Great Breweries marathon dat ik nog een training boven de 42KM afgewerkt heb. Precies 3 maanden dus, en dat was goed merkbaar…

Omdat Maaike vrij was, ging ik pas om 9:10u de deur uit. Droog, niet te warm en weinig wind, dus beter kan niet. Met een lage hartslag ergens iets onder de 6 minuten per kilometer het grootste stuk afgewerkt, en in Hoeven mijn flesjes bijgevuld bij het watertap punt bij de kerk. Was hard nodig, want ik had ontzettende dorst.

Geen last van mijn kuit, en alhoewel ik nog even dacht om vanaf dit punt (30,5K) de kortste weg naar huis te nemen, onderweg mijn plannen weer bijgesteld en besloten maar gewoon een marathon te lopen. Dan maar even afzien, want het ging niet zo gemakkelijk meer….

Dus voorlopig proberen om het volume weer uit te breiden, en volgens runalyze komt het fitness niveau ook weer terug. De vo2max blijft nog wat aan de lage kant, maar dat zal wat meer tijd nodig hebben vrees ik.

Dus qua planning voorlopig nog niet te veel, en zeker nog even geen ultra’s. Het plan om Winschoten te doen ook definitief uit mijn hoofd gezet, zodat 1 van de eerste keren om een qualificatie voor de 120 van Texel te doen de 100KM in Amersfoort gaat worden op 1 Februari 2025:

 100 Kilometers: The start is on Saturday 1st of February 2025 at 10:30 AM for the 100 Kilometers . You can finish until Sunday 2nd of February 2025 6:30 AM. So, the maximum time to complete the 100 Kilometers is 20 hours.

Gelijk maar ingeschreven, zodat een belangrijk doel vastgelegd is, want alhoewel het lastig gaat worden geloof ik wel dat ik een 100K ruim binnen de 10 uur moet kunnen finishen. In de voorbereiding de Bello Gallico, dus daar vooral de focus op een finish.

Het werkweekend wat al een paar keer uitgesteld is, zit ik nu middenin, en voorlopig lijkt alles nog goed te gaan. Vrijdag avond rond 22:00u kunnen stoppen, en vandaag (zaterdag) op tijd gestart. De eerste fase was 2 uur eerder klaar dan gepland, en na de “go-nogo” meeting kon een proces gestart worden wat c.a. 5 uur duurt. Dus genoeg tijd om een lange duurloop in te lassen …

Iets over 10 dus de schoentjes aangeschoten (nieuwe Brooks Adrenalines), en maar gewoon rondje Rijsbergen gedaan. Lekker temperatuurtje, geen last van mijn kuit, en heerlijk even achter mijn beeldscherm vandaan. Genieten dus!! De kilometers vlogen voorbij, en na c.a. 3uur stond ik weer terug met 32KM op mijn klok.

Deze week dus weer wat kilometers gemaakt, en een duurloop die weer ergens op lijkt. Heel blij met hoe het er voor staat, en ik merk dat de zin om te trainen weer helemaal terug is, en ook de motivatie. Dat laatste is vooral merkbaar omdat ik al flink aan het zoeken ben naar mooie uitdagingen voor volgend jaar. Een beetje vooruitlopend op de Bello Gallico, want die moet eerst goed gaan natuurlijk, heb ik gekeken naar iets wat mogelijk gelijkwaardig is aan een Spartathlon of Ultra Milan San Remo, maar dan kleinschaliger, en:

-Niet te ver
-Niet te duur
-Geen wachtlijsten / loterij
-Genoeg verzorginsposten (geen support nodig)

Voorlopig springen er voor mij een paar uit:
https://www.kingoffasdyke.co.uk/ 280KM – 9200HM

https://www.junut.de 239 km / 7500 HM

https://paul-ultralauf.de/ 245KM / 7000HM

Allemaal stuk voor stuk hele mooie, betaalbare en zo te zien perfect georganiseerde wedstrijden met uitstekende verzorging. Ook de cutoff tijden zijn vrij ruim. Wellicht dus een goed alternatief, mocht ook volgend jaar de Spartathlon niet door gaan….

