Na een paar “blessure” weken eindelijk weer eens een lange duurloop kunnen doen, die bijna pijn vrij was.Ik had besloten om niet te ver van huis te gaan, zodat bij problemen de wandeltocht naar huis niet zo ver als vorige keer zou zijn.Het doel  was 50KM, dus ik had me voorgenomen heel voorzichtig te zijn, en niets te forceren.

Zaterdag ochtend dus op tijd vertrokken, en omdat het nog rond het vriespunt was, maar een paar dikke handschoenen aan geschoten.De Hoka’s met hierin de nieuwe zooltjes gekozen, en ik vroeg me nog wel even af of het verstandig was om voor zo’n lange duurloop zo’n aanpassing te doen, maar het is dan ook gelijk een hele goede test.
Ik vertrok richting Zundert, en besloot vooral veel verharde weg te nemen en niet te ver weg te gaan, zodat ik altijd de kortste weg terug naar huis kan nemen, mocht het weer fout gaan.Dus na Zundert richting Rijsbergen gegaan. en daarna via Etten-Leur de Hoevense polder in.Daar begon ik even last van mijn voeten te krijgen, en de zooltjes drukten behoorlijk hard tegen de peesplaat. Stom dat ik niet de oude zooltjes meegenomen had…Maar afgezien van de wat extra druk, viel het voor de rest nogal mee.
Na Hoeven richting Oudenbosch gelopen. Ondertussen wel een paar korte stops, vanwege spoorbomen, stoplichten etc. en een stuk wandelen op 41KM om mijn drinkflesjes te vervangen.En dan is het nog minder dan 10KM, dus ik had er ondertussen al wel alle vertrouwen in dat ik de 50KM af kon strepen.Ondanks het lage tempo, ben ik wel heel blij dat ik weer een ultra afstand heb kunnen trainen. Hopelijk gaat de 66KM binnkort ook zo goed, dan is er in ieder geval na het Petranpad nog iets gelukt dit jaar.

De schockwave lijkt te helpen, want het pijnlijke punt in mijn linkervoet (hielspoor) is al behoorlijk afgenomen, en ook de verdikking (verkalking bij mijn achilles) lijkt minder te worden.Maar het meest belangrijke is dat de vervelende blessure die een paar weken terug in 1 keer op kwam zetten nu weg gebleven is.