Nog 6 weken te gaan voor de marathon van Etten-Leur.
Na het laatste feestje afgelopen dinsdag weer serieus gestart met trainen, dus:
Geen alcohol
Wat kilo’s kwijt raken
Oefeningen voor de rug en CS
Trainen, trainen , trainen
De langzame trainingen rustiger en de “harde” trainingen harder
Dat laatste heb ik uit het boek “Run Like a Pro (Even If You’re Slow)”, waar men het 80/20 training principe hanteert, wat er op neer komt dat ik de lange duurlopen veel rustiger moet gaan doen, en ook de “matige” trainingen.
De training op woensdag met Jan hetzelfde laten, die valt voor mij juist in de 20% (hardere training)en daar een interval of anaerobe training aan toe voegen.
Polarised training – combining easy training with hard training – has been practiced for decades. What’s relatively new is this theory that an 80/20 split between easy and hard is the specific sweet-spot to get the most benefit.
Dus afgelopen zaterdag een lange duurloop gedaan met een maximale hartslag van 135, wat wel heel langzaam was, maar wel lekker.
Het afvallen + geen alcohol gaat ook goed, omdat de eerste 1,5 vakantiekilo’s er al terug af zijn, en met de oefeningen gaat het ook goed, want sinds maandag iedere dag een serie oefeningen voor de rug en core. Hopelijk komt daarmee de kracht in mijn linkse been terug, want zoals in bovenstaande grafiek duidelijk te zien is (blauwe lijn) neemt de kracht in mijn linkse been duidelijk af.
HRV status:
SInds de laatste update van Garmin is er een nieuwe functie op de Fenix 6 pro beschikbaar, n.l. de HRV status.
Key concept: Your HRV baseline is a range of values (e.g., 33-45 milliseconds) derived from your measurement history that represent a normal degree of variability for you personally. Your baseline is the lens through which future HRV measurements can be meaningfully interpreted.
Uiteraard is je eigen gevoel allerbelangrijkst, maar normaal gezien zou een dergelijke functie kunnen bevestigen of het herstel voldoende is, wanneer je zelf al het gevoel hebt dat er iets mis zit.
Kortom….ik heb er weer zin in, dus de nodige motivatie is er ook weer. Hopelijk gooien de geplande (stressvolle) activiteiten bij de klant niet te veel roet in het eten, want zakelijk gezien staan er nog een paar flinke uitdagingen te wachten voordat eind October het startschot valt.
Helaas zit de vakantie er weer op. Dit jaar dus het pelgrimspad richting Rome opgepakt vanaf Maastricht. Sluit mooi aan op het Pieterpad, welke we in 2020 gedaan hebben.
Deze vakantie dus 1 week in Juli en twee weken in September en in die tijd zijn we tot net voorbij Reims geraakt. Een prachtig pad, wat eigenlijk een combinatie is van een selectie delen van verschillende lange afstandspaden.
Alhoewel ik mijn hardloopschoenen bij had, had ik de fut niet om een rondje te doen. De etappes waren gemiddeld zo’n 25 KM wandelen, maar omdat het openbaar vervoer niet mogelijk was, kwam hier dagelijks ook minimaal 25KM fietsen bij, wat door de nodige hoogtemeters en slechte wegen vaak ook een flinke uitdaging was. De combi fietsen/lopen was goed voor c.a. 7 uur bewegen per dag, dus qua trainingseffect zou het zeker gelijkwaardig moeten zijn aan de normale hardloop trainingen. Het fietsen was sowieso een interval training, omdat veel klimmen net te doen waren in het aller lichtste verzet.
Dus qua duurvermogen/conditie zit het denk ik wel goed voor de marathon, maar de snelheid zal nog een flinke uitdaging worden. Ik denk dat ik (verval in het tweede deel meegerekend) uit moet gaan van 4m45/km en dus komende weken wat kilo’s kwijt moet raken en de kracht in mijn linkse been weer voor een groot deel terug moet hebben, voor de marathon.
Verder zijn er nog een aantal andere zaken die zeker mee zullen spelen in de voorbereiding. Onder andere een werk weekend, en een week standby dienst precies in de week voor de marathon.
Afgelopen weekend was flink vol gepland. Zaterdag eindigde met een 40 jarige bruiloft, en de zondag met “high bieren”, een verlaat vaderdag kado aangeboden door de jongens.Deze was gepland in Roosendaal, zodat we op de fiets er naar toe nog naar de doorkomst van de Vuelta konden kijken.
Ondanks dat het natuurlijk maar enkele secondes zijn dat je de renners zelf voorbij ziet komen, vond ik het hele spektakel wel vrij indrukwekkend om mee te maken. Wat een circus er omheen, en wat een massa mensen die er op af gekomen zijn.
Zaterdag ochtend was ik vroeg op pad voor mijn lange duurloop. De oefeningen voor de rug beginnen te werken, want ik had al wat meer kracht in mijn linkse been. De 33KM gingen probleemloos, en het eerste stuk verliep al voor een groot deel over het parcours van de etappe richting Breda.
De duurloop van zondag was een stuk zwaarder, omdat de benen nog erg zwaar aanvoelden, en omdat ik de avond ervoor nogal wat Brand biertjes gedronken had…Deze was richting Bergen op Zoom, omdat ik mijn auto daar had laten staan zaterdag nacht.
Soort van omgekeerde dropping dus, en da’s ook wel eens leuk. Ik had een route uitgezet via de Garmin software, en in mijn horloge geladen, en het was leuk om te zien hoe ik vrijwel in een rechte lijn naar de auto gestuurd werd. Onderweg werden diverse landweggetjes en zelfs singletracks meegenomen in de route.
Ik ga in de toekomst zeker vaker gebruik maken van deze manier van routes plannen, en hoop op die manier nog andere leuke paadjes in deze regio te ontdekken.
Na de vrij lange hittegolf weer wat regen. Alhoewel we dat weer snel beu zullen zijn, denk ik dat voor de meesten een paar flinke buien geen straf zijn. Zelf kan ik normaal gesproken ook goed tegen de warmte, maar heb toch een paar keer behoorlijk afgezien vanwege de hitte.