Uitdagend genoeg in ieder geval….. 🙂

Nog steeds erg voorzichtig bezig, en langzaam ben ik het totale volume weer wat aan het opbouwen. Zaterdag voor de tweede keer sinds de blessure weer een wat langere duurloop, maar deze keer vrij zwaar omdat het warm was. Misschien had ik te weinig gedronken, maar de laatste kilometers waren lood zwaar, en ik was dan ook erg blij dat ik de 30K nog binnen de 3 uur af heb kunnen werken.

Nog wel een lange weg te gaan, maar volgens onderstaande grafiek is er weer vooruitgang, dus dat motiveert weer wel, al gaat het langzaam allemaal…

Ik voel af en toe toch nog wat spanning in mijn rechtse kuit, en ook na de trainingen wat reactie dus voorlopig nog niet te snel…

Ook merk ik dat de kracht in mijn linkerbeen nog steeds een heel stuk minder is dan mijn rechtse been, dus daar moet ik de komende weken weer aan gaan werken.

Belangrijkste is dus de zaak heel houden, en proberen de kracht in mijn linkerbeen weer terug te krijgen….

Afgelopen weekend stond nog steeds bij mij op de kalender aangeduid als het NK 24 uurs weekend. Normaal gesproken zou dat het plan geweest zijn, als ik niet geblesseerd geraakt zou zijn. Helaas dus zijdelings moeten volgen, maar ik heb op Strava gezien dat de collega ultralopers het geweldig gedaan hebben!!

Voor mij zal het nog een tijdje duren voordat ik weer aan een dergelijk evenement deel kan nemen, maar van lieverlee is er wel wat vooruitgang. Afgelopen zaterdag een test om te kijken of ik inmiddels bestand ben tegen afstanden van c.a. 30 kilometer…

Maaike was vrij zaterdag, dus ik hoefde niet heel erg vroeg op te staan, maar omdat ik sowieso voor 12 uur terug wilde zijn, nog wel redelijk op tijd (8u45) vertrokken. Op dat moment was nog net de hoogste regenpiek op de buienradar zichtbaar, maar nat zou ik toch worden, dus dan maar gelijk een flinke douche.

Daarna even wat twijfel, omdat ik aanvankelijk richting de pannehoef wilde gaan, maar toch maar besliste om beter niet te ver weg te gaan, zodat wanneer er problemen kwamen ik niet lang terug zou hoeven te wandelen. Dus begon ik richting Hoeven, en via Oudenbosch terug richting pagnevaart. Daarna in Bosschenhoofd richting Zegge, en uiteindelijk rond kwart voor 12 weer terug in Rucphen met 30KM op mijn klokje. Moe, maar dolgelukkig dat ik weer “echt” aan het trainen ben. Heel even in de buurt van de 18KM voelde ik mijn kuit, en toen ben ik eg voorzichtig wat terug gegaan in snelheid, maar gelukkig hoefde ik niet te gaan wandelen….

Blij dat ik weer kilometers kan maken, en hopelijk kan ik snel ook weer wat meer snelheid gaan trainen, maar voorlopig eerst proberen de volumes weer wat omhoog te krijgen, Bijkomend voordeel is dat ook de vakantie kilo’s weer een beetje gaan slinken…

En dan de planning….Ik heb al flink gepuzzeld, maar ben er niet uit. Winschoten komt te vroeg, en walt ook nog eens direct na mijn vakantie. De Great Escape is nog te lang (100 miles). Voorlopig springt deze er wel een beetje uit:
trail: Indian Summer Ultra 50-75-100 km met NK 100 km trail
12/10/2024 @ 07:00 – 20:00 UTC+0

Met 1 maand voor de marathon van Athene nog voldoende tijd om te herstellen. Misschien voor Jan ook nog een laatste mooie training voor de Bear trail…

Afgelopen zondag eindelijk weer eens een duurloop gedaan van 20KM. De trainingsachterstand, en het extra gewicht maakte deze training wel vrij zwaar, en heeft me aan het denken gezet voor de planning van de rest van dit jaar.

