Vanwege flink uitgelopen werkzaamheden, en drukte op de weg, was ik laat thuis. Toch besloten om naar Galder te gaan, want ik was uiteraard heel erg benieuwd hoe mijn wetsuit zou bevallen tijdens het zwemmen.
Onderweg even naar John gebeld, en afgesproken dat hij om 19:oou zou vertrekken. Zo rond 19u10 vertrokken we via Zundert naar Galder.
Maaike was er ook bij, en kon mijn telefoon bijhouden, omdat ik standbye dienst had voor Toyota.
Bij de Galderse meren aangekomen, zagen we Charles ook nog. Hij had er zijn zwemtraining al opzitten. “Even” het pak aangeschoten, en besloten links richting het strandje te gaan, en daar weer om te draaien. Tijdens het zwemmen begon het te regenen, en omdat er onweer dreigde besloten we weer uit het water te gaan. Wel lang genoeg in het water gelegen, om te concluderen dat mijn pakje prima bevalt!!! Heel even wennen met de armen ingepakt, maar het voelde heel erg goed aan.
Eenmaal uit het water, zijn we gaan schuilen voor de onweersbui. Het ging heel erg te keer (Zie bijgevoegde foto’s). Toen het opgehouden was zijn we zo snel mogelijk (zodat Maaike kon volgen) op weg naar huis gegaan. Hier en daar slalommend tussen de takken raakten we tot voorbij de rotonde van Etten Leur, maar daarna lag er een hele boom over de weg. De brandweer vertelde dat we om moesten keren, net op het punt dat het weer begon te onweren. Gelukkig konden we bij een boer schuilen in de garage.
Wanneer het leek op te houden besloten we zo snel mogelijk naar huis te rijden….maar….toen begon het weer flink te onweren. Fietsend in de stortregen, met links en richts de bliksemflitsen, bereikten we uiteindelijk Sint Williebrord, en daar kregen we een andere verassing. Heel de weg stond onder water, en een passerende auto trakteerde ons op een flink scheut water. Alsof er een emmer in de gezicht gegooid werd. Was wel gevaarlijk, omdat je niet kon zien waar de stoeprand was, en ook lagen hier en daar de putdeksels er af door het omhoogkomende water.