Afgelopen week heb ik de trainingen weer een beetje terug opgepakt. Het ging al weer wat beter, dus hopelijk blijft het zo, en komt er weer snel vooruitgang. Mijn eerste echte doel is dus deze keer de marathon van Etten-Leur. Even de planning gecheckt, en mijn standby dienst loopt de vrijdag ervoor af, dus gelukkig is dat geen probleem. Er vallen wel wat andere zaken in de periode ervoor (vakantie + een werk weekend) maar ik ga proberen me toch zo serieus mogelijk voor te bereiden en wil deze poging de lat op 3u30 leggen (3u29 om precies te zijn want ik wil natuurlijk wel onder de drie en half uur komen). Dus iets sneller dan 50 minuten per 10K.
Met een paar kilo gewicht minder, en als de problemen met de rug weer opgelost zijn zou dat geen probleem mogen zijn, maar dan moet ik natuurlijk wel serieus mijn best gaan doen.
De laatste keer dat ik in Etten-Leur een marathon gelopen heb, is inmiddels 9 jaar geleden, en ik ben daar tot nu toe 5 keer gefinished op de hele. Blijft een hele speciale omdat hij natuurlijk vlak bij huis is, en omdat EL mijn eerste marathon was.
De planning daarna voor 2022 is nog steeds blanco….Olne spa Olne op 27-11-2022 zou misschien een mooie uitdaging kunnen zijn. Of misschien toch de BG nog een keer proberen….
De temperaturen blijven vrij hoog. Alhoewel ik er normaal gesproken goed tegen kan, had ik vorige week woensdag flink wat moeite om het rondje met Jan vol te maken. Het tempo lag niet hoog, maar toch liep het ontzettend zwaar, en gelukkig kon ik in schijf een beetje drinken want was daar al flink uitgedroogd.
Misschien te weinig gedronken van te voren, het krachtverlies in mijn linkse been, of toch de drukke dagen net er voor, of de combinatie van die drie wat de oorzaak was, maar ik had een paar uur nodig om weer een beetje bij te komen. De lange duurloop in het weekend ging gelukkig een heel stuk beter, maar vanwege tijd gebrek moest ik het bij 22km laten.
Het weekend van de migratie bij de klant is inmiddels opgeschoven naar het weekend van de eerste Oktober, want vanwege verschillende problemen was het niet verstandig om een “GO” te geven. Nadeel is wel dat het dat weekend de marathon van Zeeland is, dus het eerste leuke doel wat ik voor ogen had, kan ik al schrabben van de lijst 🙁
Voorlopig de focus op kracht training, core stabilty en oefeningen voor de onderrug om weer terug volledig fit te raken en geleidelijk aan de trainingen weer op voeren. Met nog zo’n 11 weken tot de marathon van Etten Leur zou een poging om daar onder de 3u30 te komen een mooi doel zijn. En dan nog een leuke ultra uitzoeken voor tegen het einde van het jaar.
Gelukkig is mijn doel voor volgend jaar al wel bekend….een finish bij de Ultrabalaton. Moet nog wel even kijken of en hoe de 24u van Sittard in de voorbereidingen past, want die zou ik graag ook nog een keer doen.
Beetje aangepast trainen weer deze week, omdat ik weer standby voor de klant moet zijn.
Op zich niet zo erg, omdat ik in een “rust” periode tussen twee vakanties in zit, met nog geen korte termijn doelen. Nog niet 100% fit, want ik mis vooral nog steeds kracht in mijn linkse been, maar ben ook nog niet echt begonnen met mijn oefeningen om de klachten op te lossen……kortom…….tijd om weer wat doelen te stellen.
Zonder doelen laat ik namelijk gemakkelijk een keer verstek gaan, zeker wanneer het zo warm is, of nadat ik op en neer naar Brussel gereden ben en er al een veel te lange dag op heb zitten. Maar zoals gezegd is een periode van rust misschien wel goed, omdat allerlei andere kwalen beginnen te verdwijnen (pijn in de lies, pijn in de linkerknie, pijn in de rechtse hiel om er een paar te noemen), en ik denk dat ik eigenlijk al veel eerder een soort van actieve rust had moeten plannen. Wel gewoon alles blijven doen, maar even geen marathons, en niet per se 7 dagen per week.
Met het eerste weekend van October komt de Zeeuwse kust marathon misschien te snel voor een mooie tijd, maar als training zou het zeker al wat moois zijn om naar uit te kijken. En dan het laatste weekend van October knallen tijdens de marathon van Etten Leur. Daarna eind van het jaar iets van een ultra afstand, en dan gaan werken naar de 24u van SIttard, en hopen in Mei klaar te zijn voor de Ultrabalaton.
Komende weken nog vooral druk bezig met een project wat in het weekend van de 14e Augustus opgeleverd moet worden, en waar zeker later nog wat nazorg voor vereist is.
Even een weekje vakantie gehad, en samen met Maaike veel gewandeld.
Het was een vrij warme week, maar afgezien daarvan wel heerlijk wandel weer. We zijn deze week geëindigd in Dinant bij de abdij van Leffe en dus al een stuk onderweg richting Reims, waar we binnenkort de aanlooproute hopen te beëindigen, en het pad van de Franken kunnen starten.
Na zo’n weekje wandelen/eten/drinken wel wat aangekomen, maar gelukkig viel het nog mee. Zaterdag een duurloopje gedaan, maar dat voelde wel vrij zwaar aan, mogelijk ook iets te weinig water mee genomen. Nog steeds rugklachten helaas, maar ook nog geen oefeningen gedaan, dus daar moet ik wel snel mee gaan starten nu.
In de middag zijn we nog gaan fietsen en daar heb ik de vocht achterstand weer weg gewerkt met de nodige trappisten om de vakantie af te sluiten, want zondag moest ik al weer vroeg op om een installatie te doen.