Hoewel de datum van Winschoten goed zou passen in het rooster van Maaike (Zij heeft die dag ochtend / avond), en ik aanvankelijk van plan was om die dag op en neer te rijden, denk ik dat deze 100K toch te vroeg komt. Dit doel dus ook maar geschrapt, en komende weken eens kijken hoe veel progressie ik maak, en of de blessure weg blijft.

Ik ga proberen voorzichtig weer de draad verder op te pakken, en langzaamaan de trainingsvolumes weer uitbreiden. De poging om een 100K onder de 10 uur te lopen zal ik uitstellen, en misschien weer een poging doen tijdens de hoho100 in 2025. Deze keer dan niet voor de 100 Miles, maar de 100K gaan.

Dus de voorlopige planning is:
10 Nov 2024 Marathon Athene ==> Ingeschreven
13 Dec 2024 Bello Gallico 100M ==> Ingeschreven

…en komende weken/maanden eens kijken wat we daar nog aan toe kunnen voegen.

Gelukkig gaat het trainen op de loopband wel goed, zodat af en toe een soort van heuveltraining aan mijn trainingen toegevoegd kan worden.

Runalize geeft aan dat de huidige trainingsstatus knudde is, maar dat komt dus niet als een verassing.

Normaal gesproken zou ik de gelukkigste mens op aarde zijn, na het ontvangen van onderstaand bericht:

Ik mag dus starten in de Spartathlon, normaal gezien een droom die uitkomt, maar nu stond ik voor een dilemma vanwege de huidige blessure. Na een nachtje nadenken heb ik de verschillende scenario’s doorgenomen, en na lang wikken en wegen met pijn in mijn hart het besluit genomen dat ik niet niet ga starten 🙁

Sinds de blessure die ik opgelopen heb in Mei heb ik nauwelijks fatsoenlijk kunnen hardlopen, en moet ik zowat weer terug van 0 beginnen. Wanneer ik helemaal fit zou zijn, zou ik de lat al super hoog leggen om een poging te doen om de Spartathlon te finishen, maar nu zou het vrijwel zeker een groot fiasco worden, en op een flinke teleurstelling uit draaien. Ook vroeg ik me al maanden af of ik wel zou starten als ik alleen geselecteerd zou worden, en Jan niet mee zou kunnen doen. Kortom, de beslissing is genomen, de organisatie van de Spartathlon is geïnformeerd en hopelijk worden Jan en ik beiden volgend jaar wel ingeloot mochten we nog een keer een poging gaan doen.

Wellicht is heel het idee uit mijn hoofd zetten, en bijvoorbeeld een Ultra Milaan san Remo of Kullamannen 100 Miler waar je zeker van een start bent en een paar duizend euro in je zak houd ook te overwegen. Maar dat zijn zorgen voor later….

Wel heb ik nagedacht over mijn volgende uitdaging. Met nog ruim 11 weken te gaan zou misschien Winschoten nog kunnen….

Vanochtend heb ik 16KM pijnvrij kunnen hardlopen, dus het vertrouwen komt weer terug. Ik verwacht dat ik snel weer duurlopen > 3 uur te kunnen doen, en hoop dat ik door het vele wandelen van afgelopen weken mijn conditie een beetje op peil gehouden heb.

Maaike en ik hebben weer een stuk van de “Via Francigena” gewandeld en zijn inmiddels in Aosta (Italie) aanbeland. Het stuk door zwitserland was geweldig mooi, en letterlijk het hoogtepunt was de Grote SInt Bernhardpas op de grens van Zwitserland en Italie.

We besloten om op de terugweg naar huis nog even in Chamonix te stoppen. Wat bleek…..de marathon van de Mont Blanc was bezig….

Geweldig stadje, en een geweldig gebied om doorheen te rennen. Er is buiten de 42KM ook een 90KM.

Gisteren ben ik nog even bij de Fysio langs geweest. Onderzoek aan de kuit wijst uit dat het allemaal een stuk soepeler aanvoelt, en de oefeningen ook lijken te werken. Pim heeft e.e.a. nog wat los gemasseerd, en nog wat extra oefeningen doorgeven. Dus langzaam aan nog steeds wat verbetering.

Het blijft wel oppassen voorlopig, en het advies blijft om bij hardlopen te stoppen wanneer het pijnlijk wordt zodat in ieder geval terugval voorkomen wordt.

Omdat een keer ter sprake kwam dat voorzichtig starten op een loopband verstandig zou zijn, heeft me dat tot nadenken gezet. Wanneer je zelfstandig ondernemer bent, kun je namelijk een abonnement voor een sportschool vanuit de wkr regeling aan je werknemers geven. Ik heb even met de boekhouder gecheckt of ik ook een Loopband aan mag schaffen in plaats van een abonnement, en wanneer de argumenten goed zijn was dat OK.

Dus omdat het nogal wat voordelen heeft, bijv. cursus volgen terwijl ik train, direct bereikbaar wanneer ik standby ben etc, is het goedgekeurd. Dus…gelijk 1 aangeschaft.

Buiten de voordelen in verband met mijn blessure, kan ik nu dus ook heuveltraining doen, en in hitte trainen als voorbereiding op wedstrijden in de hitte.

Dus als het zakelijk kan heeft het ook consequenties voor het budget en aangezien ik deze week heel veel uren gemaakt heb en standby dienst maar gelijk gegaan voor een wat luxere loopband.

Ik heb in de keuze mee laten wegen welke breed genoeg is, een variabel helling percentage aankan , en vooral welke een goede demping heeft. De keuze is uiteindelijk gevallen op de VirtuFit Elite Comfort Loopband.

Nog steeds niet blessurevrij, maar gelukkig al wel een duidelijke verbetering ten opzichte van de week er voor. Terwijl ik een week geleden nog dacht dat het nog wel een hele tijd zou duren voordat ik weer de normale trainingen op zou kunnen pakken, maak ik momenteel flinke sprongen de goede kant op.

Vrijdag dus voor de eerste keer 5KM aan 1 stuk gelopen, Zaterdag voorzichtig 7KM en Zondag 8KM. Ik denk dat ik komende dagen max 8K zal blijven lopen, en dan woensdag weer eens kijken hoe het er bij staat bij de fysio.

De conditie is volgens onderstaande grafiek flink onderuit gegaan, en ook de vo2 max is 3 punten gezakt en staat nu volgens Garmin op 50. Een ander bijkomend nadelig neveneffect is het gewicht, want ben nu c.a. 73KG dus ook een paar kilo extra….Niet helemaal te wijten aan het gebrek aan beweging, want afgelopen weken eigenlijk qua voeding en drinken (alcohol) nergens naar gekeken, en dus nogal bourgondisch door gebracht, min of meer ter compensatie van de blessure malaise.

Qua loting ook nog geen duidelijkheid. Inmiddels 358 geregistreerde deelnemers die aan alle verplichtingen voldaan hebben, en nog steeds zie ik dit aantal dagelijks oplopen. voor nu zou dat betekenen ongeveer 30 plaatsen over, welke verdeeld gaan worden tussen Grieken en buitenlandse deelnemers. De laatste groep is dus mijn wachtlijst, waar ik nog steeds 22ste sta, maar wanneer de Hongaren niet meegeteld worden nog 9 mensen voor me heb. Dus ik verwacht eigenlijk dat ik er wel bij zal zijn, maar vraag me wel af wanneer we dit weten…..Spannend allemaal……