Dus nu voorzichtig de draad weer op pakken, maar eind deze week begint mijn standby dienst weer, dus hopelijk wordt ik wel een beetje met rust gelaten….
Om een 24 uurs wedstrijd te lopen moet je 100% fit zijn, en dat was helaas niet het geval.De problemen met mijn knie lijken opgelost, maar ik heb eigenlijk nog maar 2 keer pijnvrij kunnen lopen op “korte ” afstanden van c.a. 21KM.
Verder wat pijn in de lies, en weinig kracht in mijn linkse been, en dat laatste kost veel te veel energie.De laatste weken dagen van gemiddeld 11 uur gemaakt, met flinke uitschieters, en dat is vrijwel zeker de oorzaak.Het vele uren zitten achter mijn bureau veroorzaakt de rugproblemen, en die zorgen weer voor het krachtverlies vanwege de beknelde zenuw.
Komende weken/maanden dus vooral meer aandacht geven aan core stability en mobiliteit van de onder rug, en dan moet het goed komen.
Afgelopen zondag nog wel een 30K afgewerkt op een laag tempo zonder veel problemen, maar koste toch veel te veel inspanning.
Heel erg jammer, maar starten zou zeker op een flinke teleurstelling uitgedraaid hebben, dus heb ik wel vrede met mijn beslissing.
Het werd dus een wandeling, en een hele mooie. Etappe A01 welke de aanloop route vanaf Maastricht richting Reims is, en vanaf dat punt kunnen we “de weg van de Franken” op pakken.
Een pelgrimstocht zoals Santiago de Compostella, maar dan de versie die naar Rome loopt. Minder bekend, maar volgens velen zeker zo mooi.De bedoeling is om dit in verschillende etappes te gaan lopen, verdeeld over de vakanties van de komende jaren.De route bestaat globaal gezien uit 3 delen, en het eerste deel (c.a. 900km) is dus vanaf Maastricht tot bovenop de sint Bernard pas in Zwitserland, via Belgie/Luxemburg en de Jura-noord Frankrijk.Ben benieuwd hoe ver we dit jaar komen…..
Ook de wedstrijd planning nog even goed bekijken…..
Misschien na de vakantie de marathon van Etten-leur en/of Zeeland en dan daarna alle pijlen richten op komend jaar (24 u Sittard + Ultrabalaton).
Deze keer samen met Randy en Levi gestart als bedrijventeam van ICT-OKE BV.
Afgelopen maanden nauwelijks getraind op snelheid, dus voor mezelf de lat niet te hoog gelegd. Ook de knie blessure werkte niet mee, dus enige voorzichtigheid was geboden. Eigenlijk kon het alle kanten op gaan, maar heel blijven was het allerbelangrijkste, omdat over twee weken de 24 uur van Deventer al weer op de kalender staat.
Ook Randy en Levi waren zoals ik niet optimaal voorbereid, dus als we allen de finish halen is het doel bereikt. (Randy’s langste duurloop ooit tot nu toe was 12 kilometer 🙂 ).
Na het maken van de team foto’s gingen we op zoek naar het startvak, wat deze keer verplaatst was. Gelukkig gingen we op tijd het vak in……ruim op tijd bleek later, omdat de wedstrijd nog zo’n 50 minuten uitgesteld werd. Met het zonnetje op je bol en een temperatuur van rond de 24 graden stond ik flink te zweten.
Dus ergens na kwart over 4 het startschot, en weg waren we… De start verliep goed, en al snel kwam er wat ruimte. AL vrij snel was ik op de splitsing naar de halve, en werd er op gewezen dat ik verkeerd liep, dus de man even uitgelegd dat ik wel degelijk aan de halve mee deed, maar dat het startnummer vanwege de bedrijvenloop af week.
Tot halverwege bleef ik voor de pacer van 1u40, maar toen werd ik ingehaald en gingen de kilometer splits flink omhoog. Ergens een paar kilometer voor het einde kwam ook nog eens de groep van 1u45 voorbij, maar dat maakte niet meer uit. Een mooie tijd zou het toch niet worden, dus de laatste kilometers op een rustig tempo uitgelopen, en daarna even gewacht op de jongens.
Gelukkig waren beiden ook gefinished, en dus kon mijn dag al niet meer stuk!! Heel blij dat we dit samen hebben kunnen doen. Blijft een geweldig evenement, en hopelijk kan ik volgend jaar weer met wat meer teams starten.
Nou vooruitkijken naar de 24 uur van Deventer. Voorlopig nog niet heel veel deelnemers, maar het gaat door en dat is het belangrijkste.
Na de Ultrabalaton eigenlijk niet lekker meer kunnen lopen vanwege de problemen aan mijn linkerknie. Verschillende schoenen geprobeerd, en ook een paar keer de lange duurloop flink ingekort, maar dat haalde niets uit.
Omdat ik eigenlijk al vele jaren belssure vrij gelopen heb op de Brooks Adrenalines, heb ik besloten na vorig weekend alleen maar op deze schoenen te lopen. Heb gelijk een nieuw paar besteld, want er zaten inmiddels al flink wat kilometers op, en de slijtage was goed te zien, zowel aan de binnen als buiten kant.
Gisteren gelijk even geprobeerd, en…..de marathon afstand zonder knie problemen uit gelopen onder ideale omstandigheden (beetje regen, weinig wind, lekker temperatuurtje).
Het was me niet gelukt om de vrijdag en zaterdag ervoor een rondje te rennen, dus ik was goed uitgerust, en dat was dan ook heel goed merkbaar.
Dus hopelijk is daarmee ook deze blessure verleden tijd, want alles bij elkaar heeft het me toch bijna twee maanden problemen gegeven, en helaas heeft de ultrabalaton verpest. Nou dus weer vooruitkijken naar de halve marathon van Roosendaal, en dan zullen we zien wat er gebeurt bij een flinke belasting. Als ik deze proef doorsta, dan kan ik starten op de 24u begin Juli. Deze week dus even rustig aan….
Afgelopen zondag afgereisd naar Ameland voor een korte break. We hadden een hotelletje in Buren, wat vrij centraal ligt op c.a. 2KM van de pond. Na aankomst een korte wandeling gedaan, en de eerste indruk was geweldig.
Maandag de Westkant met de fiets verkend, en het fietsen af en toe afgewisseld met een wandeling. DInsdag in totaal c.a. 30KM gewandeld en de Oostkant van het eiland doorkruist en onder andere het Oerd bekeken.
Woensdag ook een aantal losse wandelingen gedaan, en de stukken er tussen gefietst. Dus in totaal veel gefietst en gewandeld in een geweldig mooie omgeving. Op een paar plaatsen na (Vuurtoren en Nes) was het erg rustig op het eiland. De meeste keren was heel het strand en de duinen voor ons, en ook tijdens de wandeling in het Oerd hebben we niemand tegen gekomen.
Dus flink wat calorieën verbruikt op Ameland, maar nog veel meer calorieën ingenomen 🙁 dus er moet weer een beetje op het eten en drinken gelet worden komende weken. Niet veel hardgelopen dus afgelopen week, maar vandaag gelukkig wel een marathon af kunnen werken in een heel rustig tempo. De pijn aan de knie viel gelukkig mee, dus hopelijk zet die lijn zich door. Mogelijk is die week relatieve rust goed geweest voor het herstel….
Deze week weer een weekje standby dienst voor de klant. Dat betekende weer niet te ver van huis tijdens mijn duurloop afgelopen zaterdag. Uiteindelijk was 30KM lang genoeg, want ik begon toch weer flink wat last te krijgen van mijn knie, en dat was jammer want verder ging de training wel lekker.
Ik hoop dat ik volgende weekend weer eens een training van meer dan 40K af kan werken, want binnen twee maanden staat de volgende echte uitdaging al weer voor de deur, de 24 uur van Deventer. Wanneer de problemen met mijn knie dan niet opgelost zijn heeft starten geen zin, dus voor die tijd hoop ik pijnloos nog een aantal lange trainingen te kunnen doen, waarvan minimaal twee van 50K of langer.
Vorige week heb ik mijn knie laten checken bij Dynamico, en daar is een echo gemaakt. Iets onder de knieschijf was een slijmbeursontsteking te zien, en aan de bovenkant van het scheenbeen vlak bij de knie iets wat mogelijk op overbelasting kon duiden. Niet een reden om te stoppen met trainen, maar wel even goed in de gaten houden of de klachten niet erger worden was het advies.
Verder verlopen de trainingen nog vrij moeizaam. Misschien de temperatuur, of de hoeveelheid pollen/stuifmeel in de lucht, of toch nog de naweeën van de 24uur’s ultra en de Balaton? Deze week zou het ook te maken kunnen hebben met de spanningen die stand-by dienst met zich mee brengen. En dan hebben we ook nog de halve van Roosendaal. Zal zeker geen toptijd worden, maar is wel een heel leuk evenement.
Helaas gaat het herstel niet zoals gehoopt. Alhoewel de pijn een stuk minder is, heb ik nog wel flink last van mijn knie en onderrug. Ondertussen ben ik er vrij zeker van dat de knie klachten mogelijk veroorzaakt zijn doordat ik een aantal weken terug met mijn knie tegen het bed aan gelopen ben. Omdat de pijn toen vrij snel weg was, heb ik er eigenlijk niet meer aan gedacht, maar na de DNF van vorige week voelt het ongeveer hetzelfde als de pijn aan mijn knie rechts die ik vorig jaar na een val op mijn knie had. Dat was destijds een slijmbeurs ontsteking geworden, en ging ook van zelf na een aantal maanden weer over. Ook nu is mijn knie rood en gevoelig, dus ik ben er vrij zeker van dat het een slijmbeursontsteking is, en de oorzaak kan door het stoten van mijn knie komen, of door overbelasting.
Een uitgebreide test, in combinatie met een echo gaven me vorige keer uitsluitsel en hebben me toen gerustgesteld. Helaas is dit een blessure die erg langzaam geneest, maar het goede nieuws is dat het ondanks de af en toe wat vervelende pijn geen reden is om te helemaal te stoppen met trainen. Met andere woorden, ik maak niets kapot wanneer ik doortrain, en zolang ik er niet op val, of stoot zal het heel langzaam steeds beter worden. Dat is ook wat ik toen gemerkt heb. Morgenmiddag even langs Dynamico om het te laten bevestigen…
Dan mijn rug….dat is een heel stuk simpeler. Dat wordt weer oefeningen doen, en dan moet het vrij snel weer goed komen…
Na een rustweek met de nodige trappisten, etentjes, gebakjes (moederdag) enz. ben ik gelijk ruim twee kilogram zwaarder en ik vermoed dat ze niet zo snel weg gaan als ze er bij gekomen zijn 🙂 Ik hoop dan ook dat k snel weer terug de normale trainingsomvang op kan pakken want de volgende doelen staan inmiddels al weer op de kalender. De halve marathon van Roosendaal en de 24 uur van Deventer. Twee totaal verschillende wedstrijden die normaal gezien ook een verschillende aanpak nodig hebben, maar voor de laatste hoop ik dat de trainingsomvang die ik tot nu toe gedaan heb alvast een goede basis is.
Zou heel mooi zijn als ik daar na 100 mijl nog wat kilometers aan kan plakken, zodat ik gelijk kan zien of ik wat geleerd heb van vorige 24uur in Sittard, en of de schoenen toen inderdaad de oorzaak waren van de problemen in de laatste uren.
Donderdag komen we (Jan, Marian, Maaike en ik) op tijd aan in Balatonfured, de startplaats van de UB. We halen het startnummer en de chip op, en daarna zorgen we dat de drop bags in de juiste bak terecht komen zodat we zonder begeleiding toch de nodige gels, lampjes etc. bij de betreffende post kunnen mee pakken.
Vrijdag ochtend 7:00u is de start, wat voor een ultra een hele mooie tijd is, omdat ze vaak midden in de nacht , of supervroeg het startschot geven. Er wordt erg veel omgeroepen in het Hongaars, en de sfeer is goed. Er zijn toppers uit verschillende landen op afgekomen, maar een blik op de deelnemerslijst laat zien dat veruit de meesten uit Hongarije of een aangrenzend land komen.
Na de start lopen we voorzichtig een heuvel af, op weg voor de ronde rond het Balaton meer. Het weer is perfect, de omgeving is prachtig, en de collega ultralopers zijn geweldig! Het plan was om me in te houden, en erg rustig van start te gaan, en dat ging ook goed.
Na een paar kilometer komt er wat meer ruimte, en dat maakt het lopen nog prettiger. We lopen op licht glooiende fietspaden, en na c.a. 7KM hebben we de eerste verzorgingspost. Er is van alles te krijgen, maar ik beperk me nog tot water, en spoel er mijn eerste gelletje mee weg.
Vanaf hier komen de verzorgingsposten met tussenafstanden van maximaal c.a. 6KM, gemiddeld zo om de 4KM. Het loopt lekker, maar van lieverlee loopt de temperatuur langzaam op richting de 20 graden. Bij 1 van de drankposten neem ik energy drink, maar wanneer ik een paar slokken neem, merk ik dat er iets mee naar binnen gaat wat beweegt ;-( Ik hoop dat het een vlieg is en geen wesp of bij). Met de stops bij de verzorgingposten er bij, blijf ik ergens in de buurt van de 6:15M/KM totdat er een serieuze klim komt waar ik besluit dat stuk te gaan wandelen, zoals ook de meeste anderen doen. Normaal kan ik stevig doorstappen, maar ik besluit nu juist heel erg voorzichtig te zijn, zodat ik in deze fase van de wedstrijd nog niets forceer. Even later gaat ongeveer een even groot stuk weer terug omlaag, wat ook erg voorzichtig genomen moet worden omdat er nogal wat losse stenen etc. liggen.
Daarna vooral weer mooie fietspaden, of af en toe een rustige weg door een dorp. Bij de 40KM ligt mijn eerste dropbag met extra gels, en ik besluit daar mijn tepels af te plakken, omdat ik dat vergeten was bij de start. De warme pasta maaltijd sla ik over, en ik neem nog een gelletje met wat sportdrank, en vul een flesje bij met water. We gaan door een wijnkelder, en daarna ga ik op weg naar de volgende post. Het blijft vrij glooiend, en de temperatuur is nog steeds (iets te) hoog.
Omdat er al ruim een marathon op zit, begint alles ook wat meer pijn te doen. Uiteraard hoort dat er bij, maar wanneer de hoogte verschillen wat te groot worden krijg ik steeds meer pijn in mijn linkerknie, en pijn links in de onder rug, en mijn rechtse lies voelt ook niet lekker. Dus de stukken “stijgen” wandel ik, en “afdalen” doe ik ook heel voorzichtig, maar dat kost uiteraard tijd en is ook mentaal niet goed omdat ik juist vooral de eerst 100KM nagenoeg zonder te wandelen wilde doen. Bij de 60KM zie ik Jan, en na een paar seconden realiseer ik dat het foute boel is. Hij heeft op moeten geven, en baalt verschrikkelijk. Op dit punt geef ik aan dat het bij mij ook niet helemaal goed zit, maar dat ik hoop dat het volgende stuk beter zal gaan.
Ik ga op weg, en bedenk na c.a. 1 KM dat ik vergeten ben naar het toilet te gaan bij het vorige punt. Gelukkig zie ik ergens een paar dixies bij elkaar, rond de 65KM heb ik mijn eerste sanitaire stop, dus moet ik ondanks dat ik geen enkele drankpost heb overgeslagen toch veel te weinig vocht ingenomen hebben. Hopend op een beter moment begin ik te rekenen, en realiseer me heel goed dat met nog zo’n 135KM te gaan dit alles behalve een ideale situatie is, en dat de kans om op een dergelijke manier binnen de tijd te finishen nihil is.
Bij de 73KM (35% van de afstand) neem ik de warme pasta maaltijd aan, en besluit deze rustig op te eten en wanneer ik op sta is alle twijfel weg, en beslis ik de handdoek in de ring te gooien.
73KM punt
Uitzicht terwijl ik op vervoer terug zit te wachten
De droom houd hier op, en ik moet voor mezelf uit gaan vinden wat er allemaal fout is gegaan in de voorbereiding en tijdens de wedstrijd zelf. Te weinig kracht getraind? Verkeerde schoenen? Geen hoogtemeters gedaan? Of veel te weinig kilometers gemaakt? Toch te kort na de 24 uur? Een ding is zeker, aan de motivatie lag het niet, want de laatste maanden heb ik continue aan deze wedstrijd gedacht, en er alles voor gedaan / gelaten. Tot vrijdag middag geloofde ik in een finish wanneer alles mee zou zitten. Dat laatste was dus zeker niet het geval, dus moeten we nog een keer terug voor een nieuwe poging 🙂
Aan de organisatie lag het zeker niet!!
De organisatie was geweldig goed!! Zelden zo’n goed georganiseerd evenement mee gemaakt. Ook de omgeving was prachtig, en de mensen zijn heel erg vriendelijk.
Het begint nu wel heel erg dicht bij te komen….dus de zenuwen beginnen ook al behoorlijk op te spelen. Alles is denk ik zo goed als geregeld, en momenteel nog wat zaken opladen, en de dropbags vullen etc.
Het weer voor de twee wedstrijddagen ziet er in ieder geval nog steeds heel erg goed uit. Niet de wat warmere temperaturen die vorige week voorspeld werden, maar volgens weer online een 9 dus zal het wel goed weer worden.
Hopelijk blijft het zo, of liever nog een paar graden warmer…we zullen zien.
Verder ben ik nogal aan het rekenen gegaan, om te kijken hoe ik het beste de wedstrijd in kan delen, en daarmee uiteraard rekening houden met een heel rustige start.
Probleem is bijvoorbeeld dat je niet te rustig kunt starten, omdat er in de loop van de dag veel tijd verloren zal gaan bij de drinkposten, toiletbezoeken en bij de diverse punten waar de drop bags liggen. Hiermee moet je dus ook rekening houden met het inrichten van de drop-bags, want je wil op tijd warmere kleding hebben en een lampje, maar niet te vroeg en zeker niet te laat. Verder vraag ik me af of ik niet een paar ruimere schoenen voor het tweede deel mee moet nemen (bredere neus) omdat na 100K je voeten flink uitzetten.
Maar ja…het is geen triathlon of wintertrail, dus als de kleding en het lampje geregeld is, dan kan er verder vrij weinig mis gaan. In ieder geval genoeg verzorging onderweg, met op 5 plaatsen eventueel iets warms te eten/drinken.
Wat uiteraard wel mis kan gaan is een blessure, en ik hoop dat mijn lichaam hier lang genoeg tegen bestand blijft, omdat het traject volledig beton/asfalt is en ook op een paar punten wat hoogtemeters heeft. Dus wanneer dit goed gaat, zou het in theorie moeten lukken……erg benieuwd naar de praktijk…
Het begint op te schieten nu…. Over precies 10 dagen is het startschot net gevallen, en zijn we onderweg voor een tocht rond het Balaton meer.
Afgelopen weekend met een marathon de laatste zware training gedaan, en een dag er voor en er na nog een flinke wandeling samen met Maaike.
Samen met Jan heb ik alvast wat zaken doorgenomen in verband met de logistiek, want er komt best nog wel wat kijken bij zo’n internationale ultra, wanneer je vanwege de vliegreis wat beperkingen hebt.
Na lang twijfelen, heb ik besloten gewoon mijn racevest aan te doen, zodat ik in ieder geval de gels etc. goed op kan bergen, en ook mijn bekertje en softfles op kan bergen. Mijn telefoon en een kleine powerbank gaan dan ook mee, zodat ik mijn horloge bij kan laden mocht het nodig zijn. Als het vervelend begint te worden kan ik hem altijd nog in 1 van de drop bags stoppen.
Deze drop bags ga ik thuis al vullen, en duidelijk markeren met mijn naam, telefoon nummer, kilometer punt en startnummer. Buiten de gels, zal ik wat extra kleding en zaken als het hoofdlampje in de juiste zak moeten stoppen. Ik overweeg nog om een ander type schoen in 1 van de zakken te stoppen, maar daar moet ik nog verder over nadenken.
1 van de beperkingen is dus dat ik in tegenstelling tot de 24 uur van Sittard geen of weinig voeding / drank mee kan nemen, en dus buiten de gels aangewezen ben op de bevoorrading van de organisatie. Dus dat is gelijk 1 van de zaken waar ik me het meest zorgen over maak, maar een deel los ik op door zelf voor gels te zorgen.
Qua weersverwachting ziet het er in ieder geval nog vrij gunstig uit. De verwachting volgens weeronline, voor de regio in de buurt van het Balaton meer:
En volgens buienradar (droger maar warmer):
Dus als we het gemiddelde van beiden pakken, zit het denk ik wel goed. We zullen zien welke kant het op gaat….
….en dan is het zo ver. Wellicht de grootste uitdaging uit mijn sportieve leven, de Ultra balaton. De 210KM lange tocht rond het balaton meer volbrengen binnen 31 uur is het doel. Het lijkt een redelijke tijd, maar dat is het (voor mij) niet. De meeste 100 Milers hebben tegenwoordig een limiet van 32 uur, en dat is 1 uur meer en 50KM minder dan deze ultra. Stevig doorwandelend zonder een stop (5KM/u) zou je er 42 uur over doen, dus dan kom je 11 uur(!!!!) te kort. Je moet minimaal 3/4 hardlopend kunnen doen wanneer je geen pauzes neemt om net voor de cutoff tijd binnen te komen, dus mag er op zo’n dag niets tegen zitten.
Zo ver mogelijk hardlopend afleggen is dus de enige manier, en in Sittard is me dat tot zo’n 140KM redelijk gelukt. Ook daar zaten af en toe flinke stukken wandelen afwisselen met lopen bij, maar dan is op zich de gemiddelde tijd per kilometer nog goed. Toen hardlopen niet meer ging, schoot het tempo drastisch om laag, en daarom hoop ik in ieder geval een aantal uren langer door te kunnen gaan. We zullen zien.
De vlucht is geregeld, hotels zijn geregeld, huurauto is gereserveerd, dus dat moet allemaal goed komen. Verder heb ik bericht gekregen van de organisatie dat het formaat van de dropbags niet uitmaakt, en wat de verzorging is…
Dear Hans,
You have 45 points with refreshment station, where we’ll serve BIOTECH USA isotonic drinks and many other food ( fruits, vegetables, salt, cheese, etc ) and you have 5 points where we’ll give warm food and soup and there you can leave the drop bags.
You have to write your race number on the drop bags. you will know your race number, when you get your race bag.
Best regards,
NN UB STAFF
Gelukkig vrijwel geen last meer van de blessure aan de knie, dus wisselen naar de Hoka’s is de oplossing. Wel weer wat meer last van de lies, maar dat is vooral nadat ik gelopen heb.A.s. weekend nog een lange duurloop, en daarna weer afbouwen….
Het herstel gaat op zich goed. Ik heb het gevoel voldoende uitgerust te zijn, maar…..het probleem aan de buitenkant van mijn knie is er helaas nog steeds. Gisteren een 30K duurloop gedaan, en eigenlijk begon het al vrij snel pijnlijk te worden.
Na een beetje googelen wordt wel bevestigd wat ik eigenlijk al verwachtte.
De Brooks Adrenalines waar ik op gelopen heb heeft een overpronatie blok (een aanpassing die men sinds 3 jaar geleden heeft gedaan aan de Adrenalines).
En de schoenen waar ik de 24 uur en afgelopen zaterdag op liep waren de Brooks Adrenaline GTS 21
De Brooks Adrenaline GTS 21 voor heren heeft een overpronatie afwikkeling en staat bekend als een de meest geliefde allround stabiliteitsschoenen. De inmiddels 21e variant heeft een vernieuwde DNA-Loft tussenzool. Deze loopt over de volledige lengte, wat samen met de Segmented Crash Pad voor veel demping zorgt tijdens je run.
Dus de verhoging aan de binnenkant van de schoen veroorzaakt de klachten, en dat verklaard tevens waarom aan beide kanten de binnenvoering flink beschadigd is in beide schoenen.
Vanaf nu dus weer op de Hoka’s verder trainen, en hopen dat de pees en hielklachten wegblijven die ik juist van dat type schoenen krijg. Experimenteren met andere schoenen heeft geen zin zo kort voor de U.B., dus hopelijk is mijn diagnose juist, en zijn de resterende weken voldoende voor een volledig herstel.
Dus vandaag (zondag) een rustdag, omdat ik ingepland ben bij de klant voor een belangrijke migratie. Hopelijk maandag weer rustig proberen, en dan op andere schoenen.
Het goede nieuws is dat dit ook de problemen tegen het einde van de 24u kan verklaren, en ik waarschijnlijk op andere schoenen nog wat langer door had kunnen hardlopen.
Voorbereidingen:
Ik heb ondertussen al een paar dozen gels ingeslagen, en ben aan checklijst aan het maken voor de zaken die in de dropbags moeten. Omdat we geen fietser hebben, en de afstand tussen de posten soms c.a. 7K is, zal ik een race vest aandoen, zodat ook mijn telefoon, extra jasje, reserve hoofdlampje en gels tussen de punten waar de drop bags staan opgeborgen kunnen worden. Ondertussen heb ik al een hele collectie van die dingen, maar bij Decathlon viel mijn oog op deze:
Voor 25 Euro de moeite waard om nog uit te testen. Hier kunnen ook kleinere 350ML flesjes in. Ik denk dat ik hiermee ga starten, en bij het wisselpunt waar ik de nacht in ga, verder te gaan met mijn Salomon. Deze Salomon kan ik dan van te voren vullen met kleding voor de nacht, hoofdlampje, voeding etc. en dan hoef ik alleen mijn telefoon over te verhuizen.
Ondertussen zijn we weer een week dichter bij mijn absolute hoofddoel voor 2022, de ultrabalaton. Na de 24 uur van vorig weekend, is het vertrouwen in een finish op de Ultrabalaton een heel stuk beter geworden. Uiteraard zal het allemaal weer heel anders gaan dan verwacht, maar wanneer problemen (blessures) uit blijven, en ik een paar uurtjes langer hardlopend kan doen, dan moeten de cut-off tijden gemakkelijk haalbaar zijn.
Ik houd in ieder geval rekening met een flinke negatieve split, en ga er vanuit dat de laatste 40-45KM wandeltempo zullen zijn, en dus heb ik onderstaande tempostrategie gemaakt:
Uiteraard zullen de eerste kilometers een heel stuk sneller gaan dan de 6u40 die gegenereerd is, maar er zal ook vaak gestopt moeten worden bij een verzorgingspost voor voeding etc. Het plan is om weer ergens rond de 12 en half uur aan de 100KM te zitten, en daarna zal het tempo flink afnemen vrees ik.
Buiten de langere afstand zullen deze keer ook hoogtemeters een rol gaan spelen, want alhoewel het meeste “vlak” is, blijken er toch een paar behoorlijke klimmen in te zitten.
Daar moet ik dus erg voorzichtig zijn, zodat geen blessures of blaren ontstaan op die punten.
En dan kan het weer ook nog flink roet in het eten gooien, en ook de voeding wordt deze keer een uitdaging. De sportdrank van de organisatie heb ik nog niet kunnen testen, en alleen op gels gaat het me niet lukken vrees ik, dus ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik dat allemaal ga plannen. Er zijn 5 punten waar een dropbag naar toe kan, waarvan twee punten redelijk dicht bij elkaar liggen. Dus zaken als hoofdlampje etc. moeten dus bij de juist post liggen.
De eerste nachten na vorig weekend heb ik wel flinke stukken wakker gelegen van pijn aan mijn knie, maar gelukkig is dat nu over, en heb ik een paar betere nachten achter de rug. Afgelopen woensdag voorzichtig een herstel loopje gedaan, en de rest van de avonden en weekend zaken ingepland waar we de laatste maanden niet voldoende aan toegekomen zijn.
Zaterdag en zondag ook wat gewandeld (etappe 4 en 5 van het mooie Brabantse Vennepad), en dat ging ook goed. Afgezien van de blaren die nog steeds aanwezig zijn, geen problemen meer, dus vanavond weer eens een rondje gaan hardlopen en kijken hoe het er allemaal bij staat.
Jan had ook weer een hele mooie prestatie geleverd in Texel. Vierde in een geweldige tijd, op het erg zware parcours. Petje af!!
Zaterdag middag tegen 13:00 uur vertrok ik naar SIttard voor mijn eerste 24 Uurs ultra.De start was om 16:00u, maar bij een 24 uur mag je een eigen verzorgingspost opstellen, dus ik had wat extra tijd gereserveerd om alles klaar te zetten.
Ik kon nog een mooi plaatsje uitzoeken om mijn auto te parkeren, en achteraf gezien konden er nog heel wat auto’s bij, want er was plaats genoeg.Omdat het stevig waaide koos ik er voor om mijn tafel etc. achter mijn auto te zetten, in verband met de harde wind die voorspeld was.Toen alles klaar stond, had ik nog tijd genoeg over om met verschillende collega 24 uurs lopers nog een praatje te maken.
Een paar minuten voor de start werden we verzocht richting de start/finish te gaan , en even later waren we op weg.Ik besloot ergens achteraan in het veld te lopen, en me niet te laten intimideren door de snellere lopers, want er waren samen met de start van de 24 uur, ook 3 uur lopers gestart.Buiten de “normale” lopers zag ik ook twee lopers die de 3 uur achteruit aan het lopen waren, en een snelwandelaar.
Het parcours was helemaal vlak op twee punten na, waar een bocht genomen moest worden.In het begin nauwelijks merkbaar, aan het einde een flinke klim/c.q. afdaling🙂
Aan het begin stond een digitaal bord, waarop de tijden bijgehouden werden, en bij iedere doorkomst kon je daar zien hoe veel rondes je gelopen had, en wat de rondetijd van de laatste ronde was.
Er stond een flinke harde en koude wind, welke wind tegen iedere keer behoorlijk wat extra energie kostte.Kort na de start moest ik nog even mijn verzorgingspost terug opstellen, want die was omgewaaid.Mijn stoel lag al een paar auto’s verderop, maar gelukkig niets geraakt…
De eeste 50KM gingen goed, maar daarna waren mijn darmen wat van slag af, en moest ik een paar keer de dixie in.Voordat ik de 60KM passeerde was ik nog 2 keer gestopt, en daarna voelde ik me gelukkig weer een stuk beter.Mogelijk was de Tailwind sportdrank de oorzaak, want nadat ik besloten had deze af te wisselen met andere drankjes ging het gelijk een stuk beter.
Toen begon ik wat pijn in de heup/lies streek te voelen, en dat was flink schrikken, omdat het bij vorige ultra’s meestal erger werd, en uitstappen tot gevolg had.Rustig liep ik door, en na een tijdje merkte ik dat de pijn minder werd. De wind was wat gaan liggen, en mogelijk was dat de oorzaak.
Omdat het al behoorlijk koud geworden was, had ik een extra looptrui aangeschoten, want het tempo nam af, en de temperatuur ook.
Het parcours was geheel verlicht, en ik heb gelukkig ook geen moment problemen gehad met het over slaan van de nacht.Dat gold niet voor iedereen geloof ik, want er waren diverse lopers een tentje in gedoken, of in een slaapzak achter het stuur van de auto gekropen.Op dat moment waren er nog zo’n 22 van de 32 gestarte lopers bezig, dus vrij rustig op een parcours van ruim 2KM.
Ik had gehoopt de 100KM in 12 uur te doen, maar uiteindelijk werd het 12:27, maar gezien de omstandigheden was ik erg tevreden over hoe het ging.170KM leek me op dat moment gemakkelijk haalbaar, wanneer geen problemen op zouden duiken.
Het was mooi om te zien hoe de meesten omgingen met het lopen door de nacht.De ene was aan het zingen, de andere volop aan het telefoneren, en velen hadden oortjes in met muziek.Zelf had ik alles klaar liggen, maar geen behoefte aan muziek.
Ik stond er van te kijken dat ik buiten de gels en tailwind drank, af en toe een bouillon, warme koffie of thee na door kon blijven gaan zonder verdere vaste voeding.De Radler ’s 0.0 die ik meegenomen had bevielen me eigenlijk nog het beste, en ik had spijt dat ik er niet meer bij me had.Ook icetea en Sinas werkte goed, en op een gegeven moment was ik ook de sportdrank van de organisatie uit gaan proberen en ook dat beviel goed.
Ergens in de buurt van de 110KM zag ik dat mijn naam niet geregistreerd werd wanneer ik over de finishlijn liep.Op dat moment waren de rondetijden al niet meer zo snel, dus liever geen ronde’s missen door een technisch probleem dacht ik.Het duurde een paar minuten voordat ik iemand te pakken kreeg, maar de man stelde me gerust dat het alleen de display was die hing, maar dat de registratie verder wel goed verliep.
Alles begon ondertussen flink pijn te doen, maar de meeste pijn leek op dat moment van onder mijn peesplaat van mijn linkse voet te komen.Ik besloot het een paar rondes aan te kijken, en anders andere schoenen aan te schieten, want ik had mijn hele collectie hardloop schoenen achterin de auto liggen.Gelukkig was dat drukpunt na een paar rondjes weer weg, en het vertrouwen begon te stijgen.Al een tijdje was het lopen afwisselen met wandelen geworden, maar met dat tempo zou ik ruim boven de 170 KM uitkomen.
Helaas kreeg ik wat later last van de overgang van mijn kuit naar het scheenbeen bovenin aan de rechtse kant.Een soort krampachtig gevoel wat erg pijnlijk is als je probeert hard te lopen.Bij wandelen gelukkig veel minder last van, dus ik probeerde stevig door te stappen om in ieder geval nog zo veel mogelijk kilometers te maken in de resterende uren en geen risco te nemen op blessures.Ook dat werd steeds lastiger, want inmiddels voelde ik al wat blaren op mijn hielen en tenen, maar ik besloot het zo te laten en pas na de finish te kijken hoe het er bij stond.Achteraf gezien maar goed, want het bleken achteraf flinke joekels te zijn. Op de punten waar de blaren ontstaan waren, was ook de binnenkant van de harloopschoenen beschadigd.
Toen ik me besefte dat wandelend 170KM halen niet mee zou vallen, besloot ik de resterende rondes uit te slenteren, en af en toe een praatje te maken om de tijd wat te doden, want ik was niet de enige in die toestand.Ruim voorbij de 162KM besloot ik dat het goed geweest was, en na 23u en 35 minuten mijn Garmin uit te drukken. Ik plofte in mijn stoel, en besloot wat te eten.Uit de stoel komen daarna was een hele onderneming, en ook het opruimen van de spullen viel niet mee.
Na een spannende rit naar huis, en een warm bad, nam ik na 2 maanden en 20 dagen mijn eerste biertje.Mijn eerste doel van dit jaar heb ik gehaald, en het vertrouwen in een finish op de Ultrabalaton is weer wat gestegen.
Uiteindelijk een 11e plaats, en ruim 162KM, dus mijn eerste 100 mijl is een feit.
En….mijn eerste PR dit jaar omdat het mijn eerste is 🙂
